{CH 56 หัวใจดวงน้อย}
{ K }วันคืนผ่านไป ทุกอย่างดีเหมือนจะเรียบร้อยดี ไอ้คิงสุดหล่อผ่านการฝึกงานที่หนักยิ่งและเรียนต่อว่าจนจบ ปีหน้าถึงจะรับปริญญาที่เฝ้ารอจนเหงือกแห้งมาซะนาน ส่วนสุดที่รักของผมน้องครีมก็ขึ้น ม.5 แล้ว ผมยังจำได้วันแรกที่น้องครีมเข้าเรียนที่โรงเรียนใหม่ น้องร้องไห้เป็นเด็กน้อยที่เพิ่งไปอนุบาลวันแรก กว่าจะยอมเดินเข้าประตูโรงเรียนไปต้องปลอบแล้วปลอบอีก ทำเอาไอ้คิงที่ฝึกงานวันแรก ไม่เป็นอันทำอะไรเป็นห่วงจนต้องโทรและไลน์หาเป็นระยะๆ แต่พอวันที่สอง น้องวิ่งเข้าโรงเรียนไม่จุ๊บลาผมสักจุ๊บ โธ่ๆ ที่รัก น่ารักจนคนรอบข้างหลงกันเป็นแถวเลยสิท่า กระซิกๆ จากวันที่น้องจบ ม.3 ออกมา ผมก็ได้ข่าวไอ้เมโล่เด็กหัวทองเป็นระยะๆจากน้องครีมที่วีดีโอคอล์คุยกันบ่อยๆ เห็นว่าไปเรียนอยู่อังกฤษ แหม ไอ้เด็กผู้ดีอังกฤษเอ้ยยยยยยย
ครอบครัวผมก็เป็นไปตามอัตภาพ พ่อก็ยังคงทำงานหนักทุกวันถึงแม้จะเป็นถึงประธานบริษัทที่ควรจะอยู่นิ่งๆแล้วก็เถอะ แต่เสาร์อาทิตย์มักจะอยู่ให้น้องครีมเอาอกเอาใจ เป็นตาลุงจอมขี้เกลียด เดี๋ยวนี้ม่ธรรมดานะฮะ ตาลุงเองก็ชอบตามใจน้องเหมือนกันเอ็นดูแสดงออกมากขึ้นกับทั้งน้องครีมและเจ้าเพชร แม่สวยเองก็ทำขนมขายเป็นจริงเป็นจังกลายเป็นร้ายขนมออนไลน์ชื่อดังไปซะแล้วอีกไม่นานเห็นว่าจะหาทำเลเปิดร้านเป็นจริงเป็นจังส่วนเจ้าเพชรเองก็แจ่มใสขึ้นมาก เห็นว่าแม่พาไปสมัครเรียนภาคปกติแล้วรอสอบเทียบเข้ามหาลัยที่มหาลัยเก่าของผม ไอ้เจ้ามิ่งเองก็มือถึงตลอด กลับไปเสาร์อาทิตย์ทีไรเจอมันอยู่บ้างละมือกระตุกตลอด อยากจะโบกเสียให้หายหางกระดิก เข้าหาทางแม่กูตล๊อดดดดดดดดดด
“พี่คิงฮะ”
เด็กตัวน้อยเดินเข้ามานั่งจุมปุ๊กลงข้างๆผมที่นั่งดูหนังอยู่บนโซฟาห้องรับแขกที่คอนโดของเราสองคน น้องครีมตัวสูงขึ้นอีกแล้ว แต่ตัวยังคงบางและแก้มแดงน่ารัก ที่สำคัญตอนนี้น้องครีมผมยาวเหมือนตอนที่เราเจอกันครั้งอรกแล้วด้วยซึ่งผมปลื้มปิติมาก ผมสั้นก็น่ารัก ผมยาวยิ่งน่ารักกว่า กรี๊ดๆ ตั๊ลล๊ากที่ส๊วดดดดดดด
“ว่ายังไงเจ้าหนูน่ารักของพี่คิง” ว่าแล้วก็รวบเจ้าตัวน้อยเข้ามานั่งบนตัก หอมแก้มไปอีกฟอดใหญ่ จนน้องหัวเราะคิกเพราะหนวดของผมทำน้องจั๊กจี้ กลิ่นเค้กหอมๆติดตัวน้องเพราะน้องเพิ่งกลับมาจากร้านของไอ้วิวและน้องฝัน กลับมายังไม่ทันทำอะไรก็อ้อนแบบนี้เดี๋ยวก็ได้เสียตัวกันพอดี ฮ่าๆๆๆ
“พรุ่งนี้น้องครีมขอไปเที่ยวกับฟ้าน๊า เดี๋ยวน้องครีมกลับเอง”
“ที่ไหนครับ ไปยังไง พรุ่งนี้น้องครีมมีเรียนนี้หน่า กลับดึกๆอันตรายนะครับ” ผมขมวดคิ้ว ทำเอาน้องยู้หน้า และก้มลงมาเอาหัวน้อยๆซุกที่ไหล่ผมถูไปถูมาอย่างอ้อนๆ ฮั๊นแน่ มาไม้นี้อีกแล้วเจ้าเด็กน้อยคนนี้ หึหึ
“ฟ้าได้บัตรดูหนังฟรีมา เลยชวนไปดูด้วยกัน ไปกับพิวกับเบญแล้วก็แฟนเบญอีกคนนึงด้วย ห้างใกล้ๆ มหาลัยเลยพอดูเสร็จน้องครีมจะรีบกลับเลย จะบอกลุกแท็กซี่ให้ซิ่งด้วย นะครับนะ ให้น้องครีมไปนะ” ผมบอกหรือยังว่าเด็กน้อยของผมสกิลการอ้อนพุ่งแค่ไหน เฮ้อ … น้องเองก็โตแล้วนะ ผมก็น่าจะผ่อนให้น้องบ้างได้แล้ว เด็กคนนี้เองก็ต้องการการเรียนรู้ที่รอบด้านไม่ใช่แค่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของผมตลอดไป
“ก็ได้ แต่พอเลิกแล้วโทรหาพี่ เดียวจะไปรับ โอเคนะครับ”
“งื้ออออออออ น้องครีมกลับเองก็ได้นะ กลัวพี่คิงเหนื่อย” น้องยังคงอ้อมผมอย่างต่อเนื่องด้วยความหมั่นไส้เลยก้มไปจุ๊บปากน้อยๆแสนบอบบางนั้นหนึ่งที หึหึ หอมกลิ่นเค้กซะจริงๆเลยเจ้าหญิงน้อยๆของผม ถึงน้องจะเป็นผู้ชายก็เถอะ หึหึ
“ไม่เหนื่อยครับ แค่น้องคิงปลอดภัยพี่ก็ไม่เหนื่อยแล้ว”
น้องยิ้มและเอาอกเอาใจผมอยู่ซักพัก ก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆไปอาบน้ำและหลับไปในอ้อมกอดของผมเหมือนทุกวัน หึหึ เดี๋ยวนี้ผมกับน้องนอนด้วยกันตลอด ห้องด้านล่างแทบจะไม่ได้ใช้แล้ว ดีเหมือนกันเพราะผมคงนอนไม่กลับถ้าไม่ได้กอดเจ้ากระต่ายน่ารักตัวนี้ หึหึ ต่อให้ต้องเสียอะไร ผมก็ไม่มีทางปล่อยเด็กคนนี้ไปให้ไกลจากสายตาแน่นอน ก็เค้ารักของเค้านี้ตะเอง จ๊วบๆ อิอิ
.
.
.
“ครีมเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวไปกันเลยนะ”
“อื้อ ไปเลยจ๊ะ” น้องครีมพยักหน้าให้กับเพื่อนแก๊งใหม่ที่เพิ่งคบกันได้ปีกว่าๆ ‘ฟ้า’ เด็กสาวที่เริ่มจะแตกเนื้อสาวใหม่ๆ ผิวกายสีน้ำผึ้งคล้ำกว่าน้องครีมแต่เนียนเหมือนๆกัน ทรวดทรงอกเอวที่เริ่มชัดใต้ชุดนักเรียนเอกชนนั้นดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าทุกคน ใบหน้าคมและตาคมๆทำให้ดูเหวี่ยงๆคนเป็นคนที่น้องครีมฝากชีวิตเอาไว้ได้ อย่าดี
“กรี๊ดดดดดดด น่าร๊ากกกกกกกก” น้องครีมถูกรวบเจ้าไปกอดอย่างไม่ทันตั้งตัวจนไอติมมือน้อยๆที่ถืออยู่หล่นลงไปกับพื้น น้องครีมเบะปากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออกมาเวียนหัวและไม่ชินสักทีกับเหตุการณ์แบบนี้
“ไอ้พิว ครีมมันเวียนหัวและนั้น” เพื่อนสาวอีกคนของน้องปรามเพื่อนตัวเองที่กำลังกอดน้องครีมเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาเหมือนกอดตุ๊กตากระต่ายสีชมพู
‘พิว’ ย่นหน้าหวานๆ กัน ก่อนจะสะบัดบ๊อบผมปะบ่าของตัวเองไม่สนใจร่างอวบๆนั้นยังคงรักแรงของครีมไม่สนใจใคร ‘เบญ’ กุลสตีท่าทางเรียบร้อย แต่ใครจะรู้ว่าเบญเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ไว้หางเปียยาวจรดเอว จะมีแฟนก่อนชาวแก๊ง เป็นพี่โจ้ ม.6 เดือนโรงเรียน เห็นว่าพ่อแม่รับรู้แล้ว คบกันอยู่ในขอบเขต ที่สำคัญพี่เจ้ก็รักเบญมาก จนน้องครีมอิจฉาหน่อยๆ แอบกลับไปอ้อนพี่คิงเป็นประจำ
“ก็ครีมน่ารักนี้ คบกันมาปีกว่าๆ ยังไม่ชินสักทีที่ครีมเป็นผู้ชาย น่าร๊ากกกกกกกก” น้องครีมหัวเราะเมื่อเพื่อนสาวหอมแก้มน้องหยอกๆ มือน้อยๆผลักพิวออก โวยวายเสียงเล็กเสียงน้อยตามภาษากระต่ายแต่ไม่อาจสู้แรงสาวอวบอย่างพิวได้ ทั้งสองคนหยอกล้อเหมือนทุกๆวัน จนฟ้าและเบญที่นั่งมองพลางแก้มแดงกับความน่ารักไปด้วย บรรยากาศมุ้งมิ้งโลกสวยน่ารักฟุ้งไปทั่วทั้งโรงอาหารจนคนอื่นๆต้องหันมามองความน่ารักของน้องครีม
น้องครีมเอง เสน่ห์แรงใช่เล่น มีหนุ่มๆเวียนมาหาขายขนมจีบขอเบอร์ขอไลน์แต่ก็ถูกสามสาวสกัดตายกันไปเป็นแถวๆ มีบ้างที่หลุดลอดไปเพราะน้องครีมอย่ากเป็นมิตรกับทุกคนและคิดว่าคนพวกนี้เข้าหาน้องด้วยความบริสุทธิ์ใจก็ถึงมือพี่คิงที่ต้องจัดการ และสามสาวก็ตื่นเต้นและฟินทุกครั้งที่น้องครีมเอามาเล่าให้ฟังด้วยความไร้เดียงสา
แน่นอนมีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด น้องครีมเองก็ถูกจับตามองจากรุ่นพี่ ม. 6 กลุ่มเกเรที่คอยแกล้งน้องอยู่ตลอดเวลาที่มีโอกาส น้องครีมเคยโดนเอาน้ำสาดจนตัวเปียกตอน เข้ามาใหม่ๆ แต่น้องกลับหัวเราะและพูดว่า เย็นจังเลย ไม่คิดว่าแค่คำพูดนั้นจะทำให้กลุ่มเด็กสาวเกเรของขึ้น จนทำร้ายน้อง มีเรื่องมีราวกันจนแก้มปูด ดีที่ฟ้ามาเห็นก่อนจะจัดการด้วยหมัดของลูกสาวค่ายมวยจนพวกนั้นพากันอ่วม เรื่องถึงห้องปกครอง น้องครีม ร้องไห้ทันทีที่เจอพี่คิงเดินเข้ามา ในห้องปกครอง พลอยทำให้พี่คิงของน้องใจอ่อนไปด้วย ไปเอาเรื่องรุ่นพี่เกเรที่หน้าเขียวกันไปเป็นแถว แต่น้องครีมกับทุกคนก็ถูกทำบัณฑ์บนไปตามระเบียน
จากนั้นมา น้องก็พยายามไม่เข้าใกล้ใครก็ตามที่ดูไม่เป็นมิตรกับน้องเพราะไม่อยากให้พี่คิงผิดหวังอีก รู้ว่าตอนนี้พี่คิงเหนื่อยมากกับการที่ต้องทำงานทุกๆวัน ถ้าน้องไปสร้างปัญหาให้อีก สักวันพี่คิงจะต้องเบื่อและทิ้งน้องครีมไป ซึ่งน้องครีมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเพราะน้องรักฮีโร่ของน้องมากที่สุด
“มึงไปซื้อไอติมมาให้น้องมันใหม่เลยอีพิว” ฟ้ากระชากพิวออกเมื่อเห็นน้องครีมเหนื่อยจะต่อกรกับแม่สาวแรงเยอะคนนี้แล้ว
“ไม่เป็นไรๆ ครีมไม่กินแล้ว เราไปเรียนกันเถอะถึงเวลาละนะ” น้องครีมหัวเราะน้อยๆก่อนจะจูงมือพิวและฟ้าเดินขึ้นไปบนตึกเรียน โดยมีเบญเดินตามมาอย่างเงียบๆ
.
.
.
{ C } ตกเย็นฟ้าพาผมขึ้นรถเม ที่แว้นสุดพลัง จนผมมึนหัว แต่ก็สนุกดีๆนะ ไม่บ่อยนักที่ผมได้ขึ้นรถเมแบบนี้เพราะพี่คิงไปรับไปส่งผมตลอด ถ้าไม่ว่างก็ให้ลุงชาติมารับ วันนี้พี่คิงใจดี ปล่อยน้องให้มาเที่ยวกับเพื่อน ฮิฮิ ถ้าพี่คิงใจดีแบบนี้ทุกวันคงดีเนอะ ว่าไหม ? ตลอดทางพิงหยอกล้อผมตลอดจนผมเขินก้มหน้าหนีคนบนรถก็มองกันเป็นแถวจนฟ้าต้องปรามพิวถึงจะหยุด
“ครีมแกลาที่ร้านกับพี่คิงแล้วใช่ไหม” พอเดินเขาห้างไปได้ ฟ้าที่เดินอยู่ข้างๆผมก็หันมาถาม ส่วนพิวและเบญก็เดินตามมาด้านหลังโดยมีพี่โจ้เดินอยู่ด้วย
“จ้า” ผมพยักหน้าและเก็บโทรศัพท์ลงหลังจากที่ไลน์รายงานพี่คิงเรียบร้อย ส่วนที่ร้านผมบอกไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฮิฮิ เพราะพี่วิวใจดีเลยไม่ดุน้อง
“เออดีละ เฮ้ย เดี๋ยวไปกินขนมกันก่อนนะกว่าหนังจะเข้าอีกตั้งชั่วโมง” น้องหัวเราะนิดๆกับฟ้าที่ทำตัวห้าวกว่าผู้ชายคนอื่นซะอีก แต่ฟ้านิสัยดีมากเลยนะคอยปกป้องผมตลอด ผมเองก็อยากแข็งแกร่งแบบฟ้าบ้างจัง เดี๋ยวลองตะล่อมขอพี่คิงไปซ้อมมวยที่บ้านฟ้าบ้างดีกว่าเผื่อจะมีซิกแพคเหมือนพี่บ้าง คิกๆ
พิวแนะนำร้านขนมแสนน่ารักให้ พวกเลยตกลงจะไปกัน ภายในร้านเป็นร้านแนวญี่ปุ่นมีโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆตั้งเรียงอยู่เป็นแนวและมีเบาะสีเขียววางให้เรานั่ง ผมนั่งด้านในริมสุดและฟ้าคว้าเอาหมีมาวางบนตักน้องก่อนจะนั่งลงข้างๆ นุ่มจังเลย พอไอติมมาเสริฟผมก็นั่งกินไปมองคู่เบญกับพี่โจ้ที่น่ารักมุ้งมิ้งอยู่ตรงหน้าและก็เขิน คิดถึงพี่คิงขึ้นมาเลย ไม่เป็นไรเดี๋ยวกลับไปค่อยอ้อน ฮิฮิ ป่านนี้คงกำลังทำงานอยู่สินะ พี่คิงเข้าทำงานในฝ่ายบริหารที่บริษัทคุณพ่อ พี่คิงกลับมาบ่นตลอดว่าคุณพ่อชอบแกล้งให้งานเยอะ แต่ผมก็ขำนะเพราะพี่คิงเหมือนเด็กน้อยเลย
พอถึงเวลาเราก็เจ้าโรงหนังกัน เรื่องที่พวกผมเลือกดูเป็นหนังประเภทตลก ตลกจนผมหัวเราะน้ำตาไหลเลย แต่ที่น่าหัวเราะกว่าก็เสียงหัวเราะของฟ้ากับพิวนี้แหละ หัวเราะลั่นโรงเลย อยากให้พี่คิงมาด้วยจังน้องจะได้ซบไหล่พี่คิงและหัวเราะให้พี่คิงเอ็นดูเล่น เฮ้อ … พี่คิงเหนื่อยไหมนะวันนี้ เดี๋ยวกลับไปน้องครีมจะนวดให้ดีกว่า ถึงผมจะโตขึ้น แต่ผมก็ยังเป็นน้องครีมคนเดิมของพี่คิงนั้นแหละ คิกๆ
“แล้วก็นะพี่คิง พี่คิงรู้ไหม ตอนนั้นน้องครีมขำมากเลย คิกๆ แต่เสียงพิวน่าขำกว่า” ผมเอาหัวไปซบกับไหล่พี่คิงที่ขับรถกลับคอนโดหลังจากที่มารอรับผมกลับบ้านหน้าโรงหนัง วันนี้พี่คิงหล่อมากด้วย ใส่ชุดสูทสีดำเนคไทแดงเหมือนพวกยากูซ่าในหนังเลย แต่พอขึ้นรถได้ พี่คิงแทบจะเป็นชีเปลือย ถอดเสื้ออกหมดเหลือแค่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนต์ แง่มๆ นี้แหนะ กัดกล้ามเลย ขำน้องดีนัก
“โอ้ย กัดเอาอะไรครับ ฮึ” พี่คิงหันมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ก่อนที่จะหันไปขับรถต่อ ดูสิ ยังหัวเราะผมอยู่นั้นแหละ พี่คิงนิสัยไม่ดีเลย หึ
“หัวเราะอะไรอ่า” ผมเริ่มงอแง หน้างอ ออกมานั่งกอดอก ย่นหน้ามองพี่คิงอย่างเอาเรื่อง โกรธแล้วนะ โกรธแล้ววววว
“โอ๋ๆ ขู่ฟ่อๆเลย กลัวจัง หึหึ” แหนะ ยังจะทำแบบนี้อีก พี่คิงนะพี่คิง กลับไปกะจะผัดข้าวให้กินสักหน่อย ไปได้สูตรใหม่มา ไม่ทำให้แล้ว นิสัยไม่ดีเลยยยยยยยย
“งื้อออออ ทำไรอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมหัวเราะเมื่ออยู่ๆพี่คิงก็หันมาทำหน้าหมูใส่ผม
ก่อนที่พี่คิงจะจอดรถในที่จอดรถของคอนโดพอดี พี่คิงจูงมือผมขึ้นคอนโด ตลอดทางเอาแต่แหล้งหงอกผมอยู่นั้นแหละ จะรำคาญก็ไม่ได้ พอผมทำท่าหงุดหงิดก็ยิ่งแกล้งใหญ่ เหมือนยิ่งหงุดหงิด ยิ่งชอบ หึ พี่คิงนี้นะ น่าตีจริงๆ อย่าให้น้องโมโหนะ จะไม่รักเลย … หยอกเล่นหรอก ผมไม่รักพี่คิงได้ยังไง ถ้าผมไม่รักผมคงต้องตายแน่ๆ ลืมไปแล้วด้วย ว่าเมื่อก่อนการใช้ชีวิตโดยไม่มีความอบอุ่นแบบนี้มันเป็นยังไง ถ้าผมต้องกลับไปเป็นแบบเดิมนั้นอีก ผมคงต้องบ้าแน่ๆ ต้องร้องไห้แน่ๆ …
“ตัวเล็ก เป็นอะไร อยู่ๆก็ซึมไป” พี่คิงก้มมามองผมอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นผมเงียบไป
“อุ้มหน่อยจิ”พี่คิงหัวเราะก่อนที่จะอุ้มผมขึ้นไปอุ้มไว้เหมือนเด็กๆ … อบอุ่นจังเลย
พี่คิงไม่อายที่จะอุ้มเด็กตัวใหญ่อย่างผมเข้าซุปเปอร์ด้านล่าง ซื้อเบียร์กับกับแกล้มและขนมอีกสองสามอย่างให้ผมด้วย พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เห็นว่าพี่คิงโหลดหนังที่ผมชอบมาอยากให้ดูด้วยกัน พอสายๆถึงจะไปบ้านใหญ่ น้องครีมคิดถึงเจ้าเบิดร์เดย์มันตัวใหญ่มากเลย เหมือนพันธุ์เซ้นเบอร์นาดเลย แต่เจ้าเบิดร์เดย์ดันหูตั้ง หน้าตามันเลยประหลาดๆ ไม่เหมือนใครดี นี้ก็หลุดไปทำดิ๊กกี้ หมาพันธุ์ลาบาดอร์ข้างบ้านท้อง เห็นว่าใกล้คลอดแล้ว อยากเห็นจังเลยว่าลูกหมาที่ออกมาหน้าตาจะเป็นยังไง คิกๆ คงพึลึกน่าดู
ไม่ใช่แค่เบิร์ดเดย์น่า น้องครีมยังคิดถึงพี่เพชร คุณพ่อคุณแม่แล้วก็ป้าลินด้วย กลับไปจะอ้อนให้เข็ดเลย ตอนเช้าพรุ่งนี้ก็จะไปทำบุญให้แม่เข็มด้วย คิดถึงจังเลยอยากให้แม่รู้ว่าน้องครีมไม่โกรธทุกๆสิ่งกับทุกคนที่เคยทำกับน้องครีมไว้ อยากให้รู้ว่าตอนนี้น้องครีมอยู่ได้แล้ว กับคนที่น้องครีมรักและในที่พักพิงที่เรียกว่าบ้านอันอบอุ่นสุดหัวใจ …
“หิวจัง” เสียงกระซิบของพี่คิงดังขึ้นข้างหู
ในขณะที่ผมนั่งซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของพี่คิงตาดูหนังบนจอยักษ์ ไปด้วย ผมเงยหน้าเอียงคอมองหน้าด้านข้างของพี่คิงและหัวเราะคิกคักออกมาเมื่อพี่คิงทำเสียง คลืดๆในลำคอเหมือนน้องหมูเวลาร้อง ก่อนจะหันมาทำจมูกหมูใส่ผมไม่พอจะแกล้งด้วยการฟัดลงที่แก้มผมอีกตั้งหาก แง่มๆ รู้แล้วน่า อยากกินข้าวผัดของน้องใช่ไหมละ
น้องครีมลุกขึ้นไปผัดข้าวโชงเชงใส่กระทะไม่ลืมที่จะเอาเชือกมากั้นหน้าประตูด้วยเผื่อคนตัวใหญ่เข้ามารังแกผมถึงในครัวอีก พี่คิงเคยลอบเข้ามาด้วยเจอผมงอนไปวันนึงเต็มๆ จากนั้นพี่คิงก็ไม่กล้าลอบเข้ามาอีกเลย ผมชอบตกใจกลัวจะทำเขาบาดเจ็บ ในนี้มีทั้งของมีคม ทั้งของร้อน เดี๋ยวพี่คิงจะเป็นอันตราย ถ้าเป็นอย่างงั้นผมต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆ
พอเสร็จผมก็ยกจานข้าวกลิ่นหอมฉุยเดินเชิ๊บๆไปหาพี่คิงก่อนจะนั่งจุ่มปุ๊ก ป้อนพี่คิงไปป้อนตัวเองไปด้วย ผมต้องอ้วนตายแน่ๆขื่นเป็นแบบนี้ ไม่เป็นไร แข่งกันอ้วนกับคนตัวใหญ่คนนี้แล้วกัน คิกๆ
“น้องครีม”
“งือ” ผมขานรับวางจานข้าวลงที่โต๊ะข้างหน้าตาก็มองหนังตรงหน้าไม่วางตา
“พรุ่งนี้พี่จะพาไปเที่ยวนะ”
“เที่ยวไหนครับ”ผมหันไปถามพี่คิงทันที อยากเที่ยวน้องครีมอยากไปเที่ยวกับพี่คิงสองคน คิกๆ พาน้องไปหน่อยน๊า
“หึหึ ไม่บอกรอลุ้นแล้วกัน” ผมหน้างอ แต่แปปเดียวก็ต้องหันกลับไปสนใจหนังตรงหน้าต่อ เชอะ รอดูเอาเองก็ได้ ไม่ว่าพี่คิงจะพาไปไหน ผมไปหมดแหละ แต่อย่าพาน้องไปทิ้งไว้ที่ไหนก็พอ ถ้าทิ้งกันขึ้นมาจะไม่รักเลยคอยดูสิ ฮึ !
.
.
.
{ K } “น้องครีมเสร็จยัง”
“แปปนึงน๊า” เด็กน้อยของผมตะโกนออกมาจากในห้องของตัวเอง
โดยมีผมยืนหล่อรออยู่หน้าห้องนั้นแหละ วันนี้เป็นวันพิเศษผมเลยแต่งหล่อหน่อย ใส่สูทผูกไทเรียบร้อย ตื่นเช้ากว่าน้องหน่อยจัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อยและดูเหมือนน้องจะไม่หือไม่อือ เพราะกำลังโมโหผมที่ไปปลุกเอาซะแต่เช้า หึหึ เจ้ากระต่ายน้อยขี้เซา ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้แกล้งเจ้าเด็กคนนี้ให้หน้างอได้ ก็อยากน่ารักทำไมละ
เกือบ 2 ปีที่ผ่านมา เราสองคนตัวติดกันแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน น้องน่ารัก ไม่มีวันไหนที่ทำให้ผมเบื่อได้เลย ผมมีความสุขที่ได้ดูแลน้อง ได้เฝ้าดูการเติบโตไปทีละเล็กละน้อย ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ น้องนำพาสิ่งใหม่ๆ มาให้ผม ทำให้ผมรู้ซึ้งของคุณค่าของชีวิต ทำให้ผมได้มีหัวใจที่เป็นมนุษย์มากขึ้น เสียสละทุกสิ่งอย่างเพื่อดูแลกระต่ายน้อยน่ารักคนนี้ และผมก็ยินยอมที่จะรักและโอบกอดความอบอุ่นไว้ตลอดกาล ฮิ้วววว … น้ำเน่าไปอี๊กกกกกกกกกกก
“เสร็จละครับ”
เด็กน้อยเดินออกมาจากห้องในชุดเอี้ยมยีนส์สีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด ผมยาวสลวยถูกมัดปมขึ้นไปเป็นจุกซาลาเปาน่ารักแก้มแดงสะอาดนั้นทำให้ผมแทบอยากจะลงไปฟัดเสียให้ขาดใจตรงนี้ เด็กเอ่ยเด็กน้อย รู้ตัวไหมว่าทำให้ไอ้ราชาคนนี้สั่นไหวแค่ไหนอยากจะตะครุบเอามาไว้ในกรงเล็บและฟัดเสียให้แก้มช้ำ ฮึ้ยๆๆๆ หมั่นเขี้ยวนัก!
ผมจูงมือเด็กน้อยลงมาด้านล่างคอนโดนั่งกินโจ๊กเจ้าอร่อยที่น้องครีมชอบเสร็จก็พาขับรถออกมา ดูเหมือนจะเช้าไปหน่อยกระต่ายตัวน้อยของผมเลยนอนสลบกอดตุ๊กตาหมีที่ผมซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้น่ารักน่าชัง จนอดใจไม่ไหวต้องเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไปแชะใหญ่ๆ โดยที่เจ้าเด็กน้อยหลับไปไม่รู้เรื่องรู้ราว หึหึ โดยแน่ เดี๋ยวจะเอาลงอินตราแกรมและคำพูดตลกๆดีกว่า รับรองพวกไอ้บิวมีลั่นหัวเราะแน่ หึหึ พักนี้เมียมันก็งี่เง่าใช่เล่น อิจฉากูกันใหญ่ ฮ่าๆๆๆๆ
ผมขับรถต่อไป ขาออกนอกเมืองวันเสาร์รถค่อนข้างติด จนเวลาล่วงเลยมาเกือบเที่ยง ผมเลยปลุกเด็กน้อย หาที่กินข้าวเติมพลังกันเสียหน่อย น้องครีมมีพลังขึ้นมาบนรถได้ก็พูดแจ๋วๆ ไม่หยุด เปิดเพลงไหนก็ร้องได้ตลอด ผมเลยแกล้งเปลี่ยนเพลงที่น้องร้องได้เปลี่ยนไปเป็นเพลงที่น้องร้องไม่ได้ เท่านั้นแหละได้ดูกระต่ายเต้นเลย ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักจริงๆ
ผมพาน้องขับรถมาจนถึงจังหวัดที่ห่างจากกรุงเทพค่อนข้างมาก ก่อนจะจอดรถที่ลานจอดรถของวัดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นวัดที่ค่อนข้างใหญ่มีต้นไม้และ ศาสนสถานที่ค่อนข้างสวยสง่า ดูอังการงานสร้างมากน้องครีมค่อนข้างงงที่คนอย่างผมพาน้องมาเข้าวัด เพราะปกติผมนี้พาน้องเลี่ยงวัดตลอด หึหึ แค่จะพามาหาใครบางคน ที่คิดว่าต้องพามาหาให้ได้สักครั้ง เท่านั้นเอง
“พี่คิงที่นี้ที่ไหนเหรอฮะ” ผมยิ้มก่อนจะย่อตัวลงไปขยับหมวดสีดำบนหัวน้องให้เข้าที่ พาเดินจูงมือเข้ามาในวัด โดยมีกระต่ายน้อยเดินตามต้อยๆไม่รู้เรื่องรู้ราว
ผมพาน้องเดินเข้ามาในโบสถ์ที่อยู่กลางวัด ก่อนจะหันไปบอกให้น้องถอดรองเท้าซะให้เรียบร้อย น้องทำตามอย่างว่าง่ายแก้มใสนั้นยังคงส่อแววสงสัยไม่เลิก ประตูโบสถ์ลวดลายวิจิตร ถูกมือของผมดันเข้าไปด้านใน บรรยากาศแห่งความสงบและสุขใจสาดส่องออกมาจากด้านใน น้องบีบมือผมแน่นขึ้นหันไปเจอประกายตาไร้เดียงสานั้นทำให้ผมสุขใจได้ไม่แพ้กัน
“มาแล้วหรือโยม”
“ครับหลวงพ่อ” เสียงเย็นนั้นทำให้ผมขานรับในทันที ก่อนจะหันมามองเบื้องหน้าที่ปูด้วยพรมแดงไปทั่วทั้งพื้นโบสถ์ ตรงหน้าเป็นพระพุธรรูปประดิษฐ์ สถานอยู่อย่างสง่างาม ทั่วทั้ง อณาบริเวณ ถูกแกะสลักอย่างสวยงามด้านบนเป็นรูปที่วาดจาดสีน้ำมันเหมือนเราสองคนเข้ามาในโลกอีกใบที่ผมไม่รู้จัก … ก็ไอ้คิงมันคนบาปหนานี้หว่า หึหึ
“ไปครับ” ผมจูงมือเด็กน้อยให้เดินเข้าไป ก่อนที่จะพากันคุกเข่าคลานเข้าไปใกล้พระภิกษุที่นั่งขัดสมาธิบนอาสน์สงฆ์ตรงหน้าพระพุธรรูปองค์ใหญ่ หันหลังให้เราทั้งคู่ ความสงบนั้นทำให้เราทั้งคู่ใจสงบเช่นเดียวกัน
“นมัสการครับหลวงพ่อ ผมพาน้องมาแล้วครับ” ผมและน้องนั่งในชันเข่าห่างจากท่านไม่ห่างมากนัก ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน
“พะ พี่คิง” น้องครีมกระซิบผมอย่างระแหวง ไม่มีอะไรต้องระแหวงเลยครับเด็กน้อย ไม่มีเลย
“ไม่มีอะไรครับเด็กน้อย”
พระท่านค่อยๆหันมา ก่อนที่จะหันมาประจันหน้ากับเราทั้งสอง ท่านเป็นพระวัยกลางคน รูปร่างสูงโปร่งใบหน้าคมสันสมวัย ในเครื่องสงฆ์ทำให้ท่านดูน่านับถือและดูสง่าในแสงแห่งธรรม หลวงพ่อที่ผมเฝ้าตามหาเพื่ออุดช่องโปว่ในใจของสุดที่รักของผม
“โยมดูสบายดีนะ” เมื่อท่านได้มองน้องครีมอย่างชัดแจ้ง ก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น น้องครีมเม้มปาก ก่อนที่ตากลมนั้นจะเริ่มมีน้ำตาหน่วงๆจนผมต้องกระชับมือบางมากขึ้น ให้รู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆกัน
“ท่านเองก็ดูสบายดีนะครับ” ผมพูดอย่างยิ้ม ท่านหัวเราะน้อยๆ สำรวมกายสำรวมใจ ก่อนจะหันมามอง
“ก็ตามสภาพแหละโยมคิง ว่าแต่โยมเด็กน้อยนี้ชื่ออะไร”
“คะ ครีมครับ” เสียงสั่นเทานั้นตอบขึ้นอย่างตะกุกตะกัก ผมชักอยากจะพาน้องกลับแล้ว
ขนาดเด็กคนนี้ไม่รู้อะไรยังเป็นแบบนี้เลย และถ้าหากได้รับรู้ความจริงที่หายไปนานหลายสิบปีนั้น เด็กคนนี้จะเป็นอย่างไร … แต่ผมก็ได้ตัดสินใจแล้ว ว่าจะให้น้องได้รับรู้เรื่องของตัวเอง … จะอยู่ข้างๆเด็กคนนี้ คอยโอบกอดและปลอบใจ ถึงแม้น้องจะต้องร้องไห้แทบขาดใจ แต่ถ้าหากน้องไม่เคยได้รับรู้เรื่องของตัวเอง … น้องคงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
“ครีมครับ นี้หลวงพ่อเมฆ … ท่านเป็นพ่อแท้ๆของเรานะ” ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเมื่อสิ้นเสียงของผม น้องครีมตาค้าง หันมองผมที มองหลวงพ่อที น้ำตาหยดลงแก้มใสจนน่าสงสาร ปากคอสั่นแก้มแดงเหมือนกระต่ายที่หวาดกลัว โธ่ … เด็กน้อยของพี่
“พะ …พ่อของน้อง … ฮึก ไม่เอาน้องไม่เอา!!!”
“น้องครีม!!!!!”
ผมร้องเรียกน้องครีมสุดเสียงเมื่อเขาสะบัดมือผมออกลุกขึ้นและวิ่งออกไป ผมเองนั้นก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นวิ่งตามออกไปเช่นกัน … โธ่เว้ย นี้กูคิดผิดหรือคิดถูกวะเนี้ย!!!!!!!!
.
.
.
“น้องครีม”
ผมเรียกเด็กน้อยเสียงเบาเมื่อมองเห็นน้องครีมนั่งหันหลังให้ผมอยู่กลางศาลาที่ตั้งยื่นออกไปกลางน้ำหลังจากที่ตามหาให้วุ่น เห็นตัวเล็กๆน่ารักๆแบบนี้บอกจะหนีก็หนีไวซะอย่างงั้น เฮ้อ … แผ่นหลังเล็กๆนั้นสะอื้อขึ้นอย่าแรงเป็นจังหวะผมไม่คิดหน้าคิดหลังเดินเข้าไปจับหลังเล็กๆนั้นก่อนที่ตัวกลมๆจะหันมาซุกในอกของผม บ่นพึมพำอะไรสักอย่างที่ผมจับใจความไม่ได้
“เด็กดี ใจเย็นๆครับใจเย็นๆนะ ไม่มีใครทิ้งหนูนะครับ ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดนะ”
“ฮึก มะ ไม่เอา ฮึก พี่คิงจะทิ้งผมแล้ว พี่คิงไม่รักกันแล้ว ฮึก ไม่เอาแบบนี้ เขาทิ้งผมไป ฮึก แล้ว ละ แล้วตอนนี้พี่คิงก็จะทิ้งผมอีก ฮึก ไม่เอา ไม่เอา ฮืออออออออออออออออ ”
ใบหน้าเปื้อนน้ำตานั้นเงยมองผมอย่างน่าสงสาร ถ้าไม่เกรงใจว่านี้คือวัด ผมคงจับจูบไปแล้ว ใครใช้ให้คิดแบบนี้เนี้ย ที่ผมพามาหาพ่อแท้ๆของน้องแบบนี้ ผมแค่อยากให้น้องได้รับรู้ทุกอย่างที่น้องเคยเป็น ความจริงของเจ้าตัวที่ควรจะรู้ ว่าไม่ใช่ลูกกำพร้า ไม่ใช่เด็กที่ถูกทิ้งอย่างไร้ค่า ไม่ใช่อะไรก็ตามที่ตามหลอกหลอนจิตใจอัน บริสุทธิ์ดวงนี้
“น้องครีม น้องครีม ฟังพี่นะครับ” ผมผลักน้องออกเอาๆ ก้มลงไปใช้มือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่เลิก เหมือนเขื่อนแตก แก้มใสนั้นทำให้ผมสงสารแทบขาดใจไม่ต่างกัน
“พี่จะทิ้งผม ฮึก พี่ไม่รักผมแล้ว พี่อยากให้ผมหายไป ฮึก”
“ไม่ครับ ไม่จริง พี่รักน้องครีม ไม่มีทางทำแบบนั้น ที่พี่พามาเจอความจริงแบบนี้ เพราะพี่คิงรักน้องครีม นี้คือความจริงครับน้องครีม ความจริงที่น้องครีมควรรู้ เชื่อพี่นะว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นหลังจากนี้”
“มะ ไม่อยากรู้ ฮึก น้องไม่อยากรู้ น้องครีมอยากอยู่กับพี่คิง อยากอยู่แบบนี้ มันดีแล้ว ฮึก ดีจริงๆ”
“ครับตอนนี้มันดีจริงๆ แต่ คนเราทุกคนต้องก้าวผ่านอดีตเพื่อไปหาอนาคตที่มั่นคงและสดใส ถ้าหากยังมีอะไรที่ติดใจดวงน้อยๆอยู่อย่างนี้ หัวใจอันบริสุทธิ์ดวงนี้ก็จะด่างพร้อยไม่จบสิ้น น้องครีมเชื่อพี่คิงไหมครับ ว่าพี่ทำทุกอย่างเพื่อนเรา … เราทั้งคู่ที่จะจับมือกันไปตลอดนับจากที่เราได้ก้าวผ่านความทรงจำอันโหดร้ายนี้ไป”
“ฮึก … กะ ก็ได้ น้องครีมเชื่อพี่ … เชื่อพี่คิง เชื่อกว่าทุกคนด้วย ฮึก”
ผมหัวเราะก่อนจะก้มลงไปแอบหอมแก้มใสนั้นหนึ่งทีอย่างอดใจไม่ไหว ก่อนจะก้มตัวลงไปอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแนบกายให้ใบหน้าเล็กๆนั้นซุกกับไหล่ผมร้องไห้ได้ตามใจชอบ หันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมองเห็นหลวงพ่อเมฆยืนสงบกายและจิตอยู่ตรงหน้า … นับจากนี้ไปนะน้องครีมของพี่ … นับจากนี้ไป เราจะไม่ปล่อยมือกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม …
===================
น้องครีมอัพแล้วจ้า ขอโทษที่ให้รอนานนะ
ตอนหน้าทุกอย่างอดีตของน้องครีมจะถูกเปิดเผยละ
เรื่องก็ใกล้จะจบเต็มทน เอาใจช่วยกระต่ายน้อยกันเถอะ
มีคำผิดเดี๋ยวมาแก้เด้อ คนเขียนมาต่อช้าหน่อยนะคะ เพราะเข้าฤดูกาลการฝึหงานแล้ว
กลับมาก็เหนื่อยสลบเลยจ้า
เจอกันตอนหน้าฮับ ฝากเพจด้วยเด้อ
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 317140 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก