หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[ycrazy]

จะรอนะจ๊ะะ

[mapreaw]

ว่างแล้วรีบมาต่อนะ รอจ้า

[kitwiphat]

รอนะรอเสมอนะรอลุ้นว่าวันจะได้ใคร

[PoPuAr]

รอคอยเสมอค่าาาา 

[diszalove_]

ขอถามหน่อยค่ะ ตอนจบ วันจะมีพระเอกเป็นของตัวเองมั้ยคะ?

[Apple_matinie]

  สู้ๆ

[hormonesyj]

รอวันมีคู่ค่าา 

[AMMY★]

รอเสมอค่ะ 

[Akikojae]

กำลังใจจากแม่



"พยาบาลครับ คนไข้ฟื้นแล้ว" เสียงผู้ชายร่างสูงที่อยู่ในห้องยกหูต่อโทรศัพท์หาพยาบาลอย่างรีบร้อน



"หายใจลึกๆนะ ไอ้เต่าเอาน้ำมาดิ๊ " เขาสั่งลูกน้อง แล้วเดินเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้น คนที่กำลังไออย่างเอาเป็นเอาตายตอนนี้ยังไม่สามารถรับรู้อะไรได้ทั้งนั้น



"ดื่มน้ำก่อนนะ .. เป็นไงบ้าง" เขารับแก้วน้ำมาแล้วส่งให้ร่างเล็กบนเตียงดื่ม



"แค่ก แค่ก .. โอ๊ย " เป็นเพราะท่านอนไม่ถนัดทำให้วันสำลักน้ำแล้วไอออกมา จนสะเทือนไปถึงบาดแผลที่มีทั่วร่างกาย



"นายเขยิบขึ้นมานอนดีๆ เมื่อไหร่พยาบาลจะมาวะ" คนตัวโตสบถแล้วช่วยพยุงวันขึ้น ปรับเตียงเล็กน้อยพอให้ดื่มน้ำได้โดยไม่สำลัก



"ขอโทษนะคะ" พยาบาลเข้ามาในห้องพร้อมเครื่องมือ



"เดี๋ยวเราต้องรีบให้คนไข้ทานยาน่ะค่ะ คุณคะ ยานี้เป็นชุดต้องทานพร้อมกันมีสามเม็ดนะคะต้องทานให้ครบ 28 วัน คุณหมอสั่งยาต้านเชื้อเอชไอวีให้คนไข้ค่ะ รบกวนญาติดูแลให้เขาทานจนครบนะคะถ้าออกจากโรงพยาบาล ปกติแล้วทานตอนนี้ผ่านไปสองชั่วโมงยังทัน แล้วเดี๋ยวเริ่มทานอีกชุดเป็นพรุ่งนี้มื้อเที่ยงค่ะ ส่วนผลข้างเคียงจะหนักหน่อยนะคะ บางคนในช่วงแรกๆ ส่วนใหญ่จะคลื่นไส้ อาเจียน เวียนหัว หน้ามืด เป็นลม นอนไม่หลับกระสับ กระส่าย มวนท้อง บางรายฝันร้ายก็มี ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล บางคนทานไม่ครบ ต้องยุติการทานยาค่ะ มันฟังดูเยอะ แต่ควรทานเพื่อตัวคุณนะคะ เดี๋ยวรอคุณหมอมาตรวจอีกทีนะคะ ดิฉันขอเปลี่ยนถุงน้ำเกลือนะคะ คนไข้หิวไหมคะ .. " เธอบอก เปลี่ยนสายน้ำเกลือเสร็จ ก็เอายาให้คนบนเตียงกิน



"วัน นายหิวไหม"



"....."



"ไว้ทานตอนเช้าแล้วกัน ขอบคุณนะครับ" เขาบอกพยาบาล ส่วนคนบนเตียงพอได้ทานยาก็หลับต่อ หน้าตาวันไม่ดีขึ้นเลย หน้าตาดูอิดโรยมาก



"เฮ้ออ กูจะทำไงกับเขาดีวะ มึงก็รู้ว่ากูทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกผิด นี่แม่เขาอยู่ไหนเนี่ย ลูกเป็นแบบนี้คงห่วงตายเลย ตอนเช้ามึงติดต่อแม่เขาด้วยนะ ส่วนตอนนี้กูไม่ไหวละ ง่วงฉิบ มึงกลับรีสอร์ทฝากเอาของใช้มาให้ด้วยล่ะ ไปๆ กูจะได้นอน"


.
.
.


"อ่อกก .. อุแหวะ .. แค่ก แค่ก"  เสียงดังมาจากเตียงผู้ป่วยทำให้คนที่หลับอยู่บนโซฟาสะดุ้งตื่นแล้วรีบเข้าไปดูอาการ



"อ้วกหรอ อ่ะนี่ อ้วกมาให้หมด ปวดหัวไหม หรือนอนไม่หลับ" เขายื่นกระโถนไปรอง วันอ้วกออกมาไม่มาก แต่วันรู้สึกเวียนหัวและมวนท้องปนมั่วไปหมด



"หิว .. " คนบนเตียงพูดเสียงแผ่ว



"แปปนะ .. ขออาหารผู้ป่วยด้วยครับ เขาทานอะไรไม่ได้บ้างไหม หวานกับมันหรอครับ ได้ๆ ของผมยัง ครับ"



"นอนรอก่อนนะ ผมเข้าห้องน้ำ วันอยากเข้าไหม .. ถ้าจะเข้าก็บอกนะ"



ตอนนี้กูเริ่มรับรู้ถึงสถาณการณ์รอบข้างได้แล้ว .. นี่กูเป็นอะไรวะเนี่ย แล้วเขาคนนั้นเป็นใคร เวียนหัวจังเลยว่ะ .. มันเหมือนมวนในท้องแล้วจะตีออกมาเป็นอ้วก .. แถมตอนนี้ท้องมันว่างเหมือนไม่มีอะไรลงท้องเลย หิวมาก .. แม่ .. อยากเจอแม่ ..



"รู้สึกตัวหรือยัง จำอะไรได้บ้างไหม"  คนที่เดินออกมาจากห้องน้ำบอก กุไม่รู้จักเขา บางทีเขาอาจเป็นคนที่ช่วยกูไว้ก็ได้



"ไม่เป็นไร ไม่ต้องตอบนะ อ่ะ กินข้าวเถอะ มีแต่ข้าวต้มทั้งนั้นเลย กินเองได้เนอะ"



เขาเลื่อนถาดข้าวมาให้ ปรับเบาะให้เรียบร้อย แล้วเดินออกไปโทรศัพท์ที่ระเบียง .. เจ็บ .. เจ็บช่องทางไปหมด กูไม่น่าเชื่อไอ้เหี้ยเสี่ยเลย แม่งระยำมาก เกลียดเหี้ย ..  แม่กูล่ะ แม่กู



"เอ่อ .. คุณ .." กูเอ่ยเมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในห้อง



"ฉันชื่ออธิป นายจะเอาอะไร " เขาบอกเดินเข้ามาใกล้



"ผมอยากเจอแม่ " กูลองบอก กูอยากเห็นหน้าแม่ที่สุดตอนนี้



"ฉันไม่รู้จะติดต่อแม่นายอย่างไร นายบอกที่อยู่มาละกันนะ "



กูรีบบอกที่อยู่แม่ไป ตอนนี้ไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรแล้ว แค่อยากอยู่กับแม่ อยากกอดแม่ ..


.


"วันน!! เอ็งเป็นอะไรมากไหมลูก ฮือออ แม่ห่วงเอ็งแทบตาย .. ไหนว่าจะกลับมากินข้าวที่บ้านด้วยกัน .. แม่นั่งรอเอ็งทั้งคืน โทรหาก็ไม่ติด เอ็งไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร"



"ฮืออออ แม่ วัน ฮึ่ก วันขอโทษ วันผิดเอง .. วันทำผิดเอง .."



"พอลูก ไม่ต้องร้องนะ แม่อยู่นี่แล้ว แม่จะปกป้องวันเองนะ.. ฮึ่ก .. พอแล้วลูก ฟอด .. พักนะ แม่จะนั่งอยู่ข้างๆเอง"



แม่มาจริงด้วย เขาให้คนพาแม่มา แม่เข้ามากอด มาหอม .. กูทั้งเสียใจดีใจปนเปมั่วไปหมดจนร้องไห้เพลียเต็มที่ถึงได้หลับไป ไม่มีแรงจะคิดต่อว่าจะทำอย่างไร มันเหมือนคนสิ้นหวัง คนหมดแรง คนที่มีมลทินซ้ำแล้วซ้ำเล่า กูผิดเอง กูร่านเอง จะโทษใครได้วะวัน มึงทำตัวเองทั้งนั้น ..



.



"เดี๋ยวหมอขอตรวจอาการหน่อยน้า เป็นไงบ้างตอนนี้  กินยาไปอีกชุดแล้วยังรู้สึกอยากอาเจียนอยู่ไหม"  นี่คงเย็นมากแล้ว ตื่นมาอีกทีคุณคนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือแค่แม่ที่นั่งจับมือกูอยู่ข้างๆ กับหมอที่เข้ามาตรวจอาการ



"ยังรู้สึกจะอ้วก มวนท้อง แล้วก็เวียนหัว" กูบอก หมอวัดไข้ ตรวจชีพจร ให้เช็ดตัว เปลี่ยนชั้นในแล้วทายาที่ช่องทางเอง ก่อนจะบอกให้ดูอาการอีกสักสามสี่วัน ถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้ หมอบอกผลตรวจคร่าวๆมาแล้วไม่ได้ติดเชื้อ แต่ก็ต้องทานยาต้านจนกว่าจะหมด แล้วให้มาตรวจหาเชื้อเอชไอวีหลังการทานต้านแล้ว 2 สัปดาห์นับจากวันสุดท้ายที่ทานยาครบ


"แม่" พอหมอออกไปกูก็กลัว กลัวจะเป็นเอดส์ กูกลัวจริงๆนะ ไม่ง่ายเลยที่จะคิดว่าไม่เป็น กูนอนกับคนมาเยอะ ทั้งใส่ถุงและไม่ใส่ ไม่แน่กูอาจติดเชื้อไปแล้วก็ได้



"เออๆ มึงไม่เป็นเอดส์หรอกวัน เชื่อแม่นะ ถือว่าเคราะห์ร้ายนะลูกนะ .. กินยาให้ครบเดี๋ยวก็หาย ไม่ร้องลูก เงียบนะ"



เป็นแม่อีกแล้วที่คอยกอด คอยปลอบ คอยประคองให้กูอยู่ได้ในโลกนี้ .. กูจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว ฮึ่ก กูสัญญากับตัวเอง นับแต่นี้กูจะไม่ร่าน ไม่ใจง่าย ไม่สำส่อนอีกแล้ว ถ้ากูเป็นเอดส์แม่ก็ต้องลำบาก กูก็คงไม่มีความสุข กูต้องอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อแม่คนที่กูรักที่สุดในโลก ..



"กินผลไม้สิ คุณอธิปซื้อมาฝาก เออ เขาเป็นคนช่วยเอ็งนะ แต่เขาก็สารภาพว่าลูกน้องเขาขับรถชนเอ็ง แม่ก็ไม่รู้จะเอาผิดหรือจะขอบคุณ แต่พอเห็นเขาดีแบบนี้ก็คงต้องขอบคุณเขาอย่างมาก นี่ค่าใช้จ่าย ค่ายา ค่าอะไรต่างๆ เขาก็ออกให้ ตอนนี้คุณเขาต้องไปกรุงเทพ เห็นว่าเพราะชนเอ็งซะก่อนเลยไม่ได้ไป"



กูพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้สงสัยอะไร แล้วกินส้มกับแอปเปิ้ลไปเรื่อยๆ มันยังเวียนหัวอยู่บ้างแต่ไม่เยอะแล้ว แผลฟกช้ำก็ทุเลาลง ส่วนแผลฉีกขาด ตอนนี้ยังไม่ค่อยเข้าที่ ดีนะไม่ปวดถ่ายหนัก



.



"ฮือออ .. คุณทำแบบนี้กับวันทำไม !! ทำทำไม !!!"



"วัน .. วัน"



กูสะดุ้งตื่นมากลางดึก ฝันร้ายอีกแล้ว ฝันร้ายมันเปลี่ยนไปทุกวัน เมื่อคืนฝันถึงพวกเหี้ยที่มันข่มขืนกู ส่วนเมื่อครู่กูฝันถึงเขา คนที่กูเคยรัก



"เป็นอะไรหรือเปล่า .. เช็ดหน้าหน่อยลูก"  แม่เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามหน้าให้  กูกอดแม่ รักแม่ที่สุดในโลก แม่มาเฝ้ากูทุกวัน พอถามแม่ก็บอกว่าแม่มีงานใหม่แล้ว ตอนแรกกูก็ไม่เข้าใจ สงสัย แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร ยิ่งถาม ยิ่งปวดหัว เลยเลิกถาม



"วันอยากกลับบ้าน .." กูบอกแม่ ไม่อยากนอนโรงพยาบาลแล้ว มันยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่ .. กูคิดถึงไอ้วา ไหนจะไอ้ไปท์อีก ป่านนี้มันไม่ตามหากูแย่หรอ จะโทรหาก็ไม่ได้โทรศัพท์มันพังกูต้องรีบเอาไปซ่อมหรือไม่ก็ซื้อใหม่ ทำไมมันซวยแบบนี้วะ



"ได้ลูก .. ได้.. ไว้แม่ถามหมอก่อนนะ นอนซะ เช้าค่อยว่ากัน" แม่พูดลูบหัวพร้อมจูบที่กระหม่อม กูเลยล้มตัวลงคิดอะไรไปสักพักถึงจะหลับไป


.



"แค่ก. .. แค่ก.  แม่ วันเกลียดกินยามาก " จะอ้วกออกมาพร้อมยา กินมาสี่วันแล้ว เมื่อไหร่จะครบเดือนก็ไม่รู้ หมอบอกอยู่ครบอาทิตย์ไปเลยดีกว่า รอตัดไหมแผลฉีกขาดก็กลับได้ .. ส่วนเรื่องนั้น แม่บอกว่าไอ้เหี้ยเสี่ยมันโดนจับแล้ว แต่ไม่ใช่เรื่องข่มขืน เพราะคุณอธิปส่งลูกน้องไปเล่นงานพวกมันซะน่วมให้กูแล้ว ไม่อยากให้เป็นข่าว  พอตามเจอว่าไอ้เสี่ยมันเปิดบ่อนเถื่อนกับค้ายา เขาเลยแจ้งจับมัน ก็โดนกันไป .. เรื่องมันดูเหมือนง่ายนะ แต่กูก็กลัว เสี่ยมันมีเงิน บางทีมันอาจจะออกมาฆ่าพวกกูก็ได้ ใครจะไปรู้ กฎหมายเมืองไทยมันไม่สามารถการันตีอะไรได้เลย ทำไมชีวิตกูมันต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้ด้วยนะ กูสงสารแม่ ถ้ามันทำร้ายแม่ กูคงรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทั้งหมดนี้ หรือจะพาแม่หนีไป หนีไปไกลๆ ไปหางานทำ ไปอยู่กันแค่สองคน กูไม่เรียนแล้วก็ได้ กูจะตั้งใจทำงานหาเงิน แม่จะได้สบาย กูอยากทำตัวเป็นลูกกตัญญูบ้าง ..



"แม่จ๋า .. แม่รักวันไหม" กูลงมานอนตักแม่ที่โซฟา คิดเรื่องนี้แล้วก็อยากจะถามนะว่าจะไปด้วยกันไหม ตอนนี้กูมีเงินในธนาคารหลายอยู่ ได้มาจากคุณอมรนั่นแหละ



"รักสิ .. เอ็งมันเด็กดื้อ ตอนเด็กๆชอบวิ่งไปซ่อนบ้านคนอื่น แม่ตามหาไปทั่ว สุดท้ายไปนอนคู้อยู่ในซอกบ้านตาชา ฮ่าา ต้องอุ้มออกมาอีก ไอ้เด็กดื้อ" แม่หยิกแก้มกูไปมา กูก็ขำแล้วซุกท้องผอม แม่ผอมลงไปเยอะ ออกโรงบาลคงต้องบังคับซะแล้ว



"วันรักแม่นะ .. วันขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา ต่อไปนี้วันจะทำตัวดี แม่อย่าเกลียดวันนะ วันเคยขายตัว .. ฮึ่กก .. วันอยากสบาย วันมันเลว สุดท้ายเรื่องมันถึงจบแบบนี้ "



"คนเรามันผิดพลาดกันได้ลูก แม่ไม่โกรธ ไม่เกลียด แม่รักเอ็งนะวัน อยากให้เอ็งมีอนาคตที่ดี เรื่องเลวร้ายก็ลืมมันไป จดจำแต่สิ่งดีๆนะลูก ต่อไปนี้ขอให้ลูกแม่มีแต่ความสุข กลับมาอยู่ด้วยกันนะ มาอยู่กับแม่ " 



แค่เพียงคำปลอบโยนจากปากคนคนนี้ มันทำให้กูรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไป ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะมีผู้ชายเข้ามาในชีวิตกูอีกสักกี่คน  ก็จะไม่มีใครสำคัญไปกว่าแม่เลย ...






TBC.

 

..................................................................

 
 

ขอกำลังใจให้วันก่อนเนอะ ส่วนเรื่องเอดส์ไม่เป็นนะคะ เราไม่ใจร้ายขนาดนั้นค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ช่วงนี้ไม่ว่างเลย พยายามปั่นที่ทำงานมาให้ ตอนหน้าเรื่องถึงจะดำเนินไปมากกว่านี้นะคะ อาจจะอีกสามสี่วัน
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ

[supizpiz]

เฮ้อออ สัญญาแล้วนะวัน ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ. พยายามเพื่อแม่เพื่อตัวเองนะ สู้ๆจ้าา

[manutty]

ในโลกนี้ ไม่ว่าเราจะเป็นอะไร ทำอะไรผิดมา คนที่พร้อมจะให้อภัยและรักเรามากที่สุด คือ พ่อแม่  สงสารวันมากตอนนี้ ไม่อยากให้วันโทษตัวเองที่ ร่าน มั่ว บางครั้งวันอาจจะคึกคะนองแต่ส่วนใหญ่วันจะทำเพื่อแม่ซะมากกว่า หลังจากนี้วันเริ่มต้นใหม่นะ ไม่ต้องไปคิดถึงใครแล้ว มีชีวิตอยู่เพื่อแม่ก็พอแล้ว เป็นกำลังใจขอให้วันผ่านเรื่องร้ายไปได้และโชคดีในความรักด้วย 

ส่วนคุณอธิปจะคู่กับวันไหม ไม่ขอเดา ขอให้เป็นคนดีและรักวันที่ตัวตนก็พอ แต่ดูแล้วคุณอธิปก็ดีนะ ขนาดไม่รู้จักวันดี ยังดูแล เห็นอกเห็นใจ ขนาดนี้  ถ้าคู่กันก็เคลียร์ไปรท์ด้วยแล้วกันจะได้ไม่มีปัญหา แต่ลึกอยากๆให้คู่กับวา (อีบ้า ยังไม่เลิกจิ้น อีก)

แต่ขออีกนิดเถอะ ขัดใจ ยังไม่สาแก่ใจ ไอ้เหี้ยเสี่ยโดนน้อยไปหน่อย ขอให้มันโดนทะลวงรุมโทรมแบบที่มันทำกับวัน หรืออะไรก็ได้ให้มันหนักกว่านี้หน่อยเถอะคนเขียน ไม่สาสม เจ็บใจๆๆๆๆ

[mystery Y]

สู้ต่อไปนะวัน!!

[tomybsl]

ขอให้วันโชคดีถูกหวยรางวันทีนึ่ง รวยๆๆๆๆๆๆๆ มีกันแค่คนที่รักวันจริงๆ ไม่ต้องไปสนใคร

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

สู้ๆๆน่ะวัน เป็นกำลังใจให้ๆๆๆ

[meili run]

ชีวิตมันต้องเดินต่อไป สู้ๆนะวัน ฟัาหลังฝนย่อมสวยเสมอ 

[clock_nuchchee]

  เสียแม่งโดนน้อยไปอะ น่าเอา ตอไม้ใหญ่ๆ กะแทกตูดพวกมันคนละที สองที
  วันสู้ๆ วันสู้ตาย หายไวไว แล้วก็เลิกซะนะ นิสัยที่เคยทำมา ชวยแม่ขายขนม ก็มีเงินกินเงินใช้ โอเคป่ะ

[Dee^daY]

สู้ๆ กับเรื่องกำลังใจ ..

[fay 13]

 

[kitwiphat]

่สู้นะวัน

[mapreaw]

ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือรักของแม่ ในวันที่ทุกข์ทรมานที่สุดคนที่อยู่เคียงข้างเราก็คือแม่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนที่รักและอยู่เคียงข้างเราเสมอก็คือแม่เท่านั้น

[Yunatsu]

ถ้าวันจาไม่กลับไปแล้ววว

งั้นคุณอธิปเป็นพระเอกนะ
อิอิ

[Biwty...]

 

[loveaaa_somsak]

เริ่มเห็นอนาคตที่ดีของวันแล้ว

คนเขียนให้โอกาสวันด้วยนะ

[kawoat]

 

[Apple_matinie]

วันนนนนน


ทำถูกแล้วววว


คิดถูกแล้วววววว

[PoPuAr]

แม้สุดท้ายแล้ววันจะไม่เหลือใครสักคน

แต่วันก็ยังมีแม่ที่รักวันเสมอนะ 

เปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อแม่นะ  วันต้องทำให้ได้  ถ้าอยากเห็นแม่มีความสุข

ส่วนคุณอธิปเขาก็เป็นคนดีอยู่เรื่อยๆเลยนะ เขาจะเป็นคนนั้นคนที่วันรอคอยอยู่มั้ยนะ อิอิ

[hembetaro]

วันนนน ฮรืออออ เอาใจช่วยนะ ขอให้ชีวิตต่อจากนี้เป็นฟ้าหลังฝนนะ 

[maew189870]

รักแม่ที่สุดเลยฮะ

[myapril]

แม่รักเราเสมอ^^
วันไปทำงานที่รีสอร์ทกับคุณอธิปสิ

[question09]