Special! Double Husband
วันสงกรานต์ 1
13-15 เมษายน ของทุกปี เป็นวันที่คนทั้งโลกรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่คนไทยจะเล่นน้ำกัน สาดน้ำ ก่อเจดีย์ รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ใน 3 วันนี้ วันปีใหม่ของไทย
และวันนี้เป็นวันแรกของเทศกาลเล่นน้ำ 13 เมษายน ทางปฐพีกับอัคนีได้เตรียมการและบอกว่าจะพาปลายฝันกับลูกๆ ไปเล่นน้ำ
กัน เพราะทั้งแม่ของลูก และลูกของพวกเขา ยังไม่เคยเล่นน้ำเลยสักครั้งในชีวิต สามีและพ่อที่ดีอย่างพวกเขาเลยจำเป็นต้องจัด
ให้เสียหน่อย
“มัม เราจะไปเล่นน้ำกันตอนไหนฮะ” เด็กชายวัย 4 ขวบกว่าๆ ถามปลายฝันด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวเล่น สาดน้ำเหมือน
กับคนอื่นเขา
“ใช่ๆ ธาตื่นเต้นแล้วน้า เมื่อไหร่พ่อกับป๊าจะพาไปค้า” หนูน้อยธาราถามอย่างตื่นเต้นเช่นกัน
“มัมพาหนูสองคนไปเล่นที่เยอะๆ ไม่ได้หรอกนะ เดี๋ยวหลงเอา พ่อกับป๊าก็ไม่อนุญาตด้วย มัมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพาเราไป
ที่ไหน” ปลายฝันตอบยิ้มๆ
เขาเองก็ไม่รู้ว่าสามีทั้งสองของเขาจะพาเขากับลูกๆ ไปเล่นน้ำที่ไหนเหมือนกัน แค่บอกให้เตรียมตัว นี่ก็เตรียมจนรอนานแล้ว
“สงสัยต้องสนุกแน่ๆ เลย” วาโยทำท่าทางมีความสุข
“ช่าย สนุกมากๆ เลย”
“ยังไม่ทันได้เล่นเลย สนุกแล้วหรือ” ถามเด็กๆ ไป
“ก็นี่มันเป็นครั้งแรกที่พวกหนูเล่นน้ำนี่คะ” ธาราตอบ
“ก็จริงของเรานะ”
“งั้นวันนี้เล่นทั้งวันเลยนะฮะ” วาโยขออ้อนๆ
แต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อที่เดินออกมาจากห้องด้วยชุดสบายๆ พร้อมเล่นน้ำ ขาสั้นกับเสื้อที่ใครๆ ก็ใส่ในวันสงกรานต์
ปฐพีสีน้ำเงิน อัคนีสีแดง ปลายฝันใส่สีฟ้า เด็กๆ ใส่สีชมพู
ก็ปลายฝันเป็นคนซื้อมาให้นี่
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเป็นหวัด”
“พ่อดินอ้า”
“อย่างอแงวาโย ถ้าดื้อก็ไม่ต้องไปเล่น” ปฐพีตีสีหน้าดุ
“ก็ได้ฮะ” รับคำหน้ามุ่ย อัคนีก็ได้แต่อุ้มวาโยขึ้นมาอุ้ม เพื่อปลอบใจ ส่วนธาราก็นั่งอยู่ข้างๆ กับปลายฝันมองน้องชายฝาแฝดแล้ว
ยิ้มอย่างชอบใจ
“แล้วนี่พี่จะพาพวกเราไปเล่นที่ไหน” ปลายฝันถาม
ใช่ว่าปลายฝันจะไม่ตื่นเต้นนะ เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ตัวเองจะไปเล่นน้ำเหมือนกัน มีแต่โดนสาดระหว่างไปทำงาน ไม่เคยได้
สาดชาวบ้านเขาเสียที
แค่คิดก็สนุกแล้ว
“เดี๋ยวก็รู้” อัคนีบอก แล้วอุ้มวาโยออกไปนอกห้องทันที
