Not Fat
{CH 4 หอพักของปังปัง}
ว๊า วันนี้ก็ไม่มาสินะ … ผมเดินคอตกออกมาจากจุดนัดพบของผมและเขา อุตส่าห์รีบขึ้นรถเมฟรีแน่นเอียดกลับมาแท้ๆไปไหนของเขานะ รึว่าจะเกิดอุบัติเหตุ! หรือว่าจะไม่สบาย! หรือว่าจะรู้แล้วว่ามีมนุษย์ไขมันคอยย่องตามเค้าอยู่นะ … เฮ้อ ไม่ได้เจอกันผมเหงาจะตายแล้วนะ เป็นห่วงมากด้วย ไม่มีกำลังใจเลยรู้ไหมพี่กาจพลผมน่ะนะวันนี้เหนื๊อยเหนื่อย ไขมันผมแทบจะสลายไปเสียให้ได้ ทั้งไอ้บ้าเสาร์ ทั้งพี่ใหญ่จอมโหดก็แห่กันเข้ามาทำให้ผมปวดตับ แต่ก็ยังดีที่มีตัวเล็กเป็นเพื่อนคนแรกของผม ถึงจะพูดมากไปสักหน่อยก็เถอะ กว่าจะผละออกมาจากตัวเล็กได้ ตัวเล็กก็ขยั้นขยอจะมาส่งผมให้ได้ แต่ผมเกรงใจเลยได้แต่ให้เบอร์ ซัมซุงฮีโร่กับเขาเอาไว้ และแหม ไม่ทันคล้อยหลังก็ส่งข้อความยาวเหยียดมาซะแล้ว ผมเดินทอดน่องไปตามทางฟุตบาทในยามเย็นที่แสงแดดเริ่มทอแสงเป็นสีส้มนวล
“ไอ้ตุ๊ดช้าง!” เสียงแบบนี้… หรือว่าผมหลอนไปเองนะ
“ไอ้ตุ๊ดอ้วน!” ผมต้องหลอนไปเองแน่ๆ ผมคงเก็บเรื่องวันนี้มาคิดมากเกินไป ผมไม่ควรคิดมากเกินไป และผมควรจ้ำอ้าวเดินไปจากตรงนี้ให้ไวที่สุด
“เดินหนีกูหาพ่อง!!!” ผมโดนบิดเนื้อแขนจนเจ็บไปหมด หันไปมองไอ้เสาร์ที่ยืนทำหน้าโหด ทำไมต้องเจอมันด้วยว่ะ ผมไม่เข้าใจ ทำไมบังเอิญบ่อยจัง ทำไมมันต้องมายืนหน้าโหดกับผมแบบนี้ด้วย
“… =_=’ เป็นบ้าอะไร ? ” ผมถามมันนิ่งและพยายามเอามือแข็งๆมันออกไป แต่ดูมันบีบดิไขมันแขนผมจะหลุดอยู่แล้ว!!! นิสัยแม่ง!
“มึงลาออกจากมหาลัยซะ กูจะได้อยู่อย่างมีความสุขในชีวิตใหม่ของกู ทำไมมึงต้องตามกูว่ะ” …มันเมาเปล่าว่ะ!
“ทำไมถึงคิดว่าเราตามนาย?” ผมถามมันที่กำลังเป็นหมาบ้าอยู่
“ก็มึง-”
“ถ้านายไม่อยากเจอเรา เวลาไปไหนในมหาลัยนายมองให้กว้างๆนะ ถ้าเห็นเราตรงไหนก็หลบฉากไปซะ และเราถ้าเห็นนายที่ไหน เราก็จะไม่เข้าไปใกล้เด็ดขาด ปล่อยเหอะเจ็บมาก” ผมบอกและร้องโอดโอยขึ้นมาอีกเมื่อไอ้หมานี้บีบผมแรงขึ้นไปอีก ทำไมต้องทำให้เจ็บด้วย ผมไปทำอะไรให้นักหนา ผมไม่ได้ตามมันแต่ผมตามพี่กาจพลที่รักของผมตั่งหาก เจ็บไขมันจะปลิ้นแล้ว ฮือออออออออออ
ปี๊ดดดดดดด ๆๆๆๆๆ เสียงบีบแตร่รัวๆทำให้ไอ้เสาร์ชะงักผมเลยชักเอาแขนตัวเองออกมาจากคีมเหล็กนั้นจนก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นดังผลั๊ก ถ้าพื้นเค้ายุบขึ้นมาผมต้องโดนปรับยับแน่ๆ โทษฐานทำของหลวงเสียหาย เพราะไอ้บ้าเสาร์นิสัยไม่ดี ผมเจ็บมากแท้ๆ ยังไม่ยอมปล่อยอีก
“ทำอะไรน่ะ! ไอ้บ้า!!!! พี่ใหญ่ลงไปกระทืบมันเลย น้องเล็กไม่ยอมนะ มันนิสัยไม่ดี!!!!”
เสียงโวยวายนั้นทำให้ผมที่นั่งกุมแขนตัวเองอยู่เงยหน้าขึ้นไปมองปรากฏภาพตัวเล็กวิ่งมาตีๆไอ้เสาร์ที่หลบไปมาเหมือนกุ้งโดนมะนาว ผมเหลือบไปมองในรถคันสีดำเห็นพี่ใหญ่หน้าโหดกำลังดับเครื่องเดินลงมาหน้านิ่ง เขาเดินเข้ามาใกล้ผมก่อนจะยื่นมือมาให้จับ แต่พี่ครับ หน้าพี่โหดผมไม่กล้า …
“มะ ไม่เป็นไรครับ …ผมไม่เป็นไร” ว่าแล้วผมก็พยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนจะเก็นตัวเล็กวิ่งมาหาผมแถมเดินหยิกหูไอ้เสาร์ลากมาด้วย ไอ้เสาร์ร้องโอดโอยยังไงก็ไม่สนใจ ผมว่าถ้าไม่มีพี่ใหญ่ดูตัวเล็กอาจะปลิวตามกระแสลมตะวันตกไปแล้วก็ได้
“ขอโทษเลยนะ ขอโทษปังเดี๋ยวนี้ นิสัยไม่ดีทำร้ายเพื่อนได้ยังไง! พี่ใหญ่ทำโทษเลยทำโทษเลย!”
เสียงแจ๊วๆของตัวเล็กไม่ทำให้พี่ชายหน้าโหดอย่างพี่ใหญ่ขยับเขยื้อน เขามองผมสลับกับไอ้เสาร์ที่กำลังโดนตัวเล็กตบซ้ำแล้วซ้ำอีกแอบสะใจนะแล้วก็สงสารด้วย พี่ใหญ่เลิกยืนมองหน้าผมด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหาไอ้เสาร์ที่หน้าชาเนื่องจากโดนตบไปซะหลายทีที่ยืนลูบแก้มตัวเองอยู่ข้างๆไปไหนไม่ได้เพราะตัวเล็กจับชานเสื้อตัวไว้ไม่ให้หนี ตัวเล็กนี้ก็เก่งนะ โดดตบเป็นแมวเลย ขนาดไอ้เสาร์ตัวยักษ์ซะขนาดนั้น
“พี่จะคิดว่าไม่เคยเห็นเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อน … แต่ถ้ามีคราวหน้าอีก ไม่ว่าพี่จะรู้จากทางไหนก็ตาม อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ จำไว้ ถ้ารับทราบแล้ว ก็ไปซะ แต่ถ้ายังไม่เข้าใจจะลองดูก็ได้นะครับ ?”
“ชิ เอาใจกันเข้าไปสิ ไอ้อ้วนขยะเนี้ย! ” มันพูดเสร็จก็เดินหันหลังกลับไป ผมได้แต่มองตามหลังมันไป …อ้วนขยะหรือ ?
“ใครอ้วนขยะว่ะไอ้บ้า! คอยดูนะ ฉันจะทำให้ปังผอมให้ดู! และจะทำให้นายหลงรักปังด้วย!!!!!”
“เฮอะ ไม่มีทางซะหรอก ไอ้เตี้ย!!!!!!!”
“หน่อยยยยยยยยยยยย!” ตัวเล็กเต้นเล่าๆจนผมต้องเข้ามาห้ามไว้ก่อนที่ลมจะออกหูเล็กๆนั้น
“พอเถอะตัวเล็กเราไม่เป็นไร”
“อย่าไปยอมนะปัง คนนิสัยไม่ดีแบบนี้ต้องเอาคืนให้เข็ด และเจ็บมากไหมขอตัวเล็กกูหน่อย”
“ไม่เป็นไรจริงๆ เราชินแล้วล่ะ”
“ชินหรอ หมายความว่าไอ้บ้านั้นทำกับนายอย่างนี้ประจำเลยหรอ” ก็ไม่ประจำหรอก แต่ก็เกือบทุกทีที่ไอ้บ้านั้นเห็นผมทำอะไรขัดใจ ผมถึงไม่อยากทำอะไรไงล่ะ เพราะผมไม่อยากเจ็บตัว
“และนี้ตัวเล็กมาทำอะไรที่นี้หรอ ?”
“ก็แบบว่า … แฮะๆ ตัวเล็กตามมาน่ะ ตัวเล็กอยากเห็นบ้านของปังปังอ่ะ น๊าๆพาไปดูหน่อย” ตัวเล็กเดินเข้ามาเอาหัวถูๆไถๆกับแขนผมอย่างเอาอกเอาใจ แหม ดูสายตาพี่ใหญ่มองมาสิ … น่ากลัวไปอีก =_=’
“อย่าเลย ไว้เจอกันที่ บ้านเราจนไม่สวยหรอก อย่าทำให้เราลำบากจเลยนะ แล้วเจอกันที่มหาลัยนะตัวเล็ก”
“แต่ว่า …”
“ผมไปก่อนนะครับพี่ใหญ่ สวัสดีครับ ไปนะตัวเล็กขอบคุณมากๆนะครับ”
ผมว่าและรีบจ้ำอ้าวออกมาทันทีไม่สบตาทั้งคนพี่และคนน้องได้ยินเสียงตัวเล็กแว่วตามมาก็ไม่หันกลับไปมอง เอาตามจริง ผมไม่อยากให้ตัวเล็กและพี่ใหญ่มาเห็นสภาพผมแบบนั้น ดูจากรถหรูคันนั้นของทั้งคู่ถ้าพวกเขาไปเห็นสภาพผมเขาจะต้องทั้งสงสารและสมเพช ทำไมล่ะ ผมอยู่ของผมก็มีความสุขดี ถึงบ้านจะเก่า พ่อจะเป็นภารโรงเงินเดือนนิดเดียว ไม่มีแม่เหมือนใครเค้า แต่พ่อก็ส่งผมเรียนจนจบ และได้ต่อมหาลัย ถึงผมจะอ้วน แต่ผมก็ไม่ได้ไปขอใครกิน ถึงผมจะอยากผอมเพราะพี่กาจพล ผมก็ไม่ได้ไปคิดบนหัวใคร ถึงผมจะร้องไห้นับร้อยครั้ง ผมก็ไม่ได้ไปร้องไห้ให้ใครเห็น … ฉะนั้นอย่างสงสารผมเลย …
.
.
.
“เจ้าปังเอ็งไปอยู่หอซะไป”
ผมที่นั่งจกน้ำพริกปลาทูมื้อเย็นอยู่เบ้ปาก ไปอยู่โน้นใครจะดูแลพ่อ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วล้มหัวฟาดพื้นไปจะทำยังไงอีกอย่างถ้าผมไป ผมก็ไม่ได้เจอพี่กาจพลที่รักเสน่ห์หาของผมน่ะสิ เฮ้อ คิดถึงเมื่อเย็นแล้วก็ปวดหัว ทำไมนะไอ้อ้วนธรรมดาๆอย่างผมต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนั้นด้วยอายคนจะแย่ ชีวิตผมเจอแต่คนโหดๆ ยกเว้นพี่กาจพลคนเดียวที่น่ารักสำหรับผมเสมอ รักนะครับ จุ๊บๆ ถึงผมจะทำตัวเป็นนักถ้ำมอง แต่ผมก็รักพี่จริงๆนะครับ ถึงพี่จะไม่เห็นเงาไขมันของผมแม้สักนิดเดียวก็เถอะ ก็ดีแล้วเพราะผมก็ไม่อยากให้พี่จ้องมองผมที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน
“เอ็งฟังพ่ออยู่รึเปล่าไอ้ปัง”
“ไม่ไปจ๊ะพ่อ หนูอยู่บ้านนี้แหละสบายใจแล้ว” ผมว่าก่อนจะเอาหน่อไม้ลวกชิ้นเล็กๆเข้าปาก กินผักเยอะๆจะได้ขับถ่ายดี
“แต่เอ็งเดินทางลำบากพ่อสงสารกว่าจะไปกว่าจะมาก็ สองชั่วโมงนะเอ็ง ค่ารถค่าเรือบวกลบคูณหารกันแล้วข้าว่ามันก็พอๆกัน” พ่อพูดอย่างมีเหตุผลพลางตัดทอดมันใส่ลงมาในจานผม หอหรอแค่คิดก็สยองแล้วชีวิตที่ต้องงทำอะไรด้วยตัวเองหมดคงน่าลำบากน่าดู ผมไม่อยากไปเลย แต่แหม่! ทอดมันนี้มันอ้วนน๊า! เหลือไว้ก็เสียดายกินๆเข้าไปเถอะสงสารคนที่เขาไม่มีกิน
“แต่ว่า …” ผมเคี้ยวยั๊บๆจะพูดค้านพ่อ แต่เจอไขเจียวยัดเข้าปากจนต้องเคี้ยวลงกระเพาะเสียก่อน น้ำมันเยอะฟุดๆ
“เอ็งควรจะไปเผชิญโลกภายนอกแล้วล่ะเจ้าปัง”
.
.
.
และแล้วจากคำประกาศิตของพ่อ ผมก็จรลีมายืนอยู่หน้าหอพักสีเขียวพื้นหญ้า พร้อมกับกระเป๋าใบโตบนหลังแต่พ่อที่กำลังขนของลงมาจากรถสองแถวที่จ้างขนของมาให้ผม หอพักนี้อยู่ข้างมหาลัยเลยครับเป็นหอนอกซึ่งค่าหอจะแพงกว่าหอใน แต่พ่อก็ยืนยันนอนยันตะแคงยันว่าอยากให้ผมอยู่ที่นี้เพราะแกเป็นเพื่อนกับเจ้าของหอนี้ผมก็เลยไม่รู้จะเอาเถียงอะไรอีก ผมมันกินง่ายอยู่ง่ายอยู่แล้วไม่งั้นตัวจะขนาดนี้หรอ!!!
โดยรอบเต็มไปด้วยร้านอาหารและดูเงียบสงบเพราะมันยังไม่เปิดเทอม เด็กยังไม่เข้ามาพักกันมากนัก เฮ้อ ผมขอส่งกระแสจิตหาที่รักผมแปป พี่กาจพลครับต่อไปนี้เรามาเจอกันที่มหาลัยนะครับผมอยากเห็นพี่ทุกวันผมจะได้มีความสุขและมีกำลังใจในการเอาน้ำหนักกว่าครึ่งตัวนี้ออก ถ้าผมเห็นพี่ทุกวันผมคงมีกำลังใจมากแน่ๆ ผมมั่นใจ!!!
“อ้าว ไอ้ทรงยศ ข้ารอเอ็งตั้งนาน สบายดีใช่ไหมว่ะ ฮ่าๆๆๆ นี้ลูกเอ็งหรอ แหม่ สมบูรณ์เหมือนแม่มันไม่มีผิด” มีลุงท่าทางใจดีคนนึงวิ่งออกมาจากในหอพักก่อนจะโหมเข้ากอดร่างเล็กๆผอมแห้งของพ่อผมซะเต็มแรงจนผมกลัวว่ากระดูกกระเดี้ยวพ่อผมจะหักเสียก่อน
“เอ็งก็ว่าไอ้ผดุง ฮ่าๆๆๆ ข้าสบายดีเอ็งก็ดูดีนี้หว่า ไอ้ปังไหว้ลุงเขาซะนะ”
“ฮ่าๆๆๆ สวัสดีๆ ไม่ต้องเกรงใจลุงจองห้องไว้ให้แล้วอยู่ชั้น 10 บนสุด รับรองอากาศบริสุทธิ์เลยลูกเอ้ย!” ผมยิ้มให้แกแต่ไม่พูดอะไร พอผู้ใหญ่คุยกันเสร็จลุงผดุงก็เรียกให้เด็กผู้ชายในหอมาช่วยกันขนของยกใหญ่ ทั้งๆที่ผมและพ่อบอกไม่ต้องขนเองได้แล้วแท้ แบบนี้พวกเขาต้องเขม็งผมแน่ๆ หาว่าผมเป็นไอ้อ้วนนิสัยไม่ดี ขนเองไม่ได้แน่ๆ
“มาเดี๋ยวช่วย” ในขณะที่ผมกำลังจะยกกล่องลังที่ใส่เครื่องนอนหมอนมุ้งอยู่ผมก็ต้องชะงักเมื่อมือใหญ่ๆเอื้อมมาจะช่วยผมยก นี้พวกนายแย่งผมขนไปหมดแล้วนะยังจะมาแย่งกันอีกหรอ ! แบบนี้ผมต้องจ่ายค่าจ้างรึเปล่าผมไม่มีตังหรอกนะ เอาไขมันผมไปแทนได้ไหม! ผมให้นะ เอาไปหมดตัวเลยก็ได้!
“ไม่ต้องหรอกครับ – อ่ะ! พี่ใหญ่!!!!”ผมเผลอตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นหน้าโหดๆของพี่เขาในระยะใกล้ๆ ก่อนจะผงะออกทิ้งลังเครื่องนอนลงบนพื้น พี่เค้ายืนหน้าโหดถึงจะหล่อแต่ผมก็กลัวเขาจะต่อยผม! เขาไม่ยิ้มแถมอยู่ในชุดนอนอีกด้วย! ระ หรือว่าพี่เค้าอยู่หอนี้!!!! ไม่จริงน๊า!
“อ้าว ปังปังหรอ! ดีจังเลย พี่ใหญ่ให้น้องเล็กอยู่กับปังปังนะ!” เดี๋ยวตัวเล็กที่วิ่งมาเกาะแขนผมอยู่นี้จากไหน!!!
“ไอ้อ้วนกับไอ้เตี้ย” และไอ้เสาร์ที่เดินผ่านเข้าหอพักไปเมื่อกี้มาจากไหน!!!!!!!
คุณพระ! นี้มันอะไรก๊านนนนนนนนนน!!!!!!
============================
มาสั้น ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวไปอัพอีพี่คิงต่อด้วยล่ะคืนนี้ 
รักทุกคนนะค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจมากด้วย
เออ พอจะเดาพระเอกได้รึยัง บอกไว้ก่อนนะ คนเขียนชอบคนแก่กว่า ฮ่าๆๆๆๆ
แต่รับรองคู่รองมันส์ไม่แพ้กันจ๊ะ
และแน่นอน เรื่องไม่จบง่ายๆ เพราะหมูปังต้องเจอคนอีกเยอะ
ฉะนั้นเป็นกำลังใจให้หมูปังและพี่ๆน้องๆที่กำลังจะแห่กันเข้ามาเป็นขบวนนะ
รักทุกคนน๊า
เราอ่านทุกคอมเม้นส์นะคร้าบบบ ฉะนั้นส่งมากันได้เต็มที่อยากให้ตอบก็เขียนกำกับไว้นะค่ะ
อิอิ เทคแคร์นะเลิฟๆ
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 551056 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก