ตอนที่ 12ผมลืมตาหนักอึ้งของตัวเองขึ้นมาจากที่นอน ตอนที่ได้ยินเสียงของคนข้างๆที่กำลังคุยโทรศัพท์ แอร์เย็นเฉียบภายในห้องผมซุกตัวเข้าหามันแล้วก็พบว่า ร่างกายของผมอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาด
“ ก็ยังไม่รู้ตอนนี้ยังไม่ได้คิด " ผมไม่ได้ยินเสียงของปลายสายตอนนี้ในหูผมได้ยินแต่เสียงของมัน จูบลงบนแผงอกกว้างผมยิ้มออกมาตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายกำลังย้ำตัวผมเองด้วยการเจ็บตรงช่วงก้นว่า ผมได้กลายเป็นของมันแล้วโดยสมบูรณ์ " ไว้คุยกันเถอะน่า แค่นี้เหละ " พูดแบบนั้นมันวางสายลงเสือวางมือถือลงกับเตียงก่อนจะเอื้อมตัวไปหยิบบุหรี่
“ มึงคุยอะไรกับใครตั้งแต่เช้า "
“ พี่ชาย " บอกแบบนั้นกลิ่นบุหรี่ที่มันจุดก็โชยควันออกมาไปทั่ว
“ มึงมีพี่ชายด้วยเหรอ " ผมลุกขึ้นนั่งให้เท่ากับมัน ไอ้เสือพยักหน้า
“ ก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง " มือที่ว่างเอื้อมมากอดผมไว้ใต้ผ้าห่มผืนหนา ร่างกายที่เปลือยเปล่าของผม เสือพ่นควันบุหรี่ออกไปก่อนจะก้มลงมาจูบที่ต้นคอของผม กลิ่นบุหรี่อ่อนๆที่ติดตัวมันน่าหลงไหลพอๆกับความรู้สึกตื่นตัวของรูปปากอุ่นๆที่กำลังดูดอยู่ตรงบริเวนต้นคอ ร่างกายของผมหดเกร็ง มือที่เอื้อมไปกอดคอมันไว้เหมือนปล่อยช่องว่างให้ใกล้กันมากขึ้น
“ ระวัง " มันพูดแบบนั้นตอนที่ยกบุหรี่ให้สูงขึ้น " เดี๋ยวขี้บุหรี่จะโดนตัว "
“ ไม่กลัว ยังไงมึงก็ไม่ยอมให้กูเป็นอะไรอยู่แล้ว "
“ รู้มาก " มันว่าแบบนั้นตอนที่ผมซบตรงอก " รู้ดี "
“ แน่นอนอยู่แล้ว " ผมยกตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักมัน ไอ้เสือก็ยิ่งดึงบุหรี่ให้ห่างตัว " นี่ ห่วงกูขนาดเลยเหรอ "
“ มึงอยากโดนสักทีมั้ยละ " เอาบุหรี่ที่กำลังจุดดึงมาเข้ามาใกล้ผม มันเคาะขี้บุหรี่ออกก่อนจะเอามาจ่อที่แขน " ตรงนี้ดีมั้ย หรือตรงนี้ดี " เอามาจ่อที่คอ
“ อย่า เดี๋ยวผิวกูเสีย ไอ้เชี้ย อย่าเลว "
“ พูดมาก " ดึงบุหรี่ออกอีกที มันเอียงหน้าสูบก่อนจะหันกลับมาหา " มองอะไร "
“ มึงชอบบุหรี่โน๊ะ " คือผมก็ชอบครับแต่ไม่มากเท่าที่เสือสูบ มันถือว่าเป็นคนที่สูบจัดมาก เสือจะสูบบุหรี่ทุกเช้า ก่อนนอน แล้วก็ช่วงเวลาที่มันเซงๆ บางทีเวลากินเบียร์ก็สูบ ห้องมันทุกที่ก็เลยมีแต่กลิ่นบุหรี่เต็มไปหมด
“ แล้วทำไม "
“ ไม่ดีต่อสุขภาพนะ เป็นห่วง " จูบลงข้างๆแก้ม ผมอยากจะคลอเคลียมันทั้งวันไปเลย อยากกอดอยากหอม มีแฟนแล้วก็ชอบอ้อน เป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว แถมตอนนี้ยังได้มาอยู่กับคนที่ชอบอยากจะได้เป็นแฟนถึงไม่รู้ว่ามันจะอยู่ได้นานเท่าไหร่ แต่ก็มีความสุขจริงๆ
“ ทำอย่างกับว่ามึงไม่สูบ "
“ ก็สูบแต่ก็น้อยกว่ามึงเยอะ "
“ ดีแล้วละ " มันว่าแบบนั้นตอนที่เคาะบุหรี่ลงในถ้วยอีกที
“ ทำไม "
“ เหตุผลเดียวกันกับมึงนั่นเหละ " เป็นห่วงสินะ เผลอยิ้มออกมามือของผมก็กอดมันไว้แน่น ดีใจจนเก็บอาหารเอาไว้ไม่อยู่ ทั้งๆที่ลึกๆก็คอยบอกตัวเองว่า อย่าไปดีใจให้มันมาก ความรักเป็นสัมพันธ์ที่ยิ่งมีความสุขมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งหวั่นไหวและเจ็บปวดกับมันมากเท่านั้น
“ นี่เสือ กูถามอะไรหน่อยสิ วันนั้นนะ วันที่มึงกำลังจะมีอะไรกับกูแต่ไม่มี ทำไมถึงไม่มีละ "
“ ทำไมอยู่ๆถึงถาม "
“ ก็คิดว่ามึงน่าจะตอบได้แล้ว ก็ตอนนี้กูเสร็จมึงไปแล้วนี่ " มันเป็นสิ่งที่ผมอยากรู้ เพราะเมื่อวานทุกอย่างมันบอกผมว่า เสือไม่ได้รังเกียจแต่แล้วทำไม วันนั้นถ้ามันจะจัดการผมมันก็ทำได้แต่ทำไมถึงไม่ทำ แถมยังไล่ให้ไปนอนอีก
“ ไอ้เท่มันโทรมาบอกกูว่า มันชอบมึง "
“ เท่ " ผมทวนเสียง เรื่องนั้นก็พอรู้อยู่แล้วละ " แต่กูไม่ได้ชอบมัน "
“ ก็มันเพื่อนกู เป็นเพื่อนคนเดียวที่กูเขียนลงไปในเอกสารเวลาที่เค้าให้กรอกเบอร์ติดต่อของคนอื่นที่เป็นญาติที่อยู่ที่นี่ "
“ เพราะมันชอบกู แต่พอมึงจะเอากู มึงก็เลยอยากจะบอกมันก่อนสินะ "
“ ก็แบบนั้น " พยักหน้าเข้าใจ ผมเข้าใจมันนะก็ตั้งแต่แรกมันก็ดูเพื่อนน้อยอยู่แล้ว ทั้งๆที่นิสัยแบบนั้นแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ไอ้เท่ถึงคบมันอยู่ แต่อาจเพราะนิสัยแบบนี้มันเลยมีคนสำคัญไม่กี่คนและมันก็คงรู้ว่าตัวเองก็ต้องรักษาสิ่งสำคัญแบบนี้ไว้
“ แต่ว่านะ กูนะไม่ได้ชอบเท่เลย ไม่เคยคิดที่จะชอบด้วย " ก็เพราะมีคนที่เล็งไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กลายเป็นว่าเท่เลยกลายเป็นคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาผมมาตั้งแต่ต้น แถมยังเป็นเหยื่อล่อเสืออย่างมันอีก
“ ก็ดีแล้ว " พูดแบบนั้นบุหรี่ที่มันถือก็ถูกขยี้ลงกับที่เขี่ย สายตาที่หันมาสนใจผมเสือกอดเอวผมไว้ก่อนจะดันร่างให้ล้มลงกับเตียง " กูมีคำถาม "
“ ทำไมเมื่อคืนถึงบอกว่า มึงจริงจังกับกู "
“ ก็กูจริงจัง อยากมีคนที่จริงจัง " มันก็แค่ความจริงที่อยากจะพูดออกไป ตอนที่นอนมองหน้ามันอยู่แบบนี้ ไม่ใช่ผมยอมมันฟรีๆ ที่ยอมก็เพราะอยากจะมีคนที่จริงจัง ผมอยากให้มันจริงจังกับผม คนที่จะรักผมแม้จะมีอะไรมากมายมาทำให้ลังเลและหมดรัก
เพราะบางทีคำพูดก็ร้ายแรงยิ่งกว่าการกระทำไหนๆ
“ ดูต่อไปแล้วกัน "
“ ก็ดีที่ไม่สัญญา " คนที่ไม่ให้ความหวัง คือคนที่ไม่สร้างความหวังให้คนอื่น ไม่สร้างความเจ็บปวดให้คนอื่น ' ดูต่อไปแล้วกัน ' ทุกอย่างบอกได้ด้วยอนาคตมันคงอยากให้ผมดูด้วยตาตัวเอง
“ แล้ววันนี้มีเรียนรึเปล่า " มองดูเวลาที่ยังเช้าอยู่มากผมส่ายหน้า มันก็จูบที่ต้นคออีกครั้งไล่ลงไปตรงหัวนมของผม มันดูด
“ ไม่มีเหรอ "
“ มี แต่ไม่อยากไป วันนี้จะโดด "
“ เพื่อ " เงยหน้าขึ้นมาถามตอนที่มือมันสอดเข้าไปใต้ร่างของผม เสือกอดผมแน่นขึ้น " ทำไมไม่ไปเรียน "
“ ก็มันเมื่อยตัวนี่น่า ไม่อยากจะไปเรียน ตอนเย็นก็ต้องไปทำงานอีก ไม่เอาอะ เก็บแรงนอนยาวๆแล้วไปทำงานทีเดียวดีกว่า " ว่าแบบนั้นเสือที่จ้องหน้าผมอยู่ก็นิ่ง " มึงมีเรียนใช่มั้ยละ "
“ ก็ใช่ "
“ แล้วยังไม่อาบน้ำไปเรียนอีกเหรอ จะเก้าโมงแล้วนะ "
“ เรียนสิบเอ็ดโมง ตอนนี้ยังไม่อยากไป กูมีอะไรให้ทำอีกนิดหน่อย "
“ ทำอะไร " พอถามแบบนั้นคำตอบก็มาพร้อมกับปากอุ่นๆที่แนบลงไปบนต้นคอ รอยฟันกับลิ้นที่จูบเนื้อส่วนนั้นผมเสียวไปหมดทั้งร่าง หายใจถี่ๆตอนที่มือตัวเองก็กอดมันไว้แน่น หัวใจของผมเต้นแรง ตอนที่มันเริ่มย้ายที่ไปจูบลงตรงส่วนอื่น " เสือ มึงจะทำอะไร "
“ เปล่านี่ "
“ เปล่าเหี้ยอะไรก็ทำอยู่ "
“ รู้แล้วถามทำไม "
“ ก็มัน อยากรู้ นี่ อย่าทำให้เป็นรอยเยอะนักสิมึง กูต้องไปทำงานนะเว้ย มึงเป็นเด็กประถมรึไง " พยายามผลักคนที่เอาแต่จูบคอผมไปเรื่อย มันคงคิดว่ามันเป็นพระเอกแวมไพร์ " ไอ้เชี้ยเสือ " ผมดันมันสุดแรงจนสุดท้ายปากมันก็หลุดออกจากตัวผม
“ อะไร "
“ หยุดเลยนะสัด เดี๋ยวคนอื่นเห็น "
“ แล้วจะทำไม กูไม่แคร์ "
“ แต่กูแคร์ " มันอยู่บนตัวกู กูต้องแคร์สิไอ้เหี้ย กูไปทำงานทั้งสภาพแบบนี้นอกจากขาถ่างแล้ว คอยังมีรอยแดง แม่งคงคิดได้อย่างเดียวไม่มีเหตุผลอื่น
“ มึงแคร์ทำไม "
“ ก็กูไม่ชอบให้คนมอง "
“ กูก็ไม่ชอบให้ใครมองมึง " ผมหยุดกระทำการทุกอย่างตอนที่มันพูดออกมาแบบนั้น มองหน้ามันที่ก็ยังทำท่าทางนิ่งๆเหมือนเมื่อกี้มันไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ หวงกูสินะ "
“ หนวกหูน่า " พูดแบบนั้นแต่ก็หันไปอีกทาง เสน่ห์ของมันคงอยู่ที่ตรงนี้ ปากไม่ต้องกับใจแต่ก็ชอบทำอะไรน่ารักๆให้ใจเต้นตลอด
“ ขี้หวงจังเลยนะพี่เสือ "
“เงียบไปเลย "
“ เสือ "
" อะไร " ผมจับหน้ามันให้มองหน้าผม จูบลงบนปากของมันก่อนที่ผมจะหอมแก้มมันทั้งสองข้าง โน้มหน้าลงไปจูบบนต้นคอของมัน รอยแดงจางๆปรากฏขึ้นบนต้นคอของมัน แม้จะไม่ชัดเพราะผมทำไม่เก่งเท่าไหร่ แต่ก็เป็นรอยจางเล็กๆ
" มีเจ้าของแล้วนะ ห้ามให้คนอื่นจีบละ "
“ มึงบอกตัวเองมั้ย "
“ ไม่บอก ชอบให้แฟนหวง มันน่าตื่นเต้นดี "
“ ใครจะไปหวง "
“ ก็ไม่รู้สินะ " พูดแบบนั้นแต่ร่างของผมก็ถูกกอดไว้แน่น ก็ถ้าแม่งปากจะสวนทางกับการกระทำน่ารักแบบนี้ ผมเองจะไปห้ามหัวใจยังไงไหวละครับ
........................................................
ขับรถมาเรียนก่อนเวลาเมื่อเช้านึกถึงความเป็นเด็กของมันที่ช่างอ้อน น่ารำคาญในบางทีแต่ก็ทำให้ยิ้มได้ คิดถึงหน้ามันที่บอกว่าตั้งใจเรียนนะแต่ตัวเองก็โดดเรียนตอนที่ผมออกมา ตัวเองก็เผลอยิ้มกว้าง
“ เวลาที่เห็นมึงยิ้มก่อนที่จะเข้าเรียนแบบนี้ กูรู้สึกขนลุกชะมัดเลยว่ะ "
“ อะไรของมึง " ผมหันไปถามเจ้าของเสียงที่เอ่ยแซวผม ไอ้เทมยักไหล่ตอนที่ล็อครถของตัวเองแล้วเดินเข้ามาหา
“ วันนี้ต้องมีเชี้ยอะไรแปลกๆแน่ๆ "
“ ทำไม "
“ แค่มึงยิ้มก็เป็นเรื่องแปลกแล้ว " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยกยิ้มมาให้ " มึงคบกับไอ้ปิงแล้วใช่มั้ย "
“ ก็อย่างที่มึงได้ยินจากไอ้เท่นั่นเหละ "
“ พูดใหม่ ขอกูอัดเสียงหน่อย " มันยื่นมือถือมาตรงหน้าผม
“ อะไรของมึง "
“ กูบอกไอ้ไฟ แต่มันไม่เชื่อ กูเลยจะอัดเสียงมึงไปให้มันฟัง " ผมผลักมือถือของมันออกก่อนจะเดินออกไป
“ ไร้สาระ "
“ ไอ้เสือ " หันกลับไปมองมันอีกที ไอ้เทมก็ถามขึ้น " เอาจริงเหรอว่ะ "
“ อะไร "
“ ก็ปิงนะ มึงจะเอาจริงๆเหรอ "
“ ทำไม " หันไปถามมันไอ้เทมก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า
“ ก็ไม่ทำไมหรอก กูก็แค่ขำ ว่าวันนั้นที่มึงเจอกัน มึงยังบอกว่ามันแรดอยู่เลย ไหงวันนี้ไปจับเค้ามาทำเมียซะล่ะ " เสียงแซวๆของมันที่พูดกับผม เหมือนในใจลึกๆผมรู้ว่า นี่คงไม่ใช่ประโยคที่มันจะพูด แต่เทมมีความเป็นผู้ดีสูงไป อะไรที่มันคิดว่าไม่น่าจะบอก มันจะไม่พูดเป็นคนที่คิดให้ดีก่อนแล้วค่อยพูดเสมอ
“ มีอะไรจะพูดก็พูดๆมา "
“ ประวัติมันเยอะ ถ้ามึงจะจริงจัง ก็คิดว่าเป็นเสียงนกเสียงกาแล้วกัน "
“ อื้ม " บอกมันแค่นั้น ก่อนที่ผมกับมันจะเดินขึ้นตึกเรียน ในห้องที่ยังมีนักศึกษายังมาบางตา ผมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆไอ้เท่ที่ก็หันมามอง
“ เป็นไงมึง "
“ ไม่ยังไง " บอกแบบนั้นมันก็ยิ้ม ไอ้โจ๊กไอ้นิวเดินเข้ามาใกล้
“ กูว่ามันโกหกไม่เก่งว่ะ " รอยที่คอโดนจิ้มไปแรงทีนึงโดยฝีมือไอ้โจ๊ก " เด็ดมั้ยว่ะ "
“ แล้วทำไมกูต้องบอกพวกมึง "
“ ก็ใครๆบอกว่ามันเด็ด " ไอ้เท่บอก มันยักคิ้ว
“ แล้วทำไมกูต้องบอก "
“ ยังไงกูว่าไอ้เสือคงไม่จริงจังอยู่แล้ว " ไอ้นิวว่า " งั้นกูจะบอกให้เลยแล้วกัน เพื่อนกูตอนม.ปลายก็เคยมีอะไรกับมัน เห็นว่าตอนม.ปลายมันได้กับผู้ชายเกือบทั้งชั้น เป็นดาวเด็ดเลยนะเว้ย ใครๆก็รู้จักมันทั้งนั้น ตอนนั้นแค่อยากได้มันก็แค่เดินเข้าไปหา มันก็นอนด้วยแล้ว "
“ หุบปาก ไปเลยไอ้สัด!! " ผมลุกขึ้นจับคอเสื้อของมันเข้ามาใกล้ สายตาของผมที่จ้องมองมัน แค่ไม่กี่ประโยคแต่ผมโกรธจนต้องง้ามือขึ้นมาต่อย แรงหนักๆที่ดึงผมไว้หันไปมองไอ้เทมก็จับแขนผมอยู่ " ปล่อยกู กูจะต่อยมัน มึงพูดเหี้ยอะไรว่ะ "
“ เชี้ยไรว่ะ ไอ้เสือ มึงก็ไม่ได้จริงจังกับมันอยู่แล้ว ใครจริงจังกับไอ้ปิงก็บ้าแล้ว เยินขนาดนั้น "
“ อย่าพูดอะไรที่มึงไม่รู้จะดีกว่า " ผมรู้ว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่ใครๆคิด ปิงที่ผมรู้จักไม่ได้เป็นแบบนั้น
“ แล้วสิ่งที่มึงรู้คืออะไรวะ " ไอ้โจ๊กถามผม ตอนที่หันไปมองหน้ามัน " สิ่งที่มึงรู้ คือสิ่งที่มันเสแสร้งรึเปล่า "
“ พอเถอะน่า มึงจะพูดทำไมวะ นั่นมันเรื่องของไอ้เสือ “ ไอ้เทมปรามเพื่อนมัน
“ พวกกูหวังดี ถ้ามันจะจริงจังกับไอ้ปิง ก็อยากให้รู้ทุกอย่าง ไม่อยากให้ถูกหลอก "
“ แล้วมึงรู้เรื่องของมันมาจากไหน " ผมถามออกไปแค่อยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง เพราะคำตอบของมันผมก็รู้อยู่แล้ว
“ ใครๆเค้าก็บอก "
“ แล้วใครวะ "
“ ก็เค้าพูดกันแบบนั้น "
“ ใครละ เค้าของมึงน่ะใคร บอกกูมา กูจะไปถามมันว่าจริงมั้ย " ผมปล่อยมือลงจากคอเสื้อของมัน " แต่ถ้าพวกมึงยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด ถ้าพวกมึงรู้แค่ว่า ใครๆเค้าว่ากัน มึงไม่ต้องมาบอกกู อย่ามาเสือกเรื่องของกู "
“ ไอ้เสือ " ไอ้เทมที่เรียกผมไว้ ตอนที่ผมผลักเพื่อนมันจนล้มแล้วเดินออกมาจากห้อง หงุดหงิดจนคิดว่าถ้ายังอยู่กูต้องต่อยพวกมัน คนใดคนนึงแน่ๆ กำหมัดตัวเองแน่ผมต่อยลงบนกำแพงแข็งๆเต็มแรง ถอนหายใจออกมา มือของใครคนนึงก็จับลงที่ไหล่
“ มีอะไร "
“ กูขอโทษแทนไอ้พวกนี้ด้วยแล้วกัน มันคงพูดไม่คิดเท่าไหร่ "
“ นี่ใช่มั้ย เสียงนกเสียงกาของมึง "
“ ก็ใช่ แต่กูคิดว่าคงมีมากกว่านี้ " หันมองหน้ามันที่ถอนหายใจออกมา " มึงก็ทนให้ได้แล้วกัน "
“ ทำไมกูต้องทน "
“ ตอนที่มึงรักมัน มึงก็รู้เองเหละ ว่าทำไม " มันบอกแบบนั้นตอนที่ตบไหล่ผมเบาๆ " ก็คิดซะว่ามันหวังดี "
“ หวังดี " ผมทวนเสียงมันก็ถอนหายใจ
“ มันก็พูดตามที่มันรู้ มันก็เห็นว่าเค้าพูดกันแบบนั้น มันก็เลยเอามาบอกมึง "
“ หึ " แต่กูไม่ได้คิดว่าแบบนั้นเลย
“ อย่างไอ้เท่ มันก็ไม่ได้จะจริงจังกับปิง เหมือนที่มึงคิดอยู่ตอนนี้สักหน่อย ถ้าคิดจะจริงจังกูว่ามึงต้องทนหน่อยว่ะ คนอยากได้มันเยอะ อยากลองก็เยอะ มึงต้องใจเย็นๆว่ะ "
“ ทำไมต้องใจเย็น "
" พูดกันแบบเหี้ยๆ ปิงก็เหมือนคนของสังคมนั่นเหละ มันมีทั้งคนที่หวังในตัวมัน คนที่ไม่ชอบก็สร้างข่าวร้ายๆให้ หรือคนที่ชอบก็ดีกับมัน มึงจัดการกับทุกคนไม่ได้หรอก มันเยอะ "
" หึ แต่กูไม่สน เพราะมันเป็นของของกู "
" ใจเย็นๆแล้วกัน " เทมว่าแบบนั้นในช่วงเวลาเดียวกันกับอาจารย์ที่เดินเข้ามา มือมันเอื้อมมาจับไหล่ก่อนจะบีบแน่น ผมเอง อยากจะถามมันให้มากกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่เดินเข้าไปนั่งในห้องเรียน นั่งลงที่เดิมผมคว้ามือถือขึ้นมากดดู ข้อความของไอ้ปิงที่ส่งเข้ามา มักมาพร้อมสติกเกอร์น่ารักๆเสมอ
' ตั้งใจเรียนนะ สู้ๆ '
“ ไปทำงานกี่โมง " ผมส่งข้อความออกไปแบบนั้น ไม่นานมันก็ตอบกลับ
' ประมาณบ่ายสาม '
“ อื้ม " ตอบกลับไปแบบนั้น อีกคนก็ส่งสติกเกอร์กลับมา
“ ที่พูดเมื่อกี้ขอโทษ " ไอ้เท่ที่นั่งข้างๆพูดขึ้นมา ทำให้ผมได้แต่พยักหน้า " ขอโทษจริงๆว่ะ "
“ ช่างมัน " ตอบแบบนั้นสั้นๆ มันก็ยิ้มแห้งๆ
“ แล้วมึงกับปิงเป็นยังไงบ้างว่ะ "
“ ก็ " ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะสิ่งที่เป็นตอนนี้ก็เหมือนกำลังเริ่มต้น " กำลังทำความรู้จักกัน "
“ รู้จักแล้วมาเล่ากูบ้างนะ " มันว่าล้อๆ
“ เรื่องอะไร "
“ นี่ "
“ หื้ม " หันมองมันที่ทำหน้าเหมือนหนักใจ
“ กูไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงแต่ถ้ามึงจะจริงจังกับมัน กูก็ยินดีด้วยนะ มันคงมีอะไรสักอย่างที่มึงชอบ "
“ อื้ม คงงั้นมั้ง "
“ แล้วถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แบบมันนอกใจมึง หรือมึงนอกใจมัน ไม่ว่าจะยังไงนะเว้ย กูจะจัดการให้มึงเอง "
“ ยังไง " ผมถามมันก็ยิ้ม
“ จัดการเอาไอ้ปิงมาเป็นเมียกูซะเลยไง "
“ ไอ้สัด " สถบแค่นั้นผมก็หันไปสนใจเรียนตามเดิม ก้มลงมองมือถืออีกครั้งมันบอกเวลาประมาณเกือบบ่ายสาม ตอนนี้มันคงออกไปทำงานแล้ว
“ ก้มดูแต่มือถือนะมึง "
“ เหมือนมึงไม่ดู " หันไปบอกมันที่แซวมา มองดูมือถือของมันตอนนี้กำลังเล่นเกมส์ด้วยซ้ำ " มึงเล่นเกมส์ปัญญาอ่อนนี้ด้วยเหรอวะ "
“ ก็นะ " มันยักไหล่ตอนผมมองเกมส์เศรษฐีบนหน้าจอของมัน
“ แล้วทำไมมึงไม่ซื้อวะ " ตกลอนดอนแต่ก็ไม่ซื้อ
“ เดี๋ยวกูชนะมัน แล้วมันก็จะโกรธกูอีก "
“ แล้วมึงแข่งกับใคร "
“ เมียกู " มันว่างแบบนั้นแม้จะโดนโกงก็ยังยิ้ม " ถ้ากูแพ้แม่งจะพูดว่า เทมน่ารักว่ะ แล้วก็มามุ้งมิ้งใส่ ถ้ากูชนะมันนะมึง แม่งก็จะบอกว่า กูเกลียดมึงไอ้เชี้ย มึงเลวมาก คะแนนกูตกเลย แล้วก็ตบตีกู เห้อ ไร้สาระ แต่ก็น่ารักดี "
มองมันที่เหมือนจะบ้าเมียมันเอามากๆ ถึงไอ้โจ๊กไอ้นิวจะบอกว่าแฟนมันนิสัยแย่เพราะเอาแต่ใจมากไป แต่ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะเอามาเป็นสาระ ดันมองว่าน่ารักด้วยซ้ำไป
“ แล้วแฟนมึงจะอยากชนะไปทำไมว่ะ "
“ มันแข่งกับเพื่อนมันที่แม่งเป็นเซียนเกมส์ แต่กูก็ไม่เห็นว่ามันจะชนะ สักเกมส์ "
“ เด็กว่ะ "
“ เวลาที่มึงรักใครมากๆ ไม่ว่าอะไร แม่งก็น่ารักไปหมดละ "
“ กูว่า บ้า "
“ หึ เดี๋ยวมึงก็เป็น " มันว่าแบบนั้นก่อนจะก้มเล่นเกมส์ต่อ
“ ไม่มีทาง " ถึงพูดแบบนั้นแต่ก็เหมือนว่าตัวเองจะเริ่มไม่ค่อยไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ ตอนที่ก้มลงมองมือถือที่สั่น ไอ้ปิงก็ส่งข้อความเข้ามาอีกที
' เค้าถึงที่ทำงานแล้วนะ พี่เสือ ' ประโยคอะไรของมึงว่ะ ตอนที่อ่านก็คิดแบบนั้นแต่ปากของผมก็ยิ้ม ' มารับเค้าด้วยนะหลังเลิกงาน '
“ เรื่องอะไร ไปเองก็กลับเอง "
' เค้ากลัวมีคนมาจีบเค้า '
“ ถ้ามึงง่ายนัก มึงก็ไปสิ " พิมออกไปแบบนั้นก่อนจะตอบกลับไปอีกที " กูจะถึงที่นั่นบ่ายห้าโมงเย็น "
' จะรอนะ อย่าเพิ่งกินอะไรมาก่อน มากินพร้อมกันนะ '
“ ถ้าหิวก็แดกก่อน "
' เชอะ ทำงานละ บาย เจอกันเน้อ ' ส่งสติกเกอร์กลับมาให้ผมวางมือถือลงบนโต๊ะก่อนจะหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้น มองดูเวลาที่อีกไม่นานก็จะเลิกเรียนก็ได้แต่ยิ้ม
หลังเลิกเรียน ทุกคนก็แยกย้ายผมตรงไปที่รถทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงอาจารย์ปล่อยเลิกคลาส ขับรถไปที่ห้างเดิม จอดรถที่เดิมก่อนจะเดินไปที่ร้านขายของที่มันทำงานอยู่ ด้านหน้าร้านที่ปิงกำลังขายของอยู่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มันต้องออกมายืนต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน และเหมือนกันทุกวันที่ลูกค้าของมันก็เยอะเสมอ
“ น้ำหอมตัวไหนที่หอมเหมือนคนขายบ้างละครับ "
“ ตัวนี้ครับ " ยิ้มหวานๆของมันบอกแบบนั้นก่อนจะยื่นกระดาษทดลองกลิ่นไปให้
“ ดมในกระดาษไม่เห็นหอมเลย ต้องดมที่ตัวคนขายมากกว่าถึงจะรู้ " ถึงเนื้อถึงตัวเหมือนทุกทีที่ได้ยิน ปิงยิ้มก่อนจะหันไปสนใจลูกค้าคนอื่น
“ แล้วปิงใช้น้ำหอมกลิ่นไหนเหรอ จะซื้อมาใช้บ้าง "
“ กลิ่นนี้นะ " บอกแบบนั้นมันก็ยกขวดน้ำหอมที่ผมซื้อให้วันก่อนขึ้นมา " แฟนซื้อให้ใช้ "
“ อะไรมีแฟนแล้วเหรอ วันก่อนยังบอกว่าไม่มีเลยอะไรว่ะ ไวไฟไปไหน "
“ ก็วันก่อน กับ วันนี้มันคนละวันกันนี่น่า " พูดแบบนั้นก่อนจะเอียงคอยิ้มให้ผู้ชายเหล่านั้น
“ อะไรว้า "
“ เสียใจด้วยนะ แต่ไว้รอให้เลิกกับแฟนก่อนแล้วกัน " สะดุดกับคำพูดนี้ที่มันใช้พูดกับพวกผู้ชายเหล่านั้น รอยยิ้มสวยๆที่มอบให้ มันโดนจับมือแบบที่ตั้งใจให้จับบ้างแบบไม่ตั้งใจบ้าง แต่รอยยิ้มนั่นก็ยังไม่หายไปไหน ดูไปดูมาก็เหมือนกับว่ามันจะชอบ
“ แล้วเมื่อไหร่ละ "
“ เมื่อแฟนปิงบอกเลิกปิงไง " ยิ้มให้ผู้ชายเหล่านั้นอีกครั้ง มันก็หันมาสนใจสินค้าของตัวเอง
“ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงจะมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร ก็เราไม่ได้ ได้จีบแฟนปิงนี่ เราจีบปิง " มุขควายๆ สถบในใจแบบนั้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้มัน
“ เสร็จงานยัง "
“ เสือ " มันมองมาด้วยสายตาตกใจ ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันก้มลงมองนาฬิกา
“ เลิกเร็วจัง "
“ ถ้ากูเลิกช้า กูจะได้เห็นมึงทำท่าแรดๆกับผู้ชายอื่นเหรอ " ว่าแบบนั้นมันก็หันไปมองลูกค้าของตัวเอง ก้มหน้าก้มตาเดินออกมามันจับมือผมดึงออกไปทางอื่น
“ ไม่ใช่แบบนั้น "
“ เหรอ " สายตาที่ผมมองมัน มันคงรู้ว่าผมไม่เชื่อ เอาจริงๆก็โกรธที่มันใกล้ชิดคนอื่น แต่ที่มีมากกว่าความโกรธคือ อยากให้มันออกจากงานนี้สักที
“ จริงๆเสือ กูแค่ขายของธรรมดา ก็มีบ้างที่พูดกับลูกค้า ก็มันเข้ามาจีบกูเอง " มันที่ไม่รู้จะเถียงอะไรเงยหน้ามองผม " มึงมาทันตอนกูบอกเค้าว่า กูมีแฟนแล้วรึเปล่าละ "
“ เปล่า " ผมโกหกมัน " กูได้ยินแค่ว่า ให้แฟนมึงบอกเลิกมึงก่อน มึงจะให้ไอ้เหี้ยนั่นจีบมึง งั้นกูว่ามึงกับกู "
“ เฮ้ยยย เดี๋ยวสิ " รีบเอามือมาอุดปากผมเอาไว้แน่น มือของปิงหอม หอมเหมือนน้ำหอมหลายๆตัวที่ผสมกัน " เสือมึงแม่ง ก็ช่างมาเห็นตอนนั้นนะ สัด "
“ แล้วทำไม "
“ ก็ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดเลยสักนิดนะสิ "
“ เหรอ " ส่งสายตาไม่เชื่อไปให้มัน ไอ้ปิงมองซ้ายมองขวาก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นจูบผม
“ เชื่อหน่อยเถอะนะ "
“ ไม่ " ตอบแค่นั้นสั้นๆมันก็ถอนหายใจ ในใจของผมคิด แต่ถ้าจูบอีกทีกูอาจจะเชื่อมึงก็ได้นะ
" กูไม่ได้คิดอะไรกับไอ้พวกเหี้ยนั่นเลยนะเว้ย มันเข้ามาจีบกูเอง ก็แฟนมึงหน้าตาดีมึงก็ต้องเข้าใจ "
" เหรอ " ยิ้มแห้งๆที่ส่งมาให้ผม
" กูบอกพวกมันไปแล้วว่ากูมีแฟนแล้ว มันไม่มาสนใจกูหรอก "
“ เราไม่สนหรอกนะ เรามาจีบปิง เราไม่ได้มาจีบแฟนปิงสักหน่อย " ผมว่าประโยคที่ตัวผมได้ยินออกไป สายตากลมๆของมันกลิ้งไปมาเหมือนใช้ความคิด
“ คือ เรื่องนั้นนะ "
“ จะอ้างยังไง แม่คนชอบแถ "
" ก็ไม่ยังไงหรอก " มันว่าแบบปลงๆ " กูยอมรับว่ามันพูดแบบนั้นจริงๆ แล้วมึงก็เสือกมาได้ยินประโยคเหี้ยนั่นซะด้วย งั้นมึงจะให้กูทำไงละ "
“ กูหิวข้าว "
“ หื้ม "
“ กูหิวข้าว " ว่าแบบนั้นผมก็ลากมันออกมา
“ เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ หิวข้าวไม่ได้กูยังไม่เลิกงาน " มันรั้งตัวเองไว้ไม่ให้เดินตามผม " กูต้องไปทำงานต่อ "
“ เดี๋ยวกูจ่ายให้เอง "
“ อะไร "
“ เงินเดือนของมึง ตลอดทั้งเดือนนี้ที่ต้องได้ " ว่าแบบนั้นมันก็นิ่ง " มากินข้าวกับกูเดี๋ยวนี้ "
“ แต่ว่า " มันลังเล ตอนที่มองไปที่ร้าน ยังคงมีหนุ่มๆมองมาที่มัน ต่างคนก็ต่างมองว่าทีท่าระหว่างมันกับผมจะเป็นยังไง สายตาของปิงที่มองไปมันเหมือนว่ามันไม่ได้อยากไปกับผม มันอยากกลับไปทำงาน
“ มึงคงไม่ชินกับการอยู่กับใครคนเดียวสินะ " ผมปล่อยมือมันตอนที่พูดคำนั้น " งั้นก็ไปเก็บชุดนอนที่ห้องกูด้วยแล้วกัน "
“ เสือ มึงโกรธกู " เสียงอ่อนๆของมันว่่า
“ พูดเหี้ยอะไร "
“ กูไม่ได้แคร์คนซื้อ แต่กูแคร์พี่ที่ร้าน เพราะเค้าก็ดีกับกู "
“ แล้วไง ออกตอนไหนมันก็เหมือนกัน "
“ เสือ "
“ ไปเอากระเป๋ามา "
“ มึงแม่ง จอมบงการ " สายตาไม่ยอมของมัน ปิงพยายามสะบัดแขนออกจากมือผมที่กำลังจับแต่ผมเองก็จับไว้แน่น " ปล่อยกูเลยนะ มึงไม่มีเหตุผลแล้วละ กูออกจากงานก็ได้แต่ขอบอกลาเค้าก่อน ทำงานให้จบวันนี้ ก็มาเจอกันครึ่งทางดิว่ะ ไม่ใช่ว่าจะให้กูทำตามใจมึงอย่างเดียว
“ กูหิวข้าว "
“ ก็ ไปกินก่อนสิ " มันเหมือนจะเถียงไม่ออก พอผมพูดด้วยเสียงอ่อนๆ ปิงที่กำลังกัดปากตัวเองไว้แน่น มันหันหน้าไปทางอื่น
“ ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว "
“ ปกติก็เห็นกินได้ "
“ อยากกินข้าวกับมึง "
“ ก็รอก่อน "
“ แต่ตอนนี้หิวแล้ว "
“ ก็ไปกินคนเดียวสิว่ะ " มันหันมาเถียง หน้าแดงๆของมัน ผมรู้ว่ามันคงรู้ตัวว่ากำลังถูกผมอ้อนอยู่
“ ไปกินข้าวด้วยกัน หน่อย "
“ งั้นบอกเหตุผลกูมาสักข้อ ว่าทำไมกูต้องลาออกจากงานตอนนี้ด้วย "
“ กู " จะอ้างอะไรดีที่ทำให้ไม่เสียฟอร์ม ตอนที่มองไปที่พวกมันตอนนั้นก็คิดได้แต่คำนี้ " ไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้มึง " พอพูดแบบนั้นออกไปมือที่จับมือของผมอยู่ก็ถูกปล่อยลง ปิงเดินกลับไปที่ร้านแต่ไม่กี่วินาทีก็เดินกลับมาพร้อมกระเป๋าใบนึงที่มันคงสะพายมาทำงาน
“ ไปกินข้าวกันเถอะ " ปิงที่เดินเข้ามาควงแขนผม มันล้อ " อย่าให้มึงต้องเสียฟอร์มไปมากกว่านี้เลย "
“ หนวกหูน่า "
“ กูนะ ดีใจจังเลยนะที่ได้เป็นคนที่มึงหวง "
“ รู้ดีอีกแล้วนะ " ถึงไม่ค่อยเข้าใจความรัก แต่ผมว่า บางทีความรัก อาจเป็นอาการที่ทำให้เรายอมเสียความเป็นตัวเอง เพื่อใครสักคน ที่รัก
..............................................................
อย่าแซว พี่เสือนะ
อย่าให้พี่เสือต้องเสียฟอร์มไปมากกว่านี้เลย #ปิงได้กล่าวไว้
ชอบนะ เวลาที่ใครสักคนสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะความรัก มันน่ารักดี
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ ในทวิตหรือในเฟสก็ได้จ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 757103 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก