ถุงทอง ผ่านมาอาทิตย์นึงเต็มๆที่ผมแยกห้องนอนกับปรุง บ้าจริง ผมทำอะไรลงไป ผมเป็นคนทำให้ความสัมพันธ์ของเราดำเนินไปในทางที่ดิ่งลง ผมจูบเขา ผมทำร้ายเขา ผมมันเลว เห็นแก่ตัวและบ้าบอที่สุด
"เริ่มไม่เจ็บแล้วใช่ไหมครับ จากผลเอ็กซเรย์ แขนคุณถุงทองยังไม่ติดกันดีนะครับ ส่วนไหปลาร้าเข้าที่แล้วครับ รออีกอาทิตย์มาตรวจดูใหม่นะครับ วันนี้สั่งยากลับบ้านได้ครับ" ผมขอบคุณหมอแล้วเดินมาหาเลขาส่วนตัว
"คุณไปรอที่รถเถอะ เอายาเสร็จผมตามไป" เขาพูดทำสีหน้าเฉยๆใส่ผม เราเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว อึดอัดมากพูดเลย ผมรู้ว่าผมผิด แต่ไม่คิดจะใหัโอกาสกันเลยหรอ
"อืม นายรีบมานะ" ผมบอกแล้วเดินมาเข้าห้องน้ำ โคตรลำบากเลยกว่าจะถอดได้แต่ละที .. พอเดินออกมาผมก็เจอเครื่องปรุงยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาดีนะ ทำงานโรงงานชื่อดังเสียด้วย ทำไมถึงได้ดูสนิทกันขนาดนั้นล่ะ หรือผมคิดมากไปเอง ก็แล้วทำไมต้องจับมือขนาดนั้นด้วย โอ๊ย นี่ผมเป็นบ้าแล้วใช่ไหม นั่นผู้ชายกับผู้ชายนะเว่ย จะมาหึงหวงทำบ้าอะไร
ผมเดินออกมาทางรถจอด แจ่มจอดรออยู่ที่จอดรถพิเศษ พอผมเดินมาเกือบถึงรถ แจ่มก็รีบวิ่งมาเปิดประตูหลังให้ ผมทำหน้าเครียด ขมวดคิ้ว คิดไปเรื่อย คิดว่าไอ้นี่มันจะมาจีบปรุงอีกคนหรือเปล่า คิดว่าแล้วปรุงล่ะชอบเขาหรือเปล่าเลยไม่สนใจผม
"ปรุงมานั่งนี่" ผมกดกระจกลงบอกเขาที่กำลังจะก้าวขึ้นรถด้านหน้า ปรุงทำหน้างงปนไม่พอใจแล้วเดินมานั่งข้างหลังกับผม ผมก็นั่งเฉยๆ ยังนึกประเด็นจะคุยไม่ออก จนแจ่มออกรถ เรากำลังกลับบ้านกัน วันนี้วันเสาร์ ไลลาจะมาหาผมตอนเย็น ผมมีเรื่องจะเซอร์ไพรส์เธอ แต่ตอนนี้ผมคงไม่อาจทำให้ปรุงเชื่อผมได้ เพราะผมทำอะไรก็ไม่สะดวก แถมอยู่ดีๆมาบอกขอดูแล ทำอย่างกับจะขอเป็นแฟนอย่างนั้นแหละ
"เย็นนี้คุณจะทานอะไร ผมจะได้ให้แตทำ" เขาถามผมแต่ไม่ได้หันมามอง
"ทำอะไรก็ได้สักสี่ห้าอย่าง เย็นนี้ฉันมีแขก" ได้ผล ปรุงหันมาเลิกคิ้วหน้าตาบึ้งตึง อยากจะเขกลงไปที่คิ้วนั่นจริงๆ
"คุณไลลาสินะ .. หึ .. ก็ดี" รถจอดหน้าบ้านพอดี เขาประชดประชันผมเสร็จก็ลงไปจากรถ แจ่มวิ่งมาเปิดประตูให้ ผมถึงลงจากรถตามไปได้บ้าง
"ปะป๊าา .. " เด็กน้อยจอมซนวิ่งหอบเจ้าแมวสีขาวมาอย่างหน้าตาตื่น
"อะไรครับลูก" ผมถามลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู
"ปะป๊าทำอะไรพี่ปรุง .. ทำไมพี่ปรุงอารมณ์ไม่ดี" ฮื่อออ ขนาดเด็กยังรู้เลย เกี๊ยวก็ทำหน้ามุ่ยตามไปด้วย ผมพาลูกไปนั่งที่โซฟา ผมมีเรื่องจะคุยกับเขา
"เย็นนี้น้าไลลาจะมา" ผมบอกเกี๊ยว เด็กน้อยหันขวับมาหาแล้วทำปากยู่ใส่ผม นี่มันอาการเดียวกับคนพี่เมื่อครู่นี่
"ทำไมต้องมา .. ปะป๊ารักเขามากหรอ". เกี๊ยวน้ำตาคลอแล้ว เฮ้ย นี่ลูกไม่ชอบแฟนผมขนาดนั้นเลยหรอ ผมว่าแต่ก่อนเกี๊ยวไม่เคยพูดหรือแสดงอะไรให้ผมเห็นเลยนะ แต่นี่มันเรื่องใหญ่นะ ผมไม่เอาแน่ๆถ้าแม่ใหม่จะเป็นคนที่เกี๊ยวไม่ชอบ
"ปะป๊าไม่ได้รักเขามากกว่าเกี๊ยวนะครับ .. เชื่อป๊านะลูก". ผมปลอบเด็กน้อยดึงเกี๊ยวเข้ามากอดโอ๋ ลูกผมน้ำตาซึมสะอึกสะอื้นเล็กๆ ถ้าผมถามว่าทำไมเขาจะตอบผมไหม
"เกี๊ยวครับ .. เกี๊ยวไม่ชอบน้าไลลาหรอครับ" ผมถาม อยากรู้ใจเด็กน้อยบ้าง
"เกี๊ยวแค่ไม่อยากได้แม่ใหม่ .. อึ่ก .. เกี๊ยวคิดถึงหม่าม้า .. ฮืออออออ" เอาแล้ว เกี๊ยวปล่อยโฮอย่างดัง ผมกอดเขาได้แค่มือเดียว รู้สึกสงสารลูกที่ขาดแม่ ภรรยาผมเสียตอนที่เกี๊ยวยังเด็ก แต่ลูกผมจำแม่เขาได้ดี อาจเป็นเพราะผมคิดแต่จะหาคนมาดูแล ไม่ได้สนใจจิตใจลูกเลยว่าเขาจะเป็นอย่างไร
"คุณทำอะไรเกี๊ยวอ่ะ ! เกี๊ยวครับ มาหาพี่ปรุงนะ". อ้าว. ผมนั่งงงเป็นไก่ตาแตก นี่ผมไปทำอะไรลูกตอนไหน แล้วนี่เลขาผมดันมาตวาดผมอีก เอาเข้าไปสิ .. ปรุงอุ้มลูกชายผมไปเล่นในครัวแล้ว ผมนั่งกุมขมับ ทีวีที่เปิดไว้ไม่ได้ดูหรอก
.
"มาแล้วค่ะถุง " นั่งอยู่สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน เป็นใครไปไม่ได้ครับ แฟนคนสวยของผมเอง ..
"เป็นไงบ้างคะ ไลว่าอาการคุณคงดีขึ้นแล้วนะ " ไลลาเดินเข้ามานั่งข้างผม เธอยังใส่ชุดที่แสดงอยู่เลย วันนี้เธอไปถ่ายละครมาครับ มาถ่ายระยองนี่แหละ เธอถึงแวะมาหาผมได้ ..
"ผมดีขึ้นแล้ว คุณล่ะเหนื่อยไหม " ผมถามเธอ ไลลาถอดชุดคลุมเหลือแค่สายเดี่ยวเป็นเดรสสั้นประมาณขาอ่อน ผมชินแล้วครับ เห็นบ่อย
"ขอบใจนะปรุง". ผมบอกปรุงที่เดินเอาน้ำมาเสิร์ฟ ที่จริงเขาไม่ต้องทำเลยนะ แต่เพราะแตไม่ว่างและปรุงก็เป็นคนดีซะด้วยสิ ..
"เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แดดร้อนอ่ะ ทะเลระยองนี่สุดๆเลย .. ถุงคะ .. ถุง". ผมสะดุ้งหันกลับมาหาไลลา มัวแต่มองตามคนหน้าบึ้งไปจนลืมฟังเธอ
"อ.. อะไรนะครับ". ผมถามไลลา เธอทำหน้าเบื่อๆ เหมือนว่าผมไม่ใส่ใจเธอ
"มองอะไรอยู่คะ ไม่ฟังไลเลยนะ". จะให้ผมบอกหรอว่ามองเลขาหน้ามุ่ยของผมอยู่
"ผมหาน้องเกี๊ยวน่ะครับ". เฮ้ออ ต้องโกหกเพื่อความสบายใจ เรื่องที่เราต้องคุยกัน คงจะต้องเป็นหลังทานข้าว
.
"นี่คุณให้ปรุงมาอยู่ที่นี่ด้วยหรอคะ" เรากำลังนั่งทานข้าวกัน ผมนั่งก่อนต่อด้วยไลลานั่งด้านขวา ลูกชายผมด้านซ้าย ถัดไปเป็นเครื่องปรุง สงสัยจะรังเกียจผมมาก หน้าผมเขายังไม่มองเลย
"ครับ .. ผมสั่งให้เลขาผมมาอยู่นี่ดูแลผมกับลูกชาย". ผมบอก ลอบมองหน้าปรุง เขาเงยขึ้นมาสบตาผมพอดี เลยทำเป็นหันไปตักกับข้าวให้ลูกผม หึ เด็กจริง
"ดีนะคะ ทำหลายหน้าที่ดี". พอไลลาพูดจบ วงข้าวก็เงียบกริบเหมือนไม่มีใครนั่งอยู่ ปรุงวางช้อนลง เกี๊ยวก็เลยจูงมือเลขาผมออกไปข้างนอก ผมไม่ชอบช่วงเวลาแบบนี้เลย
.
"คุณมีอะไรจะคุยกับไลคะ" ผมพาไลลาขึ้นมาห้องทำงาน เธอนั่งอยู่บนโซฟา ส่วนผมนั่งที่โต๊ะทำงาน
"ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ .. ไล .. ความสัมพันธ์ของเรามันจะมีวันพัฒนาไหม .. คุณอยากแต่งงานหรือยัง"
"เอ่อ .. ถุงคะ .. ไลว่าเราน่าจะรออีกสักพักไหม .. ไลยังไม่พร้อมเลยค่ะ" เธอปฏิเสธผมเป็นครั้งที่เท่าไหร่กันนะ
"เราคบกันมานานแล้วนะไล ผมว่ามันถึงเวลาที่เราจะทำอะไรให้มันจริงจังเสียที"
"คุณอย่าเร่งไลนักสิ ก็งานไลก็เยอะ .. แถมหนูเกี๊ยวคงยังไม่โตพอจะรับเรื่องแบบนี้"
"ไลลา . คุณบอกความจริงผมมาเถอะว่าทำไมถึงไม่อยากแต่งงานกับผม .. คุณรู้ไหมว่าตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ระยอง คุณก็เปลี่ยนไป คุณไม่เหมือนเดิม และมันส่งผลให้ผมไม่มั่นใจในความรักของเรา"
"ไม่จริงนะคะ ไลไม่เคยเปลี่ยนไป คุณต่างหากที่เปลี่ยนไป ไลเลย ไล.." เธอพูดปฏิเสธด้วยท่าทางร้อนรน เหมือนคนมีชะงักติดหลัง
"คุณเลยแอบไปมีชู้ .. ใช่ไหม". ผมพูดเสียงอ่อน เหนื่อยที่จะรู้ว่าผู้หญิงที่ผมเคยรักไปไหน ทำอะไร กับใคร ผมเหนื่อยจริงๆครับ
"ไม่จริง! ใครมาบอกคุณคะ ไม่จริงนะ ไลไม่เคยมีใคร". ไลลาเดินเข้ามากอดผมไว้ เธอร้องไห้คร่ำครวญ พร่ำพูดว่าไม่จริง แต่หลักฐานที่ผมมีมันทำให้เชื่อในตัวผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อีกต่อไป
"คุณยอมรับความจริงเถอะไล ผมเสียใจมากนะที่ต้องมาทนเห็นผู้หญิงที่รักตกเป็นของคนอื่น" ผมกุมขมับด้วยความโกรธ และ เจ็บปวด โกรธแม้กระทั่งตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้
"ไม่นะ. ไม่จริง ฮือออ คุณเชื่อไลสิ เชื่อไลนะคะ ". เธอไม่ยอมปล่อยผม จนผมต้องจัดการให้จบเสียที ผมจะไม่ปล่อยให้มันคาราคาซังอีกต่อไป
"ไลลา .. ผมให้โอกาสคุณซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า แต่คุณก็ทำร้ายผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนกัน ผมเจ็บนะ ไม่ใช่ไม่เจ็บ กี่ครั้งที่ผมต้องมานั่งเห็นรูปพวกนี้ กี่ครั้งที่ผมต้องมานั่งทนดูคลิปพวกนี้ คนที่คุณไปด้วยมันระยำกันทุกคน มันเอาคลิปมาขายผม ซึ่งผมก็อยากรู้ อยากจะรู้ว่าผู้หญิงที่ผมรักคนนี้เป็นอย่างที่พวกมันว่าจริงหรือเปล่า ซึ่งผมก็ได้รู้แล้ว ว่าคุณมันง่าย คุณนอกใจผม นอกกายผม กี่คนแล้วไลลา กี่คน!"
ผัวะะะ
"อย่ามาว่าฉันนะ ! เพราะคุณต่างหากที่ทำให้ไลเป็นแบบนี้ ! คุณไม่ดูแลเอาใจใส่ไลเลย คุณทิ้งให้ไลเหงา! คุณเห็นแก่ตัว คุณคิดแค่ให้ไลซื่อสัตย์ แต่ไม่เคยให้ความรักไล ฮือออ เพราะคุณ ! เพราะคุณ!" ไลลาทั้งตบ ทั้งทุบตีผม ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกเจ็บที่ร่างกายแม้แต่นิด ผมเจ็บที่ใจ ผมเจ็บมาก มันเหมือนโดนมีดกรีดลงมาตรงกลางนั้น ความไว้ใจ ความเชื่อใจ ความรักที่ผมเคยมีให้เขา มันเกินจะทน ผมไม่เอาอีกแล้วความรู้สึกนี้ ไม่เอาแล้ว
.....
เครื่องปรุง"โอ๊ย! เอ่อ " ผมร้องเสียงตกใจตอนที่คุณไลลาผลักบานประตูออกมา แม่งชนไหล่ผมเต็มๆเลย ที่จริงผมผิดเองแหละ ก็ผมดันยืนแอบฟังที่เขาคุยกันน่ะสิ ได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้าง จนตอนนี้ได้ยินเสียงเธอเต็มสองรูหู
"หลีกไปสิ ! ฮืออออ! ไปตายกันให้หมดเลย !" นี่ไง เธอผลักผมจนกระเด็น เฮ้ย อย่าทำเกี๊ยว !!
"ฮืออออออออออออ .. พี่ปรุงงงง" ไม่ทัน เกี๊ยวที่กำลังวิ่งเล่นกับสายชูโดนคุณเขาชนเข้าเต็มๆ ผมรีบวิ่งลงบันไดไปหาเกี๊ยว ทำไมต้องมาลงกับเด็กด้วยวะ เกี๊ยวไม่รู้อะไรสักหน่อย
"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ฟอดด เงียบๆ" เกี๊ยวยังไม่หายร้อง น้องกอดผมแล้วซุกหน้าร้องไห้สะอื้น ผมปลอบน้องไปมองประตูห้องทำงานด้านบนไป คนที่ผมเป็นห่วงที่สุดในตอนนี้ เขายังไม่ออกมาจากห้องเลย ...
TBC.
สงสารใครดีนะ
ไว้จะรีบมาต่อนะคะ
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 391424 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก