มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)  (อ่าน 5392 ครั้ง)

ออฟไลน์ sabastane

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
« เมื่อ07-04-2015 22:52:48 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





...............................................................................................




Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ sabastane

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #1 เมื่อ07-04-2015 22:56:51 »

..............................................................


แสงอาทิตย์ต้องพราวระยับกับหยาดน้ำสีใสที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา โลมาสีชมพูกระโดดพ้นน้ำไปมาไม่ไกลจากฝั่งนัก เรือสินค้าลำใหญ่จอดเทียบท่าส่งมอบแลกเปลี่ยนสิ้นค้ากันวันแล้ววันเล่า ผู้คนจากดินแดนโน้นดินแดนนี้ต่างเดินทางมาแล้วก็จากไป ท่าเรือไร้ความเงียบเหงา เสียงจอแจพูดคุยตะโกนดังขึ้นแทบจะตลอดเวลา

เกวนเนเดียเป็นเมืองท่าที่ขึ้นชื่อว่ารุ่งเรืองที่สุดในอาณาจักร แทบจะทุกมุมเมืองไม่เคยหลับใหล จุดที่รุ่งเรืองที่สุดและตกต่ำที่สุดต่างอยู่ในที่เดียวกัน โลกมืดและโลกสว่างต่างเกี่ยวดองพึ่งหาอาศัยกัน อำนาจหลายฝ่ายต่างชกชิงเกวนเนเดียอยู่ลับๆ

“ฮะๆ ตามมาซี...”

“อ๊า! กลับมาน้า...”

“ฮ่าๆ”

เสียงเด็กวัย 8-10 ปีกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นกันอย่างร่าเริง แต่เด็กชายอีกคนกลับแปลกแยก นั่งห่างออกมาที่เชิงผาริมทะเล จ้องมองไปยังผืนน้ำที่ทอดยาวไปบรรจบที่เดียวกับท้องฟ้า

หมู่บ้านอัลเคียเป็นหนึ่งในหมู่บ้านหลายๆแห่งที่เงียบสงบของเกวนเนเดีย ดำเนินชีวิตแบบเรียบง่าย ปลูกผักทำสวนกินเอง บางส่วนกินไม่หมดก็นำไปแจกจ่ายเพื่อนบ้าน ทำการซื้อขายแลกเปลี่ยนกันในละแวกนั้น นานๆครั้งจึงจะเข้าไปในเมืองเสียทีหนึ่ง

ราฟา มานั่งทำอะไรที่นี่ ไม่ไปเล่นกับพวกเรารึ?” เด็กสาวที่น่ารักที่สุดในวัยเดียวกันเดินเข้ามาทักเด็กหนุ่มจากด้านหลัง ส่วนตัวแล้วเธอหลงชอบเด็กหนุ่มไม่น้อยเลยทีเดียว

“ไม่ล่ะ มินตรา ข้าไม่อยากไป” ราฟาปฏิเสธ มินตราขมวดคิ้วนึกไม่พอใจ ที่เธออุตส่าห์มาชวนแต่เขากลับปฎิเสธ

ราฟาเป็นเด็กผู้ชายที่โตที่สุดในวัยเดียวกัน เขาอายุ 12 ปี หน้าตาหล่อเหลาคมคายตั้งแต่เด็ก ความสูงก็เกินเด็กชายคนอื่นไปโข ผิวสีออกแทนเพราะชอบออกหาปลากับพ่อบ่อยๆยิ่งขับให้เขาดูสมชายชาตรียิ่งขึ้นไปอีก ประกอบกับบุคลิกที่ดูนิ่งๆ ทำให้ทั้งเด็กสาวและหญิงสาวต่างก็หมายปองจ้องมองไม่วางตา มินตราเองก็เช่นกัน เธออายุ 10 ปี สวยที่สุดในละแวกนี้ ความสวยของเธอทำให้เด็กทุกคนต่างเข้าหาอยากเป็นเพื่อนด้วย แต่ราฟากลับไม่สนใจ เวลาว่างนอกจากออกเรือแล้วก็มักจะปลีกวิเวกจากคนอื่น ทำให้เธออดลำพองใจเล็กๆไม่ได้ว่าตนเองเป็นเพียงไม่กี่คนที่ได้พูดคุยใกล้ชิดกับเขา แต่ความหวังก็ต้องเจือจางลง เมื่อราฟาไม่มีทีท่าสนใจเธอไปมากกว่านั้น

“ราฟา....ทำไมล่ะ?”

“ข้าไม่ชอบ”

“แต่....”

ข้าขออยู่คนเดียว มินตรา” มินตราน้ำคลอหน่วย รีบลุกขึ้นและเดินจากไป

ราฟาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ทุกคนช่างตอแยเขาเสียเหลือเกิน นอกจากการออกเรือและท้องฟ้า เขาก็ไม่เคยให้ความสำคัญกับสิ่งใด ความฝันที่ต้องการเป็นเพียงการได้ช่วยพ่อทำมาหากินและออกล่องเรือไปเรื่อยๆเท่านั้น


....เห็นทีคงต้องหาที่นั่งเล่นใหม่ซะแล้ว....


เด็กชายลุกขึ้นและออกเดินเรียบชายฝั่งไปเรื่อยๆ ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าในอีกไม่ช้า เรือหาปลาเองก็เริ่มแล่นกลับเทียบท่า

ราฟาหยุดอยู่ที่ท่าเรือเก่าแห่งหนึ่งที่ถูกยกเลิกการใช้งานไป เพราะต้องการฟื้นคืนทรัพยากรที่สูญเสียไป ทำให้ที่นี่ร้างผู้คน ทรัพยากรธรรมชาติสวยงามไร้ที่ติ เขานั่งพิงกับเสาค้ำที่ปลายท่า จุ่มเท้าลงกับน้ำเย็นๆของทะเล

จ๋อม!

“หืม?”

เสียงสะบัดน้ำทำให้ราฟาขมวดคิ้ว สายตาที่จ้องมองท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นก้มลงมองผืนน้ำแทน เขตใกล้ชายฝั่งอย่างนี้ไม่น่าจะมีปลาว่ายไปมาสักเท่าไหร่นัก

สายตาสอดส่ายไปมาไม่เท่าไหร่ ก็เจอชายหนุ่มที่โตกว่าเขาเล็กน้อยลอยคออยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มคนนั้นส่งยิ้มให้ราฟาก่อนจะว่ายเข้ามาใกล้ แล้วกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดี”

“สวัสดี เจ้าเป็นใครหรอ?”

“ข้าชื่อเรวา” ชายหนุ่มแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงประดับบนใบหน้า

“ทำไมเจ้าไม่ขึ้นจากน้ำล่ะ นี่ใกล้ค่ำแล้ว เจ้าจะหนาวเอานะ”

“ข้าขึ้นไม่ได้...” เรวาทำหน้าเศร้าทันทีที่ราฟาเอ่ยถามเช่นนั้น ราฟาเอียงคอสงสัย ทำให้ชายหนุ่มรีบส่งยิ้มให้ “ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรล่ะ”

ราฟาส่งยิ้มให้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะให้คนถามเขา “ข้าชื่อราฟา....”

ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน จนพลบค่ำราฟาก็กลับบ้าน โดยที่ทั้งสองตกลงจะมาเจอกันอีกในตอนเย็นของวันถัดไป

ราฟาเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดีที่ได้เพื่อนใหม่ แต่อาจจะด้วยความเป็นเด็กจึงไม่ทันสังเกตอะไร...




.....ว่าเรวาไม่ได้ขึ้นจากน้ำเลยแม้แต่นิด....






..................................................................


จากนั้นเป็นต้นมาทั้งราฟาและเรวาก็ได้พบกันทุกวัน ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ยกเรื่องนั้นเรื่องนี้มาพูดอย่างไม่จักจบสิ้น ราฟาเชี่ยวด้านการค้าและการออกเรือ ส่วนเรวาคุ้นเคยกับการจับปลาและหาพืชใต้น้ำ จึงบอกและแนะนำเคล็ดลับพวกนี้ให้แก่ราฟา

“นี่! วันนี้ข้าเอาดอกนาซิสซัสมาให้เจ้าดูล่ะ!” ราฟายื่นดอกไม้แสนสวยที่มักขึ้นอยู่ริมลำธารให้แกเรวา

นิสัยของราฟาเปลี่ยนไปเยอะตั้งแต่ได้รู้จักกับเรวา จากที่เคยเงียบขรึมกลับพูดคุยแจ จากที่เคยเบื่อหน่ายในบรรยากาศสนุกสนานกลับอยากให้ระหว่างเขาทั้งสองดูสนุก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนล้วนมาจากเรวา...ที่นำพาความกระตือรือร้นมาให้เขา

“สวยจังเลยราฟา!” เรวาคลี่ยิ้มกว้าง รับดอกไม้มาแล้วลูบดมอย่างถนุถนอม ท่าทางน่ารักๆยิ่งทำให้ราฟายิ้มกว้าง พร้อมสัญญากับตนเองในใจอยู่เงียบๆว่าจะต้องหาสิ่งอื่นที่เรวาพอใจมาให้มากกว่านี้

“เรวา....ทำไมเจ้าไม่ขึ้นจากน้ำเลยล่ะ?” ราฟาถามขึ้น ความสงสัยที่ก่อตัวตั้งแต่พบกันครั้งแรกสะสมพอกพูนอยู่ในอกเงียบๆ ทุกครั้งที่นึกอยากถามก็กลับลืมไปซะอย่างนั้น

“ข้า...คือ...ข้าขึ้นจากน้ำไม่ได้....” เรวาพูดเสียงค่อย แววตาที่ปลาบปลื้มแวววาวแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง ราฟาลนลานตกใจในน้ำเสียงเช่นนั้นของเรวา

“อ่ะ....เอ่อ...ข้า..ข้า...”

“ราฟา...ข้าขอร้อง....หากต้องการให้ข้าพบหน้าเจ้าอีก ได้โปรดอย่าถามเช่นนี้...ได้หรือไม่?....” เมื่อเรวาร้องขอมีหรือเขาจะไม่ทำตาม ราฟารีบละลักละล่ำรับปากทันที

“ได้! ได้สิเรวา! ทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาข้าจะมาให้!” เรวาแย้มยิ้มดีใจอย่างถึงที่สุด





....นับแต่นั้นมาความฝันอีกประการของราฟาก็คือการทำให้เรวามีความสุข....




.................................................................


หลังจากนั้นไม่กี่เดือนบิดาของราฟาก็เสียชีวิตลง เขาเสียใจอย่างหนัก แม้แต่ท่าน้ำที่เคยนัดกับเรวาก็ไม่ได้ไปหา หลังจากเศร้าโศกเสียใจอยู่หลายวันราฟาก็นึกขึ้นได้ถึงความฝันอีกประการหนึ่งของเขา....การได้ล่องเรือไปทุกหนแห่ง

เขาตั้งสติ ก่อนจะรีบวิ่งไปยังท่าเรือเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองไม่ได้ไปหาเรวาหลายวันแล้ว


....เรวาคงจะรอข้าแน่ๆ...


เมื่อไปถึง ราฟาก็นึกขึ้นได้ว่าเรวาไม่เคยมาก่อนช่วงเย็น เขาถอนลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะนั่งห้อยขาพิงกับเสา

จ๋อม!

“ราฟา!” เรวาโผล่จากทางไหนราฟาไม่ทันสังเกต กว่าจะทันรู้ตัวเรวาก็เรียกเขาให้หันไปหาเสียแล้ว เรวาโผเขาหาเขา ปลายนิ้วขาวนวลสัมผัสลงที่ต้นขากำยำ ดวงตาใสแววฉ่ำไปด้วยความทุกข์ใจ

“เรวา...”

“เจ้าหายไปไหนมาราฟา! เกิดอุบัติเหตุขึ้นหรือ!? แล้ว....แล้วนี่เปล่าอะไรรึเปล่า!? ให้ข้าดู...เร็ว ราฟา” เรวาลนลาน มือเนียนสัมผัสตรวจหาร่องรอยฟกช้ำอย่างกังวล

“เรวา...เรวา! ฟังข้าก่อน” ราฟายั้งมือขาวเนียนที่พยายามจะสำรวจตัวเขาไว้ ก่อนรวบมากุมไว้ในมือตนเอง

“จะให้ข้าฟังอะไรอีก รู้มั้ยข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่! ราฟา...อย่าทำเช่นนี้อีกนะ...ราฟา...ข้า...ไม่อยากให้เจ้าไปไหน...” น้ำเสียงเศร้าสร้อยของเรวาทำให้ราฟาใจหายวูบ รีบละลักละล่ำรับปากทันที

“ได้...ได้! เรวา ข้าสัญญา!” หัวใจราฟาแช่มชื่นขึ้น เมื่อเห็นรอยยิ้มของเรวากลับคืนดังเดิม

“ราฟา....เจ้าหายไปไหนมาหรือ?” ราฟาคลี่ยิ้มเศร้า ก่อนจะตอบคำถามเรวา

“พ่อข้าตายแล้ว...” เรวายกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ ราฟาก้มหน้าลงชิดอก “เมื่ออาทิตย์ก่อนพ่อข้าเข้าไปช่วยจิ้งจอกตัวหนึ่งจากพ่อค้าสัตว์ พวกมันแค้นพ่อข้ามาก จึงตามล่าตัวพ่อ...จนในที่สุด...”

มือเนียนวางลงทับกับมือหยาบเป็นการปลอบใจ ราฟาเงยหน้าขึ้น ดวงตาเขาแดงก่ำชื้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่เคยนึกว่ามันจะแห้งเหือดเสียจนไม่มีวันไหลออกมาได้อีก

“ข้าจะอยู่ข้างเจ้า...ราฟา”

“ขอบคุณนะ...เรวา” ทั้งสองยิ้มให้กันและกัน ราฟาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สะกดอารมณ์เศร้าโศกเอาไว้สุดก้นบึ้งของหัวใจ “เรวา...”

“อะไรหรือ?” เรวาเอียงคอน้อยๆอย่างใคร่รู้ ราฟาเองตัวพิงกับเสาไว้ ดวงตาเหม่อมองไปยังท้องฟ้าไกล

“ข้า...อยากออกเรือ อยากแล่นเรือไปในที่ๆไกลแสนไกล....อยากพบเจอแผ่นดินใหม่ๆ อยากจะใช้ชีวิตในทะเล อยากจะเป็นส่วนหนึ่งในผืนฟ้าและผืนน้ำ....” ดวงตาของราฟาทอประกายถึงความฝัน มันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวัง

“เช่นนั้น....ข้าจะคอยมองดูเจ้า ดีหรือไม่? ราฟา” ดวงตาคมหันมาสบตาเรวา มุมปากเขายกขึ้นบางๆ

“ดีที่สุดเลย...เรวา”

ทั้งสองต่างจ้องมองดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้าแทบจะไม่วางตา มือสองคู่สอดประสานเกาะเกี่ยวกันไว้แน่น บอกความรู้สึกผ่านมือและสายลมที่ล้อมรอบ

ลำตัวท่อนล่างของเรวายังคงแช่อยู่ในน้ำเช่นเดิม และความสงสัยของราฟาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

“เรวา....ทำไมเจ้าตัวขาวซีดจังเลยล่ะ? ไม่เห็นเหมือนเด็กคนอื่นในหมู่บ้านเลย” คำพูดของราฟาทำให้เรวาหน้าเศร้าหมอง แต่คราวนี้ราฟาจงใจมองข้าม แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในท่าทางนั้น แต่ก็ลอบสังเกตทุกอิริยาบถอย่างไม่วางตา

“ข้า...ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเท่าไหร่นะ เจ้าก็เห็นนี่ราฟา ว่าข้ามักออกได้แค่ช่วงเย็นที่แดดไม่ร้อน ผิวข้าจึงไม่เหมือนคนอื่นอย่างไงล่ะ” เรวายิ้มโศก นั่นเป็นรอยยิ้มที่ราฟาไม่นึกอยากให้เรวามี แต่ตอนนี้เขากลับปล่อยเฉย จงใจพิสูจน์อะไรบางอย่าง

“แล้ว...เจ้าไม่หิวหรือ?”

“ขะ...ข้า..ข้า....ไม่ค่อยชอบกินข้าวเย็นน่ะ” เสียงเรวาตะกุกตะกักยิ่งกว่าเดิม ใบหน้าก้มต่ำแสดงพิรุธออกมา

“งั้นหรือ....” ราฟาเงียบไป คล้ายกับกำลังครุ่นคิด



....เงือก...รูปโฉมงามตา ท่อนบนนั้นงามงดราวองค์เทพทรงโปรด แต่เบื้องล่างกลับน่ากังขามีหางคล้ายมัจฉาเกล็ดใสฉายวาวแวว อยู่ได้เพียงแค่ในวารี....




จวบจนอาทิตย์ลับขอบฟ้าราฟาก็ลาจากโดยมีเรวามองตามมาไม่ห่าง เพียงแต่ขายาวพ้นชายป่าไปไม่กี่ก้าวก็พลิกตัวกลับหันไปมองยังท่าเรือ

“อะ....”

แต่ทว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นหางของเรวา! ร่างโปร่งกำลังดันตัวเองขึ้นนั่งบนแผ่นไม้ ราฟานิ่งอึ้งจ้องมองตาไม่กระพริบ เรวานั้นรูปงดงามยิ่งประกอบกับครีบหางพวงเพรียว เกล็ดสีครามใสสะท้อนเล่นแวววาวกับแสงจันทร์ นิวเรียวสวยแม้ขยายยาวมีพังพืดบางเบาก็ยังดูสวยแปลกตา ใบหูแปรเปลี่ยนเป็นครีบสีเงินครามก็ยิ่งทำให้รูปโฉมดูงดงามยิ่งขึ้นไปอีก

“...ข้าไม่อยากเสียเจ้าไป...ราฟา”


เท่านี้ราฟาก็รู้แล้วว่าเหตุใดเรวาจึงไม่ขึ้นจากน้ำ และหวาดกลัวคำถามของเขา....


ราฟายืนนิ่งจ้องมองแผ่นหลังขาวเนียนอย่างเงียบงัน ในใจครุ่นคิดเรื่องบางอย่างสักพัก ก่อนจะหันหลัง เดินตรงไปยังบ้านของตน


...เรวา...ข้าไม่ทิ้งเจ้าหรอก....



................................................................



ราฟากลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอีกครั้ง เช้าออกเรือหาปลา ตกเย็นก็ไปหาเรวาที่ท่าเรือเก่า ผิดแปลกแค่เพียง...ไร้บิดาที่คอยร่วมทางออกเรือ

“เรวา ข้าตัดสินใจแล้ว!” เขาเดินเข้าไปหาเรวาออย่างอารมณ์ดี

“อะไรหรือ? ราฟา” เรวาเอียงคอมอง สายตายังคงอ่อนโยนอยู่เสมอ

“ข้าจะเก็บเงินซื้อเรือ แล้วหาพรรคพวกที่พร้อมจะออกท่องเรือไปด้วยกัน....เรวา เจ้าต้องเป็นกำใจให้ข้านะ” มือหยาบเอื้อมจับกุมมือของเรวาไว้เบาๆ

“แน่นอนสิราฟา....”

หลังจากวันนั้นราฟาก็ทำงานหนักขึ้น ทั้งออกเรือในตอนเช้า และเข้าไปทำงานในเมืองในตอนกลางวัน ตอนเย็นหลังจากอยู่กับเรวาแล้วก็ไปทำงานในบาร์ของคนรู้จักจนถึงค่อนคืน พรรคพวกที่เชื่อใจได้ของราฟามากขึ้นทุกวัน จนถึงกับสัญญาว่าจะหาเงินซื้อเรือล่องทะเลไปด้วยกัน

เรวากังวลหนักขึ้น ช่วงนี้ราฟาช่างทำงานหนักเหลือเกิน ร่างกายก็โทรมขึ้นทุกวัน ทำให้เรวาอดเป็นห่วงไม่ได้

“ราฟา...เจ้าเพลางานลงบ้านเถอะ ข้าขอร้อง...”

“ไม่ได้หรอกเรวา...ตอนนี้ข้ามีเพื่อนที่สัญญาว่าจะออกเรือกับข้าแล้ว เก็บเงินอีกไม่เท่าไหร่ก็มากพอที่จะซื้อเรือออกทะเลแล้ว ข้าเลยต้องรีบเก็บเงิน แล้วถึงตอนนั้น...เรวา...” ราฟาเอนกายลงนอนกับแผ่นไม้กระดาน เงยหน้ามองท้องฟ้าสีสดใส

“หืม?...” เรวาผละออกจากการสำรวจราฟา มือบางไกล่สายน้ำไปมาแผ่วเบา

“...ถึงตอนนั้น เจ้าต้องอยู่กับข้านะ!” ราฟาพูด้วยน้ำเสียงร่าเริง แต่เรวากลับหม่นหมอง ตาใสคลอหยาดน้ำตา ก่อนจะรีบกล้ำกลืน เงยหน้าขึ้นตอบอีกฝ่าย

“แน่นอน....”

หลายเดือนผ่านไป ราฟาอายุครบ 18 เรือที่ฝันหาก็ซื้อเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงเก็บเงินซื้อเสบียงอีกเล็กน้อยเท่านั้น เหล่าพรรคพวกเองก็ร่วมด้วย คอยจัดหาสิ่งโน้นสิ่งนี้มาเตรียม พร้อมทั้งยังคอยติดต่อหาเพื่อต่างแดนเป็นเส้นสายให้ ราฟาซาบซึ้งในน้ำใจของพวกเขา ทั้งหมดร่วมสาบานว่าจะเป็น ‘ครอบครัว’ กันตลอดไป

ราฟาลดงานลงจากที่เป็นอยู่ เขาออกจากงานในบาร์ตอนกลางคืน แล้วก็มาอยู่กับเรวามากขึ้น หลายครั้งก็อยู่จนค่อนคืนแล้วผล็อยหลับไปหลายครั้ง โดยที่ไม่รู้ว่าเรวาจากไปตอนไหน



................................................


“เรวา....บ้านเจ้าอยู่ที่ไหนกันน่ะ?”

กลางค่ำคืนหนึ่ง ทั้งสองมองดูหมู่ดวงดาวพรายด้วยกัน จู่ๆราฟาก็ถามถึงบ้านของเรวา

“อ่ะ....เอ่อ...เจ้า...ถามทำไมหรือ?” น้ำเสียงเรวาดูกระวนกระวาย มือไม้กอบกุมเข้าหากัน ราฟาเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองดูดวงดาวอีกครั้ง

“ข้าแค่อยากรู้น่ะ ไม่มีอะไรหรอก อืม...นี่ก็ดึกแล้ว ข้ากลับบ้านแล้วนะ” ราฟาลุกขึ้นพร้อมบอกลาเรวา

“กลับดีนะ ราฟา” ราฟายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะก้าวออกไป

เขาเดินเข้าป่าไปไม่กี่ก้าวก็หันหลังกลับ แอบอยู่ในแนวพุ่มไม้รอคอยจังหวะที่เรวายันตัวขึ้นนั่นบนท่าเรือ ดวงตาเขาเบิกโพลงเมื่อเห็นส่วนล่างและมือกับหูที่แปรเปลี่ยน มันดูเหมือนจะงดงามขึ้นในสายตาราฟาจากครั้งแรกที่เคยเห็นเมื่อคราวก่อน

ราฟาก้าวออกจาพุ่มไม้แผ่วเบา ค่อยๆเดินไปทางท่าเรือโดยที่เรวาไม่รู้ตัว

เอี๊ยด...อ๊าด...

เฮือก!

เสียงแผ่นไม้กระดานลั่นทำให้เรวาสะดุ้งตกใจ รีบหามามองต้นเสียงทันที

“รา...ฟา....ทำไม...?”

ราฟาส่งยิ้มอ่อนโยน เขาเดินเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าเรวา ก่อนจะเกลี่ยปลายผมนิ่มไปมา ดวงตาใสคลอไปด้วยหยาดน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นไข่มุกเม็ดเกลี้ยงเมื่อหล่นจากขอบตา

“เรวา...เจ้า...เป็นเงือกหรือ?”

สิ้นคำถาม ไข่มุกอีกหลายต่อหลายเม็ดก็ร่วงหล่นจากขอบดวงตาใส ร่างโปร่งผละถ่อยห่างเตรียมจะลงทะเลไป

หมับ!

ราฟารั้งต้นแขนเนียนไว้ ฉุดรั้งเข้าหาอ้อมกอดแกร่ง เรวาตัวสั่น คล้ายหวาดหวั่นในสิ่งที่ราฟาเห็น

“อย่ากลัว....เรวา...” มือแกร่งโอบเอวบางแน่น พร้อมลูบไล้กลุ่มผมนิ่มให้คลายความเศร้า “ข้าไม่เคย...รังเกียจเจ้า”

“...ราฟา” ทันทีที่เรวาได้ยิน มือบางก็เกาะเกี่ยวหลังแกร่งไว้แน่น เนื้อตัวสั่นเทิ้ม เม็ดไข่มุกเจิ่งนอง

ทั้งสองกอดกันอย่างไม่รู้เวลา ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ จนเมื่อราฟาสังเกตุเห็นเกล็ดที่เคยสุกใสแวววาวกลับแห้งผาดไร้ประกายจึงฉุดรั้งเรวาให้ลงน้ำไปด้วยกัน

จ๋อม!

“อ๊ะ!?” เรวาสะดุ้ง ใบหน้าหวานเงยจากไหล่แกร่งขึ้นมองหน้าของราฟาอย่างสงสัย

“เกล็ดเจ้าเริ่มแห้งแล้วนะ เรวา” ราฟาส่งทอดรอยยิ้มและแววตาที่อ่อนโยนไปให้อีกฝ่าย รั้งเอวบางเข้าหาอ้อมกอดให้แนบชิดเข้ามาอีก

“อย่าไปจากข้านะ ราฟา...อย่าไป...”

“ไม่มีวันหรอกเรวา...ไม่มีวัน...เพราะข้ารักเจ้า” เสียงทุ้มกระซิบข้างครีบหูบาง ก่อนจะจุมพิตลงไปที่ครีบหู

“ราฟา....”

“ต่อให้เจ้าเป็นเงือก หรือตัวอะไรก็ตามแต่ ขอเพียงเจ้าอยู่เคียงข้างข้า....แค่นั้นก็พอ....”

“ขอบคุณ....ขอบคุณนะราฟา...ขอบคุณ...”

รอยยิ้มสดใสของเรวากลับคืนมาอีกครั้ง ดวงตาทั้งสองคู่จ้องประสานสายตากันไม่วาง ก่อนจะค่อยๆดึงดูดกันและกัน ริมฝีปากเปลือยแนบชิดบดเบียดอย่างอ้อยอิงท่ามกลางหมู่ดาวที่หวนเป็นพยาน


.....................................................


วันต่อมาราฟาได้ไปพบพรรคพวกที่ท่าเรือสำหรับจอดเรือโดยเฉาะ เขาตัดสินใจบอกครอบครัวใหม่ของเขาเรื่องเรวา และขอให้พวกเขาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ คนอื่นๆรับปากยกเว้น คาลอส ช่างตีเหล็กที่มีชื่อเสียงในย่านนี้

คาลอสนั้นกลัวว่าเรวาจะมีคุณสมบัติไม่มากพอที่จะเคียงข้างราฟาที่เปรียบเหมือนหลานชายของเขา จึงได้ขอให้ราฟาพาเขาไปหาเรวาที่ท่าเรือเก่า คนอื่นๆเองก็อยากจะเห็นเรวาเช่นกันจึงขอตามไปด้วย

หลังจากที่ทุกคนเจอเรวา ก็ถึงกับอึ้งไปตามๆ พวกเขาไม่เคยพบเจอสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ขนาดนี้ ด้วยความอ่อนโยนของเรวาทำให้คาลอสยอมรับได้ในที่สุด ทุกคนเองก็ชอบเรวาเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดพากันปักหลักล้อมวงกินข้าวด้วยกันในเย็นวันนั้น

ราฟาพูดถึงการสร้างห้องที่ใกล้กับผิวน้ำมากที่สุดในเรือ เพื่อให้เรวาสามารถขึ้นและลงจาทะเลได้สะดวก คาลอสรับปากว่าจะหาทางดัดแปลงให้ได้ หลังจากกินข้าวกันเสร็จทุกคนก็ขอตัวแยกย้าย เหลือเพียงราฟาและเรวาที่ตั้งใจจะนอนที่นี่ในคืนนี้ที่ท่าเรือ

ราฟาย้ายมานอนลงบนหาดทรายที่มีน้ำเซาะถึง ก่อนตระกองกอดเรวาแล้วหลับไป




....ไม่นานหนักเรือก็ถูกสร้างเสร็จเรียบร้อย ชั้นดาดฟ้าเรือถูกดัดแปลงเป็นพื้นต่างระดับที่ต่ำจนแทบจะชิดผิวน้ำทะเล ไว้ในเรวาขึ้นจากน้ำได้ง่ายๆ

พวกเขาทั้งหมดออกเรือไปด้วยกัน ร่องเรือไปในน่านน้ำที่ไม่รู้จัก พานพบแผ่นดินที่ไม่คุ้นเคย ผู้คนหลากเชื้อชาติ หลายต้นกำเนิด



จากกาบเรือ ร่างเพรียวบางนั่งเหม่อมองไปยังท้องทะเลยามค่ำคืน ลมหวนพัดผ่านจนผมยวงเงินปลิวไสว ราฟาเดินเข้าไปหาร่างนั้น ก่อนจะโอบกอดไว้ในอ้อมแขน

“เรวา...ไม่หนาวหรือ?”

...เป็นเรวานั่นเอง ขาของเรวาได้มาตอนอายุครบ 20 ปี เขาเล่าให้ทุกคนฝังถึงความลับของเงือกทุกตน ที่เมื่ออายุครบ 20 ร่างกายจะโตเต็มวัย หางสามารถแปลเปลี่ยนเป็นสองขาได้ทุกเมื่อยามที่ต้องการ หากแต่จะห่างจากน้ำไม่ได้มากนัก

ทั้งสองนั่งโอบกอดกันท่ากลางแสงจันทร์สว่าง สองมือกอบกุมเกาะเกี่ยวกันไว้แน่นดั่งคำสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตราบนานเท่านาน...

“ข้ารักเจ้า...เรวา”

“ข้าก็รักเจ้าเช่นกันราฟา...”





....ทั้งคู่จุมพิตหวานซึ้งท่ามกลางแสงจันทร์ส่อง สายลมพัดผ่านล้อมรอบดั่งเป็นพยานในคำสาบาน...



...ว่ารักจนตราบนานเท่านาน....








END





[attachment deleted by admin]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-12-2016 20:21:51 โดย sabastane »

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #2 เมื่อ07-04-2015 23:00:38 »

 :กอด1:

ขอบคุณนะค้าาาาา

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #3 เมื่อ08-04-2015 09:06:18 »

หวานซึ้งขอบคุณคร้าบ

ออฟไลน์ Ice_Iris

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +74/-0
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #4 เมื่อ08-04-2015 15:00:07 »


อุ้ยจบ

อ่านเพลินๆ

จะเสียแล้ว

ความรักช่างบริสุทธิ์ยิ่งนัก

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ


ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #5 เมื่อ08-04-2015 17:41:56 »

น่ารัก  :impress2:  อ่อนหวาน โรแมนติก

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #6 เมื่อ09-04-2015 02:46:56 »




                                                                     :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #7 เมื่อ17-05-2015 17:22:50 »

น่ารักดีครับ ...... ขอบคุณครับ

ออฟไลน์ mint_852

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #8 เมื่อ24-05-2015 21:43:31 »

นึกว่าจะมีมาม่าตอนท้ายซะและ
จบแบบแฮปปี้ก็ดี
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะจ๊ะ

ออฟไลน์ `ลoงสิจ๊ะ™

  • รักคือรัก จะให้หักห้ามใจนั้นยาก
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #9 เมื่อ29-05-2015 22:31:59 »

ดีนะเนี่ยที่จบแบบดี หวานๆ
ถ้ามาแบบม่านี่ มีน้ำตาไหลกันบ้างแหละ
เมื่อกี้แอบคิดไปว่า ครอบครัวใหม่ของราฟา จะบอกความลับเกี่ยวหับเรวา แต่จบแบบนี้แหละดีแล้ว
หวานเวอร์ๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
« ตอบ #9 เมื่อ: 29-05-2015 22:31:59 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #10 เมื่อ28-06-2015 11:53:44 »

ชอบ หวานมากกก
อ่านแล้วลุ้นตลอด กลัวจบดราม่า

ออฟไลน์ Raina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #11 เมื่อ24-05-2016 00:10:59 »

น่ารักดีค่ะ แอบจบห้วนไปนิดนึง

ออฟไลน์ КίmY

  • BJYX♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-3
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #12 เมื่อ24-05-2016 18:34:54 »

ชอบความรักแบบนี้ มันไม่หวานแต่น่าร้ากกก    :m1:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #13 เมื่อ24-05-2016 22:58:49 »

หวานละมุน :mew1:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #14 เมื่อ29-05-2016 12:10:05 »

หวานอ่ะ ชอบๆๆๆๆ ขออีกๆๆๆๆๆ :impress2: :impress2:

ออฟไลน์ miniminiXD

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-3
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #15 เมื่อ30-05-2016 09:48:00 »

เรื่องสั้นอ่านสบายๆ ไม่เครียด น่ารักมาก :pig4:

ออฟไลน์ blove

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-0
Re: มัจฉาแห่งดวงใจ (จบ)
«ตอบ #16 เมื่อ18-11-2020 23:23:11 »

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอิ่มเอมใจ ทั้งสองก็ต่างมาเติมเต็มให้กัน รักกันนิรันดร์  :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด