LV : 14
หลังจากยอมคืนดีกับพี่ตาผมก็หลับยาวทั้งวันปล่อยให้สองพ่อลูกทำตามใจชอบ ตอนที่ผมตื่นก็มีข้าวหมูแดงพร้อมกินอยู่ตรงหน้าผม พี่ตากำลังป้อนข้าวลูกโคตรน่ารัก
“พี่ซื้อข้าวหมูแดงมา กินสิ”
“เออ”
อ้าวพี่ตานิ่วหน้าใส่ผมทำไมวะ? อ๋อ!
“ขอบคุณครับพี่”
มิน่าพี่ตาชอบด่าผมบ่อย ๆ จะให้ผมทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้เด็กก็ไม่บอก
“เปอร์ นี่อาพี สวัสดีอาเขายัง?”
ลูกพี่ตาโคตรน่ารัก หน้าน้องเขาคล้ายพี่ตามาก แต่หน้าหวานอย่างกับเด็กผู้หญิง สงสัยแม่จะสวย แก้มยุ้ยชะมัด
เฮ้ย! คิดไปคิดมาผมพึ่งอายุสิบแปด มีลูกเลี้ยงอายุห้าขวบ เวร!
“สวัสดีค้าบ ผมชื่อเด็กชายสัณหณัฐ อินทรวิลักษณ์ อายุห้าขวบค้าบ”
น้องเขายิ้มแฉ่งชูมือให้ผมห้านิ้วบอกอายุตัวเอง ดูไปดูมาก็น่ารักดีนี่หว่า ผมเลยยิ้มให้เด็ก
“ชื่อเล่นชื่ออะไรครับ บอกอาเขาด้วย”
“ชื่อสไนเปอร์ค้าบ”
ไอ้เชี่ย! มึงตั้งชื่อลูกว่าสไนเปอร์เนี่ยนะ?
พี่ตายักไหล่โคตรกวน
“ก็ตอนนั้นเกมยิงกำลังฮิต พี่เล่นสไนเปอร์พอดี”
หลังจากนั้นก็เป็นการใช้เวลาร่วมกันแบบครอบครัว ใช่ที่ไหนละเว้ย!
คือเป็นอันว่าผมโดดแน่แล้ววันนี้ พี่ตาเลยพาผมกับลูกไปเที่ยวห้าง ผมกับลูก... พูดแล้วอายปากตัวเองว่ะ!
ทำไมโชคชะตาผมมันพิลึกจังวะ? เกิดมาไม่เคยชอบใครก็ดันไปชอบสาวดุ้นในเกม เป็นผู้ชายปกติมาสิบแปดปีอยู่ดี ๆ ก็โดนไอ้พี่ตาจับทำเมีย กำลังทำใจได้กับการเป็นเกย์ของตัวเองก็ดันมีดราม่าทำให้รู้ว่าผัวตัวเองมีลูกติด แบบนี้ผมก็ต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงน้องเขาอะดิ?
แต่ผมคิดว่าบางทีการมีลูกเลี้ยงก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ เหมือนมีน้องชายวัยซนโผล่มา พี่ตาโคตรโอ๋ลูก เด็กจะเอาอะไรมันตามใจหมด ดีที่เปอร์ไม่ดื้อ
วันนี้พี่ตาแต่งตัวค่อนข้างดูดี สาว ๆ มองตามมันเพียบ ผมที่ปกติจะปล่อยยุ่ง ๆ มันก็เซ็ต เลิกใส่แว่นหนา ๆ มาใส่คอนแทคเลนส์ เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัว ผมพึ่งเคยเห็นกางเกงยีนส์ตัวเป็นหมื่นของจริงก็วันนี้แหละ!
เห็นแบบนี้แล้วแฟนผมโคตรหล่อ แต่หมั่นไส้ว่ะ หล่อเกินหน้าเกินตาผมอะ เดินด้วยกันแล้วรู้สึกตัวเองหมอง ๆ โดนมันกลบมีแต่สาวมองมัน แต่พอเปอร์วิ่งมาหาพี่ตาแล้วเรียก “พ่อ” เท่านั้นแหละ ฮ่า ๆ วงแตก! สมน้ำหน้า!
“ไอ้เหี้ยเทพ! กูอุตส่าห์โทรหามึงปิดเครื่องทำไมวะ แม่งโดดเรียนสองวันกูก็นึกว่ามึงตายคาหอ เสือกมาเดินฟิวเจอร์ ไอ้สัส!”
เชี่ยแล้วไง ไอ้เมฆกับไอ้หินนี่หว่า!
“พ่อ! ทำไมพี่คนนี้พูดเหี้ยกับสัสได้อะ? เปอร์อยากพูดมั่ง ไอ้เทพเหี้ย”
ซวยแล้ว! เด็กเลียนแบบเลยมั้ยมึง หน้าพวกมันสองคนโคตรงงแต่หน้าผัวผมโคตรทะมึน ส่วนผมอ่ะ อยากกระทืบหน้าพวกมัน!
แล้วพวกเราห้าคนก็มานั่งในร้านฟาสต์ฟู้ด พี่ตาปล่อยให้เปอร์นั่งกินเฟรนช์ฟรายส์แสนอร่อยส่วนตัวเองก็ชวนพวกมันสองตัวคุย
“พี่กำลังปรับนิสัยสไนเปอร์อยู่ ลูกพี่ติดคำหยาบมาจากเมียเก่า เมฆกับหินต้องระวังนิดนึงนะ”
“ครับ”
เป็นไงล่ะโดนผัวกูเรียกมาปรับทัศนคติเลยมั้ยล่ะ! เสียงอ่อยเชียวนะพวกมึง ผัวผมสมเป็นวาโยกิเลน ขนาดนอกเกมยังแผ่รัศมีกดดันจนพวกมันหงอ ยัยน้องดาวน่ารักบ๊องแบ๊วคนนั้นกลายเป็นนักดาบสุดโหดประจำกิลด์โฉดไปแล้ว!
“ลูกจริงอะพี่ตา?”
“หน้าไม่เหมือนเหรอ?”
“เหมือนเป๊ะเลยพี่ เจ๋งว่ะ ผมดิแฟนยังหาไม่ได้เลย”
“ฮะ ๆ คนเรามันผิดพลาดกันได้ ถ้ามีแฟนอย่าลืมพกถุงยางหนา ๆ ล่ะ เดี๋ยวถุงแตกแล้วจะเป็นเหมือนพี่ ฮะ ๆ”
พี่ตาคุยกับไอ้สองตัวนี้โคตรเนียน! ผมแปลกใจนิดหน่อยที่เปอร์ไม่กลัวคนแปลกหน้า ลูกเลี้ยงผมคุยจ้อกับเพื่อนผมเหมือนเจอกันมาสิบชาติ ได้เชื้อพ่อมาแน่ ๆ
จนกระทั่งพี่ตาพาเปอร์ไปล้างมือที่อ่าง ผมก็โดนเคาน์เตอร์แอทแทค
“เทพ ตอบกูมาตามตรง พี่ตาเป็นผัวมึงใช่ป่ะ?”
เชี่ย! สำลักเลย
“กูว่าแล้ว มาหามึงบ่อยเกิน กูนึกว่ามึงมีตุ๊ดเลี้ยง ที่ไหนได้มีเสี่ยเลี้ยงนี่เอง”
“มึงรู้ได้ไง?”
“ก็พอมึงเห็นคลิปแล้วทำท่าอย่างกับคนอกหัก เหมือนคนโดนฟันแล้วทิ้ง แถมพี่เขามีลูกแล้ว คิดยังไงมึงก็เป็นมวยรองว่ะ”
“เออ!”
จะให้ผมปฏิเสธอะไรละครับ ขี้เกียจโกหกแล้ว
“อะไรนะ! มึงเป็นแฟนกับพี่เขาเหรอเทพ?”
มึงก็โง่เกินว่ะหิน มึงคบกับพวกกูได้ไงวะ
“ได้ไงวะ? อุบเงียบเลยนะมึง”
“เออน่ะ เรื่องมันยาว ไว้เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง”
ผมแอบดีใจที่พวกมันไม่รังเกียจผม แต่ไม่รู้คนอื่นจะคิดยังไงบ้าง โดยเฉพาะที่บ้านผมกับบ้านพี่ตา แต่เอาวะ! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมคงไม่ซวยแบบดาวพระศุกร์หรอก พี่ตาย้ำนักย้ำหนาว่าป้ามันใจดี ห่วงก็แค่บ้านผมมากกว่า เกิดพี่โอโมโหจนฆ่าพี่ตามีหวังเปอร์คงกำพร้าทั้งพ่อและแม่
แล้วผมก็มีโอกาสได้พิสูจน์ความใจดีของป้าพี่ตา อาทิตย์ต่อมาพี่ตาสั่งให้ผมขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่ตั้งแต่บ่ายวันศุกร์ ไม่ถามซักคำว่าผมพร้อมรึเปล่า เวรเอ๊ย!
พี่ตามารอรับผมที่สนามบิน เปอร์ไม่ได้มาด้วย ผัวผมแต่งตัวสบาย ๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์เก่า ๆ แบบที่ผมเห็นประจำ หัวยุ่งตามเคยแต่พี่ตาใส่คอนแทคเลนส์แทนแว่น ผมพึ่งรู้ว่าพี่ตาลงทุนถอยแว่นเชย ๆ อันนั้นมาใส่เพราะผมเคยหลุดปากว่าชอบสาวแว่น ปกติมันใส่คอนแทคเลนส์ประจำอยู่แล้ว แต่เรื่องผมยุ่งนี่พี่ตาบอกว่ากรรมพันธุ์ ไม่ได้จงใจปลอมตัวแค่ขี้เกียจตื่นมาเซ็ตผมทุกวัน ถ้าผมไม่เชื่อให้ไปสังเกตหัวเปอร์ ฮ่า ๆ
แล้วพี่ตาก็พาผมไปร้านเกม เชี่ย!
ผมถ่อมาถึงเชียงใหม่แต่ที่แรกที่มันพาผมไปคือร้านเกม สัส! ผมเกือบจะด่ามันแล้วถ้าไม่ติดว่าคนในร้านดูจะเคารพพี่ตาเป็นพิเศษ แถมยังมีป้ายติดไว้ตัวโต ๆ อีกว่า “งดพูดจาหยาบคายภายในร้าน” เจ้าของร้านท่าทางสนิทสนมกับพี่ตาเป็นพิเศษ พี่ตาเรียกเขาว่าพี่แต่ท่าทางเขาเกรงใจพี่ตาโคตร ๆ คุยไปคุยมาผมถึงรู้ว่าพี่เขาเป็นเพื่อนรักกับพี่ตา นอกจากพี่ตาจะเป็นเจ้าของตึกแถวแถบนี้แล้วยังเป็นคนออกทุนทุกอย่างให้ ตึกแถวสามชั้นเลยร้านเป็นร้านเน็ตที่มีคอมกว่าร้อยเครื่อง ทำให้เด็กติดเกมจนซิ่วคนนึงได้ลืมตาอ้าปากมีอาชีพและที่ซุกหัวนอน และที่สำคัญพี่เขาคือหัวกิลด์เหินเวหา เชี่ย!
นี่มึงอย่าบอกนะเว้ยว่าคนอื่นรู้หมดแล้วว่ากูเป็นเมียมึง ไอ้สตาร์!
มิน่าล่ะพี่เขามองผมแล้วยิ้มแปลก ๆ อายว่ะ ดีนะผมไม่ค่อยได้เล่นเกมนั้นแล้วแต่ผมสาบานเลยว่าผมจะเลิกถาวร พี่ตาแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนที่เจอในร้าน คุยกันซักพักแล้วก็พาผมไปร้านแต่งรถที่ตัวเองเป็นหุ้นส่วน ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเลยเฉย ๆ แต่พี่ตาคงชอบมากเพราะรถมันก็แต่งโคตรเยอะ คืนแรกจบลงที่พี่ตาพาผมไปกินข้าวกับพี่ชาญหัวหน้ากิลด์และเพื่อนอีกสองสามคนที่เจอกันในร้าน คนละกลุ่มกับพวกที่อยู่ด้วยตอนผมไปอาละวาด พี่ตาบอกผมว่าคนพวกนี้คือเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนแท้ของมัน เหมือนพี่ตาจะรักพี่ชาญมาก ผมก็เข้าใจนะ แต่มันอดอิจฉาไม่ได้ว่ะ!
นี่ใช่ป่ะที่เขาเรียกว่าหึง!
“เป็นไรเทพ?”
เนียนเลยนะมึง ถามกูดี ๆ ก็ได้ไม่ต้องไซ้!
พี่ตาพาผมมานอนที่คอนโด ไม่แคล้วเสียตัวแน่ ๆ คืนนี้ อยู่กันสองคนซะด้วย
“ตกลงพี่ให้ผมมาเชียงใหม่ทำไม?”
“ก็เทพอยากรู้จักพี่ไม่ใช่เหรอ? นี่ไงชีวิตพี่”
“ผมนึกว่าพี่จะพาผมไปบ้านอะไรแบบนี้ อุตส่าห์ทำใจ”
“อิ ๆ อยากรีบไปฝากตัวเป็นสะใภ้กับป้าพี่เหรอ?”
ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย! มึงล้อกูแบบนี้กูก็เขินนะว้อย!
ว่าแล้วก็ศอกมันแก้เขินแอบเนียนผลักพี่ตาออก
“ใช่ที่ไหน ละเปอร์อะ?”
“อิ ๆ ”
“ขำอะไร?”
“พี่ดีใจที่เทพรักลูกพี่เหมือนลูกตัวเอง ทำน้องให้เปอร์กัน”
“ไม่ขำโว้ย!”
ต้องรีบถีบมันออกก่อนเสียตัว!
เว้นไปหนึ่งอาทิตย์โดนมันจัดหนักแน่ ๆ พรุ่งนี้ผมยังอยากเดินแบบปกติอยู่อะ!
“ฮ่า ๆ เปอร์อยู่บ้านกับป้าพี่ คอนโดนี้พี่อยู่คนเดียว มันใกล้มอ ปกติพี่กลับไปหาเปอร์ทุกอาทิตย์เอา หรือไม่ช่วงไหนว่างติด ๆ กันก็รับเปอร์มาอยู่ด้วย”
“เพราะผมป่ะ? พี่เลยไม่ค่อยได้อยู่กับลูก”
พรากพ่อพรากลูกมันบาปเหมือนกันวุ้ย! ผมรู้สึกผิดแต่พี่ตากลับยักไหล่
“ทำไงได้ พี่คิดถึงเทพ แต่วันไหนพี่ว่างช่วงบ่ายพี่ก็ไปรับเปอร์ไปส่งบ้านนะ อำเภอใกล้ ๆ กันนี้เอง”
“พี่ตา มันจะดีเหรอ? ผมกลัวว่ะ เราสองคน...”
“ถึงขั้นนี้แล้วนะเทพ ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก เทพอยู่ข้าง ๆ พี่ก็พอ จะได้มาช่วยพี่ดูแลเปอร์ไง”
“โหไม่ขำอะ เลี้ยงเด็กมันยากนะเว้ยผมทำไม่ได้หรอก!”
อยู่ ๆ ให้ไปเป็นแม่เลี้ยงเนี่ยนะ! แล้วไหนจะยังธุรกิจมันอีกอะ ทั้งร้านเกมร้านแต่งรถแล้วก็ตลาดของบ้านมัน ผมยังเอาตัวเองไม่รอดเลยจะไปช่วยอะไรพี่ตาได้
“เออน่ะ ไม่อยากเกินความสามารถเทพหรอก เลี้ยง ๆ ไปเดี๋ยวก็คล่อง เปอร์เลี้ยงง่ายจะตาย”
“พี่ตาแน่ใจนะว่าเปอร์จะไม่คิดมากเรื่องผม?”
“ไม่หรอกพี่รู้จักลูกพี่ดี เปอร์ชินแล้วกับเรื่องแบบนี้ มันโตมากับพี่แล้วก็คนในร้าน จะมีเพื่อนสนิทพ่ออีกซักคนมาช่วยดูแลเปอร์คงไม่คิดอะไร ไว้มันโตกว่านี้เราค่อยบอกความจริงก็ได้”
“พี่พูดเหมือนเอาเปอร์ไปเลี้ยงที่ร้าน?”
“อืม เมียเก่าพี่มันไม่เคยดูแลเปอร์เลย พี่ต้องพาเปอร์ไปเลี้ยงที่ร้านประจำ มันอยู่กับคนในร้านเยอะกว่าแม่ตัวเองอีก ตอนเปอร์ไม่สบายหนักชาญกับบิวต้องพามันไปหาหมอเพราะพี่ติดเรียน คนนึกว่าเปอร์เป็นลูกชาญด้วยซ้ำ เพราะเรื่องนี้แหละที่ทำให้พี่หมดความอดทนขอหย่ากับมัน แม่ที่ไม่เคยดูแลลูกดีแต่ผลาญเงินพี่ โคตรเหี้ย!”
ตัวเงินตัวทองชัดถ้อยชัดคำเชียวนะมึง!
ผมปล่อยให้พี่ตากอดแล้วฟังมันพล่าม ที่ผ่านมามันคงอึดอัด
“อย่างที่เทพเห็น ครอบครัวฝั่งแม่พี่มีหน้ามีตา เป็นเจ้าของตลาด ที่แถบนั้นก็ของยายพี่ทั้งนั้น แต่พ่อพี่กลับหลงนังเมียน้อย พอแม่พี่ตายก็แทบจะเอาทุกอย่างประเคนให้มัน พ่อพี่เขาสนแต่ชื่อเสียงเงินทองไม่เคยสนใจพี่ วุ่นกับการวิ่งเต้นซื้อตำแหน่งอยากมีหน้ามีตา ป้าพี่ทนไม่ไหวกลัวจะไม่เหลืออะไรถึงมือพี่ก็เลยขู่ยื่นขอเป็นผู้จัดการมรดกเอง วิธีเดียวกันกับที่พี่ใช้นั่นแหละ พ่อพี่มาแต่ตัวอยู่แล้วก็คงกลัวตาย ถ้ามันตายยังไงพี่ก็ได้สมบัติมันเลยยอม ตอนนี้ทุกอย่างเลยเป็นของพี่คนเดียวเพราะป้าพี่ก็ไม่ได้แต่งงาน แต่พี่เกลียดมัน! พี่ไม่อยากยุ่งกับธุรกิจที่มันอ้างว่าดูแลจนงอกเงยหรอก พี่เลยเอาเงินไปลงทุนอย่างอื่น เดือน ๆ นึงก็ได้เยอะอยู่ พ่อพี่หลงนังเมียน้อยจะตายแต่ที่ไม่กล้าจดทะเบียนกันเพราะป้าพี่ขู่ว่าถ้าพ่อพี่แต่งงานใหม่เมื่อไหร่ให้โอนหุ้นตลาดทั้งหมดให้พี่ทันทีเพราะเป็นของแม่พี่ไม่ใช่ของมัน ห้ามมายุ่งเกี่ยวกับกิจการของบ้านพี่อีก มันหวงสมบัติมันจะตายเลยไม่ยอมจดทะเบียนกับนังนั่น”
พ่อที่โคตรจะรักลูกแบบพี่ตากลับไม่ได้รับความรักจากพ่อแท้ ๆ ของตัวเอง ผมสงสารมันจังเลยว่ะ แล้วถ้าพ่อผมรู้ว่าผมเป็นเกย์ พ่อจะทำยังไงวะ?
“พี่ยอมจดทะเบียนกับเมียทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันหวังเงินพี่ก็เพื่อเปอร์ มันจะเอาอะไรอยากได้เงินใช้พี่ก็ให้มันทุกอย่าง พี่ขอแค่ให้มันดูแลลูกมันกลับไม่ทำ พี่หาเงินโคตรเหนื่อยแทนที่มันจะช่วยดูลูกบ้าง พี่ทนจนไม่รู้จะทนยังไงแล้วเทพ พอพี่ขอหย่ามันกลับเรียกเงินสิบล้าน อยากแบ่งสินสมรสจนตัวสั่น ดีที่พี่ไม่ได้ลงทุนในชื่อตัวเอง มรดกของแม่พี่ก็ยังทำอะไรไม่ได้มันเลยดื้อไม่ยอมหย่า พี่เป็นใครเทพ? มีคนนับถือพี่เยอะแยะแต่ทุกคนรู้กันทั่วว่าเมียพี่มันร่านเอากับผู้ชายไม่เลือก เลี้ยงชู้! พี่อยากทนเพื่อลูก แต่พอเปอร์ถามพี่ว่าทำไมเพื่อนล้อมันว่าแม่มีผัวหลายคนพี่พูดไม่ออกว่ะ”
พี่ตาโคตรน่าสงสาร เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพี่ตาร้องไห้ ชีวิตพี่ตาขาดความอบอุ่นเป็นบ้า!
ผมจะทำได้เหรอวะ ผมจะเป็นกำลังใจให้มันได้เหรอ?
“พี่ตา ไม่เป็นไรนะ พี่ยังมีผมนะเว้ย”
ผมตบไหล่พี่ตา แต่พี่ตากลับยิ้มทั้งน้ำตา
“เพราะแบบนี้ไงพี่ถึงรักเทพ”
เกี่ยวอะไรวะ?
“เฮ่ย! ทำอะไรอะพี่?”
“เยิบไง พรุ่งนี้จะพาไปนอนบ้าน คงไม่สะดวก”
“เปลี่ยนอารมณ์เร็วไปป่ะ?”
ผมว่าแล้ว ไม่พ้นเสียตัวโดนมันปล้ำ ไอ้พี่สตาร์เอ๊ย!
วันต่อมาพี่ตาพาผมไปที่บ้าน แม่เจ้าเรือนไม้สักทองหลังใหญ่โคตร! ผมเห็นคนงานเรียกป้าพี่ตาว่าแม่เลี้ยงจันทร์ด้วย นี่ผมหลุดมาในละครป่ะวะเนี่ย!
เปอร์รีบวิ่งมาหาพี่ตา ฉากพ่อลูกพบกันโคตรซึ้งถ้าเพียงแต่เปอร์มันจะไม่พูดว่า
“พ่อ ลุงสมบอกว่าอาพีเป็นเมียใหม่พ่อจะมาเป็นแม่เลี้ยงเปอร์ แต่อาพีเป็นผู้ชายอาพีจะเป็นแม่เลี้ยงเปอร์ได้ยังไง?”
ผมละอยากรู้จริง ๆ ว่าไอลุงสมนี่มันคนไหนวะ! แฟนใหม่ก็พอว้อย!
“งั้นเปอร์ก็มีพ่อสองคนแทนไง ดีมั้ยครับ?”
หน้าผัวผมยิ้มแต่ออร่าโคตรทะมึน!
พี่ตาพาผมเข้าไปสวัสดีป้าจันทร์แล้วก็ปล่อยให้ผมอยู่กับเปอร์และป้า พี่ตาหายไปจัดการอะไรบางอย่างซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นการไปยำลุงสม อีกพักนึงก็มีลุงแก่ ๆ อายุหกสิบกว่าเดินเข้ามา
พอตาแก่นี่เดินเข้ามาเท่านั้นแหละผมรู้เลยว่าเปอร์ได้ปากเสีย ๆ มาจากใคร!
“โอ นี่เลาะเมียใหม่หน้องสะต๋า ได่ยินหน้องอู้ว่าเปิ้นเป๋นป้อจาย กึดว่าได้เมียตุ๊ดแล้วเลาะ ยะหยังบ่อเห๋นเหมือนตุ๊ดเลยกะ?”
เชี่ย! ถ้าผมต่อยคนแก่ผมจะบาปมั้ยวะ!
เอาวะ พี่ตาแนะนำว่าลุงคนนี้เป็นคนเก่าแก่มาตั้งแต่แม่พี่ตายังเด็ก ๆ พี่ตานับถือแกเหมือนลุง เป็นพ่ออุ้ยของเปอร์ ดังนั้นผมจะไม่ต่อยคนแก่!
แต่ป้าจันทร์ใจดีสมราคาคุย ไม่รู้พี่ตาล็อบบี้อะไรป้ามันเอาไว้ ป้าแกถึงชวนผมมาทำงานด้วยกันหลังเรียนจบ นี่มันกะจะลากผมมาอยู่เชียงใหม่ให้ได้เลยใช่มั้ย กว่าผมจะจบก็อีกตั้งสองปีแต่พี่ตาปูอนาคตให้ผมเสร็จสรรพ ผมก็ลูกมีพ่อมีแม่นะเว้ย!
“เป็นไรเทพ? แพนด้าไม่น่ารักเหรอ?”
แฟนผมใส่หมวกแพนด้าเข้าคู่กับลูกตัวเองที่ใส่ชุดแพนด้าทั้งตัว นี่ดีนะมันไม่บังคับให้ผมใส่เสื้อลายแพนด้าเป็นครอบครัวแพนด้ายกแก๊ง!
พวกเรานั่งอยู่ในรถรางชมสวนสัตว์ เชี่ย! นี่มันครอบครัวสุขสันต์ชัด ๆ
“ไอ้หมีนอนดึกนี่มันน่ารักตรงไหน?”
เวร! ทะมึนเลยผัวกู ลืมไปเลยว่าห้ามทำลายความฝันเด็ก
“หมีนอนดึกคืออะไรคับพ่อ?”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อาพีเขาพูดเล่น”
อา... ครอบครัวสุขสันต์ ต่อไปผมต้องระวังปากตัวเองให้มากกว่านี้
“ตกลงเครียดอะไร?”
เครียดดิวะจะไม่ให้เครียดได้ไง
“ตกลงพี่จะชวนผมมาอยู่นี่จริง ๆ เหรอ?”
“แล้วเทพไม่อยากมาอยู่กับพี่กะเปอร์เหรอ?”
เปลี่ยนอารมณ์เร็วจังนะมึง แบ๊วมาเชียว
“แล้วพี่จะให้ผมมาทำอะไรที่นี่”
“เดี๋ยวหางานให้ งานอาจไม่ตรงสายแต่มีอะไรให้ทำเยอะเลย”
“แต่ผมกลัวว่ะ”
ทะมึนอีกแล้วผัวกู มีการเอามือไปปิดหูเปอร์อีก
“อะครับ”
เออ ๆ กูผิด
“มันอีกตั้งนานนะ เราจะ...”
ความจริงผมก็เครียดนะ กลัวผมกับมันมีเหตุเป็นไปซะก่อน
“เทพเห็นพี่เป็นคนยังไง พี่มีความรับผิดชอบพอ รักใครรักจริง ขนาดคนที่ไม่ได้รักพี่ยังทนมาได้ตั้งห้าหกปี ถ้าเทพไม่ทิ้งพี่ก่อนพี่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก”
“พ่อรักอาพีเหรอค้าบ?”
ลูกมึงนี่เสือกตลอด แต่เอาเหอะ กูให้อภัยเพราะมันน่ารัก
“ใช่ครับ แล้วพ่อก็รักเปอร์ด้วย”
ฉากหอมแก้มกันโคตรซึ้ง!
“เปอร์ก็รักพ่อ รักย่าจันทร์ รักอาพี ลุงชาญ พี่บิว พี่ปิง พี่ชาย พี่กบ”
ลูกมึงจะไล่ชื่อให้หมดร้านเลยมั้ยวะไอ้พี่ตา?
ผมนั่งฟังเด็กพูดแล้วก็ขำ แต่อีกใจก็อดสงสารไม่ได้ ชื่อที่เด็กมันไล่ไม่มีชื่อแม่มัน
เอาวะ! สู้ก็สู้ถึงขั้นฝากตัวกับป้าพี่ตาไปแล้วผมจะไม่ถอยเด็ดขาด!
“เปอร์ชวนอาพีมาอยู่กับเราสิครับ”
“อาพีมาอยู่กับเปอร์กับพ่อน้าค้าบ”
อื้อหือ! ลูกแพนด้ากระโดดมาเกาะผม เจอสายตาปิ๊ง ๆ แล้วยอมแพ้เลยว่ะ
“คร้าบ ๆ ไว้อาพีจะมานะ แต่ต้องรออาเรียนจบก่อน”
“สัญญานะ ถ้าอาพีโกหกขอให้หมดโชคตีบวกม่ายติด”
ผมที่กำลังจะยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวก้อยสัญญากับเปอร์ชะงักเลย นี่ไอ้พี่ตามันสอนอะไรลูกมันวะ!
แล้วผมก็กลับกรุงเทพพร้อมกับความหนักใจ ลืมโครงการสำนึกรักบ้านเกิดไปได้เลยครับถึงแม้ความจริงผมกะจะหางานเป็น GM อยู่กรุงเทพก็เถอะ
ความรักกับอนาคตผมท่าทางจะราบรื่น แต่ผมจะทำยังไงกับบ้านผมดีวะ ช่างมันก่อนก็แล้วกัน ยังเหลือเวลาอีกตั้งหลายปี ไว้ถึงตอนนั้นแล้วค่อยคิดก็ได้
หลังจากที่ผมกับพี่ตาไม่มีความลับอะไรกันแล้วพี่สตาร์ก็หอบสไนเปอร์มาด้วยเกือบทุกครั้ง เชี่ย!
ผมไม่ได้รังเกียจเปอร์หรอกนะ แต่ผมเกลียดพื้นห้องน้ำ เวรเอ๊ย! ถ้ามึงจะพาลูกมึงมาก็อย่าหื่นสิวะ!
เมฆกับหินช่วยเก็บความลับให้ผม แต่พวกมันก็ชอบปากมากแซวผมเรื่องครอบครัวสุขสันต์จนคนอื่นสงสัย
ไม่สุขสันต์ได้ไงอะ เวลาเปอร์มากรุงเทพทีไรผมต้องแหกขี้ตาพาเด็กเที่ยวตลอด เขาดิน จตุจักร ยันวัดพระแก้ว ผมต้องออนทัวร์ไปกับสองพ่อลูกตลอด ตู้เกมตามห้างนี่แหล่งประจำของไอ้สองพ่อลูกนี่เลย!
แล้วผมจะมีเวลาไปเถลไถลกับเพื่อนได้ยังไง? เวลาเล่นเกมยังไม่ค่อยจะมี ไป ๆ มา ๆ ก็ลือกันว่าผมชอบพอกับแม่ม่ายที่รู้จักกันในเน็ต มีสาวใหญ่มาเลี้ยงผม เวร! ศักดิ์ศรีผู้ชายกูไม่เหลือแล้วว้อย!
ผมใช้ชีวิตแบบนั้นมาเรื่อย ไปเรียน กลับห้องเล่นเกม เสาร์อาทิตย์เล่นเป็นครอบครัวสุขสันต์โดนเปอร์ลากไปโน่นไปนี่ อาทิตย์ไหนพี่ตามาคนเดียวก็แทบไม่ได้ลุกจากเตียง
ทุกสิ่งทุกอย่างดูสงบสุขแทบจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ จนกระทั่งพี่ชายผมมาเยี่ยม มันมากับพายุเลยครับ!
มาเซอร์ไพรส์ตอนไหนไม่มาเสือกมารถไฟชนกันกับพี่ตาและเปอร์!--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
น้องสไนเปอร์น่ารักมั้ยคะ? 
น่ารักเน้อ!
โปรดอย่าถามคนแต่งว่าใช้เซ้นอะไรในการตั้งชื่อเด็ก ต้องไปถามพี่ตาค่ะว่าทำไมตั้งชื่อลูกแบบนี้ ฮ่าๆ ก็เข้ากันดีนะ พ่อชื่อ "สตาร์" (แม่พี่ตาชื่อดาว ป้าชื่อเดือนแต่เปลี่ยนเป็นจันทร์แล้ว) ส่วนเมียพี่ตาชื่อ "ปลา" ค่ะ ฮ่าๆ
จากการคุยกับแฟน เราได้ข้อสรุปว่า เวลาพี่ตาเรียกลูกว่า "เปอร์" น่าจะออกเสียงว่า "เป้อ" ตามคำเต็มนะคะ ไม่ใช่ "เปอ" แบบเปอร์เซ็นต์
ดูจากความป่วนของน้องแล้ว คาดว่าอีพี่ตาน่าจะเกรียนกว่าเทพ ถึงได้สั่งสอนอบรมกันมาได้ ... เหอะๆ ปวดตับกับสองพ่อลูกคู่นี้กันเลยทีเดียว!
ส่วนฉากเงิบของบทนี้ สะใจกันมั้ย ที่แรกที่พาไปคือ "ร้านเกม" !!!! เทพถึงกับอุทานว่า "สัส" ฮ่าๆ
ก็นะ ... คิดว่าคนติดเกมอย่างพี่ตาจะทำยังไง? จะพาไปไหน? รีบพาน้องพีไปเปิดตัวกับที่บ้านเหรอ? หรือเอาแบบ "ผมมีที่ๆนึงที่อยากพาคุณไป เป็นที่พิเศษของผม และต่อไปนี้จะมีแต่คุณกับผมที่รู้" บลาๆ หรือใช้แบบมุขอดีตอันฝังใจ ความทรงจำอันเจ็บปวด พาพีไปไหว้ที่เก็บกระดูกแม่เพิ่มความซาบซึ้ง?
บ้า! นี่มันนิยายเอาฮานะ! เน้นเงิบด้วย! ถ้าพี่ตามีมุมแบบนั้นก็เป็นพระเอกทั่วไปแล้ว ไม่ใช่เกรียนติดเกมที่แอ๊บเป็นน้องดาวหลอกอิเทพหรอกค่ะ! เบื่อจะตายไอ้มุกน้ำเน่าไทยๆ แบบนั้นอ่ะ
ดังนั้นพอน้องพีโดนพี่ตาเช็ดตัวให้ถึงได้เขินแต่ไม่มีฉากบรรยายอาการหน้าแดง และพี่ตาก็เลยเช็ดตัวพีแบบคุณพ่อเช็ดตัวลูกเช็ดถึงขา ไม่ใช่เช็ดไปพะวงกับเชอรี่สีแดงบนยอดอกอีพีไป ... เฮ้อ!
ฉากพี่ตารำพึงน่าสงสารเนอะ นี่แหละมุมที่อ่อนแอของพี่สตาร์ 
เหตุผลที่สตาร์ปิ๊งเทพก็ง่ายนิดเดียว ความเข้มแข็งของเทพคือสิ่งเติมเต็มพี่ตา คนที่ปล่อยให้พี่ตาอ้อนได้ ยอมให้พี่ตาปกป้องดูแล แต่เวลาที่พี่ตาเหนื่อยจนท้อพี่ตาก็มีเทพปลอบโยนเสมอ เทพคอยเป็นห่วงแล้วก็แบ่งเบาภาระของน้องดาวมาแต่ไหนแต่ไร มันเป็นความสัมพันธ์แบบคู่รักที่ก้าวเดินไปด้วยกันอ่ะ คนที่ทำให้พี่ตาไม่รู้สึกว่า"เหนื่อยอยู่คนเดียว"
เทพเองก็ใช่ย่อย ถึงจะดูเผินๆ เหมือนพวกไม่คิดมากแต่จริงๆ แล้วนั่นคือข้อดีเลยนะ ถ้าเทพรักแล้วไม่เกี่ยงเลย ไม่ว่าพี่สตาร์จะเอาแต่ใจยังไงเทพยอมแฟนหมดทุกอย่าง (ก็ถึงขั้นยอมเป็นรับอ่ะ) เพราะรักเขาจริง เป็นผู้ชายประเภทยอมตามใจแฟนนะเนี่ย (ถึงมันจะเป็นเคะก็เถอะ!) แต่ผู้ชายประเภทที่ยอมเสียสละเพื่อคนที่เรารักนี่ดูอบอุ่นดีออกนะ ฮ่าๆ ไม่เชื่อดูสิ ตามใจสองพ่อลูกทู๊กอย่าง พี่ตาบอกให้ทำอะไรเทพทำให้ได้หมด คือในตัวเทพมีความอบอุ่นบางอย่างที่ดึงดูดเกรียนบ้านแตกขาดความอบอุ่นแบบพี่สตาร์ล่ะ (เดี๋ยวบทหน้าได้รู้ที่มาแห่งความอบอุ่นของเทพกันแน่นอน! เคยพูดไปแล้วน้าว่า "บ้านน้องพีเค้าเลี้ยงมาดี" ฮ่าๆ)
เราพยายามสร้างคาแรคเตอร์ของสองคนนี้ให้เข้ากัน ให้มันอ่านแล้วได้อารมณ์ของคู่ที่เกิดมาเพื่อเติมเต็มกันและกัน ขาดกันไม่ได้ เป็นคู่ที่เหมาะกันในทุกๆ ด้าน ยากมากกว่าจะปั้น"เมะ"กับ"เคะ"ให้นิยายสักเรื่อง การสร้าง"คน"(คาแรคเตอร์)เนี่ย ยากกว่าคิดพล็อตอีกค่ะบอกเลย!
แต่ดีใจมากที่มีคนอิน เราแอบคิดเอาเองนิดหน่อยว่านี่แหละคือจุดแข็งของเรา แม้นิยายจะสนุกแบบไม่ค่อยฮิตและเนื้อเรื่องไม่อินเทรนด์พล็อตเป็นแนวอินดี้ไปมากบ้างก็เถอะ พยายามสุดๆ หวังว่าคนอ่านจะอินตามนะค้า
ถ้ามีคนหลังรักพี่สตาร์กับน้องพีจะปลื้มมากเยย (แต่คาดว่าอาจไม่ค่อยมีคนอ่านรักคนแต่ง เพราะเกรียนเกิน แถมปากเสียอีกต่างหาก ฮ่าๆ 
)
หัวข้อ: STR/INT : Love Tricks [END] แจ้งข่าว-ฉบับรูปเล่มVer.2 หน้า17 (อ่าน 198636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก