หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  รักพี่เสียดายน้องแต่ไงก็เชียร์ไปร์ต่อไม่เชียร์คนแก่ 555+

[ka[ze]na]

รักซึนๆ กับคนมึนๆ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

คุณปริมเชียร์วันกับคุณอธิปมากเลยน่ะ เป็นสาววายป่ะเนี่ย

[Pam_ban]

ชักเป็นห่วงไปทขึ้นมาแล้วสิ  ไม่รู้ว่าวันจะใจแข็งกับคุณอธิปได้หรีอเปล่าถ้าได้รู้ความจริงที่อธิป (ดูเหมีีีิิอนจะ) มีใจให้  เพราะทั้งใจดี  เอาใจใส่  ให้เรียน  ให้งานแม่ทำ  ให้ที่อยู่  และที่สำคัญยังเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับวันอีก  ซึ่งก็น่าเห็นใจวันอยู่ถ้าต้องให้เลึอกจริง ๆ     อาจจะคิดข้ามขั้นไปหน่อย  แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ



รอตอนต่อไปค่ะ


 

[fay 13]

 

[kitwiphat]

คุณอธิปหึงวันแล้ว5555

[manutty]

ดีใจกับวันด้วยที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ ดีแล้วที่วันคิดได้ ไม่มีอะไรให้เราต้องนึกถึงไปมากกว่าแม่ ไม่ต้องทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัวเองและแม่ดีที่สุด และเชื่อว่าวันทำได้    ตอนนี้สงสารไปร์ทจังเลย จะเชียร์คุณอธิปก็เห็นใจไปร์ท ไม่คิดว่าจะรักและจริงจังกับวันขนาดนี้ อยากให้คู่กันนะ แต่อุปสรรคจากแม่ไปร์ทนี่สิ วันก็ไม่อยากให้ไปร์ทมีปัญหาและมายึดติดด้วย  ไปรท์ก็ขอให้วันรอ วันก็รอเพราะรักไปรท์เหมือนกัน แต่จะรอไปได้สักเท่าไหร่ แม่ไปรท์ต้องมาจัดการแน่ๆ สงสารวันจังเลย ไม่รู้ว่าจะออกมายังไง อยากให้คู่กันนะ (อีนี่เริ่มโลเล) หรือจะเอาสองเลยก็ดีนะ ไหนๆก็เป็นวันทองยุคใหม่ เอาสองเลย

คุณอธิป เริ่มออกอาการแล้วนะคะ แหม มีมาดักรอตักเตือน ทำเพื่อส่วนรวมหรือส่วนตัวอ่ะ  ผู้ชายคนนี้ก็ดีจริงๆเลย ช่วยเหลือวันทุกอย่างทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักกันดีด้วยซ้ำว่าวันเป็นใคร มาจากไหน ดีไม่ดี วันก็มีใจเต้นตอบแล้วด้วย โอ้ย  เลือกยากจังเลย  เอาเถอะไม่ว่าจะคู่กับใครขอให้วันสมหวังและมีความสุขกับเขาหลายๆทีทีเถอะ เจ็บมาเยอะแล้ว 

ปล. โดยรวมคนเขียน เขียนดีแล้วนะ แต่มีที่เราสงสัยก็เรื่อง รัก กับ หมอ ตอนแรกๆ เหมือนเขามีซัมติงอะไรกัน มีปากเสียง รักพูดเหมือนผุ้หญิงเหมือนกันหมดอยากได้ผุ้ชายดีๆ คือ อยากเผือกอ่ะ ย้อนไปอ่านอีกหลายรอบก็ยังไม่มีบอกนะ หรือจะมีตอนหลัง อันนี้ถามเฉยๆนะ ไม่ทำไมหรอก แล้วแต่จ้า หรือถ้ามีเคลียร์แล้วบอกเขาด้วยนะ เขาหาไม่เจอจริงๆ และ รัก กับ อายจะมีคู่ไหม อยากให้สองคนนี้มีคู่หรือ กินกันเองดีอ่ะ

[จี้ซัง]

คำเดียวค่ะ คุณอธิปเท่านั้นที่คู่ควร
ส่วนไปท์ดูเหมือนริบหรี่เต็มทน

[Yunatsu]

พิรุธสุดๆเลยน้าาาาคุณอธิปปปป
 
สงสัย แฟนใหม่แน่เลย
แต่ว่าเปนพระเอกเลยละกัน
วันเจออะไรมาเยอะแล้ว

[PoPuAr]

ต่างคนต่างออกอาการกันแล้วสินะ
ช่วยลุ้นให้รักครั้งนี้ของวันไม่มีอุปสรรคใดๆอีก
นี่เราต้องสละคุณอธิปให้วันสินะ

[AMMY★]

คุณปริมเป็นพี่ใช่ไหม  เฉลยหน่อยดิ ตอนหน้าข้ามกระโดดเลยหรอคะ ตกใจแปปน่ะ
ยังไม่จบใช่ไหม ไม่อยากให้จบเลย 

[Dee^daY]

ความรู้สึกดีเริ่มก่อเกิด ..

[-west-]

ไปป์เด็กไปปป สงสารนะ แต่สงสารวันเหมือนกัน ยิ่งคบยิ่งเหนื่อย นอกจากปัญหาตัวเองแล้วไหนจะปัญหาของไปป์อีก

[Akikojae]

ดีใจกับวันด้วยที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ ดีแล้วที่วันคิดได้ ไม่มีอะไรให้เราต้องนึกถึงไปมากกว่าแม่ ไม่ต้องทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัวเองและแม่ดีที่สุด และเชื่อว่าวันทำได้    ตอนนี้สงสารไปร์ทจังเลย จะเชียร์คุณอธิปก็เห็นใจไปร์ท ไม่คิดว่าจะรักและจริงจังกับวันขนาดนี้ อยากให้คู่กันนะ แต่อุปสรรคจากแม่ไปร์ทนี่สิ วันก็ไม่อยากให้ไปร์ทมีปัญหาและมายึดติดด้วย  ไปรท์ก็ขอให้วันรอ วันก็รอเพราะรักไปรท์เหมือนกัน แต่จะรอไปได้สักเท่าไหร่ แม่ไปรท์ต้องมาจัดการแน่ๆ สงสารวันจังเลย ไม่รู้ว่าจะออกมายังไง อยากให้คู่กันนะ (อีนี่เริ่มโลเล) หรือจะเอาสองเลยก็ดีนะ ไหนๆก็เป็นวันทองยุคใหม่ เอาสองเลย

คุณอธิป เริ่มออกอาการแล้วนะคะ แหม มีมาดักรอตักเตือน ทำเพื่อส่วนรวมหรือส่วนตัวอ่ะ  ผู้ชายคนนี้ก็ดีจริงๆเลย ช่วยเหลือวันทุกอย่างทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักกันดีด้วยซ้ำว่าวันเป็นใคร มาจากไหน ดีไม่ดี วันก็มีใจเต้นตอบแล้วด้วย โอ้ย  เลือกยากจังเลย  เอาเถอะไม่ว่าจะคู่กับใครขอให้วันสมหวังและมีความสุขกับเขาหลายๆทีทีเถอะ เจ็บมาเยอะแล้ว 

ปล. โดยรวมคนเขียน เขียนดีแล้วนะ แต่มีที่เราสงสัยก็เรื่อง รัก กับ หมอ ตอนแรกๆ เหมือนเขามีซัมติงอะไรกัน มีปากเสียง รักพูดเหมือนผุ้หญิงเหมือนกันหมดอยากได้ผุ้ชายดีๆ คือ อยากเผือกอ่ะ ย้อนไปอ่านอีกหลายรอบก็ยังไม่มีบอกนะ หรือจะมีตอนหลัง อันนี้ถามเฉยๆนะ ไม่ทำไมหรอก แล้วแต่จ้า หรือถ้ามีเคลียร์แล้วบอกเขาด้วยนะ เขาหาไม่เจอจริงๆ และ รัก กับ อายจะมีคู่ไหม อยากให้สองคนนี้มีคู่หรือ กินกันเองดีอ่ะ

เป็นคนแรกที่ถามเลยค่ะ ตอนพิเศษเจอกันค่ะ อิอิ
ไม่ใช่แค่ของรักนะคะ ของทุกคนที่เคยเข้ามาในเรื่องก็จะมีค่ะ
แต่ต้องรอเรื่องนี้จบก่อนนะ หุหุ

 

[Apple_matinie]

ชอบตอนนี้มากค่ะ 

แอบดีใจจจจจจจ คุณอธิปหึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คุณอธิปจะได้เป็นพระเอก  กริ๊ดดดดดดดดดด
แต่ถ้าคุณอธิปเป็นพระเอก ก้อสงสารไปท์อ่ะ 
หรือจะเอาแบบว่า ไปท์เสียใจมากที่แม่กีดกันเรื่องวัน ขับรถไปเหม่อลอย เลยขับรถชนตายเสียชิวิต แบบนี้มันก้อเปนอุบัติเหตุ 

 

[AMMY★]

ชอบตอนนี้มากค่ะ 

แอบดีใจจจจจจจ คุณอธิปหึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คุณอธิปจะได้เป็นพระเอก  กริ๊ดดดดดดดดดด
แต่ถ้าคุณอธิปเป็นพระเอก ก้อสงสารไปท์อ่ะ 
หรือจะเอาแบบว่า ไปท์เสียใจมากที่แม่กีดกันเรื่องวัน ขับรถไปเหม่อลอย เลยขับรถชนตายเสียชิวิต แบบนี้มันก้อเปนอุบัติเหตุ 

ใจร้ายยยย 

[t2007]

ไปร์จะมีคู่มั๊ย แล้วจะคู่กะใคร เป้ปั้นปึ่งกะวัน อร้าย อร้าย จะรู้ตัวมั๊ยนั่น แล้ววันก็สังเกตุอาการเป้ออกด้วย

[Akikojae]

เรียนให้ทราบโดยทั่วกัน วันศุกร์นี้ - วันจันทร์หน้า คนเขียนไปเฝ้าแม่ผ่าตัดค่ะ
แม่คนเขียนเป็นเนื้องอกสองที่ คงไม่ได้มาลงให้อ่านกันนะคะ
ต้องขอโทษทุกคนด้วยจริงๆน้า เรื่องที่ขอค้างมีสามเรื่องนะคะ แล้วจะรีบมาต่อให้ค่ะ

วันทองเดอะซีรีย์
★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★
◇ .. อารมณ์ .. ◇


 

[manutty]

อันนี้เรื่องโปรด เข้ามารับทราบ จะรอ วัน วา 


ปล. เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคุณแม่ด้วยจ้า

[PoPuAr]

ขอให้คุณแม่หายป่วยเร็วนะคะ

[kitwiphat]

ขอให้คุณแม่หายป่วยปลอดภัยนะ

[Dee^daY]

ขอให้ปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงทุกๆ ฝ่าย สู้ๆ ..

[jamlovenami]

อิย๊าาาาา .... คงมิใช่อย่าที่กระป๋มคิดชิมิ 

[AMMY★]

รอได้เสมอค่ะ เรื่องโปรดดด .. ขอให้คุณแม่หายไวๆค่ะ

[Pam_ban]

ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีดังที่ตั้งใจไว้  และไม่มีภาวะแทรกซ้อนอะไรนะคะ 

เรี่่ี่่่องนิยายไม่ต้องรีบก็ได้นะคะ  เพราะคิดว่าคนเขียนคงจะเป็นห่วงคุณแม่มาก ๆ อยู่  ไว้ท่านแข็งแรงขึ้นจนหายดีก่อนดีกว่าค่ะ จะได้เต็มที่  ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง  เช่ี่อว่าแฟนนิยายทุกคนคงเข้าใจและคิดแบบนี้เหมี่อนกัน   

เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน  คุณแม่  และครอบครัวนะคะ   


 

[hormonesyj]

รอวันเสมอค่ะ คนเขียนไม่ต้องห่วงทางนี้นะคะ จะกลับไปอ่านรออีกรอบบบ รักเรื่องนี้ 

[Akikojae]

น้องชายที่รัก






  กูไม่ได้แอ๊บใส เพียงแต่ไม่เข้าใจ .. คุณอธิปทำตัวเหมือนคุณดริณตอนหวงก้างอย่างไรอย่างนั้นเลย ซึ่งคนอย่างกูที่ผ่านความรักมาตั้งเท่าไหร่ ทำไมจะดูไม่ออก เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาแค่หวงและห่วงกูเหมือนน้องชายคนหนึ่ง หรือว่า หึงหวงแบบคนรักกันแน่  แต่บางทีก็ไม่แน่เสมอไป บางทีสิ่งที่เราเห็นมันก็ไม่เป็นความจริง ขนาดคนที่ทำเหมือนรักนักหนา เขายังนอกใจกันได้ลงคอ ..




  สองอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว กูต้องเริ่มเรียนพื้นฐานใหม่ทั้งหมดเพราะคะแนนออกมาไม่ดี ครูศรีสอนเข้าใจง่าย โดยเฉพาะชีวะกับเลข กูเป็นคนหัวไว เพียงแต่ขี้เกียจเท่านั้นเอง พอมาตอนนี้ พอครูให้จำอะไร กูก็จำได้แม่น  เวลาครูให้การบ้านไปหัดพูดภาษาอังกฤษ กูก็เอาไปพูดกับม้งกับกะเหรี่ยงเล่น  แต่ไม่มีใครฟังรู้เรื่องสักคนให้ตาย ฮ่าาาาาา .. อยู่ที่นี่สบายทั้งตัว สบายทั้งใจ แค่มีแม่ มีเพื่อน มีคนที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลก็พอใจแล้ว ไม่ขออะไรไปมากกว่านี้




"โต๊ะน้าขอกาแฟลาเต้ ม่าค่อหวาถั้วนือ"
(โต๊ะนั้นขอกาแฟลาเต้ ไม่ค่อยหวานถ้วยนึง)




"ด้าๆ รอแป๊น้า 555555"
"ได้ๆ รอแปปนะ ฮ่าาาา"





 กูแกล้งพูดตามเด็กม้ง ทีนี้ล่ะขำกันลั่นให้อายลูกค้าเลย ก็มันตลกอ่ะ นี่ดีนะกูอยู่จนคุ้นเคยแล้วถึงได้ฟังมันพูดรู้เรื่อง ตอนลูกค้าสั่งมันพูดกันไงให้เข้าใจวะ ฮ่าาาา





"เอาปาเสอะซ้าา"
( เอาไปเสิร์ฟซะ )





กูยื่นแก้วลาเต้ร้อนให้มัน มันก็เดินไปเสิร์ฟ ช่วงนี้กูกับคุณปริมเราสนิทกัน เวลาคุณเอ่อพี่ปริมจะออกไปข้างนอกก็จะเรียกให้ไปด้วยตลอด หลังๆมานี่กูชักเริ่มไม่มั่นใจละว่าพี่ปริมเป็นแฟนคุณอธิปหรือเปล่า ก็บางทีคุณอธิปก็เรียกเธอว่าพี่ บางทีก็ดูเล่นกันเหมือนพี่น้อง แล้วกูก็บื้อเป็นสากอะไรไม่รู้ แทนที่จะถามออกไปให้มันรู้แล้วรู้รอด !





"โอ๊ย! "  มัวแต่คิดเรื่องชาวบ้าน เลยโดนมีดบาดนิ้วเพราะมัวแต่เหม่อเนี่ย แสบชะมัด ปวดไปหมดเลย ดีว่าไม่เข้าเนื้อมาก ไม่อย่างนั้นอาจมีนิ้วขาดได้ แต่ตอนนี้เลือดไหลจนเอาทิชชู่ซับไม่อยู่  ทำไงดี ไม่มีใครมาเปลี่ยนตรงนี้เลย ไปไหนกันหมดนะ






"วันทำอะไรอยู่ .. อ้าววัน เป็นอะไร เอ้ย เลือดออกนี่ หลักฐานคาเขียงเลย ไปๆทำแผลเลย แสบเลยดิ มะนาวซะด้วย  เร็ว กระเป๋ายาอยู่ในออฟฟิศเป้อ่ะ รีบเลยวัน ตรงนี้พี่จัดการเอง"  พี่ปริมขึ้นมาพอดี พอเธอเดินมาใกล้ๆเห็นหลักฐานชัดๆกูก็ยิ้มแหยๆให้ พอดีลูกค้าสั่งน้ำมะนาวสดอ่ะ เลยจัดมะนาวแช่เลือดให้ซะ เจ็บตัวตลอดศกเลยไอ้วันเอ้ย






"ขอโทษนะครับ"  กูเคาะห้องแล้วเปิดเข้ามา เอ้า ไม่อยู่นี่นา แต่ทำไมเปิดไฟเปิดแอร์ทิ้งไว้ ช่างมัน กูหยิบกระเป๋ายาเอาแอลกอฮอลมาเช็ด สักพักได้ยินเสียงคนเดิน สงสัยคุณอธิปกลับมาแล้ว





"อ้าววัน เป็นอะไรล่ะ ไหนมา .. ขอดูหน่อย". คุณอธิปเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงข้างๆบนโซฟา เขาดึงนิ้วกูไปดูแล้วเช็ดสำลีให้อีกรอบ คุณอธิปดูตั้งใจทำแผลมาก เขาไม่ละสายตาจากนิ้วชี้กูเลย พอเช็ดสำลีเสร็จ คุณอธิปก็ทายาแดงให้แล้วแปะสำลีพันทับด้วยสก็อตเทปรอบนึง





"เสร็จแล้ว  คราวหน้าก็ระวังหน่อยนะ  เจ็บตัวแค่นี้ไม่เท่าไหร่แต่ถ้าเรินเร่อมากไปมันจะส่งผลต่อตัวเองได้นะวัน"  เขาพูดแล้วเก็บยาเข้ากล่อง เขาเป็นคนใจดี แต่ก็แอบน่ากลัวไปนะบางที





"ขอบคุณครับ" กูยกมือขึ้นไหว้เขา เขาเลยยื่นมือมาลูบหัวกูที่นั่งอยู่ใกล้ๆ .. อบอุ่น มือที่ส่งมามันอุ่นมากจนกูต้องเงยหน้ามองเขา เราสบตากันและมันทำให้รู้สึกแปลกๆไป ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม .. สัมผัสที่ส่งมาเหมือนแรงดึงดูดให้กูต้องก้มลงไปไหว้เขาที่บ่าอีกครั้ง ส่วนคุณอธิป เขาแค่หอมหัวกูเบาๆ หลังจากนั้นเราก็ผละจากกัน แค่นั้นจริงๆ



.




"ไอ้วัน .. ไอ้วัน!!"





" เอ้อ! เหม่ออะไรของเอ็ง!  เดี๋ยวมีดก็บาดอีกรอบหรอก ไปๆ ไปพักซะ เดี๋ยวแม่ทำเอง"





"โทษนะแม่" 





 "เออๆ ไม่นอนก็เดินสูดอากาศบ้างลูก เหม่อบ่อยแม่เป็นห่วงเน่อ"





กูขอตัวออกมาจากครัว ออกมาสูดอากาศตามที่แม่บอก ไม่รู้ว่าตั้งแต่เย็นกูเป็นอะไร .. เหม่อตลอด คงเพราะกูคิดมากเรื่องที่คุณอธิปทำใช่ไหม ก็เขายังไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ไม่ตื่นเต้น สีหน้าก็ปกติ  แล้วทำไมกูต้องตื่นเต้นด้วยวะ ก็แค่หอม แค่น้องชาย แค่ลูกจ้าง โอ๊ย !! ใครก็ได้เอาเรื่องนี้ออกไปจากหัวกูที !!





"ทำอะไรเงียบๆคนเดียว"  อะไรวะ ! .. เห้ย ตกใจหมดคุณอธิป โอ๊ย มันเงียบอ่ะจริง แต่คุณดันมาเงียบกว่านี่ดิ สะดุ้งโหยงเลยกู






"ตกใจหมดคุณอธิป .. ผมมาเดินสูดอากาศครับ .. แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ"  ก็ที่จริงเขาต้องอยู่ในห้องทำงาน หรือไม่ก็เข้าห้องนอนไปแล้วอ่ะ






"พอดีร้อน อยากว่ายน้ำ .. นายสนใจไปกับฉันไหมล่ะ ได้ผ่อนคลายนะ"  เขาชวนไปว่ายน้ำหรอ  เอาไงดีอ่ะ เรื่องนั้นก็ยังคิดมากอยู่เลย  แต่ถ้าไปก็ได้เล่นน้ำ แถมอาจจะได้คำตอบที่คิดเรื่องเมื่อเย็นทั้งวันด้วย





"ครับ แต่ผมไม่มีกางเกงว่ายน้ำนะ"  กูบอก เขาสั่นหัวไม่เป็นไร กูเลยวิ่งไปเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นกุด เสื้อกล้าม ผ้าขนหนู แล้วก็แวะบอกแม่เสียหน่อย พอเดินออกมาก็เห็นคุณอธิปยืนคุยกับคุณปริม เออ เขามีกงมีกอดกันด้วย สรุปคงแฟนจริงๆใช่ไหม






"ไปว่ายน้ำหรอวัน เสร็จแล้วกลับมาอย่าลืมทำแผลล่ะ พี่เข้าห้องละ ยุงเริ่มตอม"  เธอบอกแล้วเดินไปทางห้องนอน คุณปริมนอนแยกกับคุณอธิปนะ แต่ห้องติดกันนั่นแหละ แถมมีประตูเปิดถึงกันได้ด้วย ไม่แน่เขาอาจจะเข้าหากันตอนกลางคืนก็ได้ใครจะไปรู้






"คงไม่เจ็บแผลใช่ไหม". เขาถาม กูพยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินตามคุณอธิปไป ไม่มีไรทำอ่ะ อีกอย่างยังไม่เคยเล่นน้ำที่สระของรีสอร์ทเลย





"ลงมาสิ  มันไม่ลึกมากหรอก" เขาบอก ตอนนี้คุณอธิปลงไปว่ายได้สองรอบแล้ว ไม่ลึกบ้าอะไร ก็เขายังน้ำถึงคอเลย กูลงไปก็มิดหัวดิ





"มาเถอะน่า"  เขาส่งมือมารับตัวกูลงไป คุณอธิปใส่แค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ส่วนกูใส่กางเกงขาสั้นเสื้อกล้าม ไม่รู้ดิ ถ้าว่ายคนเดียวอ่ะถึงจะกล้าโชว์ แต่นี่มันแปลกๆอ่ะ อยู่กับเขากูยังไม่คุ้นชิน





"ตีขาแบบนี้ แล้วก็เอาแขนขึ้นแบบนี้"  พอลงมาเขาก็สอนกูว่ายน้ำ ว่ามันต้องทำแขนแบบไหน ตีขาและหายใจอย่างไร เขาเป็นสุภาพบุรุษมากๆ แทบจะไม่แตะตัวกูเลยด้วยซ้ำ ถ้ากูเป็นคุณปริมกูคงดีใจที่มีแฟนสุภาพบุรุษขนาดนี้  .. กูว่ายไป ว่ายมาสักพักก็เริ่มหายใจเป็น คุณอธิปว่ายไปกลับเร็วมาก หุ่นเขาอย่างแมน กล้ามนี่เป็นมัดเลย ส่วนกูนี่แห้งได้อีก สงสัยต้องเฟิร์มหุ่นบ้าง .. พูดถึงเรื่องหุ่นก็คิดถึงไอ้รักไอ้อาย เจนี่ เห็นวามันโทรมาเล่าว่าเจนี่ไปอยู่กับคุณอเล็กซ์แล้ว น่าจะจ่ายเงินชดเชยไปหลายอยู่ แต่ก็ดีแล้ว ชีวิตมันแม่งดีกว่าชีวิตกูเยอะ แม้มันจะดูทำตัวไม่แคร์โลก แต่ชีวิตมันก็ไม่เคยต้องมาเจอแบบกู ตั้งแต่โดนข่มขืนครั้งนั้นกูไม่กล้ามีอะไรกับใครอีกเลย มันยังฝังใจอยู่ตลอด กูกลัวว่ากูจะเป็นเอดส์  กินยาครบ 28 วัน รอมาอีกจนครบสองอาทิตย์ พรุ่งนี้ก็ต้องไปตรวจแล้วว่าเป็นหรือเปล่า กูกลัวจังเลย กลัวว่ามันจะออกมาเป็นแบบที่กูคิด





"ไหวไหม .. ขึ้นเถอะวัน ปากสั่นขนาดนี้ พรุ่งนี้นายป่วย ไอ้หมอมันด่าฉันเละแน่ .. มา .. ฮึบ" เราขึ้นจากน้ำ คุณอธิปเดินไปล้างตัว กูก็เดินตามไปติดๆ หือออ พอได้ยืนอยู่ข้างๆกันรู้ได้ถึงความต่างของขนาดตัว กูสูงแค่บ่าเขาเองมั้ง คุณอธิปตัวสูงมาก กูกลายเป็นคนแคระไปเลยเมื่อเทียบกับเขา





"พรุ่งนี้ 10 โมงไปโรงพยาบาลนะ รีบอาบน้ำนอนซะล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย" กูพยักหน้ารับ เขาโยกหัวกูเล่นเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้องไป  เปิดห้องมาก็เจอแม่ไหว้พระกำลังจะนอนแล้ว ส่วนกูก็ถอดชุดที่เปียกแล้วเดินออกมาอาบน้ำ .. น้ำคืนนี้หนาวใช้ได้เลยนะเนี่ย ต้องเปิดน้ำอุ่นไม่งั้นแข็งตายคาห้องน้ำ  กูรีบอาบน้ำใส่ชุดนอน พอเสร็จก็เข้าห้องทำแผลเองเรียบร้อย แล้วปิดไฟ กราบพระ ล้มตัวลงนอนเหมือนทุกวัน




.




"คุณตะวันเชิญห้องคุณหมอเลยค่ะ"  พยาบาลมาเรียกกู เมื่อสิบโมงคุณอธิปขับรถพากูมาด้วยตัวเอง เขาให้กำลังใจกูตลอดว่าไม่เป็นหรอกอย่าคิดมาก กูทำใจแล้ว ถ้าเป็นก็ต้องเป็น ห้ามใครได้ล่ะ






"สวัสดีครับ เรามีสีหน้าดีขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย .. ดีๆ แล้วทานยาครบไหม (ครับ) อ่า ถ้าอย่างนั้นขอหมอตรวจอาการหน่อยนะ เดี๋ยวมีพยาบาลมาเจาะเลือด ตอนนี้นอนรอเลยนะครับ หมอขอเวลาครู่นึง". หมอเดินออกไป สักพักพยาบาลก็เข้ามาตรวจความดัน อาการทั่วไป แล้วก็เจาะเลือดไป คุณหมอคนนี้เขาเป็นเพื่อนกับคุณอธิปกูจำได้ สงสัยได้สิทธิพิเศษ ตรวจละเอียดที่เดียวเสร็จสรรพเลย พอหมอเข้ามาเขาก็ถามเรื่องสุขภาพทั่วไป หมอบอกว่าถ้าครั้งนี้ตรวจค่าเกิน 350 ก็ปิดเคสได้เลย ครั้งที่แล้วตรวจไป 420 ถือว่าดีแล้ว ครั้งนี้ขออย่ากลับไปแบบเก่าเลย กูใจตุ้มๆต่อมๆ หายใจไม่ทั่วท้อง บางทีก็เหมือนอยากจะร้องไห้ กลัวจริงๆ ที่อดทนกินยาทุกคืนต้องนอนไม่หลับ บางทีก็อยากอาเจียน มึนหัว ก็เพราะไม่อยากเป็นโรคร้ายนี้ มันสำคัญมากนะสำหรับชีวิตกู






"ผลตรวจ Anti-HIV เป็น Negative และ VDRL = Non Reactive ค่า cd4 อยู่ที่ 535 ปกติไม่เป็นโรค หมอยินดีด้วยนะครับ หลังจากนี้ก็ใช้ชีวิตปกติได้แล้ว "  กูแทบจะกระโดดกอดคอหมอ อยากเล่าให้แม่ให้ไอ้วาให้ไปท์ฟังมากๆ แล้วก็อีกคนคุณอธิป เขาบอกจะไปทำธุระครู่นึง ถ้าเสร็จให้โทรบอก กูขอบคุณหมอแล้วออกมาจ่ายตัง ก็เงินเขาแหละ ให้ไว้ตั้งเยอะ หมอบอกว่ากูไม่มีเชื้อ และเคสกูไม่เหมือนเคสที่ค่า cd4 ต่ำ คือพวกนั้นมีเชื้อแล้วต้องรักษาตัวไปอีกนะยะ ส่วนกูแค่พักผ่อน ออกกำลังกาย และแนะนำหากมีเพศสัมพันธ์ให้กูหรือคู่นอนสวมถุงยาง แล้วก็กลับมาตรวจทุกๆ 3 เดือนหากเป็นไปได้





"ดีใจด้วยนะวัน ยิ้มได้แล้วสิ"  พอกูเข้ามานั่งในรถ คุณอธิปก็ส่งมือมายีหัวกู กูที่ยิ่งดีใจอยู่เลยยิ้มแป้นใส่เขา ดีใจอ่ะ ดีใจมากๆด้วย เอ๊ะ ว่าแต่เขารู้ได้ไง





"ไม่ต้องสงสัยหรอก ไอ้หมอมันโทรมาบอกฉันเรียบร้อยแล้วล่ะ ถ้าอย่างนั้นรีบกลับบ้านเถอะเนอะ ป่านนี้แม่นายคงคอยข่าวจะแย่". เขาพูดแล้วออกรถ เพิ่งเห็นว่าด้านหลังมีอุปกรณ์เครื่องเขียนเต็มเลย เขาไปซื้อมาหรอ เอามาทำไมล่ะ






"วันยกของข้างหลังลงไปด้วยนะ ของๆนายแหละ ฉันเห็นนายไม่ค่อยมีเครื่องเขียน เก็บเอาไว้ใช้ตอนเรียน" ที่หายไปนี่คือไปซื้อเครื่องเขียนให้กูหรอ ทำไมคุณอธิปถึงเป็นคนดีขนาดนี้เนี่ย





"ขอบคุณนะครับที่ดีกับวัน" กูไหว้เขาแล้วหยิบของลงมาจากรถ





"ไม่ต้องคิดมากหรอก นายก็เหมือนน้องชายฉันคนนึง". เขาพูดแล้วเดินเข้าออฟฟิศไป ส่วนกูรีบเอาของไปเก็บแล้วรีบไปบอกแม่ .. แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิด แม่แทบจะเขวี้ยงตะหลิวแล้ววิ่งมากอดกู ฮือออ รักแม่ที่สุดเลย ไม่มีใครที่กูจะรักได้เท่าแม่อีกแล้ว





"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะวันเอ้ย พระคุ้มครองนะลูก"  แม่กอดกูแล้วหอมแก้มสองข้าง




.




"มึงรู้ไหม กูดีใจมากๆ กูนึกว่าจะเป็นเอดส์ตายซะแล้ววา แล้วคุณอธิปก็ดีกับกูมาก เขาเป็นคนพาไปตรวจ แถมยังออกค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดอีกด้วย ถ้าไม่ได้เขากูคงตาย " กูโทรหาไอ้วาทันที น้ำเสียงมันก็ตื่นเต้นดีใจกับกูด้วย เริ่มคิดถึงมันอีกแล้วเนี่ย





(( กูโคตรดีใจกับมึงเลยวัน ส่วนเรื่องคุณอธิปกูไม่แน่ใจว่ะ กูว่าเขาดูแลมึงเกินหน้าที่ไปป่ะวะ คือเขาก็ไม่ได้ผิดอะไรขนาดนั้น หรือกูคิดมากไป .. เอ้อ แต่ตอนนี้เขาดีกับมึงก็ดีแล้ว กูคิดถึงมึงนะวัน ถ้าคุณดริณว่างกูจะอ้อนให้เขาพาไปหามึง ))






"เออๆ ว่างก็มาหากูเร็วๆ คิดถึงมึงจะตายแล้วเนี่ย ส่วนเรื่องคุณอธิปกูไม่อยากคิดกับเขาเกินเจ้านายว่ะ กูมีไปท์อยู่แล้ว นี่เดี๋ยวกูต้องโทรไปหามันเนี่ย ขอบคุณมึงมากนะ คิดถึงมึง แค่นี้แหละ บาย"






กูวางสายจากไอ้วา แล้วรีบต่อสายหาไอ้ไปท์ ตั้งแต่มันกลับไปอยู่คอนโด มันโทรหากูได้ตลอด นี่มันบอกจะหนีแม่กลับมาก่อนแต่จะไม่เข้าบ้านจะมาหากูเลย ตลกดี รักกันแบบลับๆ ไม่มีใครสนับสนุน






(( ว่าไงครับ คิดถึงผมอ่ะดิ ))






"เปล่าอ่ะ  โทรมาบอกว่าเป็นเอดส์"  เสียงแข็งใส่แม่ง ชอบกวนตีนกู





(( โห่ พี่ก็ ไม่เชื่อหรอก แสดงว่าไปตรวจมาแล้วอ่ะดิ ผลเป็นไงบ้างอ่ะ แต่ถ้าให้เดานี่ปลอดภัยแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงร้องไห้ฟูมฟายไปแล้ว ใช่ป่ะ ))





"เออ ไอ้ปากหมา จะมาเมื่อไหร่ ไม่ได้คิดถึงหรอกนะ แค่จะได้เตรียมไม้ไล่ตี"





(( ใจร้ายไปป่ะ พี่ตี ผมจูบพี่จนหายใจไม่ออกแน่ พูดแล้วหมั่นเขี้ยว คิดถึงฉิบหาย ))





"เออๆ มาให้ได้ก่อนจะให้จูบ แค่นี้นะ กูปวดขี้อ่ะ ฮ่าาาา"





วางสายจากมันกูก็ไปเข้าห้องน้ำปลดทุกข์ ล้างมือเรียบร้อยก็ขึ้นไปหาคุณปริม นี่เพิ่งสี่โมงเย็น ลูกค้าคงไม่ค่อยมีเท่าไหร่



.




"ดีใจอ่ะดิ พี่ก็ดีใจกับเราด้วยนะ พี่ฟังเรื่องวันมาจากเป้หมดแล้ว พี่สงสารวันมาก ยิ่งพอได้มาอยู่กับเรา พี่รู้เลยว่าทำไมเป้ถึงเอ็นดูเรามากขนาดนี้ วันเป็นเด็กรักแม่ รักคนรอบข้าง พี่ก็รักวันนะ อยากได้มาเป็นน้องชายมาก"  พอกูมาถึง พี่ปริมก็ถามเรื่องผลตรวจ พอกูบอก พี่เขาก็กอดกูแน่นเลย คุณปริมเป็นคนดีมาก กูก็อยากมีพี่สาวแบบคุณปริมเหมือนกัน





"วันมีเรื่องสงสัยอยู่อย่างนึง คุณ เอ้ย พี่ปริม .. อะ .. เอ่อ .. กับคุณอธิป .. เอ่อ .. เป็น .... แฟนกันหรือเปล่าครับ"  และแล้วกูก็รวบรวมความกล้าถามออกมาจนได้ ตะกุกตะกักอยู่นาน ไม่รู้จะกลัวอะไร






"เฮ้ย  แฟนเฟินอะไรเล่า ดูก็รู้ว่าหัวแข็งแบบนั้นอ่ะ ต้องโดนพี่ปราบ เป้มันน้องชายพี่ เป้-ปริม ไม่ใช่เนื้อคู่แต่อย่างใดนะ ฮ่าา .. ส่วนตอนนี้พี่เบื่ออยู่บ้าน มีแต่คนชอบบังคับ เลยมาหาอะไรทำเล่น มากวนเจ้าเป้มัน อิอิ .. แต่ดีจังที่ได้เจอวัน พี่อ่ะถูกชะตากับเรานะ วันน่ารักมาก พี่ชอบเรามาก มาเป็นน้องชายพี่อีกคนเถอะนะ"  เธอพูดแล้วหยิกแก้มกูเล่นไปมา ในที่สุดก็ได้รู้แล้วว่าเขาเป็นแค่พี่น้องกัน แล้วทำไมกูต้องโล่งอกด้วยวะ อ่อ ก็คงแค่กลัวเขาเข้าใจผิดมั้งที่มานั่งเล่นกับคุณปริมแบบนี้






"ผมก็ชอบพี่ปริมครับ .. เอ้ย ไม่ได้ชอบแบบนั้นนะ"






"พี่รู้น่าาา วันน่ะ ก็เหมือนพี่ใช่ไหมล่าาา  หน้าตาสะสวยขนาดนี้ ถ้ามีแฟน แฟนคงฆ่าตัวตายอ่ะ จริงๆนะ" 






"ไม่ขนาดนั้นครับ แหะๆ"






พี่ปริมพูดแล้วดึงกูไปกอด กูเลยกอดกลับ ผู้หญิงอะไรตัวห๊อมหอม ตัวเล็ก ดัดฟัน ผิวขาว โคตรน่ารักเลย นี่ถ้ากูชอบผู้หญิงพี่ปริมนี่สเป็คเลยนะเนี่ย





"ทำอะไรกันน่ะพี่ กอดกันซะกลมเชียว จะตีฉิ่งหรือไง"  คุณอธิปเดินมาจากไหนไม่รู้ เขาขยี้หัวกูซะยุ่งเลย อะไรเล่า เดี๋ยวนี้เล่นหัวกูตลอดอ่ะ จัดทรงไม่ได้เลย โดนขยี้เล่นจนเสียทรงหมด





"เป้จ๋า ~ นายไม่ต้องมาอิจฉาพี่ ตอนนี้พี่มีน้องชายคนใหม่แล้ว ถ้านายทำอะไรไม่ถูกใจ พี่จะไม่สนใจนาย". พี่ปริมบอกแล้วกอดกูแน่น เขาหยอกล้อกันตามประสาพี่น้อง  กูที่ไม่เคยมีพี่น้องโคตรอิจฉาเลย ไม่เคยมีโมเม้นนี้กับเขาสักที





"ได้ไงอ่ะ ผมเป็นคนรับวันมาดูแลนะ พี่มาถึงก็สนิทกันก่อนผมซะงั้น .. วัน .. นายนี่เสน่ห์แรงเกินไปแล้วนะ"  เขายืนกอดอกพูด ขำๆ มีชี้หน้ากูด้วยนะ ไม่เคยเห็นเขาในมุมแบบนี้เลย ดูสบายๆชิลๆ ไม่คิดอะไรมาก แต่ก่อนเคยเห็นแต่เวลาเขาเกร็งๆ แบบนั้นไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่





"ไม่ต้องมายุ่งเลย ไปๆ ตัวเองจะไปยิงปืนไม่ใช่อ่อ"  พี่ปริมพูดแล้วผลักคุณอธิปออกไป เขาก็ขำๆ เอามือมาขยี้หัวกูอีกที ก่อนจะเดินไป หัวกูนี่มันน่าเล่นขนาดนั้นเลยหรอวะ





"โอ๋ๆ หัวยุ่งหมดแล้ว .. เป้มันก็แบบเนี้ย  ปกติมันจะเงียบๆ ดูเหมือนดุ แต่ที่จริงแล้วเป้เป็นคนดีมากนะ เป็นผู้ชายที่ถ้าใครได้ไปคงต้องบอกว่าโชคดีมากจริงๆ แต่ก็ไม่เห็นมันจะปิ๊งปั๊งใครเลยนะ หรือเป้จะเป็นเกย์อ่ะ วันดูออกบ้างป่ะ"  พี่ปริมถามแล้วเอาผมทัดหูให้กู อ่าว แล้วจะรู้ไหมเนี่ย






"ไม่เป็นมั้งครับ  ไม่เห็นเขามีท่าทีแปลกๆกับผู้ชายนะ"  อืม ตั้งแต่ดูๆมา เขาก็แมนปกติดีนะ คงไม่ได้เป็นเกย์หรอก






"จริงอะ  ไม่มีเลยสักนิดหรอ"  อ้าว เหมือนคุณปริมไม่มั่นใจในน้องชายตัวเองเอาซะเลยนะ






"อืมม ครับ ไม่มี". 






"แปลกเนอะ ฮ่าๆๆ แล้ววันล่ะ มีแฟนแล้วสินะ"  เขาถามกู นั่นสินะ กูมีแฟนแล่วนี่นะ






"ค.. ครับ  มีแล้ว"  กูตอบเขา หลังจากนั้นเราก็คุยกันจนเหนื่อย เลยแยกย้าย วันนี้กูขอเข้าไปช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่า




.





"อยากทำอะไรมากกว่านี้ไหมวัน อยากมาช่วยฉันคิดบัญชีรีสอร์ตไหม"  เขาถามตอนกูเอาข้าวมาเสิร์ฟ วันนี้คุณอธิปไปข้างนอกมาทั้งวัน พอกลับมาก็เข้าออฟฟิศเลย สิ้นเดือนสินะ เลยต้องทำบัญชีรวม





"ให้คุณปริมช่วยไม่ดีกว่าหรอครับ"  มาให้เด็กบ้านๆอย่างกูทำบัญชี เดี๋ยวก็พังกันหมดทั้งรีสอร์ตเนี่ย





"เขาไม่ทำอ่ะสิ มานี่ก็แค่มาเล่นๆ เขาไม่อยากทำตรงนี้หรอก .. นายมาช่วยฉันดีกว่า เนอะ ช่วงนี้ฉันยุ่งๆ ไม่มีเวลาเลย"  เขาพูดแล้วปิดเอกสารลง เอามือกุมขมับ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ





"ทานข้าวเถอะครับ ผมไม่กวนแล้ว"  กูบอกแล้วรีบเดินออกจากห้อง ไม่อยากรบกวนคุณเขา ดูท่าทางจะเหนื่อยมาทั้งวัน



.




พอออกมา ไอ้ไปท์ก็โทรมาพอดี เห็นมันบอกจะมาหา ผ่านมาสองวันแล้วยังไม่เห็นหัวเลยเนี่ย ไอ้เวรนี่ ด่าไปงั้นแหละ ที่จริงก็คิดถึงมันเหมือนกัน ..






" ....... "






(( อยู่ไหมคร้าบบบบบ ))






"อื้อออ ว่างายยยย"






(( พรุ่งนี้ไปเที่ยวน้ำตกกัน ))






"กลับมาแล้วหรอ"






(( ครับ โดนบ่นหูชาเลย คิดถึงพี่จะตายอยู่แล้วรู้ไหม ผมอยากไปหาพี่มากเลยคร้าบพี่วัน อยากกอด อยากหอม อยากจุ๊บด้วย .. จุ๊บ .. จ๊วบ ))





"เป็นบ้าหรอมึง  จุ๊บบ้าไร แขยงหู ไอ้บ้า ถ้าอยากมากนักก็กอดจูบหมอนข้างไปก่อนนู่น"





(( โห อะไรอ่ะพี่ ไม่เอาดิ อยากจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้โกหก น้าาาาา ไปกับผมนะครับ ))





"เออ กูปฏิเสธหรือไงเล่า รอกูเรียนเสร็จมึงมารับกูละกัน แล้วนี่คุยได้หรอ แม่มึงไม่ว่าหรอ "




(( ผมหนีขึ้นห้องอย่างไวอ่ะ ตอนผมกลับมามีพาคู่หมั้นผมมากินข้าวด้วย จะบ้าตาย .. เฮ้ย พี่ๆ แม่ผมมา พรุ่งนี้เจอกันนะครับ รักนะ ม๊วฟ ))





อะไรของมัน กูยังไม่ทันได้ลาเลย มันก็วางหูใส่ไปซะแล้ว เฮ้อ มีเวรมีกรรมอะไรวะกูเนี่ย ปวดสมอง




.




"ทานเสร็จ .. หรือ ... ยัง ...ค ..  เอ่อออ "  กูจะเข้ามาเก็บจานเขา แต่เอ่อ หลับอีกแล้วคุณอธิป ถ้าเป็นแบบนี้มากๆจะไม่ไหวเอานา ที่จริงเขาก็มีเงิน ทำไมไม่จ้างคนมาคอยดูแลส่วนอื่นๆบ้างวะ





"คุณอธิป "  กูลองเรียกดูไม่ตื่น ต้องเขย่าตัวนิดๆถึงตื่น กลัวเขาเมื่อยคออ่ะดิ นี่มาทีไรต้องเจอสภาพงี้ทุกวัน คุณปริมน่าจะปรามๆน้องบ้าง หักโหมแบบนี้ไม่ดีเลย






"อืม .. วัน. . นวดให้หน่อยสิ ปวดไปหมด มันจี๊ดๆตั้งแต่หัวยันท้ายทอยเลยอ่ะ" เขาเงยหน้าจากโต๊ะแล้วเอามือบีบๆท้ายทอย






"ครับ "  กูรับคำแล้วเดินไปด้านหลังโซฟา คุณอธิปปรับตัวให้ตรง กูค่อยๆนวดที่ขมับ ขึ้นมาที่หัว แล้วไล่ลงมาถึงท้ายทอย






 "อืมมม  รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย. มือหนักดีนะ "  เขาพูดอย่างผ่อนคลาย ถ้าเวลาเมื่อย ขอแค่ได้นวดก็เบาสมองแล้ว




 
"พรุ่งนี้ผมขออนุญาตไปเที่ยวกับไปท์นะครับ"  นึกขึ้นได้เลยบอกไว้ก่อน เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก





"ไปไหนกันล่ะ .. แล้วกลับกี่โมง"  เขาถาม ส่วนกูก็ยังนวดขมับให้เขาอยู่






"ไปน้ำตกครับ ยังไม่แน่ใจว่ากลับกี่โมง"






"กลับดีๆนะ  อย่าค่ำมากนักมันอันตราย .. พอแล้ววัน ขอบใจมาก ไปนอนเถอะ"






เขาบอกแล้วบิดตัวเล็กน้อยก่อนจะกลับไปนั่งดูเอกสารต่อโดยที่ไม่มองหน้ากู  กูที่ยังงงๆเลยเก็บข้าวของออกไปไว้ในครัว เมื่อครู่กูไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมที่เขาเหมือนไม่พอใจที่กูบอกว่าจะไปกับไอ้ไปท์ ทำไมพอเป็นแบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเลยวะ ก็ตอนแรกเขาคุยกับกูดีๆอยู่เลย .. เฮ้อ เดาใจใครไม่ถูกสักคน จะเอาไงก็ว่ามาดิวะ แบบนี้กูเครียดนะ!






TBC.

 

..................................................................

 
 

มาแล้วค่ะ แม่คนเขียนร่างกายไม่พร้อมเป็นหวัดมีเสมหะทำให้ผ่าตัดไม่ได้ค่ะ นี่ก็กลับบ้านมาแล้ว
ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ เดือนหน้าค่อยว่ากันใหม่

[+HaNeul+]

คุณณอธิปปปปปแนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[puchi]

เอาไงล่ะเนี่ย คุณอธิป หรือ ไปท์  ถ้าอธิปเป็นพระเอก สงสารไปท์เหมือนกันนะเนี่ย

[mystery Y]

ยังไงๆคุณอธิปมีซัมติงนะเนี่ย!?