บทที่ 27
เมธา Talk
“แม่รับน้องเป็นลูกบุญธรรมได้มั้ย”
“ทำไมละลูก”
“ถึงเวลานั้นผมจะได้มีสิทธิ์ในตัวน้อง สามารถดุเขา สั่งสอนเขาได้ ผมอยากอยู่ในสถานะนั้นครับ”
“โธ่ เมฆ ทำไมจะไม่ได้ละลูก เราไปคุยกับน้องตกลงกันดีๆ แล้วมาบอกแม่ พรุ่งนี้แม่นัดนายอำเภอมาบ้านเรายังได้เลย”แม่ของ
ผมท่านก็ยังเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก ผมจะทำอะไร ต้องการอะไรท่านไม่เคยขัด อันไหนดีก็เห็นดีตามกัน อันไหนไม่ดีท่านก็จะสอนให้รู้ว่ามันไม่ดีและห้ามไม่ให้ทำ
“ขอบคุณมากนะครับ”ผมดึงตัวแม่มากอด แล้วสั่งแม่บ้านพาน้องขึ้นไปบนห้อง ก่อนจะคุยรายละเอียดอื่นๆกับแม่อีก นิดหน่อยผมคุยกับแม่เสร็จก็จะไปจัดการคนข้างบน
ดินสอ Talk
ผมถูกแม่บ้านพาขึ้นมาบนห้องนอนใหญ่ที่อยู่ชั้นบน มันสวยมาก สวยจนผมไม่กล้านั่งลงบนเตียงเพราะกลัวมันจะเปื้อน เปื้อนความโสโครกความโสมมของผม
ตอนนี้ผมปวดตามากเพราะร้องไห้มาตลอดทาง มันแทบจะปิดลงมาตลอดเวลา ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะเคลิ้มหลับไป
พลั่ก ผมถูกลากลงจากเตียงไปกองกับพื้น
“ใครให้นอนบนเตียง”พี่เมฆยืนขมึงหน้ายักษ์อยู่ปลายเท้า ผมพยุงตัวขึ้นมาก่อนจะเลื่อนหนีไปด้านหลัง
“คิดว่าจะหนีพ้นหรือไง”เขาครางฮึ่มฮัมในลำคอ ผมไม่ได้คิดจะหนีไปไหน เพราะรู้ว่าหนียังไงก็ไม่พ้น ผมแค่ไม่อยากเอาร่างกายเน่าๆของตัวเองไปใกล้เขาเท่านั้น ยิ่งเขาทำดีกับผมมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งสะอิดสะเอียนตัวเองมากเท่านั้น
ขณะที่ผมกำลังกินเหล้ากับเพื่อน เขาต้องกังวลว่าผมจะอยู่ไหน ขับรถตามหาตัวมอ ขณะที่ผมกำลังอยู่บนเตียงกับสาวพวกนั้นเขากำลังทุกข์ใจ และไม่ได้นอนทั้งคืน
เขาตั้งใจพาผมมาบ้าน พาผมมากราบแม่ ให้ตายเถอะ ผมทำอะไรลงไป
“เมื่อคืนไปไหนมา”เขาจับคอเสื้อผมดึงขึ้นให้ลุกมาเผชิญหน้า
“พี่เมฆ”ผมครางชื่อเขาเบาๆเพื่ออ้อนไม่ให้เขารุนแรงกับผมอีก แค่นี้ผมก็เจ็บไปทั้งตัวแล้ว
“บอกมา”เขาตะโกนใส่หน้าผม
“ฮึกๆ ผม ปะ ไป กินเหล้ากับเพื่อนที่ประชาชื่นครับ”พี่เขาขมวดคิ้วแน่นแล้วเขย่าตัวผมไปมาอีก จู่ๆน้ำตาของผมก็ไหลลงมาอีกอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“เช็ดน้ำตาซะ พี่ไม่ชอบ”เขาสั่งเสียงเฉียบ ผมรีบยกมือมาปาดน้ำตาอย่างเร็ว
“แล้วไอ้รอยพวกนี้มาได้ยังไง ระเริงรักกับใครมา เพื่อนคนไหน ห๊ะ เพื่อนคนไหน”เขากระชากเสื้อผมออกจากตัว แล้วเอานิ้วจิ้มไปทั่ว มันทำให้ผมเจ็บไปถึงกระดูก
“ไม่ใช่เพื่อนครับ”ผมก้มหน้ามองพื้น พี่เมฆจับคางผมให้เงยขึ้นมองหน้าเขา
“แล้วมันเป็นใคร แขกใหม่หรอ นี้แอบไปรับงานอีกหรือ เงินที่พี่ให้ไม่พอใช่มั้ย หรือว่าพี่ทำให้ไม่สะใจ เลยไปรับงานจากคนอื่นอีก”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ไม่ใช่”พี่เขาเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว
“พี่ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเราแล้วดิน พี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเราถึงจะหยุดทำเรื่องแบบนี้เสียที ถ้าคนที่ดินขายตัวให้ไม่ใช่พี่ ดินไม่
ต้องเร่ขายตัวให้คนนู้นคนนี้ทีอีกหรือไง อ้อไม่สิตอนนี้มีพี่ก็ยังขายให้คนอื่นอยู่ ไม่รู้จักพอ”เขามองผมด้วยสายตาดูแคลน
“มันไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่เมฆ ฮือ ฮือ ผมไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วมีน้องผู้หญิงจากคณะบริหารมากินด้วย ผมเมามาก รู้ตัวอีกทีก็เกือบเที่ยง ผมไม่รู้ว่าไอ้รอยพวกนี้มาได้ยังไง ผมจำได้ครั้งสุดท้ายแค่กินเหล้าที่เธอป้อนให้เท่านั้นเอง”
ผมพรั่งพรูในสิ่งที่อยากจะพูดออกไปจนหมด
“ผมขอโทษ ผมแค่อยากไปกินเหล้ากับเพื่อน ตอนแรกคิดว่าเที่ยงคืนก็จะกลับ ผมไม่กล้าบอกพี่เพราะกลัวพี่จะดุ แต่ว่าเรื่องผู้หญิงพวกนั้นผมไม่ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นจริงๆนะครับ”เขากัดฟันกรอด ผมเลยถือโอกาสกอดเขา
“ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่ได้คิดจะขายให้ใคร ไม่คิดจะขายตัวอีก ไม่ได้คิดจะนอกใจพี่เมฆด้วย ฮือ ฮือ”
“คิดได้แบบนั้นก็ดี อย่าให้มีครั้งที่สองอีก ไม่งั้นพี่เอาเราตายแน่ดิน พี่ไม่ใช่ตัวตลกที่เราจะเล่นด้วย ตลอดมาพี่จริงใจกับเราเสมอ แต่ถ้าดินยังทำแบบนี้ พี่บอกเลยพี่ไม่เอาเราไว้แน่นอน พี่ให้โอกาสอีกครั้งเข้าใจมั้ย”
พี่เมฆผลักตัวผมออกแล้วเดินผละออกไป เขาถอดชุดออกเพื่ออาบน้ำ ผมนั่งขดอยู่มุมห้อง เขาไม่มองผมหรือสนใจผมอีกเลย เขานิ่งและเฉยมาก ตอนนี้เหมือนไม่อยู่ในสายตาเสียแล้ว
ผมตามเขาเข้าไปอาบน้ำ พี่เมฆงงที่เห็นผมตามเข้ามา ผมถอดชุดออกแล้วก้าวลงอ่างเดียวกับพี่เขา เขาทำท่าจะลุกขึ้นเดินหนี แต่ผมเกาะหลังเขาเอาไว้
“ให้ผมถูหลังให้นะครับ”เขานิ่งก่อนจะนั่งลงอย่างเดิม สายตาแข็งมองเหมือนประเมินว่าผมจะทำอะไร ผมรู้สึกผิดอย่างน้อยให้ผมได้ดูแลพี่เมฆเป็นการไถ่โทษก็ยังดี
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนบางที่อยู่ข้างอ่างชุบน้ำสบู่ที่ถูกตีจนแตกฟอง ลูบที่แขนพี่เมฆแล้วถูไปด้านหลัง เขานั่งมองผมไม่พูดอะไร ผมค่อยๆลุกขึ้นขยับตัวแล้วนั่งคล่อมพี่เมฆ ผมใช้มือลูบไล้อกหนาตอนนี้ผมมือสั่นกลัวว่าถ้าทำไม่ถูกใจเขาจะไล่ผมออกไปจากที่นี่
“ผมขอโทษนะครับ พี่เมฆยกโทษให้ดินด้วยนะ ดินจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ดินสัญญา”ผมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
หมับ แขนของผมถูกจับ พี่เมฆหายใจเข้าออกอย่างรุนแรง เขาเหวี่ยงผ้าในมือผมลงพื้นแล้วกระชากผมเข้าไปใกล้
ใบหน้าคมก้มลงมาบดขยี้จูบผมอย่างรุนแรง
“อ๊ะ”ร่างเล็กของผมถูกมือใหญ่ฟ่อนเค้นไปทั่ว ใบหน้าลำคอถูกจูบเม้มให้เกิดรอยจนเจ็บไปหมด ผมครางลั่นห้องน้ำใหญ่ที่กว้างกว่าห้องนอนที่บ้านเสียอีก
“อื้ม”ผมดันตัวเข้าหาเขา ให้เขาทำมากกว่านี้ ให้เขาลงโทษความผิดของผมมากกว่านี้
“ดินสอ”พี่เมฆครางฮึ่มในลำคอ เขาดึงตัวผมขึ้นแล้วดันน้องชายเข้ามาด้านหลัง ผมถลากอดคอเขาแน่นแล้วโยกตัวไปมารับกับส่วนล่างที่แข็งขืนในตัว
“อ๊า อ๊า”ผมปรือตามองหน้าเข้มที่ขมวดคิ้วทำหน้าเครียด ผมเป็นคนเลื่อนหน้าเข้าไปจูบปากนุ่ม สอดลิ้นเข้าไปด้านใน พี่เมฆพยายามจะสบัดหน้าออก แต่ผมตามจูบเข้าอย่าสะเปะสะปะ
“ดินสอ”เขาครางชื่อเหมือนห้ามปรามผม ผมไม่ฟัง เลื่อนปากลงมาจูบที่คอพี่เมฆทำรอยให้พี่เขาบ้าง เขาดึงหน้าผมมาใกล้จนอยู่ในระดับเดียวกัน
“เล่นแบบนี้ใช่มั้ย”เขาคำราม ผมเลยจู่โจมจูบเขาเสียเลยเขาเอามือมากดล็อกคอแล้วดันเข้ามาบดอีกจนผมหายใจไม่ทัน มันทั้งรุนแรงและวาบหวิวระคนกันไป
“อ๊ะ อ๊ะ”ผมโยกตัวบดลงมาอย่างหนักหวังว่าพี่เมฆจะพอใจ
เขาอุ้มผมขึ้น ก้าวออกจากอ่างน้ำ พยุงไปที่อ่างล้างหน้า จากที่ผมเป็นฝ่ายควบขี่พี่เมฆตอนนี้กลับเป็นผมเองที่ถูกซอยเข้ามาอย่างหนัก เขาวางผมลงแล้วจับหันหลังเกาะขอบอ่าง
“ไม่ครับ”ผมอยากเห็นหน้าเขา ผมเลยพยายามหันกลับไป แต่พี่เมฆกระชับเอวผมไว้จนขยับไม่ได้ ผมเลยถูกทำอย่างนั้นจนขาสั่นแทบยืนไม่อยู่
“แฮ่กๆ”ผมหอบเหมือนวิ่งหนึ่งคูณร้อยเมตร
เขาพาผมไปล้างตัวใต้สายน้ำเย็นเราสองคนตอบสนองกันอย่างหนักหน่วงจนถึงจุดสุดยอดไปด้วยกันทั้งคู่ ผมล้มครืดไปกองกับพื้น
พี่เมฆอุ้มผมออกจากห้องน้ำมานอนบนเตียงคิงไซต์ขนาดยักษ์
ผมนอนปรือตามองพี่เมฆที่เช็ดตัวอยู่ปลายเตียง ผมเอื้อมมือดึงแขนเขา พี่เมฆอ่อนตามแรงดึงของผมเขาล้มตัวนอนบนเตียง ผมลุกขึ้นคล่อมพี่เขาไว้
พี่เมฆเลิกคิ้วขึ้น อย่างไม่เข้าใจ
ผมนั่งทับเจ้าหนูตัวใหญ่ของพี่เมฆแล้วพามันเข้ามาในตัว
“อื้ม”พี่เมฆคำรามเสียงดัง
บนเตียงใหญ่มีร่างกายเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่ ผิวสีแทนของพี่เมฆตัดกับพี่ผิวสีขาวของผม ภาพผมนั่งทับอยู่บนตัวพี่เมฆสะท้อนกระจกทั่วห้องทำเอาผมหน้าแดง
ผมก้มตัวลงไปเอามือเท้าที่อกหนา แล้วจัดการโยกตัวขึ้นลง
“อื้ม อ๊ะ”มันคับแน่น กว่าในห้องน้ำอีก ผมแทบขยับไม่ได้ เพราะมันใหญ่เหลือเกิน
“เด็กบ้า”พี่เมฆสบถเบาๆ เขาเอื้อมมือไปคว้าเจลหล่อลื่นบนหัวเตียงมาคลึงทั่วน้องชายตัวเอง แล้วสอดนิ้วทาเข้ามาด้านในตัวผม
ทั้งๆที่น้องชายเขาก็ยังอยู่
“อ๊า”ผมขมิบเพราะตกใจ
“อื้ม อย่าตอดนักสิ”เขากัดฟันแน่น ส่งสายตาดุมาที่ผม ผมหอบตัวโยนระหว่างนั้นเอวกูกจับยึดไว้ พี่เมฆสวนเอวขึ้นมาทำเอาผมถูกตีให้ลอยขึ้นไปด้านบน จนรู้สึกว่าน้องชายพี่เมฆจะหลุดออกจากตัว แต่พอผมเด้งกลับลงมาพี่เมฆก็ดันส่วนขึ้น
พั่บ พั่บ พั่บ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ผมครางไม่ได้ศัพย์ มันเข้าไปลึกที่สุดเท่าที่เคยทำมา
ผมตั้งใจจะทำให้พี่เมฆครางจนแทบบขาดใจ แต่กลับเป็นผมเองที่ครางลั่นห้องอย่างน่าอาย
ผมไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะเสร็จไปกี่ครั้งก็ยังไม่ยอมลงจากตัวพี่เมฆตลอดคืนเลย
“ดินสอ”พี่เมฆครางชื่อผมแบบดุๆเป็นรอบที่สิบของคืน เมื่อผมดื้อจะอยู่ด้านบนไม่เลิก
...................................................................................................
น้องมันก็สำนึกผิดแล้ว มันก็ง้อแล้ว อย่าไปโกรธน้องเลยน้าา
ให้โอกาสน้องอีกสักครั้งนะทุกคน