Chaper I
ในขณะที่หนึ่งกำลังเดินขึ้นบันไดหอหลังจากไปซื้อของที่เซเว่นข้างล่างมา สายตาก็ไปสะดุดกับ 'แมว' ตัวขาว ที่กำลังนั่งเบียดกำแพง สองมือเล็กประคองกระป๋องเบียร์ไว้ มีอีกสองสามกระป๋องวางเกลื่อนบริเวณนั้น
อ้อ ไอ้เด็กทันตะที่เขาว่าหน้าตาธรรมดาๆ แต่ฟีโรโมนฟุ้งโคตรๆ อะนะ
หนึ่งยักไหล่กับตัวเอง แต่ก่อนที่จะเดินผ่านไป มือเล็กๆ ก็พลันคว้ามือใหญ่ไว้
"น นั่งเป็น พ เพื่อนเราหน่อย อึก งือ..."
"เรื่องดิ หิวเว้ย" ไม่ได้ๆ เรื่องไรจะไปยุ่งกับไอ้คนชื่อเสียงกระฉ่อนวะ ขอกูอยู่เงียบๆ เหอะ
"น้า ร เราเลี้ยงป๋องเบียร์ป๋องนึงนะ น้าา" มือเล็กแกว่งๆ กระป๋องเบียร์ในมือ หนึ่งถอนหายใจ นั่งลงข้างๆ ไอ้แมวขาวยิ้มโชว์เหล็กดัด เขยิบเข้ามาใกล้ๆ เรียกว่าเบียดเลยก็ได้ ก่อนจะส่งกระป๋องเบียร์ในมือให้ พอแกว่งๆ ดูก็เหลืออยู่นิดเดียว
"เฮ้ย เอาป๋องใหม่ดิเว้ย"
"งือ ม ไม่เอา ร เราจะกิน อึก" ร่างเล็กคลานเข่าไปหยิบอีกสามกระป๋องที่เหลือ จังหวะนั้นหนึ่งก็เหลือบเห็นแก้มก้นขาวๆ ที่โผล่ออกมาจากกางเกงขาสั้น
ไม่ใส่กางเกงในด้วยว่ะเฮ้ย
"เอากระป๋องใหม่มา ถ้าอยากให้กูอยู่"
ไอ้แมวเบะปากนิดๆ ไม่ยอมส่งให้ เพราะคิดว่าคงแค่ขู่ นิ้วเล็กๆ แกะห่วงเหล็กสองสามที แต่ไม่ยักออก มันขมวดคิ้ว พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะจำใจส่งให้มือใหญ่
และเขยิบมานั่งตักเขา! ไอ้บ้า!!
"เฮ้ยมึงลงไป!!" หนึ่งทั้งผลักทั้งดัน ไอ้แมวพอเขยิบไป มันก็เบียดก้นกลับเข้ามา แถวจงใจไม่จงใจไม่รู้ ร่องก้นมันแม่งมาโดนน้องชายเขาพอดี
"ไม่อาวว อึก ด เดี๋ยวนายหนี"
"ไม่หนีเว้ย ไปๆๆ มึงลงไป เดี๋ยวนี้!"
"ฮือ...ใจร้ายอะ งืออ ฟ ฟ้องแม่แน่" ร่างเล็กขยี้ตาช้ำๆ ก่อนจะซดเบียร์ที่เหลือนิดๆ รวดเดียวเหมือนประชดนิดๆ คลานลงจากตัก ไปนั่งคู้อยู่ข้างกำแพงตามเดิม พร้อมกับถุงกระป๋องเบียร์ที่เหลือ
"เฮ้ยอะไรวะ แค่นี้งอน"
"ป ไปเลย ร เรานิสัยไม่ อึก ด ดีใช่ม้า ฮือออ" ปากแดงจิ้มลิ้มสั่น มือที่กำลังแกะกระป๋องเบียร์ก็สั่น ตากลมๆ ก็สั่น ตัวก็สั่น...
เหี้ยแม่งใจอ่อน...
"เออๆ แม่ง มานั่งนี่ดิ เดี๋ยวเปิดป๋องให้" หนึ่งตบตักตัวเอง ก่อนจะคว้าข้าวกล่องเซเว่นมาเปิดกิน มองไอ้แมวลากถุงกลับมานั่งตามเดิม มือใหญ่เปิดกระป๋องและส่งให้ มันดื่มอึกๆ ก่อนจะประคองไว้ด้วยสองมือตามเดิม จมูกเล็กส่งเสียงฟุดฟิด
"ค คาโบนาร่าเหรอ..."
"เออ ไข่เจียวหมูสับมั้งควาย"
"มีเหรอ"
"ไม่มีเว้ย" ดูๆ อย่ามาทำปากเบะนะมึง...
"ข ขอกินด้วย นะ น้า" ไอ้แมวเหมือนได้ใจ จับข้อมือใหญ่เขย่าๆ แม่งพยายามแย่งส้อมเขาด้วย
"เออๆ" หนึ่งคว้ากระป๋องของคนบนตักมาดื่ม ยี้ แม่งน้ำลายนี่หว่า แม่งแดกไงวะ เออ แต่ขมๆ หวานๆ ซ่าส์ๆ ดี
"อร่อย" ไอ้แมวซู้ดเส้นเข้าปาก น้ำแม่งกระเด็นมายันมือเขา มันเอานิ้วเล็กๆ ปาด ก่อนจะเลียเข้าปาก ยิ้มเผล่
"นี่ๆ ช ชื่อไรเหรอ"
"หนึ่ง"
"อื้อ ร เราชื่อ..." มันทำหน้านึกอยู่สักพัก
"กูรู้ๆ"
"เขินอา ร รู้จักชื่อเราด้วย คิกๆ"
"เออ แล้วทำไมมึงไม่กลับห้อง มานั่งตากยุงทำไม"
"ก กลับไปเรา ก ก็เดินรุมแกล้งดิ อุตส่าห์หนีมา..." มันวนๆ นิ้วกับกระป๋องเบียร์ เดี๋ยวๆ หนึ่งขออึ้งแปป...
"ล หลวมจะตายแล้ว ไม่ ห ให้พักด้วย ใจร้าย" มันว่าน้ำตาซึม ก่อนจะเช็ดป้อยๆ ก้มหน้าก้มตากินคาโบนาร่าสลับกับดื่มเบียร์ รู้ตัวอีกทีก็หมดกล่องแล้ว เขากินไปได้แค่คำเดียวเอง หนึ่งมองไอ้แมวที่นอนพิงเขาเต็มหลัง แกว่งขาเล่น เออ พึ่งสังเกต ไอ้แมวแม่งตัวเล็กโคตร หนึ่งร้อยห้าสิบเซ็นต์จะถึงปะวะ
"สูงเท่าไหร่วะเนี่ย"
"ไม่บอก" มันทำแก้มพอง หยุดเตะขา ก่อนจะชันเข่าขึ้น ใช้นิ้วเขี่ยพื้น หนึ่งมองตาเพลินกับซอกคอขาวที่มีรอยเม้มอยู่จางๆ
"ไรวะ ขี้งก งั้นกูบอกก่อน กูสูงร้อยแปดสิบเจ็ด"
"ฮื่อ ไอ้บ้า! สูงข่มเราใช่ไหม งือ ไอ้บ้าๆ! เราไม่ได้เตี้ยนะ นายสูงเกินไป!!" ไอ้แมวมันงอแง ทุบเข่าเขาปักๆ ดิ้นขลุกขลัก คว้ากระป๋องเบียร์เขวี้ยงลงบันได ดังแก๊งๆ
ไรวะแม่งพาล...
"เออๆ กูไม่ถามละๆ" หนึ่งจับกระป๋องเบียร์ที่อยู่ในมือเล็กออก แม่ง เหลือตั้งครึ่งกระป๋อง เสียดาย
ไอ้แมวดูสงบลงนิดหน่อย หัวทุยๆ ของมันเอนซบกับคอเขา หนึ่งนั่งมองขาอ่อนตาเพลิน โอ้โหเฮะ มีรอยมือด้วยว่ะเฮ้ย แดงเชียว แต่พอหันไปมองหน้ามันอีกทีก็กลับแล้ว คนที่โดนครองตักเผลอมองปากแดงจิ้มลิ้ม เห็นเหล็กดัดรำไรด้วยแฮะ เผยอปากน้ำลายยืดซะขนาดนั้น แต่ก็เริ่มคิดขึ้นได้
เออว่ะ แม่งอยู่ห้องไหนวะ
แต่เห็นว่ากลับไปก็โดนรุมแกล้ง
ไอ้แมวเอ้ย ชีวิตแม่งน่าสงสารชิบหาย
หนึ่งยีผมมันไปที ไอ้แมวขมวดคิ้วแน่น ปัดๆ ก่อนจะนอนต่อ มันพลิกตัวให้หน้าอกชนกับหน้าอก ลมหายใจร้อนๆ ผ่อนปรนแถวซอกคอ แม่งเอ้ย สยิว
เอาไปนอนด้วยนี่แหละ ยังไงๆ แม่งก็หยุดยาวอยู่แล้ว พรุ่งนี้ไม่มีเรียนแน่นอน
หนึ่งช้อนก้นขึ้น ก้มลงเก็บเศษซากที่เหลือ ตาคมกวาดมอง
อ้าวเฮ้ย รองเท้าล่ะวะ?
หันไปมองคนในอ้อมแขนก็ตีนเปล่า
รึวะแม่งรีบจัดจนลืมใส่รองเท้า?
ไอ้แมวเอ้ย
เช้า (เที่ยง) วันต่อมา
หนึ่งสะลึมสะลือขึ้น กวาดมือหาคนที่นอนกอดเมื่อคืนทั้งคืน อยากจะบอกว่าไอ้แมวเห็นตัวเล็กๆ งั้น แต่กอดเต็มไม้เต็มมือมาก นานๆ ไปก็เริ่มคลึงแก้มก้นมัน หัวนมมัน มันก็ไม่หือไม่อือด้วยนะ หลับปุ๋ยท่าเดียว ทีนี้ก็มันส์ล่ะโว้ย
แต่คงไปแล้วมั้ง เจ้าตัวคิดอย่างเสียดายนิดๆ
ร่างสูงพลิกตัวลงจากเตียง แต่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เท้าก็ไปเตะอะไรเข้า
"เฮ้ย!!" ก้อนกลมๆ มีเท้าขาวๆ เล็กๆ ยื่นออกมา ตัวอย่างสั่น กำลังมุดอยู่ระหว่างกำแพงกับตู้เสื้อผ้าข้างห้องน้ำ หนึ่งใช้ตีนเขี่ยๆ ก่อนจะพบว่ามันสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แถมมีเสียงสะอื้นฮั่กๆ ด้วย เจ้าตัวเริ่มสนุก เตะเบาๆ ซ้ายทีขวาที ไอ้ก้อนขาวๆ ก็ยิ่งเบียดตัวไปด้านหลังมากขึ้น
"เฮ้ยไอ้แมว มึงออกมาได้ละ ติดอยู่ในนั้นไม่ช่วยนะ"
"ย...อย่าปล้ำเราเลยนะ...ฮึก...ฮืออ...ร...เราไม่อร่อยหรอก...ฮ...ฮึก" ตอบไม่ตรงคำถามด้วยว่ะเฮ้ย หนึ่งนั่งยองๆ ก่อนจะตัดสินใจกระชากผ้าออก มองไอ้แมวที่กำลังคู้ตัวสั่นๆ ตาอย่างช้ำ ตื่นขึ้นมาจำอะไรไม่ได้สิท่า
"โอ๊ย กูไม่ทำอะไรมึงหรอก ไปๆ อาบน้ำอาบท่า อ้าวสัตย์!? ไม่ลุก!? ไม้แขวนเสื้ออยู่ไหนวะ!!" คิดแล้วก็ขำในใจ นี่มันวิธีการขู่เด็กชัดๆ แต่แม่งรีบกุลีกุจอออกจากซอก สลัดเสื้อแสงทิ้งเข้าห้องน้ำปิดประตูอย่างรวดเร็วดังปัง!
สักพักเสียงน้ำก็ตามมา หนึ่งลุกขึ้น หยิบเสื้อยืดวางไว้บนเตียง ส่วนเสื้อผ้าของไอ้แมวก็โยนใส่ตะกร้าสำหรับเตรียมซัก ตัวเดินไปหาอะไรกินในครัว พลางฮัมเพลง
ในขณะที่กำลังกินขนมปังปิ้งในมือไปพลาง ดูทีวีไปพลาง เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง หนึ่งเลิกคิ้ว สักพักเสียงตึงๆ ก็ตามมา เห็นไอ้แมวยืนล่อนจ้อน มือกุมเป้าไว้ ทำท่าเลิ่กลั่ก หนึ่งเผลอมองหัวนมสีชมพูนานไปนิด ไม่ทันได้ยินเสียงของมันที่ว่าแผ่วๆ
"ส เสื้อเราอยู่ไหน ร เหรอ" ไอ้แมวเกร็งตัว รึจะโดนแกล้งอีกแล้ว ให้ล่อนจ้อนอยู่ในห้องทั้งวัน แถมยังเปิดแอร์จนหนาว มันน้ำตาร่วงเผาะๆ ก่อนจะปาดทิ้งป้อยๆ ตัดสินใจเดินเร็วๆ ไปคร่อมตักใหญ่ หนึ่งพอได้สติก็แทบร้องจ้าก
"เฮ้ย!! มานั่งตักกูทำไม ลงไป เปียกเว้ย!" คนตัวเล็กสะดุ้ง
"ข ขอโทษ ร เราแค่ขอเสื้อ" หนึ่งถึงกับเหวอ...
"กูก็วางไว้บนเตียงไง มึงไม่เห็น?"
ไอ้แมวรับวิ่งกลับไปด้วยใบหน้าร้อนฉ่า เห็นเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบอล เสื้อน่ะใส่ได้ แต่กางเกงนี่สิ มันขมวดคิ้ว ตัดสินใจไม่ใส่ ก็ใส่แล้วหลุดพรืดๆ ใครจะอยากใส่!
พอใส่เสร็จ ก็มายืนด้อมๆ มองๆ เห็นร่างสูงกำลังดูโทรทัศน์ด้วยใบหน้าเรียบๆ พลันตัวเกร็งขึ้นมา เมื่อเช้าพอตื่นมาก็ปวดหัวมากๆ แถมโดนจับนมกับก้นด้วย หน้าก็ไม่คุ้น ไม่กลัวก็บ้าแล้ว แถมขู่จะตีด้วยไม้แขวนเสื้ออีก...
"มานั่งนี่ไอ้แมว เร็วๆ" มือใหญ่ตบโซฟาข้างตัว ไอ้แมวเดินกระมิดกระเมี้ยนเข้าไปใกล้ ก่อนจะนั่งตรงพื้นพรม ตากลมสนใจการ์ตูนที่หนึ่งเปิดไว้ แล้วก็ขยับตัวไปดูหน้าทีวีซะเลย ไม่โดนรังสีข่มขู่ด้วย
ที่ดีๆ มีไม่นั่ง โว้ะ
"ไม่หิว?" หนึ่งถามลอยๆ ไอ้แมวสนใจแต่การ์ตูนเลยไม่ได้ยิน เจ้าตัวถอนหายใจ ลุกไปปิ้งขนมปังมาวางล่อไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น มันทำจมูกฟุดฟิด ก่อนจะหันกลับมาสนใจขนมปังบนโต๊ะ สลับกับมองคนบนโซฟา
"กินๆ ไป"
"ข ขอบคุณครับ" ไอ้แมวยิ้มโชว์เหล็กดัด อาจจะเพราะการ์ตูนที่อยู่ตรงหน้ามีส่วนด้วยที่ทำให้ยิ้ม มันคว้าขนมปังกรอบๆ ใหม่ๆ ขึ้นมาแทะกินทีละคำๆ จนหมด หันไปมองหนึ่งอีกรอบ ตอนนี้มันเริ่มไม่กลัวคนคนนี้แล้ว ถึงจะโดนลวนลาม แต่ให้อภัยก็ได้ ในเมื่อเขาใจดีจะตาย! เนอะ
"ไปปิ้งเองไป" หนึ่งเหมือนรู้ความหมายในใจมัน พอสิ้นคำ ไอ้แมวก็รีบผุดลุกขึ้น กุลีกุจอไปปิ้งอีกสองอัน ก็มันอร่อยอา หิวด้วย
"แล้วนี่จะกลับเมื่อไหร่" หนึ่งถามคนตัวเล็ก ที่ยกจานออกมาจากครัว คราวนี้มันเลือกนั่งข้างๆ เขา ที่พื้นพรม มันเงยหน้า ใช้ตาใสๆ มองอย่างออดอ้อน
"ป เปิดเรียนก่อนได้ ม ไหม"
ร่างสูงครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะยิ้มตอบ
"ได้"
ไอ้แมวยิงฟันโชว์เหล็กดัดทันที มือใหญ่เอื้อมไปลูบเอวคอด ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไป บีบแก้มก้นกลม มันสะดุ้งเฮือก หัวหูแดงหมด
"แต่วันสุดท้ายก่อนเปิดเรียนขอนี่ได้ปะ" ตอนนี้ชักอยากรู้ว่าลีลาของไอ้เด็กทันตะนี่แม่งจะฮอตสักแค่ไหน ไม่ใช่ลืออย่างเดียว ว่ามันฟีโรโมนฟุ้งสุดๆ แต่ลีลาก็เยี่ยมด้วย เพื่อนเขาในกลุ่มบอกว่าฟันไอ้เด็กนี่มา โม้ใหญ่ แถมร่ำๆ เพ้อว่าดีมาก
ไอ้แมวกดหน้าหงึกๆ "อื้อ"
แต่นึกๆ ไปเขาจะทนฟีโรโมนมันได้ขนาดไหนวะ!
PS. นายเอกไม่ได้ชื่อแมวนะคะ ฮา
PS II พึ่งเคยลงครั้งแรก ฝากติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เก็บได้ตรงบันได <3 (อ่าน 20001 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก