เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 5 : เป้าใหม่ใหม่
ฟักเสียใจ
เสียใจจริงๆ
เขาอยากจะร้องระบายออกมาให้โลกได้ยินเหลือเกิน
จะมีใครเข้าใจฟีลเขาในตอนนี้บ้างไหม
การถูกล่วงละเมิดทางเพศไม่ใช่เรื่องตลก
เขาถูกทำมิดีมิร้าย เขาถูกจับตีฉิ่งทั้งๆที่ไม่เต็มใจ เล่นเบี้ยนทั้งๆที่ไม่นิยม ใครจะรู้ว่าหน้าอย่างเขาอาจจะชอบตีกลองหรือเล่นกีตาร์ก็ได้ เขาคันแทบตายแต่สุดท้ายก็ต้องกลับบ้านมือเปล่าแทบขาดทุนอีกต่างหาก
เมื่อคืนก่อน เขารู้แค่ว่าหลังจากเสร็จกับพีทไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่นางก็ยังไม่ยอมให้เขาถอนตัวออกมา เขารู้แค่ว่าภาพของพีทที่กระทำเขายังตราตรึงใจอยู่เลยถึงแม้ใจจะไม่อยากจำ แต่มันลืมไม่ได้จริงๆ
ทำไมโลกมันถึงได้โหดร้ายกับเขานักหนา
ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิทำงานเอาซะเลย
ฟักนั่งซึมๆงึมๆงำๆเหมือนคนเพิ่งโดนรุมโทรมมาอยู่หยกๆ ใครพูดอะไรมาไม่ค่อยจะเข้าหู มึนเบลอๆราวกับเพิ่งดูดเนื้อมาหมาดๆ ฟักเครียด เขาเครียดจนเกือบตัดสินใจเล่นยาทั้งๆที่ไม่เคยแม้แต่จะคิดมาก่อน นอกจากแอลกอฮอล์ อบายมุกอื่นๆอย่างบุหรี่เขาก็ไม่เสพอีกแล้ว กลัวปากดำหน้าตอกผิวซีดถุงใต้ตาคล้ำ เดี๋ยวดูไม่มีน้ำมีนวลแล้วผู้ชายจะเข้าหายาก
ตอนแก้ผ้าอาบน้ำยืนส่องกระจกนี่ฟักแทบจะเป็นลม
คุณฟักน้อยของเขาชีช้ำสภาพดูแทบไม่ได้ อีกทั้งยังเหี่ยวเฉาล่อแล่ใกล้ตายแหล่ไม่ตายแหล่ ตัวลีบๆแห้งๆเหมือนขาดน้ำขาดสารอาหาร
แม่ง สภาพเหมือนกล้วยโดนรถทับอย่างไรอย่างนั้น ฟักกัดฟันด้วยความเกรี้ยวโกรธ เขาอุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอม แทบจะทาครีมบวกวิตามินอีทุกวันเพื่อความขาวและนวลเนียน แต่ทุกอย่างต้องพังลงเพราะอีตัวเมื่อคืนตัวเดียวเลย
ฟักรับไม่ได้
และที่หนักที่สุดคงเป็นสภาพจิตไต
เขาอยากจะเรียกค่าทำขวัญสักแสนสองแสน แต่จะไปเรียกค่าเสียตัวกับใครได้ในเมื่อเรื่องทั้งหมดนั้นเขาพลาดเอง เขาไม่รอบคอบเอง เขาถูกหลอกลวงด้วยหน้าตาและหุ่นล่ำๆของอีฝ่ายนั้น ทำไม ทำไมเขาถึงไม่ฉุกคิดให้ดีก่อน
เมื่อคืนก่อนในระหว่างที่นางพีทหลับไปแล้ว เขารีบลากสังขารตัวเองออกมา เก็บทุกอย่างที่อาจส่อถึงตัวเขาได้ เขาคิดว่าเขาคงไม่ไปสถานที่อโคจรอีกสักเดือนสองเดือนหรืออาจมากกว่านั้นอีกถ้าเป็นไปได้เพื่อความรอบคอบและปลอดภัยในชีวิตรวมไปถึงชื่อเสียงที่ดีงามของเขา
ถ้าเกิดพีทเอาเรื่องของเขาและคืนนั้นไปมอยลับหลังกับเพื่อนกับฝูงของนางล่ะก็ ตาย เขาตายแน่ๆ สารภาพเลยว่าตอนนี้เขาตั้งโซเชียลแทบทุกอย่างที่กำลังเล่นอยู่เป็นส่วนตัวหมดเพื่อความปลอดภัย เขากลัวเหลือเกินว่าวันคืนดีพีทอาจติดใจเขาและพยายามลักลอบตามหาเขาเพื่อนัดแนะหรือบังคับขืนใจเขาเพื่อไปกินกันใหม่
ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีวัน
ฟักพยายามตั้งสติ
หลังเลิกงานเขาไม่คุยกับชะนีบ่างเก้งกวางหน้าไหนทั้งนั้นนอกจากมุ่งตรงไปตะแล็ดแต๊ดแต๊ ณ ห้างสรรพสินค้าเพื่อตากแอร์เย็นๆหาสิ่งบันเทิงใจลบความฟุ้งซ่านในหัวสมอง เขาจะไม่กลับไปนอนบ้านในเวลาอย่างนี้แน่ๆเพราะความเงียบมักทำให้เขาฟุ้งกว่าเดิม
ฟักเดินเข้าไปในร้านกาแฟบรรยากาศคลาสสิกร่วมสมัยเบาๆ แต่สิ่งที่ทำให้ฟักแอบอารมณ์เสียคือบาริสต้าที่เขามักมานั่งลวนลามด้วยสายตาอยู่บ่อยๆวันนี้กลับหายหัวไปซะอย่างนั้น ในเวลาที่เขาต้องการตัวผู้สักตัวทำไมมันถึงได้หายากหาเย็นนักนะ!
ฟักนั่งจิบกาแฟ พลางกดโทรศัพท์ไปมองนู่นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย
“ว้าย แกๆ ดูๆ หล่ออะ”
เสียงชะนีรอบกายกระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันเบาๆ เขารับรู้ได้จากสัญชาตญาณว่าตนเองได้กลายเป็นจุดสนใจและหัวข้อสนทนาของนางสัตว์โลกเหล่านั้นเป็นแน่แล้ว แต่ฟักกลับรู้สึกชินและเบื่อหน่ายเกินกว่าจะไปนั่งสนใจ เพราะคำว่าชะนีไม่เคยอยู่ในพจนานุกรม
ถ้ารู้ตัวว่าไม่มีอวัยวะเพศชายก็อย่ามาดิ้นใกล้ๆตอนเขาอารมณ์ไม่ดีเลย เดี๋ยวจะโดนหลังมือใส่เอาได้ง่ายๆ ฟักเป็นพวกสองมาตรฐานอยู่แล้ว เขาไม่เคยบอกว่าเขาเป็นพวกยุติธรรมเสียเมื่อไหร่
“เอสเปรสโซ่แก้วนึงครับ”
แต่
มันต้องแต่เข้ามาจนได้
ฟักเหลือบสายตาจากโทรศัพท์
เสียงทุ้มๆนุ่มๆแตกเนื้อหนุ่มแว่วเข้ามาในโสตประสาทของฟักอย่างจัง เขาทำเป็นกวาดสายตามองไปตามเรื่องตามราวไม่ได้ถึงกับจ้องอะไรตาเป็นมันขนาดนั้น
เด็กหนุ่มน่าตาจิ้มลิ้มหัวเกรียนๆตาตี่ๆหน้าตี๋ๆ แต่นั่นยังไม่เด็ดเท่ากับเสื้อนักเรียนสีขาว กางน้ำเงินขาสั้น กระเป๋าจาคอปสีดำของแท้ ตราประจำโรงเรียนที่ปักอยู่หราบนหน้าอกเสื้อทำให้เขารู้ว่าเป็นเด็กสักโรงเรียนในเมืองแถวๆนี้ คุ้นตาเขามากเสียด้วย คาดได้ว่ากำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นมัธยมปลาย
เขาแค่มองผ่านๆ ก่อนจะมองต่อด้วยความสนใจในตัวและตนของน้องหนูผู้นั้น
ฟักทำเป็นกดโทรศัพท์
ถ้าถามว่าสนใจเด็กไหม แน่นอนว่าที่สุด แต่เขาคิดว่าอย่างไรก็คงได้เจอกันแค่นี้ เพราะร้านกาแฟที่นี่ถือได้ว่าเป็นร้านประจำสำหรับฟัก ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเจอเด็กแซ่บๆถูกสเปคเขาอย่างจัง
ฟักรีบยกกาแฟจิบแก้กระหายอาการอยากไปพลางๆ
ถึงแม้ในใจฟักจะเวรี่ทุรนเวรี่ทุราย ภาพเขาสะท้อนจากกระจก ภายนอกของฟักนั้นนิ่งเรียบและดูขรึมกว่าที่คิดไว้มากนัก บางทีเห็นตัวเองแล้วยังเกือบน้ำเดินเอง ก็ไม่แปลก ก็ไม่แปลก เขาล่ะรู้สึกสงสารชะนีเด็กตาดำๆที่ตามกรี๊ดวี้ดว้ายเขาเสียจริง พวกนางช่างมีกรรม
ราวกับพระเจ้าเข้าข้าง เมื่อเด็กน้อยเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับเขาพอดี
นี่มันฟ้าหลังฝนชัดๆ
เขาเริ่มเห็นข้อดีของการมานั่งแดกกาแฟแก้วละร้อยสองร้อยแล้ว
นอกจากแอร์เย็นๆกับไวไฟฟรีและชะนีมีนมก็มี‘เด็ก’วันนี้นี่แหละ
ฟักรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว จู่ก็อยากนั่งเทียนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เด็กน้อยนั่งกดโทรศัพท์พร้อมกับนำหนังสือเรียนออกมาอ่าน ช่างเป็นเด็กที่ขยันขันแข็งเสียนี่ไกร เป็นภาพที่ทำเอาฟักแอบเคลิ้มเบาๆ ความจริงเรื่องเรียนฟักไม่เคยได้ต่ำกว่าบีบวกเลยสักครั้ง เห็นแล้วความหลังในวัยละอ่อนลอยละลิ่วมามาเป็นฉากๆ
Rrrrrrr
เสียงริงโทรโทรศัพท์ขัดอารมณ์ฟักจนเขาเกือบชักสีหน้า แต่เพราะเด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขาพอดี ทำให้ฟักต้องแอ๊บแมนอย่างเร็วไว
“ครับ”
เพื่อนนีของฟักโทรมาวีนใส่เขาเรื่องที่กลับหลังจากเลิกงานโดยไม่บอกไม่กล่าวก่อน เพราะนางจะลากเขาไปเที่ยวอีก แต่ทว่าเสียงแว๊ดๆเหล่านั้นไม่ได้เข้าหูฟักเลยสักนิด
ฟักทำเป็นคุยโทรศัพท์ ทั้งๆที่ใจไม่ได้จดจ่ออะไรเลย
นอกจากสายตาของเด็กน้อยกางเกงน้ำเงินที่เริ่มลอบมองเขาขึ้นมาเป็นระยะๆ
เขาทำเป็นคุยเสียงนุ่มๆพร้อมหัวเราะและลอบส่งรอยยิ้ม ก่อนจะแกล้งทำเป็นกวาดสายตาไปเรื่อยราวกับไม่ได้ตั้งใจมองกลับไปหาเด็กน้อยเช่นเดียวกัน
และผลลัพธ์กลับดีเกินคาด
เมื่อพ่อหนูน้อยหลบสายตาเขาก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ
ท่าทางขัดเขินเบาๆทำให้ฟักเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างอดไม่อยู่
บ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ
มีลุ้น มีลุ้น
TBC
[26/06/2557]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
