ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
######################################################################
เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องสมมติที่นักเขียนจินตนาการเท่านั้น
สวัสดีค่ะ พรทิวาค่ะ ขอโทษที่หายไปนานจนเรื่องนี้โดนลบนะคะ กลับมาต่อแล้วค่ะ
มาลงจนจับเลยค่ะ ส่วนตอนพิเศษ รอสักครู่นะคะ จะมาพรุ่งนี้ ค่ำๆค่า ไม่ก็อาจจะดึก 555
กำลังใจเล็กน้อยของนักอ่าน คือความสุขของนักเขียนค่ะ
การแสดงความคิดเห็นจะทำให้นักเขียนพัฒนามากขึ้นไปอีกนะคะ
คนรัก
เวลามีความรัก หากไม่มองรอบตัวเป็นสีชมพู
ก็คงจะเห็นเป็นสีเทามืดมน บ่งบอกให้รู้ว่าระยะทางที่จะก้าวเดิน
เคียงข้างกัน ใกล้หมดลงทุกที
'รัก แต่ไม่แสดงออกให้รู้ว่ารัก จะมีค่าอะไร'
คนเราจะสามารถเชื่อใจกันและกันได้มากแค่ไหน คุณกล้าพิสูจน์กับตัวเองไหมล่ะ
พูดคุยถามไถ่ที่เพจได้นะคะ Search พรทิวา ได้เลยจ้า
Part 1
เสียงเพลงช้า ๆ ฟังสบายหูคลอไปกับเสียงร้องฮัมเพลงของร่างบางในชุดผ้ากันเปื้อน ใครที่นึกว่าจะเป็นชุดลายดอกไม้สดใสเข้ากับผิวขาวอมชมพูของคนสวมใส่ คิดผิดแล้วล่ะ ผ้ากันเปื้อนสีดำ สีโปรดของเจ้าของห้องชุดสุดหรูนี้ คนที่ชอบหากำไรเอากับร่างบอบบางนี้ต่างหาก
กานต์กวีทำได้ทุกอย่าง อะไรก็ได้ ขอเพียงแค่คุณเมฆ เมฆา รัตนกุล พอใจก็พอ
ร่างบางถอดผ้ากันเปื้อนสีดำออก มองนาฬิกาบอกเวลา 17:30 น. เขาทำอาหารเสร็จก่อนเวลานิดหน่อย แล้วมองดูอาหารบนโต๊ะที่ตั้งใจทำอย่างภูมิใจ มีแต่ของชอบของคุณเมฆทั้งนั้น กานต์กวียังอยู่ในชุดนักศึกษาเสื้อเชิ๊ตสีขาวปล่อยชายออกมานอกกางเกงขาเดฟสีดำเพราะอีกฝ่ายโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับเร็ว เมื่อเลิกเรียน คนตัวขาวก็รีบร้อนกลับมาทำอาหารเย็นรอใครอีกคนทันที ไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า
ร่างบางตั้งตารออีกคนกลับมาอย่างใจจดใจจ่อ เพราะหลายวันที่ผ่านมานี้เกือบสัปดาห์ได้แล้วที่อีกฝ่ายงานยุ่งมาก เพราะมีปัญหาที่บริษัทต้องจัดการ ใจจริงกานต์กวีอยากให้คนตัวโตเอางานกลับมาทำตอนกลางคืนที่คอนโดมากกว่า แต่ก็ต้องล้มเลิกไปด้วยเหตุผลที่อีกฝ่ายบอกว่า ไม่อยากรบกวนการนอนของอีกฝ่าย เมฆาจึงเสนอว่าจะเปลี่ยนไปนอนที่บ้าน บ้านที่อยู่กับพ่อแม่ตนเองแทน เมฆาไม่รู้เลยว่ากานต์กวีเองก็นอนดึกอยู่ทุกคืนไม่ต่างจากตนเอง กานต์กวีคิดกังวลเป็นห่วงสุขภาพของอีกฝ่ายสารพัด กลางค่ำกลางคืนขับรถกลับบ้านก็กลัวจะมีอันตรายเลยพาลให้นอนไม่ค่อยหลับเกือบทุกคืน เช้ามาเรียนก็มีสภาพโทรม ๆ ไปให้เพื่อนที่มหาลัยล้อได้ทุกวัน
.
.
.
.
“เอ จะหกโมงแล้ว คุณเมฆ ทำไมยังไม่มาอีกน๊า”
.
.
.
กานต์กวีเหลือบมองนาฬิกาบนผนังอีกครั้ง เลยเวลาที่นัดกันไปสองชั่วโมงแล้ว เมฆาก็ยังไม่มา จะโทรตามอีกฝ่าย กานต์กวีก็ไม่กล้าโทรตาม คิดว่าอีกคนอาจจะกำลังยุ่งอยู่ กลัวจะไปรบกวนการทำงานเข้า ในเมื่อรับปากเขาแล้ว ยังไงคุณเมฆก็ต้องมาตามนัดแน่ๆ ถึงจะสายไปหน่อยก็เหอะ
.
.
.
.
‘Tru..Tru..’
ร่างบางที่ฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะอาหารสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกเข้าจากมือถือ
‘คุณเมฆ?’
“ครับ คุณเมฆใกล้ถึงรึยังครับ ผมทำ.... ครับ....ครับ ไม่เป็นไรครับ ไว้วันหลังก็ได้ครับ...โธ่คุณเมฆ ผมไม่โกรธหรอกครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ น้องกานต์เป็นห่วงนะครับ จุ๊บ”
ถึงปากจะบอกว่าไม่เป็นไร ส่งเสียงบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ว่ากานต์กวีคนนี้อยู่ได้ สบายมาก แค่ไหน แต่จริง ๆ แล้วในใจของเขามันก็เจ็บจี๊ด ๆ อยู่เหมือนกัน
สรุปว่ามาไม่ได้แล้วสินะ เหวออ จะสามทุ่มแล้วเหรอเนี่ย ถึงว่าหิวชะมัด เฮ้ออ กินข้าวคนเดียวอีกแล้วสิเรา เหงาเหมือนกันนะเนี่ย
ถามว่าโกรธอีกคนไหม คำตอบคือไม่เลย
กานต์กวีเชื่อใจและมั่นใจในตัวเมฆาอย่างไม่มีข้อแม้ไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ตกลงคบกันเป็นแฟน นักศึกษาธรรมดา ๆ อย่างเขาได้รับความรัก ความเอาใจใส่ การดูแลจากเมฆาอย่างดีมาโดยตลอด ตั้งแต่ที่ฝึกงานอยู่ที่บริษัทของคนตัวโตแล้ว ความดีและความจริงใจของอีกคนทำให้กานต์กวีไม่คิดระแวงอีกคนเลย
.
.
.
‘Tru…Tru…’
“ว่าไงวิน ดีจังที่นายโทรมา ฉันกำลังเบื่อ ๆ เลย ฮ่าๆๆ ...อืม ไม่เอาอ่ะ แฟนฉันไม่ชอบให้ไปเที่ยวแบบนั้นเท่าไรอ่ะ หือ อืม ถ้าร้านอาหารกึ่งบาร์ก็โอเค...โหยร้านนั้นมันแพงนี่นา.....อืม ๆ โอเค ๆ นี่เห็นว่ามีคูปองลดหรอกนะ คึคึ โอเคเดี๋ยวเจอกัน”
.
.
.
“วินนายอยู่ตรงไหนน่ะ เออ ๆ เห็นละ ๆ ....อ๊ะ....ขอโทษครับคุณ..”
“เด็กบ้า เดินก็หัดดูทางซะมั่งสิยะ!”
“ผะ..ผม..”
“อย่าอารมณ์เสียเลยครับคุณเมนนี่ มาครับผมช่วย”
กานต์กวีที่กำลังจะลุกขึ้นช่วยพยุงผู้หญิงที่ชนกันที่หน้าทางเข้าร้านมีอันต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นหู เสียงนี้
เสียงคุณเมฆ!
เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพียงแผ่นหลังของผู้ชายตัวสูงกอดประคองผู้หญิงเพิ่งตวาดเขาเมื่อกี้นี้เท่านั้น ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องวีไอพีที่เป็นส่วนตัว กานต์กวีจึงไม่ทันได้เห็นใบหน้าของอีกคน
“กานต์ ไอ้กานต์! เป็นอะไรหรือเปล่า ไอ้บ้าสองคนนั่นแล้งน้ำใจชะมัด”
“ช่างเค้าเหอะ ฉันผิดเอง ดันไปชนผู้หญิงคนนั้นเขาล้มน่ะ อีกอย่างฉันไม่..อ๊ะ”
“ขาพลิกหรือแพลงวะเนี่ยอีแบบนี้ เอาไง ไปหาหมอเหอะว่ะ ข้าวค่อยกินละกัน”
ใจจริงกานต์กวีอยากจะเข้าไปดูให้หายข้องใจว่าผู้ชายที่มากับหญิงสาวไม่ใช่คนรักของเขา แต่เพราะทันทีที่ลุกขึ้นยืนกานต์กวีก็ล้มลงพับไปกับพื้น เขาจึงต้องไปโรงพยาบาลตามคำขาดของเพื่อนตัวน้อย
นับแต่คืนนั้นเมฆาก็ไม่โทรมาหาคนตัวเล็กอีกเลย
ร่างบางหยุดเรียนมาสองวันแล้ว เพราะปวดข้อเท้ามากแค่เดินจะไปหยิบแก้วน้ำในห้องครัวมาดื่มยังลำบาก นับประสาอะไรกับต้องขึ้นรถเมล์ไปมหาลัย เพื่อน ๆ เสนอตัวจะมารับเขาไปเรียนกันหลายคนเพราะรู้ดีว่าอีกคนรักเรียนแค่ไหน ถ้าไม่ถึงที่สุดแล้ว คนอย่างกานต์กวีไม่มีทางโดดเรียนแน่นอน แต่คนขี้เกรงใจอย่างเขามีหรือจะต้องให้เพื่อน ๆ ลำบากมารับเข้าถึงคอนโด
ร่างบางนั่งมองดูรูปของคนรักอย่างโหยหา เขาเจ็บแบบนี้ก็อยากจะออดอ้อน อยากจะให้มีอีกคนอยู่ใกล้ ๆ คอยดูแลเหมือนแต่ก่อนบ้าง
'ลองโทรไปหาดีมั้ยนะ ตอนนี้น่าจะพักเที่ยง'
“คุณเมฆครับ ผมคิด...”
“คุณเมฆเข้าห้องน้ำอยู่ เธอมีอะไรก็ฝากฉันได้นะ”
ตื้ด....ตื้ด....
ร่างบางกดตัดสายทิ้งทันทีที่ได้ยินเสียงผู้หญิงรับสาย ก็เลขาคุณเมฆเป็นผู้ชายนี่นา แล้วเสียงผู้หญิงนี่มัน....ใคร ใครกัน! ปกติคุณเมฆไม่ให้คนอื่นรับโทรศัพท์แทนนี่นา ขนาดเขาเองยัง.. เขาเองที่เป็นคนรักยังทำไม่ได้ แล้วทำไม!
“คงไม่มีอะไรหรอกน่ากานต์กวี นายคิดมากไปเองล่ะมั้ง”
ร่างบางพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ว่าเมฆาไม่มีทางนอกใจเขาแน่ ๆ พยายามเชื่อมั่นในตัวของอีกคน แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ดันไหลลงมาเงียบ ๆ ไร้ซึ่งเสียงสะอึกสะอื้นของเจ้าตัว
กานต์กวีไม่รู้ตัวเลยว่าจิตใจตัวเองกำลังอ่อนแอลงทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน
TBC.
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] คนรัก - พี่เมฆน้องกานต์ จบแล้ว (ตอนพิเศษ 5) 15/02/58 (อ่าน 14639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก