ตอนพิเศษ “น้องกันต์ครับ พาน้องมาอาบน้ำก่อนเดี๋ยวห้องไม่สบาย” เสียงของนคินทร์เอ่ยเรียกลูกชายคนโตที่เล่นน้ำอยู่กับน้องสาวที่หน้าบ้านกับลูกหลานของคนงานในบ้านใหญ่ที่ชลบุรีให้เข้ามาในบ้านเพราะทั้งสองคนเล่นน้ำกันเป็นชั่วโมงแล้ว เขากลัวว่าลูกทั้งสองคนจะไม่สบายไปเสียก่อน
“ครับพ่อคิน” เด็กชายชนกันต์วัยสิบสองปีขานรับก่อนจะจับจูงมือน้องสาวตัวน้อยวัยแปดปีเดินเข้าไปในบ้าน ทั้งคู่เปียกปอนกันทั้งตัว
“หนาวกันหรือเปล่าครับ” พัทธ์ที่เดินออกมารับร้องถาม ส่งผ้าขนหนูผืนหนึ่งให้กับคนรักเอาไปห่อตัวลูกชาย ส่วนเขาก็กางผ้าขนหนูผืนหนาออกแล้วห่อตัวลูกสาวตัวน้อยเอาไว้ หอมแก้มแดงๆ นั้นไปทีจนสาวตัวน้อยหัวเราะคิกคัก
“ไม่หนาวค่ะ แพรสนุก” เจ้าตัวตอบเสียงหวานพร้อมยิ้มกว้างอย่างชอบใจ
แพร หรือ แพรไพลิน ลูกสาวคนใหม่ของครอบครัวกิจไพศาลกุล เด็กตัวน้อยๆ ที่คินและพัทธ์รับมาเป็นบุตรบุญธรรมได้สี่ปีแล้ว เด็กน้อยขี้กลัวเมื่อวันนั้นตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง น้องแพรกลายเป็นเด็กพูดเก่ง ใครเห็นก็นึกเอ็นดูในความช่างพูดช่างจา น้องแพรตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกัน แต่ก็น่ารักอย่างกับตุ๊กตา ผมหยักศกสีน้ำตาลธรรมชาติ ดวงตากลมโตใสแจ๋ว แก้มชมพูระเรื่อ คินกับพัทธ์มั่นใจว่าลูกสาวคนนี้ของเขาคงจะเป็นลูกครึ่ง แต่ไม่ว่าน้องแพรจะเป็นใครพวกเขาก็ไม่สนใจ เพราะตอนนี้ น้องแพร หรือ แพรไพลิน เป็นลูกสาวคนเล็กของพวกเขา เป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของกิจไพศาลกุล
“เดี๋ยวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายแล้วต้องกินยาขมๆ นะ” พัทธ์พูดกับลูกสาวตัวน้อย
ซึ่งพอได้ยินคำว่ายาขมๆ น้องแพรก็ทำหน้าแหยทันที ส่ายหน้าขวับๆ “ไม่เอาค่ะ แพรไม่อยากกิน พี่กันต์จ๋า ไปอาบน้ำกันค่ะ แพรไม่อยากกินยาขมๆ เลย”
“อื้ม! ไปสิป่ะ” น้องกันต์ที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่ชายคนโตก็หันมาพยักหน้ารับกับน้องสาวตัวน้อยทันที ก่อนจะจับจูงมือน้องสาวขึ้นไปบนห้องนอนโดยมีพ่อคินและมัมพัทธ์เดินตามไป
“เย็นนี้น้องกันต์น้องแพรอยากจะหม่ำอะไรครับ เดี๋ยวพ่อคินจะทำให้หม่ำ” คินถามลูกน้อยที่ต่อให้โตขึ้นแค่ไหนเขาก็ยังคงมองว่าเป็นเด็กตัวน้อยๆ อยู่ดี
“น้องกันต์หม่ำข้าวผัดคุณหมี” เมนูข้าวผิดคุณหมียังคงเป็นเมนูสุดโปรดของน้องกันต์ที่ขอให้พ่อคินทำให้หม่ำเกือบทุกวัน และนอกจากจะเป็นเมนูโปรดของคนพี่แล้ว...
