ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
9
“เจอกันพรุ่งนี้นะพวก อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยนะครับจะได้ไม่เป็นภาระของสิ่งศักดิ์สิทธิ์”
“ไม่ต้องบอกคนอื่นหรอก มึงบอกตัวเองเหอะสัสปุน กูกลับก่อนๆ”
หลังจากลงแลปเสร็จก็กัดกันสักนิดพอเป็นพิธี ก่อนจะรีบแยกย้ายสลายตัวกลับหลุม เพราะว่าพรุ่งนี้พวกผมมีเทสย่อยเก็บคะแนน ซึ่งคะแนนที่จะต้องเก็บนั้นไม่ได้ย่อยด้วยเลย -_- พอออกห่างจากกลุ่มเพื่อนมาหน่อย ผมก็โทรหาขุ่นหลุมดำให้มารับ ปรากฏว่ามันมารออยู่ก่อนแล้วครับ เห็นรถคันที่คุ้นเคยจอดอยู่ก็ไม่รอช้าขึ้นไปนั่งข้างคนขับ
“มานานยังวะ”
“เพิ่งถึงเมื่อกี้ก่อนมึงโทรมานี่แหละ วันนี้แม่งโคตรเหนื่อย เด็กผู้ชายหน้ามึนชิบหาย”
“ก็ดูคนที่สอนด้วย หน้ามึนน้อยกว่าเด็กซะที่ไหน”
“หึๆๆ ปากดีตลอดดดดดด”
“มึงเนี่ยนะทำไมชอบขยี้หัวกูจังเลย รู้มั้ยมันจัดทรงยาก!”
“ฮ่าๆ ก็อยากกวนตีนมึงเฉยๆอ่ะ ไม่มีไรมาก”
“หิวตีนก็ไม่บอกดีๆจะได้จัดให้แม่ง -_-”
“จะแดกไรตอนเย็น”
“ไม่แดกว่ะ อยากกลับห้องเร็วๆ พรุ่งนี้กูมีเทสย่อยแต่ยังไม่ได้อ่านหนังสือซักตัว มึงไปส่งกูที่ห้องก่อนได้ป่ะ”
จะเอาอารมณ์ไหนมาแดกข้าวครับ จะสอบพรุ่งนี้อยู่แล้ว แต่ว่ากูเองยังจำไม่ได้เลยว่าอาจารย์จะสอบเรื่องอะไร โอ๊เยยยย งานที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็มิอาจช่วยเหลือ
“งั้นกลับห้องก่อนละกัน อยากกินไรเดี๋ยวค่อยออกมาซื้อ”
“เออตามใจ”
.
.
.
.
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็เอาเท็กซ์บุ๊คเล่มโคตรหนาที่สามารถปาหัวช้างสลบมากางบนโต๊ะ ฮ่อย ส่วนที่จะสอบในวันพรุ่งนี้กินพื้นที่จำนวนแปดหน้ากระดาษ แต่อย่ากระนั้นเลย… แค่กูเห็นเลขหน้าก็ท้อแล้วอ่ะ งือ TuT อยากจะเกิดมาฉลาดๆแบบไอ้เหี้ยภูบ้างจัง ไอ้บ้านั่นไม่รู้ว่ามันอวตารมาจากไหนโคตรจะเก่งเลยครับ ไอ้เจ็ทกับไอ้ปุนก็ขยันเรียนอ่ะ ส่วนผมนี่ขี้เกียจแบบลืมโลก เท่านั้นไม่พอยังแอบโง่ระดับเก้าจุดห้าด้วยแหละ กระซิกๆ แต่พอเห็นหน้าป๊ากับแม่ลอยอยู่ในหัว ผมก็พยายามอย่างสุดซึ้งและโยนความขี้เกียจทิ้งไป คืนนี้ไม่ต้องนอนแม่ง นอนทำไมไร้สาระ!
ผมก้มหน้าก้มตาอ่านและจำสูตร จากนั้นก็โน้ตลงในกระดาษอีกแผ่นที่เตรียมไว้ แหม่ ดูฉลาดขึ้นมาทันใด แต่กว่าจะผ่านไปได้แต่ละข้อ ไม่ใช่แค่เลือดตาหรอก ระดับนี้ผมว่าลูกตาแทบกระเด็นน่ะครับ เฮ้อ
“เฮ้ย!”
ผมสะดุ้งเมื่อมีร่างหมีควายมากอดจากด้านหลัง มันฝังหน้าลงกับท้ายทอยแล้วก็ซุกๆๆ ซุกอยู่นั่น จนผมแอบจั๊กจี้ปนสยิว +.+ คือกูกำลังจะอ่านหนังสือรู้เรื่องอ่ะเข้าใจมั้ย แล้วมึงมาแบบนี้สติสตังก็ก็กระเจิงหมดไง
“กูอ่านหนังสืออยู่นะมึง ทำเชี่ยไรเนี่ย”
“ไม่ได้นอนด้วยกันหลายคืนแล้วนิ”
“ประสาทเหรอไง ก็มึงนอนห้องกูทุกคืนป่ะ?”
“เฮ้อออ โง่จริงมึง ไม่ได้เอากันหลายคืนแล้วชัดยัง”
ผมรีบเอามือดันหน้ามึนๆที่กำลังจะเลื้อยจากท้ายทอยมายังซอกคอ เชี่ยนี่จะทำผมตบะอีกแล้วเหรอไงวะ แล้วที่มันบอกว่าหลายคืนน่ะอย่าไปเชื่อมันครับ … มันไม่มีทางอดได้นานขนาดนั้นหรอก เราเพิ่งโซเดมาคอมกันเมื่อคืนก่อนเอง T^T ไอ้สัสนี่ความจำสั้นและความต้องการสูงจริงๆ ให้ตายสิพับผ่า
“ปล่อยเลยไอ้ขี้เงี่ยน วันนี้กูอ่านหนังสือไม่เห็นรึไง อยากมากก็ไปว่าวเองเลย ห้องน้ำนู่น ไป๊”
“ไม่สงสารกูเหรอ…”
“สงสาร? กูควรใช้ส่วนไหนของสมองสงสารมึงเหรอครับคุณกันตภัทร เอากันทีไรมึงดูปริ่มเปรมมีความสุขตลอด ส่วนกูก็ต้องเจ็บตูดเดินขาถ่างไปเรียน แบบนี้กูยังต้องสงสารมึงอีกใช่มะ ฟายยยย”
“คืนพรุ่งนี้ ยังไงก็ต้องได้ ฟอด”
“มึงไปเอาหมอนข้างเถอะ เพียะ!”
มันกดจูบลงที่ข้างแก้ม ผมเองก็มือไวฟาดหน้าผากมันเสียงดังเหมือนกัน โทษฐานหื่นเรี่ยราดไม่รู้จักเวล่ำเวลา
“เดี๋ยวกูออกไปซื้อของกินมาให้ มึงอยากกินไร”
“อืมมม คิดแป๊บ… เอากระทิงแดงละกัน” ไม่เข้มข้นกูไม่อยากนอนเลยล่ะคืนนี้
“ห้าวสัสๆ ตอนอ่านหนังสือใครให้แดกกระทิงแดง”
“เสือกเลย บอกให้ซื้อก็ซื้อมาเถอะ”
ผมตะโกนไล่หลังมันไป ก่อนจะหันมาสนใจเนื้อหานรกที่สามารถปลิดชีพในเท็กซ์บุ๊คมหาภัยต่อไป อ่านผ่านไปได้สี่หน้า มันก็กลับมาพร้อมกับถุงข้าวของในมือเดินเข้าครัวไป สักพักเกี๊ยวน้ำหนึ่งถ้วยพร้อมกับนมสดอุ่นก็ถูกวางลงบนโต๊ะอ่านหนังสือ แหม่… ไหนกระทิงของกูละคร้าบบบบ
“กินไป บำรุงสมอง”
“เออนะ มึงซื้อมาขนาดนี้แล้วกูก็ไม่มีทางเลือกหรอก - -”
มันยักคิ้วใส่ผมทีนึงแล้วก็เดินไปนั่งกินส่วนของมันที่โซฟา ผมก็กินเกี๊ยวไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วย ฟินมากบอกเลย ไอ้นี่ชอบไปสรรหาของกินอร่อยๆมาให้กินตลอดเลยครับ พุงผมก็เริ่มออกละเนี่ยยยย ออกกำลังกายก็ไม่ได้ออก ฮอลล
.
.
.
.
เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาอีกทีก็เที่ยงคืนกว่าซะแล้ว ถ้าปกตินี่ถือว่าหัวค่ำสำหรับผมเลยเชียว แต่เพราะหนังสือทำให้ความง่วงเพิ่มขึ้นทวีคูณมากเว่อร์ ผมอ่านจบไปหนึ่งรอบ นับว่าเข้าใจพอสมควรอ่ะนะ แต่ตอนเจอข้อสอบจริงก็ค่อยว่ากันอีกที แฮร่ๆๆๆ โคตรจะเมื่อยหลังเลยว่ะครับ ผมเลยย้ายตัวเองจากเก้าอี้ไปที่โซฟา นอนอ่านทบทวนมองผ่านอีกซักรอบคงจะดี
“กูนอนด้วยดิ เมื่อยหลังโคตรรรรร” ผมใช้ตีนเขี่ยไอ้หลุมดำตัวยักษ์ที่นอนดูทีวีเต็มโซฟา
“เมื่อยตรงไหน มานั่งนี่มาเดี๋ยวกูนวดให้”
มันลุกขึ้นนั่งชิดพนักโซฟา อ้าขาออกและชี้ลงที่หว่างขาให้ผมนั่งลง เออนะ ไม่มีเชี่ยไรจะเสียอีกแล้วแหละ แฮ่ๆ ผมนั่งลงที่หว่างขาตามที่มันบอก จากนั้นมือหนาก็เริ่มนวดไล่ตั้งแต่หัว ต้นคอ ท้ายทอย มาจนถึงไหล่ โอ้ว บอกเลยว่าโคตรจะสบาย ดีที่มันไม่กวนตีนหรือว่าแกล้งอะไรผม ผมก็นั่งให้มันนวดไปเรื่อย ส่วนตัวเองก็อ่านหนังสือ อันที่จริงอย่าเรียกว่าอ่านเลยเหอะ เรียกว่ามองผ่านจะถูกต้องกว่า
“อืออออ มึงนวดโคตรดีเลยว่ะกัน”
“เอนมาพิงกูดิน้องนิด”
ผมก็เอนทั้งตัวพิงมัน ยกขาขึ้นมาเหยียดวางบนโซฟา โฮรรร สบายกว่านี้ไม่มีแล้วคร้าบบบ ความสบายบวกกับความอิ่มเริ่มก่อตัวเป็นความง่วงงุน ตาเริ่มปรือ มองตัวหนังสือไม่ชัดดดด มือที่ยังนวดผ่อนคลายไม่หยุดทำให้ผมเผลอปล่อยหนังสือหลุดมือ บรัยสสส์ turn off ตัวเองก่อนนะฮรัฟ
zzZz
“หึๆ เสร็จกู”
.
.
.
.
เมื่อคืนผมฝัน…
ฝันว่ามีใครสักคนมากอดรัดตัวผมแน่น ใครคนนั้นตรึงมือผมไว้ จากนั้นเลิกเสื้อผมขึ้นและก้มลงมาไล้เลียตามซอกคอ ฝากรอยจุ๊บๆจูปาดุ๊ปไว้เต็มบริเวณเรื่อยมาถึงยอดอก ในฝันได้ยินเสียงตัวเองครางอย่างดัง และได้ยินเสียงหัวเราะ ‘หึๆ’ ดังมาจากคนที่กำลังยุ่งกับร่างกายของผม มือปริศนาขยำขยี้น้องนิดสุดที่รักของผมจนพอใจ หลังจากนั้นปลายนิ้วร้อนก็ถูกส่งเข้ามาทักทาย ติดตามมาด้วยอะไรอุ่นๆที่คุ้นเคย ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นทั้งๆที่ผมกำลังหลับตา
อร๋อยยย
.
.
.
.
ลืมตาตื่นมองเพดาน
เมื่อคืน… กูอ่านหนังสือ ไอ้กันนวดให้ กูเผลอหลับไป เมื่อคืนไม่เห็นตึงสะโพกแล้วก็ไม่ได้รู้สึกเหนอะๆแบบนี้เลยนี่หว่า แต่เมื่อคืนฝันว่าถูกเย่อ… แต่ไหนว่าแค่ฝันไงวะ? เลิกผ้าห่มออกดู เสื้อผ้าก็อยู่ครบเรียบร้อยดีทุกอย่าง ไม่มีอะไรผิดปกติ
ได้ยินเสียงน้ำไหล ไอ้คนข้างๆมันคงตื่นก่อนและคงกำลังอาบน้ำสินะ ไม่รอช้า ผมเลื่อนมือลงไปแตะก้นตัวเอง… และผมก็ได้คำตอบมาตอบทุกคำถามที่ค้างในใจ และทำให้ต้องลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว ตรงไปถีบประตูห้องน้ำสุดแรงเกิด
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง!!!
“ไอ้เหี้ยกัน เมื่อคืนมึงทำอะไรกู!!!! มึงออกมาเคลียร์กับกูเดี๋ยวนี้เลยไอ้สัส!!!! T^T”
.
.
.
.
มาเสิร์ฟอีกตอน
ดิชั้นเพิ่งทราบว่าคนอ่านหื่นมากถึงเพียงนี้ 5555555
มาเร็วเคลมเร็ว ไปละจ้าาาาา บัยๆๆ
ปล. กำลังแกะซองมาม่า ต้มน้ำแล้วด้วย... ขุ ขุ ขุ ขิ ขิ ขิ
ปล.2 แค่มาม่าหมูสับเท่านั้นเอ๊งงงงงงงงงง
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 591145 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก