“หนักใช่ย่อยเลยนะเนี่ย”หลังจากที่เขาวางร่างของดายลงแล้ว โทชิยะก็เดินหายเข้าไปยังอีกมุมหนึ่งของห้อง
เขากลับมาอีกทีพร้อมกับอ่างใบเล็กแล้วก็ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก เขาคอยๆแกะกระดุมเสื่อของอีกฝ่ายออกอย่างช้าๆ ผิวที่ขาวนวลเผยให้เห็นอย่างเด่นชัด โทชิยะลอบกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสร่างนี้ ทุกครั้งที่ผ่านมาเขาได้เพียงแต่เฝ้ามองมาโดยตลอด เขาสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความคิดออก แล้วจัดการเช็ดตัวให้อีกฝ่าย ในขณะนั้นเขาได้ยินเสียงครางครือของอีกฝ่าย
"ชั้นตั้งใจจะสะกดอารมณ์แล้วนะดาย แต่นายเล่นมาครางยั่วกันอย่างนี้ ใครมันจะอดใจไหวละเนี่ย"เรียวนิ้วของโทชิยะลากไล้ผ่านผิวเนื้อของอีกฝ่ายเล่น แต่ดวงตาทั้งคู่ของดายก็ยังคงปิดสนิท หน้าอกสั่นเทิ้มเล็กน้อยเมื่อเขาค่อยวาดนิ้วลงบนเรือนร่างของดายเล่น ราวกับว่าจะหยอกเย้าอยู่อย่างนั้น ริมฝีปากอิ่มของดายที่เผยอเพราะต้องสูดลมหายใจเข้าออก มันช่างยวนยั่วให้เขาได้ลองสัมผัสและลิ้มลองถึงความหอมหวาน โทชิยะไม่รอช้าเขากดริมฝีปากของตัวเองลงที่ริมฝีปากของร่างที่นอนเมาไม่ได้สติ ได้กลิ่นลมหายใจที่ปะปนมากับกลิ่นของแอลกอฮอล โทชิยะไม่ได้สนใจเลยสักนิด เขาค่อยๆทาบทับร่างของดายเอาไว้ใต้อาณัติ จัดการบีบคางมนเบาๆให้ปากเผยอออก ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานล้ำ จูบที่ดื่มด่ำและหวานหอมเอาเขาเจียนแทบคลั่ง รู้สึกไม่อยากที่จะละออกไปเลย ขืนทำอย่างนั้นละก็ดายคงได้ขาดใจตายกันพอดี หลังจากที่ละออกมาจากริมฝีปากอิ่มแล้ว โทชิยะไล่จูบลงมาเรื่อยๆตามจุดชีพจรของร่างกาย สร้างร่องรอยเอาไว้มากมาย ดายขยับตัวเล็กน้อยเหมือนกับว่ากำลังจะมีคนมารบกวนการนอนของเขา ก็แน่ล่ะเขากำลังจะตกเป็นของอีกคนที่เพิ่งจะบอกรักเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาแล้วนี่นา!
"เป็นของชั้นเถอะนะดาย"พูดจบโทชิยะก็จัดการร่นเสื้อเชิ้ตตัวสวยของดายออกจากร่าง ตามด้วยกางเกงที่สวมใส่อยู่ออกพร้อมกันทีเดียวทั้งชั้นนอกและชั้นใน เรือนร่างและแก่นกายปรากฎตรงหน้าให้โทชิยะได้เห็นอย่างชัดเจน
จนอดไม่ได้ที่จะมองค้าง ร้อนจังใครมาถอดเสื้อผ้าให้นะคลายร้อนได้เลยทีเดียว นึกขอบคุณอยู่ในใจแต่ก็ต้องเบิกตามอง สติที่หายไปกลับมาได้เกือบทั้งหมดแล้ว สิ่งที่ดายเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือร่างที่กำลังจะเปลือยเปล่าของโทชิยะที่คร่อมร่างของเขาเอาไว้
"ตื่นแล้วเหรอดาย? แต่ตื่นมาก็ดีแล้วตอนเช้าจะได้ไม่ต้องอธิบายให้เสียเวลา" พูดจบโทชิยะก็ประกบจูบอีกครั้งคราวนี้ดายตอบสนองกลับ เพราะหลงเพลินไปว่าเขากำลังจะได้ครอบครองร่างสวยของโทชิยะนี่ หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เขาคิดอยู่มันผิดไปทั้งหมดเลย! เมื่อโทชิยะถอนริมฝีปากของมา ก็จัดการกับเสื้อผ้าส่วนที่เหลือของเขา ดายมองร่างที่อยู่ด้านบนอย่างหลงไหล จนกระทั่งริมฝีปากของโทชิยะครอบครองแก่นกายของเขานั่นแหละ เขาถึงได้รู้ตัวมือยาวจิกที่เรือนผมของโทชิยะ ก่อนจะละออกมากำผ้าปูที่นอนเอาไว้แทน โทชิยะเร่งจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิมจนในที่สุดดายก็ปลดปล่อยตัวตนของเขาออกมา มันเลอะปากของโทชิยะหมดแล้ว เขาแลบลิ้นออกมาไล้เสียส่วนที่เกินออกมารอบๆปากจนหมดสิ้น มือสวยก็จัดการปลดกางเกงของตัวเองออก ดายมองเรือนร่างของคนตรงหน้าอย่างสงไหลอีกครั้ง ผิวที่ขาวนวลเรือนร่างของโทชิยะเรียกความสนใจจากเขาไปหมดสิ้น และกว่าที่ดายจะรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรนิ้วเรียวของโทชิยะก็ถือวิสาสะสำรวจร่างของเขาแล้ว โดยที่เขาไม่ทันจะตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ ดายตกใจมากกว่าเดิมไม่ได้คิดว่าก่อนเลยว่าสิ่งนั้นมันจะเกิดขึ้นกับเขา เขาออกจะมั่นอกมั่นใจเสียด้วยซ้ำว่าตัวเองต้องเป็นฝ่ายรุก ผิดคาดสิ่งที่เขาคิดเอาไว้มันได้สูญสลายไปหมดแล้ว พร้อมกับการกระทำของโทชิยะคนรักของเขานั่นเอง ความเจ็บแสบแล่นเขามาทันใดจนต้องระบายออกมาด้วยเสียง
"จะ....เจ็บ.....เอามันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!"ดายตะโกนเสียงลั่นแต่โทชิยะกลับไม่ฟังอีร้าค่าอีรม กลับเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปมากขึ้นกว่าเดิม ลิ้นสากก็ไล้เลียไปตามเรียวขาสวยเพื่อหวังว่าจะลดความเจ็บปวดของดายลงไปบ้าง ยกเรียวขึ้นระดับอกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้ ดายรับเอาตัวตนของโทชิยะเข้ามาอย่างเต็มที่ นิ้วมือจิกเกร็งลงที่ผ้าปูที่นอนเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับกาย โทชิยะเลื่อกายไปประกบจูบที่ริมฝีปากของดาย ก่อนจะกระแทกกายเข้ามาทั้งหมด ดายรีบตอบสนองทันทีเมื่อได้รับจูบจากเขา มือโอบเอาไว้ที่ลำคอแกร่ง หูทั้งสองข้างได้ยินถึงแรงเสียดสีของร่างกาย ไม่นานทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาตามแรงอารมณ์ที่พาไป โทชิยะถอนกายออกอย่างช้าๆ ให้ดายได้ซึมซับตัวตนของเขาทั้งหมด
"อา....ขอบคุณนะดาย ชั้นมีความสุขที่สุดเลย หลับซะนะ"โทชิยะลูบหน้าผากของอีกฝ่ายอย่างเบามือหลังจากที่เขาได้อิ่มเอมแล้ว สิ่งที่เขาใฝ่ฝันมานาในที่สุดก็เป็นจริงเสียที ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ
- เช้า -
โทชิยะลืมตาตื่นขึ้นมาเขามีความสุขเป็นอย่างมาก เมื่อคืนมันใช่ความผันหรือเปล่านะ? พอหันไปมองข้างๆร่างที่นอนอยู่บ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่านั่นไม่ใช่ความฝัน เขาได้กกกอดร่างที่หลับอยู่ข้างๆ โทชิยะอมยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อหันไปอีกทีก็พบว่าดายตื่นแล้ว
"ตื่นแล้วเหรอ? เป็นยังไงบ้าง?"โทชิยะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ร่างที่นอนอยู่ข้างๆ
"ไม่เป็นไร"ดายตอบเสียงแผ่วสายตายังเคืองๆเขาอยู่ ทั้งที่เขาตั้งใจจะเป็นฝ่ายรุกแท้ๆ กลับถูกหมอนี่ชิ่งตัดหน้าไปก่อนซะได้ ไม่ได้โกรธหรอกนะแต่กำลังน้อยใจต่างหากเมื่อคืนเขาไม่น่าพลาดไปเลย มันเป็นเพราะความเมาแท้ๆ
"นายโกรธชั้นเหรอดาย ถึงได้มองหน้าชั้นอย่างนั้นน่ะ ขอโทษนะที่ทำไปก็เพราะรักนายนั่นแหละ แต่ชั้นมีเหตุผลนะ ก็เพราะนิสัยที่ไม่ยอมใครของชั้นนั่นแหละถึง......ถึงทำให้ชั้นเป็นฝ่ายกอดนานแทนที่นาย จะได้กอดชั้นขอโทษจริงๆ"โทชิยะพยายามอธิบายให้อีกฝ่ายได้เข้าใจถึงการกระทำของเขา ถึงแม้มันจะฟังดูงี่เง่าแค่ไหนก็ตาม ก็อยากให้ดายได้รับรู้เอาไว้ ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะรักหรอกนะ
"อย่าโกรธชั้นเลยน๊าดายน๊า ดีกันเถอะนะนะ ที่จริงเรื่องนี้มันก็ไม่ได้สำคัญไปกว่าความรักของเราสองคนหรอกนะ แค่นายรักชั้น ชั้นรักนายมันก็พอแล้วนี่"โทชิยะพยายามง้ออีกฝ่ายโดยยกข้ออ้างต่างๆนาๆ เผื่อว่าดายจะยอมใจอ่อนเห็นแก่ความรักของเขาบ้าง ดายนิ่งคิดอยู่นานก่อนจะตอบไปว่า
"เห็นแก่ความรักของเราหรอกนะไม่งั้นชั้นไม่ยอมนายแน่ เชอะ"มีงงมีงอนด้วยยังกะแต๋วเลยแฮะพี่ถึก จะเป็นไรไปแค่โดนท่านโทชิมาสะกอดแค่นี้เองเนอะ
"รักดายที่สุดเลย มามะขอกอดทีมา"พูดจบโทชิยะไม่รอช้าเริ่มบรรเลงเพลงรักรอบใหม่เลยทันที โดยที่ดายไม่ทันจะได้ห้าม รู้สึกจะลืมไปซะสนิทเลยนะว่าวันนี้มีซ้อม
- ห้องซ้อม -
"ป่านนี้แล้วทำไมเจ้าพวกนั้นมันยังไม่มาอีกวะ"คาโอรุบ่นหัวเสีย นี่ก็ปาไป10โมงกว่าแล้วยังไม่มีแววเลยว่า สองคนที่เหลือจะโผล่หน้ามาให้เห็น
"คงขึ้นสวรรค์ไปถึงไหนต่อไหนแล้วม๊างงง"เคียวออกความคิดเห็นความเป็นไปได้สูงเลยทีเดียว
"อย่างที่ผมคำนวนเอาไว้ไม่มีผิดเลย โทชิยะคงจัดการดายซังเรียบร้อยแล้วล่ะ"ชินยะออกความเห็นบ้าง คาโอรุครุ่นคิดบางทีการคำนวนของชินยะอาจถูกต้องเก้าสิบเปอร์เซ็น อีกสิบเปอร์เซ็นเอาไว้กันพลาด
"งั้นวันนี้ก็ปล่อยไปแล้วกัน งั้นงดซ้อมนะวันนี้ แต่อย่าเพิ่งได้ใจไปนะ พรุ่งนี้ต้องมากันแต่เช้ารู้มั้ย์ ส่วนเจ้าสองคนนั่นชั้นจะจัดการเอง หึหึ"แล้วคำสั่งและเสียงหัวเราะของหัวหน้าวงก็ดังออกมา เคียวและชินยะได้แต่มองตากันปริบๆ พรุ่งนี้สองคนนั้นจะรู้ชะตากรรมของตัวเองมั้ยน๊า??
End of story
ฝากอีกเรื่องด้วยนะ เห่อๆ
เอ้ารูปพ่อโทชิยะกับพ่อดาย คนซ้ายโทชิยะ คนขวาดายฮับ
หัวข้อ: [J-rock fiction] เผด็จศึก (dir en grey) (อ่าน 21214 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก