บทที่ 22
วันอาทิตย์ผมใช้เวลาทั้งวันอยู่กับการอ่านหนังสือบนเตียงกับพี่เมฆ เขานั่งออกข้อสอบวิชาที่สอนผมอยู่
ผมพยายามแอบดูแล้วแต่ก็ไม่เห็น เขาเอามือมาบีบแก้มผมแล้วดึงให้ออกห่างตัว
เขาติววิชาอื่นให้ผมนะ แต่วิชาที่เขาสอนเขาไม่บอกสักคำ
“บอกหน่อยไม่ได้หรอครับว่าคุณครูจะออกสอบชีทไหน”ผมยกปึกชีทขนาดสองรีมไปวางบนตักหนา แล้วทำหน้าออดอ้อน อิ๊งอ๊าง ส่งตาหวานปิ๊งๆ
“อ่านให้หมดนั้นแหละ”เขามองผมด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มกลับแล้วก้มลงมาหอมแก้มผมจากนั้นก็ทำงานต่อ
อ๊าก แค่นี้ก็กั๊ก คนแก่ขี้กั๊ก ผมยกตั้งชีทออกจากตักพี่เมฆเอาวางทับตัวเอง ตื่นเช้ามาจะได้มีข่าวพาดหัวใหญ่เท่าบ้าน
นิสิตแพทย์ถูกชีททับตายอนารถคาเตียง
ผมเลิกคิดอะไรไร้สาระ นั่งอ่านทีละชีท ผมกดทอร์คกิ้งดิกเครื่องเล็กหาคำศัพท์พร้อมเปิดหนังสือแปลความหมายคำศัพท์ทางการแพทย์ดู
ทำไมต้องเขียนชีทเป็นภาษาอังกฤษหมดด้วยก็ไม่รู้ ดีนะผมช่วยพ่อขายงานเขียนให้ชาวต่างชาติบ่อยเลยอ่านออกสื่อสารได้ แต่ทำศัพท์บางตัวที่เป็นของแพทย์ หรือทางวิทยาศาตร์ผมก็ต้องค้นหาเองบ้าง
“กลัวคนอื่นไม่รู้หรือไงว่าจบมาจากต่างประเทศ”ผมแกล้งบ่นดังๆให้คนข้างๆได้ยิน
เขาหัวเราะในลำคอ แต่ก็ยังพิมพ์งานต่อไป น่าหมั่นไส้ที่สุดคืนนี้จะไม่ให้นอนกอดเลยคอยดู
กว่าผมจะแปลชีทได้หมดก็เย็น แค่แปลนะ ยังไม่ได้อ่านด้วยซ้ำ
“พี่เมฆครับ ดินหิว”ผมนอนดิ้นร้องโวยวายบนเตียง เขาละจากงานมากอดผม
“ไปหาอะไรในเมืองกินกันมั้ย ค่อยกลับมาอ่านหนังสือตอนดึกๆ”ผมรีบพยักหน้ารับทันที
“ไปเดินตากแอร์ที่เซ็นทรัล หรือจะไปกินร้านอาหารริมน่านดี”เขามีข้อเสนอ ห้างแอร์เย็นดี ริมน่านก็ชิว ที่ไหนดีนะ
“เซ็นทรัลเถอะครับดินอยากซื้อของด้วย”แน่นอนผมเลือกห้าง ก็ช่วงนี้มันร้อนนี่ครับไปเดินตากแอร์เย็นๆให้สบายใจดีกว่า
“ไปอาบน้ำกันเดี๋ยวพี่พาไป”
เขาช้อนตัวผมขึ้นแล้วพาเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน ผมไม่อยากขัดขืนอะไรก็รู้อยู่ว่าสู้ไปก็เท่านั้น
ในห้องน้ำเราสองคนเปลือยเล่า ใต้สายน้ำที่รินรดจากฝักบัว เขาค่อยๆบรรจงจูบผมอย่างนุ่มนวล ใช้ปากจูบซับไปทุกส่วน ผมยืนตัวสั่นเพราะหนาวและเสียวซ่าน มือหนาวๆลูบไล้สบู่ถูไปทั่วตัวผม ผมใช้มือเล็กถูกหน้าอกกว้างเพื่อทำความสะอาดและยั้งไม่ให้เขาจู่โจมมากกว่านี้
เรายืนกอดกันแลกจูบกันเนิ่นนาน เขาจับผมหันหลังปิดน้ำแล้วสระผมให้ ใส่ใจทุกความระเอียด ดูแลทุกอย่างจนผมรู้สึกดี
“ชอบยาสระผมกลิ่นนี้”พี่เมฆใช้มือขย้ำไปมาบนหัวผม
“หอมดีนะดินก็ชอบ แต่มันใกล้จะหมดแล้ว”ผมจับขวดมาเขย่าดู
“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จไปเดินซื้อเครื่องใช้กัน”
“ครับ”พี่เมฆเอาแขนมาคล้องที่เอวผมแล้วเอี้ยวมาจูบ
ส่วนนั้นของเขาเริ่มดันหลังผมเบาๆ จนผมรู้สึกได้
“อย่านะครับ ดินยังเจ็บอยู่เลย”พอพี่เมฆถอนจูบออกผมก็รีบปรามไว้ก่อน
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย คิดมากไปนะเรา”เขาเอามือลูบไอ้หนูของผมจนต้องงอตัวหนี
“อย่าเล่นสิครับ”ผมตีมือเขาแล้วดิ้นไปมา
“ไม่ก็ไม่ครับ นั้นหลังสอบได้มั้ย หลังสอบเสร็จ”เขาทำสายตาอ้อนวอน
“ไม่รู้สิครับ”ผมแกล้งเดินหนีไปล้างน้ำยาสระผม
เขาตามมาบรรจงจูบที่ลำคอของผม แล้วอ้อนไม่เลิก
“นะครับ น้า” อ้อนแบบนี้ผมก็ใจอ่อนเหมือนกันนะ ผมขนลุกซู่ หัวใจเต้นตึกตักตึกตัก
“ก็ถ้าไม่เหนื่อยมาก ก็ได้ครับ”ผมก้มหน้างุดแล้วเดินออกจากห้องน้ำ คว้าผ้าขนหนูไปเช็ดตัว
พี่เมฆยืนหัวเราะอยู่คนเดียวในห้องน้ำ เขารีบอาบน้ำแล้วตามผมขึ้นมาบนบ้าน
คนบ้าอะไรหื่นจังเลย ถ้าเขากล้าขอผมก็ใจอ่อนครับ แต่ถ้าไม่ขอแล้วทำเลยยังไงผมก็ใจอ่อนอยู่ดีนั้นแหละ ผมมันใจง่ายจริงๆเลย
พี่เมฆออกมาแต่งตัวสวยเชิ๊ตสีขาสกับกางเกงยีนต์โคตรหล่อ ผมใส่เสื้อยืดธรรมดากับกางเกงขาสั้น
“ไปกันได้แล้ว”ผมกระโดดโลดเต้นอยู่หน้าห้อง พี่เมฆเดินมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“ไปเปลี่ยนกางเกง”เขายืนจังก้าทำหน้ายักษ์อยู่หน้าประตูห้อง
“ไม่เอา”ผมกระทืบเท้าอยู่ตรงหน้า ไม่เอาไม่เปลี่ยน
“มันสั้นมากเลย ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้”
“ก็ดินร้อนนี่ครับ”ผมกระเง้ากระงอด
“มันสั้นไป ไปหาตัวที่ยาวกว่านี้หน่อยไป”เขาดันผมไปหน้าตู้เสื้อผ้า
“ไม่เอาไม่เปลี่ยน นี่หน้าร้อนนะ จะใส่ยาวๆไปทำไม”ผมยืนยันคำเดิม ไม่เห็นสั้นตรงไหนเลย
“ไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องไป”เขาวางกุญแจรถไว้บนโต๊ะอย่างเดิม
“ง๊า เออๆ เปลี่ยนก็ได้”ผมเดินหันหลังหนีไปเลือกกางเกงในตู้อีกรอบ
“ตัวนี้มั้ย”ผมยื่นให้เขาดู
“ไม่เอาสั้นอยู่ดีนั้นแหละ สั้นแบบนี้ไม่ต้องใส่มันเลย”เขาบ่นไม่เลิก
“หัวโบราณ”ผมกัดฟันบ่นผู้ใหญ่จอมเรื่องมาก
“ได้ยินนะ”เขาคำรามในลำคอ
“ตัวนี้ละตัวนี้ๆ”
.......................................................
เมธา Talk ผมกำลังจะบ้าตาย ก็ไอ้ตัวเล็กใส่กางเกงขาสั้นจุดจู๋เกินเข่าไปเกือบครึ่ง เรียกได้ว่าสั้นเสมอหูเลยหล่ะ ผมนี่เลือดกำเดาแทบไหลตอนกระโดดไปกระโดดมาตรงหน้า
“กางเกงขายาวตัวนั้นล่ะ”ผมพูดถึงตัวที่น้องดินใส่ตอนเจอกันครั้งแรก น้องยืนคิดอยู่หน้าตู้ก่อนจะชี้ไปที่ตะกร้าผ้า
“ยังไม่ได้ซักเลย”เขาทำหน้างอ ผมเลยเดินไปเลือกๆให้
ไม่มีเลย ไม่มีกางเกงขายาวเลย มีแต่ขาสั้นเกินเข่า
“เห็นมั้ยบอกแล้วว่าไม่มี”น้องบ่นเป็นหมีกินผึ้ง
“ไอ้หมูเอ่ย ใส่ตัวนี้ไปก็ได้ ไปถึงแล้วไปซื้อกางเกงเปลี่ยนก่อนเลยนะ”ผมตัดปัญหา ไม่อย่างนั้นทะเลาะกันบ้านแตกแน่ๆ
“เห็นมั้ย โวยวายเป็นลุงเลย”เขาเหวใส่ผมเลยจับล็อกคอจูบหนักๆไปหลายที น้องดิ้นเอามือทุบไหล่แล้วผลักผมออก
“เดี๋ยวลงรถแล้วไปแผนกเสื้อผ้าเลยนะ”ผมดึงเอวเขาไปขึ้นรถ
“อื้มๆ”น้องพยักหน้ารับแบบส่งๆ หมั่นเขี้ยวนักไอ้ตัวแสบ
ระหว่างทางผมแทบไม่มีสมาธิขับรถอยากจอดข้างทางแล้วจับน้องสำเร็จโทษให้มันรู้แล้วรู้รอด ใส่สั้นแล้วยังขยับไปขยับมารบกวนสมาธิผมสุดๆ
น้องดินเปิดเพลงแล้วโยกตัวเต้นตามจังหวะ ผมมองถนนที มองหน้าน้องที มองขาน้องที พอติดไฟแดงทีก็อดไม่ได้ เอามือไปลูบ
ขาน้องเล่น
ตอนแรกน้องก็ทำท่าตื่นๆ ขยับหนี แต่ผมไม่เลิกลูบเขาก็เลยเอามือมาจับไว้ไม่ให้ผมขยับไปไหน
“คุณลุง ขี้หื่น นอนอยู่ข้างสะพานดำ”น้องร้องเพลงของแอดคาราบาว โดยการเปลี่ยนเนื้อร้องทำเอาผมหัวเราะไม่หยุด
“อย่าซี๊ครับ มองถนนครับคุณหมอ”น้องชี้มือไปข้างหน้า
ตามองถนน แต่มือยังลูบขาเขาไม่หยุด
“อื้อ ดีเหมือนกันต่อไปใส่ขายาวจะได้ไม่มีใครมาลูบแบบนี้”ต้องบ่นอุบ
พอเปลี่ยนเป็นไฟเขียวผมก็ชักมือกลับมาขับรถเหมือนเดิม ก่อนจะถึงห้างก็จอดริมถนน แล้วดึงตัวน้องมาจูบอีกที ข้อหาทำให้หิว
อยากกินขาอ่อนเด็ก
ผมนับวันรอเลยสอบเสร็จเมื่อไหร่จะหยุดไฟแดง จอดข้างทางมันทั้งคืน
.................................................................................
รอสอบเสร็จพี่เมฆจะกินเด็ก
ติดสอบ อัพอีกที วันที่ 3 พ.ย. นะคะ
ไปอ่านหนังสือก่อนน้า
ยังจองเรื่องนายเป็นของฉันคนเดียวเข้ามาได้เรื่อยๆน้อ โอนเงินแล้วแจ้งยอดมาได้เลยค่ะ
บ้ายๆ
เหนื่อยมาก อ่านหนังสือทั้งคืนเลย