ผมคิดว่าคนเขียนนิยายมี 2 ประเภท
เขียนเพราะอยากให้คนอ่าน กับ เขียนเพราะอยากเขียน
อย่างตอนที่ตัวเองตัดสินใจเขียน เรื่องที่เขียนอยู่ปัจจุบันนี้ขึ้นมา บอกตรงๆว่าไม่ได้ดูแนวอะไรเลย
ผมตั้งทฤษฎี ขึ้นมา ทฤษฏีนึง แล้วพยายามขยาย ทฤษฏีนั้นให้กว้างขึ้น กว้างขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นเรื่องราว
ผมคิดว่า จะเขียนยังไงให้เนื้อเรื่องออกมาค่อนข้างสมเหตุสมผล เพราะฉะนั้น บางครั้งตัวละครในเรื่องก็ต้องมีที่มุ้งมิ้งน่ารักบ้าง หรือ จริงจัง บ้าง ปะปนกันไป ไม่ได้เฉพาะเจาะจง ไม่ได้ทำอะไรเป็น Pattern แต่ตัวละคร และ การกระทำต้องสมเหตุสมผล
และ จับต้องได้ ทุกอย่างเป็นการสนอง Need ตัวเองล้วนๆ ผมคิดว่าผมเขียนเพราะอยากเขียน ผมเคยโล๊ะตอนๆนึงทิ้งทั้งตอนเพราะรู้สึกว่า เขียนออกมาแล้วการกระทำของตัวละครไม่สมเหตุสมผลมาแล้ว (เสียดายเวลามากๆ)
ส่วนตัวการเขียนนิยายที่เน้นแนวเด็กๆ มันดีต่อคนเขียนนะครับ เพราะผมสามารถนำเรื่องที่เป็นประสบการณ์ชีวิตจริงมาเขียนได้ด้วย แต่บางครั้งถ้าเขียนแบบเด็กจ๊ามากมันก็ไม่เวิร์คก็มีเหมือนกัน
แต่ถ้าจะเขียนแนวที่เจาะลึกด้านใดด้านหนึ่งมากๆ ถ้าคุณไม่รู้จริง มันก็เสี่ยงต่อการเอาข้อมูลผิดๆ ความเชื่อผิดๆ ให้คนอ่านๆด้วย ในกรณีที่ร้ายแรงที่สุด คนที่รู้จริงๆเค้าอาจแย้งได้เหมือนกัน
แต่กลับกันถ้าเป็นเรื่องที่เรารู้จริง การเขียนลงไปถือเป็นการให้ความรู้คนอ่านด้วยมันเป็นประโยชน์มากกว่าด้วย
นิยายทุกๆแนว มีคุณค่าและตลาดในตัวมันเองครับ อย่าคิดมากเลย
อ่านให้มีความสุขดีกว่า