หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[yowyow]

 

[seaz]

หวงน้องไปหรือเปล่าพี่อ้น แบบนี้สินะ ตัวเองถึงไม่มีแฟนน่ะ

[pumpui]

สายโหด หวงน้องแบบนี้ สงสัย จะถูกจับคู่ กะ ฟรอส แน่ๆเลย

[boonpa]

สนุกล่ะศึกน้องเขยกับพี่เมีย

[koikoi]

ต้องส่งพี่ฟรอสมาจัดการ

[sunipum]

พี่อ้นเนี่ยท่าจะเป็นเอามาก หวงน้องสุดๆ 

[Star_ss]

มาแล้วจร้าา...มาช่วยกันลุ้นไปกันน้องอิงค์ พี่ฟรานซ์ว่าความรักเขาสองคนจะเป็นยังไงเนอะ
ชอบก็กดบวกเป็ดนะค่ะ เม้นมาเป็นกำลังใจคนแต่งด้วยจ้าา...
อ่านให้สนุกนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
 
**************************************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 6 (ฟรานซ์+อิงค์) อุปสรรคแรก



ผมเดินตามพี่ชายอิงค์มาในห้องทำงานครับ น่าจะเป็นห้องทำงานของคุณพ่อของอิงค์ ในห้องมีชั้นหนังสือสามสี่ชั้น โต๊ะทำงาน มีโซฟารับแขกในห้องแต่งเป็นโทนสีครีมดูสบายตาดีครับ




"เชิญนั่งก่อนครับ" พี่ชายอิงค์พูด




"ขอบคุณครับ....."





ผมนั่งลงที่โซฟาขนาดย่อมๆ เหตุการณ์ดูคุ้นๆ ตาเหมือนกับที่ผมเรียกเท็นเข้ามาคุยเรื่องฟรอนท์เลยครับ หึหึ ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง คิดแล้วขำนิดๆ ครับ ก็เป็นปกติที่พี่ชายจะต้องห่วงน้องแหละครับ ผมเข้าใจข้อนี้ดี





"ผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ"




"ก็ดีเหมือนกันพี่ก็ไม่ชอบพูดอ้อมค้อมให้เสียเวลาเหมือนกันครับ" ผมตอบ




"พี่มาจีบน้องผมเหรอ?"




"พี่ไม่ได้มาจีบแล้วครับ....แต่พี่กำลับคบกับอิงค์ เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วครับ" ผมตอบ






  (หน้าอ้นตอนนี้)




"แต่ๆ.....พี่กับน้องผมเป็นผู้ชายทั้งคู่นะ!!!!" อ้นทำเสียงตกใจกับคำตอบของผม




"พี่รู้ครับ....ว่าพี่กับอิงค์เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่พี่รักอิงค์และอยากคบกับอิงค์"




"พี่เป็นเกย์เหรอ?"




"หึหึ.....พี่ไม่ได้เป็นเกย์ อิงค์ก็ไม่ได้เป็นเกย์ เราต่างเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ พี่มีความรู้สึกพิเศษกับอิงค์คนเดียวครับ ถ้าจะให้พี่ไปชอบผู้ชายคนอื่นพี่ก็คงไม่เหมือนกัน"




"โอ๊ยยย....พี่พูดอะไรเนี๊ยะ ซับซ้อน"




"อ้นไม่เข้าใจก็ไม่แปลกหรอก.....เพราะเริ่มแรกพี่ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนพี่เริ่มได้รู้จักกับอิงค์ได้คุยกับอิงค์ก็ทำให้พี่รู้ใจตัวเองมากยิ่งขึ้น พี่เลยตัดสินใจที่จะขอคบอิงค์เป็นแฟนครับ"




"แล้วพี่จะทำยังไงถ้าพ่อกับแม่ผมรู้เรื่องนี้เข้า?"




"พี่ไม่เคยคิดจะปิดบังพวกท่านอยู่แล้ว พี่อยากคบอิงค์อย่างเปิดเผย ถ้ามีโอกาสพี่จะบอกพวกท่านเอง"




"แล้วที่บ้านพี่ล่ะ ครอบครัวพี่รับได้เหรอ?"




"ครอบครัวพี่ พี่จะอธิบายให้พวกท่านฟังเอง แล้วจะแนะนำอิงค์ให้พวกท่านรู้จักว่าอิงค์คือคนที่พี่จะคบด้วยในฐานะแฟน"




"พี่คิดว่าผมกับที่ครอบครัวผมรวมทั้งครอบครัวพี่จะยอมรับเรื่องนี้ได้เหรอ?"




"พี่ไม่รู้หรอกว่าจะยอมรับได้ทันทีเลยไหม แต่พี่จะทำทุกอย่างอย่างเปิดเผย เพื่ออิงค์จะได้ไม่ลำบากใจที่คบกับพี่ พี่เชื่อว่าสักวันพวกท่านจะเข้าใจและยอมรับความรักของเราสองคน"



"พี่จะคบน้องผมได้นานขนาดไหน พี่มั่นใจเหรอว่าถ้ามีผู้หญิงเข้ามาแล้วพี่จะไม่ทิ้งน้องผม?"




"พี่เลือกที่จะคบกับอิงค์ เลือกอิงค์เป็นคนที่พี่จะดูแล พี่ไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนใจอะไรง่ายๆ ถ้าพี่คิดจะทำอะไรแสดงว่าพี่คิดมาดีเพียงพอแล้ว พี่ถึงตัดสินใจทำมัน อย่างเรื่องของอิงค์พี่ก็ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะคบกับอิงค์ในฐานะแฟน อ้นก็รอดูต่อไปแล้วกันเพราะพี่คงพูดให้อ้นเชื่อพี่เลยตอนนี้คงไม่ได้"




"พี่คิดว่าอิงค์เป็นคนยังไง?"




"หึหึ.....อิงค์นะเหรอ อิงค์เป็นคนเรียบง่าย ชอบอยู่กับธรรมชาติ ชอบต้นไม้ เป็นคนเงียบๆ ที่ไม่ค่อยกล้าที่จะคุยกับใครก่อน อ่อนไหวและเอาใจใส่คนรอบข้าง ยิ้มง่ายเวลาพูดสิ่งที่ตัวเองชอบกับเรื่องที่ตัวเองสนใจ คอยเป็นห่วงเป็นใยคนรอบข้าง ประมวลผมช้าเวลาเพื่อนๆ แกล้ง หึหึ รักครอบครัว อิงค์ชอบพูดเรื่องครอบครัวให้พี่ฟังบ่อยๆ นะ เวลาที่พูดก็ขำไปยิ้มไป ที่สำคัญอิงค์เป็นคนดีในสายตาพี่"




.....




.....






"ผมชอบที่พี่ตอบ แต่ผมยังไม่วางใจ พี่เข้าใจผมใช่ไหม?"



"หึหึ พี่เข้าใจดี เพราะพี่ก็เป็นพี่คนโตเหมือนเรานะแหละ และพี่ก็เคยทำอย่างนี้มาก่อน" ผมตอบ



"พี่ต้องห้ามพาอิงค์ไปนอนค้างที่ไหนจนกว่าพี่จะเคลีย์เรื่องของทั้งสองบ้านให้รู้เรื่องก่อน พี่ห้ามอยู่กับอิงค์ตามลำพัง ถ้ามาที่บ้านจะต้องมีผมหรืออ้อนอยู่ด้วย พี่ต้องอย่าลืมคำพูดที่พูดกับผมวันนี้ ผมจะจับตาดูพี่อยู่ ถ้าพี่ทำอะไรให้น้องผมต้องร้องไห้ ผมไม่ปล่อยพี่ไปแน่ๆ"




"อ่อ....ที่สำคัญผมยังไม่ได้ให้พี่ผ่านนะ....แต่ผมชอบคำตอบของพี่เฉยๆ พี่ต้องทำให้ผมเห็นว่าสิ่งที่พี่พูดมาทั้งหมดคือเรื่องจริง ถึงวันนั้นแล้วผมถึงจะยอมรับพี่"




"หึหึ....แค่นี้พี่ก็ขอบใจแล้ว อย่างน้อยก็ยอมให้พี่ได้เจอกับอิงค์ ไม่ได้กีดกันซะทีเดียว"




"แต่วันนี้พี่ต้องกลับบ้านไปก่อน เพราะผมต้องคุยกับน้องของผม"




"ได้ซิ....พี่ก็ว่าจะกลับพอดีเพราะมันดึกมากแล้วอิงค์จะได้พักผ่อน"




"ครับ....ตามนั้น"




ผมกับอ้นเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นที่มีอิงค์กับอ้อนนั่งรอกันอยู่ สีหน้าดูเครียดมากครับ ผมเห็นแล้วแอบเป็นห่วงอิงค์ ไม่รู้ว่าจะคิดมากรึเปล่า




"อ้น.....พี่ฟรานซ์" อิงค์เรียกผมสองคน ผมส่งยิ้มให้อิงค์เพื่อให้อิงค์เบาใจ





"อิงค์....พี่กลับก่อนนะ นี่ก็ดึกมากแล้วอิงค์จะได้พักผ่อน"





"พี่ฟรานซ์......" อิงค์เรียกชื่อผม




"เดี๋ยวถึงบ้านแล้วพี่โทรหานะครับ" อิงค์พยักหน้าตอบผมแต่สีหน้ายังไม่คลายกังวลครับ




"พี่กลับก่อนนะอ้น น้องอ้อน"





"สวัสดีค่ะพี่ฟรานซ์......สู้ๆ นะค่ะ อ้อนเอาใจช่วยค่ะ"





"ยัยอ้อน!!! เดี๋ยวเถอะ เราด้วยอีกคนเตรียมตัวคุยกับพี่ยาวเลย" อ้นพูด




"สวัสดีครับพี่....อย่าลืมที่พี่พูดไว้กับผม"





"หึหึ.....พี่กลับนะครับอิงค์"




ผมกล่าวลาแล้วก็เดินออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ผมไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้ครับ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วผมก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ผมต้องทำคือทำให้อิงค์ไม่เสียใจที่เลือกที่จะคบกับผม




ผมคิดทบทวนเรื่องที่ต้องทำต่อไปจากนี้จนขับรถมาถึงบ้าน พอผมจอดรถเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้อง ถอดเนคไทออกจากคอเสื้อแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก




Tru....... Tru......... Tru..........




"พี่ฟรานซ์......ถึงบ้านแล้วเหรอครับ"



"รับโทรศัพท์เร็วจัง...."



"เออ....ก็....ก็ผม"




"หึหึ....พี่ล้อเล่นนะ พี่ถึงบ้านแล้วครับ กำลังจะอาบน้ำ"




"อิงค์ไม่เป็นไรใช่ไหม?



"อืม.....ไม่เป็นไรครับ พี่ฟรานซ์ล่ะครับ?"




"พี่ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ตอนนี้กำลังจะแย่"




"พี่ฟรานซ์...เป็นอะไรเหรอครับ แย่อะไร?" เสียงพูดที่ดูร้อนรนถามผมด้วยความห่วงใย




"พี่คิดถึงอิงค์นะ อยากกอดอิงค์นะครับ"




"พี่ฟรานซ์.....!!!!!!!"




"พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ พี่พูจริงๆ ครับ" เสียงเงียบไปเลยครับสงสัยคงจะอายอยู่




"อิงค์....อิงค์ครับ ยังฟังพี่อยู่ไหม?




"เออ....ครับๆ ฟังอยู่ครับ"




ผมคุยกับอิงค์อยู่ร่วมชั่วโมงกว่าเห็นว่าดึกแล้วเลยวางเพื่อให้อิงค์นอนพักผ่อนครับ พรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้าผมก็ต้องขับรถไปรับอิงค์ตอนเช้าเหมือนกันครับ งั้นผมรีบนอนก่อนนะครับ


*****************************



พาร์ท อิงค์



"อ้น.....ตัวพูดอะไรกับพี่ฟรานซ์?" ผมถามพี่ชายผม



"อย่าอิงค์....กูต้องถามมึงต่างหากว่าไปแอบคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่"



"ไม่ได้แอบอ้น....พี่ฟรานซ์เขาเป็นคนดีนะอ้น"



"คงดีมากนะแหละถึงทำให้มึงแอบไปคบโดยไม่บอกพี่อย่างกู"



"อ้น....เขาไม่ได้จะปิดบังเรื่องนี้กับตัวนะ เขาแค่ขอเวลาหน่อยแค่นั้นเอง" ผมบอก



"เมื่อไหร่ล่ะอิงค์ มึงเป็นน้องกูนะ กูเป็นห่วงมึงนะอิงค์ ถ้าเขามาหลอกให้มึงรักแล้วทำให้มึงเสียใจล่ะ"



"เขายังไม่รู้หรอกอ้นว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ที่รู้คือเขาชอบพี่ฟรานซ์นะอ้น พี่ฟรานซ์ดีกับเขา เขาอยากลองเปิดใจดูนะอ้นว่าเขาจะรักพี่ฟรานซ์ได้ไหม"



"มานี่อิงค์..." ผมเดินเข้าไปหาพี่ชายผมครับ อ้นกอดผมแล้วตบที่ไหล่ผมเบาๆ




"ถ้าพี่มันทำให้มึงเสียใจเมื่อไหร่ให้รีบมาบอกกูนะ กูเป็นห่วงมึง มึงเข้าใจพี่อย่างกูใช่ไหม? กูแสดงออกไม่เก่งหรอกนะอิงค์ แต่กูห่วงทั้งมึงแล้วก็อ้อนด้วย มึงกับอ้อนเป็นน้องที่กูรักมากนะ กูไม่อยากให้น้องกูเสียใจ มึงเข้าใจใช่ไหม?"




"เข้าใจอ้น....เข้าใจ หืออออ.....หือออออ...."




ผมร้องไห้ออกมาเลยครับ ที่พี่ผมทำไปทั้งหมดก็เพราะรักและเป็นหวงพวกผมมาก เราโตมาด้วยกันเราสนิทกัน อ้นคอยดูแลน้องเสมอ อ้นไม่เคยทำให้น้องร้องไห้เลยสักครั้งเดียว เวลาที่มีใครมาแกล้งผมอ้นจะเข้ามาปกป้องผมตลอด บางครั้งก็โดนทำร้ายซะเองเจ็บตัวกลับมาบ้านประจำ เวลาผมกับอ้อนไม่สบายอ้นก็จะดูแลผมแทนพ่อกับแม่ อ้นเป็นพี่ที่ดีสำหรับผมกับอ้อนครับ อ้นตบหลังผมเบาๆ เพื่อปลอบให้ผมหยุดร้องไห้



"พี่อ้น.....อ้อนกอดด้วยคน"



"มานี่เลย....ยัยตัวแสบปิดพี่ดีนัก มาให้พี่กอดเดี๋ยวนี้"



"หือออออ..... หือออออ..... พี่อ้น อ้อนรักพี่อ้นนะ รักพี่อิงค์ด้วย"



"รักพี่ก็ต้องเชื่อฟังที่พี่บอกรู้ไหม?"



"อืมม...., ค่ะพี่อ้น" ผมกับอ้อนตอบพร้อมกัน


เรายืนร้องไห้กันทั้งผมและอ้อนโดนมีอ้นเป็นคนปลอบ เผื่อจะหยุดร้องได้เล่นเอาอ้นเหนื่อยเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเข้านอนแล้วครับ หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์เรียบร้อยแล้ว ผมอายมากครับที่พี่เขาบอกว่าคิดถึงผม อยากกอดผม ผมไม่เคยฟังคำพูดหวานหูแบบนี้มาก่อนครับ ถึงผมจะเที่ยวบ้างกับเพื่อนแต่ผมก็ไม่เคยคบใครครับ มีพี่ฟรานซ์เป็นคนแรกที่ผมตกลงคบด้วย พี่เขาทำให้ผมรู้สึกดีและเขินอายในเวลาเดียวกัน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมจะชินกับมันกันนะ



ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมมีครอบครัวที่น่ารักที่พร้อมจะเข้าใจผม อยู่เคียงข้างผม ขอบคุณที่ผมได้มาเจอกับพี่ฟรานซ์ ได้มีโอกาสเปิดใจเพื่อที่จะรักใครสักคน ขอบคุณมากครับ


อิงค์



************************************** TBC.

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
 
 

[maemix]

ขอให้อุปสรรคผ่านไปเร็วๆ พี่อ้นก็ใจดีนะแค่เป็นห่วงน้องเท่านั้นเอง

[am_ma]

 

โอ๊ยๆๆๆ พี่ฟรานส์สู้ต่อไป 

[seaz]

ใจหายหมด คิดว่าเข้าห้องไปแล้วจะต่อยกันก่อนเสียอีก
พี่ฟรานซ์สู้ๆ ส่วนน้องอิงค์ก็อย่ายอมแพ้เหมือนกันนะ น้องอ้อนน่ารักจริงๆ เชียว ส่วนนายอ้นนี่ ... หาแฟนให้สักคนคงจะหายจากโรคหวงน้องได้บ้างนะ ^^

[บูมเบส]

เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆว่าไหมครับ

[a_n]

เคลียร์อุปสรรคแรกผ่านไปแล้ว ลุ้นๆเอาใจช่วยคู่นี้

[❣☾月亮☽❣]

ร้องไห้ หือ.... หือ..  หือ? ป้านี่ลงไปกลิ้งเลยค่ะ   น้องอิงค์ขา คือมันฮา

ชอบพี่น้องเค้ามุ้งมิ้งกัน น่ารักดี

มีสะกดตกหล่นบ้างนิดหน่อยค่ะ ชิลๆ แต่ตรวจอีกนิดจะดีมากเลยค่ะ

[nicksrisat]

น่ารักแบบนี้ให้สองครอบครัวยอมรับให้ได้นะ

[iceman555]

เริ่มหวานเหมือนฟร้อนท์กะพี่เท็นอีกละ อิอิ

[aom2529]

อู๊ย..นึกว่าจะมีเรื่องซะละ..ขอให้พี่อ้นมีแฟนน่ารัก ๆ เป็นสิ่งตอบแทนในความเข้าใจนะคะ..เพี้ยง..

[boonpa]

  สองคนนี้ผ่านด่านพี่อ้นได้อย่างสบาย เตรียมหนักใจด่านพ่อแม่ดีกว่ามั๊ย

[yowyow]

 

[pumpui]

เอา อ้น คู่ กะ ฟรอส เลย หวงน้องกันทั้งคู่ แต่ ใครจะเป็น สามี ใครจะเป็น ภรรยา หุหุ

[poohanddew]

 
ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงสำหรับพี่ฟรานซ์น้องอิงค์

[sunipum]

พี่ฟรานสู้ๆนะ แสดงความจริงใจให้เค้าเห็นแค่นั้น
เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง  คู่นี้เค้าเริ่มมีหยอดๆ หวานๆหล่ะ น่ารักกก

[Star_ss]

สวัสดีค่ะ....วันนี้พาพี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์มารายงานตัวค่ะ
เมื่อวานไปอัพบ้านเฮียมา....วันนี้ต้องมาอัพบ้านพี่ชายที่น่ารักบ้างนะค่ะ
อ่านแล้วชอบอย่าลืมกดบวกเป็นและเม้นให้กำลังใจคนแต่งด้วยนะคร้าาา......
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะค่ะ  กอดคนอ่าน อิอิ
 
***************************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 7 (ฟรานซ์+อิงค์) ความทรงจำวัยเด็ก




"พี่ฟรานซ์....รออิงค์นานไหม?"



"ไม่นานครับ.....ขึ้นรถซิครับ"



"ครับๆ......."



"หิมข้าวรึยัง?" ผมถามน้อง



"อิงค์หิวนิดหน่อยครับ วันนี้อาจาร์สอนจัดเต็มมากเลยใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรครับ"



"วันนี้มีใครอยู่ที่บ้านบ้างครับ?" ผมถาม



"อยู่ทั้งอ้นทั้งอ้อนเลยครับ พี่ฟรานซ์ถามทำไมเหรอ?"



"หึหึ เปล่าครับ พี่ก็จะได้พาอิงค์ไปซื้ออาหารกลับไปกินบ้านไงครับ อ้นกับน้องอ้อนจะได้ทานด้วย"



"อืมมม....ครับ"



อิงค์ยิ้มด้วยใบหน้าที่มีความสุขที่ฟรานซ์มักจะคิดถึงครอบครัวของอิงค์เสมอไม่ว่าจะทำอะไร ฟรานซ์ลูบหัวอิงค์เบาๆ ด้วยความรักและส่งยิ้มที่อบอุ่นให้อิงค์เช่นเดียวกัน



"งั้นไปร้าน.....ดีกว่าครับ อาหารอร่อยดี อิงค์อยากกินอะไรคิดเอาไว้เลยนะครับ"



"ขอบคุณครับ...พี่ฟรานซ์"






ครืดดดดด..... ครืดดดดดด......



"ว่าไงครับ.....อยู่ไหนนะเรา?"



"พี่ฟรานซ์.....ไอ้พี่เท็นมันแกล้งฟรอนท์"



"หึหึ เท็นเขาแกล้งเรายังไง?"



"ฟรอนท์อยากกินไอติมด้วยอ่ะ ไม่ยอมแบ่งให้กินแถมยังซื้อรสโปรดฟรอนท์มาอีก" (ไม่ได้คร๊าบบบ....ฟรอนท์ไม่สบายอยู่พี่ให้ฟรอนท์กินไม่ได้ครับ อย่าดื้อซิฟรอนท์) เสียงเท็นดังรอดโทรศัพท์เข้ามา



"พี่ฟรานซ์อ่ะ จัดการให้ฟรอนท์หน่อยซิฮ่ะ"



"หึหึ พี่ว่าฟรอนท์เชื่อเท็นนะครับ ไม่สบายอยู่เดี๋ยวไม่หายนะ แล้วกินข้าวกินยารึยังครับ?"



"กินแล้วฮ่ะ.....พี่เท็นทำกับข้าวให้กินแล้ว"



"งั้นก็ดีแล้วครับ พักผ่อนเยอะๆ นะ อ่อ....พาเท็นมาที่บ้านบ้างอย่าอยู่แต่คอนโดเท็นซิ พี่ก็คิดถึงเรานะ"



"แหมๆๆๆ....พี่ฟรานซ์อย่ามาพูด นี่ไปรับไอ้อิงค์อีกแล้วล่ะซิ พี่ฟรานซ์ติดไอ้อิงค์มากกว่าติดฟรอนท์อีก ไม่รู้รักมันมากกว่าฟรอนท์ไปแล้วรึยัง....เหอะ!!! งอน"



"พี่รักทั้งสองคนแหละครับ ฟรอน์ก็เป็นน้องพี่ อิงค์ก็เป็นแฟนพี่ พี่ก็รักทั้งสองคนนะครับ ฟรอนท์ดูแล้วตัวเองด้วยนะ เชื่อฟังพี่เท็นเขาบ้างอย่าดื้อ เดี๋ยวเขาไม่รักจะร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับมาบ้านไม่รู้ด้วยนะ หึหึ"



"โอ๊ยยยยย....ไม่มีใครเข้าข้างฟรอนท์เลย (ฮ่าๆๆๆๆ....พี่เท็นอย่าแกล้ง..ฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆๆ) พี่ฟรานซ์ฮ่ะแค่นี้ก่อนนะฮ่ะ ฝากบอกอิงค์ด้วยว่าพรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัย บายครับ"



"ครับ....บายครับ" หึหึ ดื้อจริงๆ ดีนะมีเท็นคอยดูแลให้



"อิงค์ครับ....ฟรอนท์ฝากบอกว่า...พรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัยครับ"



"ครับ....นี่พี่เท็นคงทำอะไรขัดใจฟรอนท์อีกใช่ไหมครับ? ถึงโทรมาฟ้องพี่ฟรานซ์"



"ใช่ครับ....หึหึ ดีนะอิงค์ไม่ดื้นกับพี่เหมือนฟรอนท์ดื้อกับเท็นเขา"



"อิงค์....อิงค์....หิวแล้วอ่ะครับ ใกล้จะถึงร้านรึยังครับ" อิงค์หน้าแดงพยายามหันหน้าไปจากอื่นเพื่อหลบสายตาที่จ้องมองเขาอย่างอบอุ่นและหลอมละลายเขาภายในเวลาเดียวกัน



"ใกล้แล้วครับ...."



ผมรู้ครับว่าอิงค์กำลังอายผมอยู่ถึงผมกับอิงค์จะคบกันมาได้สามเดือนแล้วก็เถอะ อิงค์ก็ยังคงขี้อายอยู่เสมอ ผมว่าน่ารักดีนะครับ ผมพาอิงค์ไปซื้ออาหารแล้วใส่หอกลับบ้านเราจะไปกินที่บ้านอิงค์กันครับ ผมใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาถึงบ้านของอิงค์ น้องอ้อนวิ่งมาเปิดประตูรอรับเราสองคนพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ส่วนอีกคนนะเหรอครับ หึหึ ทำหน้าคิ้วชนกันตลอดนั่นแหละ




"สวัสดีค่ะพี่ฟรานซ์ พี่อิงค์" สาวน้อยเสียงใสเปล่งเสียงทักทาย



"สวัสดีครับน้องอ้อน" ผมกล่าวทักทายกลับ



"หวัดดีครับพี่..." อ้นทักทาย



"สวัสดีครับ...อ้น" ผมทักทายพร้อมกับยิ้มให้



"พี่ฟรานซ์ซื้ออะไรมาค่ะ เยอะแยะไปหมดเลย ป่ะๆๆ เข้าบ้านกันค่ะ พี่อิงค์เข้าบ้านๆ พี่อ้นหลบทางหน่อยซิค่ะอ้อนถือของหนักนะ"



ผมกับอิงค์มองหน้ากันแล้วขำน้องอ้อนที่แกล้งอ้น ส่วนอ้นก็เดินหน้าหงิกตามน้องอ้อนเข้าบ้าน ส่วนผมกับอิงค์ก็เดินตามเข้าไปติดๆ ผมนั่งรอที่โซฟากับอ้น น้องอ้อนกับอิงค์ช่วยกันจัดอาหารใส่จากอยู่ครับ



"พี่....ถ้าพี่จะมาบ่อยขนาดนี้ทำไมพี่ไม่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านผมซะเลยล่ะ หึหึ"



"พี่ย้ายเข้ามาอยู่ได้ด้วยเหรอ? งั้นพี่ไปเก็บของก่อนนะแล้วพรุ่งนี้พี่จะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยครับ ว่าแต่....พี่นอนห้องเดียวกับอิงค์ใช่รึเปล่า?"




......





......





  (หน้าอิงค์ตอนนี้)





"เพ่!!!!......."



"หึหึ พี่ล้อเล่นนะ พี่ไม่รบกวนบ้านเราหรอก แต่พี่จะซื้อบ้านใหม่ดีกว่าแล้วจะพาอิงค์ไปอยู่ด้วย"



"เพ่!!!!!......."





  (หน้าอ้นตอนนี้)




"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้นเล่นนะครับ อ้นนี่เหมือนน้องชายพี่มากเลยนะ ฟรอสต์นี่ก็ไม่ได้เลยถ้ามาพูดเล่นแบบนี้ชอบโวยวายตลอด หึหึ"



"ก็ใครให้พี่มาล้อเล่นแบบนี้ล่ะ อารมณ์เสีย!!!"



"คุยอะไรกันอ่ะ พี่ฟรานซ์ อ้น ไปกินข้าวกัน ของโปรดอ้นเพียบเลยนะ พี่ฟรานซ์ซื้อมานะ" อิงค์พูด



"ของปลงของโปรดอะไร เหอะ!!!" อ้นพูด



ผมกับอิงค์ยิ้มขำๆ กับท่าทางของอ้น เราเดินไปที่โต๊ะอาหารน้องอ้อนกับอ้นก็นั่งรอเรียบร้อยแล้วครับ



"พี่ฟรานซ์ค่ะ ซื้อแต่ของโปรดพี่อ้นมาอ่ะ ของอ้อนมีแค่อย่างเดียวเองอ่ะ อ้อนจะไม่เชียร์พี่แล้วนะค่ะ เนอะพี่อิงค์เนอะ" น้องอ้อนพูดเสียงกระเง้ากระงอน



"เอาไว้ครั้งหน้าพี่จะซื้อมาให้เยอะกว่านี้นะครับ" ผมบอก



"ยัยอ้อน....แค่นี้ก็เยอะแล้วยังจะเอาอะไรอีก กินๆ ซะจะได้เลิกบ่น" อ้นพูด



"เชอะ!!!....ใช่ซิมีแต่ของโปรดตัวเองนิ ตักไม่หยุดเลยนะปลาหมึกทอดกระเทียมนะ ชิ!!" น้องอ้อนพูดแล้วหันมาขยิบตากับผมและอิงค์



เรานั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป ส่วนมากเป็นน้องอ้อนที่คุยจ้อสร้างเสียงหัวเราะบนโต๊ะอาหาร พอเราทานอาหารเสร็จผมก็ไปนั่งรอที่โซฟาในห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมครับ ตอนแรกจะช่วยอิงค์ล้างจากแต่อิงค์ไม่ยอมให้ผมช่วย อิงค์บอกว่าผมเลี้ยงข้าวแล้วยังต้องมาล้างอีกเขาไม่ยอมแน่ๆ หึหึ แถมขู่ผมอีกว่าถ้ายังดื้อจะทำต่อไปอิงค์จะไม่ให้ผมซื้อข้าวมาให้กินอีกแล้วมากินกับข้าวบ้านเขาแทน หึหึ ผมก็ตกใจนึกว่าจะไม่ให้เข้าบ้านซะอีก




"พี่ฟรานซ์.....อิงค์จะพาไปที่ๆ นึง ป่ะๆๆ ไปครับ" น้องดึงผมลุกขึ้นแล้วเดินตามน้องไป



"อิงค์.....จะไปไหน นั่งนี่แหละ.....กลับมา!!!!" เสียงอ้นตะโกนตามหลังผมสองคน เราได้แต่หัวเราะให้ความขี้หวงน้องของอ้นครับ



"จะพาพี่ไปไหนครับ....พี่จะอันตรายรึป่าวเนี๊ยะ?" ผมถาม



"ทำไมต้องอันตรายด้วยล่ะ?" อิงค์ทำหน้างง



"ก็เผื่ออิงค์พาพี่ไปทำมิดีมิร้าย พี่ก็อันตรายซิครับ พี่อุตส่าห์อดใจไม่ทำอะไรอิงค์นะเนี๊ยะ!!"



"พี่ฟรานซ์อ่า.....พูดอะไรก็ไม่รู้!! อิงค์จะทำอะไรพี่ได้"




ฟอดดดดดด......



"งั้นพี่ชิงทำก่อนแล้วกันจะได้ไม่เสียเปรียบ หึหึ" ผมหอมที่แก้มอิงค์ ชื่นใจครับ อิงค์หน้าแดงใหญ่เลย



"เราไปกันเถอะ.....อิงค์จะพาพี่ไปที่ที่อิงค์ชอบ" อิงค์พูดทั้งที่ก้มหน้าและอายจนหน้าแดงไปถึงหูเลยครับ



"ครับๆ ไปกันครับ"



ผมเดินตามอิงค์มาที่สวนหลังบ้าน มีต้นไม้ล้อมรอบดูร่มรื่นดีครับ มีต้นไม้เยอะมากทั้งไม้ดอกและต้นไม้หลากหลายพันธุ์ ไม่น่าละครับอิงค์ถึงชอบต้นไม้ขนาดนี้



"ถึงแล้ว....พี่ฟรานซ์ แท่นแท๊นนนน....."



"ที่นี่เหรอครับ" ผมถาม



"ใช่ครับ.....พี่ฟรานซ์นั่งนี่ซิ" อิงค์ตบลงที่ชิงช้าสีขาวให้นั่งข้างๆ ลงอิงค์ครับ ผมนั่งลงตามที่อิงค์บอก



"ชิงช้าอิงค์เอง....อิงค์ร้องไห้อยากได้ตอนเด็กๆ แม่เลยซื้อให้นะครับ"




"หึหึ....." ผมหัวเราะแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว




"พี่ฟรานซ์.....หัวเราะอะไรเหรอ" อิงค์ถาม



"พี่แค่คิดถึงเด็กคนนึงที่พี่เจอตอนเด็กๆ นะครับ"



"ยังไงเหรอครับ" อิงค์ถาม



"ตอนพี่อายุประมาณเจ็บขวบได้มั้งครับ พี่ไปเที่ยวตลาดสวดดอกไม้กับคุณแม่ครับ คุณแม่พี่ก็เดินดูต้นไม้ไปเรื่อยๆ พี่ก็เดินเล่นจนไปเจอเด็กคนนึง ใส่เสื้อสีฟ้าอ่อนตัดลายขวางสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลนั่งเกว่งชิงช้าสีขาวอย่างร่าเริงดูมีความสุขมากๆ พี่ยืนมองเด็กคนนั้นหัวเราะอย่างสนุกสนานเวลาที่ชิงช้าเกว่งขึ้นสูงขึ้นกว่าเดิม พี่เดินเข้าไปใกล้ๆ เด็กคนนั้น



"แล้วยังไงต่อครับ" น้องถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นมากๆ



"หึหึ เด็กคนนั่นเรียกพี่ (พี่ชายๆ มานั่งด้วยกันซิครับ มานั่งชิงช้ากับผมนะ มันสนุกมากๆ เลย คิคิ) เด็กคนนั้นทั้งพูดทั้งหัวเราะชวนพี่ให้ไปนั่งด้วยกัน พี่ได้แต่ยืนนิ่งแล้วมองเขาอยู่อย่างนั้นจน..... เด็กคนนั้นหยุกโยกชิงช้าแล้วลงมาจากชิงช้า เดินเข้ามาหาพี่ จับที่มือของพี่ (ไปเล่นกันผมนะครับ สนุกมากๆ เลย คิคิ) เขาจูงมือพี่ให้เดินตามไปนั่งลงที่ชิงช้าสีขาวตัวนั้นแล้วดันตัวพี่ให้นั่งลงบนชิงช้าพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างพอใจ เด็กคนนั้นพยายามปีนขึ้นชิงช้าอีกครั้งเพราะเขาตัวเล็กกว่าพี่มาก พี่เลยช่วยดึงน้องเขาขึ้นมานั่ง (ขอบคุณครับ) น้องของคุณพร้อมกับยิ้มกว้างให้พี่ เรานั่งเล่นกันจนแม่ของน้องเดินมาตามให้กลับบ้าน แต่น้องคนนั้นร้องไห้ไม่อยากกลับ เขาอยากเล่นชิงช้าต่อ แม่น้องทั้งปลอบทั้งพูดบอกน้องเพื่อให้น้องกลับบ้าน




"แล้วยังไงต่ออีกครับ" อิงค์ถามต่อ ตาของอิงค์เหมือนกำลังคลอด้วยน้ำตานิดๆ รึว่าอะไรปลิวเข้าตาน้อง ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้อิงค์ อิงค์ทำหน้าตั้งใจฟังต่อผมเลยต้องเล่าต่อ



"เด็กคนนั้นเลยบอกแม่เขาว่าอยากได้ชิงช้าตัวนี้กลับบ้านด้วย แม่เหมือนคุณแม่น้องจะไม่ซื้อให้ในตอนแรก น้องจึงร้องไห้อย่างหนักแล้วมาหลบอยู่ข้างหลังพี่จับมือพี่ไว้แน่น แม่น้องพยายามจะมาจับตัวน้องออกจากพี่แต่น้องกลับมุดเข้ามาที่อ้อมแขนของพี่ พี่เลยกอดน้องเขาหลวมเพื่อปลอบใจ น้องกระชับกอดพี่แน่นแล้วร้องไห้ไม่หยุดเพราะอยากได้ชิงช้าตัวนี้มาก (พี่ชายๆๆ ช่วยผมด้วย บอกคุณแม่ให้ผมทีครับ ผมอยากได้ชิงช้าตัวนี้ ฮืออ.... ฮืออออ....) น้องยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดพี่ จนคุณพ่อของน้องเดินมาสมทบแล้วตกลงจะซื้อชิงช้าตัวนั้นให้ ก่อนที่น้องจะกลับไปพร้อมกับชิงช้าตัวนั้น น้องเขาบอกกับพี่ว่า.... (ว่างๆ พี่มานั่งชิงช้าที่บ้านผมได้นะครับ คุณพ่อซื้อให้ผมแล้ว เย้ๆๆๆ.... มานั่งเล่นกับผมนะครับพี่ชาย) น้องพูดบอกด้วยรอยยิ้มกับคราบน้ำตาที่แห้งจนติดแก้มใส แต่น้องเขาคงไม่รู้ว่าพี่คงไม่ได้เจอเขาอีกเพราะเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พี่ได้แต่พยักหน้าตอบรับคำชวนแล้วยิ้มให้น้องคนนั้น น้องกระตุกมือที่จับมือพี่ไว้พี่จึงก้มลงมอง เด็กคนนั้นยิ้มให้พี่แล้วควักมือให้พี่ก้มหน้าลงเหมือนกำลังจะบอกอะไรบางอย่าง..."





ฟอดดดดด......




"(ขอบคุณมากครับ.....อย่าลืมไปหาผมที่บ้านนะครับ ผมจะให้พี่นั่งชิงช้าของผมด้วยนะ คิคิ) นั่นคือประโยคสุดท้ายที่พี่ได้คุยกับเด็กน้องคนนั้น แล้วเขาก็จับมือคุณพ่อคุณแม่เดินจากไปพร้อมโบกมือบอกลาพี่กับร้อยยิ้มที่เปลี่ยมไปด้วยความสุข"




"แต่พี่ว่าชิงช้าตัวนี้คล้ายๆ กับตัวที่พี่ได้นั่งกับน้องคนนั้นเลยนะครับ หึหึ"




ผมเล่าจบก็หันหน้าไปทางอิงค์ อิงค์มีน้ำตาไหลอาบแก้ม จ้องมองผมด้วยสายตาที่แปลกไปแล้วร้องไห้โหออกมาทันทีจนผมอดตกใจไม่ได้









"ฮืออออ..... ฮืออออ...... พี่ฟรานซ์" 






**************************************** TBC.

แอบหลงรักพี่ฟรานซ์เบาๆ น่ารักเนอะ
 

[am_ma]

 

ชอบพี่ฟรานส์มาก..อุบอุ่น
รักน้อง รักอิงค์ อ้นสู้ได้ป่าว 

[teza]

ฮืออออออ....ฮืออออออ  มาต่ออีกกกกกกก จะอ่านอีกกกกกกก

[a_n]

ที่แท้ก็เคยเจอกันมาแล้วนี่เอง

[maemix]

คู่นี้เขาเจอกันตั้งแต่เด็กใช่ไหม
พี่ชายคนนั้นคือพี่ฟรานซ์ แล้วเด็กน้อยคนนั้นก็คืออิงค์

[บูมเบส]

เขินอ่ะมาต่อช้าอ่ะชเเชยเลย

[iceman555]

อร๊ายยยยย เคยเจอกันตอนเด็กด้วยยยย

[boonpa]

สองคนนี้มีความหลังกันด้วย

[aom2529]

อ๊าย..อดีตที่ชื่นมื่น..น่ารัก..อยากมีอดีตแบบนี้บ้างจัง..คึคึ