“ป๊า ขอธาด้วย” ธาราก็วิ่งตามไปด้วยความรวดเร็ว
“ธาอย่างวิ่งเร็วครับ เดี๋ยวหกล้ม” ปลายฝันตะโกนไล่หลัง
“ค่า”
ไม่ฟังกันเลยนะเนี่ย ปลายฝันหันไปมองปฐพีเล็กน้อยเพื่อจะอ้อนให้คนตัวสูงบอกว่าจะพาตนกับลูกๆ ไปเล่นที่ไหน แต่ปฐพีรู้ทัน
เลยแสร้งหลบหน้าแล้วเดินหนีตามอัคนีกับเด็กๆ ไป ทิ้งให้คนหน้าหวานถึงกับยู่ปากด้วยความขัดใจ ก่อนจะทำการปิดห้องแล้ว
ตามพ่อๆ กับลูกๆ ไปที่จอดรถของคอนโดนี้
“นี่ไม่คิดจะรอกันเลยใช่ไหม” พึมพำอย่างงอนๆ ที่หน้าลิฟต์ไม่มีใครเลย ระหว่างที่ยืนรอลิฟต์อยู่ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมายืนรอ
ข้างๆ กับปลายฝัน ซึ่งร่างเล็กกว่าก็ยิ้มน้อยๆ
“เอ่อ จะไปไหนหรือครับ” ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นถาม
“ไปเล่นน้ำครับ” ตอบไปอย่างคนอัธยาศัยดี
“ที่ไหนหรือครับ พอดีว่าผมก็ไปเหมือนกัน อาจจะเป็นที่เดียวกัน ถ้าเจอกันจะได้ทักน่ะครับ”
“ก็ไม่รู้สิครับ ต้องแล้วแต่คนพาไป”
“ผมไปที่สีลมนะครับ”
“อ่าครับ”
แต่เราไม่ได้ไปถนนสีลมหรือถนนข้าวสารแน่ๆ
“คุณชื่ออะไรครับ ผมไปบ์นะครับ” ถามชื่อปลายฝัน
แสดงสีหน้าและแววตาที่อยากจะทำความรู้จักกับปลายฝันอย่างแรง จนร่างเล็กอยากจะให้ลิฟต์ขึ้นมาไวๆ ปฐพีกับอัคนีจะรู้ไหม
ว่าการที่แกล้งร่างเล็กแบบนี้ มันทำให้คนเสน่ห์แรงโดนจีบ
“ผมชื่อ...” ยังไม่ทันจะตอบออกไป ลิฟต์ที่เฝ้ารอพร้อมกับอีกคนที่มาด้วย ซึ่งเห็นว่าภรรยาของตนกำลังยืนอยู่กับผู้ชายอื่น
ใบหน้าคมเข้มก็ขมวดคิ้วแน่นทันที
ไม่ว่าไอ้หน้าไหน ก็อย่าบังอาจจะมายุ่งกับคนของเขา
“พี่เพลิง”
“พี่ชายหรือครับ”
หน้าไม่เห็นจะเหมือนกันเลย...
“ผัว” อัคนีตอบสั้นๆ สร้างความอับอายให้กับปลายฝันยิ่งนัก ในจังหวะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด อัคนีก็ยื่นเท้ามาขวาง ก่อนจะคว้า
มือเล็กให้เข้ามาในลิฟต์ ตวัดสายตาถามผู้ชายแปลกหน้าด้วยความไม่เต็มใจที่จะชวน
“จะลงไหม” ถามห้วนๆ
ปลายฝันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ดีว่าอารมณ์ตอนนี้ของอัคนีกำลังร้อนเป็นไฟเลยล่ะ ได้แต่ขอโทษคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิดที่
ไม่สามารถช่วยได้
ผู้ชายนามว่าไปบ์เดินเข้ามาในลิฟต์ด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความผิดหวังที่คนร่างเล็กมีเจ้าของแล้ว หากแต่ก็ยังไม่วายแอบมอง
ใบหน้าหวานนั่นอย่างหลงใหล
ผู้ชายอะไร น่ารักชะมัด...
“จะมองเมียกูอีกนานไหม” ถามเสียงเครียด จนปลายฝันหันไปตีมือใหญ่แรงๆ แต่อัคนีกลับบีบมือเล็กแน่นกว่าเดิม
“พี่เพลิง” ปรามเสียงอ่อย
ปลายฝันรู้ดีว่าไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงในสถานการณ์แบบนี้ เพราะจากที่กำลังจะไปสนุก มันจะไม่สนุกแทนน่ะสิ ใครจะไปรู้ล่ะว่า
คุณป๊าลูก 2 นับวันยิ่งขี้งอนและงี่เง่าขึ้นทุกๆ วัน
“เงียบไปเลยดรีม ถ้าเกิดว่าทำให้พี่โมโหมากไปกว่านี้ พี่จะโทรเรียกไอ้ดินให้พาเด็กๆ ขึ้นมา ไม่ต้องไปไหนแล้วล่ะวันนี้” ร่างสูงขู่
ร่างบางเองก็ทำได้แค่เงียบ และมองหน้าผู้ชายคนนั้นไปแบบต้องการขอโทษ
ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ยกยิ้มน้อยๆ ไม่ใช่ว่าเข้าใจหรอก
ตึ๊ง!
“ออกไปเลยดรีม” ร่างใหญ่ผลักหลังบางเล็กน้อย ซึ่งร่างบางก็เดินออกจากตัวลิฟต์ในชั้นใต้ดิน ก่อนจะเดินไปทางรถที่จอดอยู่
ซึ่งลูกๆ ก็นั่งอยู่ในรถโดยมีปฐพีนั่งประจำที่คนขับ
แหม...เปิดแอร์ให้ลูกรอเลยนะ
“ดรีมบอกกี่ครั้งแล้วว่ามันเปลืองน้ำมันน่ะ พี่ดินหัดบ้างสิครับ” ร่างบางที่เปิดประตูที่เบาะหลังเมื่อนั่งเสร็จแล้วก็เอ่ยปากบ่นทันที
ส่วนเด็กๆ ก็มองมาที่มัมคนสวยยิ้มๆ
คิดอยู่แล้วว่าจะต้องโดนดุ
“เห็นไหมคะพ่อ หนูบอกแล้วว่ามัมต้องดุ” ธาราบอก
“หึหึ ก็มันร้อนนี่”
“ก็ใครให้พี่ไม่รอล่ะ”
“อ้าว? ก็พี่คิดว่าดรีมคงปิดห้องนาน และเด็กๆ ก็ตื่นเต้นมากด้วย”
เด็กๆ ตื่นเต้นหรือว่าตื่นเต้นกันแน่
“แล้วนั่น ไอ้เพลิงมันยืนคุยกับใครน่ะ หน้าอย่างกับโมโหใครมาเป็นชาติ” ปฐพีถามเมื่อเห็นว่าน้องยังไม่มา แต่พอหันมองรอบๆ ก็
เจอว่ายืนคุยอยู่กับไปบ์ ผู้ชายที่ทำท่าจะมาจีบปลายฝัน
ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือก กลัวว่าร่างสูงที่ประจำที่คนขับรถจะรู้
ไม่งั้น เล่นน้ำไม่สนุกแน่ๆ
ปัง!
อัคนีปิดประตูรถเสียงดังเมื่อขึ้นมาประจำกับที่แล้ว ซึ่งก็คือข้างคนขับอย่างปฐพี พี่ชายหันไปมองหน้าน้องอย่างสงสัย และ
แน่นอนไม่ปล่อยให้ความสงสัยนั้นมันทำให้เขาอยากรู้ต่อไปนานเลย ถามให้รู้แล้วรู้รอดดีกว่า
“เกิดอะไรขึ้น มึงคุยอะไรกับผู้ชายคนนั้น”
“ถามแม่ของลูกมึงดิ”
พูดแบบนี้ พี่เพลิงโกรธเข้าขั้นสุดยอด
“โธ่พี่เพลิง อย่าคิดมากเลยน้า เราจะไปสนุกกันเป็นครอบครัวนะครับ ทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อย ที่สำคัญดรีมไม่ได้คิดอะไรกับ
คนๆ นั้นเลยน้า” ปลายฝันอ้อน เอาคางไว้บนไหล่ของเบาะ ซึ่งตรงกับใบหน้าของอัคนีพอดี
“มันจีบ?” ปฐพีถามเสียงเรียบ จนร่างบางต้องหันไปมองอย่างหวาดๆ
“รีบออกรถเถอะพี่ดิน อยากเล่นนะแย่แล้วน้า” คะยั้นคะยอร่างสูงอีกคน เพราะกลัวว่าอาจจะลงไปหาเรื่องไปบ์ที่กำลังมองผ่าน
ฟิล์มกรองแสงเข้ามา
แน่นอนว่ายังไงก็มองไม่เห็นหรอก
“มันจีบหรือดรีม พี่ถาม ก็ตอบ” คราวนี้ทั้งหน้าและเสียงเริ่มโมโหจนร่างบางกลัว
กลัวไม่ได้เล่นน้ำ
“ไม่รู้ เขามาถามชื่อแล้วถามว่าเล่นน้ำที่ไหนเฉยๆ แต่ดรีมยังไม่ทันบอกชื่อเลยน้า พี่เพลิงมาก่อนอ่ะ” ตอบเสียงอ่อย
อะไรยอมได้ตอนนี้ยอมหมด ขอแค่ให้เขาได้เล่นน้ำก็พอ
“เดี๋ยวแม่งเจอดี” ปฐพีทำท่าจะเปิดประตูลงไป แต่ปลายฝันเรียกเอาไว้ก่อน
“ป๋า...หนูอยากเล่นน้ำ”
ปฐพีกัดฟันหน่อยๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาปลดเบรกมือ ใส่เกียร์ แล้วเหยียบคันเร่งออกไปด้วยความเร็ว
เอาเถอะ เห็นแก่เมียอยากเล่นน้ำ ไหนจะลูกๆ ตาแป๋วอีก...
“ป๋า ไม่เชื่อใจหนูหรือ” หันไปถามเสียงอ่อนกับอัคนีต่อ
เริ่มจะน้อยใจแล้วนะกับท่าทางห่างเหินนี้อ่ะ นี่ไม่ไว้ใจกันเลยใช่ไหม...
อัคนีนั่งนิ่งอย่างไม่สนใจ ก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง
“เฮ้อ...เชื่อครับ พี่เชื่อใจดรีมนะ” อัคนีหันมาหอมแก้มฝาดเบาๆ ก่อนที่ปลายฝันจะดึงตัวเองกลับมานั่งกับที่ด้วยรอยยิ้มอย่าง
พอใจ
ธารากับวาโยหันมามองหน้ากันอย่างโล่งใจ เพราะเด็กน้อยเป็นเด็กดี ทำราวกับไม่มีตัวตน รอดูว่าพ่อ ป๊า มัมของตนจะทำยังไง
ถ้าทะเลาะกันนะ งานนี้มีร้องไห้
แต่ผู้ใหญ่นี่ชอบพูดจาแปลกๆ นะ
“พี่ไม่โกรธก็ได้” ปฐพีพูดขึ้นมา
“จริงหรือฮะ งั้นพี่ดิน กับพี่เพลิงไม่ห้ามให้ดรีมเล่นน้ำใช่ไหม” ถามไปอย่างตื่นเต้น
“ไม่ห้ามหรอกครับ ดรีมก็รู้ว่าพวกเราตามใจดรีมตลอด” อัคนีพูดบอกยิ้มๆ
ไม่จริงอ่ะ...แย้งในใจ เพราะถ้าหากพูดออกไป เขาอาจจะอดเล่นน้ำก็เป็นไปได้ เพราะฉะนั้น อะไรที่ยอมได้ก็ยอมไปก่อนนะ
“ดีจัง”
“แต่...” อัคนีแย้งเบาๆ ด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม
ร่างกายเล็กสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือก มองหน้าคมทั้งคู่แล้วขนลุกซู่ด้วยความหวาดเสียว สีหน้าแบบนี้...คงไม่พ้นเรื่อง
หื่นๆ ใช่ไหม
“เล่นน้ำเสร็จแล้ว กลับบ้านไป ต้องยอมให้พวกเราเล่น ‘น้ำ’ กับดรีมนะ” ปฐพีพูดบอกด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ หันมายักคิ้วหน่อย โดย
ไม่กลัวจะชนเข้ากับท้ายรถคันหน้าเลย
...
...
...
บนดาดฟ้าของ PLEUNG Real Estate บริษัทที่อัคนีดูแลและบริหารอยู่ ตอนนี้ได้เนรมิตเปลี่ยนเป็นสถานที่เล่นน้ำขนาดใหญ่ และ
คนเยอะมาก ปลายฝันคิดว่าพนักงานทั้งจากที่นี่และที่ DINZ มารวมกันแน่ๆ แต่คงไม่หมด เพราะกลุ่มที่มาเล่นที่นี่ คือกลุ่มคนที่
ปฐพีกับอัคนีจัดให้เล่นน้ำตลอด 3 วันให้เพราะเห็นใจว่าทำงานในวันหยุดแบบนี้
“คุณผกา ฝากเด็กๆ ด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะท่านประธาน” เลขาของปฐพีรับคำก่อนจะพาเด็กๆ ไปยังกลุ่มคนที่เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ปลายฝันมองเด็กๆ เล็กน้อย
เข้าไปยืนได้ไม่กี่วินาที ก็เปียกโชกแล้ว อยากเล่นบ้างจังเลย
“เดี๋ยวดรีมจะตามเด็กๆ ไป พี่ดินพี่เพลิงจะเล่นไหมฮะ” ถามอีกคนยิ้มๆ
“ไม่หรอก เสียมาด” อัคนีตอบ ร่างบางเบะปากอย่างหมั่นไส้
“เอาไว้เล่นกับดรีมคืนนี้ดีกว่า” อัคนีพูดบอกเสียงพร่า
ทำเอาร่างบางถึงกับคนลุกซู่อีกครั้ง...
“บ้า”
ตอนนี้พวกเขา 3 คนยังคงนั่งอยู่ในซุ้มที่ทีมงานจัดไว้ให้พวกเขาโดยเฉพาะ และแน่นอนว่าคงจะเป็นคำสั่งของปฐพีกับอัคนีที่ขอ
พื้นที่ในการนั่งเฝ้าเมียกับลูกเล่นน้ำ
ร่างเล็กมองไปรอบๆ หันมามองคนรักด้วยสายตาแห่งความปลาบปลื้ม
“พนักงานทั้งนั้นเลยใช่ไหมฮะ” ปลายฝันถามยิ้มๆ เมื่อเห็นพนักงานที่มักทำหน้าเครียดเวลาทำงานอยู่เสมอกลับยิ้มอย่างมีความ
สุขที่ได้ปลดปล่อย และเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“ใช่! พวกเราคิดมาหลายเดือนแล้วกับงานนี้ เพราะแน่นอนว่ามีบางคนที่ต้องมาทำงานในวันหยุดแบบนี้ เลยให้จัดงานเล็กๆ ให้
เล่นกัน”
“นี่เล็กแล้วหรือพี่เพลิง เพิ่งรู้ว่าบนดาดฟ้ามันใหญ่ขนาดนี้ บรรจุคนได้เป็นพันเลย” ร่างเล็กพูดอย่างตื่นเต้น
“ปีหน้าจัดที่ DINZ ปีนี้จัดไม่ได้ เพราะสถานที่ไม่พร้อมน่ะ” ปฐพีบอก
“แต่สุดยอดจริงๆ นะฮะ นี่หมดไปเท่าไหร่ เพราะทีมงานที่ดูแลอยู่ ดรีมว่าไม่ใช่พนักงานบริษัทแน่ๆ”
“ทีมงานจากบริษัทรับจัดงานน่ะ หมดไปเท่าไหร่ก็ช่างมัน คืนความสุขสู่พนักงาน หึหึ” อัคนีบอก
“เป็นคนดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” แขวะนิดๆ
“ตั้งแต่แม่ของลูกเข้ามาในชีวิตครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน ก่อนมองใบหน้าแดงๆ ที่เขินอายจนไม่กล้าสบตาพวกเขาอย่าง
ชอบใจ
ไม่ว่าจะผ่านไปเท่าไหร่ ปลายฝันยังคงน่ารักและเป็นคนที่พวกเขารักเสมอ
“ไม่คุยด้วยแล้ว ไปเล่นน้ำดีกว่า”
“อย่าไปไกลจากสายตาพวกเรานะดรีม” ปฐพีกำชับ
“แล้วก็อย่าเป็นสนิทกับผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษ ถ้าไม่อยากให้ไอ้คนนั้นถูกไล่ออก” อัคนีเองก็สั่งด้วย
“รู้แล้วคร้าบ” ร่างเล็กพูดจบก็วิ่งเข้าไปหาเด็กๆ ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เดินไปขอน้ำคนนั้น คนนี้ที โดยที่ได้รับความร่วมมืออย่าง
เต็มที่ ไม่ว่าปลายฝันอยากได้อะไร พนักงานแถวนั้นก็ประเคนให้ทั้งหมด
ใครจะกล้าขัดเมียท่านประธานของทั้งสองบริษัทล่ะ และเด็กๆ ก็น่ารักกันทั้งนั้นเลย
“ใครจะกล้าบอกวะ ว่าที่ทำนี่ทำเพื่อเมียทั้งนั้น” ปฐพีพูดขึ้นหลังจากที่ได้อยู่กันตามลำพังกับอัคนี พร้อมกับดื่มเบียร์มองร่างเล็ก
ของคนรักกับลูกๆ เล่นน้ำด้วยความสุข
“เออ...ถ้าไม่ทำแบบนี้ ก็ต้องพาไปเล่นสีลมหรือข้าวสาร ฝันเถอะ กูหวง” อัคนีพูด
“ก็ไม่อยากจะใจดีทำเพื่อพนักงานขนาดนี้หรอก แต่ถ้าไม่มีคนเลยมันจะไปสนุกอะไรล่ะ ความคิดกูนี่สุดยอดเลยว่าไหม” ยักคิ้ว
ถาม
“เออ! ไอ้หลงตัวเอง กูยอมรับว่ามึงมันฉลาดครับไอ้ดิน แต่ถ้าไม่มีสถานที่ของกูมึงจะได้ใช้ไหม ไอ้ความฉลาดของมึงน่ะ” แขวะ
ไปอย่างหมั่นไส้
“เหอะน่า แต่มันก็ปกป้องจากผู้ชายอื่นได้ก็แล้วกัน”
“นั่นน่ะสิ”
“ว่าแต่มึงพูดอะไรกับไอ้นั่นวะ” ปฐพีถาม
“คนไหน?”
“คนที่มึงคุยที่โรงจอดรถไง”
“อ่อ! กูบอกว่า ดรีมเป็นเมียกู อย่ามายุ่ง แต่ถ้ามันยังอยากที่จะยุ่ง กูก็ขู่ไปว่าอาจจะไม่มีที่ยืนในประเทศ มันก็กลัวแล้วล่ะ” อัคนี
เล่า
“ก็ดี”
ทั้งคู่นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ดื่มเบียร์ มองคนรักกับลูกๆ เล่นน้ำด้วยความสนุก ตัวเองก็มีความสุขไปด้วย และด้วยการที่พูดกันเพลินไป
หน่อย หันมาอีกที เจอแต่ลูกแต่เมียหาย
ไปไหน?
ไม่ต้องรอให้เวลาผ่านไป ปฐพีกับอัคนีพร้อมใจกันยืนขึ้นแล้วเดินตรงไปยังที่เลขากับเด็กๆ เล่นน้ำอยู่ และเมื่อประธานบริษัทซึ่ง
เป็นเจ้านายของพวกเขาเข้าไป พนักงานก็พากันหยุดสาดน้ำแทบจะไม่ทัน
ค่อยยังชั่วที่ยั้งมือทัน ถ้าท่านประธานเปียกนี่เสี่ยงต่อการโดนไล่ออก
“ดรีมไปไหนคุณผกา” ปฐพีถามเสียงเครียด
“เอ่อ...เห็นบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำที่ห้องทำงานของคุณพลิงน่ะค่ะ”
“ขอบคุณครับ ยังไงฝากดูแลเด็กๆ ต่อด้วยนะครับ”
“ได้อยู่แล้วค่ะท่านประธาน”
“แล้วนี่ดรีมไปนานหรือยัง” อัคนีถาม
“มีอะไรหรือฮะ” เสียงหวานของเจ้าของหัวใจถามขึ้นจากด้านหลัง ร่างสูงพร้อมใจหันไปมองด้วยใบหน้าดุๆ
“ทำไมไปไหนแล้วไม่บอกพวกพี่”
“โธ่พี่เพลิง ก็บริษัทของพี่นะฮะ ไม่มีอะไรหรอก”
“แต่พี่ก็ไม่ไว้วางใจ”
“เอาน่า นี่ดรีมก็ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย ว่าแต่พี่สองคนไม่เปลี่ยนใจเล่นน้ำกับดรีมและลูกๆ หรือฮะ”
“แน่ใจนะว่าถาม” ปฐพีเอื้อมมือไปเช็ดน้ำที่ไหลลงสู่ดวงตากลมเบาๆ
“น้ำเสียงนี่อ้อนจริงเลย” อัคนีจับมือมาบีบเล่น
“แล้วจะเล่นไหมฮะ” ถามอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นต้องถามแล้วล่ะ
ซ่า!!!
“ฮ่าๆ วาตอบให้” วาโยที่มองพ่อกับป๊ายืนนิ่งอยู่เลยแกล้งโดยการสาดน้ำไปขันหนึ่ง ซึ่งปฐพีโดนเต็มๆ ก่อนที่ธาราจะเอาด้วย
สาดใส่อัคนีเต็มๆ
“หนูก็ตอบให้ป๊าค่ะ ไม่เล่นไม่ได้แล้วน้า เปียกขนาดนี้แล้ว” ธาราพูดยิ้มๆ ก่อนที่สองแฝดจะทำท่าจะวิ่งหนี แต่ก็ไปไหนไม่รอด
ถูกพ่อกับป๊าควบคุมตัวเอาไว้แล้ว
“ตัวแสบ ฮึ่ม”
“อ๊ากกกก พ่อดิน ปล่อยธาเลยน้า หนูอึดอัด ฮ่าๆ” หนูน้อยร้องลั่นที่ปฐพีคว้าตัวขึ้นไปอุ้มแล้วรัดแน่นๆ แต่ก็หัวเราะในตอนท้าย
เพราะปฐพีฟัดแก้มไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
“มานี่เลย ทำร้ายป๊า”
“ป๊า...วาไม่ได้ตั้งใจน้า ฮ่าๆ” วาโยเองก็โดนแบบเดียวกับธา เพียงแต่เด็กชายไม่ถูกอุ้ม หาแต่คนตัวใหญ่ก็เอามากอดอย่างหมั่น
เขี้ยว
“เอาล่ะทุกคน สาดพี่ดิน พี่เพลิงเลย” เมื่อได้รับคำสั่งจากภรรยาผู้เป็นที่รักของปฐพีกับอัคนี พนักงานที่ยืนนิ่งทั้งหมดก็พากันวิ่ง
ตักน้ำเพื่อมาสาดใส่เจ้านายของตนแบบไม่เกรงกลัว
จะกลัวทำไม ในเมื่อคนที่ใหญ่ที่สุดคือคนที่ออกคำสั่ง
“เอาเต็มที่เลยทุกคน ฮ่าๆ” ปลายฝันยุแล้วยืนหัวเราะอย่างมีความสุข มองพ่อของลูกที่กอดเด็กๆ เพื่อเป็นเกาะกำบังให้เด็กๆ
ยอมเปียก ดีกว่าลูกเจ็บ
ปฐพีที่ใกล้ปลายฝันที่สุด ก็คว้าข้อมือร่างเล็กให้เข้ามาร่วมกันโดนสาดด้วย ซึ่งน้ำจากทั่วทุกสารทิศก็มารวมตัวที่จุดๆ เดียวซึ่งก็
คือที่พวกเขา 5 คน
ปลายฝันพึ่งรู้วันนี้เอง ว่าอ้อมแขนของปฐพีกับอัคนี สามารถโอบกอดพวกเขาแม่ลูกเอาไว้ได้อย่างมิดชิด มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่น
และปลอดภัย
มั่นใจได้ว่า สองคนนี้แหละที่ดูและและปกป้องพวกเราได้
“ฮ่าๆ พี่สองคนเปียกโชกเลย”
“ฮ่าๆ เอาอีกๆ สนุกจังเลย” เด็กๆ ก็หัวเราะอย่างสุขใจ
ครับลูก ก็หนูไม่ได้โดนหนักแบบพวกพ่อกับป๊านี่ครับ
เหล่าพนักงานก็เต็มที่ เพราะนานๆ ครั้งที่จะเห็นผู้บริหารใหญ่จะอยู่ในมาดเป็นกันเองแบบนี้ ถือเสียว่า น้ำที่สาดไปทั้งหมด คือ
การตอบแทนทุกสิ่งทุกอย่างก็แล้วกันนะ
ขอบคุณปฐพีกับอัคนี ที่ทำให้พวกเขาได้มีความสุขในวันสงกรานต์แบบนี้ แทนที่จะนั่งทำงานเฉยๆ เบื่อๆ แล้วกลับบ้าน ไม่ได้ฉลองเทศกาลอย่างคนอื่นเขา
ขอบคุณเด็กๆ ลูกสาว ลูกชายที่น่ารักของท่านประธานที่สร้างสีสันที่บริสุทธิ์ให้พวกเขาได้สัมผัส
และสุดท้ายที่อยากจะขอบคุณ ปลายฝัน อภิหชัยบดินทร์ ที่ช่วยเปลี่ยนเจ้านายปีศาจให้กลายเป็นเทพบุตรได้ ทำให้พวกเขาได้เห็นใบหน้าที่มีความสุขของเจ้านาย...
“ขอบคุณมากๆ เลยค่า/คร้าบ” เหล่าพนักงานต่างตะโกนเป็นเสียงดังเพื่อขอบคุณ หลังจากงานเล่นน้ำของวันนี้ผ่านพ้นไปอย่างสนุกสนาน และได้รับเกียรติอย่างมากที่เจ้าของงานได้ร่วมกันเล่นด้วย
ปฐพีกับอัคนีมองปลายฝันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะจุมพิตหน้าผากมนกันคนละทีท่ามกลางเสียงโห่แซวของลูกน้อง ปลายฝันเขินจนใบหน้าแดงซ่าน
“ขอบคุณครับ” ปฐพีเอ่ย
“ที่ทำให้พวกพี่เข้าใจความสุขของการทำเพื่อคนอื่น” อัคนีบอกเสียงอ่อน
“มีความสุขมากๆ นะทุกคน สุขสันต์วันปีใหม่ไทย”
สวัสดีจ้า ตามที่สัญญาไว้ว่ามีตอนพิเศษวันสงกรานต์ให้อ่านกัน เพื่อไม่ให้ทุกคนลืมน้องดรีมกันนะคะ เอาธารากับวาโยมาด้วย ไมค่อยเด่นเท่าไหร่ แต่พยายามแล้ว 555+ อ่านแล้วคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้กับตอนพิเศษตอนต่อไปด้วยนะคะ ^_^ สามารถเข้าไปพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1015621 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก