หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[Akikojae]

พักผ่อน

....................................



ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ..


กลับมาถึงห้องก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ชำระล้างร่างกายที่แปดเปื้อนด้วยน้ำมือชายคนอื่น หนีไม่พ้นเรื่องคบชู้สู่ชาย ถ้าเป็นแต่ก่อนไอ้วันจะไม่รู้สึกผิดแบบนี้เลย แต่นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้วันมีคนที่อยากอยู่ข้างๆ อยากให้เขาสนใจ อยากได้รับความอบอุ่นจากคนๆนี้ ถ้าหากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะมีใครสักคนที่เป็นคนผิด คนๆนั้นคงต้องเป็นไอ้วัน


กรรมคงตามสนองกูสินะ คิดจะละเลิกเรื่องอย่างว่าทีไรก็มักจะมีเหตุการณ์มาทดสอบความอดทนกูตลอด ซึ่งกูก็ไม่เคยอดใจได้สักที แค่เขาเล้าโลมกูก็ยอมตกเป็นของเขาแล้ว



"อ้าว วา มึงไปไหนมาวะ ไม่ได้นอนห้องหรอกหรอ"  กูถามไอ้วาที่เปิดประตูเดินเข้ามาพอดีกับที่กูอาบน้ำเสร็จ


"อะ เอ่อออ เออ กูไปหาแม่มา นี่ก็รีบกลับมา เอ่อ ซักผ้าว่ะ ซักผ้า" ไอ้วาทำหน้าเลิกลัก น้ำเสียงก็มีพิรุธ


"เฮ่ยย อะไรของมึงวะ" มันโวยวายรีบดึงคอเสื้อที่กูกระชากออกเห็นรอยจูบ รอยข่วนเต็มคอ ที่อื่นคงจะมีอีกสินะ แล้วที่แน่ๆเสื้อผ้าที่มันใส่มา ไม่ใช่ไซส์มันสักตัว


"คิดว่าจะหลอกกูได้หรอวา กูไม่ได้โง่นะ" กูพูดแล้วจ้องหน้ามัน เมื่อคืนคงไม่ได้ไปหาแม่แน่ๆ


"กูไม่ได้หลอกอะไรทั้งนั้นแหละ" มันพูดแล้วเดินไปนั่งบนเบาะ


"ใคร" กูจ้องหน้าถามมัน


"ใคร อะไร" มันรีบเงยมามองเหมือนคนตกใจกลัว


"ใครทำมึงแบบนี้" กูบีบมัน อยากรู้จริงๆ มันไปโดนใครทำอะไรมา


"อะ .. มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องของกูได้ไหมวะ" มันรีบหลบสายตา แล้วพูดออกมาเสียงรำคาญ


"อืมม . ขอโทษที่ถามมึงละกัน" กูพูดแล้วรีบเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ ถ้ามันไม่อยากตอบ กูก็จะไม่เสือกถาม


"วันนน .. กูขอโทษ  มึงอย่าโกรธกูนะ " มันลุกเดินมาหาแล้วทำหน้าเศร้าๆใส่



"กูไม่โกรธมึงหรอกวา .. กูแค่เป็นห่วง ปกติมึงเคยรับแขกที่ไหนล่ะ" กูหันไปบอกมัน มันน้ำตาคลอ สะอื้นเล็กน้อย


"อึ่กกก .. วัน .. กูอยากไปจากที่นี่"  อยู่ดีๆไอ้คนตรงหน้าก็เข้ามากอดกู แล้วร้องไห้ออกมา พูดว่าอยากไปให้ไกลจากที่นี่


"มึงหมายความว่าไง ไปแล้วไม่กลับมาเลยหรอ"  กูเลยต้องเอามือลูบหลังมัน ปลอบมันไปด้วย


"ไปไหนก็ได้ .. สักสองสามวัน" มันผละออกมา แล้วพูดทั้งน้ำตา


"กูไม่สบายใจเลยว่ะ .. สัญญาสิว่าจะเล่าให้กูฟัง .. บ่ายสองกูจะขอเจ๊กลับบ้าน .. ก.. กูก็อยากหาที่สงบจิตใจเหมือนกันว่ะ"  เห็นมันแบบนี้กูก็อดเศร้าไม่ได้ ไหนๆก็เจอแต่เรื่องเลวร้าย ขอกลับไปพักผ่อนบ้างเถอะวะ


"อืมมม .. งั้นกูเก็บของแปปนะ .. ไอ้รักกับไอ้อายมันไปไหนวะ" เออ กูไม่เห็นพวกมันเหมือนกัน


"กูเห็นเขาเก็บของกันอยู่ข้างนอก บางทีมันอาจจะช่วยเขาอยู่ก็ได้นะมึง"  น่าจะเป็นแบบนั้น เพราะตอนที่กูออกมา เห็นพี่ๆเก็บของ จัดโต๊ะเข้าที่กันอยู่




.....




"เจ๊ . วันกับวาขอกลับบ้านสักสามสี่วันนะ" เราเก็บกระเป๋ามาคนละใบ มีแค่เสื้อผ้า ของใช้นิดหน่อย เจ๊นั่งอยู่ในห้องรวม 


"พวกแกเป็นอะไรกันหรือเปล่า ดูสีหน้าแย่ๆนะ โดยเฉพาะแก นังวา"  เจ๊มันทัก กูเลยหันไปมองไอ้วา หน้ามันซีดอย่างกับไก่ต้ม ไส่เสื้อมีปกตลอด


"ไม่มีอะไรหรอก .. วามันไม่ค่อยสบาย เลยกะจะพามันไปพักสักหน่อย" กูตอบแทน รู้ว่ามันคงมีเรื่องไม่สบายใจ แต่ไม่อยากคาดคั้น


"อืมม ยังไงพวกหล่อนก็ไม่ได้รับแขกอยู่แล้ว แล้วบอกคุณเภาด้วยล่ะ เดี๋ยวเขาจะมาว่าเจ๊ได้ คนโปรดหายไป เจ๊โดนด่ายับแน่"


"จ้าเจ๊ .. ฉันบอกคุณอมรเอง ไปละนะเจ๊ ไว้ซื้อของมาฝาก" กูไหว้เจ๊แล้วเดินออกมา



.........




"ไอ้รัก .. ไอ้อาย .. เจนี่  กูกับไอ้วาจะกลับบ้านสักสามสี่วันนะ มึงไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวมีของมาฝาก"

"มึงสบายดีกันใช่ไหม .. เมื่อคืนหายหัวกันหมด"  ไอ้อายถามขึ้นมา กูไม่อยากพูดถึงเมื่อคืนเลยว่ะ


"เออ สบายดี" กูตอบออกไป


"กูเห็นมึงออกไปกับการ์ดของคุณเอกภพ มึงกลับมาอีกทีก็บ่าย นี่มึง ..." อิเจนี่ถามไอ้วา . คุณเอกภพหรอวะ หรือว่าาาาาา


"เอ่อออ .. " ไอ้วาทำสีหน้าเหมือนคนจะตาย เห็นแล้วสังเวทพิกล


"เออๆ ไว้กลับมาค่อยว่ากัน พวกกูขอตัวก่อน เดี๋ยวไม่ทันรถ ไปนะมึง" กูเลยจัดบทซะ ขี้เกียจเห็นมันยืนทำหน้าแบบนั้น ไว้ถึงบ้านกูก่อน จะรีดความลับให้หมดเลย





..........




"เพชรบูรณ์ ลงเขาค้อ 2 ที่" นั่งแท็กซี่มาถึงขนส่งหมอชิต ก็เดินมาซื้อตั๋ว กูออกให้วามันเอง แค่ไม่กี่ร้อย กูจ่ายได้


"ไปมึง แดกไรไหม" กูเก็บตั๋วใส่กระเป๋ากางเกง แล้วถามไอ้วามัน


"ไม่อ่ะ เดี๋ยวซื้อน้ำก็พอ" รีบเดินไปซื้อน้ำเปล่ากะโออิชิ ขนมกินเล่นอีกนิดหน่อย ซื้อเสร็จก็ขึ้นรถบัสที่เขียนว่า 'กรุงเทพ - เพชบูรณ์ - พิษณุโลก' เราได้ที่นั่งกลางๆ กูให้วามันนั่งด้านใน ส่วนกูนั่งข้างนอก คันนี้เป็นรถสองชั้น เรานั่งด้านบน คนไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะนี่เป็นรอบบ่ายสาม ส่วนมากคนจะกลับไม่เช้าก็เย็นย่ำเลย


"อีกนานป่ะวะบ้านมึง" มันแกะห่อผ้าห่มมาคลุมตัว เขาเปิดแอร์หนาวมาก มีหนังฝรั่งฉายให้ดูด้วย


"ก็ประมาณ 6-8 ชั่วโมงแล้วแต่ว่ะ" ครั้งที่แล้วตอนมากรุงเทพกับไอ้แทนครั้งแรก ก็ประมาณ 10 กว่าชั่วโมงเพราะช้าไป แต่ครั้งนี้น่าจะไวกว่าเพราะคงไม่สายขนาดนั้น


"อืม กว่าจะถึงกูคงหลับหลายตื่น" ไอ้วาพูดแล้วหาท่านอนให้สบาย


"มึงนอนไปแหละ เดี๋ยวถึงพนักงานก็เรียกเอง" เพราะกูคงหลับเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอแดกก่อน หิวเชี่ย


รถเคลื่อนตัวออกจากขนส่ง พนักงานก็เดินแจกน้ำกับขนม กูก็นอนดูหนังไป หยิบทาโร่มาแกะกินไป ส่วนไอ้วามันหลับซุกเบาะไปแล้ว ไปเหนื่อยอะไรมาวะ แต่กูแอบสังเกตนะว่ามันเดินแปลกไป ขนาดมันนั่งรถ มันยังตะแคงอย่างกับกลัวเจ็บก้นอย่างนั้นแหละ


"น้องๆ เพื่อนพี่ขอไลน์หน่อย" ตั้งแต่ขึ้นมาก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง จนกระทั่งได้ยินเสียงคนเรียกน้อง เรียกกูหรอวะ


"ไอ้เหี้ยเบส เอ่อ ไม่ใช่นะครับพี่ เพื่อนมันแกล้งอ่ะ " ไอ้คนนั่งข้างๆ มันใส่เสื้อยืดสีเทา กางเกงยีนส์ ก็หน้าตาดีทั้งคู่ แต่ดูๆน่าจะเด็กกว่า เสือกเรียกกูน้อง


"เหย มึงก็ จะอายทำไมวะ ไหนบอกพี่เขาน่ารัก อยากรู้จักไง กูก็ขอให้แล้วเนี่ย" ไอ้ตัวข้างใน หน้ากวนตีนมาก มันพูดกับเพื่อนมันที่นั่งด้านนอก


"เงียบกันได้ยัง กูจะนอน " จะอีกนานไหม ไลน์เลยอะไร กูไม่มีหรอก เคยเห็นพี่ๆเขาเล่นกันนะ แต่ไม่ได้เล่น


"อ.. เอ่ออ. คร้าบบบบบ" คนข้างๆพูดแล้วหันไปตบหัวไอ้หน้าหมาข้างใน


ตอนแรกก็กะดูหนังให้จบ แต่เสียงหมาเห่าข้างๆทำกูอยากนอนเลยแม่ง พวกมันน่าจะประมาณปีหนึ่งปีสอง ส่วนกูถ้าได้เรียนก็คงใกล้จบหรือเรียนจบไปแล้ว




........




"อืม .." รู้สึกตัวเหมือนคนข้างในขยับตัว ลืมตาขึ้นมาไอ้วามันกำลังจะแทรกตัวออกไป สงสัยปวดเยี่ยว กูเลยขยับให้มันออกไป แล้วหันข้างเอาหน้าออกมาด้านทางเดิน ซุกตัวจะนอนอีกรอบ แต่ดันตกใจเพราะคนที่อยู่ข้างๆแม่งกำลังนอนมองหน้ากูอยู่


"มองเหี้ยอะไร" ด่าแม่งเบาๆ เพราะเขาปิดไฟหมดแล้ว


"ผมป่าว .. พี่หันมาเอง ผมนอนแบบนี้มานานแล้ว" มันพูดแต่ตายังจ้องกูอยู่


"เออ แล้วไป ปิดตาสิ ไม่ต้องจ้องหน้ากู" กูพูดใส่หน้ามันแล้วปิดตาลง ถ้าไม่เมื่อยกูไม่เปลี่ยนข้างนอนหรอก

สักพักไอ้วามันก็กลับมา แทรกตัวเข้าไปเหมือนเดิม  เมื่อครู่มองนาฬิกาหน้ารถสองทุ่มกว่าแล้ว ง่วงฉิบ ขอนอนต่อเถอะ ไม่ไหวแล้ว เมื่อคืนก็เหนื่อยจากคุณดริณโคตร กว่าจะออกมาจากห้องได้ เล่นเอากลัวจะมีใครอยู่ข้างนอกแทบตาย



.......



"เขาค้อเตรียมตัวค่ะ". เสียงพนักงานเรียกบอกให้เตรียมตัว ดูนาฬิกา โห ห้าทุ่มแล้ว จะเข้าบ้านยังไงวะเนี่ย รถราที่นี่หายากจะตายห่า


"วา วา ตื่นมึง  ใกล้ถึงแล้ว"  วามันขดตัวซุกอยู่ที่หลังกู กูเลยปลุกมัน มันก็งัวเงียลืมตาแล้วซบมาที่ไหล่กู กูเก็บของ ดื่มน้ำ เก็บขยะแล้วขอเข้าห้องน้ำหน่อยเถอะ


"โอ๊ย ยยยย .. กระแทกมาได้" กูรีบทำภารกิจให้เสร็จ พอเปิดประตูออกมา ดันไปกระแทกกับใครสักคน เชี่ย ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่าจะมีคน


"เอ้ย กูขอโทษ .. อ .. อ้าว มึงนี่เอง สมน้ำหน้า" ไอ้เหี้ยเสื้อเทานี่เอง มันจับหัวใหญ่ สงสัยประตูกระแทกเข้าที่หัวพอดี


"อ้าว พี่ เปิดมาชนผมแล้วยังด่าผมอีกนะ" มันยังไม่หยุดโทษกู มึงเสร่อมายืนเอง รู้อยู่ว่ามีคนเข้าห้องน้ำ


"อย่ามากเรื่อง หลบไป" กูเริ่มมีน้ำโห แม่ง อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ได้ปะวะ


"เดี๋ยวดิพี่ .. ขอโทษสักคำมีไหม"  กูชนไหล่มันกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่มันดันจับแขนกูไว้ ไม่ให้ออก


"มึงจะอะไรนักหนาวะ ปล่อย .." กูดึงแขนแล้วด่ามันไป แม่งเอ้ย


"ไม่ปล่อย พี่ก็ขอโทษผมก่อนดิ" มันยังคงจับแขนกู เจ็บนะเหี้ยนี่


"เห้ย มึงนี่มัน !!! .. เออๆ ขอโทษ ทีนี้ก็ปล่อยกู" แม่ง ขี้เกียจยืนเถียงกับมันละ เหม็นห้องน้ำก็เหม็น


"อ่ะ .. ก็แค่เนี้ย " มันเข้าห้องน้ำไปแล้ว กูยืนกำมืออยู่หน้าห้องน้ำ สบถอิเหี้ย ก่อนจะเปิดประตูออกมา แม่งพอขอโทษก็ปล่อยกูเลย ควายนี่



....



"อากาศหนาวว่ะมึง .. ฮึ่ยยยย" ถึงสี่แยกเขาค้อแล้ว กูกับไอ้วาเดินลงมา อากาศค่อนข้างหนาว แต่กูอยู่มาตั้งแต่เกิด หนาวแค่นี้จิ๊บๆ


"เออ  มีแต่ป่ากับภูเขาอ่ะมึง" ไอ้วานี่สั่นเป็นจ้าวเข้าเลย มันไม่เคยมาก็ต้องหนาวเป็นธรรมดา


"ลุงๆ มีรถเข้าตลาดไหม" กูเดินมาถามลุงที่นั่งนับตั๋วอยู่ข้างๆ ตั้งแต่ลงมาไมาเห็นมีรถรับจ้างสักคัน


"ต้องรออีกชั่วโมงอ่ะหนู มันดึกแล้ว รถไม่ค่อยมี" อะไรวะ ตั้งชั่วโมง ไม่มีรถเลยหรอวะ มอ'ไซต์ก็ยังดี


"วัน .. กูคงหนาวตายแน่เลยว่ะ" วามันพูด ก็จริงอ่ะ อีกชั่วโมง กูเดินกลับก็คงใกล้ถึงแล้ว



"พี่ๆ กลับกะพวกผมป่ะ .. เพื่อนผมขับรถมารับ นั่นไงมาพอดี" ไอ้คนชื่อเบสมันเดินเข้ามาถาม กูจำมันได้ไอ้หน้ากวนตีน อ้าว แต่กูไม่ได้มองว่ามันลงที่เดียวกับพวกกูด้วย


"ไม่เป็นไร .. กูไปคนละทางกะพวกมึง" กูปฏิเสธไป เพื่อนมันขับรถซีวิคสีขาวมารับ ที่จริงก็อยากกลับไวๆเหมือนกันนะ


"จะเข้าตลาดไม่ใช่หรอ .. ผมก็อยู่ใกล้ๆนั่นแหละ มาด้วยกันเหอะ ดูพี่ตัวเล็กคนนั้นดิ หนาวจะตายอยู่แล้ว" กูหันไปมองหน้าไอ้วา แม่งสั่นไม่หยุดเลย มันก็ทำท่าทางประมาณว่าแล้วแต่มึง กูคิดสักพักมันคงไม่กล้าทำอะไรมั้ง ดูจะไม่ค่อยเกเรอะไร เพื่อนที่มารับก็ดูไม่ค่อยเท่าไหร่ คงไว้ใจได้อยู่


"เออๆ .. รบกวนพวกมึงด้วยละกัน" กูตกลงไปกับพวกมัน ไอ้คนชื่อเบสมันนั่งหน้ากับเพื่อนคนที่มารับ กูให้ไอ้วาเข้าไปก่อน ต่อมาเป็นกู แล้วก็ไอ้เสื้อเทาที่กวนตีนกูหน้าห้องน้ำนั่น


"พี่กลับบ้านหรอ .. ทำไมไม่เคยเห็นหน้ากันเลย"  คนชื่อเบสหันมาถาม

"กูก็ไม่เคยเห็นพวกมึงเหมือนกัน กูกลับบ้าน ส่วนนี่เพื่อนกูมันมาเที่ยว" ก็ตอบมันไปตามเรื่อง


"ผมเบส ไอ้ที่ขับรถอยู่นี่ชื่อเดี่ยว ส่วนไอ้หล่อข้างหลังมันชื่อไปท์ พวกพี่ชื่อไรกันบ้างอ่ะ" ไอ้เบสแนะนำตัวทีล่ะคน พอมองชัดๆไอ้เบสก็หน้าตาดีใช้ได้ ส่วนไอ้เสื้อเทานี่หล่อเลยล่ะ คนชื่อเดี่ยวที่เป็นคนขับก็ดูดี เออ เด็กที่นี่มีคนหน้าตาดีด้วยหรอวะ อยู่มาตั้งนานไม่เห็นได้แอ้มเลย


"เออ กูวัน เพื่อนกูชื่อวา" กูก็บอกชื่อมันบ้าง ก็ดูเป็นคนดีกัน ไม่น่ามีอะไรนะ


"ชื่อเพราะกันจัง .. ไปท์ มึงไม่ขอเบอร์พี่วันเขาไว้วะ เผื่อมีอะไร .." ไอ้เบสมันชม แล้วยิงคำถามใส่เพื่อนมันที่นั่งข้างกู


"เชี่ยเบส .. มึงนี่นะ  เอ่อ พี่วันอย่าสนใจมันเลยนะ ผมแค่เห็นพี่หน้าตาเหมือนผู้หญิงดี แต่ผมไม่ได้คิดอะไรนะ"  ไอ้ไปท์มันเอื้อมไปตบหัวไอ้เบส รายนั้นก็บ่นงุบงิบไปตามเรื่อง

"เอาเหอะ .. กูอยู่บ้านอีกหลายวัน คงได้เจอกันบ้างแหละ" ก็จริง ชุมชนมีอยู่แค่นั้น ถ้ามันบอกว่าอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวก็คงได้เจอกันอีก


"พี่ๆจะไปเที่ยวไหนกันอ่ะ .. ผมว่าจะไปเที่ยวน้ำตกกัน ถ้าพี่ไม่มีแพลน ไปด้วยกันไหม" ไอ้เบสมันโพล่งขึ้นมา กูรีบหันไปหาวา มันก็ยักไหล่เหมือนแล้วแต่กูอีก เออ ไม่เคยช่วยกูเลยนะ


"ถ้าไงเอาเบอร์มึงมาละกัน ถ้ากูจะไปกูจะโทรหาเอง"  ไอ้เบสมันรีบบอกเบอร์มา กูก็เซฟไว้ในมือถือง่อยๆของกู ไม่เห็นมีเบอร์คุณอมรโทรเข้ามาบ้างเลย เหอะ ไม่สนใจกูแล้วมั้ง


"จอดนี่ๆ .. ส่งปากทางนี่แหละ ขอบใจมากพวกมึง ถ้ากูจะไปกูโทรหา ขับรถดีๆนะเดี่ยว" กูโบกมือลา หิ้วเป้ขึ้นสะพาย เดินเข้ามาในซอย ไอ้วาก็เดินตัวสั่นตามกูเข้ามา หมาแม่งก็เห่าหอนต้อนรับกันใหญ่ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกพวกมึง เพื่อนกูกลัวหมดแล้ว


"แม่ !! เปิดประตูหน่อยยย " กูตะโกนเรียกคุณนาย บ้านกูเป็นครึ่งปูนครึ่งไม้ มีแค่ชั้นเดียว เป็นบ้านหลังเล็กๆ มีห้องนอนเดียว แม่กูชอบนอนข้างนอก กางมุ้งนอนคนเดียว เพราะเขารำคาญกูชอบละเมอ แต่กูว่าไม่ใช่หรอก เขาชอบฟังวิทยุ แต่กูรำคาญ เขาเลยให้กูนอนในห้องมาตั้งแต่มอ.2 ละ


"ใครโหวกเหวกโวย .. ไอ้วันนนนน มึงมาได้ไง ลูกรักกก แล้วนี่ใครเนี่ย " เสียงแม่บ่นมาจากข้างใน พอเปิดประตูเห็นว่าเป็นลูกสาวสุดที่รักก็รีบเข้ามากอดยกใหญ่


"นี่วาเพื่อนที่ทำงานน่ะแม่ มันมาเที่ยวพักผ่อน ไปๆ เข้าบ้าน หนาวจะตายแล้ว" ตอบแม่ไปแล้วรีบพากันเข้าบ้าน ข้างนอกเขาปิดไฟกันเงียบเชียบหมดแล้ว เพราะเดี๋ยวตอนตีสี่ก็จะต้องลุกมาเตรียมของขายกันแล้ว


"เออ หวัดดีๆ เข้ามาๆ แล้วมาซะดึกดื่นเลย มีรถเข้ามาหรอวะป่านนี้" แม่รับไว้ไอ้วา แล้วพามาที่ห้องเปิดไฟให้พร้อม


"พอดีมีคนเข้ามาในตลาด เลยขอติดรถมาด้วยน่ะแม่" ในห้องเรียบร้อยดี เพราะกูไม่ได้มานอนเลย แม่ก็เข้ามากวาด ซักผ้าปูให้ประจำ


"เออๆ ที่นอน หมอนมุ้งกูซักให้แล้ว เอาออกมาปูกันเองล่ะ กูไปนอนละ พรุ่งนี้ค่อยคุย" แม่บอกชี้ไปในตู้เสื้อผ้า ก่อนจะปิดประตูให้ กูก็กางมุ้งแล้วเตรียมหมอนผ้าห่มให้มันกับกูคนละชุด


"วา มึงอาบน้ำไหม มันไม่มีน้ำอุ่นนะเว้ย อาบขันธรรมดา" กูถามไอ้วา บ้านนอกแถมยากจน ไม่มีหรอกอ่างน้ำวน ฝักบัวยังไม่มีเลย


"หึยยย กูขอล้างหน้า แปรงฟัน เอาน้ำลูบๆก็พอ" มันตอบหน้าเหยเก กูก็คิดแบบมึงนี่แหละวา ถ้าอาบน้ำกูคงช็อกคาห้องน้ำแน่ๆ

"เออๆ เดินออกไป อยู่มุมซ้ายอ่ะ ไฟก็เปิดเอา" กูบอกมัน ไอ้วาก็เดินออกไปพร้อมแปรงกับผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก กูจัดที่นอน เอาเสื้อของกูกะของมันออกมาแขวนในตู้



........



"นอนก่อนเถอะมึง พรุ่งนี้ค่อยเล่า"  เตรียมตัวไหว้พระล้มตัวลงนอนได้ ไอ้วามันก็เหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา


"แล้วน้ำตกว่าไงมึง" มันถามถึงเรื่องที่พวกนั้นชวน สงสัยมันอยากไปผ่อนคลายในที่ธรรมชาติ


"ไปกับพวกมันก็ดีนะ เพราะกูไม่มีรถยนต์" คิดไปคิดมามันก็ดีกว่ากูแว้นไอ้วาซ้อนล่ะวะ


"อืม ก็ดี มันก็เป็นเด็กไม่น่ากลัวอะไร" ไอ้วามันว่า ก็คงเป็นอย่างที่วามันพูดแหละ ก็ปกติของวัยรุ่นทั่วไป ไม่ใช่พวกเกเรอะไร


กูลองกดโทรออก ไม่รู้ว่าไอ้เบสมันนอนหรือยัง จะตีหนึ่งแล้วด้วย



( ฮัลโหล )


"เบส กูพี่วันนะ"


( อ้าวพี่ ผมไปท์ ไม่ใช่เบส )


"อ้อ เพื่อนมึงนี่นะ ให้เบอร์ยังให้เบอร์มึงมาอีก"


( ฮ่าา เปลี่ยนใจไปกับพวกผมแล้วดิ )


" อืมม กูอยากไปรถยนต์สวยๆว่ะ"


( ได้พี่ ผมจัดให้ พรุ่งนี้กี่โมงดี )


"แล้วแต่พวกมึงละกัน"


( งั้น 10 โมง ผมไปรับนะ ห้ามเบี้ยวล่ะ )


"เออ ไม่เบี้ยวหรอก แค่นี้นะ"


( ด.. เดี๋ยวพี่ ยังไม่นอนหรอ )


"กูละเมอโทรหามึงมั้งสาส"


( โถ่ ผมแค่อยากคุยนานๆ )


"กูง่วงแล้ว แค่นี้"


ตัดสายแม่งเลย ไอ้ห่าเบส ไอ้เด็กเวน กูเห็นบอกเบอร์อย่างไวก็นึกว่าจะให้เบอร์มึง ที่ไหนได้ สัสนิ่


"พรุ่งนี้ตื่นสักแปดโมงเก้าโมงละกัน ฝันดีมึงวา" วางสายได้ ก็บอกคนข้างๆ หวังว่าการมาพักผ่อนครั้งนี้จะช่วยให้กูคิดอะไรได้ ส่วนไอ้วา กูขอแค่มันยอมเปิดใจเล่าให้กูรับฟัง แค่นี้ก็พอละ


"อืม ฝันดี" มันตอบรับแล้วกระชับผ้าห่มสองชั้นนอนไป



"ติ๊ดดด ... " เสียงข้อความเข้า กูหยิบมือถือขึ้นมาดู  เบอร์เด็กไปท์นี่หว่า



  พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่วันคนน่ารัก กู้ดไนท์ครับ ;-3 



ไอ้ไปท์ ...  เด็กเวรเอ้ยยย 

**************************************************

TBC.

  มาช้าก็มานะ อิอิ อูยย ปวดท้อง วันนี้ขาดงานหนึ่งวันค่ะ แต่พรุ่งนี้ต้องไปแล้ว ฝันดีนะคะ

   

[tomybsl]

เอาล่ะซิ ไปท์จะเป็นผู้ชายอีกคนของวันอ่ะเปล่าเนี่ย 
จริงๆก็อยากให้วันปฏิเสธคนเขาไปบ้างอะน่ะ แต่ดูแล้วคงอยาก หล่อๆกันทั้งนั้นนี้เนาะ  

[muiko]

เห้อ วันจะได้หนุ่มใหม่อีกมั้ย
 
พยายามหน่อยนะวัน

หวังว่าวาจะดีขึ้นนะ

[shichina]

  สงสารวาจัง ดูท่าจะบอบช้ำไปทั้งกายและใจ

วันก็เพลาๆเรื่องผู้ชายบ้างนะลูก ดูแลวาดีๆด้วยไม่งั้น...

[manutty]

เป็นวันนี่ก็กลุ้มนะ หน้าตาสวย มีเสน่ห์ มีแต่คนเข้าหา แต่ไม่รู้ว่ามีใครจะจริงจังด้วยไหม หวังฟันเจ้าอันดับแรกก่อนเลย  เข้าใจวันนะที่อยากจะหยุดแต่พอจุดปุ๊บติดปั๊บทันที เพราะของมันเคยๆ วันรักอมร เลยต้องมากลุ้มใจ เอางี้ลูกเข้าวัดสักพักสงบจิตสงบใจดีไหมวัน   มาบ้านหวังจะพักผ่อน ก็มาเจอหนุ่มๆเข้ามาทดสอบอีก จะทนได้ไหมหนอ น่ากินทั้งนั้นเบย   อมรนี่ยังไงกัน เงียบเลย ไม่ติดต่อถามหาพาวันไปไหนมาไหนด้วยอย่างทุกที คิดอะไรอยู่ ถ้ารู้จะตามมาไหม อาจโทรมามากกว่า และคงไม่อะไรคิดว่าวันกลับบ้านคงไม่ว่าอะไร คนว่าและใส่ใจคงเป็นดริณมากกว่า

ส่วนวา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนั้น หนี้หมดจริงไหม หรือ เอกภพ ต่อรองอะไรอีกกก    ดูวาเครียดมากๆเลย สงสารวาจัง เมื่อไหร่จะเจอคนมาดูแลบ้างนะ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคนนี้ คนชื่อวัันที่พามาบ้าน อากาศก็ดี มีปัญหาทั้งคู่ กินกันเองไปเลย หนับหนุน ชอบๆ วันดูแลวา น่ารัก   หวังว่ากลับมาพักผ่อนกันสองต่อสอง จะดีขึ้นนะ วันบอกวาให้เข้มแข็งและสู้บ้างนะ อย่าอ่อนแออีกเลย   และเด็กกลุ่มนี้มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ยังไม่วางใจอ่ะ

[mystery Y]

มาพักผ่อนก็ยังมีเด็กมาติดเสน่ห์แรงจริงๆนะวัน

[fay 13]

 

[myapril]

ถ้าวันคิดว่าตัวเองรักคุณอมรจริง
วันตัองไม่นอนกับใครเขาไปทั่วนะ ^^

[tulakom5644]

ไปท์ไม่น่ารอดดดด กร๊ากกกกกกกกกกก กินเด็กจะได้เป็นอมตะไงวัน เห่อๆๆๆๆๆ

[EoBen]

หรือว่าจะเป็นไอเด็กนี่

คนที่ไม่มีอะไรกับวัน อาจเป็นผู้อยู่รอดเป็นคนสุดท้าย 55555

สายแข็ง แต่วันจะชอบเหรอออ


ส่วน วา ตรงกันข้าม

คนที่ได้วัน เป็นผู้พิชิต 55555


หรือยังไงนะ คิดไปเรื่อยย

หรือแค่ตัวละครผ่านไปละผ่านมา

[meili run]

อย่าคิดมากดิวัน สามพีเลย อิอิ

[jubujubu]

วันมีเสน่ห์มากอ่ะ

[Dee^daY]

เนื้อหอมๆๆๆ ..

[eye-lifestyle]

 

[hormonesyj]

วันนี่ไปไหนก็มีแต่คนชอบ
วาเป็นอะไรอ่าาา 

[PoPuAr]

มีให้กินตลอดเลยนะวัน
คราวนี้ก็จะได้กินเด็ก
โอ้ย อิจชะมัด
ส่วนหนูวา น่าสงสารเน้อ อาการหนักพอสมควร

[jamlovenami]

เอิ่มมมมมมมมมมมมมม

ถ้าเด็กมันจะอ่อยขนาดนี้ จัดป่ะ! 5555

ล้อเล่นๆ แหม๋ บททดสอบความอดทนมากเหลือเกิน ทนๆไปก่อนนะวัน(แต่กูว่าไม่รอด = =)

 

[hormonesyj]

วันนี้จะมาไหมคะ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว

[sweetbasil]

  อิจฉาวันได้กินแต่ของดีๆๆตลอด
วาหนูเป็นอะไรลูก ระวังคุณเอกภพ ให้คนมาตามนะ

[noozzz]

เรื่องวันกับวากำลังเศร้าเลย พอมาเรื่องเจนี่ เอิ่ม จะฮาไปไหน

[Akikojae]

ขอโทษจริงๆค่ะ พาแม่ไปทานข้าวมา ไม่ได้เข้าเล้าเลยทั้งวัน
วันทองขอเป็นพรุ่งนี้ช่วงค่ำนะคะ
ไม่รู้มีคนรอหรือเปล่า แต่มาอัพแน่นอนค่ะ
ขอบคุณจากใจค่ะ รักทุกคนนะคะ
 
  

[Phetpoom]

  รอคอย คิดถึงวันมากๆเลย 

[Lunar_Lovey]

เพื่อวันทอง รอได้ค่ะ

[PoPuAr]

รอค้าบ

[naiyou]

รอคร่าาาาาาา

 

[meili run]

เรามารอนาง?วัน เหมือนกันค่ะ อย่าคิดมาก ถ้าไม่ไงวา-วัน ก็กินกันเอง จบ!!!!!!!!!!!!!

เอ่อ ไม่จบสิ แฮ่แฮ่ รอเจ้าค่ะ เป็นติ่งนางวันเขาอยู่ 

[yogurtjung]

แอร๊ยย รอนะคะ

หายไป 2 วันเหมือนขาดใจ 555

[tomybsl]

รอได้ค่ะ เพราะมันไม่นาน55555

[kusahana]

รอได้แน่นอน

[maru]

รอค่ะ