“ก็แล้วกูจะกลับยังไงล่ะไอ้เหี้ย! เลิกตั้งตีหนึ่งมึงไปส่งกูแล้วดึกดื่นแบบนั้นให้กูเดินออกมาเรียกแท็กซี่กลับเองรึไงห๊ะ!”แนะ...แนะ...แคปพูดเป็นกลายๆว่าอยากให้ไปรับ ปากแข็งงงงงงง
“กูจะเอาเวลาไหนไปนอกใจล่ะไอ้สัส พูดจาแม่ง”กรี๊ดดดดดดดดดด เอาอีกแล้ว นี่เป็นการยอมรับกลายๆว่า "เค้าจะรักตัวเองคนเดียวนะก๊ะ" มันมีทางปฏิเสธอื่นแต่...แม่มมมมม พูดแบบนี้เอสดีใจตายเลย
เลื่อนมาบทเมี่ยง...ตัดใจเหอะ ถ้าขนาดนี้ยังไม่ตัดใจเดะจะไปดักตีหัวเลยนิ - -*
แต่สงสัย บุ้งกับชิพไม่เฉลียวใจบ้างรึว่าเมี่ยงมันคิดไงกะเอส
“นอนเลย เดี๋ยวพากลับ” ม่ายยยยยยยยยยยย ต้องไปส่งเมียไม่ใช่เหรอ ถ้าลืมแคปโกรธนะ โกรธจริงๆด้วย ไม่ให้อภัยด้วย!!!
โว้ยยยยยยยย ไอ้คุณเอส เอ็งแหกตาดูนาฬิกามั่งอย่ามัวสนแต่เพื่อน หงุดหงิดๆๆๆๆ
“บ้าเอ๊ย จู่ ๆ ก็หายหัวไปธุระเหี้ยไรก็ไม่ยอมบอก ก็แล้วทำไมกูต้องไปรับมึงด้วยล่ะวะไอ้สัส คอยดูนะถึงเมื่อไหร่กูจะลากคอมึงลงมารับโทษทัณฑ์ให้สมกับที่กูนั่งคอยเลยคอยดู!”แคป...แกพูดเหมือนเป็นเมียพี่เอสจริงๆเลยง่ะ
“กูจะดูที่เหตุผล”ลุกขึ้นปรบมือให้เอสเลยค่ะแหม่ ดีมากที่ไม่หลงเคลิ้มไปตามคำเมี่ยง
“ไอ้สัส ทำเป็นมาสั่งกูนะมึง กูโกรธมึงอยู่เนี่ย ยังไม่เห็นง้อเลยเหอะ” เออะ...เอาเข้าไป แคปนับวันยิ่งพูดจาเหมือนเมียเอสเข้าไปทุกที เริ่มยอมรับแล้วสินะ
ความคิดแคปนี่เหมือนเราเลยจริงๆนะ...คือถ้าเพื่อนมันง้องแง้งเกินแล้วตัวเองก็รีบ โดยเฉพาะเมียนี่ต้องรีบง้อเลย เพราะเมียมีสิทธิ์อารมณ์ขึ้นได้มากกว่าเพื่อน
ว้ายยยยยยยย แคปหลุดอ้า แคปหันมาตอบแล้วอ้า ง้อสำเร็จ น่าร้ากกกกกกกก
เซ็ง...หมูเขาจะหาม อย่าเอาคานเข้ามาสอด ไอ้แบงค์ มึงหยุดเลย พอเลย การที่แคปไม่ยอมรับไม่ได้แปลว่าเขาไม่ได้คบกันนะเว้ย เอ็งดูไม่ออกเรอะ!! ไม่ต้องเลยนะ สต็อป
มือที่สามมือที่สี่มันยั้วเยี้ยไปมั้ยอะ เรารู้สึกปวดตุบๆที่ตับ = =