“แพรด้วยค่ะ แพรด้วย” ก็ยังเป็นเมนูโปรดของลูกสาวคนเล็กด้วยเช่นกัน
“โอเคครับ อย่างนั้นก็ข้าวผัดคุณหมีเนอะ เดี๋ยวพ่อคินทำให้หม่ำครับ” คินยีผมลูกชายลูกสาวอย่างมันเขี้ยวก่อนจะเดินลงไปทำอาหารที่ห้องครัว
สงกรานต์ปีนี้คินพาคนรักและลูกทั้งสองมาบ้านที่ชลบุรี ตั้งใจจะพาลูกน้อยมากราบไหว้ขอพรคุณตาคุณยาย แต่ที่ไหนได้... คุณตาคุณยายพากันหนีร้อนไปพึ่งเย็นที่ต่างประเทศกันเสียนี่ ไปไม่บอกด้วย แต่ไหนๆ ก็มากันแล้ว พวกเขาก็เลยตัดสินใจค้างคืนที่บ้านนี่แหละ
“มัมขา มัม” น้องแพรวิ่งออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูห่อตัวเอาไว้ เด็กตัวน้อยวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของพัทธ์ทันทีก่อนจะหัวเราะชอบใจที่ทำมัมเปียกได้
“ทำมัมเปียกแล้วค่ะ มาเร็วมาแต่งตัวกันเดี๋ยวจะได้ลงไปหม่ำข้าวผัดคุณหมีเนอะ” พัทธ์หอมแก้มน้องแพรไปทีก่อนจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ลูกสาวแล้วก็หยิบชุดมาใส่ให้ “น้องกันต์อาบน้ำเสร็จหรือยังครับ เดี๋ยวไม่สบายนะออกมาได้แล้วครับ”
“ครับมัม” ไม่นานน้องกันต์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
พัทธ์เรียกลูกทั้งสองคนให้มานั่งบนเตียงโดยมีน้องแพรนั่งหน้าสุด ถัดมาเป็นน้องกันต์และเขานั่งอยู่หลังสุด พัทธ์เช็ดผมให้น้องกันต์ และน้องกันต์ก็นั่งเช็ดผมให้กับน้องแพร เช็ดผมให้กันเป็นทอดๆ
“เช็ดผมน้องดีๆ นะครับ เดี๋ยวน้องไม่สบาย”
“ครับมัม แพรเจ็บไหม” รับคำพัทธ์ก่อนจะชะโงกไปถามน้องสาวตัวน้อย
น้องแพรส่ายหน้าขวับๆ จนผมกระจาย “ไม่เจ็บค่ะ พี่กันต์เช็ดต่อเลยน้องแพรชอบ” หันมาส่งยิ้มหวานให้กับพี่ชายสุดที่รัก
น้องแพรกับน้องกันต์สนิทกันมาก พี่ชายคนนี้เป็นคนแรกที่น้องแพรเปิดใจด้วยและเริ่มพูดคุย แล้วก็ได้น้องกันต์นี่แหละที่เป็นคนเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาวคนเล็กกับพ่อคินและมัมพัทธ์ ตอนที่รับน้องแพรมาอยู่ด้วยแรกๆ น้องแพรมีปัญหาเรื่องการพูดและการออกเสียง อาจจะเป็นเพราะไม่ได้รับการฝึก การดูแลที่ดี พัทธ์กับคินจึงพาน้องแพรไปพบคุณหมอและขอคำปรึกษา ก่อนจะให้น้องกันต์ช่วยฝึกให้แล้วจึงพาน้องแพรไปเรียนหนังสือ
“เช็ดผมน้องเสร็จแล้วพาน้องลงไปข้างล่างนะครับ เดี๋ยวมัมไปดูพ่อคินก่อน” พัทธ์ก้าวลงจากเตียง หันไปบอกน้องกันต์ที่พยักหน้ารับอย่างแข็งขัน พัทธ์ยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องนอน
“พี่คินมีอะไรให้พัทธ์ช่วยไหมครับ” เอ่ยถามคนรักที่กำลังวุ่นวายกับมื้อเย็นอยู่ในครัว
คินหันมามองก่อนจะยิ้มให้ “พี่ทำจะเสร็จแล้วล่ะครับ พัทธ์มาช่วยพี่ตักแล้วก็จัดโต๊ะดีกว่า”
“ได้ครับ” พัทธ์เดินเข้าไปในครัว หยิบจานชามออกมาเตรียมตักต้มจืดสำหรับเด็กๆ รวมไปถึงต้มยำสำหรับเขาและคิน แล้วก็ยังมีผัดผักไก่อีกหนึ่งอย่าง และเมนูสำคัญสำหรับมื้อเย็นวันนี้ ข้าวผัดคุณหมีสี่จานสำหรับทุกๆ คน
“น้องกันต์นี่ชอบข้าวผัดคุณหมีของพี่คินจริงๆ เลยนะครับ พัทธ์คิดว่าพอโตหน่อยจะไม่ชอบแล้วเสียอีก”
คำพูดของพัทธ์ คินเองก็เห็นด้วย เขาคิดว่าพอลูกชายของพวกเขาโตขึ้นเมนูนี้จะตกไปเสียอีก แต่ก็ยังเป็นเมนูโปรดของน้องกันต์อยู่ดี
“นั่นสิครับพี่ก็คิดแบบนั้น แต่ก็ไม่แน่หรอก พอเข้ามัธยมอาจจะเลิกชอบก็ได้นะ”
“นั่นสิครับ... พี่คินจะขึ้นไปอาบน้ำก่อนไหมครับ หรือจะกินข้าวก่อนเลย” พัทธ์หันไปถามคนรักหลังจากที่ยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะแล้วเรียบร้อย
คนตัวสูงกว่าก้าวเข้ามาใกล้ ก้มลงหอมแก้มนิ่มของคนรักไปทีแล้วผละออก “พัทธ์ว่าพี่เหม็นไหม”
คนโดนหอมแก้มย่นจมูกใส่ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเหม็นหรือไม่เหม็น ไม่ได้ดมเสียหน่อย เป็นอีกฝ่ายต่างหากที่มาดมแก้มเขา “เหม็นมากเลยครับ พัทธ์ว่าพี่คินไปอาบน้ำเถอะ”
คินหัวเราะ ยกมือบีบจมูกคนรักเบาๆ อย่างเอ็นดู พัทธ์ยังคงเป็นพัทธ์ที่ทำให้เขานึกอยากจะแกล้งได้เสมอ “เอาไว้รออาบพร้อมพัทธ์ดีกว่า อาบคนเดียวพี่เหงา”
พัทธ์อยากจะส่งค้อนวงใหญ่ๆ ให้ อาบน้ำอย่างมากก็แค่ครึ่งชั่วโมง จะมาทันเหงาอะไรกัน หาเรื่องทะลึ่งละสิไม่ว่า!
แต่ก็ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรกันมากไปกว่านั้น ลูกตัวน้อยของพวกเขาก็ส่งเสียงดังลอยเข้ามาในห้องครัวทั้งๆ ที่ตัวยังไม่โผล่เข้ามาเลย
“มัมม พ่อคินน น้องกันต์หิวแล้วครับ”
“อย่างนั้นมาหม่ำๆ ครับ พ่อคินทำข้าวผัดคุณหมีเสร็จแล้ว มีต้มจืดให้ด้วยนะ” คินพูด เดินไปอุ้มน้องแพรขึ้น พาลูกสาวมานั่งลงที่เก้าอี้ โดยมีน้องกันต์เดินตามมา
พัทธ์เดินไปหยิบน้ำส้มในเหยือกที่แช่เอาไว้ออกมาเทให้กับทุกคนพร้อมกับน้ำเปล่าอีกคนละแก้ว ก่อนที่พวกเขาทั้งสี่คนจะเริ่มลงมือจัดการมื้อเย็นกัน โดยมีเสียงเจื้อยแจ้วของน้องแพรและน้องกันต์เล่าเรื่องราวที่เล่นน้ำให้ฟัง
ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้ว ความมืดมาเยือนภายนอก ภายในบ้านจึงต้องเปิดไฟเพื่อให้ความสว่าง แต่เด็กน้อยคงเล่นจนเหนื่อยถึงได้หาวกันวอดๆ ขณะที่นั่งดูโทรทัศน์กันอยู่
“น้องแพรขึ้นนอนไหมคะ หาวไม่หยุดเลย” คินหันไปถามลูกสาวคนเล็กที่นั่งกอดแขนพี่ชายเอาไว้ไม่ปล่อย ปากน้อยๆ อ้าหาวอีกรอบ ดวงตากลมโตก็ปรือจะหลับลง
ใบหน้าน่ารักพยักหน้าขึ้นลงตอบรับคำถามของพ่อคิน “ค่ะ น้องแพร... ง่วงแล้ว พี่กันต์ๆ พี่กันต์ไปส่งน้องแพรนอนนะ”
“น้องกันต์พาน้องไปนอนเถอะครับ เราก็นอนด้วยเลยนะเล่นมาทั้งวันแล้ว”
“ครับมัม น้องกันต์พาน้องไปนอนก่อนนะ” เจ้าตัวพูด ขยับลงจากโซฟาตัวนุ่มเดินไปหอมแก้มมัมพัทธ์แล้วก็พ่อคินคนละฟอดก่อนจะเอ่ยราตรีสวัสดิ์
“น้องแพรไปนอนแล้วนะคะ ฝันดีค่ะมัม พ่อคิน” น้องแพรเองก็เดินมาหอมแก้มพ่อคินกับมัมเช่นกัน ก่อนจะปล่อยให้พี่ชายจูงมือพาขึ้นไปบนชั้นสอง
คินกับพัทธ์รอจนกระทั่งลูกทั้งสองคนขึ้นไปบนห้องแล้วถึงได้เดินตามขึ้นไปบ้าง เปิดประตูห้องนอนของลูกสาวออกอย่างแผ่วเบาและมองลอดเข้าไปด้านใน
น้องแพรนอนห่มผ้าจนถึงคออยู่บนเตียง ส่วนน้องกันต์ก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มของน้องแต่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ในมือมีหนังสือนิทานเล่มโปรดของตัวเองอยู่ แล้วก็เล่านิทานก่อนนอนให้น้องฟัง
พัทธ์เผยรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นภาพนั้น
“ดีแล้วละนะ” คินพูดขึ้นเบาๆ ให้พัทธ์หันไปมองอย่างไม่เข้าใจ คนตัวสูงยิ้มออกมา ยกมือกอดไหล่คนรักเอาไว้แล้วอธิบายเพิ่มเติม “ดีแล้วที่น้องกันต์รักแพรมากขนาดนี้”
“นั่นสิครับ ดีจริงๆ นั่นแหละครับ”
ตอนแรกพวกเขาต่างก็กังวล แม้น้องกันต์จะสัญญากับพวกเขาตอนก่อนที่จะรับน้องแพรมาเลี้ยงว่าจะรักแล้วก็ดูแลน้องให้ดี แต่นั่นก็เป็นสัญญาตอนน้องกันต์อายุเพียงแค่แปดปี อีกทั้งน้องแพรยังต้องได้รับการดูแลและเอาใจใส่มากๆ จนพวกเขานึกกังวลว่าน้องกันต์จะน้อยใจและเลิกรักน้องแพรหรือเปล่า
แต่พวกเขาคงคิดมากเกินไป เพราะตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมาน้องกันต์ยังไม่เคยผิดคำสัญญาเลย น้องกันต์เป็นเด็กดี และเป็นพี่ชายที่ดี เป็นพี่ชายที่พึ่งพาได้แม้จะยังเด็ก
น้องกันต์รัก และเอ็นดูน้องแพร คอยเป็นห่วงเป็นใยเสมอ
“พี่เชื่อ ต่อไปอีกห้าปี สิบปี หรือยี่สิบปี น้องกันต์จะเป็นพี่ชายที่ดีของน้องแพรไม่เปลี่ยนไปแน่นอน”
“ครับ... พัทธ์ก็เชื่อแบบนั้นเหมือนกัน” พัทธ์พยักหน้าเห็นด้วย “น้องกันต์จะต้องเป็นพี่ชายที่ดี”
“ครับ ไปเถอะ ส่งลูกเข้านอนกันดีกว่า” คินพูด ดันประตูห้องนอนให้เปิดออกกว้างก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้าไปข้างใน
พัทธ์หยิบหนังสือนิทานในมือน้องกันต์ออก ส่วนคินก็ประคองลูกชายให้ลงนอนข้างๆ น้องสาวที่หลับสนิทไปแล้ว ส่วนน้องกันต์ก็อ่านนิทานให้น้องฟังจนตัวเองก็หลับไปพร้อมๆ กันทั้งๆ ที่ยังอ่านนิทานไม่จบ
ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงคลุมตัวลูกน้อยของพวกเขาทั้งสองคน คินกับพัทธ์สำรวจจนแน่ใจว่าลูกทั้งสองของพวกเขาหลับสบายดีจึงได้พากันเดินออกจากห้อง
วันหยุดที่แสนสุขผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวัน พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคน...
************************************************
สวัสดีค่ะทุกคนนนนนนนนนนนนน ไม่เจอกันนานเลย มีใครคิดถึงน้องกันต์บ้างไหมคะ???? วันนี้ฟางแวะเอาน้องกันต์มาฝากค่ะ เป็นตอนพิเศษที่แต่งขึ้นสดๆ ร้อนๆ เนื้อหาไม่มีอะไรเลย ฮ่าาาา แค่อยากพาน้องมาหาทุกคนค่ะ เอาเป็นว่า... เป็นตอนที่แบบ เหมือนเป็นชีวิตประจำวันของน้องแล้วกันเนอะ เพราะมันไม่มีพล็อต ไม่มีเนื้อหา ไม่มีอะไรเลย มีแต่น้ำล้วนๆ ค่ะ แต่ก็หวังว่าจะทำให้ทุกๆ คนชอบได้นะคะ ^^
แล้วก็... สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกันมาๆ นะคะ เดินทางไปไหนมาไหนขอให้ปลอดภัยกันทุกคนค่ะ ^^
อ๋อ... ฟางขอฝากนิยายเรื่องใหม่หน่อยนะคะ เป็นแนวใสๆ (?) เหมือนทุกๆ เรื่องของฟางนี่แหละค่ะ คงได้อ่านไปยิ้มไปเหมือนเดิม ยังไงก็แวะไปให้กำลังใจกันด้วยนะคะ กับนิยายเรื่อง Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง (#พี่กันต์สายอ่อย) หลายๆ คนถ้าเคยติดตามนิยายฟาง ก็คงพอจะเดาได้เนอะว่าเป็นคู่ไหน ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รักน้องกันต์ เอ็นดูน้องกันต์กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้น้องกันต์นะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808660 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก