หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[boonpa]

พี่ฟรานซ์เค้ารุกหนูอิงค์แล้ว แต่น้องยังงงๆอยู่

[a_n]

อิงค์เขอรุกแบบไม่รู้ตัวซะแล้ว

[yowyow]

 

[Star_ss]

ตอนที่ 17 (เท็น+ฟรอนท์) มาอยู่กับพี่นะ 
 
 
"ฟรอนท์......เก็บของเสร็จยัง?"
 
"อืมมม.....เสร็จแล้ววว แป๊ปนะ"
 
"ทำอะไรอยู่ทำไมช้าจัง เดี๋ยวก็ถึงกรุงเทพฯ ดึกพอดี"
 
"แก่ป่ะเนี๊ยะ...ขี้บ่นจริง ไอ้แก่ ฮ่าๆๆๆๆ"
 
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ? ใครแก่? หึ..."
 
 
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่เท็นอย่า จั๊กจี้ อย่าแกล้งฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆๆ เอิ้กๆๆๆ" 
 
ผมยอมรับเลยครับ ถึงผมกับมันจะเพิ่งคบกันแต่มันทำให้ผมมีความสุขมาก มันขี้อ้อน น่ารัก ทำตัวแง่วๆ เวลาอยู่กับผมสองคน ผมควรจะทำยังไงกับมันดี ถ้ามันยังเป็นอย่างนี้ ถ้ามันยังทำอย่างนี้กับผม ผมต้องคลั่งตายเพราะมันแน่ๆ และผมคงไม่ยอมให้มันไปจากผม
 
"มานี่เลยนะ...หึหึ เมื่อกี้ว่าใครแก่ อย่างนี้ต้องเจอคนแก่จัดการ หึหึ" ผมพูดและทำหน้าหื่นสุดๆ ใส่มัน 
 
"อร๊ากกกกก....อย่าเข้ามานะไอ้หื่น ปรมจารย์หื่น ฮ่าาาา"
 
ผมวิ่งจับมันรอบห้องนอนในห้องพักส่วนตัวของผมครับ ผมสองคนกำลังช่วยกันเก็บของเตรียมตัวจะกลับ กะไว้ว่าจะแวะซื้อของฝากด้วย แต่ตอนนี้ก็ใกล้จะห้าโมงเย็นแล้ว ผมกับมันยังวิ่งไล่จับกันอยู่เลย
 
"ไม่รอดแน่งานนี้ หึหึ" ผมกระโจนเข้าตะคุบมันจนล้มลงไปบนที่นอน
 
 
"โอ๊ยยยยย......"
 
"เป็นอะไรรึป่าวฟรอนท์ เจ็บตรงไหน ไหนมาให้พี่ดูซิ?"
 
ผมตกใจมากครับไม่รู้ไปทำให้มันเจ็บตรงไหน สงสัยตอนผมกระโดดใส่มันแน่เลย ก็ตัวผมออกจะใหญ่กว่ามันส่วนตัวมันบางนิดเดียวเองถ้าเทียบกับตัวผม มันหันหน้ามาเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
 
"ไหนมาดูซิเจ็บตรงไหน?" ผมกระเถิบเข้าไปใกล้มันแล้วจับดูที่แขน ที่ขา จับที่หน้ามันดูว่าช้ำตรงไหนรึป่าว แต่........
 
 
"แบร่รรรรรรร......." มันกลับทำหน้าทะเล้นใส่ผมแล้วหัวเราะเสียงดัง
 
"ฮ่าๆๆๆๆ หลอกง่ายเว่อ เอิ้กกกกๆๆๆ" 
 
มันสนุกครับ ผมต้องแก้แค้นมันซะหน่อยที่แกล้งทำให้ผมตกใจคิดว่ามันเจ็บ
 
"มานี่เลยยย....ไอ้ตัวแสบ" ผมคว้าตัวมันทันทีแล้วจับมันพลิกลงกับที่นอน โดยมีผมขึ้นคล่อมมันทั้งตัวอยู่ด้านบน
 
"หึหึ....อย่างนี้ต้องเจอจูบเพรชฆาต โฮ๊ะๆๆ" แล้วผมก็ก้มลงประกบปากนุ่มๆ ของมันทันที
 
 
"อืมมมม......" เสียงครางของมันเพราะใช่ไหมครับ เสียงนี้แหละที่ทำให้ผมหลงไหล
 
ผมจูบปากนุ่มของมัน ค่อยๆ กดจูบลงน้ำหนักจากเบาๆ แล้วเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจร้อนๆ ที่ส่งผ่านให้กันและกัน ลิ้นร้อนที่หยอกล้อเกี่ยวพันกันอยู่ในโพรงปากนุ่ม ผมกวาดชิมรสหวานจากปากเล็กของมัน เราผลัดกันจูบผลัดกันรับ แรงตวัดลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน ร่างกายของเราที่กำลังบดเบียดกัน เพิ่มแรงอารมณ์ของผมให้สูงขึ้นเรื่อยๆ
 
 
"อืมมมมมม......." เสียงครางของผม
 
 
"อืมมมมม....อี้เอนนน"
 
มันพยายามจะพูดครับ แต่ผมยังไม่ถอดปากของผมออกจากปากมัน ขอต่ออีกนิดนะ ผมพูดบอกแต่ปากผมยังจูบมันอย่างต่อเนื่อง เรียกว่าทำหน้าที่ได้ดี
 
"อืมมมม....พ..พี่...เอนนน"
 
มันทุบหลังผมอย่างรัวเลยครับ คงจะเริ่มหายใจไม่ออก หว้า....เสียดายอ่ะยังไม่หมดรสหวานเลย ผมคอยๆ ถอนปากผมออกมา
 
"แฮ่กๆ...อ่า อุ๊บบบ"
 
ผมประกบปากจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปด้านในแต่กดจูบบดที่ปากมันอย่างมันเขี้ยว จนมันหน้าดำหน้าแดง ผมเห็นเริ่มจะไม่ไหวจริงๆ เลยถอนปากผมออก
 
 
"แค่กๆๆๆๆ...พี่ๆ...พี่เท็น..ทา แค่กๆๆ อะไร แฮ่กๆๆ?"
 
มันพยายามจะพูด แต่ผมนั่งอมยิ้มดูมันครับ ตลกดี สมน้ำหน้าอยากมาแกล้งผมดีนัก
 
"พี่เท็นนน....ฟรอนท์เกือบตายนะ หายใจไม่ออก พี่ทำอะไรของพี่เนี้ยะ?!"
 
ตุ๊บๆๆๆๆ ......... ปั่ก มันทุบผมรัวเลยครับ พร้อมกับหอบหายใจ น้ำตาเล็ดเล็กน้อยที่หางตา
 
 
"ก็จูบเพรชฆาตไง ฮ่าๆๆๆๆๆ"
 
"อยากแกล้งพี่ก่อนนะ ช่วยไม่ได้" หึหึ
 
"แล้วถ้าฟรอนท์หายใจไม่ทันขึ้นมาแล้วตายจะทำยังไง?" มันพูดรัวเลยครับ
 
"ไม่ตายหรอกน่าาา....เดี๋ยวพี่ผายปอดให้ รับรองทัน รอด..."
 
ฟอดดดดด...
 
ผมหอมเข้าที่แก้มมันอย่างแรงและเร็ว เรียกว่าเอาจมูกกระแทกอย่างจังก็ว่าได้
 
"ไอ้บ้าาาาา...." มันด่าผมครับ
 
"ป่ะๆ....กลับบ้านกัน ถ้าขืนอยู่เกินห้านาทีไม่ได้กลับบ้านแน่ หึหึ" ผมทำหน้าหื่นๆ แกล้งมัน
 
 
"โอ๊ยยย....ไอ้โรคจิตต!"
 
"ดีป่ะ....มีแฟนเป็นถึงไอ้โรคจิต ถึงใจดีม่ะ?" ฮ่าาาาๆๆๆๆ
 
"พอๆๆ พอเลยกลับบ้านนน" มันโวยวายแก้เขิลครับ
 
เพราะตอนนี้หน้ามันได้กลายเป็นลูกเชอรี่ไปล่ะ แด้งแดง ผมลงจากเตียงก้มลงหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของเราที่กองอยู่ที่พื้นสองใบ
 
"พี่เท็น!!"
มันตะโกนขึ้นเสียงดังมากครับ ผมเลยกลับหลังหันไปมอง
 
 
ตุ๊บ!!
 
เสียงกระเป๋าหล่นลงพื้น ทำไมนะเหรอครับมันกระโดดใส่ผม เอาขาเกี่ยวรอบเอวผมไว้ส่วนมือก็คล้องอยู่ที่คอของผม ตอนนี้ผมกลายเป็นมาอุ้มมันทั้งตัวเหมือนกำลังอุ้มลูกลิง
 
 
"พี่เท็น.....จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
 
นับไม่ทันครับว่ามันจุ๊บผมกี่ครั้ง ทั่วหน้าเลยงานนี้ ใครนับทันช่วยผมนับทีนะว่ากี่ครั้ง? ผมกระชับตัวมันเข้าหาตัวผมมากขึ้นจนกลายเป็นเรากอดกันแน่น มันวางหัวไว้บนไหล่ข้างขวาของผม ลมหายใจร้อนๆ ที่ออกจากจมูกเล็กๆ ของมัน หัวใจเราที่กำลังเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ เราได้แต่กอดกันนิ่งๆ อยู่แบบนั้น จน........
 
 
"ขอบคุณนะที่รักฟรอนท์"
 
ผมสตั้นไปสามวิ แล้วผมก็ยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่ง อุ้มมันโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กน้อย พูดไม่ออกครับ มันตื้นตันไปหมด ผมจะทำยังไงกับมันดี ผมคิดไม่ออก แต่รู้สึกอุ่นว๊าบบขึ้นมาที่หัวใจ ผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้หัวใจผมกับมันใครเต้นแรงกว่ากัน รู้แค่ว่าผมรักมันมาก และมีความสุขมากตอนนี้ที่ได้ยินมันพูดว่าขอบคุณที่ผมรักมัน จงตายไปซะเทอญไอ้เท็นนน
 
"ครับ....จุ๊บ" ผมจุ๊บที่แก้มมันอย่างนุ่มนวล
 
"ป่ะ....กลับบ้านกัน" ผมบอกมัน
 
มันพยักหน้าอยู่บนไหล่ผมเหมือนเดิม ผมค่อยๆ ปล่อยตัวมันลง ไม่อยากปล่อยเลยครับ อยากอยู่อย่างนี้นานๆ อยากอยู่ใกล้ๆ มันอย่างนี้ทุกวัน เรามองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างโดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ผมเดินจูงมือมันไปจนขึ้นรถ เอื้อมมือไปดึงเข็มขัดมาคาดให้มัน
 
 
จุ๊บบ....
 
 
"ของรางวัล พี่ให้"
 
ผมจุ๊บที่ปากของมันเพื่อให้เป็นรางวัลที่มีทำให้ผมมีความสุขจนหัวใจผมแทบจะระเบิดออกมา ผมขับรถมือเดียวครับ ส่วนอีกมือกุมมือมันไว้ไม่ยอมปล่อย ในรถแทบจะไม่มีคำพูดใดๆ มันอบอวนไปด้วยความรู้ที่หลากหลาย ฟุ้งกระจายอยู่รอบๆ ตัวเราสองคน
 
ผมพามันจอดรถเพื่อซื้อของฝากเพื่อนๆ ครอบครัวผมแล้วก็ครอบครัวมันครับ
 
"พี่เท็นๆๆ....กินนี่ดู อย่างอร่อยอ่ะ"
 
มันวิ่งถือขนมที่เขาแบ่งไว้สำหรับให้ลูกค้าชิม วิ่งมาเหมือนเด็กๆ ดีใจที่ได้กินขนม มันน่ารักไหมครับ สำหรับผมแล้วมันน่ารักมากที่สุด
 
"อืมม....อร่อยดี" ผมพูด
 
"ใช่ป่ะๆๆ บอกแล้วว่าอร่อย เอาเยอะๆ เลยนะ คึคึ"
 
"อืม....หยิบมาใส่ตะกร้าซิพี่ถือให้"
 
"รับแซ่บ..!!!" มันพูดครับ
 
ผมเดินถือตะกร้าตามเด็กน้อยวิ่งหาของกิน "หึหึ" ผมมองมันแล้วดูมันมีความสุขมาก ผมก็มีความสุขมากเหมือนกัน ถ้าผมกับมันไม่ได้มาเจอกันผมจะใช้ชีวิตยังไง ยังจะใช้ชีวิตแบบเที่ยวเล่นไปวันๆ เหมือนก่อนที่จะมาเจอมันรึป่าว แล้วผมไม่อยากจะคิดเลยถ้าเกิดวันนึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้คบกัน ผมจะทำยังไง ผมว่าผมต้องวางแผนอนาคตเผื่อไว้ก่อนจะดีกว่า เพราะเรื่องของเราคงไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกันทั้งคู่ มันคงจะไม่ราบรื่นเหมือนกับคบกับผู้หญิงเป็นแน่
 
"พี่จะทำทุกอย่างเพื่อความรักของเรา" ผมพูดพรึมพรำกับตัวเอง
 
"ห๊ะ.....เมื่อกี่พี่เท็นว่าอะไรนะ?" มันหันมาถาม
 
"เปล่านิ....ไม่มีอะไร เลือกเสร็จหรือยัง?"
 
"เสร็จแล้วๆๆ ป่ะไปจ่ายตังค์กัน"
 
ผมเดินมาจ่ายเงินที่เค้าเตอร์ มันยังคงเดินชิมของกินไปทั่วเหมือนเดิม
 
"ฟรอนท์...เสร็จแล้ว กลับบ้านกัน"
 
มันวิ่งมาเกี่ยวแขนผม แล้วเราก็พากันเดินไปที่รถ ระหว่างทางผมคิดเรื่องต่างๆ ว่าควรจะทำยังไงต่อเกี่ยวกับเรื่องของเรา ควรบอกผู้ใหญ่ไหม? พ่อผมล่ะ ปู่กับย่าผมด้วย พ่อแม่ฟรอนท์ แล้วใครอีกล่ะที่ผมต้องบอก ผมคิดๆ ไปเรื่อยๆ จนหลุดถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
 
 
"เฮ้อออ"
 
"เป็นอะไรรึป่าว"
 
"ขับรถเหนื่อยเหรอ เปลี่ยนกันขับไหม เดี๋ยวฟรอนท์ขับให้?"
 
"เปล่า....พี่ไม่ได้เป็นอะไร"
 
"ไม่เป็นอะไรแล้วถอนหายใจทำไม? มีอะไรรึป่าว?"
 
ผมขับรถชิดริมไหลทางแล้วจอดรถทันที
 
 
"ฟรอนท์" ผมเรียกมันแล้วหันหน้าไปมองหน้ามัน
 
 
"หืออ"
 
 
ผมเอามือไปจับหน้าข้างซ้ายของมันแล้วลูบขึ้นลงเบาๆ มือซ้ายของผมที่กุมมือมัน ผมยกขึ้นมาจูบลงเบาๆ พร้อมกับมองหน้ามัน
 
 
 
"ฟรอนท์"
 
 
 
 
"มาอยู่กับพี่นะ"
 
 
 
************************************** TBC.

เขิลอ่ะ 
หวังว่าคงจะชอบนะจ๊ะ สาวก เท็น+ฟรอนท์ ทั้งหลาย
มาเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะ อ่านแล้วบอกความรู้สึกกันบ้าง ไรท์อยากรู้จ้าาา
 

[yowyow]

 

[a_n]

หวานมดเรียกพี่แล้ว อิอิ

[iceman555]

หวานเวอร์ๆๆๆๆ ตอนแรกทะเลาะกันเกือบตาย ตอนนี้น้ำตาลยังยอมแพ้. จะมีดราม่าไหมครับ. ขอไม่เอานะ คริคริ. พ่อแม่ฟร้อนกะพี่เท็นอะ น่าเป็นห่วงผู้ใหญ่คงไม่ยอมง่ายๆ สู้ๆไปด้วยกันนะ.

[boonpa]

  ขอน้องให้มาอยู่ด้วยกันเลยเหรอ เขินแทนอ่า

[Star_ss]

หวัดดีค่ะ วันนี้มาอัไให้ช้าไปนิสนะค่ะ ไรท์เขียนเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ
ยังไงก็รอติดตามกันได้นะค่ะ รับรองไม่ผิดหวัง
ช่วยเม้น ช่วยกดเป็ดเป็นกำลังใจให้ไรท์ตัวน้อยๆ ด้วยนะจ๊ะ
คนที่เม้นไรท์ตล๊อดๆๆ ขอบคุณมากๆ นะค่ะ ที่ติดตามและให้กำลังใจมาโดยตลอดค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเลยจ้า 
*********************************
ตอนที่ 18 (เท็น+ฟรอนท์) ตัดสินใจ

พาร์ท ฟรอนท์

อึ้งครับ.... ทำตัวไม่ถูก ถามว่าดีใจไหม? ตอบเลยว่าดีใจมากครับที่ได้ยินมันชวนผมไปอยู่กับมัน ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผมเจอมัน ผมสับสนเพราะเรื่องของมัน ตกลงจะคบกับมัน จนเราเริ่มคบกันในฐานะแฟน มันเร็วไปใช่ไหมครับ แค่ช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตผม ทำให้ผมปั่นปวนได้ถึงขนาดนี้ แต่เชื่อไหม? ผมเริ่มรักมันซะแล้ว มันทำสำเร็จแล้วใช่ไหมครับ ที่มันเคยบอกว่าจะทำให้ผมรักมัน ผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน ผมก็ผ่านผู้หญิงมาเยอะครับ แต่พวกเธอเป็นแค่คู่นอนของผมเท่านั้น ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใคร แต่มันนี่ซิครับ ดันเป็นผู้ชายคนแรกของผม เป็นแฟนคนแรกของผม

ตอนที่ผมอยู่กับมัน มันทำให้ผมรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องแกล้งทำเป็นแข็งแกร่ง อ่อนแอได้ ตั้งแต่ตอนผมเป็นเด็กผมมักจะโดยเพื่อนๆ ล้อว่าเป็นลูกแหง่บ้าง ลูกคุณหนูบ้าง ก็ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้านน่ะครับ ที่บ้านก็เลยเอาใจผมเป็นพิเศษ รวมไปถึงผมร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงชอบป่วยบ่อยๆ พ่อ แม่และพี่ชายของผมจึงต้องคอยดูแลผม ผมถึงรักครอบครัวของผมมาก และมันก็เป็นอีกคนที่คอยเป็นห่วงผม คอยเอาใจผมและทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่ตอนนี้

ผมนั่งจ้องหน้ามัน มันก็มองมาที่ผม เอาไงดีว่ะ ผมจะตอบมันว่ายังไงดี คิดๆๆๆ ไม่ออก อร๊ากกก งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน

**********************************
พาร์ท เท็น

"ฟรอนท์"


"มาอยู่กับพี่นะ"

"อยากให้ไปอยู่ด้วยก็ยกขันหมากมาขอดิ"  กร๊ากกกก

"ถ้ายกไปขอจริงแล้วอย่ามาร้องนะ หึหึ"

"มันน่าจริงๆ เลย เดี๋ยวให้ถึงบ้านก่อนน โดนแน่"

ไอ้ฟรอนท์มันทำผมหมดมู๊ดเลยครับ ได้ยินมันตอบมาอย่างนี้ มันแสบจริงๆ ผมขับรถออกทันที งอนมันนิดๆ ครับ คนอุส่าห์ทำซึ้งถ้าอยู่ที่คอนโดจะจับกดซะให้เข็ดหลาบ ผมขับรถไปเงียบๆ หายงอนมันแล้วครับ แต่ขอแกล้งมันซะหน่อย เห็นมันแอบๆ มองผมอยู่ หึหึ

"พี่เท็น"

"พี่เท็นนนน"

"โกรธเหรอ แค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ" ผมไม่ตอบครับ เก็กไปก่อนไอ้เท็นอย่าเพิ่มขำ

"พี่เท็นนนนนนนนนน" คราวนี้ลากเสียงยาวกว่าเดิมครับ หึหึ

"เปล่า พี่ไม่ได้โกรธ" ผมตอบหน้านิ่ง

"ไม่ได้โกรธทำไมเรียกแล้วไม่ยอมตอบล่ะ ปากอมอะไรอยู่?" ผมหันขวับแล้วมองด้วยหางตาทำหน้าไม่พอใจใส่มัน

"เออๆๆ โกรธไปเลยนะ โกรธให้นานๆ นะ" มันเริ่มโมโหแล้วครับ

หลังจากนั้นเราก็นั่งเงียบ ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศเริ่มอึกอัดแล้วครับ ผมนี่ซิอึกอัดจะตายห่า จะแกล้งมันเสือกมานั่งอึดอัดซะเอง อนาจใจจริงๆ เล๊ยยย ไอ้เท็นเอ้ยยย ไอ้อ่อน!

"จะให้พี่ไปส่งที่บ้านเลยใช่ไหม จะแวะไหนอีกหรือป่าว" อยากตบปากตัวเองสักพันครั้ง พูดออกไปได้ ไอ้โง่เอ้ยย ง่าวขนาด

"อืม" ตอบสั่นไปป่ะ กรูต้องหาเรื่องถามเมิงอี๊กกก

ผมนี่เงียบเลย เอาไงดีว่ะ ปากก็ไวเหลือเกิ้นนไอ้เท็นนน.....ว่าจะพามันไปนอนที่คอนโดซะหน่อย อดๆๆ คืนนี้มึงเฉาแน่ๆ (เท็นน้อยเท็นใหญ่ขอโทษนะ) ความฝันที่จะเอามันกลับไปนอนกอดพังทลายทันที กรูสร้างฝันนั้นขึ้นมาอย่างสวยงามได้มลายหายไปในพริบตา เพราะปากตัวเองแท้ๆ เครี๊ยดดดดเติมเอส

"หิวไหม?" (คำถามผมโง่มากใช่ไหมครับ)

"ไม่" สั้นเข้าปายย....ฟรอนท์ ตอบสั้นได้อีก....

"แต่พี่หิวอ่ะ....แวะกินข้าวกันนะ" ทำเสียงแอ๊บแบ้วสุดๆ

มันหันมามองหน้าผมครับ ผมฉีกยิ้มให้หนึ่งทีกว้างที่สุดเท่าที่จะกว้างได้ อย่างนี้ต้องใช้ไม้ตาย!

"นะๆๆๆ ฟรอท์นะ กินข้าวกันนะครับ กินเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่หิวอ่ะ"

ฟอดดดด....

"เอ้ยยย....ทำอะไรอ่ะ เดี๋ยวก็รถคว่ำตายหรอก"

"ถ้าพี่ได้ตายพร้อมฟรอนท์ พี่ก็ยอมนะ"

"ไอ้บ้า....ไอ้โรคจิต....เชิญไปตายคนเดียวเถอะไป๊"

"โหหห...ใจร้ายอ่ะ แช่งพี่ให้ตายคนเดียวแบบเหงาๆ ได้ไง"

"ถ้าพี่ตายไปจริงๆ ฟรอนท์จะอยู่ได้ใช่ไหม?"

"ก็เปล่า...ไม่ได้ตั้งใจจะแช่งนิ" มันพูดเสียงเบา (หึหึ)

"งั้นฟรอนท์ต้องไถ่โทษโดยการไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่นะ" มันทำท่าคิดครับ

"อืมม..." มันพูดแล้วพยักหน้าตอบผม

เหยียบคันเร่งด่วนเลยครับงานนี้ ส่วนจะพาไปกินที่ไหนนะเหรอ หึหึ คอนโดผมเองคร๊าบบบ
ผมขับรถมาจนถึงคอนโดผม มันหันมามองหน้าผมแล้วหันออกไปมองข้างนอกเพื่อดูให้แน่ใจว่าใช่อย่างที่มันคิดไหม ถูกต้องนะคร๊าบบ น้องได้หลงกลพี่เป็นที่เป็นร้อยแล้ว

"ไหนบอกจะไปกินข้าว พามาที่นี่ทำไมอ่ะ?" มันถาม

"ก็มากินข้าวไง ที่คอนโดพี่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ทำให้กินไง หึหึ"

"ทำเป็นเหรอ กินได้จริงรึป่าว?"

"อ่าว...แล้วที่กินไปตอนไม่สบายนะ พี่ก็เป็นคนทำให้ฟรอนท์กินเองนะ"

"น้อยใจอ่ะ อุส่าห์ทำให้กินแต่จำไม่ได้"

"อืมๆๆ...พูดมากน่า จะทำก็ไปทำซิ"

"ครับๆๆ รับทราบครับคุณชาย" มันหันควับมามองผมทันที่

"แฮ่ะๆๆ พี่ล้อเล่น ป่ะๆๆ ขึ้นห้องกันดีกว่า"

ผมวิ่งอ้อมมาเปิดประตูให้มันลงอย่างเอาใจ เดี๋ยวมันงอนครับ มันแอบยิ้มมุมปากนิดๆ หึหึ ผมเห็นน่ะ คืนนี้ไม่ต้องเหงาแล้วซินะ มีแฟนให้กอดนี่มันดีกว่านอนคนเดียวเป็นไหนๆ ฮ่าๆๆๆๆ ใช่ป่ะ ผมเดินจูงมือมันขึ้นมาข้างบนหน้าผมเป็นยังไงคงไม่ต้องบอกซินะ มาถึงหน้าห้องผมก็จัดการไขกุญแจเปิดประตู แล้วเอากระเป๋าไปวางไว้บนโต๊ะสำหรับวางของ

"ฟรอนท์...อาบน้ำก่อนไหม?"

"ทำไมต้องอาบอ่ะ กินข้าวเสร็จค่อยกลับไปอาบที่บ้านก็ได้นิ" นั่นไงยังคิดว่าจะได้กลับบ้านอีกแฟนกรู มาซะขนาดนี้แล้ว ผู้ชายสายแบ้วสุดๆ คร๊าบบ แฟนผม....

"อืม....งั้นเดี๋ยวนั่งรอพี่แปปนะ ดูทีวีรอไปก่อน เดี๋ยวพี่ไปทำของกินมาให้"

ผมเดินเข้ามาในครัวเตรียมหยิบของในตู้เย็นออกมา มีปลาหมึกสด หมูสับ กุ้งสดนิดหน่อย เต้าหู้ไข่ อ่ะฮ่า....อย่างนี้ต้องจัดแกงจืดปราหมึกยัดใส้ บวกไข่เจียวกุ้งสับ สองอย่างก็พอเพราะผมก็ไม่ได้หิวอะไรมาก แต่ไม่รู้จะง้อให้มันหายงอลไดัยังไงเลยต้องแต่งเรื่องขึ้นมาว่าหิวข้าว ฮ่าๆๆๆ ผมจัดการทำอาหารพร้อมกับหุงข้าวใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จเรียบร้อย ผมตั้งโต๊ะจัดอาหารอยู่ในครัวเรียบร้อยกำลังจะเดินไปเรียกมันมากินข้าวฝีมือผม


"ฟรอนท์...อ้าววว"

หลับครับ มันนอนหลับที่โซฟา หึหึ สงสัยคงจะมัวแต่งอนอยู่เลยไม่ยอมหลับบนรถ ผมลงไปนั่งยองๆ ที่พื้นมองหน้ามันใกล้ๆ ตอนมันหลับ หน้าเรียวๆ ปากแดงๆ ตาโตๆ ที่ปิดลงสนิท ขนตายาวเป็นแพ มันตาน่ารักนะครับ ไม่รู้ว่ามันรู้ตัวรึป่าว ผมก้มลงจูบทับที่เปลือกตาของมันเบาๆ เลื่อนลงไปหอมมันเบาๆ อีกทีที่แก้มหอม แล้วจูบสุดท้ายที่ปากบางของมันแล้วถอนปากออกมา


"ฟรอนท์....จะรู้ตัวบ้างไหม? ว่าทำให้พี่หลงเราได้ขนาดนี้"


ผมค่อยๆ ช้อนตัวมันขึ้นแล้วอุ้มเข้าไปในห้องนอนและวางมันนอนลงที่เตียงอย่างช้าๆ ห่มผ้าให้มันแล้วกดจูบเบาๆ ลงที่หน้าผากของมัน


"พี่รักฟรอนท์นะครับ"


หลังจากนั้นผมก็เดินไปเก็บอาหารที่ห้องครัว เพราะอยากให้มันนอนก่อนไม่อยากปลุกเพราะมันคงจะเหนื่อยกับการนั่งรถ เสร็จแล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็มานั่งอ่านหนังสือบนเตียงข้างๆ มัน นั่งอ่านไปก็หันมามองคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ มันขยับตัวบ้าง ผมคอยจับผ้าห่อให้มันตลอดกลัวว่ามันจะหนาวนะครับ ผมอ่านหนังสือจนถึงห้าทุ่มกว่าเกิดหิวน้ำเลยลุกเดินออกไปดื่มน้ำในครัวแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องนอน


"อ้าวว.....ตื่นแล้วเหรอ พี่ทำให้เราตื่นรึป่าว?" มันส่ายหัวตอบสติคงยังไม่กลับมาเต็มร้อยหรอกครับ ยังสะลึมสะลืออยู่ครับ

"ไหนอ่ะข้าว....เสร็จรึยัง?"

ฮ่าๆๆๆ.....มันยังไม่ลืมข้าวครับ สรุปเป็นผมหรือมันที่หิวกันแน่

"พี่เห็นฟรอนท์หลับอยู่เลยไม่ได้ปลุกนะ...หิวเหรอเดี๋ยวพี่ไปอุ่นให้ไหม?"

"หิว....หิวแล้วอ่ะ" ฮ่าๆๆ สงสัยจะตื่นเพราะหิวซินะ

"รอแป๊ปนะ เดี๋ยวพี่มาเรียกถ้าเสร็จแล้ว" ผมบอก

"ไม่อ้าวว...จะออกไปด้วย"

มันลุกขึ้นมาทันทีแล้วเดินมาหาผม หยุดยืนตรงหน้าผมแล้วฉีกยิ้มแบบยิงฟันในแบบของมัน หึหึ ผมยิ้มตอบให้มันแล้วเอามันไปจัดทรงผมมันให้เข้าทีเข้าทาง

"ป่ะ....งั้นไปนั่งนอพี่ด้วยกันที่โต๊ะกินข้าวเลย พี่อุ่นให้แป๊ปเดียว"

ผมเดินจูงมือมันออกมา มันเดินเอาหัวชนไว้ที่หลังผมแล้วเดินตามผมออกมาที่ครัวครับ ผมหันไปจับที่ไหล่มันทั้งสองข้างแล้วดันตัวมันให้นั่งลงที่เก้าอี้ แล้วผมก็เดินไปอุ่นแกงจืดและไข่เจียวที่ผมทำเอาไว้ก่อนหน้านี้ ช่วงรออุ่นอาหารก็หันไปมองมันครับ มันนั่งเอามือเท้าคางสองข้างกับโต๊ะเอียงคอเล็กน้อยแล้วมองมาที่ผม พอผมหันไปมองมันก็ยิ้มให้ (อย่าทำตัวน่ารักเกินไปฟรอนท์พี่อยู่ลำบากนะอย่างเนี้ยะ...น่ารักไปม้ายยย) ผมอุ่นกับข้าวเสร็จก็จัดการตักข้าวแล้วยกมาวางให้ที่โต๊ะ


"กินซะ...เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน" ผมบอก

"จะกินแล้วนะ....ถ้าเป็นอะไรไปดูแลด้วยนะ คึคึ"

"ดูพูดเข้า....ติดใจอย่ามาบอกให้ทำให้กินอีกนะ" ผมยื่นมือไปขยี้ที่หัวมันเบาๆ

"อืออออ....อร่อยอ่ะ ทำเองจริงๆ ป่ะเนี้ยะ แอบโทรสั่งตอนฟรอนท์หลับรึป่าว?"

"หึหึ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย"

เรานั่งกินข้าวกันไป คุยกันไป หัวเราะกันไป ผมอยากให้เป็นอย่างนี้ทุกๆ จังครับ ตื่นมาเจอหน้ามัน นั่งกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน คุยกัน หัวเราะด้วยกัน คงจะดีมากๆ ถ้ามันเป็นจริง พอเรากินข้าวเสร็จผมก็เก็บจานไปล้าง ส่วนมันนะเหรอครับเปิดช่องการ์ตูน นั่งหัวเราะการ์ตูนอยู่หน้าทีวีนู้นแหละครับ เด็กป่ะล่ะ ผมจัดการเก็บจานเรียบร้อยก็เดินออกมาหามัน นั่งลงข้างมันที่โซฟา


"จะไปส่งบ้านเมื่อไหร่ ไปเลยไหมเดี๋ยวดึก?" มันบอก ผมหันไปมองหน้ามัน

"นอนที่นี่กับพี่นะ" มันมองหน้าผมกลับ

"แต่ไม่ได้กลับบ้านหลายวันแล้ว ไม่ได้โทรบอกที่บ้านด้วย"

"นอนกับพี่นะ คืนนี้มันดึกแล้ว... เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ค่อยขับรถไปส่งที่บ้าน" มันนิ่งทำท่าคิดครับ

"นะฟรอนท์นะ....นะๆๆๆ นอนกับพี่คืนนี้นะ พี่สัญญาจะไม่ทำอะไร นะๆๆ" อ้อนจัดหนักไปเลยงานนี้

"แป๊ปนะ" มันพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

"ฮัลโหล....แม่ครับ ฟรอนท์เองครับแม่ วันนี้ดึกแล้วฟรอนท์ค้างที่บ้านรุ่นพี่นะครับ ครับๆ ครับแม่ ฟรอนท์คิดถึงแม่นะครับ ครับ...ฟรอนท์รักแม่นะครับ ครับ ฝันดีนะครับ สวัสดีครับ" แล้วมันก็วางโทรศัพท์

"เสื้อผ้าไม่มี อยู่ในรถ" มันพูดครับ (ฝันที่เป็นจริงงง)

"ใส่ของพี่นะ เดี๋ยวพี่หาให้"

"อืมม..." มันตอบ

"ป่ะ....งั้นเข้าไปอาบน้ำ จะได้สบายตัวนะ เดี๋ยวพี่หาเสื้อผ้าให้ใส่ครับ" หวานไหมล่ะ พูดเพราะป่ะล่ะ ต้องจัดให้ซะหน่อยแฟนทำตัวน่ารัก หึหึ

แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปครับ ผมได้ยินเสียงมันเปิดน้ำ เอิ่มม....จินตการอย่ามาตอนนี้นะครับ แฟนผมกำลังอาบน้ำอยู่ หยุดจินตนาการแป๊ป ผมหวงของผม


"พี่เท็นนนน...ผ้าเช็ดตัว ฟรอนท์ลืมหยิบมา" มันตะโกนออกมาจากห้องน้ำครับ

นี่มันไม่ได้อ่อยผมอยู่ใช่ไหม? มันลืมจริงๆ ใช่ไหม?

"อืมม....เดี๋ยวพี่หยิบให้ครับ" หึหึ

ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่มันลืมไว้ที่ปลายเตียง แล้วเดินไปยืนหน้าห้องนำ้

"ฟรอนท์....เปิดประตูซิ พี่เอาผ้ามาให้แล้ว"

"หลับตาก่อน" น่านไง แสดงความน่ารักออกมาอีกล่ะ

"หลับแล้วคร๊าบบบ" ผมตอบ

"แน่ใจนะ...ว่าหลับตาแล้วนะ"

"คร๊าบบบ...ผม" หึหึ ผมหลับตาจริงๆ นะครับ ไม่อยากแกล้งมันมากเดี๋ยวมันไม่กล้ามานอนกลับผมอีก

"ยื่นผ้ามาซิ....เร็วๆ ฟรอนท์หน้า"

ผมยื่นผ้าไปให้มันดึงแรงมากครับ หึหึ สงสัยกลัวผมลืมตาแอบดูมัน อายทำไมก็ไม่รู้เห็นกันซะขนาดนั้นแล้วอ่ะนะ ผมยื่นผ้าให้เสร็จก็เดินมานั่งบนเตียงเปิดทีวีดูรอมันครับ เสียงประตูเปิดออก มันเดินผ้าเช็ดตัวคาดเอวออกมา มีหยดน้ำเกาะตามตัวของมันเล็กน้อย เลือดผมสูบฉีดทันที

"มองอะไร...หันไปเลย ก็มีเหมือนกันนะแหละ มองอยู่ได้" มันพูดเสียงอายๆ นะครับ น่าร๊ากกกก

"หึหึ...ไม่เหมือนซะหน่อย ของฟรอนท์น่ามองกว่าของพี่เยอะ"

"โอ๊ยย....ไอ้หื่น ไอ้บ้ากามเอ๊ยย" มันพูดว่าผมเสียงดังเลยครับ ฮ่าๆๆๆ

แล้วมันก็รีบจัดการแต่งตัวใส่ชุดที่ผมเตรียมให้แต่ผมฉลาดนะครับบอกเลย เสื้อที่ผมให้มันเป็นเสื้อสีขาว คอวีบางๆ ย้วยๆ หน่อยกับกางเกงบ๊อกเซอร์ของผมเอง พอมันใส่ทำไมดูเซ็กซี่จังว่ะ เสื้อคอตกที่ไหล่หน่อยๆ มองเห็นหัวไหล่ขาวๆ ของมัน น้ำลายไหลเบยยย มันเดินขึ้นมาล้มตัวนอนข้างผม

"นอนเลยเหรอ" ผมถาม

"อืม....ฟรอนท์ง่วงแล้วอ่ะ"

"งั้นรอพี่แป๊ป...นะ"

ผมเดินออกไปจากห้องนอน เดินไปตรวจดูว่าปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าครบรึยัง ส่วนไฟไม่ต้องครับ ผมสั่งทำพิเศษเป็นระบบเซ็นเซอร์ทั้งหมด พอผมดูเสร็จก็เดินกลับมาในห้องนอนกระโดดขึ้นเตียงแล้วกดปิดทีวีทันที

"ไปทำอะไรมาอ่ะ?"

"พี่ไปดูความเรียบร้อยนะ" ผมตอบ มันพยักหน้าตอบ

"ปิดไฟเลยนะ"

"ปิดเลย...ฟรอนท์ไม่ชอบนอนปิดไฟ" มันตอบ

ผมจึงกดปิดไฟที่หัวเตียงแล้วนอนลงข้างมัน มันนอนหันหลังให้ผมครับ (ไม่น่ารักเลยยย)

"ฟรอนท์ครับ...หันมาหาพี่ซิ"

"มันขยับแล้วพลิกตัวนอนหันหน้ามาทางผม" (น่ารักล่ะ หึหึ)

"ฟรอนท์....ลืมอะไรป่ะ" ผมถาม

"ลืมไรอ่ะ....ไม่ลืมนิ" มันบอก

ผมกดเปิดไฟหัวเตียงทันที มันหุบยิ้มทันทีครับ แต่ขอโทษผมไว ผมเห็นน่าาา...แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็นไว้ก่อน

"ไม่ลืมจริงอ่ะ"

"แล้วลืมอะไรล่ะ" มันถามกลับ

อย่างนี้ต้องจัดให้ ผมทำปากจู๋แล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ มัน

"ฮ่าๆๆๆ....ทำไร อยากดูหนังเหรอทำปากจู๋อ่ะ" กำมันนึกว่าผมเป็นต่อออร์โมนเหรอ

"ไม่ใช่...อย่ามาตลกนะฟรอนท์" ผมทำเสียงงอนๆ ใส่มัน

"เครๆๆ...ทำใหม่ดิ"

ผมจัดให้ด่วนเลยครับ ยื่นหน้าและทำปากจู๋ทันทีเดี๋ยวพลาดของดี หึหึ

จุ๊บ (ความไวแสง)

"โหหห...ไรอ่ะ แค่นี้อ่ะนะ?" ผมพูดงอนๆ

"ฮ่าๆๆๆ....ก็แค่นี้แหละ จะเอาแค่ไหนล่ะ?" มันถาม

"อีกนิดนะ...นะๆๆ นะครับ"

"อืมๆๆ....แค่นิดเดียวนะ" ผมยิ้มแล้วพยักหน้าทันที

มันกดจูบที่ปากผมเบาๆ จูบย้ำๆ ลงที่ปากผมจนทั่วปาก ผมจูบตอบกลับมันอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ จูบอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ชิมรสหวานไปเรื่อยๆ มันเผยปากเล็กน้อย ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมรสหวานในโพร่งปากนุ่มของมัน ถามว่ามันจูบเก่งไหม ก็ใช้ได้เลยครับตอบรับผมได้ดี ผมตวัดลิ้นเกี่ยวลิ้นเล็กของมัน มันจูบกันอย่างนั้นไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้แค่ว่าไม่อยากหยุดจูบมันครับ ผมจูบมันอย่างอ่อนโยนที่สุด อย่างที่ไม่เคยทำกับใคร มือผมก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของมัน มือมันกำเสื้อตรงหน้าอกผมซะแน่นเลยครับ มันเริ่มดันมือที่หน้าอกผม มันคงจะเริ่มหายใจไม่ออก ผมจึงค่อยๆ ถอนปากออกจากปากเล็กของมัน เรามองหน้ากัน ยิ้มให้กัน มันหายใจหอบแฮ่กๆ ผมกดจูบแบบไม่ล่วงล้ำอีกสองครั้งที่ปากมัน มันส่งยิ้มกลับมา

"พอใจรึยัง?" มันถาม

"อืม... มร๊ากกก" ผมตอบมัน

"งั้นนอนนะ...ฟรอนท์ง่วงแล้ว"

"ครับผม"

ผมเอื้อมมือไปกดปิดไฟที่หัวเตียง ผมรวบตัวมันเข้ามากอดอยู่ในอ้อมแขนผม หน้ามันซบอยู่ที่หน้าอกของผม มันเขยิบตัวเข้ามาชิดตัวผมมากขึ้น

"ฟรอนท์....มาอยู่กับพี่นะ"

คำถามเดิมครับ เป็นคำถามที่ผมอยากเปลี่ยนให้มันเป็นความจริง

"แต่ฟรอนท์ก็ต้องอยู่กับครอบครัวฟรอนท์นะ" มันตอบผม

ใช่ครับ...ผมลืมคิดไปว่ามันก็มีครอบครัวของมันจะให้มาอยู่กับผมเลยคงจะไม่ได้

"อืม...พี่ลืมคิดไปนะ โทดทีนะ"

เราตกอยู่ในความเงียบ ต่างคนต่างคิด ผมก็คงให้มันทำตามใจผมทุกเรื่องคงไม่ได้ มันจะดูเห็นแก่ตัวจนเกินไปใช่ไหมครับ

"แต่ถ้าฟรอนท์ไปๆ มาๆ คงได้นะ ถ้าฟรอนท์อยากกลับบ้านพี่ก็ไปส่งฟรอนท์กลับบ้าน วันไหนมาได้ฟรอนท์ก็จะมาอยู่ที่นี่กับพี่"

มันตอบน่ารักใช่ไหมครับ ให้ความสำคัญทั้งที่บ้านและรวมถึงผมด้วย ผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองใช่ไหมครับ แต่ตอนนี้ผมดีใจมาก หัวใจผมเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้ ถ้าผมอยู่กับมันมากๆ ผมจะหัวใจวายตายรึป่าวครับ ถ้ามันยังทำให้ใจผมเต้นแรงอย่างนี้เรื่อยๆ ผมยิ้มไม่รู้ว่ายิ้มกว้างแค่ไหน บอกได้แค่ว่ารักมันที่สุด

"พี่เท็น....ทำไมเงียบล่ะ ไม่โอเคเหรอ?" มันถาม


"ขอบคุณนะครับฟรอนท์"



"พี่รักฟรอนท์นะครับ"


ผมไม่มีคำพูดอะไรที่มากกว่าคำขอบคุณที่ผมพูดออกไป มันตื้อซะจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ดีที่สุดสำหรับผมคงเป็นการกระทำที่ผมจัแสดงใจมันรู้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน


"อืม....รู้แล้วน่าว่ารัก ฟรอนท์รู้ตัวน่าา...ว่าฟรอนท์น่ารักแค่ไหน คึคึ"


ฟอดดดดด....ฟอดดดดด

ผมหอมที่แก้มของมันและอีกทีที่หัวของมันครับ


"นอนนะครับ...คนดีของพี่"


จุ๊บ (มันจุ๊บลงที่น่าอกผมครับ ฝั่งเดียวกับหันใจของผม)


"ฝันดีนะพี่เท็น"



"ฝันดีเช่นกันครับ"



************************************* TBC.
ติดตามกันต่อนะจ๊ะ อย่าหายไปไหนกันน้าา ไรท์คิดถึงคร้าา
 

[yowyow]

 

[iceman555]

ง่าาาา.  หวานอีกละ สวีทกันตลอดๆ

[a_n]

โอ๊ย มดขึ้นเต็มแล้ว

[Star_ss]

ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะมาเม้นให้ตลอดเลยอ่ะ เราจำชื่อได้ทุกคนเลยน้าา
ดีใจที่ได้อ่านเม้นค่ะ รูสึกยังมีคนติดตามอ่านนิยายเราอยู่
เราเขียนนิยายให้คนอ่านได้อ่าน ตอบแทนเล็กน้อยๆ ด้วยเม้นเป็นกำลังใจให้มาก็ดีใจมากค่ะ
เราเคยนั่งรออ่านดูเม้น ดูว่าฟีตแบคดีไหม บางครั้งก็เริ่มจะถอดใจ สงสัยนิยายเราไม่เวิค
พอได้มาอ่านเม้นก็กลับมามีกำลังใจนั่งเขียนดึกๆ ดื่นๆ ค่ะ
เดี๋ยวจะอัพตอนใหม่แทนคำขอบคุณนะค่ะ 

ขอบคุณมากๆ เลยนค่ะ ทุกตัวอักษรที่เขียนมามีความหมายสำหรับไรท์คนนี้มากน้าา
ติดตามกันเรื่อยๆ นะค่ะ
 
 

[Star_ss]

 
แทนคำขอบคุณค่ะ
**************************


ตอนที่ 20 (เท็น+ฟรอนท์) หึง(พี่ชาย)แฟน
 
 
สองวันแล้วครับที่ผมอยู่ห้องคนเดียว เหงามากครับทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเหงาออกจะสบายด้วยซ้ำไม่มีคนคอยมากวนใจ ผมโทรคุยกันกับฟรอนท์ทุกวันครับ วันละหลายรอบเลยก็ว่าได้ แทบจะขอให้พ่อซื้อหุ้นองค์การโทรศัพท์ให้อยู่แล้วครับ หึหึ
 
 
ครืดดดด ครืดดดดด....
 
 
อร๊ายยย แฟนเขาโทรมาล่ะ หุหุ
 
"ครับ....ทำอะไรอยู่?" คำถามแรกก็แสดงความอยากรู้อยากเห็นทันที
 
"พี่เท็น ฟรอนท์จะโทรมาบอกว่าฟรอนท์ยุ่งๆ นะต้องไปทำธุระกับแม่ อาจจะรับโทรศัพท์พี่ไม่ได้นะ ถ้าว่างแล้วเดี๋ยวฟรอนท์โทรหานะครับ"
 
--"!
 
 
มันคืออารายยยย....แฟนผม เอาแฟนผมคืนมาน้าาาา
 
"ครับๆ ถ้าว่างแล้วอย่าลืมโทรหาพี่นะ พี่จะรอนะครับ"
 
"ครับๆ.... ไว้คุยกันนะพี่เท็น"
 
"ครับๆๆ แม่ เสร็จแล้วครับ" มันตอบแม่มันครับ
 
"บายนะครับ คิดถึงพี่เท็นน้าา จุ๊บๆๆ"
 
ง่ะ --"
 
แล้วมันก็วางสายไป อยู่อย่างเหงาๆ สองวันเต็มใครจะรู้ หึหึ เอาเพลงพี่เขามาเปลี่ยนเนื้อร้องซะเสียเลยครับ ผมนั่งๆ นอนๆ เปลี่ยนท่าก็แล้วยังไม่หายเบื่อ โทรหาพวกเพื่อนๆ มันก็ออกต่างจังหวัดกันหมด เศร้า เหงา เดียวดาย ครบเลยทุกอารมณ์ ผมเผลอนอนหลับบนโซฟาโดยไม่รู้ตัว ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้วครับ มองไปที่นาฬิกาที่ฝาผนังสี่ทุ่ม หันกลับมามองโทรศัพท์ไม่มีสายเข้าเลยครับ สู้โว๊ยไอ้เท็น
 
 
ครืดดดด ครืดดดดด
 
 
"ฟรอนท์......" คว้ามับจับมือถือยกขึ้นมา
 
 
พ่อ --"
 
 
"ฮัลโหล....ครับพ่อ"
 
"ไอ้ลูกหมา....ไม่กลับมาบ้านเลยนะ ย่าบ่นคิดถึงแกทุกวัน หัดมาทำหน้าที่หลานที่ดีซะบ้างซิ เดี๋ยวฉันจะชวดไม่ได้มรดกไปด้วย"
 
"โหหห....พ่อ นึกว่าคิดถึงลูกซะอีก ว่าแต่วันนี้วันอะไรอะพ่อ"
 
"วันพุธโว๊ยย...นี่แกเป็นอะไร ลืมวันลืมคือ มัวคิดถึงใครอยู่?"
 
"เปล่าซะหน่อย...ว่าแต่พ่อมีอะไรคร๊าบบบ คุณพ่อที่รัก?"
 
"พรุ่งนี้แกเข้ามาหาฉันที่บ้านด้วย ฉันมีธุระจะคุยกับแกเรื่องงาน"
 
"ครับๆ รับทราบครับผม"
 
"เออ...หัดทำหน้าที่ลูกและหลายที่ดีบ้างนะ แอบไปติดสาวแล้วไม่บอกพ่อรึป่าว?"
 
"โหหห...สาวที่ไหนกันพ่อ ไม่มี้ ไม่มี"
 
"เออ...อย่าให้รู้แล้วกันว่ามีแล้วไม่บอกพ่อ ไม่พามาแนะนำ เจอดีแน่!"
 
"โหห...รักพ่อนะคร๊าบบบ ถ้ามีจะพาไปกราบงามๆ ที่บ้านเลยครับผม"
 
"เออ...งั้นแค่นี้นะ พรุ่งนี้เจอกันไอ้ลูกชาย"
 
"ครับ...รักพ่อนะครับ ฝากหอมย่าให้ด้วย?"
 
แล้วพ่อผมก็วางสายไป พ่อคร๊าบบบ ผมติดผู้ชายคร๊าบบบ ม่ะใช่ผู้หญิง หึหึ คิดเสร็จก็นึกขึ้นได้ว่ามันยังไม่โทรหาผม เอ๊ะ!! หรือมันลืม ลองโทรดูดีกว่า
 
 
ผู้หญิงรับ "ท่านได้เข้าสู่ระบบรับฝากข้อความ บราๆๆ" หึหึ ปิดเครื่องอี๊กกก
 
 
ผมรอโทรศัพท์จนเผลอหลับไปครับ นอนมันที่โซฟานั่นแหละ ตื่นมาก็เช้าวันใหม่ ผมอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปหาพ่อตามที่นัดไว้ ไปให้ย่าเห็นหน้าซะหน่อยคงคิดถึงหลายรักมาก หึหึ ผมแต่งตัวเสร็จแล้วหยิบกุญแจรถกำลังจะออกจากห้องก็กดโทรออกหาฟรอนท์ทันที ผู้หญิงคนเดิมรับอีกแล้วครับ มันทำอะไรอยู่ถึงปิดเครื่องไม่รับโทรศัพท์ผม
 
ผมขับรถมาถึงบ้านพ่อย่าก็เดินออกมารับที่หน้าบ้านครับ
 
"สวัสดีครับย่า คิดถึงย่าจังเลยครับ" ผมพูดอ้อนย่าตัวเองครับ
 
"ย่าก็คิดถึงเราจ๊ะ ไม่มาให้ย่าเห็นหน้าตั้งนาน กลับมาบ้านบ่อยๆ ซิ ย่าคิดถึง"
 
"ครับผม เท็นจะกลับมาให้บ่อยกว่านี้ครับ"
 
ฟอดดดดด (ผมหอมเข้าที่แก้มของย่าผม)
 
ย่าผมทำกับข้าวของโปรดไว้รอผมครับ ผมก็คุยธุระกับพ่อเรื่องงาน คุณปู่ผมก็กลับเข้ามาพอดี
 
"อ้าวว...ว่าไงไอ้แสบ ไม่กลับมาบ้านเลยนะ เมียฉันคิดถึง" หึหึ เมียปู่ก็ย่าผมนะแหละครับ
 
"โหหห...ปู่ครับ ก็ปู่เอาแต่ทำงาน ย่าก็เหงานะซิครับ" ผมพูด
 
"ใช่จ๊ะ หลานพูดถูกที่สุด ไม่รู้จะหามาทำไมมากมายเงินนะ ที่มีอยู่ก็จะใช้ไม่หมดอยู่ล่ะ" ย่าผมพูดแบบงอนๆ ปู่ครับ
 
"โหห...ที่รัก ที่ตั้งใจทำงานก็เพื่อเมียและลูกและหลานนะจ๊ะ ไม่เอานะอย่างอนสามี"
 
"พ่อ...เห็นใจผมบ้าง อายลูกอย่างผมบ้างครับ" พ่อผมพูดกับปู่ครับ
 
"ทำไมพ่อต้องอายแก พ่อเป็นทำผลิตแกออกมา"
 
เปรี้ยงงง...ฟ้าผ่าแสกหน้าพ่อผมเลยครับ นั่งอ้าปากค้างไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
 
พวกเราคุยกันเรื่องงานที่โรงแรมพ่อบ้าน เรื่องบริษัทนำเข้ารถของปู่บ้าง พ่อผมหน้าตานี่เป็นพี่ชายผมได้เลยครับดูไม่แก่เลยซักนิด ส่วนปู่กับย่านิไม่ต้องถามถึงหน้าตาเป็นพ่อแม่ผมได้สบาย ยีนส์ดีก็อย่างนี้แหละครับแข่งกันหนุ่มกันสาวไม่ยอมแก่เลยเพราะพวกท่านดูแลตัวเองดีด้วยมั้งครับ ความดีงามนั้นเลยตกมาที่ผมทำให้ผมพลอยดูดีไปด้วย ส่วนแม่ผมสวยมากครับเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศษ คุณตาคุณยายผมก็ยังอยู่ครับแต่อยู่ที่ฝรั่งเศษนู้นน นานๆ จะมาหาผม บางครั้งผมก็บินไปเยี่ยมคุณตาคุณยายกับพ่อที่ฝรั่งเศษครับ พ่อรักแม่ผมมากครับ ทุกวันนี้ก็ยังคงรักอยู่........
 
"พ่อครับ ย่าครับ ปู่ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเท็นกลับเลยนะครับ"
 
"อ่าว...ไม่ค้างเหรอลูก?" ย่าผมถามครับ
 
"พอดีเท็นมีเรื่องต้องทำนิดหน่อยนะครับ"
 
"มันติดสาวแน่ๆ ครับแม่" พ่อผมพูดครับ
 
"โหหห...พ่ออ่ะ ก็พูดไปเรื่อย อย่าไปเชื่อพ่อนะครับย่า"
 
"จ้าา...พ่อหลานรัก ขับรถกลับดีๆ นะลูก ย่าเป็นห่วง"
 
"ครับ...งั้นเท็นกลับเลยนะครับ สวัสดีครับ"
 
หลังจากผมออกมาจากบ้านก็ขับรถมาที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง เซ็งๆ นะครับ ติดต่อแฟนตัวเองไม่ได้ คิดถึงมันมาก ไม่ได้ยินเสียงมันตั้งแต่เมื่อคืน ไม่หายไปไหนก็ไม่รู้ ผมเดินดูของไปเรื่องๆ แต่ไม่ได้ซื้ออะไรเป็นพิเศษ แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับคนที่ผมคิดถึงอยู่หลายวัน คนที่ผมนั่งรอ นอนรอโทรศัพท์เขาอยู่ แต่ภาพที่เห็นกับทำให้ผมถึงขั้นช็อค ผมเห็นมันยืนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูง หล่อ หน้าตาดี ดูเป็นผู้ใหญ่กว่ามัน ไม่ใช่เพื่อแน่ๆ พ่อก็คงไม่ใช่เพราะยังหนุ่มมาก ผมเดินเข้าไปใกล้อีกนิด อยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน
 
"น่ารักจริงๆ เลยฮะ ซื้อของให้ฟรอนท์ตลอดเลย แล้วจะไม่ให้รักมากได้ไงเนี้ยะ"
 
จุ๊บ....
 
--"!!
 
มันจุ๊บปากมันลงที่แก้มซ้ายของผู้ชายคนนั้น ผมยืนกำหมัดแน่นเลยครับ โกรธจนน้ำตาจะไหล ผมรักมันมากนะ มันรู้บ้างรึป่าว แต่ลับหลังผมมันกับมากับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ผมเจ็บมากครับ ผมนั่งรอมันโทรมาหาผม โทรหาก็ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ แต่มันกลับออกมาหาผู้ชายอีกคน ผมกำมือไว้แน่น ผมเสียใจมากครับอยากจะเดินเข้าไปกระชากแล้วก็ต่อยไอ้ผู้ชายคนนั้นให้ล้มไปนอนคว่ำที่พื้นทางเดิน แต่สิ่งที่ผมทำได้คือปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาแล้วเดินตามมันสองคนไปดูว่ามันจะไปไหนต่อ
 
 
"ป่ะ....กลับบ้านกันแล้วเดี๋ยวพี่เอาไปติดในห้องนอนให้เราจะได้เอาไว้เปิดอ่านหนังสือไงครับ"
 
มันเข้าห้องนอนแฟนผมด้วย ผมยังไม่เคยเข้าไปเลย เพิ่งจะเคยเข้าไปในบ้านเมื่อสามวันก่อนเอง
 
"น่ารักตลอด....ฟรอนท์รักพี่นะฮ่ะ เรากลับบ้านกัน"
 
น้ำเสียงมันอ่อนโยนมากครับเวลาพูดกับผู้ชายคนนั้น ทำไม ทำไมฟรอนท์ถึงทำอย่างนี้กับผม ผมทำอะไรผิดไปเหรอครับ ถึงทำกับผมได้ขนาดนี้ ไม่นานรถที่ฟรอนท์กลับผู้ชายคนนั้นนั่งมาก็ขับออกไป ผมได้แต่ยืนน้ำตาไหลออกมาโดยไม่มีเสียงสะอื้น ผมขับรถออกจากห้างตรงไปที่ผับที่ผมไปประจำนั่งกินเหล้าคนเดียวครับ กินไปเยอะเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แค่ว่าเมามากและเสียใจมากครับ ผมนั่งจนผับเลิกก็ขับรถกลับห้องครับ มาถึงห้องผมก็โยนกุญแจถอดเสื้อออกแล้วเอาเหล้าออกมากินต่อครับ ความรูสึกตอนนี้ผมพูดไม่ถูกจริงๆ ผมรักมันมาก และตอนนี้มันเป็นคนที่ทำให้ผมเสียใจมากที่สุดครับ ผมนั่งกินเหล้าจนหลับไปกับขวดเหล้าเลยครับ
 
 
เช้า.....
 
 
ผมตื่นมาตอนเที่ยง ผมก็เข้าไปเอาเหล้าในครัวมาเพิ่มครับ ส่วนมือถือผมปิดตั้งแต่ไปที่ผับแล้วครับ ผมอยากอยู่คนเดียว อยากคิดเรื่องที่เกิดขึ้นคนเดียวไม่อยากให้ใครเข้ามาวุ่นวายครับ ผมนั่งกินเหล้าไม่กินข้าวกินปลา น้ำก็ไม่ได้อาบครับ ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้นครับตอนนี้
 
 
ปั้งๆๆๆ ปั้งๆๆๆ
 
 
เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นครับ
 
 
"ไอ้เท็น.... ไอ้เท็นโว๊ยยย เปิดประตูเว่ยยย ไม่งั้นกูจะพังเข้าไปนะเว่ย"
 
 
เสียงไอ้กันต์ครับ มันมาทำบ้าอะไรวันนี้ว่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันผมจะได้มีเพื่อนเมา แล้วผมก็พยายามลุกขึ้นไปเปิดประตูเดินตรงทางเป็นยังไงตอนนี้ผมลืมไปแล้วครับ
 
 
"ไอ้เท็น เซอๆๆ...ไพรส์"
 
"เซอร์ไพรส์มากไอ้สัด เมิงเป็นอะไรของมึงเนี้ยะ สภาพเหมือนหมามากๆ?!"
 
"พูดมากสัดด....มาแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูดิ กูอยากเมา เมาให้ตายไปเลย" ผมบอก
 
เพื่อนผมมาครบเลยครับ ไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอ ไอ้ดิวก็เสือกมาด้วย (กูโกรธเพื่อนมึงอยู่นะสาดดด) ปิดท้ายด้วยไอ้ปริ้นกับไอ้อิงค์ครับ มันมากันครบอย่างนี้ต้องเมา
 
"ไอ้เท็นมึงเป็นบ้าอะไรว่ะ แดกตั้งแต่วันไหนเนี้ยะ กลิ่นเหล้าฟุ้งห้องเลย" ไอ้แม็คมันถามครับ
 
"กูว่าอาการแบบนี้ อกหัก เมียมีชู้ชัวร์ป๊าบ" ไอ้ปอครับ
 
"ไอ้สัดด...ปอ, ไอ้เหี้ยพี่ปอ" ครบองค์ประชุม
 
"เฮียไอ้ฟรอนท์ไม่น่าทำแบบนั้นหรอกเฮียมันไม่ใช่คนอย่างนั้นนะเฮีย ผมรับประกัน" ไอ้ดิวมันพูดครับ
 
"ใช่ๆๆ พี่เท็น พวกผมยืนยันด้วย" ไอ้ปริ้นกับไอ้อิงค์ครับ
 
"พวกมึงอย่าพูดมาก....จะเข้าไม่เข้า ไม่เข้าก็กลับไป หมาตัวไหนไม่แดกเหล้าเป็นเพื่อนกูก็กลับไป" ผมด่าพวกมันครับ กรูยืนรอนานล่ะ กรูเมื่อย กรูทรงตัวยาก กรูจะล้มมม สาดดด ยืนคุยกันหน้าห้องอยู่ได้ ด่าพวกมันเสร็จ พวกมันก็เดินตามเข้ามา มานั่งมองหน้าผมครับ
 
 
"ไอ้เท็นมึงทะเลาะกับน้องฟรอนท์เหรอว่ะ?"
 
 
"หึหึ กรูนะเหรอจะทะเลาะกับมันกูรักมันจะตาย รักมันมาก พวงมึงรู้ไหม ว่ากูรักมันมากนะ แต่มันเสือกทำอย่างนี้กับกรู มันหักหลังกู พวกมึงเข้าใจไหม?"
 
 
"เห้ยยย...เฮีย ผมว่าเฮียต้องเข้าใจผิดไอ้ฟรอนท์มันแน่ๆ มันไม่น่าจะทำอย่างนั้นนะเฮีย"
 
 
"มันทำ!!! มันทำกูแล้วสัดด....ดิว" ผมตะโกนใส่หน้าไอ้ดิวครับ
 
 
"กูว่ามันเมามาก อาการหนักว่ะ ไอ้ดิวมึงโทรถามเพื่อนมึงดิว่าไปทำอะไรมัน?" ไอ้แม็คพูดครับ
 
 
 
"ครับๆ พี่รอแป๊ป"
 
 
"ไม่ต้องโทร กูไม่อยากได้ยินเสียงมัน" ผมบอกไอ้ดิว
 
 
"พี่แม็คเบอร์มันติดต่อไม่ได้อ่ะพี่"
 
 
"หึหึ....กูบอกแล้วว่ามันหักหลังกู พวกเมิงงเข้าจายยกูไหมสาดดด" ผมพูดเสียงยานคาง
 
 
 
พวกเพื่อนๆ นั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนผม ไม่รู้หมดเหล้าไปกี่ขวด แต่ผมยังรู้สึกเจ็บกับเรื่องของมันอยู่ มันอยากลืมความเจ็บนี้ครับ ผมควรทำยังไงดี
 
 
 
"เห้ยยยยย....ไอ้เท็น
 
 
โครมมม....!!
 
 
แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่รูสึกตัวอีกเลย
 
**************************************************
 
พาร์ท ฟรอนท์
 
"พี่ฟรานซ์ของคุณมากนะฮ่ะ ที่ซื้อโคมไฟน่ารักๆ ให้ผม พี่ฟรานซ์น่ารักที่สุดเลยฮะ"
 
"พี่รู้แล้วว่าพี่น่ารัก....ไม่ต้องชมพี่มาก็ได้เดี๋ยวพี่ลอยกันพอดี หึหึ"
 
"ป่ะฮะ....เข้าบ้านกัน แม่คงรอทานข้าวอยู่"
 
"อ่าววว....กลับมาแล้วเหรอจ๊ะสองพี่น้องไปไหนกันมาจ๊ะ" แม่ผมถาม
 
"ไปห้างครับแม่....ไปเดินเล่นกับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์ซื้อโคมไฟหัวเตียงใหม่ให้ฟรอนท์ด้วยครับ น่ารักมากๆ"
 
"โหหห...ไปกันสองคนไม่ชวนเลย?" พี่ฟรอสต์พูดครับ
 
"ก็พี่ฟรอนส์ไม่ค่อยอยู่บ้านอ่ะ จะให้ชวนตอนไหน อดเบาๆ ฮ่าๆๆๆๆ"
 
"อ่าว...ขำกันเสร็จแล้วก็มากินข้าวซะ พ่อรออยู่" คึคึ พ่อนั่งหิ้วท้องรอลูกๆ น่ารักไหมครับครอบครัวผม
 
"เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไม่อยู่บ้านเดือนหนึ่งนะ จะไปดูงานที่ฝรั่งเศษซะหน่อย" พ่อบอกครับ
 
"ทิ้งกันอีกแล้ว....พี่ฟรานซ์ก็กลับบ้านดึก พี่ฟรอสต์ก็ไม่ค่อยอยู่บ้านไปทำงานกับเพื่อนที่มหาลัย ฟรอนท์อยู่คนเดียวตลอดเลย น้อยใจนะเนี้ยะ"
 
"ลูกจะไปกับแม่ไหมล่ะครับ ไปกับแม่ก็ได้นะจะได้ไม่เหงาไงครับ" แม่ผมพูด
 
"ไม่เอาอ่ะ....ฟรอนท์อยู่บ้านดีกว่าครับ อยู่กับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ เนอะๆๆ"
 
"คร๊าบบ..." พี่ฟรานซ์ตอบ
 
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำจะเตรียมตัวนอนครับ
 
 
ก๊อกๆๆๆ
 
 
"ฟรอนท์ นอนรึยังพี่เข้าไปได้ไหม?"
 
"ได้ฮ่ะพี่ฟรานซ์....ฟรอนท์ยังไม่ได้ล็อกประตูฮ่ะ" พี่ฟรานซ์เดินเข้ามาในห้องผม
 
"พี่ฟรานซ์มีอะไรรึป่าวฮ่ะ?"
 
"อ่อ.....พี่จะมาถามเราว่าช่วงนี้เราไม่ออกไปหาเพื่อนบ้างเหรอ?"
 
"เพื่อนคนไหนฮ่ะ?"
 
"เพื่อนที่ชื่ออิงค์นะ"
 
"พี่ฟรานซ์มีอะไรกับมันรึป่าว เห็นถามหามันหลายครั้งล่ะ?"
 
"เปล่า....พี่ก็ไม่มีอะไรนิ เห็นเราออกไปธุระกับแม่บ่อยๆ สองสามวันที่ผ่านมานี้ ก็เลยคิดว่าเราได้ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างรึป่าวนะ?"
 
"ไม่ได้ไปฮ่ะ พวกมันแค่โทรมาหาคุยกันทางโทรศัพท์กันนะฮ่ะ เพราะพวกมันออกต่างจังหวัดกันหมดไม่รู้จะกลับมาวันไหนฮ่ะ"
 
"อ่าว...ออกต่างจังหวัดหรอกเหรอ พี่ไม่มีอะไรล่ะ เรานอนเถอะดึกมาแล้ว"
 
พี่ฟรานซ์จูบที่หัวผมแล้วก็เดินออกจากห้องผมไป ว่าแต่พี่ฟรานซ์ถามหาไอ้อิงค์บ่อยๆ มีอะไรรึป่าวนะ
 
"ตายห่า....ลืมโทรหาพี่เท็น เมื่อวานแบตก็หมดกว่าจะก็ถึงบ้านตีหนึ่งเลยไม่ได้โทรเพราะกลัวพี่เท็นนอนแล้วจะรบกวนพี่เขา วันนี้โทรซะหน่อย คิดถึง"
 
"แบตดันหมดอีกที่ชาร์ตๆๆ อยู่ไหนนะ อ่อๆ นี่ไงเจอแล้ว" ผมรีบเสียบแบตแล้วกดปิดเครื่องทันที
 
(ท่านได้เข้าสู่ระบบรับฝากข้อความของหมายเลข บราๆๆๆ)
 
"อ่าว....นอนแล้วเหรอ เสียดายจังอยากได้ยินเสียงซะหน่อย ไม่ได้ยินเสียงตั้งแต่ไม่วานล่ะ"
 
พรุ่งนี้ค่อยโทรหาดีกว่านี่ก็เที่ยงคืนล่ะ คงจะหลับแล้วซินะ
 
 
 
"ฝันดีนะครับพี่เท็น....เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปเซอร์ไพรส์ที่ห้อง คึคึ"
 
 

******************************************* TBC.
 

พออัพแล้วก็ต้องกลับมาเขียนตอน+เรื่องใหม่อย่างบ้าคลั่ง
 

[yowyow]

ไหน มินิ NC 18+ อ่ะ. ไม่เห็นมีเรยยยย

 

[Star_ss]

 
ขอโทดอย่างแรงกลับความผิดพลาดอย่างแรงคร้าา คุณ yowyow อร๊ากกกไรท์สลับกับเรื่องใหม่ง่าา 
ขอไถ่โทษโดยลงแบบ NC จัดหนักให้เลยแล้วกันนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามตลอดเบยย จุ๊บๆ
 
  

[iceman555]

หืมมมม.  เข้าใจผิดไปซะงั้น

[Star_ss]

ขอโทษในความสับสนของไรท์จ้า 555+
ผิดพลายอย่างแรงขอโทษด้วยนะค่ะ
มาลงตอนใหม่แก้ตัวให้ค่ะ
อ่านกันให้ตาแชะไปเล๊ยยย คืนนี้ไรท์คงเช้าพอดีเร่งเขียนนิยาย 2 เรื่องพร้อมๆ กัน
ช่วยด้วยย 
ขอบคุณที่แจ้ง ที่เม้นบอกนะค่ะ น่ารักที่สุด
******************************
ตอนที่ 21 (เท็น+ฟรอนท์) คนโง่ที่รักเธอ (NC18+)
 
พาร์ท ฟรอนท์
 
เช้า.........
 
อรุณสวัสดิ์ครับ....ตอนรับเช้าวันใหม่ วันนี้ผมสดชื่อเป็นพิเศษว่าจะไปเซอร์ไพรส์คนบางคนซะหน่อย ไม่ได้โทรหาสองวันแล้วครับติดทำธุระกับแม่อยู่ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง ไม่ได้เจอหน้าตั้งสี่วันเต็มๆ คิดถึงเหมือนกันครับ คึคึ ตอนนี้มันเข้ามามีบทบาทในชีวิตผมมากซะแล้วทำไงได้ คิดถึงมันก็คงไม่แปลกอะไรนิเพราะมันคือแฟนผม มันชอบเอาใจผมครับแต่บางครั้งก็เอาแต่ใจเหมือนกัน ชอบทำตัวอ้อนๆ แต่ชอบอ้อนเรื่องหื่นๆ นะซิ พูดแล้วเขิลเบยย....
 
"หล่อแล้ว.....ออกเดินทางได้"
 
ผมเดินอารมณ์ดีลงมาที่ชั้นล่างเห็นพี่ฟรานซ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเลยเดินไปทักซะหน่อย พี่ฟรานซ์ถามผมว่าผมจะไปไหน เอิ่ม...ไปไหนดีล่ะ ไปไหนดี แล้วผมก็ตอบพี่ฟรานซ์ไปว่าจะไปดูหนังกับเพื่อนนัดเพื่อนเอาไว้ โล่งอก....รอดล่ะ แต่พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ นะ ถามหาไอ้อิงค์บ่อยๆ นี่ก็ถามว่าผมจะไปกับไอ้อิงค์ไหม แล้วยังขอเบอร์ไอ้อิงค์ไปอีก พี่ฟรานซ์จะเอาไปทำอะไร ไม่มีธุระต้องคุยกันตอนไหนทำไมเราไม่รู้ว่ะ เออๆ....เรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้ออกไปหาไอ้แก่จอมหื่นดีกว่าคิดถึงจะแย่ล่ะ คึคึ
 
ผมขับรถออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี แวะซื้อขนมบัวลอยเจ้าอร่อยที่....ไปฝากมันด้วยครับ ผมกำลังขับรถเพลินๆ ได้ดิวก็โทรเข้ามา
 
"ว่าไง....โทรมาแต่เช้าเลยนะมึง?"
 
"ไอ้ฟรอนท์.....มึงหายหัวไปไหนมาว่ะ กรูโทรหามึงตั้งแต่ไม่วานแล้วเสือกปิดเครื่องอีก"
 
"แบตกูหมดนะ...ตามหากรูมีอะไรว่ะ?" ผมถาม
 
"ไอ้เชี่ยฟรอนท์...มึงไปทำอะไรเฮียเขาเนี้ยะ ถึงได้เมาหัวราน้ำ นั่งซดเหล้าเสียใจอยู่เนี้ยะ?"
 
"ทำอะไรว่ะ? ....กูเปล่าทำอะไรนะเว่ย พี่มันเป็นอะไรว่ะ?"
 
"กูจะรู้กับพวกมึงไหม? เฮียเขาบอกว่ามึงหักหลังเขาอ่ะ? "
 
"เนี้ยะเมื่อคืนเมาจนล้มหัวฟาดพื้น เย็บไปห้าเข็ม พวกกูพาเฮียไปเย็บแผลที่โรงบาลเมื่อคืน"
 
"เห้ยย!!!...แล้วมันเป็นยังไงบ้าง?"
 
"นอนอยู่คอนโดเนี๊ยะ ไม่ยอมนอนโรงบาลว่ะ พวกกูเหนื่อยกันฉิบหาย" ไอ้ดิวมันบอก
 
"แล้วมึงอยู่ไหนว่ะ จะมาดูเฮียไหม?"
 
"กูกำลังขับรถไปหามันเนี้ยะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นว่ะ กูไม่เห็นรู้เรื่อง?!"
 
"รู้เว่ยยย...รีบมาเลยนะมึง"
 
"เออๆๆ...จะรีบไป"
 
แล้วผมก็เร่งความเร็วขึ้นเพื่อไปให้ถึงคอนโดมันเร็วๆ มันเป็นอะไรของมัน ผมไปหักหลังมันตอนไหน ทำไมมันถึงต้องกินเหล้าเพราะเสียใจ ที่สำคัญเรื่องมันเกิดเพราะผมเหรอ?
 
ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถคอนโดมันครับ แล้ววิ่งไปที่ลิฟขึ้นไปชั้น 19 ทันที
 
ก๊อกๆๆๆ
 
"อ้าว...มาแล้วเหรอฟรอนท์"
 
"ครับ หวัดดีครับ"
 
"มึงเข้าไปดูเฮียเลยไอ้ฟรอนท์อาการรักษายากแล้วกูว่า ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวครับ
 
"คุยกันดีๆ นะมึง" ไอ้อิงค์ครับ
 
"งั้นพี่ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะ พวกพี่ขอตัวกลับก่อน มาอยู่กันตั้งแต่เมื่อคืนล่ะ เหนื่อยกับหมาบ้าทั้งคืน หึหึ" พี่กันต์ครับที่พูด
 
"ครับๆ เดี๋ยวผมขอตัวเข้าไปดูพี่เท็นก่อน"
 
"มีอะไรก็โทรหาพวกพี่แล้วกันนะ พ่อคนเสน่ห์แรง หึหึ" เอิ่มม....พี่ปอหมายความว่าไงว่ะ
 
"ไปๆๆ พูดมากกันอยู่ได้ ปล่อยน้องเขาไปปลอบใจผัวเข้า เห้ยย!!...แฟนเขาได้แล้ว" เออ....พี่แม็คแรงไปไหม --"!
 
แล้วเพื่อนๆ กับเพื่อนๆ ผมก็ออกจากห้องไป ผมเดินตรงไปยังห้องนอนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่ามันนอนห่มผ้าอยู่บนที่นอน หน้าตามันดูโทรมๆ มีผ้าสีขาวพันอยู่รอบหัวมีเลือดซึมออกมาจากผ้าพันแผลนั้น มันไปทำอะไรมา ทำไมต้องกินเหล้าเยอะขนาดนี้แล้วยังทำให้ตัวเองเจ็บตัวอีก
 
ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงข้างตัวมัน ผมยื่นมือไปลูบที่ผ้าพันแผลมันเบาๆ มันจะเจ็บมากไหม? ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเป็นอย่างนี้ มันขยับตัวเล็กน้อย ผมล้มตัวลงนอนข้างมัน เอื้อมมือไปกอดที่เอวมัน ผมเอาหน้าซุกที่อกอุ่นของมัน
 
 
"ฟรอนท์คิดถึงพี่นะ"
 
 
แล้วผมก็หลับไปกับอกอุ่นของมัน
 
******************************
 
พาร์ท เท็น
 
"ฟรอนท์.....ทำไมถึงทำอย่างนี้กับพี่ ฟรอนท์ไม่รู้เหรอว่าพี่รักฟรอนท์มากแค่ไหน?"
 
"ทำอย่างนี้กับพี่ได้ยังไง"
"ก็มึงมันโง่เอง ใครจะรักคนอย่างมึงลง"
 
"ฟรอนท์......!!!"
 
"ออกไม่จากชีวิตกรูได้แล้ว ไอ้โง่เห้ย!!"
 
 
 
"ฟรอนท์.....ฟรอนท์"
 
 
 
"ฟรอนท์"
 
เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมเรียกมัน ก่อนที่มันจะหันหลังให้ผมแล้วเดินจากผมไป ผมรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่ามันเป็นเพียงความฝัน มันเป็นฝันที่เรียกน้ำตาผมได้ดีเลยครับ ขนาดในฝันมันยังทำให้ผมเสียใจได้ขนาดนี้ ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมจริงๆ มันเดินจากผมไปจริงๆ ผมจะเป็นยังไง?
 
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น รู้สึกขยับตัวไม่สะดวกเหมือนมีอะไรทับตัวผมอยู่และรู้สึกมึนหัวนิดๆ ครับ แต่ภาพที่ผมกำลังเห็นในตอนนี้คือคนๆ เดียวกับคนที่อยู่ในฝันของผม คนที่เดินหันหลังให้ผมในฝัน น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้มันกำลังนอนกอดผม ซบหน้าอยู่ที่อกของผม ผมไม่ได้ฝันซ้ำซ้อนใช่ไหมครับ ที่มันมานอนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ สัมผัสจากอ้อมกอดของมันคือเรื่องจริงใช่ไหมครับ ขอให้ภาพนี้อย่าหายไป เพียงแค่ผมหลับตาลง แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่ามันเป็นเพียงแค่ภาพที่อยู่ในฝันอีกเลย ผมคงจะทนต่อไปไม่ไหว
 
 
 
"ฟ..ฟรอนท์" น้ำเสียงที่สั่นเครือของผมพยายามเรียกชื่อของมัน
 
"อือออ....พี่เท็น ตื่นแล้วเหรอ?"
 
มันเงยหน้าขึ้นมามองผม เอามือข้างที่กอดผมมาขยี้ตาไปมา แล้วถามว่าผมตื่นแล้วเหรอ เป็นมันจริงๆ ครับ ผมไม่ได้ฝันไป มันค่อยๆ ลุกขึ้นจากตัวผม เอื้อมมือมาลูบแผลที่หัวผม หันกลับมาสบตาผมอีกครั้ง
 
"เจ็บมากไหม?" มันถาม
 
น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ความรู้สึกตอนนี้ของผมทั้งดีใจที่เห็นมันนั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ อีกความรู้สึกก็เจ็บปวดทั้งภาพที่มันเดินจากผมไปในฝันและภาพที่มันเดินอยู่กับผู้ชายคนนั้น
 
 
"พี่เท็น....ร้องไห้ทำไม ปวดแผลเหรอ?" มันถามผม
 
ผมนอนพลิกตัวหันหลังให้มันทันทีครับ เพราะผมอายที่ต้องให้มันเห็นตอนผมกำลังร้องไห้ มันกอดผมจากด้านหลัง น้ำตาผมก็ยิ่งไหลไม่หยุด
 
 
"พี่เท็น เป็นอะไร บอกฟรอนท์ซิ ร้องไห้ทำไม?"
 
เงียบ......ผมไม่ตอบครับ
 
"พี่เท็น...พี่เท็นโกรธฟรอนท์เหรอที่ไม่ได้โทรหา?"
 
"ฟรอนท์....ไปทำธุระเป็นเพื่อนแม่แบตโทรศัพท์ก็หมดกลับมาก็ดึกมากแล้วเลยไม่ได้โทรหาพี่"
 
"พอฟรอนท์ว่างก็โทรหาพี่เลยนะ แต่พี่ปิดเครื่องอ่ะ ติดต่อไม่ได้ พอเช้าฟรอนท์ก็รีบขับรถมาหาพี่เลยน้าาา..."
 
 
เงียบ.....ผมยังเงียบอยู่ครับ เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเห็นกับสิ่งที่มันพูดอะไรที่คือเรื่องจริงกันแน่
 
 
"พี่เท็น" มันเรียกผมเสียงไม่ดังมาก
 
 
"พี่เท็นนนนน....."
 
 
"หันมาคุยกับฟรอนท์ก่อนน้าา.....บอกมาว่าพี่เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น? แล้วค่อยงอนต่อน้าา..."
 
 
"ฟรอนท์มีคนอื่น...มีอีกคนที่ไม่ใช่พี่" ผมพูดเสียงเบาที่ดูอ่อนแรงมากๆ
 
 
"คนอื่น....ใครคนอื่น?" มันถามกลับ
 
 
"คนอื่นที่ไม่ใช่พี่...." ผมย้ำอีกครั้ง
 
 
"พี่เท็นหมายความว่าไง...คนอื่นที่ไม่ใช่พี่?"
 
"พี่เท็น....หันมาคุยกันก่อนน้าา....ฟรอนท์ไม่เข้าใจงงไปหมดแล้วเนี้ยะ"
 
"ฟรอนท์คบผู้ชายอีกคนใช่ไหม มันเป็นใคร ทำไมฟรอนท์ถึงมาทำอย่างนี้กับพี่?!"
ผมหันไปตะโกนใส่มันครับ มันทำตาโต ตกใจที่ผมขึ้นเสียงกับมัน
 
"พี่เท็น....ฟรอนท์ไม่ได้คบใครนอกจากพี่เท็นนะ"
"แต่พี่เห็นฟรอนท์เดินอยู่กับมัน! ฟรอนท์หอมแก้มมัน! พามันไปบ้าน! แล้วยังชวนกันเข้าห้องด้วย!!!" เสียงผมดังตามอารมณ์มากครับ เพราะผมอึดอัดกับเรื่องนี้มาสองวันเต็มๆ แล้วยังมาฝันว่ามันบอกเลิกผม เดินหนีจากผมไปอีก
 
"พี่เท็น...พี่เท็นเห็นที่ไหน ใช่ฟรอนท์จริงๆ เหรอ?" มันถามคำถามนี้ได้ยังไง ผมเห็นอยู่ว่าเป็นมัน
"ที่ห้าง.....เมื่อวันพฤหัส!!" ผมตอบ
--"
 
"เออ....พี่เท็น คือ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
 
มันหัวเราะผม ทั้งที่ผมโกรธมันมาก มันนอกใจผมนะครับแล้วจะยังมาหัวเราะผมอีก
 
 
"พี่เท็นนน...."
 
มันเรียกชื่อผม เอามือมันหยิกที่แก้มผมทั้งสองข้างแล้วโยกไปโยกมา แล้วก็หัวเราะไม่หยุด ผมงงซิครับว่ามันเป็นอะไรของมัน
 
 
"ฮ่าๆๆๆๆๆ....น่าร๊ากกกก แฟนใครเนี้ยะ"
 
 
ฟอดดดดด...... ฟอดดดดดด.....
 
มันหอมเข้าที่แก้มผมสองข้างสลับกันแล้วยิ้มกว้างให้ผม
 
"ที่ห้าง.... ตอนเย็นๆ ใช่ป่ะ กับผู้ชายสูงๆ หล่อๆ หล่อมว๊ากก หอมแก้มด้วย เดินควงแขนด้วย ใช่ไหม?"
 
สิ่งที่มันพูดออกมา คือสิ่งที่ผมเห็นมันทำวันนั้นกับผู้ชายที่มันกำลังพูดถึงด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูมีความสุขมาก ผมพยักหน้าตอบโดยไม่พูดอะไรออกไป ผมโกรธมันเรื่องผู้ชายคนนั้น ยังจะมีน่ามาชมเขาให้ผมฟังอีก ผมก็หล่อนะครับ สูงด้วย เท่ด้วย สาวๆ ติดตรึมนะ หล่อไม่แพ้ผู้ชายคนนั้นเลยด้วย เชอะ
 
 
"พี่ฟรานซ์.... "
 
"พี่ฟรานซ์ พี่ชายคนโตฟรอนท์" มันตอบผม 0.o!!
 
 
"พี....พี่ชาย?" --"
 
"ใช่....พี่ชายฟรอนท์เอง ชื่อพี่ฟรานซ์ คึคึ"
 
 
เพล้งงงง....หน้าแตก ร้าวไปยังตัวเลย.... ไอ้เท็นนนนน มึงมันบ้า... เพ้อเจ้อ.... ฟุ้งซ่านนนน ไอ้โง่เอ๊ยยย พี่ชายเขามึงยังหึงเล๊ยยย....
 
"อย่าบอกนะว่า....ที่พี่กินเหล้าเมาจนล้มหัวฟาดพื้นเพราะเข้าใจว่าพี่ฟรานซ์เป็นแฟนฟรอนท์?"
"อืมมม..." ผมตอบเสียงเบาในลำคอแล้วพยักหน้า
"พี่คิดว่าฟรอนท์หักหลังพี่ไปคบกับผู้ชายคนอื่น?" มันถามอีกครับ
 
"อืมมม..." ผมตอบแบบเดิมเป๊ะ
 
 
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ............พี่เท็นนนน"
 
 
มันขำเสร็จก็กระโจนเข้าสวดกอดผมทันทีจนผมล้มลงที่นอนแล้วมันก็นอนทับอยู่บนตัวผมอีกที
"ดีใจอ่ะ....ที่พี่เท็นหึงฟรอนท์"
 
มันนอนเอาหน้าซบลงแนบกับอกแกร่งด้านซ้ายของผม แขนทั้งสองก็ทำหน้าที่โอบกอดผมไว้ทั้งตัว มันเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วพูดว่า
"คราวหน้าอย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัวอีกนะ คุยกับฟรอนท์ก่อน ถามฟรอนท์ก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้น?"
 
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
มันจุ๊บรัวที่ปากผมแบบไม่ได้ล่วงล้ำ
 
"ทำตัวน่ารักนะเนี้ยะ คึคึ" มันชมผมใช่ไหมครับ
 
"หึงได้บ้าบอมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ" เอิ่ม....มันเริ่มด่าผมล่ะ
 
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นพี่ชาย เห็นกอดกันหอมกันขนาดนั้นเป็นคนอื่นเห็นก็คิดเถอะ" ผมบอก
"พี่ชายฟรอนท์คร๊าบบบ มีสองคนหล่อๆ ทั้งนั้น คึคึ"
"คนโตชื่อพี่ฟรานซ์ คนที่สองชื่อพี่ฟรอสต์ น้องสุดหล่อชื่อฟรอนท์คร๊าบบ" มันตอบผม
 
"ก็....ก็...." ผมพูดอะไรไม่ออกเพราะความบ้าบอของตัวเองครับ เพลียยยย
 
"ก็....อารายยย? คึคึ"
มันกวนตรีนผมครับ ตอนนี้บอกเลยว่าอายและพ่ายแพ้ให้กับความโง่ของตัวเองล้วนๆ (มุดดินไปเลยไอ้โง่เท็นนน)
มันนอนซบหน้าลงกับอกผมอีกครั้งครับ ยังไม่ได้ลงจากตัวผม
 
"พี่เท็น...ฟรอนท์มีพี่เท็นเป็นแฟนคนแรกของฟรอนท์นะ ฟรอนท์ยังไม่เคยคบใครเป็นแฟนมาก่อน ฟรอนท์อาจจะทำอะไรที่ทำให้พี่เข้าใจฟรอนท์ผิดโดยที่ไม่รู้ตัวเหมือนอย่างเรื่องนี้ ฟรอนท์อยากให้เราลองคุยกันก่อน อยากให้พี่เท็นถามฟรอนท์ก่อน ให้ฟรอนท์ได้มีโอกาสอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า ฟรอนท์ไม่อยากเห็นพี่เจ็บตัวเหมือนตอนนี้ ไม่อยากให้เราเข้าใจผิดกัน อยากให้เราเข้าใจกัน คุยกันทุกๆ เรื่อง แบ่งปันความรู้สึกต่อกัน ทั้งทุกข์ สุข หรือว่าตอนที่เราเศร้าใจ หรือกำลังสับสน ฟรอนท์อยากให้พี่เป็นแบบนี้สำหรับฟรอนท์ แล้วฟรอนท์ก็จะเป็นแบบนี้สำหรับพี่เหมือนกัน"
 
 
"ฟรอนท์รักพี่เท็นนะ"
ครั้งแรก....เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินมันพูดว่ามันรักผม ทุกครั้งจะเป็นผมที่คอยพูดบอกรักมัน แต่ตอนนี้มันเป็นคนพูดครับ ทุกคนได้ยินมันพูดเหมือนกันใช่ไหม ผมรู้สึกแน่นที่หน้าอกขึ้นมา มันตื้นตัน อุ่นว๊าบบ...ที่หัวใจ หัวใจผมเต้นแรงกว่าทุกครั้ง น้ำตาผมไหลมันเกิดจากความดีใจครับ ไม่ได้เกิดจากความเสียใจ ใครจะรู้ล่ะว่ามันรักผมเหมือนกัน ผมทำให้มันรักผมได้จริงๆ ผมทำได้
 
 
"พี่เท็น..."
มันลุกขึ้นมาเอานิ้วเรียวปาดน้ำตาออกจากแก้มผมทั้งสองข้าง น้ำตาผมเหมือนจะไม่หยุดไหล ภาพที่ผมเห็นคนตรงหน้าผมกำลังยิ้มอ่อนๆ มาให้ผมถูกบดบังด้วยน้ำตาของผมเอง
 
"เลิกร้องไห้นะ....ฟรอนท์ขอโทษที่ทำให้พี่เข้าใจผิด ขอโทษที่ไม่ได้โทรกลับหาพี่คืนนั้น ขอโทษที่มาหาพี่ช้าไป"
 
 
"ฟรอนท์....."
 
 
"ครับ..." มันเงยหน้ามามองผม
 
 
ผมเอามือไปจับที่หน้ามันทั้งสองข้าง ดึงหน้ามันเข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบลงที่ปากบางเบาๆ ค่อยๆ กดจูบทั่วๆ ทั้งปาก จูบมันย้ำๆ อย่างอ่อนโยน
 
"พี่รักฟรอนท์มากนะครับ"
 
ผมเริ่มจูบมันอีกครั้ง ครั้งนี้ผมเริ่มจูบแรงขึ้นที่ละน้อยๆ ค่อยๆ บรรจงจูบที่หน้า ที่ตา ที่คิ้ว แล้วเลื่อนลงมาจูบที่ปาก มันเผยปากเล็กน้อยผมแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนุ่มของมัน กวาดลิ้นรอบโพรงปากของมัน จูบรสหวานที่ไม่เคยลืม รสนี้เป็นของมันคนเดียว
 
 
"อืออออ...." มันครางออกมา
 
ผมกวาดลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวลิ้นเล็ก เราแลกจูบกันด้วยความรู้สึกที่อบอวนไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย รู้สึกรัก รู้สึกต้องการ รู้สึกขาดไม่ได้ ความรู้สึกที่ต้องการครอบครองคนๆ นี้ตลอดไป
 
 
"อือออออ.....ฟรอนท์" ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
 
ลิ้นร้อนของผมกวาดชิมรสหวานนี้อย่างไม่เคยพอ ลิ้นเล็กก็ตวัดตอบรับผมได้ดี รสจูบเราเปลี่ยนจากรสหวานเป็นรสซาบซ่านเร่าร้อน มือผมลูบไล่ไปทั่งแผ่นหลังของมัน มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปที่เอวคอดเลื่อนลงไปบีบเค้นที่ก้นนิ่มของมัน
 
 
"อืออออ....พี่เท็นน"
 
 
ปากของผมที่จูบปากมันไม่หาย ละปากออกบ้างเล็กน้อยเพื่อปลอยให้มันได้หายใจแล้วประกบลงจูบใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ผมเลื่อนมือไปปลดกระดุมกางเกงมันออกรูดซิบลงแล้วค่อยๆ ถอดออก ดึงกางเกงมันหลุดออกจากสะโพกผมก็ดันตัวมันให้นอนหงาย มันยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้ผมดึงกางเกงออก ผมดึงมันขึ้นมาประกบจูบอีกครั้งแล้วใช้มือเลิกเสื้อขึ้นถึงคอแล้วก้มลงไปกัดเข้าที่หัวนมสีสวยของมันทั้งสองข้างสลับกัน
 
 
"อ๊ะ.....พี่เท็น"
 
 
"อันนี้ของพี่"
 
 
"อ่าาาา....พี่เท็น"
 
 
"ข้างนี้ก็ของพี่"
 
ผมกัดที่หัวนมมันครบทั้งสองก็ลงลิ้นรอบๆ รอยกัดที่ผมฝากไว้ที่หัวนมสีสวยของมันแล้วดูดสลับกันจนเกิดเสียง
 
 
"อ่าาาา....พี่เท็น ฟรอนท์ อ่าาา....."
 
ผมเลื่อนมือลูบไล้อยู่ที่หน้าท้องแบนเรียบของมันแล้วเลื่อนไปลงไปกอบกุมฟรอนท์น้อยของมันจนเต็มมือแล้ววนนิ้วที่ส่วนหัวไปมา จับรูดขึ้นลงช้าๆ แล้วค่อยเร่งจังหวะเป็นเร็วขึ้น ปากผมก็ยังทำงานได้ดีจูบแบบเร้าร้อนตวัดลิ้นร้อนเกี่ยวลิ้นเล็กในโพร่งปากนุ่มแล้วถอดปากจูบไล่มางับที่หูแล้วพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่หูมัน
 
"หูนี้ก็ของพี่"
 
จูบไล่ลงมาไซ้ที่ซอกคอหอม กัดลงเบาๆ ให้พอเจ็บที่ต้นคน
 
"คอนี้ก็เป็นของพี่"
 
"อ๊ะ...พี่เท็นน"
 
มือผมก็เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไปพร้อมกับไซ้ที่ซอกคอหอมไล่ลงมาถึงหน้าอกทิ้งลอยไว้ทุกที่ๆ ผมจูบลงบนตัวมัน
 
"ตัวฟรอนท์ก็ของพี่"
 
"อ๊ะๆๆ....พี่เท็นเร็วอีก....เร็วอีก"
 
ผมเร่งมือเร็วขึ้นแล้วจูบไล่ลงไปถึงหน้าท้องไปจบที่ฟรอนท์น้อยแล้วครอบปากลงไปทันที
 
 
"อ่าาา....พี่เท็น ฟ...ฟอรนท์เสียว...อ่าาา"
 
ผมใช้ปากร้อนรูดขึ้นลงอย่างเร็ว ส่วนมืออีกข้างก็บี้ที่หัวนมทั้งสองข้างของมันสลับกัน ปากก็ขยับเร่งความเร็วเพื่อให้มันไปเร็วขึ้น
 
 
"อ๊ะๆๆ.....พี่เท็นน......อ่าาา"
 
แล้วมันก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นฉีดใส่ปากผมแล้วกระตุกอยู่สองครั้งก็นอนหอมหมดแรง ผมกลืนน้ำของมันลงไปครับ แล้วลุกขึ้นถอดเสื้อกับกางเกงตัวเองออก ผมต้องใช้ความอดทนมากในการอดกลั้นอารมณ์ดิบที่มีอยู่ในตัวผมตอนนี้ เท็นน้อยของผมตื่นนานแล้วครับ ตื่นจนเต็มตัวจนปวดหนึบไปหมด ผมก้มลงไปอีกครั้งจับมันแยกขาออกแล้วส่งลิ้นร้อนไปที่ช่องทางรักของมันทันที ผมเลียแล้วตวัดลิ้นร้อนที่ช่องรักของมันแบบเน้นๆ พร้อมกับตวัดอย่างแรง
 
 
"ซี๊ดดดด.....อ่าาา" มันครางออกมา
 
ผมลงลิ้งแล้วห่อลิ้นตัวเองเพื่อแย่เข้าไปที่ช่องทางรักของมันสลับกับตวัดลิ้นร้อนอย่างแรงพร้อมขบริมฝีปากผมลงกับช่องทางรักของมัน มันเอ่นตัวตอบรับแรงตวัดลิ้นของผมเป็นอย่างดี
 
 
"พี่เท็น....อ่าาาา.....ฟรอนท์เสียว"
 
"อดทนหน่อยนะครับ รอพี่ก่อนนะครับคนดี" ผมพูดเสียงแหบพร่า ความอดทนผมเริ่มน้อยลง
 
ผมเลียที่นิ้วตัวเองเพื่อให้น้ำลายติดมากับนิ้ว ผมเริ่งส่งนิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้มันนิ้วแรก
 
 
"อ๊ะ....พี่เท็นแน่น"
 
"อดทนหน่อยนะครับ"
 
ผมซี๊ดปากอย่างอดไม่ได้เพราะช่องทางรักมันตอดรัดนิ้วผมแรงมาก เท็นน้อยก็ปวดแทบจะแตก ผมเพิ่มนิ้วที่สองและสามตามลำดับ วนนิ้งในช่องทางแคบ ชักเข้าชักออกด้วยความเร็ว วนนิ้วแล้วกดย้ำที่จุดกระสันของมันอยู่อย่างนั้น
 
"อ่าาาา...พี่เท็น...ตรงนั้นๆๆ...เท็นเสียว....ซี๊ดดดดด"
 
"ครับเดี๋ยวพี่ทำให้นะครับ"
 
ผมตอบเสียงแหบพร่ากว่าเดิม พร้อมก้มลงไปประกบปากจูบมันแล้วละปากออก
 
"พี่เข้าไปเลยนะครับฟรอนท์....พี่ทนไม่ไหวแล้ว" ซี๊ดดดดดดดด
 
"พี่เท็นเข้ามาเลยครับ...ฟรอนท์ไหว" อือออออ....
ผมจับเท็นน้อยจ่อที่ปากทางทันทีแล้วกดส่วนหัวเข้าไป
 
 
"ซี๊ดดดดด......อ่าาาาา...."
 
 
"ฟรอนท์....อ่าาาา....อย่าเกร็งนะครับคนดี"
 
 
"ซี๊ดดดดด.....ของฟรอนท์รัดพี่แน่น พี่ขยับไม่ได้ครับ ผ่อนคลายหน่อยนะครับ"
 
ผมก้มลงไปประกบปากแล้วจูบมันอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ส่วนมือก็ลูบไล้บีบเค้นที่นมสีสวยของมัน ความร้อนปะทุขึ้นที่ตัวผมอย่างหนัก แรงตอดรักช่องทางรักมันตอดรับแก่นกายของผมจนผมเสียวซ่าน เราแลกจูบกันอยู่สักพักมันก็เริ่มผ่อนคลาย ผมค่อยๆ กดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักของมัน
 
 
"ซี๊ดดดดด.....ฟรอนท์ตอดรัดพี่ดีจริงๆ ครับ ที่รักของพี่"
 
"อ่าาาา....พี่เท็นฟรอนท์เสียว"
 
ผมกดรวดเดียวจนสุดความยาว
 
"อ่าาาา......ฟรอนท์ดีมากครับ.....ซีดดดดดด"
 
"พี่เท็น...มัน....มันแน่นไป....อ่าาา"
 
มันตอดรัดผมแรงและถี่มากๆ ผมปล่อยค้างไว้สักพักก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ แล้วเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
 
"อ๊ะๆๆๆ...พี่เท็น แรงๆๆ เร็วอีก"
 
"ครับๆ เดี๋ยวพี่จัดให้" ผมจัดการจับสะโพกมันแน่นแล้วดึงออกเกือบสุดแล้วสวนเข้าไปทันที ผมเร่งความเร็วจนหัวมันสั่นตัวโยกตามแรงกระแทกของผม
 
 
"อ๊ะๆๆๆ...พี่เท็น....อ๊ะๆๆ" มันครางเสียงหวานไม่รู้จบ
ผมจับมันพลิกตัวนอนตะแคงแล้วผมนอนซ้อนด้านหลังจับขาข้างหนึ่งของมันมาเกี่ยวไว้ที่สะโพกของผมและจัดการกระแทกเข้าออกอย่างแรงและเร็ว ตัวเราสองคนโยกไปตามจังหวะเดียวกันที่ผมเป็นผู้นำ
 
"อ๊ะๆๆ....พี่เท็นลึกไป....ลึกไป"
 
 
"ลึกๆ...นะครับ เสียวดี....อืออออ ซี๊ดดดด"
 
ผมซอยสะโพกแบบถี่ยิบเร่งกดกระแทกเข้าออกจนเกิดเสียงดังลั่นห้องสลับกับเสียงครางของเราสองคน
 
ผับๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
เสียงกระทบเนื้อของเราสองคนสร้างอารมณ์ดิบเพิ่มให้ผมได้ดีทีเดียว ผมจับมันเปลี่ยนท่าโดยผมนั่งคุกเข่าแล้วยกขามันขึ้นพาดบ่าผม ส่วนอีกข้างวางราบไปกับที่นอนโดยที่มันยังนอนตะแคงข้างอยู่ เมื่อผมจับท่าเรียบร้อยก็ถอดเท็นน้อยออกมาเกือบสุดแล้วส่วนกระแทกเข้าไปจนสุดความยาว
 
"อ๊ะ...พี่เท็นลึก ฟรอนท์จุก.... "
"เดี๋ยวก็จะดีขึ้นนะครับ"
ผมพูดเสียงพร่า เพราะช่องทางรักของมันตอดรัดผมหนักมาก ผมจัดการเร่งความเร็ว ส่งเท็นน้องเข้าไปลึกสุดความยาว หมุนวนควงสะโพกเป็นวงกลมสลับกับกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงโดยไม่เสียงจังหว่ะ มือก็ทำหน้าที่รูดขึ้นลงให้หฟรอนท์น้อยอย่างไม่หยุดยั้ง
 
"อ่าาา...พี่เท็นฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว"
 
 
"รอพี่นะครับ....แล้วไปพร้อมกันนะครับ"
 
 
ผับๆๆๆๆๆ........
 
ผมเร่งความเร็วสุดๆ ผับๆๆๆๆๆ
 
 
"อ่าาาา.....พี่เท็น" "ซี๊ดดดดด...อ่าาาา ....ฟรอนท์ครับ"
 
แล้วมันก็ปล่อยน้ำสีขุ่นใสหน้าท้องตัวมันเองบางส่วนก็อยู่บนที่นอน ส่วนผมก็ปล่อยใส่ข้างในช่องทางรักจนล้นทะลักออกมาตามง่ามขามันผมล้มตัวลงนอนซ้อนที่หลังของมันแล้วกดจูบลงที่แผ่นหลังมัน แล้วผมก็สวมกอดมันจากด้านหลังครับ เรานอนหอบหายใจอยู่สักพักมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วเราก็จูบกันอย่างไม่รีบร้อน เราจูบกันอยู่สักพักก็ละปากออกจากกัน เรายิ้มให้กัน
 
 
"พี่เท็น....รอบนี้เดี๋ยวฟรอนท์ทำให้นะ" มันพูดเสร็จแล้วยิ้มหวานให้ผม
 
 
"ครับคนเก่ง" ผมตอบ
 
แล้วเราก็เริ่มกิจกรรมกันอีกครั้งโดยมีมันเป็นคนคุมเกมส์อยู่ด้านบน รอบถัดมาเปลี่ยนเป็นผมคุมเกมส์เพื่อให้มันพักเหนื่อยโดยอุ้มมันไปที่โต๊ะทำงานแล้วเปลี่ยนไปยืนที่หน้ากระจก แล้วอุ้มมันไปต่อที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำอีกหนึ่งรอบ จบที่อ่างอาบน้ำในรอบสุดท้าย
 
หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมอันแสนจะยาวนานถึงเช้าจนพระอาทิตย์เริ่มขึ้นมารับเช้ามันใหม่ ผมก็อาบน้ำให้มันพร้อมทำความสะอาดช่องทางรักที่ผมหวงแหนนั้น แล้วอุ้มมันมานอนที่เตียงพร้อมห่มผ้าให้เด็กน้อยน่ารักของผม หึหึ ผมใส่ให้แค่กางเกงในตัวจิ๋วให้มันตัวเดียวนะครับ ผมอยากนอนกอดมันแบบไม่มีอะไรมาขวางกั้นเราสองคน ด่าผมก็ได้ครับว่าไอ้หื่น ไอ้โรคจิต อย่างที่มันชอบด่าผม ผมไม่โกรธหรอก เพราะผมเป็นอย่างนี้กับมันคนเดียว หึหึ
 
 
 
"ตัวฟรอนท์ทั้งตัวเป็นของพี่คนเดียวนะครับ"
 
 
"แล้วตรงนี้ก็เป็นของพี่คนเดียวด้วย" ผมชี้ไปที่อกข้าวซ้ายของมัน
 
 
 
"พี่รักฟรอนท์นะครับ...คนดีของพี่"
 
 
 
"จุ๊บ.....ฝันดีนะครับที่รัก"
 
 
 
 
************************************ TBC.
 
 

[boonpa]

  คืนดีกันแระจัดหนักให้น้องทุกที

[iceman555]

เข้าใจกันเสร็จ. ก็จัดหนักเลย คริคริ กี่รอบเนี่ยะ นับไม่ทัน อิอิ

[yowyow]

 

[Star_ss]

มาช่วยลุ้นคู่นี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
*************************

ตอนที่ 3 (ฟรานซ์+อิงค์) MISS CALL

พาร์ท ฟรานซ์
นี่ก็ผ่านมา 4 วันแล้วครับ ผมยังไม่ได้รับโทรศัพท์สายนั้นเลย ยกเว้นสายที่โทรเข้ามาเกี่ยวเรื่องกับงาน เขาคงไม่รู้จะโทรหาผมทำไมใช่ไหมครับ แต่ผมนี่ซิกำลังนั่งรอโทรศัพท์สายนั้นอยู่ ผมยอมรับก็ได้ครับ ว่าผมรู้สึกชอบเด็กคนนี้ เหมือนมีอะไรทำให้ต้องคิดถึงเด็กคนนี้เสมอ ทั้งที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำไป ผมนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์เผื่อมีสายโทรเข้ามาแล้วผมไม่ได้ยิน หึหึ จะไม่ได้ยินได้ยังไง ขนาดคนโทรเข้ามาเรื่องงานผมยังรับได้ทุกสาย เขาไม่อยากจะคุยกับผมรึป่าวนะ
 
"จะออกไปไหนอีกล่ะเรา หึ?" ผมถามฟรอนท์ที่กำลังจะเดินเข้ามานั่งข้างผม
 
"ฟรอนท์นัดเพื่อนไว้ฮะ จะไปดูหนังกัน"
 
"เพื่อนที่ชื่ออิงค์นะเหรอ?" ปากไวกว่าความคิดเสมอซินะ
 
"ป่าวฮะ...เพื่อนอีกคนนึง ไอ้อิงค์มันไม่ได้ไปฮ่ะ มันนอนอยู่บ้านฮะวันนี้"
 
"อ้าวว....เหรอ!"
 
"ทำไมเหรอฮะ พี่ฟรานซ์มีธุระอะไรกับมันรึป่าว?"
 
"ไม่มีหรอก พี่แค่ถามเราเฉยๆ นะ"
 
"อ่อ....ฮะ งั้นฟรอนท์ไปก่อนนะพี่ฟรานซ์ เดี๋ยวเพื่อนรอนะ"
 
"อืม...ไปเถอะขับรถดีๆ ล่ะ"
 
"รับทราบ....แล้วจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดฮะ คึคึ" น้องผมน่ารักใช่ป่าวครับ สมกับเป็นน้องคนเล็กจริงๆ
 
"เออ....เดี๋ยวก่อนฟรอนท์"
 
"ว่าไงฮ่ะ...พี่ฟรานซ์มีอะไรรึป่าว"
 
"พี่ขอเบอร์อิงค์หน่อยซิ พอดีพี่มีอะไรจะถามนิดหน่อยนะ" น้องผมทำหน้างงๆ นิดๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์
 
"081xxxxxxx ฮ่ะ" ผมกดเบอร์ตามที่น้องผมบอกมา
 
"อืม...ขอบใจมาก" แล้วน้องผมก็เดินออกไปจากบ้านเพื่อไปดูหนังกับเพื่อนที่นัดไว้
 
"โทรไปดีไหมนะ?" ผมนั่งมองโทรศัพท์และคิดอยู่สักพักก็กดเซฟเบอร์ลงมือถือของผม
 
(น้องอิงค์ ^_^) นี่คือชื่อที่ผมเซฟลงเครื่อง แล้วผมก็หันไปหยิบเอาหนังสือมาอ่านต่อ อ่านไม่รู้เรื่องครับ หันไปมองแต่โทรศัพท์ตลอด เป็นอย่างนั้นอยู่สักพักใหญ่ จึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก
 
Tru Tru Tru………
 
Tru Tru Tru………
 
ผมกดโทรออกอยู่สองครั้งแต่ไม่มีคนรับสายครับ สงสัยน้องเขาคงไม่ว่างหรือกำลังทำอะไรอยู่ ผมจึงวางโทรศัพท์ลงไว้ที่เดิม ผมกำลังจะเดินไปหยิบหนังสืออีกเล่มที่โต๊ะทำงานบนห้องนอน
 
ครืดดด...... ครืดดด...... ครืดดด......
 
โทรศัพท์ผมก็สั่นเพราะมีสายโทรเข้ามา ผมเดินกลับไปที่โทรศัพท์และมองไปที่หน้าจอ เมื่อผมเห็นชื่อที่ขึ้นโชว์ยังหน้าจอผมก็ยิ้มออกทันที่ (น้องอิงค์ ^_^)
 
"สวัสดีครับ" ผมรับสายที่โทรเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
 
"เออ....สวัสดีครับ คือผมเห็นเบอร์โชว์ที่เครื่องของผม คุณได้โทรมาที่เบอร์ 081-xxxxxxx รึเปล่าครับ?" ผมยิ้มให้กับคำถามธรรมดาๆ ที่น้องเขาถามผม
 
"อิงค์ นี่พี่เองนะ พี่ฟรานซ์ครับ"
 
"อ้าวว....พี่ฟรานซ์เองหรอกเหรอครับ ขอโทษทีครับผมไม่รู้ว่าเป็นเบอร์พี่นะครับ"
 
"อ่อ...ครับ ไม่เป็นไรครับ" ผมแอบน้อยใจนิดหน่อยครับที่น้องไม่ได้เมมเบอร์ของผมไว้
 
"ว่าแต่พี่ฟรานซ์มีธุระอะไรหรือป่าวครับ ถึงได้โทรมาหาผม"
 
"ถ้าพี่ไม่ธุระ พี่โทรหาเราไม่ได้เหรอ?" แอบน้อยใจรอบที่สอง
 
"เปล่าๆ ครับพี่ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ โทรได้ๆ ครับ"
 
"พี่ล้อเล่นนะครับ"
 
"พอดีพี่อยากจะปรึกษาเราเรื่องสถานที่เที่ยวสวยๆ ธรรมชาติดี พี่จะหาที่เที่ยวประจำปีสำหรับพนักงานช่วงกลางปีนะ เราพอจะมีสถานที่แนะนำพี่บ้างไหม"
 
"เออ...เออ...จะดีเหรอครับพี่ถ้าให้ผมแนะนำ แล้วจะถูกใจพนักงานบริษัทพี่รึป่าว"
 
"ก็ลองแนะนำพี่มาก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่นำไปเสนอในที่ประชุม ดีไม่ดีค่อยว่ากัน"
 
"เออ...งั้นก็ได้ครับ ถ้าพี่คิดว่าผมพอจะช่วยพี่ได้นะ คึคึ"
 
"งั้นเราสะดวกจะแนะนำพี่ยังไงดี คุยทางโทรศัพท์ หรือว่าเราจะนัดเจอกันดีล่ะ"
 
"ผมยังไงก็ได้ครับ...เอาตามพี่สะดวกก็ได้"
 
"งั้นวันอาทิตย์นี้เราว่างไหม?"
 
"ว่างครับ ผมไม่ได้ออกไปไหน"
 
"งั้นพี่ไปรับเราที่บ้านแล้วกัน ส่วนจะคุยที่ไหนเดี๋ยวพี่จัดการเอง"
 
"เออ...ที่จริงไม่ต้องลำบากพี่มารับก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมขับรถไปได้ พี่ฟรานซ์บอกสถานที่มาก็ได้ครับ พี่จะได้ไม่ต้องลำบาก"
 
"จะลำบากยังไงล่ะ พี่ซะอีกที่รบกวนเรา เอาเป็นว่าทำตามที่พี่บอกแล้วกันนะ เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับเราที่บ้านสิบโมงเช้า"
 
"ครับๆ เอาอย่างงั้นก็ได้ครับ"
 
"งั้นพี่ไม่กวนเราแล้ว เดี๋ยววันอาทิตย์เจอกันนะ"
 
"ครับๆ สวัสดีครับ"
 
แล้วผมก็วางสายจากน้อง ผมไม่คาดคิดเหมือนกันครับว่าจะชวนน้องคุยเรื่องนี้ ตอนแรกผมตื่นเต้นที่น้องโทรกลับมายังงงๆ อยู่เลยว่าจะคุยอะไรกับน้องดี แต่เรื่องเที่ยวประจำปีก็วิ่งเข้ามาในความคิดผม สงสัยจะเป็นเพราะคิดเรื่องนี้ค้างอยู่ในสมองก็ได้ หึหึ ถามว่าเรื่องนี้สำคัญไหม ก็สำคัญครับเพราะถือว่าเป็นงานที่ผมรับผิดชอบอยู่ แต่ที่สำคัญกว่าคือจะได้เจอน้อง ว่าแล้วก็แอบดีใจที่จะได้เจอ ไม่ได้เจอตั้งสี่วันแล้ว ก็ไม่รู้ทำไมต้องอยากเจอขนาดนี้ เหมือนน้องมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างสำหรับผม แรงดึงดูดที่ว่านี้คืออะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกันคงต้องค้นหามันต่อไป
 
********************************
 
พาร์ท อิงค์
 
ครืดดดด  ครืดดดดดด.....
 
 
"พี่อิงค์ค่ะ......"
 
 
"พี่อิงค์...... โทรศัพท์พี่ค่ะ"
 
"ขอบใจนะอ้อน" ผมลูบหัวแล้วพูดขอบใจน้องสาวที่น่ารักของผม
 
อ้อนวิ่งเอาโทรศัพท์มาให้ผมครับ ผมวางไว้ในบ้านแต่ตัวผมมานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชิงช้าในสวนหลังบ้านครับ ผมชอบสวนหลังบ้านที่สุด ต้นไม้เยอะ สดชื่น ปลอดโปร่ง ลมพัดเย็นสบาย เป็นที่ๆ ผมชอบมาคลุกตัวอ่านหนังสือโดยเฉพาะนั่งเล่นที่ชิงช้าตัวนี้ผมนั่งมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ พูดได้ว่ามันโตมาพร้อมๆ กับผม แม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กพาผมไปเดินที่ตลาดสวนดอกไม้ที่..... พอผมเห็นชิงช้าตัวนี้ก็วิ่งขึ้นไปนั่งทันที พอแม่จะพากลับผมก็ร้องไห้จะเอาเพราะขอแม่แล้วแม่ไม่ยอมซื้อให้ แม่บอกว่าคิดว่าผมจะแค่ชอบชั่วครู่ ชั่วคราว แต่ที่ไหนได้ทุกวันนี้ยังนั่งอยู่และติดมันมาก คุ้มแล้วที่ซื้อให้ผม คึคึ แต่พ่อเป็นคนซื้อให้นะครับ แม่บอกพ่ออ้อนแม่แทนผม พ่อผมน่ารักเสมอ
 
"อ๊ะ.....เบอร์ใครไม่เห็นขึ้นชื่อ"
 
"โทรกลับดีป่ะว่ะ ไม่น่าจะใช่คนที่รู้จัก"
 
ผมนั่งมองเบอร์อยู่ไม่นานก็ตัดสินใจโทรกลับไป เพราะเผื่อเป็นคนที่รู้จักโทรมา โทรมาตั้งสองสายเขาอาจจะมีธุระสำคัญก็ได้ ถ้าไม่ใช่ก็แค่ว่างหูไป ว่าแล้วก็กดโทรออกทันที
 
Tru..... Tru........
 
"สวัสดีครับ" ผมกล่าวทักทายปลายสายไป
 
แล้วก็ใช่อย่างที่ผมคาดการณ์ คนรู้จักจริงๆ ด้วย พี่ฟรานซ์ครับ พี่เขาโทรมาปรึกษาเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวเพราะจะจัดเที่ยวประจำปีให้พนักงานที่บริษัท อยากได้คำแนะนำจากผม
 
เออ....แล้วผมจะช่วยพี่เขาได้ไหมเนี้ยะ ผมคิดในใจ
 
ผมคุยกับพี่ฟรานซ์อยู่ซักพักก็วางสายไปครับ สรุปเรานัดเจอกันวันอาทิตย์ พี่เขาจะขับรถมารับผมที่บ้าน เหอะๆ สบายอีกล่ะ ไม่ต้องขับรถแต่แอบเกรงใจพี่ฟรานซ์อยู่เหมือนกันเพราะถ้ามารับแล้วพี่เขาต้องดื้อขอมาส่งผมอีกแน่ ว่าแล้วไปหาข้อมูลเตรียมไว้คุยกับพี่ฟรานซ์ดีกว่า คึคึ
 
"อิงค์ เมื่อกี้คุยกับใครนะ?"  เจ้าเดิมครับไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร พี่ชายที่รักของผมเอง
 
"อะไรของตัวอ้น เขาก็คุยกับเพื่อนเขาซิ ตัวมีปัญหาอะไร?" ผมแกล้งกวนพี่ผมกลับไปครับ
 
"ก็เปล๊าาา....แค่ถามดูเฉยๆ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรดิ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"
 
ตอบอย่างนี้แถวบ้านผมเรียกว่ามีชัวร์ พี่ชายผมจะออกฤทธิ์อะไรอีกเนี้ยะ ผมล่ะเหนื่อยใจกับความขี้หวงของพี่ชายตัวเอง ผมนึกสงสารอ้อนจริงๆ นี่ขนาดผมเป็นผู้ชายนะ แล้วอ้อนเป็นผู้หญิงด้วยไม่ต้องพูดถึงครับงานนี้พี่ผมจัดหนักแน่ๆ
 
"เลอะเทอะน่า.....เขาขึ้นห้องดีกว่า" คึคึ
 
ผมวิ่งขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี ไปหาข้อมูลที่เที่ยวเพื่อไปคุยกับพี่ฟรานซ์ดีกว่า... ผมนั่งหาข้อมูลไปเรื่อยๆ เจอที่น่าสนใจหลายๆ ที่บางที่ผมเคยไป บางที่ก็ยังไม่เคยไป "อืม...น่าไปจังต้องสวยแน่ๆ" ผมนั่งหาข้อมูลไปเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ดึงมากแล้วผมหาข้อมูลเพลินไปหน่อยจนได้ยินเสียงข้อความเข้า ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
 
"เอ๊ะ....เบอร์พี่ฟรานซ์นี่น่า" ผมจำได้ครับเพราะเราเพิ่งคุยกัน
 
 
(ฝันดีนะครับ ^_^)
 
ผมนั่งมองข้อความที่พี่ฟรานซ์ส่งมาให้ "คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" แล้วผมก็ส่งข้อความตอบกลับไป


(พี่ฟรานซ์ก็ฝันดีเช่นกันนะครับ ^_^*)
 
 
**************************************** TBC.

[yowyow]

 

[iceman555]

น้องอิงค์ยังไม่รู้ตัวเลยอะ ว่ามีพี่ฟรานซ์มาจีบ อิอิ

[a_n]

ฟรานกับฟอรท มีคู่กันหมดแล้ว แล้วฟรอสหล่ะครับคู่ใคร?

[Star_ss]

 
สวัสดีค่ะ วันนี้มาขอแจ้งข่าวนะค่ะ
เปิดตัวเรื่องใหม่ค่ะ By มหาลัยวุ่นรัก..เดอะ ซีรี่ย์
ชื่อเรื่อง ♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
ติดตามอ่านกันด้วยนะค่ะ

เรื่องราวความรักระหว่างทิวไผ่ VS มิน
เรื่องราวความรักเขาจะเป็นยังไง โปรดติดตามได้ตามลิ้งด้านล่างเลยจร้าา

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45692.msg2979859;topicseen#msg2979859
 

[Star_ss]

มาแล้วคร้า....พี่เท็น น้องฟรอนท์ที่ทุกคนรอคอย
อ่านแล้วเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ
อ่อ...แล้วอย่าลืมติดตามเรื่องใหม่ของคนเขียนนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายของเราค่ะ
******************************[color]
 


ตอนที่ 22 (เท็น+ฟรอนท์) อารมณ์ดี

พาร์ท เท็น

ครืดดดด..... ครืดดดด.....

เสียงโทรศัพท์ผมสั่นครับ แมร่ง....ใครโทรมาแต่เช้าว่ะรบกวนความสุขกูจริงๆ เลย กูเพิ่งจะคืนดีกับแฟน เออ.....เรียกว่าเข้าใจแฟนดีกว่า หึหึ ผมก็หึงไปได้เนอะพี่แฟนตัวเองแท้ๆ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะครับฟรอนท์มันไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวให้ผมฟังเลยนิ งั้นผมก็ไม่ผิดใช่ไหมครับ แต่พี่มันก็เกินไปป่ะว่ะ!! น้องโตขนาดนี้ยังจะกอดจะหอมกันอีก กูหวงแฟนนะเว่ยถึงจะพี่ก็เถอะ

ครืดดดด..... ครืดดดด.....

ยังไม่ยอมเลิก ยังจะโทรมาอี๊กก...กรูต้องรับใช่ไหม เออๆ...รับดีกว่าเดี๋ยวฟรอนท์ตื่นเมื่อคืนคงจะเหนื่อยมาก หึหึ ผมจูบลงที่หน้าผากมันเบาๆ อย่างอ่อนโยน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องนอน

"เออ....แต่เช้าเลยนะสาดดด"

"เช้าที่ไหนของมึง มึงแหกตาดูว่ามันเก้าโมงแล้ว บ้านกูไม่เรียกว่าเช้าโว๊ยยย....เขาเรียกว่าสายต่างหาก!!" ไอ้แม็คครับ

"ว่าแต่มึงโทรมามีอะไรว่ะ?"

"ไอ้เหี้ยเท็น!! ตั้งแต่มีเมีย เห้ย!!!....แฟน หายหัวนะสาดด ถ้าพวกกูไม่จัดการเรื่องเมื่อวานให้ ป่านนี้มึงคงบ้าตายไปแล้วยังไม่สำนึกอีก"

"เออๆๆๆ มีไรว่ามาสัดอย่ามาลีลา กูจะไปนอนกอดแฟนกู"

"ไอ้เหี้ย...อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเรียนล่ะ พวกกรูจะนัดเมากันวันพรุ่งนี้ที่ร้านเดิม....เห้ยๆๆ ไปร้านพี่มึงได้ป่าวว่ะ? อยากแดกเหล้าฟรีว่ะ"

"เออสัดด...เดี๋ยวกรูโทรไปบอกเฮียเขาให้ ไปเจอกันที่ร้านเลยแล้วกันเดี๋ยวกูจัดการเอง" ผมบอก


"ไอ้เท็น...ไอ้เพื่อนรัก พวกกูจะรักมึงตลอดปายยย"


"ไปตายซะให้เหี้ยแม็ค....แค่นี้นะกูจะไปทำกับข้าวให้ฟรอนท์มัน"


"โหหห...ทำกับข้าวให้กันด้วย รักนะค่ะคนดีของฉันจะวันไหนก็รักเพียงเธอว์....อู้เย้ๆๆๆ"


"K" ผมตอบสั้นๆ ไปเลย


"ขอบคุณครับเพื่อนเท็นที่เพิ่มขนาดให้ K กู" ยังไม่สำนึกครับ


"เออ...แค่นี้ก็ได้ว่ะ แล้วเจอกันนะมึง บาย..."


"เออ...แล้วเจอกันสัดด"


แล้วไอ้เพื่อนตัวดีผมก็วางสายไป เดือดร้อนเฮียผมทุกทีเพราะอยากแดกเหล้าฟรี แมร่งบ้านก็รวยๆ ทุกคนแต่เรื่องของฟรีพวกมันก็ไม่เคยพลาดครับ ส่วนเฮียที่ผมพูดถึงเป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับเป็นลูกของลุงผม เฮียเขาเปิดผับเป็นผับที่ชื่อดังที่ใครๆ ก็รู้จักโดยเฉพาะลูกๆ ไฮโซ สาวๆ สวยๆ หาได้ที่นี่เลยครับไม่มีผิดหวัง ว่าแล้วผมก็ต้องโทรบอกเฮียซะหน่อย


Tru….. Tru……. Tru……


"หวัดดีครับเฮีย.....เท็นเอง"


"เออ...ว่าไง หายหัวไปเลยนะมึงไม่มาที่ร้านกูเลยนะ"


"โหห...ไรของเฮีย ก็กำลังจะบอกอยู่ว่าจะไปกินฟรีนะวันพรุ่งนี้นะ"


"เออๆๆ จะมาก็มาเดี๋ยวกูบอกเด็กที่ร้านไว้ให้"


"พรุ่งนี้เฮียเข้าร้านรึป่าว?" ผมถาม


"เข้า....ทำไมว่ะ?"


"ป๊าวว...แค่จะแนะนำใครให้รู้จัดนิดหน่อย" ผมบอก


"เออๆ...ก็พามา กูอยู่ที่ห้องทำงานนะแหละ"


"ครับๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะเฮีย สวัสดีครับ"


หลังจากวางสายจากเฮียผมก็เดินเข้าไปทำกับข้าวให้ฟรอนท์ครับ ผมทำกับข้าวเสร็จก็เดินเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่ายกายให้สะอาด แล้วออกมาแต่งตัว หึหึ เด็กน้อยของผมมันก็ยังนอนหลับน่ารักอยู่เตียงเหมือนเดิม ผมเดินไปหามันแล้วนั่งลงที่เตียงข้างๆ มัน


จุ๊บๆๆๆ


"ตื่นได้แล้วคร๊าบบบ"


"อือออ....พี่เท็นอย่า ฟรอนท์จะนอน" อั๊ยย่ะ เสียงน่าจัดสักดอก


"ตื่นนะครับ...จะได้มากินข้าวนะ เดี๋ยวปวดท้อง"


มันงัวเงียแล้วพลิกตัวนอนหันไปอีกด้านหนีผมครับ หึหึ อย่างนี้ต้อง.....


"ฮ่าๆๆๆๆๆ.....พี่เท็น อย่า!!! ฮ่าๆๆๆๆ อย่าแกล้งฟรอนท์"


ผมจัดการจี้ที่เอวคอดของมันและนอนกอดมันจากด้านหลังเอาปากงับมันที่คอบ้าง ที่หูของมันบ้าง มันพยายามดินครับ แต่มันดิ้นไม่ได้เพราะผมล็อกมันไว้ทั้งตัว


"พี่เท็นอย่า....ฮ่าๆๆๆๆ ฟรอนท์ยอมแล้วๆ เอิ้กๆๆๆๆ"


"ยอมแล้วก็ลุกไปอาบน้ำซะแล้วมากินข้าวกัน พี่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว"


"คร๊าบบ...รู้แล้วคร๊าบบบ คุณพ่อ" ดูซิครับว่ามันทะเล้นขนาดไหน


"เห้ยยยยย....... "


"โอ๊ยยยยย.....เจ็บ"

เสียงตกใจพร้อมกับเสียงร้องดังขึ้นมาพร้อมกันตอนมันกำลังขยับตัวจะลุกขึ้นก็พบว่าตัวเองใส่แค่กางเกงในตัวเดียว หึหึ พอจะลุกขึ้นยืนก็ต้องล้มลงที่เตียงอีกครั้งคงเป็นเพราะที่ผมมีอะไรกับมันเมื่อคืน


"เจ็บมากไหม?" ผมถาม


"เจ็บมากอ่ะ แหลกไปทั้งตัวเลยเนี๊ยะ"


"พี่ขอโทษนะ ที่ทำเราเจ็บตัว"

ผมพูดเสียงอ่อน ผมรู้สึกสงสารมันนะครับที่มันต้องเจ็บตัวเพราะผมแต่จะให้ทำยังไงได้ก็ผมรักมันนิ ผมควรจะทะนุถนอมมันหน่อยใช่ป่าวครับ ผมมองไปที่มัน มันทำหน้าเจื่อนเล็กน้อย


"ไม่เจ็บแล้วก็ได้...."

มันพูดเสียงเบาๆ แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ผม ตอนนี้เรานั่งหันหน้าเข้าหากันบนเตียงครับ มันเอาแขนมาโอบที่คอของผมโน้มตัวเข้ามาใกล้ผมแล้วซบหน้าลงที่บ่าของผม แล้วพูดว่า....


"ไม่เจ็บแล้วก็ได้....ฟรอนท์ไม่เป็นไรแล้ว แค่นี้ฟรอนท์ทนได้"

อร๊ากกกก....ไอ้เท็นอยากตายยย พ่อคร๊าบบบ...เท็นจะเอาๆ ผมอยากร้องขึ้นมาดังๆ ครับตอนนี้ ใจผมเต้นแรงได้อีกเพราะดีใจมากที่มันเอาใจผมขนาดนี้ อ้อนผมขนาดนี้ มันน่ารักอย่างนี้แล้วจะไม่ให้ผมบ้าเพราะมันได้ไงครับ


ผมกระชับตัวมันเข้ามากอด กอดแน่น ไม่สนแล้วครับว่ามันจะหายใจออกไหมเพราะตอนนี้ผมกำลังจะมีความสุขตายเพราะมัน ผมกดจูบลงที่หัวของมันแล้วจูบอีกทีที่ขมับของมัน


"ฟรอนท์.....พี่รักฟรอนท์มากนะ ฟรอนท์รู้ใช่ไหม?"


"อืมม...รู้"


"ต่อจากนี้ไปพี่จะทำทุกอย่างเพื่อฟรอนท์นะ ฟรอนท์ต้องเชื่อใจพี่ว่าสิ่งที่พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อฟรอนท์นะครับ"


"อืมม" มันพูดแล้วพยักหน้าที่บ่าของผม


"พี่จะทำทุกอย่างที่พี่ทำได้เพื่อเราสองคน ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"

มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม มันมีน้ำตาซึมนิดๆ ที่หางตา มันค่อยยื่นหน้ามาจูบที่ปากเบาๆ ริมฝีปากนุ่นของมันค่อยๆ จูบปากผมอย่างใจเย็น จูบแบบไม่ได้ล่วงล้ำ แต่เป็นจูบที่อ่อนโยนที่สื่อว่ามันจะเชื่อในสิ่งที่ผมบอกมัน มันจูบแบบนี้อยู่สักพักก็ถอดปากออกจากปากของผม


"พูดแล้วห้ามคืนคำด้วย ^_^" มันพูดแล้วส่งยิ้มน่ารักให้ผม


"ครับ...ขอบคุณนะที่เชื่อใจพี่"   ^_^*


"งั้นให้ฟรอนท์ขี่หลังไปห้องน้ำนะ คึคึ"


ผมยิ้มกว้างทันทีแล้วนั่งหันหลังให้มัน มันเกาะคอขึ้นขี่หลังผมเอาหน้าซบไว้ที่หัวไหล่ผม ผมลุกขึ้นยืนโดยที่มีมันเกาะอยู่บนหลังแล้วเดินพามันไปที่ห้องน้ำ ตอนนี้หัวใจผมมันพองโตมากครับจะระเบิดหรือป่าวก็รู้มันตื้นตัน ดีใจไปซะหมด ผมพามันไปส่งที่ห้องน้ำแล้วก็เดินมารอมันที่เตียงนั่งคิดเรื่องระหว่างผมกับมันไปเรื่อยๆ


ผมนั่งคิดเรื่องของเราว่าต่อไปจะเป็นยังไง เราจะรักและอยู่ด้วยกันตลอดได้ไหม? ครอบครัวเราจะรับเรื่องของเราสองคนได้รึป่าว? แต่ผมสัญญาครับว่าจะรักมัน จะดูแลมัน จะอยู่กับมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองไม่รู้ว่านานแค่ไหน


"พี่เท็น....พี่เท็น"


"ครับ....เสร็จแล้วเหรอ" มันมายืนเรียกชื่อผมอยู่ข้างหน้าผมตอนไหนก็ไม่รู้


"เป็นอะไรนั่งเหม่ออยู่ได้"


"เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร ไปใส่เสื้อผ้าไป๊ หรือจะให้พี่ใส่ให้"


"ไอ้พี่หื่น.....คึคึ" ผมทำหน้าหื่นใส่มัน แกล้งมันครับ


"หื่นแล้วรักไหม?" ผมถาม


"บ้า....หื่นว่ะ....แต่ก็รักนะ คึคึ"


พูดเสร็จมันก็ทำหน้าแดงแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้า ผมนั่งยิ้มมองไปเดินที่ตู้เสื้อผ้า แล้วมันก็หันกลับมาหาผม


"ว่าแล้ว...ต้องนั่นยิ้มทำหน้าบ้าๆ อยู่ ฮ่าๆๆๆ"


"เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย" ผมบอกมัน


"ออกไปเตรียมข้าวได้แล้ว ฟรอนท์หิวล่ะ"


"ครับๆ คุณชาย" ผมพูด


"ดีมาก...รู้นหน้าที่ก็ดีแล้ว ขอนมอุ่นๆ 1 แก้วด้วยนะคร๊าบบ"


ผมยิ้มให้มันเป็นคำตอบแล้วเดินออกมาตั้งโต๊ะอาหาร พร้อมกับอุ่นนมให้คุณชายตามคำขอ นอกจากกินเหล้าแล้วมันยังไม่ทิ้งนมอีก หึหึ ต้องกินตอนเช้าและก่อนนอนผมก็เพิ่งรู้ตอนอยู่กับมันนี่แหละครับ


"มาแล้วๆๆ โหหห....หอมอ่ะ ว๊าววว...น่ากินทั้งนั้นเลย แฟนใครเก่งนะเนี๊ยะ"


"กินได้แล้วเดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน" ผมบอก


"อูมามิๆ อันนี้ก็อูมามิ คึคึ"


มันกินทุกอย่างที่ผมทำแล้วก็บอกว่าอร่อย มันชอบพูดว่าอูมามิครับ มันเคยบอกว่ามันเอามาจากโฆษณานะ


"พี่เท็น....วันนี้ออกไปไหนไหม?" มันถาม


"ไม่นิพี่จะอยู่กับฟรอนท์ที่ห้องนี่แหละ...ฟรอนท์อยากไปไหนรึเปล่าล่ะ?"


"ไปบ้านฟรอนท์กันนะ....นะๆๆๆๆ" มันทำเสียงอ้อนๆ ครับ


"ไม่เป็นอะไรเหรอ? ให้พี่ไปที่บ้านนะ"


"ไม่หรอกจะพาไปเจอกิ๊กเก่าฟรอนท์ซะหน่อย คึคึ" มันพูด


"ใคร?" ผมพูดขึ้นเสียงแข็ง


"ชื่อพี่ฟรานซ์ ฮ่าๆๆๆๆๆ" ดูมันครับ มันหลอกให้ผมโมโห


"เออ...พี่ว่า..."


"ต้องไป!!...ไปนะจะได้รู้จักพี่ฟรานซ์ไง พี่ชายฟรอนท์ใจดีจะตาย นะๆๆๆ พี่เท็นนะ"


แล้วคุณคิดว่าผมจะทำอะไรได้นอกจากตอบตกลงไปบ้านมัน หลังจากกินข้าวเสร็จผมมันก็มานั่งดูหนังกันที่ห้องนั่งเล่น

"เห้ยยย!!! เดี๋ยวฟรอนท์โทรหาพี่ฟรานซ์ก่อนไม่ได้โทรบอกตั้งแต่เมื่อคืน" ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดทันที


Tru….. Tru……. Tru……


"พี่ฟรานซ์.....ฮ่ะ"
(คึคึ...พี่ฟรานซ์ดุว่าไม่ยอมกลับบ้าน) มันหันมากระซิบบอกผมครับ


"พี่ฟรานซ์อยู่บ้านรึเปล่าฮ่ะ"


"อ่าวเหรอ......ที่ไหนอ่ะ?" มันทำคิ้วขมวดเล็กน้อย


"แล้วจะกลับบ้านตอนไหนฮ่ะ?" มันถามพี่ชายมัน


"ฮ่ะๆ .... เดี๋ยวฟรอนท์พาคนไปแนะนำให้พี่ฟรานซ์รู้จักนะฮ่ะ" มันบอกกับพี่มัน


"ฮ่ะๆ....บายฮ่ะ"


"พี่ฟรานซ์ถึงบ้านตอนเย็นๆ นะ"

แล้วมันก็หันไปบ่นกับตัวเองครับ ทำไมพี่ฟรานซ์ต้องอยู่กับไอ้อิงค์ด้วยว่ะ? ไปทำอะไรกัน? ช่วงนี้พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ ซะด้วย มันนั่งบ่นอยู่คนเดียวจนผมต้องถามออกไป


"มีอะไรเหรอ...พี่ฟรานซ์เป็นอะไร?" ผมถาม


"พี่เท็น...พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ ถามถึงไอ้อิงค์ทั้งที่ไม่เคยถามหาเพื่อนฟรอนท์คนไหนมาก่อนเลยนะ วันนึงอยู่ๆ ก็ถามหาไอ้อิงค์ขึ้นมาเฉยๆ ฟรอนท์ก็เลยพาไอ้อิงค์ไปแนะนำให้รู้จัก แล้วเมื่อวานก่อนฟรอนท์จะออกมาหาพี่เท็น พี่ฟรานซ์ก็ถามอีกว่า มาหาไอ้อิงค์เหรอ? แต่ดันไม่ถามหาเพื่อนคนอื่นอีก แล้วยังขอเบอร์ไอ้อิงค์ไป บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษามัน ไอ้อิงค์มันมีอะไรให้พี่ฟรานซ์ปรึกษาอ่ะ?"


"หึหึ นี่ทำไมหวงพี่ชายขนาดนี้ เขาโตแล้วนะ คนที่ฟรอนท์ควรสนใจต้องเป็นพี่เท็นคนนี้ไม่ใช่เหรอ?"


จุ๊บ.......


ผมจูบเข้าที่ปากมันแบบไม่ได้ล่วงล้ำแล้วดึตัวมันเข้ามากอด


"ก็เปล่า...แค่สงสัยนะ" มันบอก


"อย่าไปสงสัยเขาเลย คนเขากำลังจีบกัน"



"ห๊ะ!!!!!" O.0!


"พี่เท็นว่าอะไรนะ....หมายความว่าไง?"


"ก็หมายความว่าพี่ฟรานซ์กำลังสนใจไอ้อิงค์อยู่นะซิ หึหึ"


"พี่เท็นรู้ได้ไงว่าพี่ฟราซ์จีบไอ้อิงค์?"


"ก็เหมือนที่พี่จีบเรานั่นแหละ....สนใจเขา อยากรู้ว่าทำอะไร? อยู่ที่ไหน?"


"เป็นไปได้ไง....ใช่เหรอ?"


"ไม่เชื่อก็รอดูหรือไม่ก็ไปถามพี่ชายเราดูซิ ทำไมเราไม่ชอบอิงค์เหรอถ้าเขาจะชอบกัน?"


"เปล่า...ไม่ใช่ไม่ชอบ ในหมู่เพื่อนไปไอ้อิงค์เป็นผู้เป็นคนสุดแล้วมันนิสัยดีเป็นห่วงเพื่อนๆ ตลอด"


"แต่ไอ้อิงค์มันเป็นผู้ชายนะ...พี่ฟรานซ์ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน"

เอิ่ม...แฟนผมลืมตัวไปรึเปล่าครับว่ามันก็เป็นผู้ชาย ผมก็เป็นผู้ชาย


"แล้วฟรอนท์กับพี่ไม่ใช่ผู้ชายเหรอ?" ผมถาม มันหันหน้ามามองผม


"เออ...ฟรอนท์ลืมไปว่าเราก็เป็นผู้ชาย คึคึ"


"ความรักนะ ไม่มีแบ่งเพศ แบ่งชนชั้นหรอกนะ มันขึ้นอยู่ว่าความรักจะเกิดขึ้นในรูปแบบไหนมากกว่า อย่างเรารักครอบครัวเราก็ถือว่าเป็นความรัก รักเพื่อน รักสัตว์ มันก็คือความรักเหมือนกันแค่ความหมายและรูปแบบของความรักมันแตกต่างกันออกไปแค่นั้นเอง"


"พี่รักฟรอนท์ก็เป็นรักในรูปแบบของพี่ ไม่มีใครมาตัดสินบอกว่ามันผิดหรือถูกได้หรอก แค่เราเลือกที่จะรักและทำมันให้มันเป็นสิ่งที่ดีพี่ก็ว่าเพียงพอแล้วนะ แต่เราก็ยังต้องฟังเสียงจากคนรอบข้างเราด้วย อย่างเช่นครอบครับเรา คนที่เรารัก คนที่เราแคร์และคนที่แคร์เรา เราควรให้ความสำคัญและรับฟังเขาควบคู่กันไป"


"อืมม..." มันตอบผม


"ฟรอนท์คิดออกล่ะ" มันบอกแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที


"ไอ้ดิว....กูมีเรื่องให้มึงช่วยหน่อยว่ะ"


"เออๆๆ....เดี๋ยวกูค่อยเล่ารอทำตามที่กูบอกก็พอ"


"เออ.....แค่นี้นะ บาย"


"ทำอะไรนะฟรอนท์?" ผมถาม


"ต้องหาทางช่วยพี่ฟรานซ์ซะหน่อยขืนช้าอย่างนี้มีหวังไอ้อิงค์หนีไปมีแฟนก่อนแน่ๆ ไอ้อิงค์มันยิ่งความรู้สึกช้าอยู่กว่าจะรู้ตัวคงอีกนาน อิอิ"


"ยุ่งจริงจะเรา...."


"ฮ่าๆๆๆ....อย่าพี่เท็น......อือออออ"


"พี่เท็น.....อย่าเพิ่งทำไปเองนะ"

"ทำบ่อยๆ ไงจะได้ไม่เจ็บ จะได้ชินไง" (มันใช่ป่ะเท็น...)


"แต่........"


"น่านะ....เดี๋ยวฟรอนท์ก็ต้องกลับบ้านอีก เท็นน้อยพี่ก็เฉาตายพอดี"


"นะคร๊าบบบบ......คนดีของพี่เท็น"


"อืมม....แต่รอบเดียวพอนะ ยังเจ็บอยู่เลย"


"ครับๆๆ...เดี๋ยวพี่จะทำเบาๆ นะครับ"



"อ่าาาา....พี่เท็น"


"ซี๊ดดดดด.....ดีมากครับฟรอนท์ อ่าาาา...."


และแล้วสงครามก็สิ้นสุดลงครับ ไม่อยากจะพอหรอกนะ อยากทำต่อแต่กลัวมันกลับบ้านไม่ไหว หึหึ


"พี่รักฟรอนท์นะครับ"


"อืมมม....ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นนะ"


******************************************

พาร์ท ฟรอนท์


"ไอ้พี่เท็นนนนน..........."


"ไหนบอกว่ารอบเดียวไงไอ้หื่นเอ้ยยยย......"

ผมตะโกนออกไปจากห้องนอนเลยครับหลังจากรู้สึกตัวขึ้นมาจากอาการเพลียที่มันมอบให้ผมถึงสองรอบเต็มๆ มันหลอกผมมาด้ายยย....ว่าแค่รอบเดียว ผมก็ติ๋งต๋องเชื่อมันไปได้ก็รู้อยู่ว่ามันไม่เคยจบแค่รอบเดียว มันจัดเต็มทุกความรู้สึกให้ผมจริงๆ ครับ


"ว่าไงครับที่ร๊ากก...หึหึ"

มาแล้วครับตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ เดินเข้ามาในห้องนอนแล้วทำหน้ายิ้มแย้มมีความสุขซะเหลือเกิน


"จะไปบ้านฟรอนท์ได้หรือยังป่านนี้พี่ฟรานซ์รออยู่ที่บ้านแล้ว" ผมบอก


"โหหห...รีบอ่ะ อยู่กับพี่ก่อนไม่ได้เหรอ.....นะครับ"


"ไม่ได้....วันนี้ฟรอนท์จะต้องนอนที่บ้านนะ ไม่ได้อยู่บ้านสองวันแล้วเดี๋ยวพี่ฟรานซ์เป็นห่วง"


"ไรอ่ะ...ฟรอนท์ ใจร้ายอ่ะ จะทิ้งให้พี่อยู่คนเดียวจริงๆ เหรอ?"


"อืม....วันเดียวเอง เดี๋ยวค่อยมาหาใหม่นะ เดี๋ยวพี่ฟรานซ์เป็นห่วง" ผมบอก พี่มันทำหน้างอนๆ


"อืมก็ได้....อาบน้ำแล้วค่อยไปนะ เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งรถฟรอนท์ก็จอดไว้ที่นี่ก่อน"


"เอางั้นก็ได้....." ผมบอก


"ป่ะ...งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ"


"เห้ยยย...ทำไมต้องอาบด้วยกันพี่ไปอาบก่อนดิเดี๋ยวฟรอนท์ค่อยอาบทีหลัง"


"อร๊ากกกก.....พี่เท็นนนน"


ไม่ทันแล้วครับมันอุ้มผมขึ้นแล้วพาไปที่ห้องน้ำทันที หึหึ อย่าคิดลึกนะครับครั้งนี้เราอาบน้ำกันจริงๆ ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พวกคุณกำลังคิดหรอกครับ ถ้าเจออีกครั้งผมว่าผมไม่ถึงบ้านแน่ๆ เราอาบน้ำกันไปหยอกล้อกันไป พี่มันอาบน้ำให้ผมถูสบู่ให้ผม สระผมให้ เราใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าแยกกันอาบซะอีกเพราะมัวแต่เล่นกันอยู่เลยใช้เวลานานไปนิสนุง


"พี่เท็น....แต่งตัวเสร็จยังฟรอนท์รอนานแล้วนะ"


"เสร็จแล้วๆ ก็ต้องแต่งตัวดีนิดนึงไปเจอพี่แฟนทั้งทีจะให้ไปโทรมๆ ได้ไงคร๊าบบ"

พี่มันแต่งหล่อมาจริงๆ ครับ แค่ไปเจอพี่ชายผมถึงกับต้องจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอ มันใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นคอปกลายตารางเล็กๆ ไล่สีโทนดำเทา กางเกงยีนส์ขาเดฟสีเข้ม เข็มขัดหนังสีน้ำตาล เสื้อผ้าหน้าผมเต็มอ่ะครับบอกเลย ก็ยอมรับอ่ะนะว่ามันแต่งออกมาแล้วดูดีมากแต่ทำเฉยๆ ไว้ก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันได้ใจครับ


"ก็พอดูได้อ่ะนะ...." ผมบอกออกไป

"โหห....จริงอ่ะ?"

"อืม" ผมตอบแล้วพยักหน้า

"เสียใจ" มันพูดครับ

"มากไหม?"

"มากๆๆๆ....กลัวแฟนขายหน้าพี่ชายตัวเอง ว่ามีแฟนไม่หล่อ"

"เยอะ...ไปกันเถอะ"

เราเดินไปที่รถแล้วขับไปที่ร้านเบเกอรี่ก่อนไปบ้านครับ แวะซื้อขนมไปฝากพี่ฟรานซ์ซะหน่อยเพราะพี่เขาชอบทานเค้กมาก เราซื้อขนมกันเสร็จใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านผมครับ เราลงจากรถหยิบของฝากทั้งหมดออกมาแล้วเดินเข้าไปในบ้าน พี่ฟรานซ์นั่งรออยู่ในห้องรับแขก


"พี่ฟรานซ์.....ฟรอนท์กลับมาแล้วฮ่ะ"

ผมวิ่งเข้าไปหาพี่ฟรานซ์พร้อมกับกอดพี่ชายของผม พี่ฟรานซ์ก็กอดตอบแล้วหอมที่หัวผมอย่างอ่อนโยน


"เป็นไงเรา....ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องนะ ปล่อยให้พี่อยู่บ้านคนเดียวได้ไง...."

"โหหห...ก็นี่ฟรอนท์กลับมาแล้วไงฮ่ะ คึคึ"

"แล้วไหนรุ่นพี่เราที่จะแนะนำให้พี่รู้จักนะ?"

"พี่เท็น...พี่เท็นเข้ามานี่เร็ว"

ผมเรียกพี่มันเข้ามาใกล้ๆ ผมกับพี่ฟรานซ์ พี่มันเดินหิ้วของเต็มไม้เต็มมือเข้ามาแล้ววางลงที่โต๊ะเล็กหน้าโซฟา


"สวัสดีครับ"


"เท็น....เราชื่อเท็นใช่ไหม? แม่เคยเล่าให้ฟังว่ามีรุ่นพี่หล่อๆ มาส่งฟรอนท์ที่บ้าน"


"ครับ"

"ไปคุยกับพี่ในห้องทำงานหน่อย พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"


"ส่วนเรารอพี่อยู่ข้างนอกนี่แหละ" พี่ฟรานซ์บอก


ซีดเลยครับงานนี้ พี่ฟรานซ์สงสัยอะไรรึป่าวทำไมต้องเรียกมันเข้าไปคุยในห้องทำงานแล้วให้ผมนั่งรออยู่ข้างนอกด้วย พี่ฟรานซ์จะทำอะไรกันแน่?



*************************** TBC.

[yowyow]

คงไปปรึกษาหาวิธีจีบ อิงค์มั้ง

 

[Star_ss]

   
*********************************
ตอนที่ 23 (เท็น+ฟรอนท์) เปิดตัว

พาร์ท เท็น


พี่มันขอคุยเป็นการส่วนตัวกับผมครับ เอาว่ะ...ไอ้เท็น สู้โว๊ยยย....ยังไงมึงก็ยังถือไพ่เหนือกว่าอยู่นิดนึง (รึป่าวว่ะ) ผมเดินตามพี่มันเข้าไปในห้องทำงานครับยอมรับเลยว่าแอบเกร็งนิดๆ ก็พี่มันซิหล่อ ดูดี๊ ดูดี แถมยังทำหน้าขรึมๆ น่าเกรงใจป่ะล่ะ ผมใช้ความนิ่งของผมสยบความเคลื่อนไหวทุกอย่างทำหน้าเหมือนว่าไม่รู้สึกกลัว แต่ใจผมนี่ซิแอบสั่นนิดๆ ถ้าพี่มันรู้ว่าผมกับน้องเขาเป็นอะไรกันแล้วไม่ให้ผมคบกันขึ้นมานี่ผมจะต้องแพ้ตั้งแต่ด่านแรกเลยเหรอ ไม่นะ.....เท็นไม่ยอม


"นั่งลงก่อนซิ" พี่มันเชิญผมนั่งที่โซฟารับแขกในห้องทำงาน


"ขอบคุณครับ" ไอ้เท็นมึงอย่าเพิ่งหวั่นไหวสู้ต่อไป


"เราเป็นอะไรกับน้องพี่...เป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องกันใช่ไหม?"


ป๊าดดด...ตรงๆ แสกหน้ากันไปเลย ฟรอนท์คร๊าบบบ...พี่ฟรอนท์ถามตรงไปม๊ายยย...


"ครับ...ผมกับฟรอนท์ เราสองคนเป็นแฟนกันครับ"


เอาซิ...กูก็ตรงๆ เหมือนกัน เพราะโกหกไปพี่มันก็น่าจะรู้อยู่ดี ผีเห็นผีชัดๆ


"หึหึ....กล้าดีนิเรา ใช้ได้"


เอิ่มมม....พี่มันชมผมรึป่าวครับ


"พี่ถามผมตรงๆ ผมก็ตอบตรงๆ เพราะผมไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร"


ผมตอบ ง่ะๆ แมนป่ะล่ะ ลูกผู้ชายตัวจริงไอ้เท็นคนนี้เลยคร๊าบบ


"คบกันมานานแค่ไหนแล้ว?"


บร่ะ....ถามมาเท็นก็จัดให้ครับเอาแบบตรงๆ ใจไปเล๊ยย


"ใกล้จะครบเดือนวันศุกร์หน้านี้แล้วครับ"


แม่น งานนี้แม่นครับเพราะผมมีอะไรบางอย่างต้องทำ


"เราไม่กลัวพี่สั่งให้ห้ามคบกันเหรอ เราไม่ปกปิดเรื่องนี้ไว้แล้วยังบอกพี่ตรงๆ อีก?"


นั่นไงเจาะลึกทุกความเคลื่อนไหวอย่างนี้ต้องใช้ไม้ตายซะแล้ว


"ผมไม่ปกปิดเรื่องนี้หรอกครับเพราะผมบริสุทธิ์ใจที่จะคบกับน้องชายพี่ ผมว่าพี่ก็น่าจะเข้าใจผมดีนะครับ"
แล่วๆๆๆ แล้ววววว.....


"คิดว่าพี่จะเข้าใจเราได้ยังไงไหนลองบอกมาซิ?"


จัดไปไอ้เท็นงัดไม่ตายที่มีออกมาใช้ซะ


"เพราะพี่ก็น่าจะรู้ว่าการที่เราชอบหรือรักใครสักคนเรื่องเพศไม่น่าจะเป็นปัญหาแต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะรักและดูแลเขาได้มากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง ใช่ไหมครับ?"


แจ่มจะแดมแจ่มว๊าววว.... เข้มป่ะล่ะครับพี่แฟน...


"หึหึ...พูดอย่างนี้รู้อะไรมาล่ะ?" พี่มันถามผม


"ถ้าพี่ยอมรับให้ผมคบกับน้องพี่ผมจะช่วยพี่อีกแรงเรื่องไอ้อิงค์ เห้ยย...น้องอิงค์ครับ"


"ทำไมพี่ต้องให้เราช่วยพี่ล่ะ?"


"โหหห....พี่ฟรานซ์คร๊าบบบ อย่างน้องอิงค์เนี๊ยะ มันรู้สึกตัวช้าถ้าพี่ไม่รุกหนักพี่โดนตัดหน้าแหงมๆ"


น่านไง....ตีสนิทซะเลยกู


"หึหึ....ยังไงที่ว่ารู้สึกตัวช้า อิงค์เขาเป็นอย่างนั้นเหรอ?"


หุหุ...เริ่มเข้าทางล่ะไอ้เท็นจัดการตีท้ายครัว เห้ยยย...ตีสนิททันที


"ช้ามากพี่...มันแตกต่างจากเพื่อนๆ ของมันทุกคน ไอ้อิงค์มันจะความรู้สึกช้าถ้าไม่สะกิจบอกไม่มีทางรู้หรอกพี่เชื่อผม ไม่เชื่อพี่ถามน้องพี่ได้เลยรับรองคำตอบเหมือนกันเป๊ะ"


"พี่ว่ากลับมาเรื่องของเรากับน้องพี่ก่อนดีกว่าไหม?"
อ่าว...กำเลยกรู


"เรารักน้องพี่จริงรึเปล่า...แล้วคิดว่าจะรักได้นานแค่ไหน?"
ป๊าดดด...ตรงๆ แสกหน้ารอบที่สอง


"ผมรักฟรอนท์จริงๆ ครับ ยิ่งคบกับฟรอนท์ผมยิ่งไม่อยากห่างจากมัน อยากอยู่ใกล้ๆ มัน อยากทำทุกๆ อย่างร่วมกับมัน ผมไม่รู้หรอกว่าอนาคตของผมสองคนจะเป็นยังไง แต่ที่ผมรู้ตอนนี้คือผมจะทำทุกอย่างเพื่อมัน จะทำให้มีมีความสุขที่สุดเท่าที่ผมจะทำให้มันได้"


"ตอบดีนิ....งั้นพี่จะยอมให้เรากับน้องพี่คบกันได้ แต่รู้ใช่ไหมว่าถ้าทำให้น้องพี่เสียใจจะเกิดอะไรขึ้น!!"


"จริงหรือครับพี่...พี่ไม่ได้พูดเล่นกับผมใช่ไหมครับ?"


"หรือว่าเราอยากให้พี่พูดเล่น...งั้นเอาเป็นว่าพี่พูดเล่นกับเราแล้วกัน"



--"!!


"โหห...พี่คร๊าบบบ ให้โอกาสผมเถอะครับ รับรองผมจะทำให้ดีที่สุดครับ"
ผมอ้อนแล้วครับ ดีใจได้ไม่ถึงห้าวิเลยกรู


"หึหึ...งั้นพี่ก็ฝากน้องพี่ด้วยแล้วกัน ดูแลฟรอนท์ให้ดีๆ อย่าทำให้น้องพี่เสียใจและอย่าทำให้พี่ผิดหวังที่ไว้ใจเรา"
หล่อเว่ออ่ะ...


"ครับๆๆๆ.....ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ"


"อย่าเพิ่งดีใจไปยังเหลือเจ้าฟรอสต์อีกคน เจ้าฟรอสต์รายนั้นก็หวงน้องรักน้องไม่แพ้พี่หรอกแล้วไหนจะพ่อกับแม่พี่อีก เราก็พิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็นแล้วกันพี่คงช่วยอะไรเราไม่ได้มาก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวเราเองล้วนๆ"


"เออ....พี่ฟรานซ์ครับ ฟรอนท์ยังมีพี่ชายอีกคนเหรอครับ?" คือกรูนึกว่ารอดแล้วไงประมาณว่าเหลือแค่พ่อกับแม่มัน


"ใช่....เจ้าฟรอนต์นะ น่าจะห่างกับเราแค่ปีเดียวมั้งเพราะเราเป็นรุ่นพี่ฟรอนท์แค่ปีเดียวนิ"
ข้มมูลมาเต็มพี่ฟรานซ์แมร่งแน่มาก


"ครับๆ ใช่ครับ"


"งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วพี่ก็ได้เคลีย์ข้อสงสัยเรียบร้อยแล้ว เราออกไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้เจ้าฟรอนท์คงนั่งไม่อยู่สุขแล้วมั้ง หึหึ"


"เดี๋ยวครับพี่ฟรานซ์ ผมขออะไรพี่อย่างซิครับ"


"ขออะไรล่ะ ให้คบกับน้องพี่ยังไม่พออีกเหรอ?" พี่มันถามครับ


"คือผมอยากขอให้ฟรอนท์ไปหาผมบ้างอยู่กับผมบ้าง ถ้าฟรอนท์อยู่บ้านคนเดียวผมขอมาอยู่เป็นเพื่อนฟรอนท์นะครับ ผมเป็นห่วงมันนะครับ"


"หึหึ ได้ซิ แต่อย่าเอาตัวน้องพี่ไปจนไม่ได้กลับบ้านกลับช่องนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะเป็นห่วง พี่ฝากดูแลน้องพี่ด้วยแล้วกัน"


พี่มันเท่มากครับ พี่มันพูดเสร็จก็เดินมาตบที่ไหล่ผมเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ผมนี่ยิ้มแก้มจะแตกเลย ดีใจมากครับที่พี่มันยอมให้เราสองคบกันและยอมให้ผมได้ดูแลฟรอนท์ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฟรอนท์มันถึงรักและเกรงใจพี่มันมากคงเพราะพี่มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ผ่านไปหนึ่งด่านถือว่าประสบความสำเร็จ สู้โว๊ยยย...ไอ้เท็น


เออ....ผมว่าผมลืมขอพี่มันอีกอย่างอ่ะ อะไรนะเหรอครับ ก็ขอให้พี่มันเลิกกอดเลิกหอมน้องมันได้ล่ะ โตแล้วนะจะกอดจะหอมอะไรกันหนักหนา น่านไงกูพี่เขายังจะไม่เว้น เอาเป็นว่ายอมๆ ไปก่อนอนาคตค่อยว่ากันเนอะ


ผมเดินออกมาจากห้องเห็นฟรอนท์นั่งทำหน้าเครียดอยู่ครับ มันคงจะเป็นห่วงผมแน่เลยครับนั่งหน้าเครียดเชียว น่าสงสารจริงๆ แฟนใครเนี๊ยะ เห็นแล้วอยากฟัดมันจริงๆ แต่คงโดนพี่มันถีบออกนอกบ้านแน่ถ้าทำจริงๆ หึหึ



"ฟรอนท์" ผมเรียกมัน


"อืม...คุยเสร็จแล้วเหรอ?" มันถามสียงหงอยๆ น่าร๊ากกก แฟนผมครับพี่


"อืม คุยเสร็จแล้ว....งั้นเดี๋ยวพี่กลับเลยแล้วกันฟรอนท์จะได้อยู่กับพี่ฟรานซ์ แล้วอย่านอนดึกมากล่ะ เดี๋ยวพี่ถึงคอนโดแล้วจะโทรหานะครับ" ผมบอก


"อืม..." มันตอบสั้นๆ พร้อมหยักหน้าหงึกๆ


"พี่ฟรานซ์ครับ งั้นผมลาเลยแล้วกันนะครับ เดี๋ยวผมมาหาใหม่"


"อืม...ขับรถกลับดีๆ แล้วกัน ดึกแล้ว" พี่มันบอก


"ให้ฟรอนท์เดินออกไปส่งไหม?"


"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่เดินไปเองครับ แค่นี้เองฟรอนท์อยู่ที่นี่กับพี่ฟรานซ์นะครับ"


ผมบอกมัน อยากจะหอมแก้มมัน อยากจะจุ๊บปากมัน แต่พี่ฟรานซ์อยู่เลยต้องเกรงใจพี่เขาซะหน่อยเดี๋ยวจะดีแตกเร็วเกินไป อดใจไว้ไอ้เท็นยังมีเวลาอีกเยอะ


"งั้นขับรถกลับดีๆ นะ ถึงแล้วโทรหาฟรอนท์ด้วย" ฟรอนท์....อย่าอ้อนพี่คร๊าบบบ เดี๋ยวพี่ทนไม่ได้


"งั้นพี่กลับเลยนะครับ" ผมบอกมัน


"สวัสดีครับพี่ฟรานซ์" บอกลาว่าพี่แฟนซะหน่อย หึหึ


ผมขับรถกลับคอนโดอย่างอารมณ์ดี วันนี้ได้รับชัยชนะหนึ่งเรื่องที่สามารถทำให้พี่ชายมันยอมรับได้ถึงจะเหลือพี่ชายอีกคนก็เถอะแต่ยังไงงานนี้ผมก็สู้ไม่ถอยครับ พอผมขับรถมาถึงคอนโดผมก็รีบกดลิฟขึ้นไปยังห้องทันทีแล้วกดโทรศัพท์โทรออก


"ฟรอนท์....พี่ถึงแล้วนะครับ"


"อืม...พี่เท็นคุยอะไรกับพี่ฟรานซ์อ่ะ บอกฟรอนท์ได้ไหม?" มันคงจะเป็นกังวัลมากกับเรื่องนี้


"ได้ซิ...แต่เป็นพรุ่งนี้นะครับ เดี๋ยวพี่ไปรับฟรอนท์ที่บ้านนะตอนเย็นเพราะพี่นัดพวกไอ้แม็ค ไอ้กันต์ ไอ้ปอและก็เพื่อนๆ ฟรอนท์ไว้นะ"


"ไปไหนเหรอ?" มันถาม


"ไปฉลองก่อนเปิดเรียนนะ แล้วพี่จะพาฟรอนท์ไปแนะนำให้ใครบางคนรู้จักด้วย"


"อืมๆๆ...ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องเล่าให้ฟังด้วยนะ ว่าคุยอะไรกับพี่ฟรานซ์"


"ได้คร๊าบบบ....รับทราบครับผม"


"ฟรอนท์...พี่คิดถึงฟรอนท์จัง"


"เว่อล่ะ....เพิ่งจะห่างกันไม่ถึงชั่วโมง"


"แค่นาทีเดียวพี่ก็คิดถึงฟรอนท์แล้วนะ ฟรอนท์ไม่คิดถึงพี่เหรอครับ?" ผมทำเสียงเศร้าๆ


"คิดถึงเหมือนกัน ฟรอนท์ก็คิดถึงพี่เหมือนกัน"


อร๊ากกกก แฟนผมน่าร๊ากกก ไปลักพาตัวมานอนด้วยเลยดีไหมหรือจะขนเสื้อผ้าไปนอนกับมันดี


ผมกับฟรอนท์เราคุยกันร่วมสองชั่วโมงกว่าก็วางสายเพราะมันจะได้นอนพักผ่อน พรุ่งนี้เราก็จะได้เจอกันอีก หึหึ ผมอาบน้ำนอนบ้างดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อ ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำและเข้านอนทันที




เช้า...........


"ฮัลโหล....ไอ้เพื่อนสุดหล่อวันนี้ว่าไงคร๊าบบบ" มันโทรมาแต่เช้าเลยครับไอ้เหี้ยแม็คครับ


"เออ...กูจัดการให้แล้ว ไปเจอกันที่ร้านเลย เอ่อ...มึงโทรบอกไอ้ดิวให้บอกเพื่อนๆ มันด้วยนะ"


"ได้เลยคร๊าบบ...ตามบัญชาเลยครับท่านเท็น"



"K"


"เออ...แค่นี้กูโทรหาแฟนกูก่อน บาย"
ผมตัดสายเลยครับเดี๋ยวมันเวิ่นเว้อ ไอ้แม็คมันยิ่งเยอะๆ อยู่


"ฮัลโหล....ฟรอนท์ครับ ตื่นหรือยัง?"


"ตื่นแล้วๆ..."


น้ำเสียงมันยังงัวเงียอยู่เลยครับสงสัยเพิ่งจะตื่นตอนที่ผมโทรหานี่แหละ


"ให้พี่ไปรับมากินข้าวด้วยกันไหม?"


"อืม...พี่เท็นมารับฟรอนท์ก็ได้พี่ฟรานซ์ไปทำงานแล้ว ฟรอนท์อยู่บ้านคนเดียวอ่ะ"


"อ่าว....แล้วพี่ชายฟรอนท์อีกคนล่ะ ไม่อยู่เหรอ?" ผมถาม


"พี่ฟรอสต์เหรอ? ออกไปแล้วมั้งเห็นช่วงนี้ยุ่งๆ ทำงานส่งอาจารย์นะ"


"อืม...งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถไปรับนะ มาอยู่กับพี่ก่อน แล้วเย็นค่อยไปเจอพวกมันที่ร้าน"


"ครับๆ....ฟรอนท์รออยู่นะ รีบมาเร็วๆ ล่ะ"


นั่นไงอย่างนี้ผมก็เหาะไปซิครับพี่น้อง อ้อนซะขนาดนี้


"ครับๆ เดี๋ยวพี่จะรีบออกไปรับครับผม"


ว่าแล้วผมก็วางโทรศัพท์จากมันเสร็จก็วิ่งคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานมากครับกลัวมันจะรอ แต่งตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถแล้วลงไปลาดจอด ขึ้นรถได้ก็ขับออกไปทันที ไม่ค่อยรีบเลยครับ หึหึ


ผมใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านมัน ดีนะที่วันนี้รถไม่ติด


"ฟรอนท์พี่มาแล้ว..."


มันวิ่งลงจากชั้นบนลงมาหาผมทันที


"พี่เท็น....มาเร็วจัง"


"วิ่งทำไมเดี๋ยวก็ล้มหรอก"


"คึคึ ก็เห็นพี่มาถึงแล้วก็เลยรีบลงมานะ" มันบอกครับ


"คราวหน้าไม่ต้องวิ่งนะ ค่อยๆ เดินก็ได้พี่ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย"


ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน


"รู้แล้วๆๆ ขี้บ่นจริง แก่เร็วนะเนี๊ยะ คึคึ"


"เดี๋ยวจะโดน...มานี่เลย"


"ฮ่าๆๆๆ .... พี่เท็นอย่าแกล้งฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆ"


ผมท่าจะวิ่งจับมันครับ แต่มันดันวิ่งหนีผมซะก่อน แล้วเสียงๆ หนึ่งก็ตามมา


"ทำอะไรนะฟรอนท์?"


มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากชั้นบนครับ หน้าตาดี หล่อ เท่ มาแนวนายแบบปกนิตยาสารเลยก็ว่าได้ครับ สงสัยคนนี้คงจะเป็นพี่ชายมันอีกคนแน่ๆ บร่ะ บ้านนี้เขาหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยเหรอว่ะเนี๊ยะ


"พี่ฟรอสต์..."


นั่นไงครับพี่ชายมันจริงๆ ด้วย ผมจำชื่อที่พี่ฟรานซ์บอกเมื่อวานได้


"พี่ฟรอสต์ยังอยู่เหรอ?"


"ใช่...พี่กำลังจะออกไปทำงานส่งอาจารย์กับเพื่อนนะ" พี่มันตอบ


"ว่าแต่ผู้ชายคนนี้ใครเหรอ?"


"สวัสดีครับ....ผมชื่อ เท็นครับ"


"อ่อ... ชื่อเท็นนิเอง รุ่นพี่ฟรอนท์ซินะ ได้ยินแม่พูดถึงอยู่"


"ครับๆ ใช่ครับพี่ฟรอสต์ รุ่นพี่ฟรอนท์เองครับ" มันรีบบอกพี่ชายมันทันที


"โกหกเก่งนะเรา...."
 

พี่มันพูดครับ แต่ตอนนี้หน้าฟรอนท์มันกำลังอึ้งตาโตอยู่ที่พี่มันพูดว่ามันโกหกเก่งแสดงว่าต้องรู้อะไรมาแน่ๆ ผมว่านะ


"ผมเป็นแฟนฟรอนท์นะครับ....เราคบกันอยู่"


เงิบ.....ฟรอนท์มันเงิบไปเลยครับอ้าปากค้างหนักว่าเดิม


"เห้ยยย....พี่เท็น" มันร้องออกมาด้วยความตกใจที่ผมพูดบอกพี่ชายมันไปอย่างนั้น


"กล้าดีนี่หว่า....ไม่น่าล่ะ พี่ฟรานซ์ถึงอนุญาตให้เข้าบ้านได้ หึหึ"
ผมงงเป็นไก่เลยครับ แต่ตายังไม่แตกนะ


"พี่หมายความว่าไงอ่ะครับ?" ผมถาม

"ก็หมายความอย่างที่พูดนะแหละ...คิดไม่ออกเหรอ?" พี่มันถามกลับ


"คิดออกครับ" ผมตอบอย่างมั่นใจ


"คิดออกก็ดี แต่นายอย่าคิดนะว่าฉันจะเหมือนพี่ฟรานซ์ ฉันไม่ยอมยกน้องฉันให้นายง่ายๆ หรอก แต่ฉันก็แฟร์พอที่ยอมให้นายกับน้องฉันเจอกันได้เพราะฉันก็เป็นห่วงน้องของฉัน ฉะนั้นนายต้องพิสูจน์ตัวเองให้ฉันเห็นว่านายรักน้องฉันจริงและจะไม่ทำให้น้องฉันเสียใจ เพราะถ้าน้องฉันเสียใจเพราะนาย ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!!"


"พี่ฟรอสต์...." มันเดินเข้าไปกอดพี่ชายมันครับ


"เราก็เหมือนกันนะ ที่พี่ไม่ห้ามไม่ใช่เพราะพี่เห็นด้วยกับทุกอย่าง แต่พี่ไม่อยากเห็นเราเสียใจ พี่อยากให้เรามีความสุข เราก็ต้องทำให้พี่เห็นว่าสิ่งที่เราเลือกคือสิ่งที่ดีสำหรับตัวเราเองและเราจะมีความสุขกับสิ่งที่เราเลือกแล้ว เข้าใจที่พี่พูดไหมฟรอนท์?"


"พี่ฟรอสต์....." มันร้องไห้แล้วกอดพี่มันแน่นเลยครับ


"พี่จะอยู่ข้างๆ ฟรอนท์เสมอนะ ถ้ามันรังแกฟรอนท์เมื่อไหร่มาบอกพี่ได้เลย เดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันเอง"


เอิ่ม....ได้ยินกันชัดไหมครับ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม พี่มันบอกจะจัดการผมถ้าผมรังแกน้องเขา (เวรล่ะไอ้เท็น)


"ขอบคุณพี่นะครับ ที่ให้โอกาสผมได้คบกับฟรอนท์ ผมจะดูแลฟรอนท์อย่างดีไม่ให้ฟรอนท์เสียใจ และไม่ให้พี่ผิดหวังที่ไว้ใจให้ผมดูแลฟรอนท์ครับ" ผมบอก


"อย่าพูดดีอย่างเดียวล่ะ....ทำให้ดีเหมือนที่พูดไว้ด้วย" พี่มันเสียงเข้มอีกล่ะ กรูแอบหวิวๆ นะเนี๊ยะ


"พี่ฟรอสต์....อย่าขู่พี่เท็นซิ" ไงล่ะๆ แฟนเข้าข้างผมคร๊าบบบบ


"อะไรเนี้ยะยังไม่ทันไรเลยพี่หัวเน่าซะแล้วเหรอ?"


"โอ๊ยยยย.....ใครบอก ฟรอนท์รักพี่ฟรอสต์จะตาย คึคึ"



จุ๊บ.....


เอิ่มฟรอนท์ครับ...พี่ว่าพอไหม พี่ว่าพอได้แล้วแหละพี่ยืนหัวโด่มองอยู่นะ กรูหวงโว้ยยย...


"รู้แล้วๆๆ งั้นพี่ไปทำงานกับเพื่อนก่อน ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าเที่ยวมากนักล่ะ เข้าใจ๊"


"รู้แล้วคร๊าบบบ..." มันตอบพี่มัน


"ฝากดูฟรอนท์ด้วยนะ...พี่ไปก่อน" พี่มันบอกผมครับ


"ครับ" ผมตอบ


แล้วพี่ฟรอสต์ก็ขับรถออกไปครับ เหลือเราสองคนที่ยืนมองหน้ากันอยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา


"ฟรอนท์....มานี่ซิ"


ผมเรียกมัน มันเดินเข้ามาหาผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมโอบกอดมันเข้ามาชิดตัวผม


"เป็นอะไร? หืออ.." ผมถาม


"ทำไมพี่เท็นถึงบอกพี่ฟรอสต์อย่างนั้นล่ะ?" มันถาม


"บอกไปก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ถึงเราปิดบังไปวันนึงเขาก็ต้องรู้อยู่ดีสู้เราบอกความจริงไปเลยดีกว่า"


"พี่เท็นไม่กลัวเหรอ?" มันถาม


"ฟรอนท์เชื่อใจพี่ไหม?" ผมถามกลับ


"อืมมม.... เชื่อซิ"


"ถ้าฟรอนท์เชื่อใจพี่ พี่ก็อยากจะให้ฟรอนท์รู้ไว้ว่าพี่จะไม่ยอมให้เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ เพราะพี่จะทำทุกอย่างเพื่อให้มันเป็นไปได้ และจะทำทุกอย่างให้ฟรอนท์มีความสุข ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"


"อืมม...พี่เท็น"


มันกระชับกอดผมแน่นขึ้น เสื้อตรงหน้าอกซ้ายของผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของมันครับ ผมรู้สึกรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆ วัน ผมสัญญาว่าจะทำทุกอย่าเพื่อมันและเพื่อรักของเราสองคน


"ฟรอนท์....ขี้แยอ่ะ เลิกร้องนะครับ เดี๋ยวไม่หล่อนะ" ผมบอก


"ไอ้พี่เท็นบ้า...คนกำลังซึ้งเลย"



"ฮ่าๆๆๆ"



แล้วเราสองคนก็หัวเราะด้วยกัน รอยยิ้มที่ส่งผ่านจากใบหน้าของผมและมันบ่งบอกว่าเรากำลังมีความสุขร่วมกันทั้งสองคน ผมกับมันยืนกอดกันแล้วโยกตัวกันไปมา หัวเราะบ้าง หอมแก้มกันบ้าง ผมอยากให้ผมกับมันมีช่วงเวลาดีๆ อย่างนี้ทุกวันจัง





***************************************** TBC.


 

[yowyow]