หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[B52]

 

[Pam_ban]

น้องป้องของป้า อ่วมแน่ ๆ งานนี้. กว่าพี่ปราบจะพอใจ คงช้ำในหมด.  เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งกาย. แต่อยากให้เก็บความรู้สึกนี้ไว้ เพราะสักวันจะได้เอาคืนพี่ปราบบ้าง 


รอตอนต่อไปค่ะ เห็นใจน้องป้อง แต่ก็อยากเห็นพี่ปราบในโหมดนี้ต่อไปนาน ๆ.    รู้สึกขัดแย้ง



 

[=นีรนาคา=]

สงสารน้อง 

[Guill]

มารอๆ

[LadyGreaz]

สุดจะบรรยาย

ดูรูปเอานะ

[am_am]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พึ่งตามมาอ่าน
ชอบจังเลย Incest เนี่ย 

[Belove]

                                                    เพลิงพ่าย

                                                    บทที่ 22.1


         แค่ออกแรงนิดเดียวปราบก็เปลี่ยนท่าของปมุตให้พลิกกลับไปนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงได้อย่าง

ง่ายดาย แรงกระแทกจากท่อนเนื้อที่ยังคับแน่นอยู่ในช่องทางยังคงสร้างความเจ็บปวดได้ไม่น้อยแม้ว่าจะ

ผ่านศึกหนักมาจนชื้นแฉะ ปมุตได้แต่กัดฟันพลางซุกหน้าลงร่ำไห้กับที่นอน สองมือกำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

เมื่อปราบเคลื่อนกายกระแทกเข้ามา

         ปราบจำเป็นต้องใช้ท่านี้ เขาไม่ต้องการให้ปมุตมองเห็นใบหน้าของเขาว่าความกระหายในเรือนร่าง

แน่นเนื้อของปมุตมีมากมายเพียงไร ช่องทางวิเศษที่แสนจะคับแน่นช่างตอดรัดไปทั้งแก่นกายจนร้อนรุ่ม

แรงบีบตามจังหวะชีพจรหลังจากที่ปมุตปลดปล่อยออกมาทำให้เขาแทบคลั่ง ปราบต้องใช้ความอดทนเป็น

อย่างมากในการยับยั้งกล้ามเนื้อตนเองเพื่อไม่ให้ปล่อยตามปมุตไปติดๆ

         เขาอยากจะอยู่อย่างนี้ อยู่เสพสมกับร่างกายที่เขาเฝ้ารอมาตลอดชีวิต ร่างกายที่ฝังแน่นอยู่ในหัวใจ

จนไม่อาจกำจัดออกไปได้แม้เวลาจะล่วงเลยไปสิบกว่าปี แม้ว่าเขาจะมีใครต่อใครมากมายที่เข้ามาในชีวิต

แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่จะลบปมุตและเข้ามาแทนที่ได้  ไม่มีจริงๆ

         ปราบกระทุ้งเอวเข้าไปสลับกับแช่ค้างให้ร่างกายทั้งสองเชื่อมผสานกันเนิ่นนาน หน้าคมเงยขึ้น

ส่งเสียงครางลึกอย่างพอใจเมื่อเลือดร้อนแล่นพล่านตั้งแต่หัวจรดเท้า กล้ามเนื้อกระตุกบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เพื่อ

เตือนให้รู้ว่าเขาควรจะจัดการขั้นเด็ดขาดเพื่อจะได้ครอบครองร่างกายงดงามนี้อย่างสมบูรณ์แบบเสียที

          มือใหญ่สอดเข้าไปใต้เอวคอดพลางเหนี่ยวขึ้นมาให้สะโพกหนั่นแน่นโก่งตัวขึ้นรองรับกับร่างกายของ

ปราบที่ยืดสูงทรงตัวไว้ด้วยเข่าทั้งสอง มือข้างนั้นกอบกุมเนื้ออุ่นที่เพิ่งฟื้นจากสลบไสลให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง

ส่วนอีกมือก็ฟอนเฟ้นอยู่ตรงหน้าอกขยำขยี้จนปมุตต้องเผลอครางออกมา มันทำให้ปราบยิ่งได้ใจ เขาโน้ม

กายลงไปขบเม้มริมฝีปากลงกับไหล่เนียนและลากไล่ทิ้งรอยทั่วแผ่นหลังพลางสาวเอวเข้าออกจนเสียงเนื้อ

กระทบกันดังลั่นห้อง


         “ฮึก ฮึก อ๊ะ อ๊า ฮึก”


         เสียงสะอื้นปะปนกับเสียงระบายความเสียวซ่านดังมาจากปากอิ่มอย่างกลั้นไม่อยู่ ปมุตกำลังตกอยู่

ในมายาสวาสของซาตานที่หลอกล่อให้เขาติดกับ วงหน้างดงามเอียงแนบกดไปกับที่นอนนุ่มกัดฟันรับแรง

ถาโถมที่สร้างความรัญจวนทั้งที่ไม่เต็มใจ สะโพกยกสูงเผลอไผลโยกรั้งขึ้นลงเหงื่อไหลท่วมตัวทั้งที่

เครื่องปรับอากาศทำงานจนเย็นฉ่ำ ปราบกำลังฉุดคร่าให้เขาติดตามขึ้นไปจนหัวสมองมีแต่แสงระยิบระยับ

เมื่อกล้ามเนื้อบีบอัดและเกร็งค้างไปอีกครั้ง


         “ตอดอีก รัดอีก แน่นๆสิ ปมุต อา”


         ปราบสบถลั่นเมื่อปวดหนึบไปทั่วท้องน้อยเมื่อร่างกายที่ถึงฝั่งฝันอีกครั้งของปมุตกำลังทำให้เขา

ทรมานสุดขั้ว  มือแกร่งเลื่อนมายึดจับที่เอวบอบบางแน่นหนาเพื่อที่เขาจะได้โยกสวนร่างกายตนเองสู่

ช่องทางที่กำลังบีบคั้น ปราบเงยหน้าส่งเสียงครางหนัก ลมหายใจกระเส่าเมื่อกล้ามเนื้อบีบตัวรุนแรง เขา

ซอยเอวถี่ยิบจนกระทั่งเขาทนไม่ไหว


         “อ๊า”


         เสียงร้องอย่างตกใจดังขึ้นจากร่างที่หอบหายใจอยู่ข้างใต้เมื่อช่องทางของตนถูกกล้ามเนื้อท่อนใหญ่

ฉีดอัดน้ำใคร่เข้าใส่ ปราบรั้งเอวบางให้ยึดติดแน่นอยู่กับมังกรยักษ์ที่กำลังพ่นพิษร้ายจนเต็มพื้นที่ถ้ำน้อย

เขาแช่ค้างมันไว้พลางหอบลึกอย่างสุขสม

         วิเศษเหลือเกิน ช่างเป็นร่างกายที่ทำให้เขาเดือดพล่าน

         ปราบลอบยิ้มอย่างพอใจในขณะที่ปมุตยังคงร่ำไห้ด้วยความอับอาย  เขารอจนลมหายใจกลับคืนมา

จนเป็นปกติปราบจึงชักท่อนเนื้อออกมาจากร่างกายของปมุตจนได้ยินเสียงดังฝลุบ


         “โอ๊ะ”


         ปมุตอุทานอย่างตกใจที่ความเจ็บแปลบมาเยือนอย่างไม่ทันตั้งตัว ช่องท้องว่างโหวงกะทันหันเมื่อสิ่ง

ที่เชื่อมอยู่ถูกถอดถอน แล้วหนุ่มน้อยก็ทิ้งตัวลงไปกับที่นอนอย่างหมดแรงในขณะที่ปราบเดินตัวปลิวผิว

ปากหวือเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องนอน

         เสียงสายน้ำที่ดังแว่วมาจากห้องน้ำทำให้ปมุตปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อได้อยู่เพียงลำพัง

บนเตียงกว้าง ดวงตางดงามกวาดมองไปบนนั้นที่มีร่องรอยแห่งการสูญเสียกระจัดกระจายไปทั่ว ทั้งคราบ

เลือดและคราบน้ำกามตลอดจนความปวดร้าวไปทั่วสรรพางค์กายยิ่งตอกย้ำให้ปมุตรู้

         เขาตกเป็นเบี้ยล่างให้กับชายโฉดที่กำลังฮัมเพลงอย่างสุนทรีอยู่ภายใต้สายน้ำเสียแล้ว

         ร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยบอบช้ำนอนขดตัวคุดคู้ราวกับเด็กทารก น้ำตาเหือดแห้ง

แล้วแต่ปมุตยังเจ็บ เจ็บทั้งตัวและหัวใจ เขาหลับตาลงเพราะไม่อยากจะรับรู้ความเป็นไปในห้องแห่งความ

สูญเสียนี่อีก จนกระทั่งต้องผวาเพราะแขนเรียวถูกกระชากขึ้นมา


         “ไปอาบน้ำได้แล้ว”


         ปราบที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง ส่วนท่อนบนยังคงเปลือยเปล่าและมีหยดน้ำชื้นเกาะพราว

กล้ามเนื้อแน่นพูดกับเขาด้วยเสียงเรียบเฉย ปมุตกัดฟันมองด้วยความเกลียดชังพลางสะบัดแขนออกจาก

การยึดจับ


         “ไม่ อย่ามายุ่ง”


         ปราบกระตุกยิ้มที่มุมปาก เขามองตอบด้วยแววตาพราวระยับจนปมุตเสียวสันหลัง

         “ยังไม่เลิกพยศใช่ไหม ปมุต อนันตกุล”


         “เฮอะ”


         ปมุตเบ้ปากพลางสะบัดหน้าหนี ก่อนที่เขาจะยิ่งตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างของเขาจะถูกยกลอยขึ้นมาอยู่ใน

วงแขนแกร่งจนต้องคว้าคอปราบไว้เพราะกลัวตก


         “ฉันไม่ใช่คนที่นายจะมาหันหน้าหนีแบบนี้ ปมุต”


         “ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้”


         ปมุตฝืนความกลัวส่งเสียงขู่ฟอด แต่ที่ได้รับกลับคืนคือดวงตาดุที่วาบแสงขึ้นมาจนเขาขยาด


         “อย่าริอ่านต่อกรกับไฟ ไม่อย่างนั้นนายจะเจอแบบนี้”


         เสียงนั้นเย็นเยียบจนปมุตหนาวจับใจก่อนที่ปราบจะอุ้มเขาเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ปราบมุ่งหน้าไป

ที่อ่างอาบน้ำวนทรงกลมตั้งอยู่มุมสุดของห้องติดกับกระจกที่มองลงไปเห็นทิวทัศน์ริมแม่น้ำเจ้าพระยาใน

ยามเย็น


         “คุณจะทำอะไร อย่านะ อ๊ะ”


         ปมุตเอะอะขึ้นมา เขามองหน้าจริงจังของปราบพลางตะโกนร้องลั่นเมื่อถูกโยนจนลอยละลิ่วไปสู่

น้ำวนที่เปิดไว้จนเต็มอ่าง น้ำกระจัดกระจายเป็นวงกว้างเมื่อเขาร่วงลงไปในนั้น ปมุตรีบโผล่พรวดขึ้นมาไอ

จนหน้าแดงเพราะสำลักน้ำ

         และยังไม่ทันจะคิดแก้ปัญหา ร่างกำยำของปราบก็ติดตามลงมาเคียงข้างอยู่ในอ่างน้ำวนอย่าง

รวดเร็ว






             ----------------------------------- TBC -------------------------------------


เดี๋ยวจะปั่นอีกครึ่งบทนะคะ

ฝากนิยายแนวมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งด้วยน้า

น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44494.0

[rogerr]

อร้ากกกกก!!!!  ฟินนน ค่ะ  (ซาดิสต์ไปปะ555)
เรื่องนี้ต่อให้พระเอกเลวยังไงก็ไม่เกลียด รักปราบ

[Freja]

ปราบเจอมาเยอะถึงจะได้แด๊ดเอาไปเลี้ยงก็เถอะ

ข้ามเส้นศีลธรรมมาไกลโขแล้วเหมือนกับที่ตนเขียนบรรยายแหละว่าปราบเป็นซาตาน จากนี้ไปก็คอยอ่านว่าน้องจะไปตกหลุมซาตานยังไง

เกลียดคนแบบพ่อปราบมากๆ ไม่น่าจะมีที่ยืนเหลือเลยนะ

[mukmaoY]

เป็นตอนที่มาต่อลมหายใจ  บรรเทาอาการลงแดง  วันนี้ไม่มีใครอัพนิยายเลย   
รักพี่ปราบ 

[HISY]

เร่าร้อนจริงๆพี่เดี่ยว

[LadyGreaz]

พี่ปราบของหนู พี่อินจำเลยรักมากสินะ

ช่างรุนแรงเหลือเกิน เกินใจฉันเกินจะทน....(ท่อนฮุคเพลงรุนแรงเหลือเกิน 555+)

 

[lolata]

พี่ปราบค่ะ ช่วยดูแลน้องนิดนึง เดี๋ยวช้ำในกันหมดพอดี เตรียมหาวิธีปลอบได้เลย หลังจากนี้ขวัญเสียแน่ๆ

[maru]

ปราบไม่พอใจพ่อ  แต่มาลงที่ป้องเนี่ยนะ

[mooping-7]

  ทั้งรักรั้งแค้นสินะ.

[ekuto]

ตักตวงน้องจังนะพี่ปราบ

[hembetaro]

แอร๊ยยยยยย ถนอมน้องป้องหน่อยได้ไหม 

[tongdbsk]

มาต่อแล้ว ๆ ดีใจ

ปราบโหดวะ แต่เขาชอบบบ

[ลูกแมวหลงทาง]

เอิ๊กกกกกกก

[❝CHŌN❞]

สงสารปมุตอ่ะ

[KARMI]

  ปราบ ชอบโหดร้ายกับน้อง....แต่ทำไมฉันถึงชอบ? 

[lizzii]

นี่จะรุนแรงกับน้องไปไหนเนี่ย
สงสารน้องอ่ะ

[B52]

ป้องผิดอะไร

[tong_pub]

อาจจะว่าเราซาดิสม์ก็ได้นะ แต่ปัญญาเจอแบบนี้แล้วสะใจ
อย่าให้เจ็บกาย คนอย่างมันต้องเจ็บใจแค้นใจจนตายถึงจะสาสม
ส่วนน้องป้อง..สงสารง่า แต่พี่ปราบเขารักยังไงไฟแค้นผ่านไปพี่เขาก็คงยอมถวายหัวให้ล่ะ
ส่วนอิปัญญา...สมน้ำหน้า เหอๆ

[shoi_toei]

เราโรคจิต ป้ะ ถ้าบอกว่าอิตาพี่ปราบอ้ะ

โหดดี

[fay 13]

 

[Belove]

                                                      เพลิงพ่าย

                                                      บทที่ 22.2         

         
          “ถอยออกไป”


         ร้องออกมาเสียงดังและพยายามกระเสือกกระสนจะหนี แต่ปราบกลับรวบตัวเข้ามาโอบรัดไว้ด้วย

สองแขน ปมุตดิ้นรนแต่ก็ไม่สามารถต่อสู้กับท่อนแขนแกร่งนั่นได้ นักร้องหนุ่มรู้ตัวเขาจำเป็นต้องหยุดดิ้นรน

และอยู่นิ่งๆ ในอ้อมกอดของอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขัดเคือง


         “ก็แค่นี้”


         ปราบยักไหล่พร้อมกับผุดรอยยิ้มตรงมุมปากที่ทำให้ปมุตถึงกับร้อนวูบไปทั้งหน้า เมื่อมันประกอบเข้า

กับนัยน์ตาที่พราวระยับอยู่บนใบหน้าเรียบเฉยของเขา นัยน์ตาที่ปมุตไม่กล้าสู้ด้วยจนถึงกับต้องเบนสายตา

หลบ ปราบดึงตัวนุ่มๆ ให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขาปลายนิ้วเลื่อนไปบีบเบาๆที่คางมนให้หันกลับมาสบตา

ดังเดิม


         “ทำไมต้องทำตัวดื้อดึงให้โมโหด้วย ทำตัวให้น่ารักเหมือนตุ๊กตามันลำบากนักหรือไง”


         น้ำเสียงยียวนมาพร้อมกับคิ้วดกดำที่ยกสูงทำให้ปมุตหน้าร้อนผ่าว เขาปัดมือปราบออกจากคาง


         “เพราะผมไม่ใช่ตุ๊กตาของคุณ ปล่อยผมไปซะ คุณก็ได้ไปอย่างที่คุณต้องการแล้วนี่”


         ปมุตค่อนขอดเสียงขื่น แต่ปราบก็ยังไม่มีทีท่าจะเห็นใจสักนิด


         “คิดว่าแค่นี้มันคุ้มกับเงินสิบห้าล้านที่ฉันเสียให้พ่อนายแล้วงั้นหรือ”


         วงแขนยิ่งรัดแน่นเมื่อกล่าวจบ เนื้อตัวเบียดกันอยู่ใต้สายน้ำวนในอ่างอาบน้ำราคาแพง ปราบจงใจ

กดร่างปมุตให้ร่องสะโพกถูไถไปกับมังกรยักษ์ที่มันหลับใหลจนมันเริ่มผงกหัวขึ้นมาอีกครั้ง ปมุตเบิกตา

กว้าง เขาพยายามฝืนกายและยกมือดันไหล่หนาออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ร่องก้นกลับยิ่งกดเบียดปลุกเร้าอยู่

บนหน้าขาของปราบจนรู้สึกได้ถึงท่อนเนื้อที่ผงาดชูชันอยู่ใต้น้ำ


         “จะทำอะไรของคุณอีก ผมไม่ไหวแล้วนะ”


         ปมุตส่งเสียงเหวี่ยงทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ หน้าคมของปราบเลื่อนเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ


         “จูบฉัน”


         “ไม่มีทาง”


         “เดี๋ยวนี้”


         “ฝันไปเหอะ ผมไม่จูบใครทั้งนั้นแหละ อุ๊บส์”


         เรียวปากอิ่มช่างเถียงถูกปิดลงทันที ต้นคอถูกมือแกร่งบังคับให้ต้องอยู่นิ่ง ปมุตพยายามเม้มปากแต่

ปราบก็ไล่ขบเม้มอย่างใจเย็นจนกระทั่งปมุตหายใจไม่ทัน พอถึงตอนนั้นปลายลิ้นชำนาญการก็สอดแทรก

เข้าไปบดตรึงลิ้นนุ่มในโพรงปากหวานจนได้


         “อื้อ”


         ปมุตเจ็บใจ เซ็กส์เพียงแค่ครั้งเดียวแต่ปราบกลับรู้จักจุดอ่อนของเขา จูบเร่าร้อนเป็นแค่สิ่งเบี่ยงเบน

ความสนใจเมื่อมือไม้อยู่ไม่สุขเริ่มเกะกะระรานไปตามร่างกายของปมุตราวกับปราบจะมีมือสักสิบมือ ปมุต

กำลังถูกสัมผัสไปทั่วทั้งตัวอยู่ในกระแสน้ำอุ่นที่ไหลวนไปรอบๆ มันยิ่งกระตุ้นให้ร่างกายของเขาตื่นมาตาม

การปลุกเร้าอีกครั้ง


         “ผมเจ็บ ผมไม่ไหวแล้ว”


         ปมุตส่งเสียงแหบพร่าห้ามปราม ลมหายใจของเขากระชั้นขึ้นเมื่อจุดอ่อนไหวถูกควบคุม ปราบเลื่อน

หน้าลงไปฝังจมูกและปากลงกับซอกคอเนียนนุ่มพลางขยับขาของปมุตให้เปิดกว้างเพื่อเกี่ยวไปรอบเอวของ

เขา


         “น้ำจะช่วยให้นายไม่เจ็บ ไม่เชื่อลองดู”


         พูดจบปมุตก็สะดุ้งเมื่อช่องทางที่ยังระบมถูกล่วงเกินอีกครั้ง ปราบแทรกกายเข้าไปช้าๆ พลางก้มหน้า

ลงไปใช้ปลายลิ้นโลมเลียอยู่ตรงยอดอกเม็ดเล็ก แรงโอบอุ้มของน้ำลดแรงกระแทกลงได้มาก ไม่นานนัก

ปราบก็ดันกายผสานได้จนหมดลำ


         “ยังเจ็บอยู่ไหม”


         เสียงทุ้มนั้นนุ่มเกินไป นุ่มจนปมุตหวั่นไหว ท่อนเนื้อที่ฝังภายในกายเคลื่อนไหวช้าๆ พร้อมกับปลาย

ลิ้นและฝ่ามือที่โลมไล้ทั่วตัวทำให้ปมุตเสียวสะท้านจนต้องหลับตาพริ้มและส่งเสียงออกมา


         “อา คะ คุณ ผม อื้อ”


         ลำตัวแอ่นเข้าหาอย่างเผลอไผล กรอบหน้างดงามเชิดสูงปรือตาฉ่ำ ปลายฟันขบลงที่ริมฝีปากล่าง

สองมือที่โอบกอดไปรอบลำคอของเขาทำให้ปราบรู้ว่าปมุตกำลังต้องการแค่ไหน ปราบเม้มปากลงกับยอด

อกสีสวยแล้วละเลงลิ้นเร็วรี่


         “ปราบ เรียกชื่อฉันเดี๋ยวนี้ ปมุต”


         เขาออกคำสั่งเข้าไปในสติกระเจิดกระเจิงพร้อมกับที่เด้งเอวใส่จนปมุตหอบหนัก


         “ประ ปราบ คุณปราบ อา ฮัก ฮัก ไม่ไหวแล้ว”


         “ปมุต”


         ปราบกลั้นใจสวนเอวใส่เมื่อปมุตกดสะโพกลงมารับ ต่างก็โอบรัดอีกฝ่ายไว้แนบแน่นเมื่อความ

ต้องการทะยานถึงขีดสุด กล้ามเนื้อตอดรัดซึ่งกันและกัน วงน้ำกระจายจนเปียกปอนพื้นห้องน้ำตามแรง

กระแทก หลังจากนั้นอีกไม่นานเสียงครางกระเส่าก็ปะปนจนกระทั่งถึงขีดสุด

         ปมุตหมดแรงจนต้องฟุบหน้ากับไหล่กว้าง สมองของเขาว่างโล่งไปหมดพร้อมกับสติที่หลุดลอยและ

ดับวูบลง









         “ปมุต”


         ท่อนแขนหนักควานหาร่างบางอยู่ในความมืดก่อนที่เขาจะค้นพบว่านอนขดอยู่ตรงขอบเตียง ปราบ

วาดแขนดึงร่างที่ยังเปลือยเปล่าเข้ามาในอ้อมกอด แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อร่างนั้นร้อนระอุจนเขาสะดุ้ง

ตื่น

         ปราบเด้งตัวลุกขึ้นเปิดโคมไฟที่หัวเตียง แสงไฟสลัวทำให้เขามองเห็นปมุตกำลังนอนขดตัวสั่นสะท้าน

ปลายฟันกระทบกันดังกึกๆ


         “ปมุต เป็นไงบ้าง”


         ปมุตหลับลงไปทั้งที่ยังอยู่ในอ่างอาบน้ำ หลับทั้งที่ยังมีเขาค้างคาอยู่ในช่องทาง ปราบต้องยกตัวปมุต

ออกและอุ้มมานอนบนเตียง หลับเนิ่นนานแม้ว่าเขาจะโอบกระชับร่างบอบช้ำอยู่ตลอดเวลาปมุตก็ยังไม่

ยอมลืมตาตื่นจนกระทั่งเวลานี้ที่ดึกสงัด และพิษไข้ที่เล่นงานหนุ่มน้อยทำให้ปราบเป็นห่วงจับใจ

         ปราบเพิ่มอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้ห้องอุ่นขึ้น แล้วจึงรีบลุกไปควานหาผ้าขนหนูผืนเล็กกับ

กะละมังใส่น้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้จนมั่นใจว่าความร้อนของร่างกายเริ่มคลายลง เขาจึงดึงผ้าห่มนุ่มขึ้นมาคลุม

พลางสอดตัวเข้าไปนอนเคียงคู่ และวางแขนลงบนเนื้อตัวเปลือยนั้น

         ภายใต้เพียงสลัวของโคมไฟ เขาก็ยังมองเห็นร่องรอยบนร่างกายปมุตจากฝีมือของเขาทั้งสิ้น รอย

แดงถูกทิ้งไว้ทั่วตัว โดยเฉพาะรอบลานนมถึงกับแดงช้ำไปด้วยรอยฟันของเขา ปราบนึกสงสารจนต้องใช้

ปลายนิ้วแตะลงไปแผ่วเบา


         อา   ปมุต


         เขามองใบหน้าที่ไร้พิษสงงดงามที่กำลังหลับสนิท กรอบหน้างามล้อมไปด้วยกลุ่มผมนุ่มที่ยาวระต้น

คอ ดวงตาพริ้มรับกับจมูกโด่งได้รูป และเมื่อไล่สายตาลงมาถึงเรียวปากอิ่มที่ตอนนี้มุมปากบวมเห่อ เขาก็

อดใจไม่อยู่ที่จะใช้ปลายนิ้วสัมผัสและบดคลึงช้าๆ ก่อนจะตามด้วยประทับมันลงไปด้วยปากของเขา

         อ่อนโยนเหมือนอดีต ริมฝีปากแตะต้องทาบทับปลายลิ้นค่อยๆ แซะช้าๆ คนหลับสนิทเผยอปากราว

กับจะเชิญชวนให้เขาแนบปากลงไปแล้วเปิดมันให้กว้างเพื่อจะส่งลิ้นทีละน้อยครอบครองลิ้นเล็ก เสียงคราง

หวานแผ่วเบาลอดแว่วออกมาเมื่อปราบถอนปลายลิ้นอ้อยอิ่ง ปมุตพึมพำฟังแทบไม่ได้ศัพท์จนเขาต้อง

เอียงหูเข้าไปใกล้ๆ

         และมันก็ทำให้ปราบอึ้ง ขอบตาของเขาร้อนผ่าวเมื่อได้ยิน


         “ดะ เดี่ยว พี่เดี่ยว”





                ----------------------------- TBC ---------------------------------



มีเรื่องหนึ่งที่ต้องขอบคุณท่านผู้อ่าน

มีนิยายเรื่องหนึ่งที่เรารักมาก จบนานแล้ว เป็นแนวอินดี้ดราม่า ไม่ใช่แนวตลาด คนอ่านน้อย

คือเรื่อง Only Love Is Real ให้รักนำทาง

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41771.0



ช่วงแรกที่ลงเราก็นอยด์นะ ว่าทำไมคนอ่านน้อยจัง เคยคิดจะปิดมันเสียด้วยซ้ำ

แต่มาคิดอีกที แม้ยอดวิวมันจะน้อยแต่มันก็กระเตื้องขึ้นทุกวันก็แปลว่ามันยังมีคนอ่าน

เป็นการพิสูจน์ความรับผิดชอบของนักเขียนมือใหม่ได้เป็นอย่างดี

ในเมื่อเราแต่งตัวละครขึ้นมาจากจินตนาการแล้ว เราต้องแต่งต่อให้จบ

แต่งเพื่อตัวละครที่เราสร้างขึ้นมา และแต่งเพื่อคนที่ยังอ่านอยู่ไม่ว่าจะน้อยแค่ไหน

แต่ไม่กี่วันมานี้ เรากลับไปดูนิยายเรื่องนี้ มันยังมีคนอ่านอยู่

เราดีใจ และเราปลื้มปริ่ม

ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามอ่านผลงานของเรา ไม่ว่าจากเรื่องอะไรก็ตาม

ทุกยอดวิว ทุกคอมเมนท์ ทุกบวกเป็ดเหลือง

ให้กำลังใจเราที่จะก้าวเดินไปตามความฝัน เพื่อที่มันจะสำเร็จได้สักวันหนึ่ง

ขอบพระคุณจริงๆค่ะ

Happy New Year
Belove

 

[Freja]

เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรึ่องที่คุณเอ่ยถึงนะคะ  ช่วงนี้มีคิวอ่านหลายเรึ่องยาวแต่เราลงลิสต์ไว้นะว่าจะเข้าไปอ่านเรึ่องนั้น

มาเมนท์เรึ่องนี้กัน   พี่ปราบยังหึ่นไม่ลดแต่ตอนท้ายๆนี่ชึ่นใจมาหน่อยว่ายังมีส่วนของความผูกพันธ์ของทั้งคู่อยู่

พี่ปราบอยากได้ตุ๊กตาเหรอ? 

[lizzii]

น้องยังไม่ลืมพี่เดี่ยวซะหน่อย
เลิกเก๊กโหดได้แล้ว ฮ่าๆ

[zine]

พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกมาก ได้เห็นพัฒนาการพระเอกจากเด็กสู่ผู้ใหญ่ ทำให้หลงรักปราบเข้าจริงๆ
เนื้อเรื่องต่อไปถ้าเราเดาเล่นๆคงไม่ใช่ แดนกลับมาแก้แค้นปราบโดยชิงน้องป้องไปแล้วข่มเหงนะ

HAPPY NEW YEAR 2015 นะคะ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีความสุขตลอดปีและตลอดไปนะค่ะ