Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : เสื้อนายบอมเปื้อนเลือด!!.....เช้าวันนี้พวกเราโดนปลุกแต่เช้าเลย เพราะแม่จะพาพวกเราไปทำบุญเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ คุณย่ากับแม่ทำอาหารสำหรับไปทำบุญเสร็จตั้งแต่เช้ามืดแล้ว พวกเราตื่นมาก็ทยอยกันไปอาบน้ำ ตอนเช้าๆแบบนี้อากาศที่บ้านนายนิกเย็นมากๆ มีหมอกลงด้วยหล่ะ พอทุกคนพร้อมแม่นายนิกก็พาพวกเราเดินไปวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนายนิกเลย คนแถวนั้นพอเห็นกลุ่มพวกเรา เห็นนายนิก ก็เข้ามาทักทายกันใหญ่ นายนิกเองก็คอยแนะนำพวกเราให้ชาวบ้านรู้จัก กว้างขวางจริงจริ๊ง นายนิกเนี่ย ฮ่าๆ////สำหรับเรื่องคำพูดของนายบอมเมื่อคืนนี้ ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากนะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ที่จะบอกว่าแอบๆมีหวั่นไหวๆเหมือนกันนะ
"โห!!!พาใครมาเยอะแยะเลยเนี่ยคุณครู" ชาวบ้านแถวนั้นถามแม่นายนิก
"เพื่อนเจ้านิกเค้า!! มาจากกรุงเทพฯกัน" แม่นายนิกตอบ////พวกเราก็ยกมือไหว้สวัสดี
"โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียวเจ้านิกเนี่ย เมื่อไหร่จะมีเมียหล่ะ" มีคนถามนายนิก
"แหะ แหะ ยังหรอกครับ ยังไม่ได้บวชเลย" นายนิกพูด
"แล้วมีแฟนรึยังอ่ะเจ้านิก"
"เกือบจะมีแล้วครับป้า" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา
"เกือบจะมี!!!! มีงี้ด้วยหรอว๊ะไอ้นิก" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"ไม่รู้ดิ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ่ลิงเอ๊ย ไอ่ลิง
"ชักช้า อาจจะไม่ทันนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"หมายความว่าไงว๊ะไอ้แมค" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมค
"สงสัยไรนักหนาเนี่ยเชี่ยแบงค์" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"อ่าว ก็กูอยากรู้นี่หว่า"
"เออ!!! เดี๋ยวก็รู้"
"บอม เมื่อคืนนอนสบายป่าว" นายนิกหันมาถามนายบอม
"อื้ม!!! สบายมากอ่ะนิก อากาศดีเลยหล่ะ" นายบอมตอบนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"นึกว่าเอิร์ตนอนดิ้นไปทับบอมซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก
.....ซักพักพวกเราก็มาถึงวัดกัน ที่ศาลาใหญ่คนเยอะแยะไปหมดเลย บรรดาลูกศิษย์ของแม่นายนิกก็เข้ามาสวัสดีแม่นายนิกกันใหญ่เลย แม่นายนิกก็ต้องแนะนำพวกเราให้คนอื่นๆรู้จัก เยอะแยะไปหมด แล้วเพื่อนๆนายนิกที่เรียนมัธยมด้วยกันก็เข้ามาทักทายนายนิกกันใหญ่ นายนิกก็ต้องแนะนำให้พวกเรารู้จักด้วย แต่ไม่เจอไอ้บอลกับยัยไหมแฮะ สงสัยจะอยู่กันคนละหมู่บ้าน นายเอ็มกับนายบอมดูจะขายดีที่สุดมีแต่คนอยากรู้จัก
"ไอ้นิก เดี๋ยวคืนนี้ไป กินน้ำชากัน" นายปันเพื่อนนายนิกชวน
"ชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ จะได้รู้จักกัน" นายปันพูด
"เออ!!! ได้ๆ กี่ทุ่มอ่ะ" นายนิกถามนายปัน
"ก็ซักสามทุ่มเป็นไง จุดเทียนถวายพระพรเสร็จก่อน เจอกันข้างๆโรงงิ้วก็ได้"
"เออๆ โอเคๆ"
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม" เราหันไปหานายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว
"แหะ แหะ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ้า!!!! มาแปลกนะเนี่ยบอม มีไรป๊ะเนี่ย" เราถามนายบอม
"ไม่มีๆ ไหว้พระเถอะ พระขึ้นศาลาแล้ว" นายบอมบอกเรา
.....ได้เวลาพระขึ้นศาลามา ทุกคนเงียบสงบ นั่งพนมมือไหว้พระ สวดมนต์ จนพิธีต่างๆเสร็จสิ้น พวกเราก็ออกมาจากศาลา นายนิกก็พาไปไหว้พระที่วิหารภายในวัด แล้วก็กลับมาบ้าน พี่สาวนายนิกกับเจ้าเสือโน๊ตก็มารอพร้อมที่บ้านแล้ว จะได้ทานข้าวเช้าด้วยกัน นายนิกก็ทำซึ้ง ไปเอาพวงมาลัยมาไหว้พ่อ พวกเราก็เข้าไปไหว้พ่อนายนิกด้วย พ่อนายนิกก็ให้พรใหญ่เลย
"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเข้ามาหานายนิก
"ว่าไงไอ่เสือ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตมานั่งตัก
....เด็กๆเข้าไปยกข้าวออกมากินกันได้แล้ว ไปทำบุญมาเดี๋ยวจะหิวกัน คุณย่าบอกกับพวกเรา พวกเราก็เลยเข้าไปในครัวยกกับข้าวออกมาเตรียมตั้งโต๊ะกินข้าวกัน วันนี้คุณย่ากับแม่ ทำแกงเขียวหวานไก่ ปลาทับทิมทอดกระเทียม ผัดเปรี้ยวหวานกุ้งสด อร่อยมากๆอ่ะ แต่เราไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวานไง ก็เลยกินแต่ปลาทอดกับแกงเขียวหวาน
"เอิร์ตกับบอมไม่กินผัดเปรี้ยวหวานหน่อยหรอลูก!!!" แม่นายนิกถามเรากับนายบอม
"เอิร์ตไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานอ่ะครับแม่"
"บอมก็ไม่ชอบครับแม่ แหะ แหะ"
"เด็กๆไม่ชอบกินผัก แต่ทำไมมันตัวโตกันจังเลยนะ" คุณย่าพูด
"บอมกินนมเยอะอ่ะครับคุณย่า เลยตัวสูง" นายบอมตอบคุณย่า
"อ่ะ ลองชิม ย่าอุตส่าห์ทำ อ่ะบอมด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ตักกุ้งในผัดเปรี้ยวหวานให้เรากับนายบอมคนละตัว
"ไง อร่อยป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อื้ม!!! ถ้ากินแต่กุ้ง ก็อร่อยอ่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"แล้วคนอื่นๆหล่ะเป็นไงกับข้าวฝีมือย่าพี่" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา
"อร่อยมากครับ!!! แกงเขียวหวานอร่อยสุดๆ" นายเอ็มพูด
"ปลาทอดครับ กินได้ไม่เบื่อเลย" ไอ้แมคพูด
"ใช่ค่ะ!!ส้มก็ชอบปลาทอด ที่กรุงเทพฯตัวละไม่ต่ำกว่าห้าสิบบาท"
"ถ้าชอบก็มาเที่ยวกันบ่อยๆนะ" แม่นายนิกบอกพวกเรา
"ได้ครับ///ได้ค่ะ"
"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก
"ไม่ห่างพี่นิกเลยนะโน๊ต" ยัยแพรวแซวเจ้าโน๊ต
"ว่าไงไอ่เสือจะกินไร"
"หาบอมๆ" เจ้าโน๊ตจะไปหานายบอม
"หาพี่บอมหรอ!! อ่ะไปเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยเจ้าโน๊ตให้เดินมาหานายบอม เจ้าโน๊ตก็เดินมาหานายบอม นายบอมก็รับมานั่งตัก
"โน๊ตมาหาแม่นี่ พี่บอมเค้ากินข้าวอยู่ ไปกวนเค้าทำไมหล่ะ" พี่สาวนายนิกพูด
"ไม่กวนหรอกครับ บอมกินได้" นายบอมบอกพี่สาวนายนิกแล้วก็คว้าตัวเจ้าโน๊ตมานั่งตัก
"ไอ้นี่ติดคนอื่นเค้าไปทั่วเลย" พ่อนายนิกแซวเจ้าโน๊ต
"แม่ให้เอากลับไปเลี้ยงกรุงเทพฯเอามั๊ยบอม" แม่นายนิกถามนายบอม
"โห!!! ไม่ไหวหรอกครับแม่ บอมดูแลโน๊ตไม่ได้แน่ๆเลยครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ตอย่างเอ็นดู
"สงสัยจะติดพี่บอมจริงจังแล้วมั้งเนี่ยโน๊ตอ่ะ" ยัยส้มพูด
"พรุ่งนี้ร้องตามแน่ๆ" ไอ้แบงค์พูด
"บอม...กินน้ำ" นายโน๊ตบอกนายบอมแล้วชี้ไปที่ขันน้ำ
"อ่ะๆ" นายบอมเอาน้ำในขันมาป้อนเจ้าโน๊ต
.....เวลาที่นายโน๊ตอยู่กับนายนิก เราเห็นแล้วก็รู้สึกดีนะ นายนิกดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นไปเลยอ่ะ จากบุคลิกที่แข็งๆก็ดูอ่อนโยน แล้วพอเจ้าโน๊ตมาอยู่กับนายบอมก็เห็นนายบอมอีกมุมนึง ในมุมที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ดีนะ แหะ แหะ ผู้ชายเวลาอยู่กับกับเด็กๆเนี่ยดูแล้วรู้สึกดีจริงๆ
"แม่ครับ เดี๋ยวคืนนี้นิกจะกลับกันดึกหน่อยนะครับ พวกไอ้ปันชวนไปนั่งกินกันต่ออ่ะครับ" นายนิกบอกกับแม่
"อือ!!! อย่ากลับดึกกันนักหล่ะ แล้วพรุ่งนี้จะกลับกันกี่โมงหล่ะลูก"
"บ่ายๆก็ได้ครับแม่"
"ดูแลเพื่อนๆด้วยนะนิก อย่าไปมีเรื่องกับใครหล่ะในงานวัยรุ่นมันมากันเยอะ" พ่อนายนิกพูด
"ครับพ่อ"
.....พวกเรากินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง เราก็นั่งล้างจานอยู่กับยัยส้ม ยัยแพรวสองแพรว!!!!
"เอิร์ต" ยัยส้มเรียกเรา
"ว่าไงส้ม"
"ส้มว่า...บอมชอบเอิร์ตหว่ะ"
"เฮ้ย!!! ส้มพูดไรเนี่ย บ้าป่าว"
"ไม่บ้าหรอก"
"แล้วส้มรู้ได้ไงว่าบอมเป็นเกย์" ยัยแพรวถามยัยส้ม
"ไม่รู้ดิ!!!! แต่ส้มว่า บอมอ่ะชอบเอิร์ต"
"ไม่จริงอ่ะส้ม"เราพูด
"เชื่อส้มเถอะเอิร์ต ส้มว่าส้มดูออกนะ"
"เอิร์ต บอมช่วยล้างจานนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลงมานั่งข้างๆเรา
....เราหันไปมองยัยส้มกับยัยแพรว สามคนนั้นก็มองเรากับนายบอมใหญ่เลย
"บอม!! ปีใหม่นี้พาแฟนไปเที่ยวไหนอ่ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"เอ่อ!!!ส้ม บอมยังไม่มีแฟนครับ" นายบอมบอกยัยส้ม แล้วก็หัวเราะ
"ไม่เชื่อหรอก หล่อๆอย่างบอมเนี่ยนะไม่มีแฟน"ยัยแพรวถามนายบอม
"จริงครับแพรว"
"บอมกำลังชอบใครอยู่ป่าว บอกส้มได้นะ" อยู่ๆยัยส้มก็ยิงคำถามตรงแบบนี้เลย
"ส้มรู้หรอ?" นายบอมถามยัยส้ม
"ส้มว่า...ส้มรู้นะ จริงป่าวหล่ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"เอ่อ!!!! ก็...ก็"
"อุ๊ย!!!" เราร้องขึ้นมาเพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บ!!!ที่ปลายนิ้ว
"เอิร์ตเป็นไร"นายบอมถามเรา
.....เรายกนิ้วขึ้นมา เลือดไหลเต็มนิ้วเลย สงสัยจะโดนมีดที่จมอยู่ในกะละมังล้างจานบาดเอา นายบอมเห็นแล้วก็รีบดึงชายเสื้อตัวเองมาปิดแผลที่นิ้วเราไว้
"ห้ามเลือดไว้ก่อนนะบอมเดี๋ยวเราไปหาที่ทำแผลก่อน" ยัยแพรวพูดแล้วสามคนนั้นก็พากันวิ่งเข้าไปในบ้านทิ้งเราไว้กับนายบอม
"เจ็บมั๊ยครับ" นายบอมถามเรา
"เจ็บอ่ะบอม" เราเงยหน้าตอบนายบอม...เอาอีกแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ทำเราหวั่นไหวอีกแล้ว มือนายบอมก็บีบแผลเราไว้แน่นเลย
"อดทนหน่อยนะ เลือดจะได้หยุดไหล" นายบอมบอกเรา
"อื้อ!!!!" เราพูดเสียงสั่นๆ เพราะความเจ็บ น้ำตาเลยไหล
"ร้องไห้เลยหรอ ทนหน่อยนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามืออีกข้างมาโอบคอเราให้ซุกหน้าไปกับไหล่นายบอม
.....นาทีนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว รู้แต่ว่ามันเจ็บแผลมาก ไม่ได้ร้องไห้มากมายอะไรหรอก แค่น้ำตามันไหลออกมาเท่านั้นเอง
"เป็นไงบ้างลูก" เสียงแม่ดังมาแต่ไกล นายบอมเลยปล่อยเราออก เราเงยหน้าออกจากไหล่นายบอม
"ใครเอามีดทิ้งไว้ในกะละมังล้างจานเนี่ย" แม่นายนิกบ่น
"มาแม่ทำแผลให้นะ"...แม่นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปดูแผล
....อืม!!!แผลไม่ใหญ่มาก แปะพลาสเตอร์ก็อยู่แล้ว ล้างแผลทนเจ็บหน่อยนะลูก แม่นายนิกพูดกับเรา แล้วแม่ก็เอาสำลีชุบไฮโดรเจนมาเช็ดตรงแผลเรา โห!!!! ความรู้สึกมันเจ็บแสบมากๆอ่ะ ไอโดรเจนมันกัดแผลจนขึ้นฟองเลย เจ็บที่สุด!!!! เราบีบมือนายบอมแน่นเลย
"แม่ครับ แสบมากอ่ะครับ" เราบอกแม่ น้ำตาไหลเลยจริงๆ
"ทนเอาหน่อยนะลูก แผลจะได้ไม่เป็นหนอง" แม่นายนิกพูดกับเรา
"ไอ้ดื้อเป็นไรเนี่ย" นายนิกวิ่งเข้ามาถามเรา
"โห!!! ไอ้นิกมึงไปไหนมาเนี่ย เอิร์ตโดนมีดบาด" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"เป็นไง แผลใหญ่ป่าวครับแม่" นายนิกถามแม่
"ไม่หรอก"
"มีดที่มึงหั่นแตงโมอ่ะไอ้นิก" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ก็นิกเอาแช่ไว้ในกะละมัง"
"นั่นไงเจอตัวแล้วค่ะแม่ คนที่เอามีดมาใส่กะละมัง" ยัยแพรวบอกแม่นายนิก
"ก็มีดนั้นแหล่ะที่บาดเอิร์ตอ่ะนิก" นายเอ็มบอกนายนิก
"ขอโทษคร๊าบ ผิดไปแล้วววว" นายนิกพูด
"เป็นไงบ้าง น้ำตาไหลเลยหรอ" นายนิกนั่งลงแล้วก็พูดกับเรา เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เราด้วย
"นิกขอโทษนะ"
"อื้มๆไม่เป็นไรๆ" เราบอกนายนิก
"ขี้แงจริงๆไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดเบาๆกับเรา
"จำไว้เลยนะไอ่ลิง" เราบอกนายนิกแล้วก็เดินตามเพื่อนๆเข้าไปในบ้านนายนิก
"เอ้า!!!ก็ขอโทษแล้วน๊า" นายนิกพูดแล้วก็เดินตามเราออกมา
"ไม่เป็นไรแล้วนะเอิร์ต งั้นเดี๋ยวพวกส้มเข้าไปล้างจานต่อแล้วกันนะ เอิร์ตนั่งข้างนอกนี่แหล่ะ" ยัยส้มบอกเรา
"เดี๋ยวเอ็มไปช่วย" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินตามเข้าไปล้างจาน
"ไอ้นิก มาสอนกูทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงหน่อยดิ๊ นี่กูไปสอยมาแล้ว" ไอ้มอสพูดกับนายนิกพร้อมกับชูพวงมะม่วงที่สอยมาได้
"เออๆได้ๆ มาในครัวนี่มา" นายนิกบอกไอ้มอส
"กินด้วยๆ" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้ามาหาไอ้มอส
"ได้เลยครับไอ้เสือโน๊ต" ไอ้มอสพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตเข้าไปในครัวด้วย
"บอม!!!เสื้อบอมเปื้อนเลือดเอิร์ตเลยอ่ะ" เราบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับ"
"ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อสิ จะได้เอาเสื้อลงมาแช่แฟ๊บไว้ เดี๋ยวเอิร์ตซักให้นะ"
"ไม่เป็นไรครับบอมซักเอง งั้นเดี๋ยวบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆ"
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"หือ!!!ว่าไง"
"หายเจ็บแล้วนะ" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราขึ้นไปดู
"อื้มๆหายแล้ว"
"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือเรา เราไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอมเลย กลัวเจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมอีก แล้วมันจะหวั่นไหว......อีก!!!!
....นายบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อข้างบนบ้าน เราก็นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หิน รอกินน้ำปลาหวานมะม่วง ฮ่าๆ
"ไอ้ดื้อ เป็นไง เจ็บมากมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็มานั่งข้างๆเรา เอามือมาจับแผลเราขึ้นไปดู
"ก็เจ็บอยู่นิดๆ มันปวดๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"นิกขอโทษนะ...มาๆเป่าแผลให้จะได้หายไวๆนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็จับมือเราข้างที่เป็นแผลขึ้นไปเป่า ลมร้อนๆจากปากนายนิกโดนนิ้วเราเลย ฮ่าๆ
"อ่ะ!!!! หายยังๆ" นายนิกถามเรา
"หายแล้ว ดีจริงๆเลยนะหมอคนนี้ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ดื้อเอ๊ย!!!! รักหว่ะ อย่าบอกใครนะ" นายนิกก้มหน้ามากระซิบประโยคนี้ข้างๆหูเรา เราก็อึ้งไปเลย ฮ่าๆ
"อ่าวๆ รอกลับหอก็ได้มั้งสองตัวนี้อ่ะ ประเจิดประเจ้อ!!!" ยัยส้มเดินออกมาจากครัวแล้วก็พูดว่าเรากับนายนิก ฮ่าๆ
"อะไรๆส้ม แค่กระซิบความลับกันนิดหน่อย ไม่มีไรเลย" นายนิกพูดกับยัยส้ม
"ความลับไร บอกได้ป๊ะ" ยัยแพรวถามนายนิก
"ถ้าบอกจะเป็นความลับหรอแพรว ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ไอ้นิก เสร็จแล้ว มายกออกไปเลย" เสียงไอ้มอสเรียกนายนิกมาจากในครัว
"เดี๋ยวกินมะม่วงกัน น้ำปลาหวานฝีมือไอ้มอส รับรอง แซ่บ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้าครัวไป
"เอิร์ต แผลเป็นไงบ้างครับ" นายเอ็มถามเรา
"ยังเจ็บอยู่นิดๆอ่ะเอ็ม"
"แล้วไอ้แบงค์มันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามหาไอ้แบงค์
"เออ!!! นั่นดิ!!! ตั้งแต่กินข้าวเสร็จ มันก็หายหัวเลย"
"ไอ้นิก ไอ้แบงค์หายไปไหนว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"นั่นไง พูดถึงก็มาเลย" ยัยแพรวชี้ให้ดูไอ้แบงค์ที่กำลังเดินกลับจากนามาพร้อมพ่อกับแม่
"มาแล้ว กับข้าวเย็นนี้ ดอกโสน" ไอ้แบงค์ชูถุงใส่ดอกโสนเหลืองอร่ามมาแต่ไกล
"น้ำพริกกะปิใช่มั๊ยค่ะแม่ เย็นนี้" ยัยส้มถามแม่นายนิก
"ใช่จ๊ะ....ปลาทอดอีกซักมื้อมั๊ยหล่ะส้ม" แม่นายนิกถามยัยส้ม
"ได้อีกหรอค่ะแม่ กินให้หนำใจเลย ที่กรุงเทพฯแพง" ยัยส้มบอกแม่นายนิก
"นี่!!! ถ้าพวกเอ็มมาอยู่ซักเดือนนึง เอ็มว่า ปลาหมดบ่อพอดีนะครับ แหะ แหะ" นายเอ็มพูด
"ไม่ต้องห่วง ปลาพ่อมีอีกเยอะ แถวนี้หาง่าย ไม่เหมือนกรุงเทพฯ กินได้กินเลย เด็กๆกำลังโตกำลังกินทั้งนั้น พ่อไม่หวงหรอกลูก" พ่อนายนิกพูดกับพวกเรา
"โอเคี!!!! งั้นจัดไป แต่วันนี้พวกผม ขอไปทอดแหเองนะครับพ่อ" ไอ้แบงค์พูดกับพ่อนายนิก
"ไปสิ!!! จัดการกันเองเลย จะเอากี่ตัวก็เอามาได้เลย" พ่อนายนิกพูด
"ไอ้เอ็ม ไอ้แมค ไอ้นิก ไปทอดแหเลย เมื่อวานพวกมึงทอดแหแล้วได้ปลา ไอ้บอมไม่ต้องไปเดี๋ยวตกบ่ออีก ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"มาๆกินมะม่วงกันก่อน เดี๋ยวค่อยไปทอดแห กูทำน้ำปลาหวานเอง อร่อยๆ" ไอ้มอสพูดอวดฝีมือตัวเอง
....พวกเรานั่งกินน้ำปลาหวานมะม่วงกัน แล้วก็คุยกันไปสนุกสนานเลย แดดตอนกลางวันแรงจริงๆ แต่ว่าอากาศก็ไม่ร้อนนะ มีลมพัดเย็นๆมาเรื่อยๆ บ้านย่านายนิกออกจะโล่งโปร่งซ๊ะขนาดนั้น สูดอากาศบริสุทธิ์ได้เต็มปอดจริงๆนะ
"เอิร์ต เป็นแผลกินกะปิได้หรอ" นายบอมถามเรา
"ไม่รู้ดิบอม กินไปแล้วอ่ะ อร่อย"
"แม่ครับ!!! เป็นแผลนี่กินกะปิได้ป่าวครับ" นายบอมหันไปถามแม่นายนิก
"ได้จ๊ะลูก ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่ากินเยอะนักนะ เดี๋ยวท้องเสียกัน อดเที่ยวคืนนี้นะ"
"บอม น่ารักจัง ห่วงเพื่อนด้วย" ยัยแพรวพูดขึ้นมา
"อ๋อ!! บอมก็แค่ถามดูอ่ะแพรว ไม่มีไรหรอกครับ แหะ แหะ!" นายบอมพูด
"ไอ้นิกไม่เห็นมันจะห่วงเลย มันเป็นคนเอามีดไปทิ้งให้บาดเอิร์ตอ่ะนะ"
"ใครว่ากูไม่ห่วง!!!! รูมเมทกูทั้งคนนะเว๊ย" นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปลูบๆ
"เว่อร์ ไอ้ลิง" เราว่านายนิก
"ถ้าคืนนี้มึงเจอกลุ่มยัยไหมแฟนเก่ามึง มึงจะทำไงว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไอ้เแมค ไม่ใช่แฟน มึงอย่าพูดถึงได้ป๊ะ" นายนิกชักเริ่มเสียงขุ่นๆ
"เออๆ กูขอโทษ กูแค่ถามดู"
"ยังคุยกับไหมอีกหรอลูก" แม่นายนิกถามนายนิก
"ไม่ค่อยได้คุยแล้วครับแม่" นายนิกหันไปบอกแม่
"คิดดีๆนะ คิดถึงตอนจะเป็นจะตายตอนนั้นบ้าง ว่าเค้าทำอะไรกับเราไว้" แม่นายนิกพูด
.....พอได้ยินแบบนี้ พวกเราก็หูผึ่งเลยหล่ะ เป็นยัยส้มที่หันไปถามแม่ก่อนใคร
"คนชื่อไหม ทำอะไรนิกหรอค่ะแม่"
"โอ๊ย!!! ตอนโดนเค้าทิ้งนะ ไอ้นี่ร้องไห้จะเป็นจะตาย ข้าวปลาไม่กิน ซึมๆอยู่เป็นอาทิตย์น่ะ" แม่นายนิกพูดแล้วก็ส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มนิดๆ
"โห!!!! ไอ้นิก มึงเป็นขนาดนี้เลยหรอว๊ะเนี่ย สงสัยจะรักมากหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้มอสแซวนายนิก
"เออ!!! ตอนนั้นรักมาก แต่ตอนนี้ไม่เหลือเลย กูพูดจริง" นายนิกพูด
"ถ้ากลับมาอีกแม่ก็ไม่เอาด้วยหรอก" แม่นายนิกพูดทีเล่นทีจริง ทำเอานายนิกไปไม่เป็นเลย ฮ่าๆ
"เห็นมั๊ยแม่ถึงกับออกปาก แสดงว่าไหมร้ายจริง" ยัยส้มพูด
"ให้มันจริงเถอะนิก" ยัยแพรวว่านายนิก
"จริงๆแพรว นิกไม่คิดอะไรไหมอีกแล้ว มันจบไปแล้ว" นายนิกพูด
"แม่ครับลูกสะใภ้แม่ไม่ใช่คนนี้แน่นอนครับ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปกอดแม่ แม่นายนิกก็ยิ้มๆ
"แล้วมีแฟนใหม่ยัง" ยัยส้มถามนายนิก
"มีแล้ว นอนด้วยกันทุกวันเนี่ย เนอะๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันมาพยักหน้ากับเรา ทำให้แม่นายนิกเงยหน้ามามองเราด้วย!!
"อ่านะ ไอ่ลิง ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"จริงป่าวว๊ะ ถ้าจริงนี่ กูกรี๊ดเลยนะเนี่ย" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"นิก...เปิดตัวกับพ่อแม่เลยป๊ะเนี่ย ฮ่าๆ" ยัยแพรวแซวนายนิก
"แม่รู้แล้ว" นายนิกพูด
....นายนิกพูดแบบนี้ แม่ที่กำลังนั่งเลือกดอกโสนอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองพวกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!!!! นิก จริงง่ะ" เราหันไปถามนายนิก
"ล้อเล่นๆน่า ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ตกใจหมด ไอ่ลิงนี่" เราว่านายนิก
"แล้วถ้านิกบอกแม่จริงๆหล่ะ จะยอมเป็นแฟนนิกป๊ะ" นายนิกถามเรา แล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน แม่นายนิกก็ยิ้มๆไปกับคำพูดของลูกชายตัวเองด้วย!!
"เพ้อเจ้อ!!! ไปเตรียมทอดแหเลยไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"โหยยย!!! ไรว๊ะ ไปก็ได้ ไอ้แบงค์ เอ็ม ป่ะๆ เตรียมทอดแหกัน" นายนิกเรียกพวกนั้น แล้วก็เดินไปเตรียมแห
"บอมเป็นไรนั่งเงียบเลย" เราหันไปถามนายบอม
"เอ่อ!!! ป่าวครับๆ ป่ะไปดูเพื่อนๆทอดแหกันดีกว่า" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"เฮ้ย!!!ไอ้บอม เอาถังใส่ปลามาด้วยนะ" เสียงไอ้แมคตะโกนบอกนายบอม
"เอิร์ตรอบอมแป๊บนะ เดี๋ยวบอมไปเอาถังใส่ปลาก่อน" นายบอมบอกเราแล้วก็วิ่งไปเอาถังใส่ปลา
....เหลือเรานั่งอยู่กับแม่นายนิกสองคน คำพูดนายนิกเมื่อกี้ทำให้เราประหม่ามากที่จะอยู่เพียงลำพังกับแม่นายนิก แม่นายนิกก็นั่งคัดเลือกดอกโสนไป!!
"เอิร์ต อยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างมั๊ยลูก" อยู่ๆแม่นายนิกก็ถามเราขึ้นมา
"เอ่อ!! อะไรนะครับแม่" เราถามแม่นายนิกอีกครั้ง!!
"แม่ถามว่าอยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างหรือป่าวลูก"
"อ๋อ!! ไม่เลยครับแม่"
"ดีแล้วหล่ะ เจ้านิกเค้าเป็นคนใจร้อนอยู่ด้วยกันก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ" แม่นายนิกเงยหน้ามาบอกเราแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
"เอ่อ!!ครับแม่"
"แล้วเอิร์ตคิดจะอยู่กับนิกตลอดไปมั๊ย เห็นนิกเปรยๆกับแม่ว่าอยากย้ายออกมาอยู่หอข้างนอก"
"ถ้าย้ายออกมาก็อยู่อ่ะครับ ถ้านิกให้เอิร์ตอยู่ด้วยเอิร์ตก็อยู่ครับแม่" เราบอกแม่นายนิก
"อืม!!อยู่ด้วยกันก็ดูแลกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ แม่เห็นนายนิกพาพวกเรามาอย่างนี้แล้วก็สบายใจ เพื่อนๆเจ้านิกมีแต่คนดีๆ น่ารักทั้งนั้นเลย แม่อยากให้พากันมาบ่อยๆ" แม่นายนิกพูดกับเรา
"ครับแม่ อยากมาบ่อยๆเลยหล่ะ ทุกคนใจดีกับพวกเอิร์ตมากครับ" เราบอกแม่นายนิก
"เอิร์ตๆ ป่ะๆ บอมได้ถังใส่ปลามาแล้ว" นายบอมตะโกนเรียกเรา
"เอิร์ตขอตัวก่อนนะครับแม่" เราบอกแม่นายนิก แม่นายนิกก็พยักหน้าให้เรา!!
....แล้วเรากับนายบอมก็เดินออกไปที่บ่อปลา พวกนั้นกำลังเตรียมตัวทอดแหกันอยู่เลย พ่อกับคุณย่าก็มาดูด้วย นายนิกคนแรกเลย โครม!!!!เดียวได้ปลามาสองตัว ฮ่าๆ คนต่อไปนายเอ็ม ได้ปลาห้าตัว ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็ลงไปลอยคอเล่นน้ำอยู่ในบ่อ สนุกไปเลย ฮ่าๆ พวกเราคัดปลาเอาไว้สามตัว ส่วนที่เหลือก็ปล่อยลงบ่อไป เพราะถ้าเอาไปทั้งหมดคงกินไม่หมดอ่ะนะ ฮ่าๆ แล้วพ่อก็เป็นคนเอาปลาสามตัวนั้นไปจัดการให้เรา ไอ้แมคอาสาเป็นคนหมักปลาทั้งสามตัวนี้เอง เดี๋ยวตอนเย็นๆเราจะได้ทอดกินกัน
"ไปอาบน้ำกันเลยลูกเดี๋ยวจะคันกันอีก" แม่นายนิกบอกกับพวกที่ไปทอดแห
"ครับแม่"
....พวกนั้นไปอาบน้ำแล้ว ส่วนเราที่เหลือก็ช่วยแม่เตรียมทำกับข้าวอยู่ในครัว มื้อนี้จะมีน้ำพริกกะปิ ผักต้ม ปลาทอด ไข่เจียว แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับพวกเรา คุณย่าช่วยแม่เตรียมของอยู่ในครัว เย็นนี้คุณย่าจะโชว์ฝีมือตำน้ำพริกกะปิให้พวกเรากินเอง
"ส้ม แพรว ไปเก็บผักกับแม่ จะได้เอามาต้มกินกับน้ำพริก"
"ค่ะแม่"
....เหลือเรากับนายบอมนั่งอยู่ในครัวกับคุณย่า
"สองคนนี้ทำอะไรเป็นบ้างหล่ะเนี่ย" คุณย่าหันมาถามเรากับนายบอม
"แหะ แหะ ไม่เป็นเลยครับคุณย่า ไม่รู้จะทำไรดี" เราบอกคุณย่า
"งั้นก็นั่งเฉยๆน่ะดีแล้ว เด็กสมัยนี้เข้าครัวกันไม่เป็นแล้วหล่ะนะ"
"บอมทอดไข่เป็นนะครับคุณย่า" นายบอมบอกคุณย่า
"งั้นดีเลย เดี๋ยวย่าจะให้บอมทอดไข่เจียว"
"ได้เลยครับคุณย่า ทอดเลยมั๊ยครับ"
"ยังๆ ใจเย็นๆ รอย่าตำน้ำพริกเสร็จก่อน"
"คุณย่าครับ ทอดปลาเลยมั๊ยครับ" ไอ้แมคเดินเข้ามาในครัวแล้วก็ถามคุณย่า
"เอาเลยๆ ทอดเลย"
"นิกว่าทอดเตาถ่านดีกว่านะครับย่า เดี๋ยวนิกไปก่อไฟก่อน" นายนิกบอกกับคุณย่า
"นิก มึงก่อไฟเป็นหรอ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"เป็นดิว๊ะ!!!!กูนี่ มือวางเพลิงประจำบ้านเลยนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
....นายนิกเดินไปนั่งตรงหน้าเตาไฟแล้วก็จัดการก่อไฟ เราก็เดินไปดู ซักพักควันก็เริ่มลอยขึ้นมา
"นิก เก่งนะเนี่ยก่อเตาถ่านเป็นด้วย" เราพูดกับนายนิก
"อืม!!! ย่าสอนนิกตั้งแต่เด็กๆอ่ะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! ไอ่ลิง หน้าเปื้อนถ่านดำเลยอ่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"ไหนๆ ตรงไหน" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเช็ดหน้า ก็เลยทำให้ถ่านที่ติดมือยิ่งเปื้อนหน้าเข้าไปใหญ่
"เอ้า!!! จะเอามือมาเช็ดหน้าทำไมเนี่ย ยิ่งเปื้อนเข้าไปใหญ่เลย" เราบอกนายนิก
"ไปล้างหน้าข้างนอกเลย เดี๋ยวเอิร์ตดูเตาให้เอง" เราบอกนายนิก
"ไปล้างด้วยกันเลย" นายนิกพูดกับเรา
"ไปทำไมหน้าเอิร์ตไม่ได้เปื้อนนี่"
"นี่ไงเปื้อนแล้ว!!! ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเปื้อนถ่านมาป้ายหน้าเรา ทำให้หน้าเราเปื้อนด้วยเลย
"เฮ้ย!!!ไอ่ลิง เล่นไรเนี่ย เปื้อนหมดเลย" เราว่านายนิก
"ฮ่าๆ มาเลยๆ ไปล้างหน้ากัน" นายนิกบอกเราแล้วก็จูงมือเราลุกขึ้นยืน เดินออกไปล้างหน้ากัน
"อ่าว!!! ไอ้สองคนนี้ ก่อไฟอีท่าไหนว๊ะ หน้าเปื้อนกันมาเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรากับนายนิก
"ก็นิกอ่ะดิ เอาถ่านมาป้ายหน้าเอิร์ตเนี่ย" เราพูดแล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"เฮ้อ!!!! โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆเลยนะ" แม่นายนิกว่าเรากับนายนิก แล้วก็ยิ้มๆ
.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมท แฮ่ๆ