ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
19
อูย... ตื่นเช้ามาแบบระบมตรูดสุดตีนฮะ ชาๆหน่วงๆ ขยับขาทีนี่ปวดปลาบไปถึงไขสันหลัง อีผัวตัวดียังไม่ตื่นเลย อ้อ ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่นคือพาหรัวจะนอนกอดมาเรียใช่มะ แต่นี่ไม่ใช่ไง ผมล้วนๆอ่ะนอนก่ายบนตัวมันเพราะผมติดหมอนข้างไง แต่ตอนนี้หมอนข้างไม่รู้อยู่ส่วนไหนของโลก พอผมเงยหน้าขึ้นเจอกับปลายคางที่เริ่มเขียวครึ้ม ไอ้นี่หนวดเคราขึ้นไวชิบหาย แต่ผมชอบนะ จั๊กจี้ดี คิคิ
ต่ำลงกว่านั้นคือรอยสีแดงบนซอกคอ พร้อมด้วยรอยเล็บข่วนเป็นทางยาวเต็มหน้าอกมัน -/ / /- ผมใช้ปลายนิ้วไล้เบาๆบนรอยแผลที่มีเลือดชั่วๆไหลซิบเพราะฝีมือตัวผมเอง แต่จะให้ทำไง อารมณ์มันชักนำไป ซาร่าอภัยให้จอร์จด้วยยยย ไว้คราวหน้าจะตัดเล็บให้สั้นๆเลยนะ
"ตื่นละเหรอ"
ไอ้กันส่งเสียงทักทายทั้งที่ยังไม่ลืมตา มือลูบไปทั่วแผ่นหลังของผมและร่นต่ำลงไปฟอนเฟ้นบั้นท้ายเบาๆ
"ละเมอมั้งไอ้สัส"
"อ่ะๆ ตื่นปุ๊ปด่ากูปั๊บเลย ทีเมื่อคืนไม่เห็นเป็นงี้"
"ก็มันคนละวันกันแล้วไง ฮื่อ... ไอ้เหี้ยกูเจ็บบบบ อย่าเอาเข้ามา!"
นิ้วที่แสนจะซุกซนลากผ่านร่องก้นเบาๆและพยายามสอดเข้ามาในถ้ำที่ยังคงเต็มไปด้วยน้ำรักเฉอะแฉะ ฮือ ฟร้าก ผมนี่สะดุ้งเลย ระบมโคตรๆ ไม่รู้เลือดออกรึเปล่า
"เดี๋ยวเอาลูกออกให้นะ ฟอด”
จากที่กำลังนอนๆกันอยู่ มันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พลิกตัวขึ้นข้างบนก่อนจะกระชับขาทั้งสองผมและดึงเอาไปไว้ระหว่างเอว ก่อนที่นิ้วรอนจะค่อยๆดันเข้ามา ผมซี้ดปากเพราะความเจ็บตรงนั้น ตูดกูฉีกไปแล้วแน่ๆ T.T
“เลือดออกด้วยว่ะ”
“ไอ้เหี้ย ไม่ตายก็บุญแค่ไหน เช็คด้วยว่ามึงหายเงี่ยนตอนกี่โมง อูย...”
“ฮ่าๆ ก็อดทนมาตั้งอาทิตย์นึง... จุ๊บ”
ริมฝีปากผมถูกดูดดึงด้วยริมฝีปากของกัน ปลายนิ้วขยับเข้าออกกวาดเอาน้ำรักออก มือใหญ่กดที่หน้าท้องผมเบาๆ จนรู้สึกโล่งไปบ้าง
“เฉยๆสิครับเมีย ตอดยิกๆเลยน้า”
“อะ ไอ้ ไอ้เหี้ย”
“อาบน้ำกันดีกว่า ป่ะ กูรู้ว่ามึงลุกไม่ไหว เพราะงั้นวันนี้กูจัดการให้ทุกอย่างเลย ดีมั้ย?”
“เออ รู้หน้าที่ก็ดี”
และแล้วก็ตามสเต็ป... คิดว่ามันจะอาบน้ำให้ผมอย่างเดียวมั้ย? โนวววววววววว โดนไปอีกรอบจนขาสั่นพั่บๆ น้ำหูน้ำตาไหลอ่ะ คือบางทีผมก็เหนื่อยแล้วป่ะ คือเมื่อคืนไม่พอ? หรืออะไร? หรือยังไง?
.
.
.
วันนี้วันหยุดครับ มันเลยพาออกมาดูหนัง ทั้งที่ใจจริงแล้วผมอยากนอนพักผ่อนอยู่ที่ห้องมากกว่า แต่โดนมันลากออกมาจนได้ สังขารยิ่งไม่ค่อยจะไหวอยู่ด้วย เดินก็ขัดปานนี้ ระบมตูดก็ปานนั้น เฮ้อ เอาใจพาหรัวนี่ก็เจ็บตัวหนักเหมือนกันนะครัช
เออ... แต่ว่าไปแล้ว ผมยังไม่รู้เลยนี่หว่าว่าจริงๆแล้วมันเป็นอะไรกันแน่ ที่ถามมันไปตอนกำลังเย่อกันอยู่ มันอาจจะพูดมั่วก็ได้
“กัน”
“หืม?”
“ถามจริงๆเหอะ ทำไมถึงไม่กอดกูตั้งอาทิตย์นึงล่ะ กูว่า... กูก็ไม่ได้ทำอะไรให้โกรธนี่นา”
“ยัง ยังไม่หายข้องใจอีก ไม่ได้โกรธอะไรเลยยยย เรื่องไอ้เก้ากูเลิกโกรธมึงตั้งแต่วันแรกละ ที่ไม่ยอมเอามึงแบบเปิดเผยเพราะอยากฝึกให้มึงอ่อยบ้างไง กูเริ่มคนเดียวตลอดมันจะสนุกเหรอไง สลับๆกันบ้าง”
“งั้นสลับกันเอาบ้างดิต่อไปอ่ะ ให้กูเอามึงบ้าง น่าตื่นเต้นดีนะ”
“แหม่ กระดูกคนละเบอร์เลยนะครับ แล้วมึงโดนก็มีความสุขดี ใช่มั้ยเมีย”
เอ... แต่ผมว่ามีคำหนึ่งที่ฟังแล้วตงิดๆเนอะ
“เอากูแบบเปิดเผย? ทำไมต้องมีเปิดเผยวะ แล้วถ้าไม่เปิดเผยนี่ทำยังไง -0-”
“ฮ่าๆๆๆๆ เอาน่าไม่ต้องสงสัยมากหรอก เดี๋ยววันหลังจะสาธิตให้ดู”
“มึงนี่ประสาทว่ะให้ตายเถอะ”
.
.
.
ตัดฉากเข้ามาในโรงหนังเลยแล้วกันครับ รอบนี้คนดูไม่เยอะเท่าไรเพราะรู้สึกว่าหนังที่เรากำลังจะดูเข้าโรงมาได้สองอาทิตย์แล้วมั้ง เราเข้ามาพร้อมกับป็อปคอร์นและเป็ปซี่แก้วใหญ่ กันซื้อเก้าอี้ฮันนีมูน มันบอกว่าอยากให้ผมนั่งสบายๆ
หนังเริ่มเล่นไปได้ไม่ถึงสิบนาที ตาผมก็เริ่มจะปิดแล้วล่ะ หนังนี่สนุกนะ แต่ไม่ไหวอ่ะ คือง่วงมาก
“จะนอนเหรอ?”
“ช่าย ง่วง...”
กันเอื้อมมือมาโอบไหล่ผมและให้ผมเอนหัวลงซบมัน ขัดขืนไม่ได้ และเอาเข้าจริงคือไม่อยากขัดขืน ฮ่าๆ ตัวมันอุ่นนี่ครับ อยู่ในนี้มันหนาว... ไออุ่นจากคนตัวโตกว่าโอบล้อมอยู่รอบกาย รู้สึกว่าหลุดยิ้มแฮะ...
.
.
.
“น้องนิด หนังจบแล้ว ตื่นครับ”
“อื้อออ จบแล้วหรอวะ”
ผมขยี้ตาและบิดขี้เกียจไล่ความปวดเมื่อย สรุปให้มันเสียเงินเพื่อมาเปลี่ยนบรรยากาศการนอนแทนสินะ คนทยอยออกจากโรงหนังเกือบหมดแล้ว เราออกมาเกือบท้ายสุด นาฬิกาบอกเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง ผมเริ่มหิวนิดๆแล้วล่ะ
“กัน กูหิวง่ะ”
“อยากกินไร? จะกินในนี้หรือจะออกไปร้านข้างนอก ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไปกินวันนั้นมั้ย”
“ไกล กินในนี้แหละ ไปฟูจิก็ได้”
มันตอบตกลง พอถึงร้านมันให้ผมสั่งทั้งหมด ก็จัดสิครับแหม่ เอาแต่ของโปรดตัวเองทั้งนั้น ฮี่ๆ ระหว่างรออาหาร สายตาผมก็สอดส่องไปตามนู่นนั่นนี่ และบังเอิญมากครับ... ดันไปประสานสายตากับคุณน้องสับปะรด หลานรหัสผมเอง มันเป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวในสาย ไม่สวยแต่กวนตีนมาก ชื่อเล่นจริงๆของมันชื่อไรไม่รู้ แต่มันเคยทำผมทรงสับปะรดมาตอนปีหนึ่งก็เลยเรียกชื่อนี้มาตลอด มันลุกจากที่แล้วครับ แล้วมันก็เดินเข้ามาหา
“หวัดดีพี่ ไม่เจอกันนานคิดถึงจังเล้ยยยยยยยยย”
“เว่อร์ตลอดอ่ะมึง นั่นมากับใคร”
“เพื่อนมัธยมค่า ช่วงนี้อวบอิ่มนะพี่ซี ได้ข่าวแว่วๆมาว่ามีเสี่ยเลี้ยงอ่อเดี๋ยวนี้? รับส่งทุกวานนนนน ใช่ม้า คนนี้ใช่ม้า สวัสดีค่ะพี่ หนูชื่อตาล หลานรหัสพี่ซีค่ะ”
กันพยักหน้าทักทายเล็กน้อย ผมเห็นมันลอบยิ้มตอนไอ้สับปะรดพูดถึงเรื่องเสี่ย ถุยยยยย
“เสือกเลยมึงอ่ะ”
“แหม่ อายอะไร้คนกันเองทั้งนั้น”
“ถามด้วยว่ากูอยากกันเองกับมึงรึเปล่า”
“โห่ย โหดร้ายจังว้ากับน้องเนี่ย แต่ก็ดีนะพี่จะได้เลิกใช้ผู้หญิงเปลือง ฮ่าๆ ดูดิ๊ มีสามีแล้วรูปร่างก็อวบอิ่ม ผิวพรรณผุดผ่อง หน้าตาแจ่มใสสสสสสส”
“เดี๋ยวกูถีบนะไอ้สับปะรด มึงจะไปไหนก็ไป อ้อ นัดเลี้ยงสายวันไหนโทรหากูด้วย”
“โอเคค่าๆ ไปละพี่ หวัดดีฮ่า”
ผมโบกมือไล่มันไป แม่งกวนตีนชิบหายเลย พอไอ้สับปะรดเดินกลับโต๊ะมันไป อาหารก็มาเสิร์ฟพอดี
“กินเยอะๆนะครับ วันนี้เสี่ยเลี้ยงเอง ฮ่าๆๆ”
“เดี๋ยวแดกให้มึงล้มละลาย”
“มึงคนเดียวยังไงก็เลี้ยงไหว : )” กรี๊ด ไอ้เหี้ยอย่ายิ้มแบบน้าน กูใจบ่ดีเลย
“เออนี่ พรุ่งนี้พ่อแม่กูมาหานะ”
“พรวด แค่กๆๆๆ ขอใหม่อีกรอบ ไหนว่าอาทิตย์หน้าไง”
“อ่ะทิชชู่ มีธุระมาแถวนี้พอดี ไม่ต้องตกใจหรอกน่า”
“แหม่ ไม่ให้กูตกใจซักหน่อยเลยเหรอ มึงเบี่ยงเบนกับกูนะกัน เผื่อพ่อแม่มึงมาฉีกอกกูงี้จะทำไง”
“ฮ่าๆ ไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก ก็บอกไว้เฉยๆ ความจริงกูเล่าให้พ่อแม่ฟังไปเกือบหมดแล้ว เหลือแค่เจอมึงนี่แหละ เค้าอยากเจอลูกสะใภ้”
“ง่า...”
ก็หวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันดีๆของผมนะครับ อาเมน...
--------------------------------------------------------------------------------------
เซย์ไฮฮฮฮฮฮฮฮ กลับมาละค่า
คิดถึงเค้ามั้ยยย เค้าคิดถึงคนอ่านทุกคนเลยยยย งานเยอะค่ะ เพิ่งจะเสร็จ เพิ่งจะมีเวลาลง
ตอนนี้วิวแตะแสนแล้ว ดีใจ ^^
กันซีนี่มาถึงช่วงท้ายๆแล้วน้า อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว
คอมเม้นท์ด้วยนะคะ บวกเป็ดด้วยก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ฮี่ๆ
ฝากนิยายด้วยย แวะเข้าไปอ่านกันได้นะฮ้า
พี่เผลอแล้วเจอกัน ภาควิศวะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42558.0Addicted ติ ด รั ก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43677.0วันนี้ไปแล้ว ขอบคุณที่ติดตามนะคะ รักคนอ่านที่สุดค่ะ จุ๊บ
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 626487 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก