คุณชายที่ 1.1
นี้คือสถานนนน แห่งบ้านทรายทองที่ฉ้านปองมาสูวววว
ฉันยังไม่รู๊ ว่าเขาจะรับขับสู้เพียงไหนนนนนนนนนนนนนนน
เพลงนี้มันพุดขึ้นมาในหัวผมทันที่หลังจากที่ไอ้คุณชายมันบอกให้ผมไปอยู่ที่บ้านมัน คุณจะกลัวไหมล่ะถ้ามันบอกว่า ‘ไม่เป็นไร นายไม่ต้องย้ายไปอยู่กับฉันก็ได้แค่นายต้องหาที่ซุกหัวนอนใหม่เพราะบ้านนายฉันจะยึด!!’ นี้ไอ้โค้กเลียนเสียงเข้มๆของมันเลยนะ อ๋อลืมแนะนำตัว ผมชื่อโค้กเพราะตอนแม่ท้องแม่อยากกินโค้กตลอดเวลา ที่มาของชื่อผมไม่บ้าชิบหาย ปัจจุบันผมอายุ 21 เรียนจบชั้นปวส.สาขาวิชาช่างยนต์ช่วยพ่อทำอู่ซ่อมรถอยู่ที่บ้าน แล้วถามว่ามารู้จักไอ้คุณชายนี้ได้ยังไง นั้นก็เพราะว่า วันนั้นช่วงดึกสงัดผมกำลังขี่มอไซน์ลับบ้านหลังจากไปตีฮอนกับเด็กๆแถวบ้านที่ร้านเกม ทีนี้ระหว่างทางไอ้คุณชายดันยืนหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่หน้ากระโปรงรถผมด้วยความเป็นคนดีก็เลยลงไปช่วยหลังจากนั้นมันก็เทียวไปเทียวมาแวะเวียนมาหาผมบ่อยครั้งจนเมื่อวานนี้ล่ะที่มันดั้น พูดจาหมาๆแบบนั้นออกมา
“นี้คุณ แม่คุณเขาจะเอาน้ำร้อนมาสาดผมเปล่าวะเนี้ย” ผมหันไปถามคนที่นั่งจิ้มสมาร์ทโฟนไปมา
“แม่ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น” มันว่าเงยหน้าขึ้นมายีหัวผมแล้วก็หันไปสนใจหน้าจอต่อ ผมเลยสะบัดบ็อบมองออกไปนอกหน้าต่าง รถเคลื่อนตัวไปอย่างไม่รีบร้อนนักจนมาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งแม่งเป็นบ้านจริงๆหรอวะ กูนึกว่าวังเจ้าชายอสูรใหญ่ไปไหนวะแม่ง ทันทีที่รถจอดก็มีคนวิ่งมาเปิดประตูให้ผมกับไอ้คุณชาย
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะคุณชาย คุณโค้ก” เสียงแม่บ้านพ่อบ้านดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เชี่ย นี้มันไม่ใช่กูจุนเพียว(พระเอกF4) ปลอมตัวมาใช่ไหม ไอ้คุณชายจูงมือผมเข้าบ้านหลังจากที่ผมยืนเอ๋ออยู่
“นี้ ตั้งสติหน่อย เจอแม่จะยิ่งกว่านี้อีก”
“คุณ ผมกลัว” ผมกระซิบอีกคน
“ไม่ต้องกลัวหรอก แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณได้แล้วเรียกว่าพี่สิ พี่ชาย” อีกคนกระซิบตอบ ผมเบะปากใส่ “พี่ชาย” ที่พาผมเดินเข้าบ้านไปจนถึงห้องไม่ใหญ่ไม่เล็กห้องหนึ่งมีหญิงวัยกลางคนนั่งดูทีวีอยู่ด้วย พอเขาหันมาเห็นคุณชายก็รีบลุกเดินมาหา
“ชาย จะมาทำไมไม่บอกแม่ก่อน แล้วหนูนั้นใครหน้าตามอมแมมเหลือเกิน” คุณหญิงทักลูกชายเลยมาทักผม ผมยกมือไหว้อย่างที่คิดว่ามันสวยที่สุดก่อนจะรีบใช้มือเช็ดหน้าเช็ดหน้าเช็ดตา แต่มันยิ่งทำให้คุณหญิงหัวเราะเข้าไปใหญ่ เขาหันไปหยิบกระดาษเช็ดชูมาเช็ดแก้มให้ผมอย่างเบามือ
“ค่อยดีขึ้นมาหน่อยนะ ฮาๆ ว่าแต่สรุปเราเป็นใครล่ะจ๊ะ” คุณหญิงถามยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน โหยย ไม่น่ากลัวเหมือนในละครเลย สวยแล้วยังใจดีอย่างกลับนางฟ้า
“นี้น้องโค้กครับแม่ เป็นแฟนผม” พอคุณชายพูดเท่านั้นล่ะรอยยิ้มนางฟ้าของผมกลายเป็นแม่มดขึ้นมาทันที รอยยิ้มของคุณหญิงค่อยๆหดลง คุณหญิงกระแอมไอสองสามทีก่อนจะกลับมายิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม (ที่ผมคิดว่ามันไม่ทันแล้วฮะ
“อย่างนั้นหรอลูก แม่ว่าเราไปคุยกันในห้องดีไหม น้องโค้กด้วยนะจ๊ะ” คุณหญิงเดินนำพวกผมเข้าไปในห้อง นั่งยืดตัวตรงบนโซฟาตัวเดี่ยวอย่างสง่าผ่าเผย ฮืออ ผมกลัว สงสัยอีตาคุณชายจะจับสังเกตได้ใช้นิ้วลูบหลังมือผมเบาๆแล้วพากันเดินเข้าห้อง ผมนั่งลงข้างๆคุณชายอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะสายตาของคุณหญิงช่างแกร่งกล้ายิ่งนัก
“ที่หายไปบ่อยๆนี้เพราะหนูคนนี้ใช่ไหม” คุณหญิงเปิดบทสนทนา
“ใช่ครับ”
“เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ” คุณหญิงหันมามองผม คือผมไม่เข้าใจเลยครับ ทำไมเวลาลูกชายพาใครมาเปิดตัวต้องถามด้วยว่าเข้าเป็นลูกใคร คบกับลูกไม่ได้คบกับพ่อกับแม่เสียหน่อย แต่ก็ได้แค่คิดครับเพราะที่ผมทำคือยิ้มหวานแล้วพูดอย่างมั่นใจ
“พ่อเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถครับส่วนแม่เป็นสัตวแพทย์ครับ” ผมบอกอย่างภูมิใจ
“แล้วเราล่ะ ทำงานอะไรเรียนอะไรอยู่”
“ผมเรียนจบปวส.เครื่องยนต์ครับ ว่าจะสอบเข้าเรียนมหาลัยอยู่ ตอนนี้ก็ช่วยพ่อทำงานที่อู่อยู่” ผมตอบช้าๆชัดถ้อยชัดคำ คุณหญิงท่านพยักหน้าก่อนจะหันไปพูดกับไอ้คุณชาย
“ไม่ใช่แม่รับไม่ได้ที่ลูกมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่แม่ขอดูน้องไปก่อนถ้ามันโอเคก็โอเค” แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันไม่โอเควะครับ....
_____________________TBC.
กรี้ดดด คุณชายมาแล้วจ้าา
หลังจากที่เจนบอกจะอัพจะอัพแต่ก็ไม่อัพสักที
หวังว่าอาหารจานพิเศษที่ชื่อ "คุณชาย" และเครื่องดื่มอย่าง "โค้ก"
จะทำให้ทุกคนสนุกนะค่าาา
ยังไงเจนก็ฝากแนะนำติชมติดตามด้วยนะจ้าาาาาา