สารภาพตรง ๆ นะ . . .
ผมไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ . . . เพราะไม่มีสต๊อคไว้เลยอ่ะครับ
พูดจริง ๆ นะครับ
ที่ว่าไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่
นั่นเป็นเพราะ เส้นทางสายชีวิตไม่เคยหยุดเดินไงคะ
เพราะนี่คือชีวิตของพี่อาร์ม ไม่มีใครรู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่
เพราะพี่อาร์มเล่าให้ฟัง และตอนนี้มันก็อาจจะยังไม่จบการคาราคาซัง
ถึงได้เล่ากันว่า
เรื่องเล่าแห่งชีวิต.... คือนิรันดริ์
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา . . . จบกลับ
ผมเลือกที่จะจบเรื่องที่ผมเล่า ตั้งแต่วันที่ผมหมดเวลาคัมโฮม . . . ของครึ่งปีนี้ครับ
ลองนับดูสิสครับ ว่าผมจบตั้งแต่เมื่อวันใหน . . . ผมีเวลาคัมโฮมสองสัปดหานะครับ แล้ววันแรกที่ผมมา ก็วันที่แก้มได้เดอะสตาร์ ตอนนี้สำหรับผม มันจบอย่างที่ผมเองก็สบายใจมากที่สุดแล้วครับ
การรอคอย . . .ทรมานเสมอ
หาก . . . ความสุขอยู่ที่เราได้รู้ว่า คนที่เรารอ เขารอเราอยู่เช่นกัน
18หรือ19-4-51 กลับไทย
02-5-51 กลับกาต้า
20-5-51 ไปหาหลวงพ่อ (เดาเอา)
23-5-51 เจอโกเมศวร์
24-5-51 กลับมานอนร้องไห้ แล้วนั่งพิิมพ์เรื่อง 5 ตอนรวด
26-5-51 พี่โอมมาหาที่ห้อง
05-5-51 เริิ่มโพรสท์ครั่งแรก
ปันจุบัน โกเมศวร์ โชติิช่วงชรินทร์ อายุ 27 ปี 18+7+2=27
พี่อาร์ม อายุ 31 ปี 22+7+2=31
พี่โอ๋ เอกรัฐ แก้วกาญจน์ (น่าจะใช่นะ)
พ่อโกชื่อ โกมล ไม่ใช่โกเมศวร์ อย่างที่พี่บอก (จากตอนที่ชัยเรียกว่าลุงมล)
(แก้มเป็นเดอะสตาร์ วันที่ 27-4-51 ครับ พี่จำวันที่กลับมาผิดครับถ้าพี่ได้ดูแก้มคงเป็นวันที่19-4-51 )
ที่กล่าวมาทั้งหมดมิได้เป็นการจับผิิดแต่อย่างใด