Special! Double Husband
วันวาเลนไทน์
14 กุมภาพันธ์
มันก็แค่วันธรรมดาถูกไหม มันก็แค่วันที่เขาแสดงความรักอย่างโจ่งแจ้งกันทั้งเมือง ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรที่พิเศษไปกว่านี้ตรง
ไหน ทุกวันนี้...แค่เรารักกันมันก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?
แต่เขากลับรู้สึกว่า...เขายังรักผู้ชายสองคนนั้นได้ไม่เท่าที่พวกเขารักเราเลย
ปลายฝันรู้สึกว่ารักที่เขามีให้กับปฐพีกับอัคนี มันน้อยกว่ารักที่ปฐพีกับอัคนีมอบให้
ในหลายๆ ครั้ง เขาเหมือนเป็นผู้รับความรักอยู่คนเดียว ไม่เคยได้มอบความรัก ไม่เคยได้บอกรักบ่อยครั้งเหมือนที่พวกพี่เขาทำ
แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยจากงานแค่ไหน พวกเขาสองคนก็ไม่เคยที่จะไม่บอกรักเขา ไม่วันที่พี่เขาจะขาดตกบกพร่องในเรื่องนี้เลยสัก
นิด
แต่เขาก็เป็นคนเดียว...ที่บอกรักพวกเขาแทบนับครั้งได้
“อึก...รำคาญ” เสียงทุ้มของปฐพีพึมพำอย่างแผ่วเบา พร้อมกับปัดมือที่กำลังเอาผ้าชุบน้ำเช็ดไปทั่วดวงหน้าคมเข้มอย่างเบามือ
ปฐพีไม่สบาย...
ปลายฝันจะไม่หนักใจเลย ถ้าอัคนีเองก็ไม่เป็นไปด้วย
ทั้งปฐพีและอัคนีป่วยพร้อมๆ กัน จนเขาหนักใจ นักศึกษาแพทย์ปี 3 อย่างเขาสามารถปฐมพยาบาลได้อยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าทั้ง
คู่จะเป็นหนักเกินกว่าที่เขาจะจัดการไหว
อาการป่วยที่ทำให้นิสัยเปลี่ยน...
“ถ้าไม่เช็ดไข้ก็จะไม่ลดนะครับ พี่อย่าเพิ่งรำคาญสิ” ปลายฝันพยายามกล่อม แต่ร่างสูงก็ตวัดสายตามามองอย่างไม่ยอม ทั้งที่
ปกติไม่ทำ
แต่ปลายฝันก็คิดอย่างใจเย็นว่ามันเป็นเพียงอาการป่วยเท่านั้น
“ไม่เอา”
“พี่ดิน! ผมต้องไปดูแลพี่เพลิงต่อนะครับ” บอกอีกคนเพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆ ก็อาการหนักไม่แพ้กัน
“ก็ไปเช็ดมัน พี่ไม่เอา”
“พี่ดินอย่าดื้อ”
“ไม่เอา!!” เถียงเสียงแข็ง จนร่างบางถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ จำยอมที่จะถอยจากอีกคนมาเช็ดตัวให้อีกคนที่นอนหลับตา
หายใจระส่ำอยู่ข้างๆ มือขาวค่อยเช็ดไปตามโครงหน้าหล่อเหลาที่คล้ายกับคนนิ่งๆ ที่ดื้อแพ่งเวลาป่วยอย่างปฐพีทันที
คนนี้ง่ายหน่อยที่ยอมให้เช็ดตัว แต่ยากตรงไหนรู้ไหม?
“พี่เพลิงหยุดลูบหลังดรีมได้แล้ว เดี๋ยวดรีมจะติดหวัดตามนะ” มือปลาหมึกไม่หยุดตามที่บอก กลับลูบไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยอม ซึ่ง
ร่างบางก็ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจาก ปล่อยเลยตามเลย
อีกคนป่วยแล้วงอแง ดื้อ
อีกคนป่วยแล้วหื่น แล้วขี้อ้อน
อืม...ปลายฝันคนนี้จะบ้าตาย ช่วยเอาผู้ชายสองคนนี้ พี่ดินกับพี่เพลิงคนเดิมกลับมาทีจะได้ไหม เขาไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยนะ
“นี่มันเป็นวันแห่งความรักนะ ทำไมถึงได้พากันเป็นไข้ไปล่ะ” อดพึมพำไม่ได้
“พี่ขอโทษ” ปฐพีพึมพำเบาๆ
“พี่ด้วย ขอโทษนะ ทั้งๆ ที่สัญญาแล้วแท้ๆ” อัคนีพูดขึ้นมาอีกคน
“พี่จะพาไปดูหนังวันหลังนะ”
“นี่! พี่ดิน พี่เพลิง ถึงแม้ว่าดรีมจะเสียดายนิดหนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าหนังมันจะสำคัญกว่าพวกพี่ทั้งสองคนนะ พี่ป่วย ดรี
มก็ต้องดูแล เพราะฉะนั้นเลิกขอโทษ แล้วให้ดรีมรักษาดีๆ ซะ!” ปลายฝันพูดยาวเหยียด จนทั้งสองคนที่หมดแรงเพราะป่วยถึงกับ
ยิ้มเบาๆ ออกมา
เขาสุขใจที่มีคนรักอย่างปลายฝัน
“พี่รักดรีม” ทั้งคู่บอกออกมาพร้อมกัน ซึ่งปลายฝันก็ยิ้มอย่างดีใจ
แต่ก็ต้องขมวดคิ้วแน่นเมื่อคิดว่าเขาเอาแต่ได้อีกแล้ว ทำไมพี่เขาต้องเป็นฝ่ายบอกรักเราอยู่ฝ่ายเดียวด้วย แบบนี้ปลายฝันก็แย่
เอาน่ะสิ
“บางที ดรีมคิดว่า...ดรีมอาจจะรักพวกพี่ได้ไม่มากพอ” ร่างเล็กพูดออกมา จนร่างสูงถึงกับตกใจกับประโยคนั้น ทั้งสองรีบคว้ามือ
บางไว้คนละข้าง เพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะหนี
ตอนนี้ความอ่อนแอ มันทำให้เขาสองคนกลัวไปหมดแล้วล่ะ
“ด่ะ ดรีม” ปฐพีเรียกเสียงอ่อนแรง พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้ ส่วนอัคนีเองก็จับแขนเล็กไว้มั่น แม้ว่าปลายฝันจะรู้สึกว่ามือ
ใหญ่ช่างอ่อนแรงเหลือเกิน
มือใหญ่ทั้งสองคู่นี้ ที่เคยจับมือเขาเอาไว้มั่น วันนี้กลับหมดแรงลง เพราะเขา...
ถ้าหากว่าปฐพีกับอัคนีไม่หักโหมทำงานหนัก ไม่หยุดไม่หย่อน ไม่มีพัก เพื่อที่จะได้พาปลายฝันไปเที่ยวในวันวาเลนไทน์เหมือนกับคู่รักอื่นๆ แล้วล่ะก็ ทั้งคู่คงไม่ต้องมานอนป่วยอยู่แบบนี้
“ไม่ใช่ ดรีมรักพวกพี่มาก” อัคนีพูด
ร่างบางพยักหน้าน้อยๆ ใจเขาก็บอกว่ามันรักทั้งคู่มากๆ แต่การกระทำล่ะ เขาเคยได้แสดงออกไปแบบชัดเจนหรือยังว่ารักพวกเขา
มาก มากขึ้นทุกวันๆ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“ดรีมเป็นอะไร น้อยใจพวกพี่หรือ” ปฐพีถามเสียงแผ่วเบา ร่างเล็กเองก็สามารถสัมผัสได้ถึงไอความร้อนจากร่างกายของทั้งคู่ เขา
จำเป็นต้องปิดแอร์เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ส่วนเขาจะร้อนก็ไม่เป็นไร
“ดรีมเปล่าน้อยใจ แต่ดรีมรู้สึกว่าดรีม เป็นตัวปัญหาที่ทำให้พวกพี่ต้องป่วย” คนตัวเล็กพูดไปเช็ดตัวให้กับอัคนีไปด้วย ร่างสูงเองก็
มองใบหน้านั้นอย่างไม่มั่นใจ ว่าปลายฝันต้องการจะพูดอะไรกันแน่
“ไหนจะเรียนจนไม่มีเวลาให้กับพวกพี่อีก บ้างก็ลืมวันเกิด วันสำคัญต่างๆ แต่พวกพี่กลับจำได้ทั้งๆ ที่พี่สองคนก็ทำงานหนักไม่
แพ้กัน ดรีมรู้สึกไม่ดี” ช่วงท้าย น้ำเสียงของปลายฝันติดสั่นเพราะพยายามห้ามไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
ลำพังพวกเขาก็ป่วยกายแล้ว จะทำให้ป่วยใจด้วยไม่ได้
“พี่แค่อยากทำเพื่อดรีม” อัคนีบอก
เขาทำไปเพราะเขารักปลายฝันด้วยใจจริง รักมาก รักที่ยอมทำทุกอย่าง เป็นรักสุดท้ายที่เขาจะไม่ยอมเสียมันไปทั้งนั้น
ต่อให้กำลังจะตาย เขาสองคนก็จะทำหน้าที่คนรักไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
แม้กำลังจะหมดแรงลงทุกที แต่เขาก็จะทำมัน เพื่อที่คนข้างกายของเขาตอนนี้เขาจะสุขสบายที่สุด
“พี่กำลังทำให้ดรีมเคยตัว”
“นั่นคือสิ่งที่พี่ต้องการ” ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน ทำเอาร่างบางเม้มปากแน่น
“ดรีมจะทำไงดี”
“ดรีมไม่ต้องกังวลนะ ดรีมจะเอาแต่ใจ จะทำอะไรก็ได้” อัคนีบอก พยายามที่จะดึงมือเล็กมาลูบ
“แต่พี่ขอร้อง อย่าคิดมากและอย่าคิดว่าตัวเองรักพวกเราไม่มากพออีกนะ” ปฐพีเองก็ดึงมือเล็กอีกข้างมาลูบเช่นกัน
“เพราะคนอย่างดรีม พี่สองคนรู้จักดี ถ้าเกิดว่าไม่ชอบอะไร ดรีมก็จะแสดงออกมา ทุกวันนี้ ดรีมก็ยังเหมือนเดิม เพราะอะไร ดรีม
ถึงได้คิดว่ารักพวกพี่ไม่มากพอ” อัคนีถาม
ร่างบางเงียบและฉุกคิดไปนิดหนึ่ง
มันก็จริงอย่างที่พวกเขาพูด ทุกวันนี้เขายังคงเหมือนเดิม เขารักปฐพีกับอัคนีมากแน่นอนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวล ไม่ใช่
เพราะกลัวเราไม่รักเขา แต่ปลายฝันแค่กลัว กลัวว่า ปฐพีกับอัคนีจะน้อยใจ คิดว่าเขาไม่รัก
เพราะตั้งแต่วันที่แต่งงานกันมา 3 ปี เขาก็บอกรักพวกเขาน้อยมาก แทบนับครั้งได้เลย
“ดรีมคิดว่า ดรีมไม่เคยแสดงออกว่ารักพวกพี่เลย กลัว…” ยังไม่ทันพูดจบ ปฐพีก็พูดแทรกขึ้นมา
“เลยกลัวว่าพวกพี่จะคิดมาก?”
คนที่ป่วยหนักตอนนี้กำลังสอบสวนพยาบาลสุดสวยของเขาอยู่ แม้วว่าจะปวดหัว เวียนหัวอยากนอนเต็มที แต่เขาก็ไม่อยากจะให้
คนรักต้องคิดมากไปกว่านี้
ปลายฝันพยักหน้าแทนคำตอบไป
“ทุกวันนี้ดรีมแสดงออกแล้ว ว่าดรีมรักพวกพี่แค่ไหน วันไหนที่ดรีมเรียนบ่าย ดรีมก็ตื่นแต่เช้าเพื่อมาเตรียมชุด เตรียมอาหารให้พี่กับลูก ทั้งๆ ที่ดรีมจะตื่นสายแล้วให้แม่บ้านมาทำก็ได้ แต่ดรีมก็ไม่ ดรีมแสดงมันออกมาแล้วล่ะ แค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว สำหรับ
ความรักที่ดรีมมอบให้พวกพี่”
“พี่ดิน” ครางชื่ออีกคนเสียงอ่อนแรงด้วยความซาบซึ้ง
“ดรีมทำหน้าที่ภรรยาของพวกพี่ ทำหน้าที่แม่ของลูก ทำหน้าที่ลูกสะใภ้ได้ดีมาก มากเสียจนพี่คิดว่าถ้าไม่มีดรีม พี่คงแย่ พี่คงจะ
ขาดใจตาย เพราะฉะนั้น ไอ้คำว่ารักของดรีมน่ะ ไม่จำเป็นต้องเอ่ยมันออกมาก็ได้ เพราะการกระทำมันเด่นชัดอยู่แล้วว่าดรีมรัก
พวกเรามากแค่ไหน”
“พี่เพลิง”
ร่างบางมองหน้าร่างสูงที่แดงก่ำด้วยพิษไข้ด้วยความซาบซึ้งและรักสุดหัวใจ ก่อนจะแอบปาดน้ำตาทิ้งแล้วยิ้มหวานให้ทั้งคู่แทน
พี่ดิน พี่เพลิงบอก ถ้าหากดีใจ ให้ยิ้มแทนที่จะร้องไห้
“ดรีมรักพี่ดิน พี่เพลิง รักมากด้วย เพราะงั้นพี่ต้องเชื่อฟังดรีมนะ ให้ดรีมเช็ดตัวและรักษาดีๆ เลย ถ้าไม่ยอมไปหาหมอกันน่ะ”
ปลายฝันเข้าสู่โหมดปกติ
เขาไม่อยากจะคิดมากอะไรแล้ว รั้งแต่จะไม่มีความสุขเปล่าๆ
“ได้สิ” เสียงแหบพร่าด้วยพิษไข้ของทั้งคู่รับปากพร้อมกัน
ร่างบางลุกขึ้นหยิบผ้ากับกะละมังไปเก็บ หลังจากที่เช็ดตัวให้คนมากปัญหาที่ว่าง่ายแล้วอย่างปฐพีเสร็จ ร่างบางเดินเข้ามาใน
ห้องอีกครั้งก็พบว่าทั้งคู่หลับไปแล้ว
“เอาเถอะ คนป่วยนี่นะ” ปลายฝันพึมพำ เดินไปเช็คอุณหภูมิร่างกายของทั้งคู่ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ความร้อนของ
ร่างกายลดลงบ้างแล้ว
“เอาไว้ตอนเที่ยงๆ ค่อยปลุกให้มากินข้าวกับยาก็แล้วกัน ส่วนเรา...ก็ไปทำงานบ้านต่อดีกว่า” คนตัวเล็กก้มลงหอมแก้มของปฐพี
เบาๆ ก่อนจะเดินไปอีกฝั่งเพื่อกดปลายจมูกลงที่แก้มของอัคนีเช่นกัน
ปลายฝันเดินออกจากห้องนอนตัวเองไป แล้วเริ่มทำความสะอาดบ้านที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้ทำ ต้องจ้างแม่บ้านมาทำตลอด
เพราะเขาก็เรียนยุ่งมาก แต่วันนี้ก็เป็นวันหยุดที่กว่าจะขอหยุดได้ก็ใช้เวลาไปกับการทำงานเยอะพอสมควร หากแต่ตื่นขึ้นมา ก็พบ
ว่าทั้งปฐพีและอัคนีกำลังนอนซมด้วยพิษไข้
ที่นัดเที่ยวกันวันแห่งความรักนี้เลยต้องยกเลิกไป
“อุตส่าห์ได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันแล้วเชียว”
แต่ปลายฝันก็ไม่ได้จริงจังและคิดมากเท่าไหร่ ในเมื่อมันเป็นเหตุสุดวิสัยไม่มีใครอยากจะให้เกิดหรอก เรื่องเที่ยวไม่เห็นจะจำเป็น
เพราะจุดประสงค์ของพวกเขาสามคน คือการที่ได้อยู่ด้วยกันในวันแห่งความรักต่างหาก และแน่นอนว่าต้องการที่จะอยู่ด้วยกัน
แบบนี้ตลอดไป
“สำหรับพี่สองคน ทุกๆ วันคือวันแห่งความรักนะฮะ”
มันจะดีกว่านี้ ถ้าเราพูดให้พี่เขาได้ยิน
อย่างน้อยพี่ดิน พี่เพลิงจะได้รู้ว่าเราก็รักพี่เขาสองคนมากแค่ไหน
...
...
...
ปฐพีกับอัคนีตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยงโดยไม่ต้องให้ปลายฝันเข้ามาปลุกแต่อย่างใด ซึ่งเมื่อร่างบางเข้ามาในห้องพร้อมกับข้าว
ต้ม 2 ชามกับน้ำเปล่า 2 แก้วแล้ว ก็พบว่าคนรักร่างใหญ่กำลังนั่งพิงหัวเตียงมองมาที่เขาอยู่
“ดีขึ้นแล้วหรือฮะ” ถามออกไป
“ก็ดีขึ้นแล้ว” ปฐพีตอบ
“อาการปวดหัวก็ไม่มีแล้ว พี่ว่าเดี๋ยวจะหายแล้วล่ะ” อัคนีบอกยิ้มๆ
ซึ่งร่างเล็กเองก็ยิ้มตอบอย่างดีใจ
“งั้นกินข้าวแล้วก็ยานะฮะ เอ่อ...กินเองได้ไหมฮะ” ปลายฝันถามอย่างไม่แน่ใจ
ใจจริงก็อยากที่จะป้อนข้าวทั้งคู่นะ แต่ติดที่ว่าทำไม่ได้นี่สิ ก็ดันป่วยพร้อมกันแบบนี้ ระหว่างที่ปลายฝันกำลังจัดการกับอะไรบาง
อย่างปฐพีกับอัคนีก็หันมองหน้ากันยิ้มๆ
นี่ขนาดป่วยยังไม่ทิ้งลายเจ้าเล่ห์
“ไม่มีแรง” ตอบออกมาพร้อมกันจนร่างบางหนักใจ
“ถ้างั้นป้อนกันคนละคำนะ” ปลายฝันเสนอความคิด ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้ารับยิ้มๆ ปลายฝันถือชามข้าวต้มชามหนึ่งขึ้นมา ก่อนจะ
ขึ้นไปนั่งกลางเตียง ที่ที่เป็นที่นอนของเขาเพื่อป้อนข้าวต้มให้คนป่วยที่บอกว่าไม่มีแรงทั้งสองคน
ปลายฝันสลับป้อนคนป่วยกันคนละคำจนหมด ทั้งคู่กินยาเสร็จก็ทิ้งตัวลงนอน ปลายฝันเอาจานเอาแก้วไปล้างเสร็จก็กลับเข้ามา
ข้างในเหมือนเดิมเห็นว่าทั้งคู่หลับตากันไปอีกแล้ว
ขี้เซาจริงๆ
“ปกติก็แทบจะไม่อยากตื่นอยู่ พอป่วยก็นอนเอานอนเอา” ปลายฝันขึ้นไปนั่งที่เดิมเบาๆ เพื่อไม่รบกวนการนอนพักของทั้งคู่
“หืม...นินทาหรือ”
“พี่ดิน ยังไม่หลับหรือครับ” ถามกลับไปอย่างตกใจ
“แค่แสบตาเลยหลับตาเฉยๆ”
“อ้าว? พี่เพลิงด้วยหรือ”
“ไม่ต้องห่วงดรีม พวกพี่ดีขึ้นแล้ว” ปฐพีสบตากลมอย่างรักใคร่
“เพราะมีพยาบาลดีไง” อัคนีเองก็ยิ้มให้กับคนรัก
“เลิกพูดเถอะฮะ แล้วนอนพักไปเลย” ร่างบางบอก ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้ทั้งคู่ รวมทั้งตัวเองที่นั่งพิงอยู่กับหัวเตียงด้วย ก่อน
จะลูบผมผู้ชายที่เขารักมากที่สุดทั้งสองคนไปด้วย ปฐพีกับอัคนีหลับตาพริ้มอีกครั้งด้วยความสุขใจ แม้ว่าจะไม่สบายตัวเท่าไหร่
แค่ปลายฝันยังอยู่ตรงนี้ก็มีความสุขมากแล้ว
“พักให้เยอะๆ แล้วรีบหายนะฮะ หายจนมีแรงจับมือของดรีมให้แน่นๆ นะฮะ”
มือนุ่มที่กำลังลูบผมของปฐพีและอัคนีอยู่ถูกดึงออกจากศีรษะของแต่คนไป เปลี่ยนมาจับและลูบมือนุ่มนี้กันคนละข้าง ทั้งๆ ที่
กำลังหลับตาอยู่
“แม้ว่าตอนนี้พี่จะไม่มีแรง”
“แต่ใจก็พี่ก็ยังหนักแน่นกับดรีมเสมอ”
ปลายฝันสัมผัสได้ถึงความแน่นที่มือของตัวเอง ร่างสูงกำลังใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้จับมือเล็กให้แน่นที่สุดอย่างที่จะทำได้
แม้ว่าแรงจะไม่มีก็ตาม
ปลายฝันซาบซึ้งใจที่รักที่พวกเขาสองคนมีให้มันมากมายและคงที่เสมอหรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่ปลายฝันก็ไม่รู้สึกถึง
มันเท่าไหร่เพราะเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันแทบจะไม่มีเลย
บางที...
พูดออกไป ก็ไม่เสียหายนะ
“หนูรักป๋านะฮะ” บอกรักอย่างแผ่วเบา หากแต่ร่างสูงก็ลืมตาขึ้นมาด้วยความตะลึง เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ ที่ไม่ได้ยินอีกเลย
หลักจากที่แต่งงานกันมา 3 ปี
หัวใจแกร่งเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ราวกับเป็นโดนสารภาพรักจากคนที่รัก คล้ายกับรักแรกของวัยรุ่นอย่างไหนก็อย่างนั้น
“นึกว่าจะไม่ได้ยินมันอีกแล้ว” ปฐพีพึมพำ
“ใช่ นานมากเลยนะ”
“ถ้างั้นดรีมจะพูดมันให้ฟังบ่อยๆ ดีไหมฮะ” ร่างเล็กเอาใจ
“เอาแค่ตามเทศกาล วันสำคัญก็พอ”
“ทำไมฮะพี่ดิน” ขมวดคิ้วสงสัย
คงไม่ได้หมายความว่าเบื่อหรอกใช่ไหม
“หัวใจพวกเราจะแย่เอาน่ะสิ” อัคนีเป็นคนตอบแทน
ร่างบางตีอัคนีไปอย่างเขินๆ
“แก่ปูนนี้แล้ว ยังจะมาแย่อะไรอีก คิดว่าเป็นเด็กวัยรุ่นมีความรักหรือไง”
“อยู่กับดรีม พี่เด็กตลอดนั่นแหละ”
“พี่ดินบ้า นอนไปเลยนะ ทั้งคู่เลย”
“หึหึ”
“ฮะๆ”
“พี่รักดรีม” ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน ก่อนจะจูบหลังมือเล็กเบาๆ แล้วหลับตานอนทันที ปลายฝันไม่รู้หรอกว่าปฐพีกับอัคนีนอน
หลับไปกันหรือยัง
แต่แค่ได้มองหน้าทั้งคู่อยู่แบบนี้ มันก็สุขมากแล้วล่ะ
แม้จะไม่ได้ดูหนังตามที่สัญญากันไว้ แต่แค่นี้...ก็เพียงพอแล้ว
“รักนะฮะ”
จุ๊บ! จุ๊บ!
ร่างบางก้มลงจุ๊บที่หน้าผากของร่างสูงทั้งคู่กันคนละทีด้วยความรัก ความห่วงใย ความผูกพันที่เกี่ยวแน่นกันอยู่แบบนี้
ไม่จำเป็นต้องแค่วันแห่งความรัก
ไม่ว่าวันไหน พวกเขาสามคนก็ยังคงแสดงความรักต่อกันทุกวัน และในทุกๆ วันเป็นวันแห่งความรักของพวกเขาทั้งนั้น
...
...
...
4 วันผ่านไป หลังจากที่ปฐพีกับอัคนีนอนพักไข้มาตลอด 3 วันเต็มซึ่งวันนี้ก็เป็นวันที่ 4 ที่ปฐพีกับอัคนีหายเต็มที่และพาปลายฝัน
มาดูหนังตามที่สัญญาไว้ว่าจะพามาวันวาเลนไทน์ แต่ก็ดันป่วยซะงั้น
“เอาป๊อบคอร์นไหม” อัคนีถามระหว่างนั่งรอปฐพีไปซื้อตั๋วหนังอยู่
ปฐพีกับอัคนีแต่งตัวแบบสบายๆ กางเกงยีนส์ราคาแพงเสื้อยืดทับด้วยเสื้อแขนยาวหนัง กับแว่นตากันแดดที่แม้แต่ในห้างเขาก็ไม่
ถอด ธรรมดาแต่ก็หล่อสุดๆ และยังเด่นที่สุดอีกต่างหาก เป็นแฝดที่แต่งตัวเหมือนกันทุกอย่างจริงๆ ที่สำคัญ มันลดอายุของทั้งคู่
ไปได้เยอะ
“เอาก็ได้ฮะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อก่อนนะ” ปลายฝันพยักหน้าน้อยๆ ก่อนที่อัคนีจะเดินไปซื้อขนมไว้ทานระหว่างชมภาพยนตร์สวนกับปฐพีที่ซื้อตั๋ว
หนังเสร็จพอดี เขาทรุดกายนั่งข้างๆ ร่างเล็กทันที
“หนังเข้ากี่โมงฮะ” ถามยิ้มๆ
“อีก 10 นาที เดี๋ยวนั่งรอที่นี่แหละ ดูหนังจบแล้วเราค่อยไปหาอะไรกินกัน”
“ก็ดีฮะ อยากให้เด็กๆ มาด้วยจัง”
“อย่าเลย ให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันตามลำพังบ้างก็ได้” ปฐพีตอบกลับแทบจะทันที
“บ้า!”
“อะไรๆ มึงแกล้งอะไรภรรยาที่น่ารักของเราเนี่ยไอ้ดิน” อัคนีที่ซื้อขนมเสร็จแล้วในมือมีทั้งเครื่องดื่มและขนมแบบเต็มไม้เต็มมือมา
ด้วย ก่อนจะยื่นให้ปฐพีช่วยถือแล้วนั่งลงข้างๆ ปลายฝันทันที
“กูเปล่า”
“พี่ดินแกล้งดรีม” หันไปฟ้องทันทีด้วยความอยากแกล้งร่างสูงเล่น
“ฮ่าๆ”
“หัวเราะทำไมเนี่ยพี่เพลิง ไม่เชื่อดรีมหรือไง” ถามอย่างเหวี่ยงๆ ที่เห็นว่าอัคนีหัวเราะเขา ส่วนปฐพีก็ยิ้มน้อยๆ แม้จะมองไม่เห็น
ดวงตาของทั้งคู่ แต่ปลายฝันรู้ว่าตอนนี้กำลังมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แน่ๆ
“เชื่อสิ”
“อย่ามาโกหกหน่อยเลย ชิ!”
“อย่าโกรธเลยน่า” ปฐพีง้อ
“ไม่ได้โกรธ” ตอบห้วนๆ
“แต่งอนใช่ไหม ทำไมว่าที่คุณหมองอนเก่งจังเลยล่ะ”
“พี่เพลิง ดรีมไม่ได้งอนนะ”
“งั้นก็ยิ้มสิ” ปฐพีบอก
“เชอะ!!”
“โอเคๆ พี่ขอโทษ หายงอนนะ” อัคนีง้อพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยไปให้ปลายฝัน ซึ่งร่างบางก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวด้วยใบหน้ากลั้นยิ้ม
น้อยครั้งมากที่พวกเขาจะทำอะไรเป็นเด็กๆ แบบนี้ และมองเห็นรอบข้างมีแค่ 3 เรา ไม่ได้สนใจเลยว่าใครจะมองมาที่พวกเขายังไง มีแค่เราเท่านั้นตอนนี้
จุ๊บ
“พี่ดิน ทำอะไรเนี่ย คนเยอะแยะเลยเห็นบ้างไหมฮะ” หันไปเอ็ดคนตัวโตที่แอบขโมยหอมแก้มนุ่มท่ามกลางสายตาผู้คนที่มองมา
อย่างอิจฉา
“เขินอะไรล่ะ”
“ไม่ได้เขิน แต่อาย เข้าใจไหม”
“พี่ไม่เห็นจะอายเลย”
“ก็พี่ดินหน้าด้าน”
“ด่าเก่งนะครับ”
“ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ยังไม่ชินหรือไง” กอดอกมองอย่างเอาเรื่อง
ถ้าตอบไม่ดี นี่ศพไม่สวยแน่
“ทั้งชิน ทั้งสยบเลยแหละ”
“บ้า!!”
ให้ตายสิ ผู้ชายสองคนนี้ วันนี้ทำเขาเขิน ทำเขาอายมากี่ครั้งแล้วนะ บทจะหวานก็หวานเลี่ยนจนรับมือไม่ได้ บทจะเอาแต่ใจก็เอา
ปวดหัว บทหื่นนี่...
แทบลุกไม่ขึ้น
เมื่อถึงเวลาที่ทางโรงหนังประกาศว่าหนังกำลังฉาย พวกเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปยังโรงฉายภาพยนตร์ทันที เขาเลือกดูหนัง
แอ็คชั่น เพราะแน่นอนว่าถ้าให้ดูรักโรแมนติก คงจะหลับกันทั้งสามคนแน่ๆ และแน่นอนว่าตลอดเวลาที่หนังฉายอยู่ ปฐพีกับอัคนี
แทบจะไม่ได้ดูหนังเลย มองแต่ใบหน้าหวานเกินชายของปลายฝันสลับกับเอาใจป้อยย้ำป้อนขนม จนปลายฝันอิ่มอกอิ่มใจ แม้แต่
คนป้อนเองก็สุขใจไปด้วย
วันแห่งความรักสำหรับพวกเขา
มันก็คือในทุกๆ วันที่ยืนเคียงข้างกันอยู่แบบนี้...
ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
ก็จะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน
หัวเราะด้วยกัน...
ยิ้มด้วยกัน…
ร้องไห้ด้วยกัน...
กอดกัน ให้กำลังใจกันอย่างสม่ำเสมอ
นี่แหละคือรักที่แท้จริง
“รักป๋าไหมครับ”
“รักฮะ รักมากด้วย”
ตอนพิเศษฉลองวันเกิดที่เป็นควันหลงวาเลนไทน์ 555+ ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาลง เลยเลือกวาเลนไทน์เพราะผ่านมาไม่นานนี้เอง
ยังไงก็อาจจะแปลกๆ เพราะยูกิดันไม่สบายในวันเกิดตัวเองซะงั้น มาช้าไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะคะ รอตอนพิเศษวันสงกรานต์
นะคะ ประมาณ 2 ตอนได้ ^_^ รักทุกคนจ้า
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1015659 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก