ผมโกรธแล้วนะ
“ว้าว นั่นใครเอ่ย เดินหน้าตูดมาเชียว อิอิ”
“เงียบไปเลยไอ้ท็อป”
ผมชี้หน้าเพื่อนให้มันหุบปาก ไอ้พวกนี้แม่งจ้องจะแซวอย่างเดียวเลย ตอนผมคบกับพี่วินมันก็แซวพอกรุ้บกริบ พอผมได้กับพี่วินนี่สิ =_= แซวหนักเลย ไอ้ผมก็เขินจนขี้เกียจเขินละ
“แล้วเป็นไร หน้าหักหน้างอ”
โห คำว่าหน้าหักของมึงมันสะเทือนหัวใจกูเหลือเกินได้ฟลุ้ค
“ก็ไม่ไรวะ หงุดหงิดนิดหน่อย”
ผมตอบแล้วนั่งหน้าบึ้งไม่สบอารมณ์
“ทำไมจ๊ะน้องแปง ผัวน้องแอบมีอีหนูหรอ”
ไอ้ท็อปแซว ทำหน้าได้ยียวนกวนตีนเชียว ผมยักไหล่กับคำว่าผัวของมัน เออ มีผัวแล้วไง เก๋ไปอีกแบบ
“เหอะ กูคิดแบบนั้นว่ะ แต่กูเชื่อใจพี่วิน”
“อ่ะน่อวววววว เชื่อใจได้เร้ออออ น้องแปง ระวังเถอะ เชื่อใจมากๆจะเป็นม่ายลูกติดนะจ๊ะ”
“ไอ้ท็อป มึงก็แซวแรง”
ไอ้ฟลุ้คปรามเพื่อน เออ ปรามๆมันหน่อย แม่งแซวจนขี้เกียจเถียงหมดแล้ว
“แล้วทำไมมึงถึงคิดว่าพี่เขานอกใจมึงวะ”
ไอ้ฟลุ้คหันมาถาม
“กลับห้องดึก บางวันก็ไม่กลับ บางวันกลับมาแม่งเมาด้วย มีผู้หญิงโทรหาดึกๆ แถมส่งข้อความมาบอกคิดถึงอีก บางทีกูยังแอบเห็นพี่เขาคุยหยอกล้อกับผู้หญิงอีกด้วย แต่ไม่ไร กูเชื่อใจเขา”
พอผมพูดจบ เพื่อนผมสองคนมันก็นั่งทำหน้าเหวอ มึงอึ้งสินะที่เพื่อนมึงยอมเขาขนาดนี้ แต่ว่า ภูเขาไฟมันเดือด เพื่อรอวันระเบิดว่ะเพื่อน หึหึ
“มึงน่าจะปรามๆพี่เขาบ้างนะแปง ยังไงมึงก็เป็นเมียเขา”
ผมหันไปมองหน้าไอ้ท็อปแล้วยิ้มเลวๆให้มันทีนึง
แกร๊ก
ผมลืมตาขึ้นมาในความมืดเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู กลับบ้านดึกอีกแล้วนะครับไอ้พี่วิน ได้ยินเสียงสวบสาบเบาๆข้างหลัง เป็นอันรู้ว่าผัวเลิฟกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ สักพักมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมชักเชื่อคำที่ว่า เวลามีความรัก เราจะขี้หึงขึ้นร้อยเท่า จากนิสัยที่น่ารักๆ จะกลายเป็นว่า เราน่ารำคาญขึ้น ซึ่ง ผมก็ไม่แคร์ว่ะ
“หลับแล้วหรอ”
ร่างหนาดึงผมเข้าไปกอด หลังจากที่พี่เขาอาบน้ำเสร็จแล้วทิ้งตัวลงมานอนข้างๆผม ผมลืมตาหันไปกอดพี่เขา สำรวจก่อนว่ามีร่องรอยอะไรหลงเหลือไว้หรือเปล่า อือ............ไม่มี
“ไปไหนมาครับ”
ไม่รู้ว่าน้ำเสียงผมโหดขนาดนั้นเลยหรือไง พี่วินถึงได้หน้าเสียไปแบบนั้น
“อ่อ.............ไปกินเหล้าห้องไอ้แทมป์น่ะ”
เท่านั้นเป็นอันจบ ผมไม่เซ้าซี้ต่อ อยากจะตอบแบบนั้นก็เรื่องของพี่วิน ผมซุกหน้าลงกับอกหน้าแล้วจะหลับต่อ แต่ก็ถูกไอ้แฟนมันกวนอยู่ได้
“อือ ผมจะนอน”
ผมตะปบมือที่ล้วงกางเกงด้านหลังผมอยู่ เร็วมากเนอะ
“มึงก็นอนไปสิ กูอยากทำ”
คำตอบหน้าด้านเอาแต่ใจทำเอาผมเงยหน้าไปมองพี่วิน จ้องเขม็งให้พี่เขารู้ว่า กูไม่พอใจ
“พี่วิน”
ผมเรียกเสียงต่ำ นับวันผมชักจะเหมือนพวกอีแก่ที่คอยกดขี่ข่มเหงสามีไปทุกวัน อนาถตัวเองจังกู
“อะไร จะมานอนเหี้ยไรตอนนี้ ทำก่อนดิ”
แม่ง ไอ้หน้าด้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน พูดออกมาได้ มันเคยเขินตัวเองบ้างไหมวะ มันไม่เขิน กูเขินนะโว้ย
“ไม่อาววววววววว พรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้า นะ นะ นอนกัน”
ผมกอดเอวพี่เขาแล้วยิ้มอ้อน พี่วินถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงมาจูบผมแรงๆ
“วันหน้าก็ได้”
พี่วินหอมแก้มผมอีกครั้งก่อนจะยอมนอนจริงๆ แบบนี้กูก็เหวอสิครับ ปกติจะตื๊อจนได้นี่หว่า ทำไมวันนี้ยอมง่ายจังวะ ถึงจะดีที่ไม่ต้องเดินขาถ่างให้ไอ้พวกเพื่อนๆปากมอมมันแซว แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ นี่ตกลงพี่วินมีชู้จริงใช่ไหมวะ
เช้ามาผมออกจากบ้านสายๆ แกล้งบอกพี่วินว่าอาจารย์ไม่ดุ เข้าสายก็ได้ เดี๋ยวเล่นเกมสักรอบ พี่วินก็บ่น ที่เมื่อคืนจะทำดันบอกว่ามีเรียนเช้า แล้วพี่แกก็สะบัดตูดออกไป ผมตามพี่เขาออกไปติดๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะนัดเจอผู้หญิงที่ไหนหรือเปล่า ก็เผื่อฟลุ้คอะ ถ้าจับได้นะ หึหึ ฮึ่ยยยยยย
“แฮ่ วิน นึกแล้วว่าต้องเดินผ่านทางนี้ เป็นไง ตกใจอะดิ”
ผู้หญิงหน้าตาหมวยๆ โผล่ออกมาจากข้างตึก อีบ้า มึงเป็นโจรมุมตึกหรือไง
“เออ ก็ตกใจอยู่อะ แล้วนี่มาทำอะไรที่คณะผม”
พี่วินถามด้วยใบหน้าที่ดูเป็นกังวล ไม่ต้องกังวลหรอกพี่วิน ถ้าพี่หันมาเจอผม รับรอง พี่จะไม่กังวล(ทำหน้าโรคจิต)
“ก็คิดถึงอ่า เมื่อคืนแทนที่จะอยู่กับเรา ดันกลับก่อนเฉยเลย”
พี่วินยักไหล่กับคำพูดนั้น
“พอดีช่วงนี้ผมติดแฟนอะ”
เออ ยังดีที่พี่วินบอกว่ามีแฟน ไม่งั้นโทษสถานหนัก ประหารชีวิตอย่างเดียว
“มีแฟนจริงๆหรอ เห็นอาร์ทกับแทมป์แซวไม่คิดว่าวินมีแฟนจริงๆ”
เธอทำหน้าจ๋อย สมครับ อดรับประทานไปเถิด เอ๊ะ ผมจะยืนยิ้มเป็นคนบ้าอยู่ข้างหลังพี่เขาอีกนานไหมเนี้ย
“ก็ต้องจริงดิ งั้นผมไปเรียนก่อนนะ”
แล้วพี่วินก็เดินออกไปอย่างไม่เหลียวหลัง ถ้าหันมามองสักนิด คงเห็นผมที่ยืนทำหน้าถมึงทึงมองยัยหมวยอยู่ เธอก็มองผมงงๆ
“ชอบพี่วินหรอ”
ผมถามเสียงใส ปรับสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรเมื่อกี้ให้ยิ้มแย้มที่สุด
“อืม ทั้งหล่อ ทั้งรวย ลีลาเด็ดด้วย ใครไม่ชอบก็โง่แล้ว”
เธอตอบยิ้มๆ ยางอายบนใบหน้านี่ไม่มีแล้วใช่ไหม หรือกรีดไปทำรองเท้าแตะหมดแล้ว????
“น่าเสียดายนะครับ ที่พี่เขามีแฟนแล้ว”
ผมทำหน้าเห็นใจส่งไปให้ผู้หญิงคนข้างหน้า เขาก็ยักไหล่
“เดี๋ยวก็เลิก วินคบกับใครได้ไม่นานหรอก”
มันน่าตบสั่งสอนซะหน่อยนะเนี้ย ตั้งแต่คบกับพี่วิน ผมก็เป็นอะไรก็ไม่รู้ ชอบทำตัวสาวแตก ธาตุไฟแตกซ่านด้วยความหึงหวง กูเกลียดตัวเองจัง T T
“ผมว่าไม่เลิกง่ายๆหรอกครับ ผมสนิทกับพี่วินพอตัวนะ พี่เขาเป็นไอดอลผมเลย”
ตอแหลชัดๆ ไอดอลห่าอะไร ไอ้เด้าสิไม่ว่า ชิส์
“จริงหรอ แล้วที่ว่าเขามีแฟนน่ะ จริงหรือเปล่า”
เธอถามอย่างสนใจ ผมยิ้มแล้วพยักหน้า
“จริงครับ แฟนพี่วินน่ารักมาก ใจดีด้วย ผมเคยเจอบ่อยๆ พาลเอาผมสนิทกับแฟนพี่วินไปด้วย”
ทุกๆคนอย่าพึ่งฮาก(อ้วก)ใส่ผมนะครับที่ชมตัวเอง แม้จะเป็นความจริงแต่ผมเป็นคนถ่อมตัวครับ หึหึ
“แล้ว ได้กันหรือยัง”
อีนี้ก็เผือกจังเลย(ก็มึงพูดให้เขาเผือก) ในเมื่ออยากรู้ กูก็ตอบให้นะ
“อืมมมมมมมม ถึงแม้ว่าตอนเขากินตับกันผมจะไม่ได้ไปแอบส่องก็เถอะ แต่จากที่ผมรู้มา ก็ได้กันแล้วนะครับ พี่วินบอกว่า ชอบคนนี้มาก หลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลย”
กร๊ากกกกกก เขินว้อย ชมเองเขินเอง บร้าาาาาาาาาาาา>< (สติลูก สติ)
“เหอะ ได้กันแล้ว เดี๋ยวก็โดนเฉดหัวทิ้ง”
“เอาเป็นว่าเธออย่าลองของดีกว่า แฟนพี่วินขี้หึง แถมพี่ชายเขาเป็นนักเลงใหญ่ด้วย ผมก็ชอบพี่ชายเขานะ เท่มาก คิดแล้วก็อยากไปอยู่แก๊งค์พี่เขา............”
ผมพูดยิ้มๆ แต่อาหมวยหน้าเริ่มถอดสี แต่ยังทำใจกล้า ลอยหน้าลอยตาแบบ กูไม่กลั๊ว
“แก๊งค์อะไรหรอ เผื่อพี่ชายเราอยู่แก๊งค์นั้นด้วย พี่เราก็นักเลงนะ”
ไอ่สาดดดดดดดด มึงยังมีหน้ามาอวด ผมหัวเราะเบาๆ
“แก๊งค์นาโนน่ะ รู้จักไหม เมื่ออาทิตย์ที่แล้วแก๊งค์มาเฟียก็โดนนาโนยำเละเลยนะ เรานี่แบบ ปลื้มโคตรๆเลย”
ผมทำหน้าเพ้อฝัน ในความจริงเมื่อผมคิดถึงพี่ชายตัวเองนี่ถึงกับเบ้ปาก ไอ้ขี้เก๊กเอ้ย อาหมวยทำหน้าตกใจอย่างสุดซึ้ง ก่อนจะขอตัวเพื่อไปเรียน อะโด่ ป๊อดชะมะล่า(อีแปงรังแกผู้หญิงงงงง)
ผมเบะปากตามตูดยัยหมวยนั้นไป แล้วเดินไปเรียนบ้าง ดูเหมือนเมื่อคืนพี่วินจะไปแดกเหล้า กับอาหมวยคนเมื่อกี้ด้วย แต่พี่อาร์ทกับพี่แทมป์คงจะอยู่ด้วย และยัยอาหมวยนั้นก็คงไม่ใช่ศรัตรูหัวใจที่แท้จริงของผม
เลิกเรียนผมกลับมานั่งเอกเขนกอยู่ในห้อง ผมมาอยู่กับพี่วินนะครับ แรดเหี้ยๆเลยใช่ไหมอยู่ก่อนแต่ง ครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่หว่า สาดเด้ย ผมนั่งทำหน้ามู่ทู้อยู่บนโซฟาตัวยาวในห้องโถงกลาง สายตาจับจ้องไปที่ทีวีที่ฉายเรื่องอะไรสักอย่างที่ผมไม่สนใจแม้แต่จะดูชื่อ แต่เนื้อเรื่องแม่งแบบ.................กูสงสารนางเอกจังเหี้ย พระเอกมึงเลวมาก กูเกลียดมึง ผมนั่งทุบหมอนอิงอย่างโมโห
“แม่ง เอะอะอะไรก็ฉุด ไอ้ควาย”
ผมด่าออกไปเสียงดัง ผมอินไปหรอ? ผมว่าเปล่านะ นับวันผมนี่ยิ่งทำหน้าง้องแง้ง ชิ
ผมถลึงตาใส่ไอ้พระเอกที่มีฉุดข้อมือนางเอกแล้วจะลากขึ้นรถ นางเอกแม่งก็พูด ปล่อยนะ ปล่อย ฉันบอกให้คุณปล่อย ปั๊ดโธ่เว้ย ถ้าพูดแบบนี้แล้วมันปล่อย ข่าวข่มขืนฆ่า ฆ่าข่มขืน หรือข่มขืนอย่างเดียวมันคงไม่เกิดขึ้นหรอกแม่คุณ เป็นผมนะ เตะผ่าหมากไปแล้ว ถ้ามันเผลอนะ พ่อจะบิดให้ไข่เขียวเลย ชิชะ
แกร๊ก
“เหนื่อยจังเลย”
ไอ้พี่วินชั่วผัวเลิฟมันเดินเข้ามานั่งข้างๆผม พร้อมกับออดอ้อน(ทำไม?) ผมไม่ได้ละสายตาออกจากทีวีแต่อย่างใด ใครว่าผมติดละคร? เปล๊า แค่ดูแล้วมันต้องดูเรื่อยๆเฉยๆ
“แปง”
ไอ้คนข้างๆมันยังไม่หยุด ยังคงง้องแง้งงุ้งงิ้งอยู่ข้างหูผมไม่ไปไหน
“พี่วิน เหนื่อยก็ไปอาบน้ำนอน”
ผมพูดในขณะที่ยังทำหน้าหมันไส้ไอ้พระเอกละครอยู่ น่าน นางเอกเสร็จมันจนได้ ทำไมพอตัวร้ายจะข่มขืนนางเอก พระเอกเสือกมาช่วยทันวะ ทีพระเอกข่มขืนเองนี่ ทางสะดวกเลยนะ มึงทำงานเป็นทีมใช่ไหม?
“เซ็งว่ะแม่ง”
ไอ้พระเอกตัวจริงสบถเสียงดัง แล้วเดินปึงๆเข้าห้องไป แถมปิดประตูดังปั้ง อย่างกับไปโกรธใครมา(มึงนั่นแหละ) นับวันอารมณ์ยิ่งแปรปรวน ฮอร์โมนวัยรุ่นมันพลุ้งพล่านก็แบบนี้ สงสัยพี่วินจะงอนผมแล้วล่ะครับ โถ่ อยู่ด้วยกันทุกวันเดี๋ยวก็เบื่อ ลองทะเลาะกันดูให้มันมีสีสันในชีวิตบ้าง
“แปง บ็อกเซอร์กูอยู่ไหน”
พ่อทูนหัวผมตะโกนถามอย่างหงุดหงิด ผมเองก็เริ่มหงุดหงิดบ้างแล้ว ไอ่สาดดดดดดด เมื่อกี้พระเอกโดนนางเอกตบเชียวนะเว้ย เรียกซะตาผมมืด มองไม่เห็นอะไรไปชั่วขณะ
“มันก็อยู่ในลิ้นชักไงพี่”
ผมก็ตอบตามที่รู้ เพราะผมเป็นคนเก็บเอง ไม่ต้องชมหรอกว่าเป็นแม่บ้านแม่เรือน ถ้าผมไม่ทำ หมาตัวไหนมันจะทำ ซึ่งหมาวินก็ไม่ทำ
“กูหาไม่เจอ หาให้กูไม่ได้หรือไง”
ถ้าตอบว่าไม่ได้ รับรองว่าคืนนี้พี่แกจะไม่อยู่ให้ผมเห็นหัวแน่ๆ มันชอบประชดประชันโดยการหนีเที่ยวตลอด นิสัยแม่งเด็กมาก ไอ้เอาแต่ใจ(แต่กูก็ยอม)
ผมเดินไปเปิดลิ้นชักแล้วท้าวเอวมองพี่วิน ไหนมึงว่าหาไม่เจอไง กวนส้นตีนกูตลอด คบกันมาเกือบปี ผมแทบจะไม่เรียกมันว่าพี่แล้วครับ แต่ขอโทษ คำว่ารักมันค้ำคอ ตอนที่ผมชอบพี่วินผมเป็นยังไง ตอนคบกันก็อยากทำตัวเหมือนเก่า ให้มันรู้ ว่ารักไม่เปลี่ยนแปลง ฮิ้ววววววววว.....
“เออ กูขอโทษแล้วกันที่รบกวนมึง ไปดูละครต่อไป”
มันไล่ผมแล้วหยิบบ็อกเซอร์เจ้าปัญหามาใส่ ก่อนจะหยิบกางเกงเดฟสีดำ และเสื้อยืดสีน้ำเงินมาใส่
“ออกนอกบ้านทุกคืนเลยนะ”
ผมเหน็บแล้วเดินไปนั่งที่เดิม กูเริ่มจะน้อยใจแม่งแล้ว
“ก็ เพื่อนมันชวน ปฏิเสธไม่ได้ว่ะ”
“ผมอยากกินข้าวกับพี่วิน”
ผมพูดเรียบๆ พี่วินเดินลงมานั่งข้างผม
“แปง กู..........”
“พี่ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้ แต่ปฏิเสธผมได้ เออ ก็ดีเหมือนกัน”
ผมประชดใส่ เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง
“แปง มึงเปลี่ยนเสื้อผ้าทำไม”
“จะออกไปข้างนอก”
ผมพูดแค่นั้น โดยไม่ได้บอกว่าจะไปไหน กูไม่บอกหรอกว่ากูจะไปนอนกับพี่ปูเป้
“ไปไหน”
ว่าแล้วว่าต้องถาม
“ไปกินข้าว....................คนเดียว”
ผมปรายตามองพี่วิน แม่งก็อ้ำๆอึ้งอยู่นั้น เป็นเหี้ยไรนักหนา
“เดี๋ยวกูไปส่ง”
พี่มันคว้ามือผมไว้เมื่อผมจะเดินออกจากห้อง ผมส่ายหัว
“ไม่ต้องพี่ เดี๋ยวมีคนมารับ”
ผมพูดแค่นั้นก็สะบัดมือเดินออกมา เออ เฉยชาใส่กันแบบนี้ค่อยรู้สึกดีหน่อย ไม่ราบเรียบเกินไป ไม่น่าเบื่อ(เหรอ?) ผมโทรหาไอ้พี่บ้าให้มารับ แล้วมันก็แว้นมาพร้อมพลพรรคบิ๊กไบท์ ขอบใจมากพี่ชายที่ทำให้กูโดดเด่นเช่นนี้
“งอนผัวอีกแล้วหรอ คราวนี้มันทำอะไร”
ผมยักไหล่ไม่ตอบ ก้าวขึ้นคร่อมรถคันใหญ่(ด้วยความยากลำบาก)
“ไปเที่ยวหน่อยไหม เผื่อจะดีขึ้น”
พี่ผมถามอีก เมื่อเห็นผมยังหน้างอไม่เลิก
“แล้วพี่เป้จะไปไหนปะละ”
“ทำไมอะ”
ทำไมมันไม่ตอบคำถามผม แต่ดันถามกลับวะ ประจำเลย
“ก็ถ้าไม่ไปไหนก็กลับห้อง แปงมีเรื่องจะปรึกษา”
“งั้นกลับห้อง เฮ้ย เดี๋ยวพาน้องกลับห้องก่อน มันมีปัญหาไม่สบายใจ”
พี่ผมตะโกนบอกพรรคพวก ก่อนจะขับรถออกมา โทรศัพท์ผมสั่นแล้วสั่นอีก สั่นจนขาผมจะผอมหมดแล้วเนี้ย บัดซบ ใครว่าผมงอนแล้วหนีพี่วินออกมา คิดผิดครับ ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมไม่อยากเลิกกับคนที่ผมรัก ที่ผมออกมาแบบนี้เพื่อมาปรึกษาพี่ชายจริงๆ
“ไหนมึงบอกกูสิว่าไอ้เหี้ยวินมันทำอะไร”
มาถึงพี่เป้ก็เปิดปากถามอย่างเอาเรื่อง จะไม่วางแผนฆ่าผัวผมใช่ไหมพี่เป้
“ที่แปงอยากปรึกษาคือ ทำยังไงให้ผัวรักผัวหลง”
ผมถามแล้วทำหน้าซื่อแบบไม่มีแอ๊บ คิดหนักนะเว้ย ไอ้พี่เป้ตีหน้าผากตัวเองดังแป๊ะ
“ชิบหาย กูโคตรปวดใจเลยเวลาที่มึงพูดคำว่าผัวเนี้ย เวรกรรมกูจริงๆ น้องกู กูเลี้ยงมาอย่างดี ไอ้ห่าเอ๊ย”
พี่เป้บ่นยาว แต่ผมไม่ได้ฟังมันหรอก มันบ่นแบบนี้มาหลายสิบล้านรอบแล้ว
“กูว่ามีอยู่สองเรื่องที่จะทำให้ผู้ชายหลงโงหัวไม่ขึ้น”
ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่า อะไรบ้างวะ?
“หนึ่ง เสน่ห์ปลายจวัก”
เรื่องทำอาหารหรอกเหรอ โถ่ ก็ไม่ยากหรอก(มั้ง) ผมก็พอทำได้บ้างแหละ แต่ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญ
“ส่วนข้อสอง กูว่าง่ายกว่าข้อแรก”
“อะไรวะ?”
“หึหึ ลีลาบนเตียง”
ไอ้ห่า เวลานอนต้องมีลีลาด้วยหรอวะ แปลกจริง
“โห่ แค่นอนยังต้องมีลีลาด้วยหรอพี่เป้ นอนก็คือนอนดิ”
พี่เป้ทำหน้าเบื่อทันที
“ไอ้ควายแปงงงงงงงงงงง กูหมายถึงลีลาซั่มกันโว้ย มึงต้องเป็นฝ่ายเริ่มเองบ้าง ไม่ใช่นอนเฉยๆให้ผัวมึงทำทุกอย่าง ไม่งั้นแม่งเบื่อตาย ไอ้ฟายเอ้ยยยยยย แม่งพูดเรื่องผัวมึงแล้วกูปวดใจ”
แล้วมันก็บ่นหงุงหงิงๆตามประสาคนหวงน้อง(แต่ทำอะไรไม่ได้) ที่พูดมาก็ถูก ถ้านอนนิ่งเป็นโขดหิน เขาก็ต้องเบื่อ แล้วไปหาแดกเอานอกบ้าน โอ้โห แม่งเจ็บจี๊ดๆ ผมน่าเบื่อหรอกเหรอ ดีละ ในเมื่อพี่วินทำแบบนี้ จะได้เห็นฤทธิลูแปงจริงๆซะทีนะครับ
ลงชื่อลูแปงภรรยาเพียงหนึ่งเดียวของพี่วินโด้
หัวข้อ: [[เรื่องสั้น]] ก็ผมชอบพี่(18+) จบ (อ่าน 23200 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก