หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[Yarkrak]

คริคริ ตามติด

 

[iceman555]

จะรอดไหมอะ น้องฟร้อนท์. โดนจับกินแน่ๆ อิอิ

[kokoro]

พี่เท็นนี่เจ้าแผนการตลอด
สั่งให้พามาหา แถมยังดอดมาจูบมัดจำ
ร้ายกาจๆ

[boonpa]

มีจูบมัดจำกันด้วยร้ายมากพี่เท็น

[yowyow]

 

[Star_ss]

 
ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากอัพนิยาย หึหึ

ตอนที่ 14 (เท็น) หัวหิน 2-1/ เป็นแฟนพี่นะ
 
 
หลังจากที่ผมปล่อยให้เด็กแสบไปนอนแล้ว ผมก็ลงไปดื่มต่อกับเพื่อนๆ ดื่มไปก็คิดไปว่าทำไมผมถึงหลุดปากไปขอมันเป็นแฟนได้ไงว่ะ อารมณ์ไหนพากรูไปได้ไกลขนาดนั้น แต่ตอนนี้ผมว่าผมเริ่มรู้สึกดีๆ กับมันขึ้นเรื่อยๆ ครับ ผมไปติดใจมันตอนไหน? หรือว่าตอนที่ผมมีอะไรกับมัน? หรือตอนมันป่วยแล้วพามาที่ห้อง? คือมันทำให้ผมสับสนหาคำตอบไม่ได้ สมองเริ่มรวน อะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำกับมันเป็นคนแรก นี่ผมกำลังหลงรักผู้ชายด้วยกันเหรอเนี้ยะ? พวกผมดื่มต่ออีกสักพักก็แยกย้ายกันเข้านอนครับ เพราะเราจะไปนัดกันว่าจะเที่ยวตามสถานที่เที่ยวต่างๆ กันพรุ่งนี้
 
 
เช้าแล้วผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เรานัดเจอกันที่ห้องอาหารครับ อาหารแบบบุฟเฟ่ต์อาหารเช้านะครับ กลุ่มผมมากันครบแล้วครับ ขาดกลุ่มแฟนคนล่าสุดคนของ เห้ยย...ผมถือว่าตกลงคบกันแล้วนะ เพราะผมจูบมัดจำมันไว้แล้ว พวกมันกำลังเดินมาครับ ผมตัดสินใจล่ะ "งั้นผมจะจัดการมันในรูปแบบของผมเลยแล้วกัน หึหึ"
 
 
"อรุณสวัสดิ์....ครับเฮีย" แหมๆๆ วันนี้แต่งตัวซะหล่อเฟี้ยวเลยน่าาา จะไปอ่อยสาวที่ไหนอ่ะคร๊าบบ"
 
 
ผมยักคิ้วกลับไปให้มัน ใครบอกว่ากรูจะไปอ่อยสาว กรูแต่งตัวมาอ่อยเพื่อนมึงต่างหาก หึหึ ผมคิดในใจ
 
 
 
"มานั่งนี่ซิ" ผมเรียกมันครับ แต่มันเชิดหน้าใส่ผมแล้วนั่งลงข้างเพื่อนของมัน
 
 
 
"กรูบอกให้มานั่งนี่ไง ลุกมาเดี๋ยวนี้" ทั้งโต๊ะกำลังงงเป็นไก่ตาแตกกันเลยครับ ว่าทำไมผมต้องบังคับมัน มันยังนั่งนิ่งไม่ยอมลุกมาหาผม
 
 
 
"หรือมึงจะให้กรูลุกไปอุ้มมึงมานั่งห๊ะ?!"
 
 
 
"เห้ยยย....ไอ้เท็น ใจเย็นมึง มึงไปบังคับน้องมันทำไมว่ะ" ไอ้กันต์มันถามผมครับ
 
 
"เออๆ...เฮียใจเย็นก่อนนะ ผมว่าค่อยๆ พูดกันดีกว่าครับ อย่าไปบังคับไอ้ฟรอนท์มันเลยเฮีย"
 
 
"ทำไมกูจะทำแบบนี้ไม่ได้? ก็มันเป็นแฟนกรูมันก็ต้องทำตามที่กูบอกซิว่ะ!"
 
 
--" บอกเลยว่าเงียบกันทั้งโต๊ะ มดตดยังได้ยินเลยครับตอนนี้ ส่วนไอ้เด็กแสบอ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้วครับ คงไม่คิดว่าผมจะประกาศกลางโต๊ะกินข้าวอย่างนี้ และที่สำคัญมันยังไม่ได้ตอบตกลงผมหรอกครับ แต่ผมมัดจำไว้แล้ว นั้นคือบทสรุปแบบไม่ต้องการคำตอบ
 
 
"มึง....มึงบ้าไปแล้วเหรอ?" มันทำหน้าตาตื่นตกใจสุดๆ
 
 
 
"ไอ้เท็นมึงพูดจริงเหรอว่ะ? เรื่องที่น้องเขาเป็นแฟนมึงอ่ะ?!" ไอ้กันต์ที่ตั้งสติได้ถามผมคนแรกครับ
 
 
"อืม" ผมตอบมัน
 
 
"ไอ้สัดด....อย่างที่กูคิดไว้เลย ว่ามึงต้องแอบกกผู้ชายไม่ยอมบอกพวกกู มึงแน่มากสาดดด" ไอ้ปอมันพูดครับ


"ว่าแต่มึงเปลี่ยนรสนิยมตอนไหนว่ะ ไม่เห็นบอกพวกกูเลยนะสาดดด"
 
 
"ยินดีด้วยครับน้องฟรอนท์ น้องเป็นคนแรกเลยนะที่ไอ้เท็นมันเปิดตัวว่าเป็นแฟนมัน ฮ่าๆๆๆ" ไอ้แม็คมันพูดครับ
 
 
"เฮียยยย.....มันคืออะไร ช่วยบอกผมที?" ไอ้ดิวมันพูดครับ ส่วนเพื่อนมันสองคนอ้าปากค้างอยู่ พร้อมพยักหน้าอยากได้คำตอบที่ไอ้ดิวมันถามผม
 
 
 
"ก็ไม่มีอะไร กูก็แค่จะให้เพื่อนมึงมาเป็นแฟนกูก็แค่นั้น"
 
 
--"       "จิงเด่ๆ" ประสานเสียงกันเลยครับงานนี้
 
 
"มึงเป็นบ้าอะไร กูไปตกลงเป็นแฟนมึงตอนไหนไอ้บ้า" เพื่อนมันหันไปมองมันครับ
 
 
"ก็ตกลงเมื่อคืนไง....แล้วก็วันนั้นที่...." อุ๊บ มันวิ่งมาปิดปากผมไว้ครับ แล้วส่งสายตามาว่า (เมิงอย่าได้ริอาจพูดออกมานะ ไม่งั้นกรูจะฆ่ามึง) ผมเลยจับท้ายทอยมันเพื่อให้หน้ามันเข้ามาใกล้หน้าผม แล้วกระซิบใส่หูมันว่า "ถ้ามึงไม่โวยวายเชื่อฟังกรู กูจะไม่พูดเรื่องคืนนั้น"
 
 
 
มันตาโต คิ้วขมวด หน้าดูโกรธผมมาก แล้วมันก็วิ่งหนีไปเลยครับ
 
 
"เห้ยย...พวกมึงกรูไปง้อแฟนกรูก่อนนะ เดี๋ยวมา" แล้วผมก็วิ่งตามมันไปทันทีครับ
 
 
"หยุดนะฟรอนท์.....หยุดวิ่งเดี๋ยวล้ม" เออกรูยังมีเวลามาห่วงว่ามาจะล้ม มันยังวิ่งต่อไป ผมวิ่งตามมันจนทันจับรวบตัวมันแล้วอุ้มขึ้นพาดบ่าผมซะเลย
 
 
"ปล่อยนะเว่ย.....ปล่อยกรูลง" มันทั้งทุบหลังผม ทั้งโวยวายคนหันมามองกันเพียบเลยครับ แต่ผมรึจะอาย หึหึ
 
 
ผมอุ้มมันขึ้นมาที่ชั้น 8 เดินตรงไปยังห้องผม เปิดประตูห้องแล้วเข้าไปยังห้องนอน แล้วปล่อยมันลงบนที่นอน มันรีบลุกขึ้นนั่งอย่างรนราน
 
 
"มึงพากูเข้ามาห้องมึงทำไม? กรูจะกลับบ้าน" ตัวมันเริ่มสั่นครับ ไม่รู้กลัว หรือโกรธกันแน่
 
 
"กูพามึงเข้ามาเคลีย์สถานะให้ชัดเจนไง ว่ามึนต้องเป็นแฟนกรู"
 
 
"ทำไม? เพราะอะไรมึงถึงทำแบบนี้ มึงโกรธกรู มึงต้องการจะแก้แค้นกรูใช่ไหม?"
 
 
"เปล่า... กรูไม่ได้โกรธมึงหรือจะแก้แค้นมึง"


"แล้วทำไม มึงทำเพื่ออะไร มึงต้องการอะไรกันแน่"
 
 
"กูแค่รู้สึกว่ากูชอบมึง อยากคบกับมึง อยากเป็นแฟนกับมึง!" ผมตอบมันครับ
 
 
"คือ...คือ? แต่กูเป็นผู้ชาย แล้วกูก็ไม่เคยชอบผู้ชายด้วยกัน ไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน" มันพูดเสียงเบาครับ แถบจะไม่ได้ยิน
 
 
"ไม่เห็นจะเป็นไร มึงก็คบกูเป็นแฟนผู้ชายคนแรกของมึง เพราะกูก็จะมีมึงเป็นแฟนคนแรกของกู ที่เป็นผู้ชาย"
 
 
"มึง" มันหน้าแดงมากเลยครับตอนนี้ ก้มหน้าหลบผม ไม่กล้าสบตากับผม หึหึ น่าร๊ากกกก
 
 
"แต่......."
 

 
"ไม่ต้องมีแต่...." ผมนั่งลงบนที่นอน ดึงตัวมันมานั่งบนตักผม โดยที่เรานั่งหันหน้าเข้าหากัน มองดูมันใกล้ๆ อย่างนี้ มันหน้าตาน่ารักดีนะครับ มันขัดขืนผมเล็กน้อย ผมจึงเอาแขนทั้งสองข้างโอบกอดที่เอวมันไว้ไม่ให้ดิ้น มันก้มหน้าอย่างเดียวครับ พอมันหยุดดิ้นผมก็เอามือข้างขวาไปจับหน้าให้มันเงยหน้าขึ้น มันหน้าแดงอีกแล้วตอนนี้แดงไปถึงหูเลยครับ น่าร๊ากกก กรูคลั่งมึงนะเนี้ยะ พอมันสบตาผม ผมเลยพูดออกไปว่า
 
 
"คบกับพี่นะครับฟรอนท์" อ๊ากกกก กรูเขิลตัวเอง
 
 
มันคงจะต้องอายหนักกว่าเดิมครับงานนี้ ขนาดผมว่าผมหน้าด้านล่ะ ยังอายเลย มันพยายามจะหันหน้าหนี ผมก็จับหน้ามันหันกลับมาอีก
 
 
จุ๊บ..จุ๊บ..จุ๊บ ผมจุ๊บปากมันติดกันสามครั้งแบบไม่ล่วงล้ำ


“ทำบ้าอะไรเนี๊ยะ" มันพูดออกมา
 

"ก็จุ๊บปากแฟนผิดด้วยเหรอ?"


"ผิด....เพราะกรูยังไม่ได้ตกลงจะคบกับมึง"


"อ่าว...ไหงงั้นอ่ะ ไม่อยากคบกับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ?"


"ก็...ก็" มันอ้ำอึ้งครับ หึหึ


"มาเป็นแฟนพี่นะครับ" (อ๊ากกกก ไรท์ขอหลบไปตายแป๊บ เขียนเองเขิลเอง)
 
 
"ฟรอนท์ยังไม่ต้องชอบพี่กลับก็ได้ แค่ฟรอนท์ตกลงคบกับพี่ พี่จะทำให้ฟรอนท์รักพี่เอง....นะครับ?" ผมบอกกับมัน
 
 
"แล้วถ้า....?" มันยังพูดไม่จบครับ ผมพูดสวนไปก่อน
 
 
"แล้วถ้าฟรอนท์ไม่ชอบพี่ พี่ก็จะปล่อยฟรอนท์ไป...แต่พี่เชื่อนะว่าพี่สามารถทำให้ฟรอนท์รักพี่ได้ หึหึ"
 
 
มันทำท่าคิดครับ คิดอยู่นานพอสมควร เอิ่มมม....อย่าคิดนานฟรอนท์ เดี๋ยวเท็นน้อยจะตื่นก่อน ฟรอนท์จะลำบากนะคราวนี้ มันมองมาที่ผมอีกครั้ง แล้วก็พยักหน้าขึ้นลงเบาๆ ผมยิ้มออกทันที
 
 
"อืม"
 
 
"อืม" คือ? ผมถามมันครับ
 
 
"อืมมม" เสียงดังกว่าเดิม
 
 
"อืม" คือ? หึหึ
 
 
"ก็ตกลงไง อืมที่แปลว่า "ตกลง" หรือแปลว่า "โอเค" อ่ะ
 
 
มันเริ่มโวยวายครับที่ผมแกล้งมัน
 
 
"แต่ฟรอนท์ต้องสัญญากับพี่ก่อนนะ?"
 
 
"สัญญาอะไร?" มันถามทันที
 
 
"สัญญาว่าจะไม่ทำตัวน่ารักไปกว่านี้ เพราะถ้าพี่เห็นพี่คงอดใจไม่ไหว หึหึ"
 
 
"จะบ้าเหรอ...." มันเขิลจนจะเป็นทองม้วนแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ
 
 
"แล้วจะปล่อยได้รึยัง? หิวข้าว" 55555 ผมขำเลยครับ คนอะไรน่ารักได้โล่
 
 
"ป่ะ งั้นพี่พาลงไปกินข้าว"
 
 
ผมปล่อยมันลงจากตักผม อ๊ะๆ แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะจูบรับขวัญมันนะครับ


"ฟรอนท์ เดี๋ยวก่อน.."


มันกำลังจะลุกขึ้นผมก็จับตัวมันทันที จับมันนั่งท่าเดิมครับ ผมชอบท่านี้จังให้มันนั่งบนตักผม หันหน้าเข้าหาผม มันทำให้ผมกับมันได้เห็นหน้ากันใกล้ๆ ผมเริ่มกดริมฝีปากของผมแตะที่ปากนุ่มๆ ของมัน กดจูบลงที่ปากบนไล่ลงมาที่ปากล่างอย่างช้าๆ แล้วมาหยุดที่กลางปาก ผมบดปากผมเข้ากับปากมันอย่างนิ่มนวล จูบย้ำอยู่อย่างนั้นแล้วเพิ่มแรงกดตามอารมณ์ มันเผยปากเล็กน้อยทำให้ผมสามารถแทรกลิ้นเข้าไปในปากมัน ผมตวัดลิ้นกวาดชิมรสหวานจากปากของมัน ลิ้นร้อนของผมตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กของมันอย่างหยอกล้อ มันจูบตอบผมบ้าง แต่ส่วนมากผมจะเป็นคนนำครับ ผมจูบกับมันนานพอสมควร จนไม่เริ่มจะหายใจไม่ทัน มันทุบที่อกผมเบาๆ ให้ผมรู้ตัว ผมค่อยๆ ผละปากผมออกมา มันรีบโกยอากาศเข้าหายใจ ตาของมันเยิ้มได้อารมณ์มากครับ ผมนั่งมองมันอยู่อย่างนั้นจนมันรู้สึกตัวว่ากำลังโดยจ้องมองอยู่ มันหันมาสบตากับผม ทำเอาผมแทบคลั่ง ผมเอามือจับหน้ามันให้เข้ามาใกล้แล้วกดจูบลงที่ปากมันโดยไม่ล่วงล้ำ จูบลงที่จมูกมัน คิ้วมัน แก้มมันอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง


"หมันคี้ยวว่ะ... จุ๊บๆๆๆ" อดใจไว้ไม่อยู่จริงๆ ครับ


"พอแล้วจะจูบทำไมหนักหนา ช้ำหมดแล้ว....ไปกินข้าวได้ยัง" มันถามตบท้ายได้ตลกมากสงสัยมันจะหิวจริงๆ ครับ


"ป่ะ...ไปกินข้าวกัน" ผมเดินจูงมือพามันเดินลงไปกินข้าวครับ สั่งมากินที่โต๊ะส่วนตัวไม่ไปนั่งกินรวมกับคนอื่น ตอนแรกมันจะขัดครับ แต่ก็ทำตามผมในที่สุด น่ารักเนอะเด็กคนนี้ เห่อครับ เห่อแฟนตัวเอง
 
 
ส่วนเพื่อนๆ ผมกับเพื่อนมันไปเที่ยวกันแล้วครับ ไอ้กันต์มันโทรมาบอกว่าปล่อยให้พวกผมเคลีย์กันให้พอใจ ส่วนพวกมันก็ไปเที่ยวตามประสาคนโสด นิสัยดีไหมล่ะครับเพื่อนผม ส่วนผมนะเหรอครับ ตอนนี้กำลังพาฟรอนท์เดินชมทั่วๆ โรงแรมพ่อผม เพราะผมไม่อยากออกไปไหนล่ะ อยากใช้เวลาอยู่กับมันเยอะๆ ผมพามันเดินเสร็จจนเกือบบ่ายโมงครับ ผมจึงพามันมาทานข้าวกลัวว่ามันจะหิวครับ เราก็นั่งเงียบบ้าง คุยบ้าง ส่วนมากจะเป็นผมที่ถามครับ แล้วให้มันตอบ ตอบแบบอายๆ คงยังไม่ชิน ผมต้องให้เวลามันปรับตัวซะหน่อยครับ
 
 
แล้วทำให้มันรักผม..........
 
 
 
************************************
 
พารท์ ฟรอนท์ สั้นๆ
 
 
ไอ้บ้านี่มันเดินตามผมมาทำบ้าอะไรไม่รู้ เห้ยยย มึงจะทำอะไร มันเอาหน้ามันใกล้ผมครับ แล้วบอกให้ผมคบกับมันเป็นแฟน อึ้งซิครับงานนี้ ใครจะไปยอม ยอมก็บ้าแล้ว แต่ทำไมใจผมถึงเต้นแรงอย่างนี้ล่ะ แล้วมันก็ขโมยจูบผม ผมอยากขัดขืนครับแต่สู้แรงมันไม่ได้ มันจูบจนผมเคลิ้มตามมัน จากรุนแรงเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนสุดท้ายก็จบที่จูบแบบอ่อนโยน หัวใจผมเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาครับ หลังจากมันผละปากมันออกจากปากของผม ผมก็ผลักมันแล้ววิ่งหนีเข้าห้องผมทันที
 
 
ผมเข่าอ่อนทรุดลงหน้าประตูเลยครับ ทำไมผมถึงตื่นเต้นมากมายขนาดนั้น ผมจับที่ปากตัวเอง สัมผัสนี้จากมันทำให้ผมหวั่นไหวหลายต่อหลายครั้ง เวลามันสัมผัสผม ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าผม ผม....กำลังชอบมัน? คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะมันคงไม่ได้คิดอะไรกับผม อาจจะแค่แกล้งผมเล่น แก้แค้นผมเรื่องที่ผมเคยทำให้มันไม่พอใจ มันคืออะไรกันแน่ มันต้องการอะไรจากผม?
 
 
ผมพยุงตัวเองลุกไปนั่งบนเตียง คิดวนไปวนมาก็คิดไม่ออก แค่รู้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งพอคิดถึงตอนที่มันจูบผม มันทำดีกับผม บางครั้งมันก็โหดร้ายกับผม ดุผม ผมสับสนมากครับ ผมหยุดความคิดไว้แค่นี้ ลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำและเตรียมจะเข้านอน แต่นอนไม่หลับ ภาพของมันก็วนเวียนมาอยู่ในความคิดผมอีกครั้ง ไม่รู้ผมหลับไปตอนไหนครับ เช้ามาไอ้ดิวก็มาเคาะห้องเรียกไปกินข้าว
 
 
พวกผมเดินไปห้องอาหารเพื่อทานข้าว เดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนถึง มันมองมาที่ผมครับ ผมไม่กล้ามองหน้ามัน ผมทำเป็นไม่สนใจมัน มันเรียกผม บังคับผมให้ไปนั่งข้างมัน ผมไม่ทำตามมันเลยประกาศกับทุกคนว่าผมเป็นแฟนมัน ผมเถียงกับมันอยู่นานแต่รู้สึกไม่ชนะ ตอนนี้หัวผมมึนๆ ครับใครพูดอะไรมาไม่ได้เข้าหูผมเลย จนมันกำลังจะพูดเรื่องคืนนั้น ผมรีบวิ่งเอามือไปปิดปากมันเพื่อไม่ให้มันพูดออกมา "ถ้ามึงไม่โวยวายเชื่อฟังกรู กูจะไม่พูดเรื่องคืนนั้น" นั่นแหละครับสิ่งที่ผมได้ยิน ผมสับสน ทำอะไรไม่ถูก เลยวิ่งหนีออกมา ผมจะกลับบ้านครับ ไม่อยู่แล้วขอกลับไปตั้งหลักก่อน มันวิ่งตามผมมาครับ อุ้มผมขึ้นพาดบ่าแล้วพาเข้ามาในห้องของมัน
 
 
ผมเถียงอยู่กับมันสักพัก แต่พูดอะไรออกไปก็รู้สึกแพ้ไปหมด ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ มันดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักมัน หันหน้าเข้าหามัน ผมทำตัวไม่ถูกอายหนักกว่าเดิม อายมากครับ จนมันพูดว่า มันรู้สึกดีกับผม อยากคบกับผมเป็นแฟน อึ้งครับ มันกำลังแกล้งผมแน่ๆ หลังจากนั้นผมตอบโต้กับมันแบบงงๆ จับใจความสิ่งที่ตัวเองพูดไปไม่ได้ จนมันบอกผมว่า "มาเป็นแฟนกับพี่นะครับ" ผมตาค้างเลยครับ มันบอกผมว่ายังไม่ต้องชอบมันตอบ แต่มันจะทำให้ผมรักมัน มันจูบผม แล้วก็จูบผม บอกชอบผม อยากเป็นแฟนกับผม แล้วผมก็ดันตอนตกลงมันไป นี่แหละครับเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม ทำให้ผมใจเต็นแรง สับสน ทำตัวไม่ถูก
 
 
 
ทำไมผมถึงรู้สึดีที่มันบอกชอบผม?
 
 
 
ทำไมผมต้องใจเต้นแรงที่มันสัมผัสตัวผม?
 
 
 
ทำไมผมต้องรู้สึกชอบที่มันพูดเพราะๆ กับผม?
 
 
 
"ผมชอบมันใช่ไหมครับ....?!"
 
 
 
"มันจะทำให้ผมรักมันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?
 
 
 
 
 
 
********************************* TBC.

ตอนต่อไปไม่ต้องบอก คงพอจะเดากันออกเนอะ ว่าป่ะ
 

[yowyow]

 

[boonpa]

  ตกลงเป็นแฟนกันแระแถมมีใจให้กันด้วย

[ben]

อุตะ ! พี่เท็นนนน ยกนิ้วให้เฮียเลยเว้ยเห้ย 55555

[Star_ss]

คำเตือนก่อนอ่านกรุณาพกถุงเลือดไว้ข้างตัวนะจ๊ะ
เพราะถ้าอ่านแล้วเลือดคุณอาจจะหมดตัวได้ หุหุ
 

ตอนที่ 15 หัวหิน 2-2 / รักจัดหนัก (NC 18++)
 
 
"ฟรอนท์....ไปว่ายน้ำกันม่ะ" ถามได้แอ๊บแบ้วมากรู ความรับมันทำให้ตาบอดด กร๊ากกก
 
"ไม่ดีกว่า ไม่อยากว่าย" มันบอกครับ
 
"เหอะนะๆ ว่ายน้ำกัน นะๆๆๆ ฟรอนท์นะ" ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก หึหึ ผมอ้อนมันอยู่นานครับ ในที่สุดมันยอมผม น่ารักที่สุดอ่ะ แฟนผมคร๊าบบบ แฟนผม... เราขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้องครับแล้วเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะไปว่ายน้ำกัน ว่ายน้ำๆๆ จะตื่นเต้นทำไม พวกผมใส่กางเกงว่ายน้ำแบบขาสั้นนะครับ ถ้าจะให้ใส่ขาเว้าคงจะไม่เหมาะ ผมกำลังคิดอารายย.. พวกผมเดินมากันที่สระวางของใช้ไว้บนเตียงอาบแดดข้างสระครับ ผมกำลังถอดเสื้อเพื่อจะลงไปว่ายน้ำ แต่ต้องชะงัก
 
"เห้ยยย......ฟรอนท์ ไม่ต้องถอดเสื้อ อย่าถอดใส่ไว้นั่นแหละ" มันทำหน้างงๆ ครับ
 
"ทำไมล่ะ ก็จะว่ายน้ำก็ต้องถอดเสื้อดิ" มันบอกครับ
 
"ไม่ได้ๆๆ ใส่เสื้อว่ายก็ได้ ไม่ต้องถอด"
 
"อ่าวแล้วคนดูแลเขาจะไม่ว่าเหรอ ใส่เสื้อลงไปในสระอ่ะ?"
 
"ใครจะกล้ามาว่าล่ะ ใส่ลงไปนั้นแหละ" มันทำหน้างงครับ มันคงลืมนึกไปว่ามันกำลังอยู่กับใคร
 
"ใส่เสื้อว่ายมันน่ารำคาณอ่ะ ทำไมถึงไม่ให้ถอดล่ะ?" มันถามกลับ


 "ก็ไม่อยากให้ใครเห็นนิ อยากเก็บไว้ดูคนเดียว หึหึ" เห็นแกตัวสุดๆ เลยครับ กรูหวงเว่ยย
 
มันหน้าแดงทันทีและไม่ถามผมอีกเลยครับ หึหึ ผมกับมันว่ายน้ำไปก็แกล้งมันไป มันสำลักน้ำอยู่หลายทีครับ แอบถีบผมกลับบ้างที่ผมไปแกล้งมัน

"เห้ยยย.....มึงอย่าดึงขาดิ" ผมแกล้งดึงขามันไว้ให้มันว่ายต่อไม่ได้"

"ฟรอนท์ เรียกพี่เท็นดิ อย่าเรียกพี่ว่า "มึง" ไม่น่ารักเลยนะ"

"ก็กูไม่ชินนิ"

"งั้นเรียกชื่อเฉยๆ ก็ได้ อย่างเรียกพี่ว่ามึงก็พอ"

"เออๆ จะพยายามแล้วกัน"

"ต้องอย่างนี้ซิถึงจะน่ารัก" ผมดึงขามันแล้วจับตัวมันเข้ามากอด น่ารักอย่างนี้ต้องให้รางวัล

"เห้ยยย ปล่อยๆๆ คนมองอยู่อายคนอื่นเขาบ้าง" มันดิ้นหลุดไปแล้วว่ายน้ำหนีผมครับ หึหึ

เราเล่นๆ แกล้งๆ กันอยู่สักพัก เสียงสวรรค์ของผมก็หายไป
 
"เห้ยๆๆๆ พวกมึงสองคนอ่ะ ขึ้นมาด่วนเลย" พวกมันกลับมาแล้วครับ
 
 
ไอ้ตัวแสบว่ายไปที่ขอบสระแล้วครับ มันคงจะขึ้นไปหาเพื่อนของมัน ผมรีบว่ายตามไปคว้าเอวมันไว้ยังไม่อยากให้ขึ้นไปเลยครับกำลังสนุกเลย
 
"จับทำไม จะขึ้นแล้ว"
 
"เดี๋ยวซิยังสนุกอยู่เลย อย่าเพิ่งเลิกนะ" มันทำหน้างอนิดหน่อยครับ
 
"ขึ้นมาทั้งสองคนนะแหละสาดด...ถ้าไม่ขึ้นมาเดี๋ยวกูนิแหละจะลงไปคุยกับมึงในน้ำเอง" ไอ้แม็คมันพูดครับ ส่วนคนอื่นๆ ยืนกอดอกแล้วหันมามองพวกผมอย่างกดดัน
 
"เออๆๆ ขึ้นล่ะสัดด ขัดใจกรูจริงๆ พวกมึงเนี๊ยะ" ผมต่อว่าพวกมันแบบไม่จริงจังนัก
 
ผมกับไอ้ตัวแสบขึ้นจากสระแล้วแล้วนะลงที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดตัวผมเสร็จ ก็เช็ดให้มันต่อ แล้วพวกมันก็รวมใจกันรัวคำถามเข้ามาเลยครับ
 
"เฮีย....ไปคบกันไอ้ฟรอนท์มันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ?" ไอ้ดิวถาม
 
"มึงไปชอบน้องมันตอนไหนว่ะ?" อันนี้ไอ้แม็คครับ
 
"ใช่น้องเขารึป่าวว่ะ ที่มึงโทรมาปรึกษากรู?" ไอ้ปอมันถาม
 
"พี่ไปชอบไอ้ฟรอนท์มันตรงไหนอ่ะ ไม่เป็นมีอะไรน่าดึงดูดเลย?" อันนี้คือคำถามรึป่าวครับน้องปริ้น หึหึ
 
"แล้วพี่จริงใจกับเพื่อนผมแค่ไหน ถึงมาขอคบกับมัน?" คำถามของไอ้อิงค์คงตรงใจหลายๆ คนซินะ
 
"หยุดๆๆๆ พวกมึงเลิกถามได้แล้ว ฟรอนท์มันอายจนจะมุดดินหนีพวกมึงแล้วเนี๊ยะ" ผมบอกกับพวกมันเพราะตอนนี้ไอ้ตัวแสบคงอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้วครับ หน้ามันแดงได้อีก ก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียวเลย ส่วนผมนะเหรอ หึหึ อายที่ไหน ด้านได้อายอดคร๊าบบบ
 
"กูต้องตอบพวกมึงไหม?" พวกมันพร้อมใจกันตอบ
 
"ต้องตอบ"
 
"ก็ไม่มีอะไรมาก กูก็แค่รู้สึกชอบมัน อยากลองคบกับมันดู มันไม่ได้โดดเด่นกว่าคนอื่นหรอก แต่มันน่ารัก มันทำให้กูรู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ มัน อยากเจอหน้ามัน อยากให้มันมาอยู่ใกล้ๆ กูตลอดเวลา ถามว่ากูชอบมันตรงไหน กูบอกออกมาไม่ได้ว่ะ ถ้าพวกมึงอยากรู้ก็รอดูกันเอาเอง แล้วก็ดูว่ากูจะทำอะไรเพื่อมันบ้าง"
 
ทุกคนเงียบ ดูเหมือนกำลังอึ้งกับคำตอบของผมอยู่ คงไม่คิดว่าคนอย่างผมจะพูดอะไรอย่างนี้ออกมา เพราะปกติผมจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดหรือออกความคิดเห็นทำได้ดีที่สุดก็แค่รับฟังและที่สำคัญผมไม่เคยให้ความสนใจกับใครเป็นพิเศษครับ
 
"โหหห.....เฮีย ซึ้งว่ะ ครั้งแรกเลยนะเนี๊ยะที่ผมได้ยินเฮียพูดอะไรแบบนี้"

"ถ้าพี่ชอบมันจริงๆ ก็ดูแลเพื่อนผมดีๆ แล้วกัน อย่าทำให้มันเสียใจนะพี่" เป็นงานเป็นการอย่างนี้ไอ้อิงค์เท่านั้นครับที่พูดเป็น เพราะดูมันมีความคิดกว่าคนอื่น หึหึ
 
"เออใช่ กูนิอึ้งแดกเลยไม่คิดว่ามันจะคบใครจริงจัง ปกติแมร่งงเห็นเอาแล้วทิ้งไปทั่ว"   --"
 
"ไอ้สัดแม็ค" ผม ไอ้กันต์ ไอ้ปอ ประสานเสียงกันด่าเลยครับ ไอ้ฟรอนท์ถึงกับมองตาขวางทันที
 
"กูขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ" มันพูดครับแล้วเดินไปอย่างไว ผมวิ่งตามทันที
 
"ฟรอนท์ๆ เดี๋ยวก่อน รอด้วยๆ โกรธเหรอ?"
 
"ป่าวนิ ทำไมต้องโกรธ"

"ไม่โกรธแล้วเดินหนีทำไมอ่ะ รอด้วยดิ" ผมเดินตามมันขาแทบขวิดเลยครับ จะเดินเร็วไปไหน

"ก็บอกว่าไม่ได้โกรธ จะไปทำอะไรกับใครก็เรื่องของมึงดิ ไม่เกี่ยวกับกรูซะหน่อย"

"ฟรอนท์ หยุดก่อน" ผมวิ่งไปจับแขนมันไว้ครับ มันหันหน้ามามองผม

"เมื่อก่อนพี่อาจจะทำอย่างที่ไอ้แม็คมันพูดก็จริง แต่ต่อไปนี้พี่มีฟรอนท์เป็นแฟนแล้ว พี่ก็จะไม่ไปยุ่งกับคนอื่น พี่จะมีแค่ฟรอนท์คนเดียวนะ พี่สัญญา" มันนิ่งครับ

"ก็เรื่องของพี่ดิ" อุ๊บมันเอามือปิดปากตัวเองครับ

แล้วมันก็เดินหนีผมเข้าห้องไป "อุ๊ยต๊ะ มันเรียกผมว่า "พี่" คึคึ" ส่วนผมก็เข้าห้องตัวเองไปอาบน้ำบ้าง พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาเคาะประตูหน้าห้องมัน

ก็อกๆๆ ก็อกๆๆ

"เออๆๆ มาแล้ว ไอ้ปริ..ปริ้น" มันเปิดห้องมาก็ตกใจที่เป็นผมไม่ใช่เพื่อนมัน ผมเดินเข้าไปในห้องทันที

"เห้ยพี่เข้ามาทำไม?"

มันถามผม แต่ผมไม่ตอบแล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วมองมัน ตอนนี้มันยังไม่ได้แต่งตัวครับ ใส่แค่ผ้าขนหนูคาดเอว ตามตัวมันมีหยดน้ำเกาะอยู่ ผมกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ มันก้มมองตัวเองทันทีเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในชุดที่ล่อแหลมมาก มันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ค้นเสื้อผ้ากำลังจะเอาออกมาใส่ ผมเดินเข้าไปกอดมันที่ด้านหลัง

"หายโกรธพี่รึยัง?" หึ

"ผมไม่ได้โกรธ พี่ปล่อยผมก่อนผมจะใส่เสื้อผ้า"

"ไม่โกรธพี่แล้วจริงๆ นะ?" ผมถาม

"อืม....ไม่ได้โกรธแล้ว"

"ไม่ได้โกรธแล้ว แสดงว่าก่อนหน้านี้โกรธใช่ป่าว"

ผมจับตัวมันหันมาหาผม "งั้นก็ดีแล้วที่หายโกรธพี่" ผมกดจูบลงที่ปากของมัน กดจูบที่ปากบนแล้วก็จูบลงอีทีที่ปากล่าง กดจูบลงย้ำๆ ช้าๆ อยู่อย่างนั้นจนทั่วปากของมัน ตัวมันสั่นครับ ผมกระชับกอดมันแนบตัวผมมากขึ้น ปากผมก็ยังจูบปากมันอยู่ ผมเริ่มจูบมันแรงขึ้น แรงขึ้น มันเผยปากเล็กน้อย ทำให้ผมได้ส่งลิ้นเข้าไปชิมรสหวานในโพรงปากของมัน

"อืมมม...." ผมครางออกมา

ผมกวาดลิ้นเพื่อชิมรสหวานรอบๆ โพรงปากมัน ลิ้นผมตวัดหยอกล้อลิ้นเล็ก มันก็จูบตอบผม มือผมเปลี่ยนจากกอดมาเป็บลูบไล้ไปทั่วลำตัวมัน ผมอุ้มมันขึ้นพามันไปที่เตียงโดยที่ปากเราไม่หายออกจากกัน ผมวางมันลงที่เตียง จูบแลกลิ้นกันอย่าเมามันส์ มือผมก็ลูบไล้วนอยู่หน้าอกของมัน ลงต่อไปที่หน้าท้องอันแบนเรียบ แล้วมือผมก็ลื่นลงไปปลดผ้าเช็ดตัวมันออก เปลี่ยนจากจูบปาก เลื่อนปากไปงับที่หูมันเบาๆ ให้มันสยิวเล่นๆ มันกำลังขนลุกซู่เลย ไล่ปากต่อลงมาไซ้ที่ซอกคอ หอมมากครับ ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ ผมจูบไล่จากซอกคอลงมาจดถึงหัวนมสีสวย

"อ๊ะ...อย่าพี่เท็น" ผมกัดลงไปที่หัวนมมันเบาๆ พอให้มันสะดุ้งแล้ววนลิ้นเลียรอบๆ

"อืมมมม....อย่าพี่เท็น อ่าาาา"

ผมกัดพร้อมกับเลียหัวนมมันสลับกันทั้งสองข้าง มือผมอีกข้างเลื่อนลงไปจับที่น้องชายของมัน ตอนนี้น้องชายของมันเริ่มขยายตัวแล้วครับ

"อ่าาาาา.... อ๊ะ พี่เท็นอย่า" เสียงมันหวานมากครับ กระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีทีเดียว

"แป๊ปเดียวนะ พี่สัญญา พี่จะทำแค่ข้างนอกนะครับ"

ผมขึ้นไปจูบปากมันอีกครั้ง จูบอย่างเร้าร้อน มือผมก็รูดน้องชายมันขึ้นลงเริ่มจากช้าๆ เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะะๆๆ พี่เท็น เร็วอีกๆ ซี๊ดดดด จะไม่ไหวแล้ว" ผมเร่งมือให้มันตามคำขอครับ

"อ๊ะะๆๆ... พี่เท็น พี่เท็น อ่าาาาา....." มันกระตุ๊กอยู่สองครั้งก็ปล่อยน้ำสีขุ่นออกมา ผมส่งมันไปฝึงฝั่งแล้วครับ แต่ตอนนี้เท็นน้อยกำลังปวดมากๆ

"ดีไหมครับ" ผมถาม

"แฮ่กกๆๆ พี่เท็น" มันเรียกผมพร้อมทำตาเยิ้มใส่ผม "ต่อไปงั้นก็...."

ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ "ไอ้ฟรอนท์โว้ย เปิดประตูหน่อยโว๊ยยย" เพื่อนมันมาตามซะง้านน มันมองหน้าผม ผมทำหน้าหงุดหงิดมาก คือกูค้างไง กูยังไม่ได้ปลดปล่อย สาดดดด

"ไอ้ฟรอนท์.....เปิดประตูโว้ยยยย ลงไปแดกข้าวกูหิววว" มันไม่รู้จะทำยังไงหันไปดูที่ประตูที หันมามองหน้าผมที สลับกัน

"ไปเปิดประตูให้เพื่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ขอเข้าห้องน้ำแป๊ป" แล้วผมก็เดินเขาห้องน้ำไปต้องทำให้เท็นน้อยสงบซะก่อน สัดดเอ๊ยย มารจริงๆ ผมได้ยินเสียมันกำลังพูดบอกเพื่อน

"เออ...เดี๋ยวกูตามลงไป แต่งตัวแป๊ป" มันบอกเพื่อนของมันครับ

ผมจัดการเท็นน้อยเสร็จก็เดินออกมาเห็นมันนั่งรออยู่ปลายเตียงมันกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

"เออๆๆ...คือ"

"ป่ะ ไปกินข้าวกัน" มันมองหน้าผมหงอยๆ ครับ ผมเลยเดินไปจับมือมันและจูงมือมันลงไปกินข้าว มันก็เดินตามผมเงียบๆ ครับ คงไม่รู้จะพูดอะไรดี ผมกับเพื่อนๆ พากันไปกินข้าวที่ร้านอาหารริมทะเล ร้านนี้ผมมาประจำ เพราะอาหารอร่อย บรรยากาศดีครับ พวกผมสั่งอาหารมาหลายอย่างจนเต็มโต๊ะ รวมไปถึงอาหารทะเลด้วย

"กินกุ้งไหม เดี๋ยวพี่แกะให้" มันพยักหน้าตอบครับ

"โหๆๆๆ เกินหน้าเกินตาไปล่ะสัด เห็นใจพวกกรูบ้างเถอะ สมาคมคนโสดแห่งชาติ

"K" ผมจัดให้มันไปหนึ่งดอกแล้วหันมาแกะกุ้งให้ฟรอนท์ต่อ พวกเรากินข้าวกันไป คุยกันไป เด็กผมพูดน้อยนั่งกินเงียบจนผิดปกติ

"เห้ยย...ไอ้ฟรอนท์มึงลืมเอาปากมาเหรอว่ะ? หรือมึงเขิลเฮียกรู ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวมันแซวเด็กผม

"กินไปเงียบๆ เดี๋ยวได้แดกตรีนกูแทนข้าวหรอก" ผมพูดบอกกับมัน

"โหหห เฮีย...ไรหว้า แค่นี้ก็ไม่ได้ ได้ใหม่แล้วลืมเก่าๆ แบบผมเลยนะ ฮ่าๆๆ" ผมแจกถีบมันไปหนึ่งทีใต้โต๊ะครับเพราะผมกับมันนั่งตรงข้ามกัน พวกเพื่อนผมและเพื่อนมันหัวเราะกันใหญ่ พอพวกผมกกินข้าวเสร็จก็มืดแล้วครับใช้เวลานานพอสมควร เราเลยตกลงกันว่าจะไปต่อที่ผับกัน ขาดไม่ได้เลยเรื่องนี้สำคัญมากๆ สำหรับพวกมัน เพราะนอนคนเดียวพวกมันคงจะเหงา หึหึ พวกเราพากันมาที่ผับแห่งหนึ่ง คนเยอะมากครับอาจจะเป็นเพราะเป็นวันหยุดด้วยก็ได้ พวกผมกินเหล้าไป เพื่อนผมก็ม้อสาวไป ผมกับไอ้ฟรอนท์นั่งข้างกัน

"ฟรอนท์ พี่เข้าเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา" ผมเดินไปเข้าห้องน้ำและแวะสูบบุหรี่ซะหน่อยครับ พอผมเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นผู้ชายคนนึงกำลังคุยกับไอ้ฟรอนท์อยู่ สัดด แฟนกู ผมเดินหงุดหงิดเข้าไปหามันทันที

"มีอะไรกัน?" ผมถาม

"เปล่า เขาแค่แวะมาทักทายเฉยๆ นะ" หึหึ สัดด มาทักทายแฟนกูเนี๊ยะนะ ผมคิดในใจ

"งั้นผมไปก่อนนะครับ ถ้าผมผ่านไปแถวนั้นผมจะแวะไปทักทายฟรอนท์นะครับ" ไอ้บ้านั่นมันพูดครับ

"อ่อ... ครับๆ" ไอ้ฟรอนท์มันตอบสลับกับมองหน้าผม ผมนั่งดื่มเรื่อยๆ เริ่มดึกแล้วครับ พวกผมก็เริ่มเมา ไอ้ฟรอนท์ก็เช่นกัน เมาเริ่มจะยืนไม่อยู่แล้วครับ

"เห้ย พวกมึงจะกลับเลยไหม?" ผมถามพวกเพื่อนๆ

"ยังว่ะ ยังอยากอยู่ต่อ" ไอ้หันต์มันบอกครับ พวกตัวที่เหลือก็พยักหน้าตอบรับ แน่ล่ะซิก็พวกมันกำลังนัวเนียกับสาวๆ ครบคู่ ได้ทุกคนเท่าๆ กันครับ

"เออๆ งั้นกูกลับก่อน เหมือนไอ้ฟรอนท์จะไม่ไหวแล้ว" ผมบอกเพื่อนแล้วหันไปมองแฟนตัวเอง

"ได้ครับเฮีย..ฝากดูและเพื่อนผมดีๆ ด้วยนะครับ" ไอ้ดิวมันพูดครับแต่หน้าซุกอยู่ที่คอผู้หญิง หึหึ

"เออ กลับดีๆ นะเว่ย ดูแลน้องมันดีๆ ล่ะ" เจอกันอีกที่ตอนเที่ยงเพื่อน ดูมันครับ ดูมันนัดเวลา ล่อซะเที่ยงวันเลยกะว่ะข้าวเช้าคงไม่กิน คงจะเปลี่ยนมากินมื้อดึกแทน

"อืม งั้นกูไปก่อน เจอกันที่โรงแรม" ผมพูดบอกทุกคนแล้วพยุงตัวไอ้ฟรอนท์ขึ้นมา เอาแขนโอบที่เอวมันไว้แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ลานจอดรถ

"ไหวไหมฟรอนท์" ผมถามมันครับท่าทางมันจะเมามาก หึหึ ทำให้ผมหึงยังไม่พอ ยังมาเมาทำให้ผมเป็นห่วงเพิ่มอีก มันพยักหน้านิดๆ ครับ ผมจับตัวมันนั่งในรถรัดเข็มขัดให้มันแล้วก็ขับรถออกมาทันที ผมพามันมาส่งที่ห้องมันค่อยๆ พยุงมันไปนอนที่เตียง

"เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ รอแป๊ปนึง" แล้วผมก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อมาเช็ดตัวให้มันครับ ผมจับตัวมันให้นอนลงกับที่นอน มันทำตามอย่างว่าง่าย "ถอดเสื้อก่อนนะ" ผมจับมันถอดเสื้อออกเพื่อจะเช็ดตัวให้มัน ผมหันไปเอาผ้าที่เตรียมมาชุบน้ำแล้วบิดหมาดๆ เริ่มเช็ดจากหน้ามันก่อนครับ "หนาวไหม?" ผมถามมันครับ มันส่ายหน้าแล้วมองผมเช็ดตัวให้มันนิ่งๆ หลังจากเช็ดหน้ามันเสร็จผมก็ไล่ลงมาที่ลำคอของมัน มันจับแขนผมไว้แล้วมองมาที่ผม ผมก็มองตอบมัน

"เป็นอะไรหรือเปล่า ปวดหัวเหรอ? มันส่ายหน้าครับ ผมมองมันกำลังงว่ามันเป็นอะไร

"พี่โกรธผมเหรอ?" งงครับเพราะไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรมันถึงคิดว่าผมโกรธมัน

"ป่าวนิ ทำไมเราถึงคิดว่าพี่โกรธเราล่ะ?" ผมถามกลับ

"ก็....ก็ผมทำให้พี่ค้าง?" ผมยิ้มเลยครับ

"ไม่นิพี่จะโกรธฟรอนท์ทำไมเรื่องแค่นี้เอง แต่ถ้าเป็นเรื่องไอ้ผู้ชายคนที่เข้ามาคุยกับฟรอนท์ก็ว่าไปอย่าง" มันทำคิ้วขมวด หน้างงๆ

"เขาทำไมเหรอ เขาทำอะไรให้พี่โกรธเหรอ?" ใสๆ ครับ

"ก็มันจะเข้ามาจีบแฟนพี่ จะไม่ให้พี่โกรธได้ยังไงล่ะ" ผมพูดเสร็จก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

"เขาไม่ได้ทำอะไรนะ เขาแค่มาทักแล้วคุยนิดหน่อยเองอ่ะ"

"แต่พี่ไม่ชอบให้ใครมาเข้าใกล้ฟรอนท์นิ" ผมรีบพูดเลยครับ แอบอารมณ์เสียนิดหน่อย

แล้วมันก็ลุกขึ้นนั่งเอาแขนมาคล้องคอผมไว้แล้วพูดว่า "แต่ฟรอนท์ไม่ได้ไม่ชอบเขานิน่า"

"ฟรอนท์...ฟรอนท์เมารึป่าว เดียวพี่เช็ดตัวให้แล้วนอนนะ จะได้สบายตัวขึ้น" ผมบอกมันครับ แต่ใจผมนิเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ จะกลืนน้ำลายยังยากเลยอารมณ์นี้ ก็มันเล่นมองผมตาเยิ้มๆ บวกกับเมานิดหน่อยตายิ่งเยิ้มหนักเข้าไปอีก

"ฟรอนท์เมานิดหน่อยเอง ไม่มาก พี่ไม่โกรธฟรอนท์นะ ฟรอนท์ไม่ได้สนใจคนนั้นจริงๆ" เอิ่ม...ฟรอนท์ครับ อย่ายั่วพี่เดี๋ยวพี่จะทนไม่ไหว

"อืม งั้นมาเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้นะ" ปากก็บอกไปอ่ะนะ แต่ใจนิไปไหนแล้ว ไปไกลที่สุดอ่ะ แต่ต้องห้ามใจตัวเองครับ เพราะถ้าผมดื่มเหล้าแล้วเมานิ ผมจะ..ผมจะอึดเป็นพิเศษนี่ซิ กลัวจะอดใจไม่ทำอะไรมันไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่ร้องเพลงห้ามใจของพี่ตูนไว้เป็นเครื่องเตือนใจ กร๊ากก ตอนนี้ผมก็เมาพอตัวนะ แต่ผมมีสติกว่ามัน

อุ๊ป!! แล้วจู่มันก็ประกบปากผมแล้วเริ่มจูบผม อืมม ผมดันตัวมันออก "ฟรอนท์จะทำอะไร"

"ก็ไถ่โทษที่ทำให้พี่ข้างเมื่อบ่ายไง" ผมอึ้งครับ "แต่ถ้าทำอย่างนี้พี่กลัวว่าพี่จะ..จะ อุ๊ป!! แล้วเสียงผมก็หายไปอีกครั้ง เอาว่ะแฟนอยากจะไถ่โทษก็จัดให้ซะหน่อย แล้วผมก็เริ่มจูบตอบมันครับ ตอนนี้ผมเปลี่ยนหน้าที่เป็นผู้นำเรียบร้อยแล้วครับ ผมกดปากไปที่ปากมันใช้ปากเบียดที่ปากมันเพื่อให้มันเผยปากให้ผม พอมันทำตามผมก็ส่งลิ้นร้อนของผมเข้าไปลิ้มรสหวานในปากมันทันที ผมกวาดลิ้นผนไปทั่วโพรงปากนุ่มของมัน หวานไม่สร่างเลยครับ รสจูบนี้ เราเริ่มจูบกับเร่าร้อนมากขึ้น ตวัดลิ้นหยอกล้อลิ้นเล็กของมัน

"อือออ... "

มือของผมลูบไล้ไปทั่งแผ่นหลัง ผิวเนียนเรียบของมันปลุกอารมณ์ผมได้เป็นอย่างดี มันเบียดตัวเข้าหาผมมากขึ้น ผมผละออกจากปากไปกัดที่หนูมันเบาๆ พร้อมหายใจร้อนใส่หูของมัน อารมณ์ผมกำลังพลุ่งพล่าน เท็นน้องที่กำลังหลับไหลได้ตื่นขึ้นมาเรียบร้อยแล้วครับ ผมเลื่อนหน้าลงไปไซ้ที่ซอกคอขาวของมันกัดลงไปเบาๆ เป็นรอยนิดๆ ไม่อยากทำรุนแรงครับห้ามใจอยู่บอกเลย ผมจูบไล่ลงมาจากซอกคอมาที่หน้าอกของมัน มันแอ่นหน้าอก เงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ผมเริ่มเลียที่หัวนมสีชมพูน่ารักของมัน กัดที่หัวนมแล้วดูดติดปากตึงขึ้นมาเล็กน้อย

"อืมมมม...พี่เท็น"

"ครับ" ผมเผลอมาตอบรับมันเฉยเลย

ผมเลียอยู่รอบหัวนมสีชมพูน่ารักนั้นสลับกันทั้งสองข้าง แล้วจับมันขึ้นมานั่งซ้อนบนตักผม ผมจูบที่ปากแลกลิ้นกับมันอีกครั้งมือนึงกำลังปลดกางเกงเพื่อนจะถอดให้มัน อีกมือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังมัน ร่างกายด้านล่างผมกับมันเสียดสีกับอยู่ครับผมเสียวแทบคลั่งเลยงานนี้ ผมจัดมันนอนลงแล้วถอดกางเกงให้ มันยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้ผมถอดได้สะดวกขึ้น ผมหันมาถอดเสื้อตัวเองออก ตอนนี้มันนั่งอยู่บนตักผมครับ แต่ตัวมันนอนราบไปกับที่นอนขาทั้งสองข้างของมันวางอยู่ข้างตัวของผม ตัวอันเปลือยเปล่าของมันทำเอาเท็นน้อยของผมปวดจนจะอยากจะร้องไห้แล้วครับ ผมก้มลงไปจูบที่หน้าท้องอันแบนราบของมัน มันเด้งตัวอย่างเสียวซ่าน ผมลากลิ้นร้อยลงมาเรื่อยๆ จนถึงฟรอนท์ของมัน ซึ่งมันตื่นพอตัวแล้วครับ ผมใช้ลิ้นเลียที่ส่วนหัว ลากลิ้นตามความยาวขึ้นลงอยู่อย่างนั้นแล้วเปลี่ยนมาเลียวนที่ส่วนหัวของมันอีกครั้ง

"ซี๊ดดด..อ่า พี่เท็น เสียว"

"หึหึ พี่จะจัดให้มากกว่านี้นะครับ"

แล้วผมก็ครอบปากไปที่ฟรอนท์น้อยทันที ใช้ปากผมรูดขึ้นลงให้ปรนเปรอให้กับฟรอนท์น้อยได้หรรษา เริ่มจากขึ้งลงช้าๆ แล้วเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือผมก็ลูบไล้ที่ลูกบอลน้อยของมัน อีกข้างก็ช่วยจัดการบีบเค้นที่หัวมนมันครับตอนนี้มันคงเลือกที่เสียวไม่ถูกเพราะคงจะเสียวพร้อมกันทุกจุดก็ว่าได้

"อืมมม...พี่เท็น ฟรอนท์เสียวอ่า" ผมเร่งสปีดปากผมขึ้นลงเร็วๆ จนในที่สุด น้ำขุ่นๆ ก็แตกมาใส่ปากผม ตอนนี้ตัวมันสั่นระริ้กเลยครับ หอบแฮ่กๆ อยู่บนตักผม ผมจับมันนอนเหยียดขาตรง แล้วลงจากเตียงไปถอดกางเกงออกให้เหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย สายตาผมยังมองเรือนร่ายที่นอนหอมแฮ่กๆ รอผมอยู่บนเตียง

"น่าฟัดฉิบหาย" ผมคลานขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง

"ตอนนี้ถึงตาพี่บ้างนะครับคนเก่ง" ผมก้มลงไปประกบปากแล้วจูบมันอย่าเร้าร้อนอย่างครั้ง เท็นน้อยของผมขยาดตัวเต็มที่โดยที่มันไม่ต้องเล้าโลมผมแม้แต่น้อย แค่ผมมองคนที่นอนอยู่ต่อหน้าผมก็ทำให้อารมณ์ผมพลุ่งพล่านแล้วครับ ผมจูบปาก ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กในโพรงปากรสหวานไป มือผมจับขามันแยกออกจากกันแล้วจับขึ้นตั้งฉากเพื่อแทรกตัวเขาไปหาตัวมัน ผมจูบไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงช่องทางรักของมัน ผมเลียลิ้นรอบๆ ช่องทางรักอันคับแคบ ใช้ลิ้นแย่เข้าไปแล้วตวัดลิ้นอย่างแรงรอบๆ ช่องทางรักนั้น มันเต้งตัวขึ้นตามแรงตวัดลิ้นของผม ผมใช้นิ้วกวาดเอาน้ำขุ่นที่ออกมาจากตัวมันมาทาลงตรงช่องทางรักแล้วเริ่มสอดนิ้วแรกเข้าไปเพื่อเบิกทางให้มัน

"อ๊ะ...พี่เท็น ฟ..ฟรอนท์เจ็บ"

"ทนหน่อยนะครับคนดีของพี่ พี่จะทำเบาๆ นะ พี่สัญญา" ปากก็สัญญาไปครับ เสียงผมนี่พร่ามาก ตอนนนี้ผมกำลังกัดปากตัวเองแทบจะห้อเลือดอยู่แล้ว เพราะช่องทางรักมันตอดนิ้วผมเกือบขยับนิ้วไม่ได้แน่ะครับ

"ฟรอนท์ครับ... อย่าเกร็งนะครับ" ผมยื่นหน้าไปจูบกับมันอีกครั้งพี่ให้มันผ่อนคลาย ลืมความเจ็บ ผมเริ่มขยับนิ้วได้เร่งความเร็วขึ้น ควงนิ้วงนรอบด้านในของช่องแคบของมัน ผมเริ่มเพิ่มนิ้วจากสองเป็นสาม ความวนนิ้วอยู่ด้านในช่องทางรักมัน

"อ๊ะ...พี่เท็น..น ตรง..นั้น..น"

"ตรงนี้ซินะ เดี๋ยวพี่จัดให้ครับ" ผมควงนิ้งวนแล้วสลับกับกดตรงจุดเสียวของมัน

"อ่าาาาาาาาาา......พี่เท็น" เรียกไม่หยุดปากเลยครับงานนี้

"พี่จะเข้าไปแล้วนะครับ ฟรอนท์อย่าเกร็งนะครับคนดี" เสียงผมนี่พร่าเอามากๆ คือมันปวดมากครับ ไอ้เท็นน้อยตอนนี้กำลังปวดสุดๆ ต้องการจะปลดปล่อยเต็มที

ผมจ่อเท็นน้อยที่ช่องทางรักของมัน แค่เอาส่วนหัวไปจ่อยังตอดยิ้กๆ เลยอ่ะ แล้วผมจะทนไหวไหมมม ผมจับขามันขึ้นพาดบ่าผมทั้งสองข้าง ยกสะโพกมันขึ้นเล็กน้อยแล้วเริ่มสอนใส่เท็นน้อยเข้าไปในตัวของมัน

"ซี๊ดดดดด....อ่าาาาาา อย่ารัดพี่แรงซิครับฟรอนท์ พี่เข้าไม่ได้"

สุดจะทนกับความเสียวที่ได้รับครับ ผมเอาเข้าไปแค่ส่วนหัวก็เข้าต่อไม่ได้เพราะมันตอดรัดผมรัวและแรงมากจนผมขยับต่อไม่ได้ผมก้มไปจูบปากมันเพื่อให้มันผ่อนคลาย มืออีกข้างรูดขึ้นลงให้ฟรอนท์น้อยครับ ผมทำทั้งสองอย่างพร้อมกันจนผมเริ่มขยับด้านล่างได้ ผมเริ่มสอดใส่เข้าไปในตัวมันอีกครั้ง "อ่าาาาาา......จะรัดแน่นไปไหน เดี๋ยวความอดทนกรูหมดพอดี" มันนอนขมวดคิ้วติดกันเพราะอดทนต่อความเจ็บและความเสียวที่วิ่งเข้าหามันพร้อมกัน ผมค่อยๆ ดันเข้าไปที่ละนิดๆ ไม่อยากทำรุนแรงครับกลัวมันจะเจ็บ ในที่สุดผมก็เข้ามาจนสุดความยาว

"ซี๊ดดดด....อืมมมมม" จะตอดรัดพี่ดีไหมไหนครับที่รัก

"อ่าาาาาา......ซี๊ดดด พี่เท็น มันแน่นอ่ะ อืมมม"

"อดทนหน่อยนะคนดี เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนเป็นความเสียวให้" ผมแช่ค้างเท็นน้อยไว้ในตัวมันสักพักก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ แล้วเร็วขึ้นๆ เรื่อยๆ

"อ๊ะๆๆ.. อืมมมมม พี่เท็นอย่าลึกฟรอนท์เสียว"

"อืมมมม... ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง นะครับคนดีของพี่"

ตอนนี้ผมไม่ฟังแล้วครับเร่งความเร็วบวกความแรง กระแทกเข้าออกจนตัวมันสั่นตามแรงกระแทกที่ผมมอบให้ "ฟรอนท์ อย่าตอดพี่แรงมากซิครับ เดี๋ยวพี่เสร็จก่อน"

"พี่เท็น...พี่เท็น อ๊ะ..อ๊ะ อืมมม"

ผับๆๆๆๆๆ เสียงกระแทกที่ผมรัวกระหน่ำใส่มันดังลั่นห้อง พร้อมกับเสียงครางของเราทั้งสองคน ผับๆๆๆๆ ผมเร่งความเร็วอย่างต่อเนื่อง

"ผมจับมันพลิกตัวนอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกมันขึ้น หน้ามันฟุบไปกับที่นอน สองมือของมันจิกผ้าปูที่นอนแน่นเลยครับ พอจัดท่าได้ที่เรียบร้อยผมก็เริ่มกระแทกเข้าออกอย่างแรงเพื่อไม่ให้ขาดช่วง เสียงเนื้อหน้าบั้นเด้าผมกระแทกเข้ากับก้นงามๆ ของมันเสียงดัง ตับๆๆๆๆๆ ผมกัดปากตัวเองพร้อมซี๊ดปาก "ซี๊ดดดด.....อืมมมมม" สะโพกผมยังทำหน้าที่กระแทกเข้าออกอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด

"ดีไหมครับฟรอนท์........ซี๊ดดดดดดดด" ยิ่งผมกระแทกแรงเท่าไหร่ ช่องทางรักมันก็ยิ่งตอดรับผมแรงเท่านั้น

"อ๊ะๆ พี่เท็น อ๊ะๆ ฟ..ฟรอนท์.." มันพูดเสียงติดขัดมากครับ

"ว่าไงครับ....ดีใช่ไหมครับที่รัก อืมมมม"

"พี่เท็น ฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว อืมมๆๆ อ่าๆ"

"ไปพร้อมกันนะครับรอพี่ด้วยนะครับคนดี"

ผมจับสะโพกมันแน่นจัดการกระแทกเข้าออกแรงและเร็วขึ้น ผับๆๆๆๆๆๆ

"อ๊ะๆ อ่า...อ่าาาาาาาาาา" แล้วมันก็ไปก่อนผมครับ ผมกระแทกต่ออีกสองสามทีก็ตามมันไปติดๆ ผมปล่อยน้ำของผมเข้าไปในตัวมันครับ เยอะจนล้นทะลักไหลออกมาตามง้ามขามันครับ

"ซี๊ดดดดดด......อ่าาาาาาาาาา"

ผมล้มลงไปนอนทับมันแล้วจูบที่หลังของมัน ที่แก้มทั้งสองข้างแล้วก็จบที่ปากมันครับ

"พี่รักฟรอนท์นะครับ ฟรอนท์เป็นเมียพี่แล้วนะ" ผมยิ้มให้มันแล้วมันก็ยิ้มตอนให้ผม เรานอนอยู่ท่านั้นซักพัก โดยที่ร่างกายของเราทังสองคนยังเชื่อมต่อกันอยู่ ช่องทางรักของมันยังคงตอดผมอยู่เรื่อย

"ฟรอนท์ๆ ได้ยินพี่ไหม" ผมถามมัน

"ครับ" มันตอบรับผม

"ฟรอนท์ เท็นน้อยมันปวดอีกแล้วอ่ะ ก็ฟรอนท์ไม่เลิกตอดมันซะทีมันเลยตื่นเลยอ่ะ" มันอ้าปากค้างเลยครับ หึหึ

"อีกรอบนะครับคนดีของพี่"

แล้วผมก็เริ่มกิจกรรมเข้าจังหวะขึ้นอีกครั้งที่เตียง อุ้มแตงมันไปต่อที่โซฟาอีกสองรอบ ที่ห้องน้ำอีกรอบ(ก็ว่าจะอาบน้ำให้มันอ่ะ เขาขอโทษ) แล้วก็มาสิ้นสุดที่เตียงอีกหนึ่งรอบ ท้ายสุดและสุดท้ายจริงๆ ครับ ก็จะให้ทำไงอ่ะครับมันเล่นตอดรับผมไม่หยุดซะที แถมทำตัวน่ารักอีกไม่ยอมขัดใจผมเลย แถมวันนี้ผมเมานิดๆ ด้วยอ่ะ ควบคุมยากนิดนุง เท็นน้อยผมก็ดื้อครับไม่ยอมลดน้อยลงเลยซักนิด นี่ถ้าไม่ติดน้องหลับคาอกผม ผมคงจะ...จะ... หึหึ (ที่แหละครับรักฉบับจัดหนักของนายเท็น หึหึ)

ผมเข้าไปอาบน้ำหลังจากเสร็จกิจกับที่รักผมไปหมาดๆ ตอนนี้มันนอนน่ารักอยู่บนเตียงครับ ผมเอาน้ำอุ่นกับผ้ามาเช็ดตัวและทำความสะอาดที่ช่องทางรักของมันเรียบร้อย แล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้มัน เสร็จแล้วผมก็ขึ้นไปนอนข้างมัน ดึงตัวมันเข้ามากอด จูบลงที่หน้าผากของมันเบาๆ


"ฝันดีนะครับ....ที่รักของพี่"



"พี่รักฟรอนท์นะครับ"


********************************* TBC.

รักไรท์ ชอบไรท์ อย่าลืมกดถูกใจให้ด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆๆ

[boonpa]

  เร็วไปมั๊ยพี่เท็นเล่นน้องซะหลายรอบ

[iceman555]

อุ้ยยยยย. กี่รอบเนี่ยะ.  จัดหนักจริงๆ น้องฟร้อนท์ไหวไหมอะ  อิอิ

[yowyow]

 

[liza sarin]

 

[Star_ss]

 
สวัสดีคร้าา
ใครอยู่หน้านิยายเราบ้าง ทักทายกันบ้างงน้าา
มาลงตอนที่ 16 ให้ค่ะ
ขอบให้อ่านแล้วฟินนน สาธุ

ตอนที่ 16 (เท็น+ฟรอนท์) นอนซมเพราะพิษรัก
 


"อืมมมมม....."


 
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะเสียงครางของคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผมตอนนี้ครับ ผมกดจูบลงที่หน้าผากเบาๆ ตัวมันอุ่นๆ จะไม่สบายรึป่าวเนี๊ยะ
 

"ตื่นแล้วเหรอ....หิวไหม?" ฟรอนท์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ กระพริบตาอยู่สองสามครั้งเพื่อปรับสายตาแล้วมองมาที่ผม

 
"ฟรอนท์ปวดหัวอ่ะ" น่านไง ไม่น่าเลยกรู

 
"ไหนดูซิว่าตัวร้อนไหม?" ผมพูดแล้วเอามือล้วงเข้าไปในผ้าห่มแล้วลูบที่หน้าท้องมันครับ หึหึ ไม่ค่อยเลยเนอะ

 
"อืมมม...พี่เท็นอย่า" ดูเสียงห้ามของมันซิครับ (โอ๊ยยย กรูอยากจับมันกดรับเช้าวันใหม่โว๊ยย)

 
"ว่าไง....หิวข้าวไหม? ลุกขึ้นมากินข้าวนะ จะได้กินยา"

 
ผมพูดบอกมันแต่ปากผมยังไม่เลิกซุกไซ้ที่หูไปจนถึงซอกคอมันครับ หึหึ (หอมอ่ะ)

 
"พี่เท็น...อืมมม แต่ฟรอนท์ไม่อยากกินยาอ่ะ?" มันทำหน้าอ้อนๆ ครับ มาอีกแล้วลูกอ้อนแล้วอย่างนี้ผมจะไปไหนรอด

 
"ต้องกินครับ......เดี๋ยวพี่ป้อนนะ ไม่ขมรับรอง หึหึ" ผมพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากให้มันครับ มันหน้าแดงทันที อร๊ายย...แฟนใครน่ารักจุง ^_^

 
"แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพี่อาบให้"

 
"ไม่เอา... โอ๊ยยยยย เจ็บอ่าาาา" มันพูดแล้วรีบลุกขึ้นครับ แต่มันยังไม่เห็นสภาพตัวเองตอนนี้


 
"เจ็บมากไหม?" ผมถาม
 

"มากๆๆๆๆ... ปวดไปทั้งตัวเลย ทำไมมันปวดอย่างนี้อ่ะ"

 
"อย่าดื้อนะ...เดี๋ยวพี่อุ้มพาไปอาบน้ำ ฟรอนท์อาบเองไม่ไหวหรอก" มันทำหน้าคิดครับ แล้วพยักหน้าตอบรับขึ้นลงช้าๆ เหมือนกล้าๆ กลัวๆ เด็กน้อยของผม
 

"งั้นเดี๋ยวรอพี่แป๊ปนะ พี่เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นให้ก่อนนะครับ"

 
แล้วผมก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้องเปิดน้ำอุ่นในอ่าง เตรียมผ้าเช็ดตัวสำหรับผมและมันครับ เดินกลับไปเช็คน้ำอุ่นอีกครั้งว่าร้อนไปไหม "อืมม...ไม่ร้อนเกินไปกำลังพอดี" เตรียมทุกอย่างเสร็จผมก็เดิมออกมา พอออกมาก็เห็นเด็กน้อยกำลังทำตาเคลิ้มจะหลับอีกรอบ หึหึ ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มัน
 

"ฟรอนท์ครับ ป่ะพี่เตรียมน้ำเสร็จแล้ว มาเดี๋ยวพี่อุ้มนะครับ"

 
มันก้มหน้าอายๆ ผมช้อนตัวมันขึ้นอุ้มแบบอุ้มเจ้าสาว หน้าของมันตอนนี้ซบอยู่ที่อกผมครับ ผมกดจูบที่ขมับของมันเบาๆ อย่างเอ็นดู (อย่าน่ารักบ่อยนักซิ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวคร๊าบบ) ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่าตัวเองหลงมันมากๆ พูดจาเพราะขึ้น เอาใจคนเก่งขึ้น แต่กับมันคนเดียวนะครับ ไม่นับเพื่อนๆ ผม ส่วนผู้หญิงที่ผ่านๆ มานะเหรอ หึหึ one night stand เท่านั้นครับ ไม่เคยมีใครได้มากกว่านั้นเลย แต่ถ้าเรื่องตามมาหึงหวงผมก็มีบ้างครับ ไม่ซิมีบ่อยเลยก็ว่าได้ นี่ก็เป็นเหตุผลที่ผมยังไม่อยากคบใครเป็นแฟนครับ แต่ตอนนี้ความคิดของผมได้เปลี่ยนไปตั้งแต่มีมันเข้ามา
 

ผมอุ้มมันเข้ามาในห้องน้ำ วางมันนั่งลงบนฝาชักโครก

 
"ยกแขนขึ้นซิ เดี๋ยวพี่ถอดเสื้อให้" มันอายหน้าแดงเลยครับ อายทำไมในผมเห็นทุกส่วนของร่างกายมันแล้วอ่ะ หรือว่าเป็นผมเองที่หน้าด้านว่ะ ฮ่าๆๆๆ

 
"ไม่เป็นไร ฟรอนท์ถอดเองได้" มันบอก

 
ผมไม่ฟังหรอกครับจัดการถอดให้ครบทุกชิ้น บริการเป็นเลิศ บอกเลย! พอผมถอดของมันเสร็จก็มาถอดของตัวเองบ้างครับ พอมันเห็นเท็นน้อยมันก็หลบตาทันทีโดยไม่ทักทายกัน หึหึ (อายได้น่ารักมั่กๆ) แล้วผมก็อุ้มมันขึ้นมันรีบเอาแขนเกี่ยวคอผมทันที คงจะกลัวตกนะครับ ผมเลยจุ๊บที่ปากปลอบใจมันครับเดี๋ยวจะขวัญเสียซะก่อน หึหึ ผมอุ้มมันลงไปในอ่างนั่งหันหน้าเข้าหากัน


 
"อ้าขาออกซิ เดี๋ยวพี่ทำความสะอาดให้" 

 
"เห้ยยย ไม่เอาเดี๋ยวฟรอนท์ทำเองได้"

 
"อย่าดื้อน่า เดี๋ยวพี่ทำให้นะครับ"

 
"เห้ยยย...พี่เท็นเดี๋ยวก่อน อืมมมมม"


 
พูดไม่ทันจบผมก็จับตัวมันหันหลังมาซ้อนด้านหน้าผมแล้วใช้ขาทั้งสองข้างของผมเกี่ยวขาของมันแล้วแยกออกจากกัน จัดการส่งนิ้วเข้าไปสองนิ้วแล้วก็วน ควักเอาสิ่งที่ผมปล่อยเข้าไปเมื่อคืนออกมาทันที


 
"อ๊ะ....พี่เท็นนน...อืมมมม"

 
"ทนหน่อยนะ แป๊ปเดียว ถ้าปล่อยเอาไว้มันจะไม่ดีนะครับ" ผมพูดเสียงแหบพร่า เลียริมฝีปากตัวเองอย่างอดไม่ได้

 
เสียงครางของมันกำลังสั่นโสตประสาทของผม ความอดทนผมยิ่งมีอยู่น้อยอยู่ด้วย ได้ยินแค่เสียงครางของมันก็ปลุกอารมณ์ผมได้ดีเกินคาดเลยครับ

 
"ฟรอนท์ พี่ขอเถอะนะครับ รอบเดียวพี่สัญญานะครับ"

 
ไม่ไหวแล้ว ความอดทนของผมขาดสะบั้นทันที ว่าจะไม่ทำอะไรมันแล้วนะ แต่ถ้ามันยังส่งเสียงอย่างนี้อยู่ผมนี่แหละจะขาดใจตายแทนมัน มันอาจจะไม่สบาย เป็นไข้ แต่ผมอาจจะขาดใจ ใจขาด ลงไปนอนแดดิ้นแน่งานนี้

 
"รอบเดียวแน่นะ" มันถามได้น่ารักมาก อร๊ากกก กรูจะกระอักเลือดตายย
 

"ครับ...รอบเดียวนะครับคนดี" ผมขอมัน

 
มันก็คนมีอารมณ์อยู่ไม่น้อย เพราะตอนนี้ฟรอนท์น้อยก็เริ่มตื่นจากหลับไหลแล้วครับ ส่วนของผมคงไม่ต้องบอกนะครับ มันตื่นนานแล้วครับตั้งแต่เด็นน้อยผมขยับตัวตื่นตอนเช้า หึหึ แล้วตอนนี้มันก็พร้อมรบมากครับ ขยายจนผมปวดจนจะทนไมไหว ขอระบายก่อนแล้วกันนะครับ


 
"ซี๊ดดดดดด......อ่าาาาาาาาาา"

 
"พี่รักฟรอนท์นะครับ" ผมไม่ลืมที่จะบอกรักกับมันครับ ก็มันน่ารักอย่างนี้จะไม่ให้รักยังไงไหวครับ

 
จบครบสองรอบกันไป เห้ยย!! (ไหนว่าจะรอบเดียวว่ะไอ้เท็นนนน ไอ้หื่นกามม...!!) อันนี้ผมต้องขอโทษจริงๆ ผมพยายามแล้วครับ แต่.... ผมขอโต๊ดด ผมจัดการอาบน้ำให้มันเรียบร้อย พร้อมกับใส่เสื้อผ้าให้ ผมอุ้มมันเปลี่ยนมานอนที่ห้องของผมครับ ห้องผมสะดวกกว่าเพราะมีครบทุกอย่าง แล้วผมก็ปล่อยให้เด็กน้อยนอนพักไปก่อนครับ แล้วผมก็โทรลงไปสั่งข้าวต้มให้ฟรอนท์ครับ พร้อมกับเตรียมยา ยาตัวเดียวกับที่ผมให้กินคราวที่แล้วแหละครับให้เด็กที่โรงแรมออกไปซื้อมาให้ พอผมเตรียมทุกอย่างครบก็มาปลุกฟรอนท์ที่ห้องนอน


 
"ฟรอนท์ครับ ลุกขึ้นมาทานข้าวนะครับ"

 
"อืมมมม พี่เท็นฟรอนท์ปวดหัว" มาอีกแล้วครับลูกอ้อนเวลาไม่สบาย

 
"ครับ ลุกขึ้นมากินข้าวนะ จะได้นอนพักผ่อนจะได้หายปวดหัวไงครับ ลุกขึ้นนะคนดี" มุขนี้ถึงจะเอาอยู่ พูดเพราะๆ แบบแนวขอร้อง รับรองน้องทำตาม

 
แล้วมันก็ลุกขึ้นมาโดยมีผมช่วยพยุงตัวขึ้น "เจ็บ" มันพูดครับส่วนน้ำตาก็ตามมาติดๆ หยดแหมะๆ ทันที เด็กน้อยของผม ผมดึงตัวมันเข้ามากอดปลอบใจมันสักพัก พอมันเลิกร้องก็ป้อนข้าวให้มันครับ จะได้กินยาแล้วนอนพักผ่อน ไม่อย่างนั้นไม่หายแน่งานนี้ ยิ่งป่วยง่าย แถมกินยายากอีก มันกินข้าวต้มได้แค่ครึ่งเดียวเองครับ ก็บอกผมว่ากินไม่ไหวอิ่ม โอเคร อย่างน้อยก็มีข้าวในกระเพาะครับ

 
"มาครับ มากินยานะ จะได้นอนพักผ่อน" เอาแล้วครับเบ๊ะปากทันที ตาเริ่มมีน้ำคลอที่ตาเล็กน้อย

 
"ไม่กินนะ ไม่ชอบ มันขม" มันพูดครับ

 
"กินนะครับจะได้หายนะ เดี๋ยวพี่ป้อนเองนะ"

 
"ป้อนยังไง?" มันถามผมครับ

 
"ก็ป้อนแบบเดินแหละ ที่พี่เคยป้อนให้นะ" ผมเขินหน้าแดงไปถึงหูเลยครับ

 
"คราวที่แล้วพี่ป้อน ขมไหม?" ผมถามมันครับ มันส่ายหัวตอบผม แต่ไม่พูดออกมา

 
"นั่นไง ไม่เห็นขมเลย งั้นพี่ป้อนแบบเดิมเนอะ จะได้ไม่ขมไง แล้วฟรอนท์ก็จะได้หายปวดหัวไงครับ" กล่อม จงหลง จงงม จงงาย เห้ยย!! ไม่ใช่ล่ะ งานนี้ต้องกล่อม ไม่งั้นไม่สบายยาวแน่ๆ ฟรอนท์พยักหน้าตอบรับ หึหึ

 
ผมจัดการเอายาและน้ำเทใส่ปากผม จับหน้าของมันให้ยื่นหน้ามาใกล้ๆ พร้อมกับประกบปากมัน มันอ้าปากรับยาที่ผมส่งให้ พอผมส่งยาเสร็จก็กดจูบเบาๆ ที่ปากของมันสามสี่ครั้งแบบไม่ได้ล่วงล้ำ แล้วพยุงตัวให้มันนอนลงแล้วจูบที่หน้าผากของมันเบาๆ

 
"พักผ่อนนะครับคนดี จะได้หายเร็วๆ"

 
แล้วผมก็ยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยน แล้วมันก็หลับไปในที่สุด ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วกดโทรออก

 
"ไอ้กันต์ กรูเองนะ พวกมึกำลังทำอะไรอยู่ว่ะ" ผมถาม

 
"กำลังจะไปกินข้าวว่ะ มึงอ่ะ อยู่กับน้องฟรอนท์เหรอว่ะ เพื่อนมันโวยวายฉิบหายโดยเฉพาะไอ้ดิวเนี๊ยะ" เฮียๆๆ เพื่อนผมอยู่ไหน เอาเพื่อนผมคืนมานะ เสียงมันรอดเข้ามาในโทรศัพท์ครับ

 
"เออ...กูอยู่กับฟรอนท์ มึงจัดการไอ้ดิวได้ตามละดวกเลย กรูอนุญาต หึหึ"

 
"อ่อ...อีกอย่าง พวกจะอยู่ต่อกับฟรอนท์นะ มันไม่ค่อยสบายนิดหน่อย พวกมึงกลับไปก่อนกรูได้เลยนะ"

 
"เออๆๆ โอเคร ตามนั้นก็ได้ เดี๋ยวก็บอกเพื่อนน้องให้แล้วกัน" ไอ้กันต์มันรู้งานครับไม่ต้องบอกมาก

 
"อืม...ขอบใจมึงมากว่ะ มีอะไรก็โทรหากูก็แล้วกันนะ บาย"

 
"อืม...โชคดี ดูแลน้องเขาดีๆ ล่ะ บายแล้วเจอกัน"

 
ผมโทรบอกเพื่อนเรียบร้อยก็หันมามองคนที่กำลังนอนอยู่ข้างกายตอนนี้ มันกำลังหลับสนิทเลยครับสงสัยจะเพลียจัด ผมดึงมันเข้ามากระชับกอด มันขยับตัวเข้ามาอ้อมกอดของผมมากขึ้น
 

 
"หายไวๆ นะครับคนเก่ง"


*********************

 
เช้า.......


 
"พี่เท็น.....พี่เท็น"

 
"อืมมมมม.....ว่าไงครับตื่นแล้วเหรอ?" ผมจูบลงที่หน้าผากมันเบาๆ

 
เมื่อคืนผมนอนเช็ดตัวให้มันทั้งคืนเลยครับ นี่คงจะดีขึ้นแล้วถึงมีแรงเรียกผมแต่เช้าแบบนี้ หน้าตามันตอนตื่นก็ยังน่ารักครับ ตาโตๆ มีถุงใต้ตานิดๆ ผมยุ่งๆ ชี้ไปคนล่ะทาง หึหึ เด็กน้อยของพี่เท็น

 
"ว่าไง...หิวหรือปวดหัว?" ผมพูดเสร็จผมก็เอามือไปทาบที่หน้าผากมัน

 
"ตัวไม่ร้อนแล้วนิ....เอาไรคร๊าบบบบ?"

 
"หิว...หิวข้าว สั่งให้กินหน่อย" พร้อมกับยิ้มยิงฟันครบสามสิบสองซีก

 
"หึหึ ได้คร๊าบบ รอสักครู่นะครับคุณชาย"


 
จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ

 
คงไม่ต้องบอกซินะว่าผมทำอะไรกับมัน หึหึ แล้วผมก็ลุกขึ้นไปโทรสั่งอาหาร ไม่นานนักอาหารก็ขึ้นมาเสริฟที่ห้องของผม

 
"ฟรอนท์ อาบน้ำก่อนนะค่อยมากินข้าว ลุกขึ้นไหวไหม?" ผมถามมัน มันนอนทำตาปริบๆ เหมือนจะขอกินข้าวเลยโดยที่ไม่ต้องอาบน้ำ

 
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยนะ จะลุกไปอาบดีๆ หรือจะให้อุ้มแล้วเข้าไปอาบน้ำให้ล่ะ?"

 
"อาบเองๆๆ อาบเองได้" วิ่งไปแล้วครับ อย่างไว หึหึ

 
"กินข้าวเสร็จไปเดินเล่นที่ทะเลไหม? บ่ายค่อยขึ้นมาเก็บของแล้วกลับบ้านกัน"
 

"อืม...ไปๆๆ อยากถ่ายรูปด้วย ยังไม่ได้ถ่ายเลยอ่ะ"

 
"อืม...งั้นกินข้าวเสร็จแล้วไปกัน" ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน หลังจากที่อะไรๆ ระหว่างเรามันชัดเจนขึ้นฟรอนท์ก็ดูว่าง่ายขึ้นไปด้วยครับ มันทำตัวน่ารักกว่าเดิม พูดกับผมดีขึ้นกว่าเดิม ไม่เหมือนแรกๆ ที่คอยจะกัดแต่กันเจอหน้ากันเป็นไม่ได้ ผมอยากให้มันทำตัวน่ารักอย่างนี้ทุกวันจัง หึหึ

 
เราเดินเล่นที่ทะเล ผมถ่ายรูปให้มันบ้าง มันถ่ายรูปให้ผมบ้าง เราใช้แค่มือถือนี่แหละครับถ่ายง่ายดี

 
"ฟรอนท์ มาถ่ายรูปคูกันเร็ว เรายังไม่มีรูปคู่กันเลย"

 
"เห้ยย ไม่เอา"
 

"อ่าวทำไมล่ะ?" ผมถาม มันมองสายทีขวาที หึหึ คงจะอายมั้งครับถ้ามีคนมาเห็นว่าผู้ชายกับผู้ชายถ่ายรูปคู่กัน

 
"อายคนอื่นเหรอ?" ผมถามมัน

 
"อืม" มันพยักหน้าพร้อมกับตอบเบาๆ ในลำคอ

 
"อายทำไม? พี่ไม่เห็นจะอายเลย ฟรอนท์ไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นจะพูดว่ายังไงนะ ตอนนี้แคร์แค่ความรู้สึกเราสองคนก็พอ" มันมองหน้าผมแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบ
 

"มานี่มะ"

 
มันเดินเข้ามาหาผม ผมเอาแขนโอบที่เอวของมันแล้วถ่ายรูปคู่กับมัน ทำหน้าทะเล้นบ้าง ทำหน้านิ่งเก็กหล่อบ้าง เราถ่ายกันอยู่หลายท่าครับ จนมาจบที่ท่าผมหอมแก้มมัน ผมชอบภาพนี้ที่สุด เพราะหน้าของเราทั้งคู่ดูยิ้มแล้วมีความสุขกันทั้งคู่ ทั้งรอยยิ้มและสายตาที่สื่อออกมามันสามารถบอกอะไรเราได้หลายๆ อย่าง

 
"ขอบคุณนะที่ยอมคบกับพี่" ผมมองหน้ามันแล้วพูดบอกกับมัน

 
"ฟรอนท์ก็ขอบคุณนะที่พี่เลือกฟรอนท์" คึคึ "อายอ่ะ ไม่เคยพูดอย่างนี้มาก่อน"

 
"ป่ะ....ไปทำให้ชินกัน"

 
"เห้ยยยย...ปล่อยๆ พี่เท็น" ฮ่าๆๆๆๆ
 

ผมอุ้มมันแล้ววิ่งไปรอบๆ ริมทะเล เราหัวเราะเล่นกันอย่างมีความสุข เป็นความทรงจำที่ดีที่ผมจะเก็บมันไว้ให้นานเท่าที่ผมจะทำได้ และผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด
 


"รัก"
 


 
*************************************** TBC.



คิดถึงคนอ่านจุง 

[yowyow]

 

[iceman555]

หวานเวอร์ๆๆๆๆ. ฟินนนนน

[we.jinkyu]

 
รักเลยค่า

[thagoon]

พี่เท็นน่ารัก

[Star_ss]

น่ารักจุงเบยยย
คิดถึงคนอ่านปั๊บ มาแสดงตัวปุ๊ป
ขอบคุณ คุณ yowyow, @iceman555,@we.jinkyu ที่เข้ามาเม้นให้กำลังใจตลอด
และคุณ thagon ด้วยนะจ๊ะ แวะเข้ามาอ่านบ่อยๆ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปอิอิ
อ่อแล้วคนต่อๆไปที่กำลังอ่าน หรือกำลังจะเม้นให้เรานะค่ะ

หวังว่าเราคงไม่ผิดกฏเนอะ หนึ่งตอบต่อหนึ่งตอน สู้ๆ

กำลังเต็มเปลี่ยมไปเขียนต่อตอน...ก่อนนะค่ะ
พรุ่งนี้เช้าจะมาลงตอนต้อไปให้ค่ะ รออ่านกันด้วยน้าาาา


ขอบคุณทุกคนนะค่ะ
 

[zuu_zaa]

 

[sodawan1]

เท็นเท็น น่ารักกกกอ่ะะ 

[โซดาหวาน]

โอ้ยยยย...ฟินนนนอ่ะรู้ยังงง!
รอตอนต่อไปอยู่น๊าา >;<

[Star_ss]

มารายงานตัวพร้อมอัพเดทตอนใหม่ให้ค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจกันคนเขียนด้วยน้าา
ขอบคุณสำหรับทุกๆ เม้นค่ะ
คนอ่านมีความสุข คนเขียนยิ่งมีความสุขกว่า
ความฟินนนน...ยังไม่หมดเท่านี้นะจ๊ะ ติดตามกันต่อน้าา
 

★:.*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡ตอนที่ 1 (ฟรานซ์+อิงค์)
******************************************

ตอนที่ 1 (ฟรานซ์+อิงค์) First Time

พาร์ท ฟรานซ์
ผมชื่อ ฟรานซ์ ครับ คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันมาก ถ้าคุณพอจะรู้จักน้องชายผมที่ชื่อฟรอนท์ คุณก็คงรู้จักผมบ้างแล้วเช่นกัน วันนี้ผมหยุดงานหนึ่งวันครับ เพราะมีภารกิจพิเศษต้องทำ ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกพร้อมกับดื่มกาแฟต้องรับเช้าวันใหม่ครับ ที่บ้านของผมตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยครับ มีแค่ผมและแม่บ้านสองสามคน พ่อกับแม่ผมบินไปดูงานที่อเมริกาครับ จะกลับมาวันนี้เครื่องลงตอนเย็นครับ แล้วก็ต้องเป็นผมที่ต้องไปรับ เพราะฟรอสต์ก็ไม่อยู่มีนัดทำงานส่งอาจารย์กับเพื่อนๆ ส่วนฟรอนท์ยังไม่กลับต้องแต่เมื่อวานแล้วครับสงสัยจะค้างที่คอนโดเพื่อน ผมนั่งจิบกาแฟสลับกับอ่านหนังสือ ก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาที่หน้าบ้าน

"ฟรอนท์คงกลับมาแล้ว"

พี่อุ่นแม่บ้านประจำบ้านผมกำลังจะวิ่งออกไปดู แต่ผมห้ามเอาไว้ก่อน

"พี่อุ่น....ไม่ต้องครับพี่ เดี๋ยวผมออกไปดูเองครับ ฟรอนท์คงจะกลับมาแล้ว" ผมเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน รถฟรอนท์น้องชายคนเล็กของผมจริงๆ ครับ แต่....คนที่ขับรถมากลับไม่ใช่น้องชายผม!!

"สวัสดีครับ...ผมเพื่อนฟรอนท์ครับ ผมขับรถมาคืนให้ฟรอนท์นะครับ พอดีฟรอนท์ขับกลับไม่ไหว"

ผมมองหน้านิ่งๆ ทำไม่ผมไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนของน้องผมคนนี้เลยนะ ผมพยักหน้าให้น้องเขาเล็กน้อย

"พี่ชื่อฟรานซ์ครับ เป็นพี่คนโตของฟรอนท์" แล้ว....?

"ผมอิงค์ครับ เพื่อนฟรอนท์ เรียนคนละคณะ แต่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ม.ต้นครับ" น้องแนะนำตัวกับผม

"ครับ...แต่พี่ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเราเลยล่ะ?"

"คงเพราะผมเพิ่งมาบ้านฟรอนท์ช่วงเรียนมหาลัยนะครับ"

"อืมม...คงจะอย่างนั้น เข้ามาในบ้านก่อนซิ" ผมบอกมัน

"เออๆ....คือ เดี๋ยวผมต้องไปทำธุระต่อนะครับ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ"

"ไปที่ไหนล่ะ?" ผมถาม ปากไวกว่าความคิดนะครับ

"แถวๆ ลาดกระบังนะครับ ต้องไปเอาของที่เพื่อน"

"ไปยังไงล่ะ เราไม่ได้ขับรถมานิ?"

"เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่ไปครับ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราเอง พี่ก็จะออกไปข้างนอกอยู่พอดี"

"เออ....ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมไปเองได้ครับ"

"ไม่เป็นไร พี่จะไปส่งเราเอง เข้ามานั่งรอข้างในก่อนซิ พี่ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

"อืม...ครับ ขอบคุณครับ" แล้วน้องก็เดินเข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขก รอผมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเปลี่ยนไม่นานครับก็เดินลงมา

"แล้วเรากินข้ามมารึยังล่ะ?" ผมถามน้อง

"ยังครับ...ผมว่ะจะไปเอาของที่เพื่อนก่อนค่อยแวะกินข้าวครับ"

"อืม....ป่ะงั้นไปกัน" ผมพูดแล้วเดินนำไปที่รถของผมที่จอดอยู่ ผมเดินไปที่ประตูด้านข้างคนขับเพื่อนเปิดให้น้อง น้องทำหน้าเกรงใจเล็กน้อย

"ไม่เป็นไร พี่เปิดให้ครับ ไม่ต้องเกรงใจ" ผมส่งยิ้มอุ่นให้ น้องก็ยิ้มตอบผมแล้วผมก็ปิดประตูรถ หลังจากนั้นผมก็เดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับ

"คาดเข็มขัดด้วยนะครับ เพื่อความปลอดภัย"

"ครับ..ครับ" น้องรีบตอบแล้วคาดเข็มขัดทันที

เรานังเงียบกับสักพัก ผมก็เลยชวนน้องคุยครับเพื่อลดอาการเกร็ง

"เราเอาของกับเพื่อนนานไหม?" ผมถาม น้องทำหน้าสงสัยเล็กน้อย

"ไม่นานครับ แค่เอาแล้วก็กลับเลยครับ"

"อืม...งั้นก็ดีเลย พี่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวเราไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยแล้วกันนะ"

"เออ....คือ...คือ"

"ทำไมเหรอ เรามีนัดที่ไหนต่อแล้วบอกพี่ไม่ได้รึป่าว?"

"เปล่าๆๆ ครับ ผมแค่เกรงใจพี่นะครับ"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก แค่เรานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก็พอ ถือซะว่าพี่ตอบแทนเราที่ช่วยขับรถมาให้ฟรอนท์ที่บ้านแล้วกัน"

"อืม...เอางั้นก็ได้ครับ ขอบคุณครับ"

"ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจดีซะอีกพี่จะได้มีเพื่อนคุยตอนกินข้าว หึหึ" ผมพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้น้องอีกครั้ง

ทำไมผมถึงรู้สึกว่าคุยกับน้องเขาแล้ว ผมยิ้มบ่อยจัง ผมขับรถพาน้องไปทานอาหารแถวนั้นแหละครับเพราะผมมีเพื่อนเป็นเจ้าของร้านอาหารอยู่แถวนั้นพอดี เลยถือโอกาสไปอุกหนุนเพื่อนตัวเองซะหน่อย พอถึงร้านผมก็จอดรถและเดินน้ำน้องเข้ามาในร้าน ร้านของเพื่อนผมตกแต่งเป็นเหมือนร้านอาหารทั่วๆ ไปนี่แหละครับ แบ่งเป็นสองโซน โซนด้านในเป็นห้องแอร์ ส่วนโซนด้านนอกก็เป็นแบบ outdoor ครับ ถ้าเป็นตอนกลางคืนก็จะมีวงดนตรีมาร้องเพลงให้ฟังด้วยครับ ด้านนอกมีต้นไม่เยอะครับและมีน้ำตกขนาดย่อมๆ จึงทำให้อากาศไม่ร้อนครับ ผมกับน้องเลือกนั่งด้านนอกครับ แล้วพนักงานก็เดือนถือเมนูอาหารมาให้ครับ

"สวัสดีค่ะ คุณฟรานซ์ ไม่ได้มานานเลยนะค่ะ" เธอทักทายผมครับ เป็นผู้ช่วยของเพื่อนผมเองครับ เธอแอบชอบผมอยู่เพื่อนผมมันบอกมาว่างั้น

"อ่อ...ครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างครับ ช่วงนี้งานเยอะเป็นพิเศษนะครับ"

"หาเวลามาบ่อยๆ ซิค่ะ ไม่ได้เห็นหน้านานๆ ตาลคิดถึงนะค่ะ"

"ครับ...ขอบคุณมากครับ"

"งั้นคุณฟรานซ์เชิญเลือกรายการอาหารไปก่อนนะค่ะ เดี๋ยวตาลกลับมารับออเดอร์ค่ะ" เธอพูดเสร็จก็ยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไปรับแขกที่เพิ่งมาใหม่ครับ

"เลือกตามสบายเลยนะ อยากกินอะไรสั่งได้เลยมื้อนี้พี่เลี้ยงเราเอง" ผมพูดบอกน้องแล้วยิ้มออกไป

"ไม่เป็นไรครับ ผมว่าช่วยๆ กันออกดีกว่าครับ ผมเกรงใจพี่ครับ"

"เชื่อพี่เถอะน่า เดี๋ยวพี่จัดการเองครับ"

"ก็ได้ครับ งั้นผมสั่งแบบไม่เกรงใจเลยนะ แล้วพี่อย่ามาบ่นล่ะ" น้องพูดล้อเล่นกับผมครับ ผมจะดูซิว่าจะกินเยอะซะแค่ไหนกันเชียว

ผมกลับน้องนั่งทานข้าวกับไป คุยกันไป เกี่ยวกับเรื่องเรียนของน้องบ้าง เรื่องงานของผมบ้าง สลับกับไปจนเราทานข้าวเสร็จ

"เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านนะ จะได้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่กลับคนเดียว" ผมบอกหลังจากทานข้าวเสร็จ

"ไม่เป็นไรครับ ผมรบกวนพี่มามากแล้ววันนี้เดียวผมกลับเองดีกว่าครับ แล้วบ้านผมก็ไกลจากที่นี้ด้วยครับ"

"บ้านอยู่ที่ไหนล่ะ?" ผมถามทันที

"อยู่ที่.....ครับ"

"อืมก็ไม่ไกลมากนิ พี่ไปส่งเรานี่แหละดีที่สุดแล้ว"

"แต่...แต่พี่มีธุระต้องทำนิครับ ผมไม่อยากรบกวนเวลาของพี่ครับ"

"เอาเป็นว่าตกลงแล้วกัน แล้วก็เลิกเกรงใจพี่นะครับ พี่เต็มใจทำครับ"

ผมพูดเสร็จก็จ่ายตังค์ค่าอาหาร แล้วเดินนำน้องออกมาเพื่อจะเดินไปที่รถ

"เห้ยย...ไอ้ฟรานซ์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ?  ไม่เห็นโทรบอกกูเลย

"มาได้ซักพักแล้วนะ กำลังจะกลับพอดี แล้วมึงทำไมเพิ่งเข้าร้านเนี๊ยะ ขี้เกียจใหญ่แล้วนะ"

"หึหึ พาเด็กไปส่งที่บ้านมานะ เพิ่งกลับเข้าร้าน แล้วมึงพาใครมาด้วยว่ะ?" มันพูดพร้อมกับมองมาที่เด็กข้างหลังผม

"น้องกูนะ" ผมตอบ

"สวัสดีครับ ผมอิงค์ครับ"

"เออ...หวัดดีครับ พี่ธานครับ" เห้ยยย!! "กูไม่เห็นรู้มาก่อนว่ามึงมีน้องคนที่สาม รู้แค่ว่ามีน้องสองคน" หึหึ มันทำหน้าตาเจ้าเล่มากครับ

"เออ...เพื่อนน้องกรูเอง อย่าถามมากนักเลย ไปทำงานได้แล้ว กูจะกลับแล้ว"

"เออๆ แค่นี้ก็ทำหวง ไว้แวะมาอีกนะ แล้วเจอกัน"

"อืม แล้วเดี๋ยวว่างๆ จะแวะมา ไปล่ะ"

แล้วผมก็เดินออกมาจากร้านครับรถไปส่งน้องที่บ้าน

"ขอบคุณมากครับพี่ฟรานซ์"

"ไม่เป็นไรครับ ว่างๆ ก็แวะมาเที่ยวที่บ้านพี่บ้างนะ"

"เออ....ครับๆ งั้นผมเข้าบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ"

"ครับ...หวัดดีครับ" ผมพูดพร้อมกับส่งยิ่มอุ่นๆ ให้น้องก่อนขับรถเพื่อไปรับพ่อกับแม่ที่สนามบินครับ

วันนี้ทั้งวันผมออกมาตะลอนๆ กับเพื่อนของน้องผมทั้งวัน ทั้งที่ผมค่อยออกมาจากบ้านตอนบ่ายๆ ก็สามารถมารับพ่อกับแม่ผมทัน แต่ผมรู้สึกว่าน้องอิงค์คนนี้มีแรงดึงดูดแปลกๆ ทำให้ผมอยากพูดคุยด้วย แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรครับ

พอแม่กลับมาถึงบ้านวันต่อมาน้องชายคนเล็กของผมก็ไม่สบาย แม่ก็เป็นห่วงน้องมากเพราะน้องป่วยบ่อยร่างกายไม่ค่อยเข็งแรงตั้งแต่เด็ก ผมสลับกับแม่เข้าไปดูอาการน้องเรื่อยๆ ครับ



"อืมม...ถ้าฟรอนท์หายดี ต้องถามเกี่ยวกับเพื่อนน้องที่ชื่ออิงค์ซะหน่อย"


*****************************************************************************

พาร์ท อิงค์

"ไอ้อิงค์.......อิงค์โว๊ยยยยยย เสื้อยืดสีดำตัวโปรดกูอยู่ไหนว่ะ?"

ไม่ต้องตกใจครับ เสียงเรียกแบบนี้ สนิทชิดเชื้อแบบนี้ โวยวายแบบนี้ คุณฟังจากการเรียกชื่อผมพร้อมคำหน้าว่า "ไอ้" คงจะคิดว่าเป็นเพื่อนผมซินะ ถ้าคุณคิดแบบนั้น คุณคิดผิดครับ เขาคือพี่ชายผมเอง ชื่อ อ้น ผมมีพี่น้องทั้งหมดสามคนครับ พี่ชายชื่ออ้น น้องสาวชื่ออ้อน ส่วนผมชื่อ "อิงค์" ครับ เป็นลูกชายคนกลาง ผมกับพี่ชายห่างกันแค่ปีเดียวครับ ส่วนน้องสาวอยู่ ม.ปลาย อายุห่างกันกับผม 4 ปี ผมกับพี่ชายเราสนิทกันจนเหมือนเป็นเพื่อนกันซะมากกว่าครับ แล้วที่สำคัญเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยเรียกพี่ชายผมว่า

"ไอ้" เลยนะครับ ผมจะเรียกชื่อเฉยๆ แต่พี่ผมนิซิ หึหึ ก็อย่างที่ได้ยินเมื่อกี้แหละครับ

"ก็อยู่ในตู้เสื้อผ้าอ้นไง ถามแปลกๆ" ผมส่ายหัวให้กับพี่ชายต๋องๆ ของผม เห็นพี่ผมเป็นอย่างนี้แต่รักน้อง หวงน้องมากนะครับ หวงทั้งผมและอ้อน ผมถึงยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะที พอมีสาวๆ เข้ามาหน่อยพี่ผมก็รีบสแกนกรรมทันทีครับ ไม่ผ่านก็หาทางกีดกันออกไปด้วยวิธีต่างๆ ผมเหนื่อยใจกับพี่ชายตัวเองเหลือเกิ้นนน

"ไม่มี....ไม่มี หาไม่เจอ มาหาให้หน่อยดิ เร็วๆ วันนี้มีนัดสาว"

ผมส่ายหัวแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเดินตรงไปยังห้องของพี่ชายผม ถ้าไม่รีบไปหาให้นะครับ บ้านแตกแน่ผมไม่ต้องทำอะไรนอกจากฟังเสียงพี่ผมโวยวาย

"เร็วๆๆ เดินเร็วๆ ดิ มาหาให้หน่อย"

ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เดินไปเปิดประตูฝั่งขวา หึหึ ก็พับอยู่อ่ะครับ ผมละงงกับพี่ผมจริงๆ ว่าทำไมถึงหาไม่เจอ

"นี่ไงอ้น....ทำไมตัวหาไม่เจอเนี๊ยะ ก็อยู่ที่เดิมตลอด"

"แฮ่ะๆๆ....ก็มันหาไม่เจอนิ ถ้าเจอจะให้มาหาให้ป่ะล่ะ มึงก็บ่นจริงเลย เป็นแม่เหรอ?!"

"เขาไม่ใช่แม่....แต่เขาเป็นน้อง"

"เออๆๆๆ.....พูดเล่นนิดเดียวทำเป็นหน้างอ ยิ้มหน่อยๆๆ" พี่หยิกแก้มผมแล้วดึงโยกซ้าย โยกขวาเล่น

"โอ๊ยยย....อ้น เล่นอะไรเนี๊ยะเขาเจ็บนะเว่ย ปล่อยยย"

"โหห...แกล้งนิดเดียวก็ไม่ได้ แล้ววันนี้จะไปไหนไหม? แล้วรถใครจองอยู่ที่บ้านเรา?"

"อืม....เดี๋ยวเขาจะขับรถไปคืนเพื่อนที่บ้าน เมื่อคืนมันเมาไม่ได้ขับรถกลับเองนะ"

"งั้นก็ขับดีๆ ล่ะ ระวังตัวด้วย" พี่ผมบอก

"อ้น...เขาโตแล้วเหอะ ห่วงอยู่ได้"

"อ่าว....พูดงี้สวยดิ ไม่ให้ห่วงน้องแล้วให้ห่วงใคร เดี๊ยะๆๆ"

"อืมๆๆ เข้าใจแล้ว...งั้นเขาเอารถไปคืนเพื่อนเลยแล้วกัน เพราะต้องแวะไปเอาของบ้านเพื่อนอีกคนอ่ะ"

"อย่ากลับบ้านมืดล่ะ ห้ามนะ"

"บอกตัวเองเหอะอ้น" ผมพูดแขวะพี่ชายไม่ได้จริงจังนัก

"เออๆ....ไปไหนก็ไปเลยไป โตแล้วดื้อนะไม่ยอมเชื่อฟังพี่"

"แบร่ๆๆๆ...... "

ผมแลบลิ้นแล้ววิ่งออกจากห้องทันที เดี๋ยวโดนครับ ฮ่าๆๆ ผมเดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที ผมรู้จักบ้านไอ้ฟรอนท์ดีครับ ช่วงเข้ามหาลัยไปบ่อยๆ แต่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ไปนานๆ ทีถึงจะไป ไปทีไรก็ต้องนอนเป็นเพื่อนมันบ้างเพราะคนที่บ้านมันไม่ค่อยอยู่บ้านครับ มันเลยเหงาต้องไปนอนเป็นเพื่อน ผลัดๆ กันกับไอ้ปริ้น ไอ้ดิวนะครับ

"ทำไมบ้านงียบจังว่ะ" ผมเลี้ยวรถเขาไปในบ้าน บ้านหลังใหญ่มากครับ ไม่ต้องบอกว่ามันรวยขนาดไหน ลูกคุณหนูนะครับมันอ่ะ แต่พยายามทำตัวเถื่อน แต่ก็ไม่เป็นผลครับเพราะหน้ามันหวานซะขนาดนั้น หึหึ ผมจอดรถแล้วมองเข้าไปในบ้าน

"เอาไงดีว่ะ บ้านโคตรเงียบเลย มีใครอยู่ป่าวว่ะเนี๊ยะ?" แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินออกมา หน้าตาหล่อขั้นเทพ หล่อเนี๊ยบ ดูภูมิฐานดีครับ เขากำลังเดินเข้ามาทางรถที่ผมจอด ผมจึงดับเครื่องแล้วลงจากรถ เพื่อที่จะคืนกุญแจรถ

"พี่ชายมันป่าวว่ะ คนนี้ไม่เคยเห็นเลย"

ผมเดินไปหาผู้ชายคนนั้น และกล่าวทักทายและแนะนำตัวเองว่าเป็นเพื่อนไอ้ฟรอนท์ และผมก็เดาถูกว่าผู้ชายคนนี้คือพี่ชายอีกคนของมัน บ้านนี้เขาหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยแฮะ พี่ฟรอสต์นี่ก็นายแบบได้อีกหล่อกว่านายแบบจริงๆ ซะอีกผมว่านะ ส่วนไอ้ฟรอนท์ก็หล่อแบบหน้าหวานๆ สไตล์เกาหลีที่เขากำลังฮิตๆ กันตอนนี้แหละครับ ส่วนพี่คนนี้ดูหล่อแบบเนี๊ยบ ภูมิฐาน อบอุ่นๆ เหมือนพระเอกหนังรักอ่ะครับ พอจะนึกออกป่ะ พี่เขาก็ถามผมนิดหน่อยครับเพราะเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แล้วพี่เขาก็จะไปส่งผมซะง้าน คือผมต้องไปเอาของบ้านเพื่อนนะครับ พี่เขาเลยอาสาขับรถไปส่ง แอบเกรงใจนะครับ แต่ปฏิเสธแล้วพี่เขาก็ยืนยันคำเดิม ผมก็เลยไม่ต้องเสียตังค์นั่งแท็กซี่

ผมมาถึงบ้านเพื่อนเอาของเรียบร้อย กะว่าจะขอบคุณพี่เขาแล้วก็ขอตัวกลับบ้าน แต่พี่เขาดันชวนผมไปกินข้าว ให้ไปกินเป็นเพื่อนนะครับเห็นบอกว่ายังไม่ได้กินตั้งแต่เช้า ผมเกรงใจครับก็ปฏิเสธเหมือนเดิน แต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี สุดท้ายก็ได้มานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่เขา เห็นว่าร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนเขาด้วย อาหารอร่อยดีครับ บรรยากาศในร้านก็ดี ถึงจะนั่งข้างนอกก็ไม่ร้อนครับ เพราะต้นไม่เยอะร่มรื่นดีครับ อ่อ...พี่ไอ้ฟรอนท์นิเสน่ห์แรงใช่เล่นครับ มีสาวมาอ่อนถึงโต๊ะเลย หึหึ คาดว่าน่าจะทำงานอยู่ที่ร้านนี้ เธอคงอยากได้พี่ไอ้ฟรอนท์เป็นเจ้าของเอามากๆ สายตาเธอที่มองพี่เขาเนี๊ยะเหยี่ยวยังอายเลยครับ หึหึ พอทานข้าวพี่เขาก็บอกจะไปส่งบ้านอีกล่ะ ใจดีเว่อๆ อ่ะครับ อยากให้พี่ชายผมเป็นแบบนี้บ้างจัง แต่คงยากเพราะทำได้ดีคือหาเรื่องแกล้งน้องครับ ขี้แกล้งที่หนึ่งต้องยกให้พี่ผมเลยครับ ผมจะปฏิเสธพี่ไอ้ฟรอนท์ก็ไม่เป็นผลเหมือนเดิม ทำไมกับคนๆ นี้ผมถึงขัดไม่ได้เลยก็ไม่รู้เหมือนกัน

หลังจากผมตกลงยอมให้พี่เขาไปส่งผมที่บ้าน ก็สวนกับเพื่อนพี่เขาที่หน้าร้าน คนนี้แหละครับที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร ผมได้ยินพี่เขาคุยกันอ่ะนะ ผมก็กล่าวทักทายปกติครับ เพื่อนพี่ไอ้ฟรอนท์แนะนำพี่เขาให้รู้จัก เพราะพี่เขาทักว่าผมคือใคร ทำไมมากับพี่ไอ้ฟรอนท์ล่ะมั้ง แต่แอบงงนิดนึงครับ เพื่อนพี่ไอ้ฟรอนท์พูดแปลกๆ ว่าหวงๆ อะไรผมนี่แหละครับ แล้วยังทำสายตาแปลกๆ แต่ก็ช่างเถอะครับคงไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอก ผมอาจจะหูฝาดก็ได้ หลังจากแยกกับเพื่อนพี่เขา พี่เขาก็ขับรถมาส่งผมถึงหน้าบ้านเลยครับ ผมเลยกล่าวขอบคุณพี่เขาเป็นตามมารยาท

เอ๊ะ..แต่พี่เขาบอกว่าว่างๆ ให้ไปที่บ้านเขาบ้าง เอิ่มมม...มันคืออะไร? หน้าที่นี้ต้องเป็นของไอ้ฟรอนท์ซิ แต่ผมก็รับปากไปแล้วแหละ เดี๋ยวจะเสียงมารยาท ไปไม่ไปก็ค่อยว่ากัน แล้วผมก็เดินเข้าบ้านไปครับ ส่วนพี่เขาก็ขับรถออกไปแล้ว

"ใครมาส่ง?" มาเลยครับ เสียงเข้มได้อีกพี่ชายผม

"พี่ไอ้หฟรานท์นะ เขาแวะมาส่งตอบแทนที่เอารถไปส่งน้องเขานะ" ผมตอบ

"ทำไมต้องมาส่ง ทำไมเราไม่กลับเอง?"

"อ้น...ตัวจะเว่อไปล่ะ เขาจะปฎิเสธผู้ใหญ่ได้ไง เดี๋ยวเขาก็หาว่าที่บ้านไม่สอนหรอก"

"แค่มาส่ง แค่นั้นใช่ไหม?" แน่ะ...ยังถามต่อครับ ยังไม่หมดข้อสงสัยแต่อย่างใด

"อ้นนนนน...แค่มาส่งคร๊าบบบบ ไม่มีอะไรเลยย หวงไปไหน พี่เขาเป็นผู้ชายนะ"

"เออๆๆๆ....อย่าให้รู้แล้วกันว่าไม่ใช่แค่มาส่งอย่างเดียว รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะ?"

--"!?

"เยอะๆๆ...ไปๆ เขาจะขึ้นไปอาบน้ำล่ะ"

ผมพูดเสร็จก็เดินขึ้นห้องเพื่อไปอาบ้านน้ำครับ แต่.....เอ๊ะ พี่ผมพูดแปลกๆ นะ ทำยังกะพี่ไอ้ฟรอนท์จะมาจีบผมงั้นแหละ บ้าไปแล้ว พี่ผมนี่ท่าจะรักษาไม่หายแล้วครับโรคหวงน้องขึ้นสมอง

"พี่เขาจะมาชอบเราได้ไง...เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนเรา พี่อ้นท่าจะบ้า"

"แต่พี่เท็นกับไอ้ฟรอนท์ก็เป็นผู้ชายทั้งคู่นิหว่า!!"



"คงไม่ใช่ม้างงง......"


******************************************* TBC.

 

[yowyow]

 

[สายลมที่หวังดี]

กว่าจะไล่อ่านหมดวันครึ่งแน่ะ ไม่ได้อ่านหลายวันคนเขียนอัพเยอะมากกกกก ทั้งฉากหวาน ทั้งฉากเรียกเลือด จนถึงพาร์ทพี่พรานซ์กับอิงค์เลย พอดีติดภารกิจเพิ่งจะไล่ตามอ่านนิยายค้างๆที่เล้าค่ะ ไม่ได้ลืมหรือหายไปนะคะ


ปล.ชอบฉากNCรู้สึกเหมือนได้เห็นภาพเลย 5555 ปกติเค้าไม่ได้สายหื่นนะเค้าสายแบ๊ว  อิอิ

[boonpa]

พี่เค้ารุกแล้วจะน้องอิงค์รู้ตัวหน่อยลูก

[iceman555]

ง่าา พี่ฟรานซ์กะน้องอิงค์ อิอิอิ

[Star_ss]

 

ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะค่ะ
มีคนอ่านเยอะ เม้นให้กำลังใจ ไรท์ก็แต่งนิยายยิกๆ เลยกลัวคนอ่านจะหาย หุหุ

@คุณสายลมที่หวังดี รู้แล้วจ้าว่าสายแบ้วเพราะเราสายเดียวกัน อิอิ
ไรค์ก็แต่งแนวใสๆ เนอะว่าป่ะ
 

[Star_ss]

อรุณสวัสดิ์จ้าา ตอนรับเช้าวันใหม่ด้วยการมานั่งอับเดทนิยายสดชื่นสุดๆ อิอิ
ขอใครคนอ่านแล้วมีความสุขเหมือนคนแต่งสาธุๆ 
อ่านแล้วถูกใจเม้นบอกกันบ้างน้าา มีอะไรแนะนำก็บอกได้นะค่ะ ยินดีรับฟังความคิดเห็นจ้า
แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ 
****************************************

ตอนที่ 2 (ฟรานซ์+อิงค์) ความบังเอิญ

พาร์ท ฟรานซ์

วันนี้ผมมีนัดทานข้าวเที่ยงกับลูกค้าครับ ที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง ทำไมต้องที่นี่เหรอครับ หึหึ ก็ภรรยาลูกค้าผมมาช๊อปปิ้งรอสามีเธอนะครับ สถานที่ก็เลยปรับเปลี่ยนตามความสะดวกของลูกค้า ผมมาถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงเลยเดินดูของรอ


"เสื้อตัวนี้เหมาะกับฟรอนท์ดี ซื้อให้ดีกว่า" ผมเดินมาเห็นเสื้อตัวนึงครับน่ารักเหมาะกับน้องผม ผมเลยซื้อไปฝากซะหน่อย ผมเดินจนใกล้เวลาที่นัดลูกค้าจึงเดินตรงไปที่ร้านอาหารตามที่นัดไว้


"สวัสดีครับ...คุณสมพงษ์"


"อ่าว...สวัสดีครับ คุณพิชพล" พิชพลคือชื่อจริงผมเองแหละครับ


"เชิญนั่งก่อนครับ คุณมาถึงนานรึยังครับ?"


"ผมมาถึงสักพักแล้วครับ" ผมตอบ


"อ่อ...ผมลืมแนะนำให้รู้จักครับ นี่ลูกสาวผมเองครับ ชื่อลูกน้ำ เรียนบริหารอยู่ที่มหาลัย....ครับ สวัสดีคุณพิชพลซะซิลูกน้ำ"


"สวัสดีค่ะ ลูกน้ำค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เธอพูดแนะนำตัวพร้อมยิ้มทักทาย


"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมทักทายเธอตอบครับ


"เนี๊ยะ...ลูกน้ำมีอะไรก็ปรึกษาคุณพิชพลเขาได้นะลูก พี่เขาเก่ง ทำงานก็เก่ง" พ่อเธอชมผมครับ เธอยิ้มอายๆ


"ค่ะคุณพ่อ ถ้ามีอะไรส่งสัยเรื่องการบริหารงานลูกน้ำถามคุณพิชพลได้ใช่ไหมค่ะ?" เธอตอบพ่อของเธอพร้อมกับหันมาถามผม


"ได้ครับ ถ้าผมพอจะช่วยเกี่ยวกับเรื่องเรียนของคุณลูกน้ำได้ ผมยินดีครับ" ผมตอบเธอ


"เรียกลูกน้ำเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วก็ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ สำหรับความช่วยเหลือในอนาคตค่ะ"


"ครับ" ผมตอบเธอสั้นๆ


เป็นอย่างนี้ทุกครั้งแหละครับ ถ้าลูกค้ารายนั้นมีลูกสาวก็จะพามาแนะนำให้ผมรู้จักทุกคน ผมก็รู้นะครับว่าเขาเหล่านั้นต้องการอะไร แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ เพราะตอนนี้ผมขอทำงานให้ออกมาดีที่สุดก่อนครับ เรื่องนี้ผมยังไม่ได้คิดครับ ผมอยู่คุยงานได้สักพักก็ขอตัวกลับเพราะคุยเรื่องงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว


"งั้นผมขอตัวกลับเลยนะครับ พอดีผมมีนัดต่อนะครับ ขอบคุณที่คุณสมพงษ์ให้โอกาสผมทำงานนี้ให้นะครับ"


"ยินดีครับๆ แหม...คนเก่งๆ อย่างคุณใครได้เป็นลูกชายคงน่าดีใจไม่น้อย ผมล่ะภูมิใจแทนพ่อแม่คุณจริง"


"ขอบคุณมากครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"


"สวัสดีครับ"


"เออ...คุณพิชพลค่ะ อย่าลืมที่สัญญากับลูกน้ำไว้นะค่ะ"


"ครับ" ผมตอบสั้นๆ แล้วเดินออกมาทันที


ผมกำลังจะเดินเพื่อไปยังที่จอดรถครับ ระหว่างทางก็เจอใครบ้างคนที่ผมเพิ่งเจอไปเมื่อหลายวันก่อน


"บังเอิญจริงๆ" ผมพูดระหว่างเดินตรงเพื่อเข้าไปทัก ผมยกโทรศัพท์เพื่อโทรถามงานกับเลขา


Tru…..Tru


"คุณษา บ่ายนี้ผมมีนัดสำคัญอะไรหรือเปล่าครับ?" เธอตอบผมว่าไม่มีนัดสำคัญหรือมีประชุมใดๆ ผมจึงเดินเข้าไปหาเขาคนนั้นทันที


"ใช่ อิงค์รึป่าวรครับ?" ผมถามเพราะเขากำลังยืนหันหลังต่อคิวซื้อโดนัทอยู่นะครับ


"อ้าว....พี่ฟรานซ์ สวัสดีครับ"


"มาทำอะไรที่นี่อ่ะเรา?"


"พอดีผมแวะมาซื้อของนิดหน่อยก่อนกลับบ้านนะครับ" น้องตอบผม


"แล้วพี่ฟรานซ์มาทำอะไรอ่ะครับ?"


"พอดีพี่นัดลูกค้าคุยงานที่นี่นะครับ คุยเสร็จแล้วกำลังจะกลับ"


"อ่อ....ครับ"


"แล้วเราล่ะ....ซื้อของเสร็จรึยัง?"


"เนี๊ยะครับ ซื้อโดนัสก็เสร็จแล้วครับ"


"งั้นก็ดีเลย...เดี๋ยวกลับพร้อมกันกับพี่"


"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมกลับเองได้ครับ ไม่อยากรบกวนเวลางานพี่ครับ"


"ไม่ได้รบกวนอะไร พี่เลิกงานเร็วนะวันนี้ เดี๋ยวพี่ไปส่งเรานะแหละ ถือของเยอะขนาดนี้กลับลำบากแย่เลย"


"ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ ไม่ลำบากหรอกครับ ผมกลับได้"


"เชื่อพี่เถอะน่า....เรานิเถียงจริง" ผมแอบดุไปนิดๆ ครับ


"เอ่อๆๆ...งั้นก็ขอบคุณพี่ฟรานซ์มากครับ"


แล้วน้องก็หันไปจ่ายเงินค่าโดนัส เราก็เดินไปด้วยกัน เพื่อไปขึ้นรถผมที่จอดอยู่


"ม่ะ.....พี่ช่วยเราถือ" ผมพูดเสร็จก็ยืนมือไปหยิบของที่มือน้องมาถือเองทั้งหมด


"แต่ว่า....!" ผมหันไปมองหน้าดุๆ หน่อย น้องก็เงียบไป คงไม่กล้าพูดปฏิเสธผมอีก


ผมเดินมาถึงรถก็จัดการเอาของทั้งหมดใส่เบาะหลังของรถแล้วเดินไปเปิดประตูให้น้องอิงค์ น้องทำหน้าเหมือนจะห้ามแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ระหว่างทางที่ผมขับรถน้องนั่งนิ่งและเงียบมากครับ สงสัยจะเกร็ง ผมเลยเป็นฝ่ายเริ่มชวนน้องคุย


"ไปเที่ยวมาสนุกไหม?"


"เอิ่ม...ก็สนุกดีครับ ไปกันหลายๆ คนสนุกดี"


"เราชอบเที่ยวทะเลเหรอ"


"ก็ชอบครับ แต่ถ้าให้ไปเที่ยวทะเล ผมเลือกไปเที่ยวเขาดีกว่าครับ"


"ทำไมถึงชอบไปเที่ยวเขาล่ะ?" ผมถาม


"ผมว่าอากาศชดชื่นดีครับ ต้นไม้เยอะดี มันทำให้เหมือนเรากำลังที่เงียบสงบ ได้ฟังเสียงธรรมชาติด้วยนะครับ"


"เราชอบต้นไม้เหรอ?"


"ครับ...ผมชอบ มันทำให้ผมรู้สึกสบายเวลามีต้นไม้ล้อมรอบเยอะๆ นะครับ ที่สำคัญเย็นสบาย ไม่ร้อนด้วย"


"อืม..."


"แล้วพี่ล่ะครับ....ชอบไปเที่ยวสถานที่แบบไหน?"


"พี่ชอบที่เงียบสงบนะ ไม่ชอบที่ๆ คนเยอะ พลุกพล่านนะ" ผมตอบ


"อืมมมม....ก็เหมาะกับพี่ดีครับ"


"ทำไมถึงคิดว่าเหมาะกับพี่ล่ะ?" ผมถาม


"ก็บุคลิกพี่ดูเป็นอย่างนั้นอ่ะครับ ดูเงียบๆ นุ่มลึก อ่อนโยน แล้วก็ดูอบอุ่นดี น่าจะเป็นรักความสงบ คึคึ"


"เก่งนะเรา หึหึ" ผมตอบพร้อมขำน้องมันเบาๆ นี่ผมดูเป็นอย่างนี้ในสายตาน้องเขาเหรอเนี๊ยะ


"ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ แค่สังเกตุเห็นแล้วคิดว่าพี่น่าจะเป็นคนแบบนี้"


"เราสนใจพี่ด้วยเหรอ?" พอดีช่วงติดไฟแดงจึงหันหน้าไปมองหลังพูดจบ


"เอ่อ...คือ...คือ" น้องพูดติดขัดเหมือนกำลังคิดคำตอบอยู่


"คือก็ผมคุยกับพี่ ผมก็ต้องสนใจพี่ซิครับ สนใจคู่สนทนานะครับ"


"ว้า....เสียดายจัง พี่ก็นึกว่าเราจะสนใจพี่จริงๆ ซะอีก"


"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับ ถ้าทำอะไรให้พี่รู้สึกไม่ดี" น้องตอบเหมือนกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำผิด


"หึหึ ไม่เป็นไรหรอก พี่ล้อเล่นนะ"


เราสองคนคุยกันไปเรื่อยๆ ครับ จนมาถึงบ้านของน้อง และลงไปเปิดประตูหยิบของส่งให้น้อง


"ขอบคุณพี่ฟรานซ์มากนะครับ ที่มาส่งผม"


"ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดีครับ"


"งั้นผมขอตัวเข้าบ้านก่อนนะครับ"


"ครับ ไว้เจอกันคราวหน้านะ"


"เอิ่ม...ครับๆ"


"อิงค์...อิงค์ เดี๋ยวก่อน" ผมวิ่งตามน้องไปถึงประตูรั้วหน้าบ้านครับ


"ครับ ผมลืมอะไรไว้หรือป่าวครับ"


"เปล่าหรอก...อือ นี่นามบัตรพี่ เก็บไว้นะ มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะ" น้องทำหน้างงๆ แต่ก็รับนามบัตรของผมไป


"ครับๆ...ขอบคุณมากครับ"


แล้วน้องก็เดินเข้าบ้านไป ผมจึงขับรถกลับไปบริษัทเพื่อเคลีย์งานอีกซักหน่อย แล้วจึงขับรถกลับบ้านเพื่อไปพักผ่อน





"จะโทรมารึเปล่านะ......"


*******************************************

พาร์ท อิงค์


"โหยยยย¬.....อะไรของตัวว่ะอ้น อยากกินก็ไปซื้อเองดิ ทำไมต้องมาใช้เขาด้วยอ่ะ"


"เออๆๆ ก็ได้ แค่นี้นะ"


พี่ชายผมเอาอีกแล้วครับ ชอบโทรมาสั่งอยากกินนั่น อยากกินนี่ ผมนี่ซิต้องไปซื้อทุกครั้งเลย ถ้าไม่ซื้อให้เดี๋ยวจะพาลงอนผมอีก เป็นพี่ชายนะครับ แต่ทำตัวได้เหมือนน้องมาก



"เห้ยย...พวกมึง กรูไปก่อนนะเว่ย แล้วเจอกัน" ผมบอกลาไอ้ปริ้นกับไอ้ดิวเพื่อนผม ส่วนไอ้ฟรอนท์เหรอครับ คึคึ มันไม่สบายนอนให้พี่เท็นเอาใจมันอยู่ที่หัวหินนู้น ความว่าเย็นนี้มันน่าจะกลับเพราะเห็นโทรมาบอกว่าดีขึ้นแล้ว ไอ้ฟรอนท์นี่ก็จริงๆ ป่วยบ่อยไปรู้ไปทำอะไรมาถึงป่วย


ผมนั่งลงไฟฟ้ามาที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่งเพื่อมาซื้อของร้อยแปดอย่างที่พี่ชายผมสั่งมา สั่งมาซะเยอะเลยครับตังค์ก็ไม่ให้มาซะด้วย เดี๋ยวต้องกลับไปทวงที่บ้านซะหน่อยทีสาวๆ เลี้ยงดีนัก กับน้องนิชักดาบตลอด เศร้าครับงานนี้ ผมเดินไปซื้อของตามที่พี่ชายผมสั่งจนเกือบจะครบ ตอนนี้ก็ปาเข้าไปจะสี่โมงเย็นแล้วครับแล้วครับ ที่ผมยังเดินอยู่ห้างแห่งนี้


"เหลือโดนัทอย่างเดียว" ผมเดินตรงไปที่ร้านโดนัทที่คนต่อแถวซื้อเยอะที่สุด ที่ๆ ทุกคนก็น่าจะรู้ว่ามันคือยี่ห้ออะไร


ผมยืนต่อแถวซื้อโดนัทอยู่ก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งถามขึ้น "ใช่อิงค์รึป่าวครับ" ผมหันไปตามเสียงนั้น "อ้าว...พี่ฟรานซ์สวัสดีครับ" พี่ชายไอ้ฟรอนท์เข้ามาทักผม ผมยืนตอบคำถามพี่เขาอยู่ได้ซักแป๊ป เป็นอันว่าพี่ฟรานซ์จะไปส่งผมที่บ้านอีกแล้วครับ เกรงใจพี่เขาครับ วันก่อนก็รบกวนเขาเกือบครึ่งค่อนวัน วันนี้พี่เขาก็จะไปส่งอีก เห็นว่าวันนี้มีนัดมาคุยงานกับลูกค้าที่นี่ สรุปปฏิเสธอยู่นานก็ไมชนะพี่เขาเหมือนเดิม ต้องเดินตามพี่ฟรานซ์ต้อยๆๆ ไปที่รถพี่เขาครับ อืมม...ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องไปแย่งแท็กซี่กับฝรั่งหน้าห้าง คึคึ


อีกแล้วครับ จู่ๆ พี่ฟรานซ์ก็แย่งเอาของที่ผมซื้อมาไปถือให้ เห้ยยย...ผมถือเองก็ได้ป่ะ ผมเป็นผู้ชาย ผมแข็งแรงนะพี่คร๊าบบบ ผมแอบบ่นในใจ แต่ก็คงจะพูดห้ามพี่เขาไม่ได้เลยไม่พูดดีกว่าครับ เดินมาถึงรถพี่ฟรานซ์ก็อำนวยความสะดวกให้ เอาของไปเก็บหลังรถ เดินมาเปิดให้ กำ!! ทำอย่างกับกรูเป็นผู้หญิง บ่นไปก็ได้แต่พูดออกมาว่า "ขอบคุณครับ"


ผมกับพี่ฟรานซ์ต่างคนต่างเงียบ บรรยากาศภายในรถดูอึดอัดครับ อาจจะเป็นเพราะพี่เขาไม่ค่อยพูดมั้ง แต่ผมเองที่ไม่กล้าคุยกับพี่เขารู้สึกเกร็งมากกก ยิ่งในรถเงียบแบบนี้เหงื่อผมนิแตกเลย แล้วพี่ฟรานซ์ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้นลง พี่เขาถามเรื่องที่ผมไปเที่ยว ถามว่าผมชอบเที่ยวแบบไหนมากกว่า ผมก็ถามพี่เขากลับบ้าง จนรู้ว่าพี่เขาชอบที่ที่คนไม่เยอะ ไม่พลุ่กพล่าน เห้ยยย....!! แนวเดียวกับผมเลย ผมว่าที่เงียบๆ รายล้อมไปด้วยต้นไม้มันทำให้เราได้ผ่อนคลาย อากาศก็บริสุทธิเหมือนได้มาพักผ่อนจริงๆ ผมนั่งยิ้มที่ฟังพี่ฟรานซ์พูด คึคึ ชอบเหมือนกันเลย


แล้วรถพี่ฟรานซ์ก็มาจอดที่เดิมหน้าบ้านผมเองครับ ผมก็ลงจากรถ พี่ฟรานซ์ก็มาหยิบของที่เบาะหลังแล้วยื่นส่งให้ผม ผมก็กล่าวขอบคุณพี่ฟรานซ์ที่มาส่งเสร็จกำลังจะเดินเข้าบ้าน พี่ฟรานซ์ก็เรียกผมอีกครั้ง ผมนึกว่าผมลืมอะไรไว้ที่รถพี่เขารึป่าว แต่กลับไม่ใช่พี่เขายื่นนามบัตรมาให้ผมแล้วพูดแปลกๆ ว่ามีอะไรโทรหาพี่เขาได้นะ เอิ่มม...ครับๆ ผมตอบไปอย่าง งงๆ แล้วยื่นมือไปรับนามบัตรพร้อมกับขอบคุณแล้วเดินถือของกลับเข้าบ้าน


"เฮ่อ...." อีกแล้วครับพี่ผมยืนคิ้วชนกันอยู่หน้าประตูเข้าบ้าน ต้องมีคำถามอีกแน่ๆ


"พี่เขามาส่งนะ เจอกันบังเอิญที่ห้าง ไม่มีอะไรในกอไผ่ กอกล้วย" ผมบอกพี่ผมดักไว้ก่อน


"แน่ใจ๋" พี่ผมถาม


"แน่ใจ อ้นตัวมาช่วยถือของเข้าบ้านดีกว่าไหม ดีกว่ามาถามเรื่องไร้สาระอย่างนี้นะ" ผมบ่นแต่ไม่จริงจังนัก


"เออๆๆ....อย่าให้จับได้แล้วกัน จะโดนมิใช่น้อย โทษฐานโกหกพี่"


"บ้า..!!!" ผมส่ายหัวให้กับพี่ชายผมที่คิดอะไรแปลกๆ พี่ฟรานซ์เขาจะมาคิดอะไรกับผมได้ ตลกดีเนอะ


ผมมองนามบัตรในมือแล้วคิดถึงเจ้าของบัตรใบนี้ขึ้นมา


"ทำไมพี่ฟรานซ์ต้องให้นานบัตรเราด้วย?"


"เราไม่ได้ทำงานซะหน่อย จะให้นามบัตรทำไม?"


"ให้โทรหาถ้ามีอะไร?" จะมีอะไรฟร่ะ สงสัยเรื่องไอ้ฟรอนท์มั้ง



แล้วผมก็เก็บนามบัตรนั้นใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ครับ



****************************** TBC.