เหลือเพียงแค่ฝัน!!
....แล้วเราก็คงหลับไป เรารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมาเขย่าตัวเรา เรารู้สึกว่าตัวเองลมหายใจร้อนๆแล้วก็รู้สึกปวดหัว ตานี่ลืมแทบจะไม่ขึ้นอ่ะ
"ไอ้ดื้อ กลับห้องเรานะ" เราพยายามลืมตามาก็เห็นว่าเป็นนายนิก ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเรา นายนิกเปียกมาเลย คงจะตากฝนออกมาตามหาเรา!!!
....แล้วนายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอดแน่นเลย
"เจ็บมากมั๊ย นิกขอโทษ" นายนิกบอกเรา
"กลับห้องเรานะ เอิร์ตตัวร้อนแล้ว ไม่สบายแน่ๆ" นายนิกพูดแล้วก็พยุงเราให้ยืนขึ้น
"เดินไหวมั๊ย!!!งั้นขี่หลังนิกนะครับ" นายนิกพูดอยู่คนเดียว เพราะเราไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา หรือพูดตอบนายนิกเลย แต่ก็มีสติพอที่จะได้ยินนายนิกพูดกับเรานะ
"ขี่หลังนิกนะ เดี๋ยวนิกพากลับห้องครับ" นายนิกพูดน้ำเสียงปนสะอื้น ร้องไห้ไปด้วย พูดไปด้วย
...แล้วนายนิกก็พยายามจะเอาตัวเราขี่หลังนายนิก แต่ว่ามันเดินลงสะพานลอยลำบาก นายนิกก็เลยเปลี่ยนมาช้อนร่างของเราอุ้มขึ้นมาแล้วเดินลงบันไดแทน ไม่รู้ว่านายนิกอุ้มเราลงมาแบบนั้นได้ยังไง พอมาถึงข้างล่าง นายนิกก็เอาตัวเราวางลงนั่งกับเก้าอี้ที่สถานีรถไฟแล้วก็เอาตัวเราขี่หลังนายนิกได้สำเร็จ นายนิกพาเราขี่หลังเดินตากฝนกลับไปจนถึงหอ....หลังจากนั้นเราก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย!!!!
"พี่เอิร์ตครับ พี่ครับๆ" เสียงใครคนหนึ่งเรียกเราแล้วก็เขย่าตัวปลุกเราให้ตื่น
....เราก็ค่อยๆพยายามลืมตาตื่นขึ้นมามองคนๆนั้น ร่างกายมันอ่อนล้าไปหมด ทั้งหนาวทั้งสั่น ปวดหัว ไม่มีเรี่ยวแรงเลยซักนิด
"พี่เอิร์ต ทำไมมานั่งตรงนี้หล่ะครับ โห!!!ตัวร้อนมากอ่ะพี่" นายคนนั้นพูดกับเราแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากแล้วก็ลูบตามตัวเรา
....เราเองก็ไม่มีแรงเลย พยายามลืมตามองดูก็ปรากฏว่าเป็นนายออมน้องรหัสเรานี่เอง แล้วที่ที่เรานั่งอยู่ก็ยังคงเป็นบนสะพานลอยข้ามทางรถไฟที่เดิม แล้วเมื่อกี้ที่นายนิกมารับเรากลับห้อง...นั่นคือ...เราฝันไป!!!!....ใช่มั๊ย!!!!
.....นายออมพยายามประคองเราให้ลุกขึ้น!!!
"พี่เอิร์ตลุกยืนไหวมั๊ยครับ เดี๋ยวกลับห้องกับออมนะพี่ เดี๋ยวออมพากลับห้องนะครับ" นายออมพูดแล้วก็สอดแขนเข้ามายกตัวเราให้ลุกขึ้นยืน
....เราก็พยายามรวบรวมแรงที่มีอยู่ลุกขึ้นนะ
"เฮ้ย!!!พี่ มีเลือดด้วย ไปโดนไรมาครับเนี่ย ใครทำร้ายพี่เนี่ย" นายออมถามเราแต่เราก็ไม่ได้ตอบหรอกนะ ไม่มีแรงจะพูดแล้วอ่ะ
....นายออมประคองพาเราเดินกลับหอด้วยความทุลักทุเล ฝนก็ยังไม่หยุดตกนะ แต่ก็เริ่มปรอยๆแล้วหล่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเวลานั้นมันก็โมงกี่ยามแล้วอ่ะ นายออมพาเรามาจนถึงหอ แล้วก็มาที่ห้องนายออม เรานี่หมดสติไปเลยทั้งเจ็บแผล ทั้งปวดหัวตัวร้อน นายออมก็คงจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ทำแผลให้เราอ่ะนะ!!!!
....ในขณะเดียวกัน นายนิกพอตั้งสติได้ ก็วิ่งออกมาตามหาเรา แล้วนายนิกก็คงจะคิดเหมือนเรา นายนิกมาตามหาเราที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ แต่ก็ไม่เจอเราแล้ว เพราะเราอยู่ที่ห้องนายออมแล้ว มีแต่รอยเปียกฝนตรงที่เรานั่งอยู่กับหยดเลือดของเรานิดหน่อย เพียงแค่..............นั้นก็ทำให้นายนิกร้องไห้ออกมาได้!!!!
....ตอนเช้า เราตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ห้องนายออม เสื้อผ้าเราถูกเปลี่ยน มีผ้าขนหนูชุบน้ำวางแปะอยู่บนหน้าผาก ซักพักนึงนายออมก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว คงจะเตรียมตัวออกไปเรียนแล้วอ่ะนะ นายออมหันมาเห็นเราขยับตัว!!!
"พี่เอิร์ตครับ เป็นยังไงบ้าง" นายออมเข้ามานั่งบนเตียงข้างๆเราแล้วก็ถามเรา มือก็เอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้เรา
"ยังปวดหัวอยู่เลย" เราบอกนายออม
"เมื่อคืนออมกลับมาจากห้องเพื่อนที่หอใน เจอพี่นั่งอยู่บนสะพานลอยมีแผลด้วย ใครทำอะไรพี่หรอครับเนี่ย" นายออมถามเรา
"เอ่อ!!!!....มีปัญหานิดหน่อยอ่ะ" เราบอกนายออม
"อ่ะครับ เดี๋ยวออมไปเรียนก่อนนะครับ ตอนเที่ยงเดี๋ยวออมซื้อข้าวมาให้กินนะ พี่เอิร์ตนอนพักผ่อนนะครับ" นายออมบอกเราแล้วก็ลุกไปแต่งตัว
"พี่เอิร์ตกินแซนวิชนี่แล้วก็กินยาก่อนนะครับ ค่อยนอนต่อ" นายออมเอาแซนวิชมาให้เรากินแล้วก็เอายามาให้เรา
....เราก็รับมากินนะ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย รู้แต่ว่าเพลียมากอยากพักผ่อน!!!!
....เรากินยาเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอน นายออมก็มาห่มผ้าให้เราแล้วก็ออกไปเรียน
....ทางด้านนายนิกเอง พอเมื่อคืนหาเราไม่เจอนายนิกก็กลับมาที่ห้อง ตอนเช้าก็ออกไปเรียน เจอพวกนายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ถามถึงเรา นายนิกก็ตอบไม่ได้ว่าเราอยู่ไหน ได้แต่บอกว่าเราวิ่งออกมาจากห้องเมื่อคืนแล้วก็ตามหาไม่เจอ ติดต่อเราไม่ได้เพราะเราไม่ได้เอาโทรศัพย์ติดตัวไป พวกนั้นก็ยิ่งเป็นห่วงเราไปใหญ่ แล้วก็ขู่นายนิกว่าถ้าหาเราไม่เจอมีเรื่องแน่ๆ คงจะไม่เป็นอันเรียนกันเลยอ่ะ นายบอมเองก็ดูซึมๆไปเลย แล้วก็ไม่กล้ามานั่งกับพวกนายเอ็ม ไอ้แมคด้วย จนนายเอ็มต้องไปตามให้มานั่งด้วยกันเหมือนเดิม นายบอมก็มานะ แต่ก็ไม่พูดอะไร กลัวว่าเพื่อนๆจะเกลียด!!!!
"บอม" นายเอ็มเรียกนายบอม
"ครับ"
"เอิร์ตหายไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ยังตามหาไม่เจอเลย" นายเอ็มบอกนายบอม
"ห๊ะ!!!! เอิร์ต!!!" นายบอมพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
"มึงไม่ต้องร้องไอ้บอม เราต้องไปช่วยกันตามหาไอ้เอิร์ตก่อน" ไอ้แบงค์เข้ามาตบไหล่ปลอบใจนายบอม
"ครับ บอมอยากไปตอนนี้เลย" นายบอมพูด
"ไม่ได้ตอนนี้ต้องเรียนก่อน เดี๋ยวเรียนเสร็จค่อยไป" ยัยส้มบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับ บอมไม่เรียนอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกจะออกจากห้อง
"ไอ้บอม มึงหยุด!!!" เสียงไอ้แมคบอกนายบอม
"มึงรู้หรอว่ามันอยู่ไหน ออกไปตอนนี้ก็หาไม่เจอหรอก"
"มีสติหน่อยดิว๊ะ พวกกูก็ห่วงมันกันทุกคนแหล่ะ ไอ้นิกเองก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้เอิร์ตไปไหน" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ถ้าไม่ตามหาแล้วจะเจอหรอ" นายบอมพูดแล้วก็จะเดินออกจากห้องไป
"บอม!! อย่าหายไปอีกคนได้มั๊ย เอิร์ตหายไปคนเดียวก็พอแล้ว อยู่ด้วยกันที่นี่ก่อนแล้วค่อยออกไปตามหาพร้อมกัน" นายเอ็มพูดแล้วก็ดึงตัวนายบอมไว้
....นายบอมก็เลยนั่งลง...แต่ก็ยังร้องไห้อยู่!!! เพื่อนๆคนอื่นๆเริ่มมีปฏิกิริยาแล้วหล่ะ ต่างก็พากันสงสัยว่านายบอมเป็นอะไร!!
"กูไม่น่าออกมาจากห้องเล๊ย แม่ง!!มีปัญหาจนได้!!" ไอ้แมคบ่นตัวเอง
"เอ็มก็ไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนสองคนนั้นทะเลาะอะไรกันอีกหรือป่าว"
"เอาหล่ะๆอย่าเพิ่งโทษตัวเองกันเลย คิดเรื่องตามหาไอ้เอิร์ตให้เจอก่อนดีกว่าหว่ะ โคตรห่วงมันอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดกับพวกเรา
.....กลับมาทางด้านนายออม พอเรียนเสร็จ นายออมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ก็เจอกลุ่มพวกเรานั่งอยู่ นายออมเห็นนายบอมก็รีบเดินเข้าไปหา
"พี่บอมครับๆ มานี่กับออมหน่อย" นายออมเรียกนายบอมให้เดินออกไปคุยกัน
....นายบอมก็ตามนายออมออกมา
"มีไรหรอออม" นายบอมถามนายออม
"พี่บอม เมื่อคืนออมเจอพี่เอิร์ตครับ" นายออมบอกนายบอม
"เฮ้ย!!! จริงหรอออม เจอที่ไหน แล้วตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน" นายบอมถามนายออมด้วยความดีใจ เขย่าตัวนายออมใหญ่เลย
"เอ่อ!!!เดี๋ยวๆพี่บอม หยุดก่อนครับ มีเรื่องอะไรหรือป่าวครับเนี่ย" นายออมถามนายบอม
"คือเมื่อคืนพี่มีปัญหากันนิดหน่อย แล้วเอิร์ตก็หนีออกจากห้องไป" นายบอมบอกนายออม
"ไม่นิดหน่อยมั้งครับ พี่เอิร์ตมีแผลด้วยนะ แล้วก็ไม่สบายด้วยตอนที่ออมเจอ" นายออมบอกนายบอม
"เฮ้ย!!! มีแผลด้วยหรอ แล้วตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน"
"ตอบออมก่อนว่าใครทำพี่เอิร์ต" นายออมถามนายบอม
"ออม...ออมอย่าเพิ่งถามอะไรพี่ตอนนี้นะ ออมบอกพี่มาก่อนว่าตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน" นายบอมถามนายออม
"อยู่ที่ห้องออมครับ" นายออมบอกนายบอม
"จริงๆนะออม"
"จริงดิครับ แล้วตอนนี้พี่บอมจะบอกออมได้ยังว่าใครทำพี่เอิร์ต" นายออมถามนายบอม
....นายบอมไม่ตอบ นายบอมวิ่งเข้ามาบอกพวกนายเอ็ม ไอ้แมค!!!!
"ทุกคน ตอนนี้เอิร์ตอยู่ห้องออม ออมเจอเอิร์ตเมื่อคืนนี้" นายบอมบอกพวกนั้นด้วยน้ำเสียงดีใจ
"เฮ้ย!!! จริงหรอออม" ไอ้แมคถามนายออมที่เดินตามนายบอมเข้ามา
"จริงครับ"
"งั้น!!!ออมพาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตหน่อยนะ" ยัยส้มบอกนายออม
"ได้ครับ!!! แต่...!!!!"
"แต่!!!อะไรอ่ะออม" นายเอ็มถามนายออม
"พวกพี่บอกออมมาก่อนว่าใครทำร้ายพี่เอิร์ต"
....นายออมพูดออกมา ก็ทำให้พวกนั้นเงียบกันหมด!!!!!
"ทำร้ายหรอ เอิร์ตมันเป็นอะไร" ไอ้แมคถามนายออม
"พี่เอิร์ตมีแผลที่คิ้วแล้วก็ไม่สบายด้วยครับ"
"เฮ้ย!!! ไอ้เชี่ยนิก ไหนแม่งบอกว่าจะไม่ทำไอ้เอิร์ตไงว๊ะ" ไอ้แมคพูดด้วยความโมโห
"ไป!!ออม พาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตหน่อย"
"ไม่ครับ พวกพี่บอกออมมาก่อนว่าใครทำพี่รหัสออม พี่บอมบอกมาดิ!!" นายออมเริ่มเสียงเหวี่ยงๆใส่นายบอมกับพวกไอ้แมค
"ออมครับ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังนะ พาพี่ไปหาพี่เอิร์ตก่อนนะ"
"ออม พี่ขอร้องหล่ะพาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตก่อน"
"อ่าครับ ก็ได้ครับ แต่พวกพี่ต้องบอกออมนะว่าใครทำร้ายพี่รหัสออม" นายออมบอกพวกนั้น
....แล้วนายออมก็พาพวกนั้นกลับมาหาเราที่ห้อง
"โทรบอกนิกเลยมั๊ยว่าเจอเอิร์ตแล้ว" ยัยส้มถามไอ้พวกนั้น
"ยัง!!!ส้ม ไม่ต้องโทรบอกมัน" ไอ้แบงค์บอกยัยส้ม
"อย่าเพิ่งไปบอกมัน" นายเอ็มพูด
"เฮ้ย!!!เอ็ม ...เอ็มไม่เคยเรียกเพื่อนว่ามันเลยนะ" ยัยส้มพูดกับนายเอ็ม
"เอ่อ!!! ตอนนี้เรียกได้ มันทำร้ายเอิร์ต เอ็มจะจัดการมันเอง"นายเอ็มพูดด้วยความโมโห!!
"ใจเย็นๆ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้" ไอ้แมคพูด
.....แล้วนายออมก็พาพวกนั้นเข้ามาหาเราในห้อง เป็นนายบอมที่รีบเข้ามาหาเรา นั่งข้างๆเราบนเตียงนอน นายบอมเห็นสภาพเราที่นอนมีผ้าขนหนูแปะหน้าผาก แล้วก็มีผ้าก๊อตปิดแผลอยู่ที่หางคิ้ว ก็ได้แต่น้ำตาไหล แล้วก็จับมือเราไปกุมไว้!!!! เราก็มองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเรา!!!
"เอิร์ต ใครทำเอิร์ตเนี่ย ไอ้นิกใช่มั๊ย!!" นายบอมถามเรา
"เอิร์ต คิ้วมึงไปโดนไรมาเนี่ย ไอ้เหี้ยนิกใช่มั๊ย" ไอ้แมคถามเรา
"เอิร์ตล้มโดนเก้าอี้เองแหล่ะ ไม่เป็นไรหรอก" เราบอกพวกนั้น
"กูไม่เชื่อหรอก เมื่อคืนไอ้นิกทำอะไรมึงบ้าง บอกกูมา กูจะไปจัดการมัน" ไอ้แมคพูดด้วยความโมโห
"เอ่อ!!!พี่ครับ มีเรื่องอะไรกันหรอครับเนี่ย" นายออมถามขึ้นมา
....นายเอ็มกับยัยส้มก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้นายออมฟัง นายออมฟังจบก็ดูเหมือนจะอึ้งๆไป แล้วก็ไม่ถามอะไรอีกเลย
"เอิร์ต....บอมขอโทษนะครับ"
...นายบอมพูดขอโทษเรา เราเห็นนายบอมร้องไห้ เราก็จะร้องไห้บ้าง เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่านายบอมจะเสียใจจริงๆกับเหตุการที่เกิดขึ้น นายบอมได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นตัวต้นเรื่องทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น!!
"เป็นเพราะบอม ถึงทำให้เอิร์ตเป็นแบบนี้" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราไว้ไม่ยอมปล่อยเลย
"ไม่หรอกบอม อย่าร้องไห้ดิ สายรหัสเอิร์ตต้องอดทนดิ" เราบอกนายบอม เสียงเราก็สั่นๆแล้วอ่ะ จะร้องไห้ไปกับนายบอม
"บอม...อย่าโทษตัวเองเลยนะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอก" ยัยส้มเข้ามาพูดกับนายบอมแล้วก็ตบไหล่ให้กำลังใจนายบอม
"เฮ้อ!! ถ้ากูรู้ว่ามึงสองคนรักกันตั้งแต่แรกนะ เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้หรอกหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"ป่าวๆนะแมค เอิร์ตไม่ใช่ของบอม เอิร์ตเป็นของนิก" นายบอมพูดกับไอ้แมค
"โธ่!!! ไอ้บอม!! มึงอ่ะรักไอ้เอิร์ตมัน พวกกูรู้" ไอ้แบงค์พูดกับนายบอม
"ก็ได้แค่....รัก!!" นายบอมพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา
"บอม!!" เราเรียกนายบอมแล้วก็ยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาให้นายบอม
"แล้วไอ้เหี้ยนิกมันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคบ่นถึงนายนิก
"นี่ไง ตายยากหว่ะ โทรมาพอดีเลย" นายเอ็มพูด แล้วก็รับโทรศัพย์นายนิก นายเอ็มเปิดโฟน แล้วก็จุ๊ๆปากให้พวกเราทั้งหมดเงียบ ฟังนายเอ็มคุยกับนายนิก
"ว่าไงนิก"
"เออ!!! เอ็ม อยู่ไหนกันอ่ะ ได้ข่าวเอิร์ตบ้างป่าว" นายนิกพูด
.....นายเอ็มก็หันหน้ามาทางพวกเรา ประมาณว่าจะปรึกษาว่าจะตอบไปยังไงดี ไอ้แมคก็พยักหน้าให้นายเอ็ม
"เจอเอิร์ตแล้วหล่ะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"เฮ้ย!!!จริงอ่ะ เอิร์ตอยู่ไหน แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน เดี๋ยวนิกรีบไปหาเลย" เสียงนายนิกดูดีใจมากที่รู้ว่าเจอเราแล้ว
"อยู่ที่หอนี่แหล่ะ อยู่ห้องน้องออมอ่ะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"ครับๆ เดี๋ยวจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้หล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
"มาเหอะ เจอตีนกูแน่ไอ้นิก!!" ไอ้แบงค์พูด
"พอๆ ค่อยๆคุยกันก่อนดีกว่า อย่าใช้อารมณ์" ยัยส้มบอกไอ้พวกนั้น
"พี่เอ็มไปบอกพี่นิกทำไมอ่ะ ออมไม่ให้เค้าเจอพี่เอิร์ตหรอกนะ ไม่ให้เข้าห้องออมหรอก" นายออมบอกนายเอ็ม
"อ่าว!! เอาแล้วไง!!ปัญหาใหญ่เลยทีนี้" ไอ้แบงค์พูด
"ออมไม่ให้เค้าเข้ามาหาพี่เอิร์ตหรอกครับ เค้าทำพี่รหัสออมขนาดนี้อ่ะ" นายออมพูดกับไอ้พวกนั้น
"ออม...ให้พวกพี่ได้เคลียร์อะไรกันหน่อยนะ" นายเอ็มบอกนายออม
"พวกพี่ก็ออกไปเคลียร์กันข้างนอกสิครับ ไม่ใช่ที่ห้องออม" นายออมบอกนายเอ็ม
"ไม่เอาน่าออม อย่าใช้อารมณ์" นายบอมเดินเข้าไปพูดกับนายออม
"พี่บอมครับ เค้าทำพี่เอิร์ตขนาดนี้นะ ออมไม่ยอมหรอก พี่รหัสออมอ่ะ เค้าทำพี่รหัสออมเจ็บอ่ะ" นายออมพูดแล้วก็เดินเข้ามานั่งใกล้ๆเราบนเตียง!!
"พวกพี่ไม่เจอพี่เอิร์ตเมื่อคืนนี้ พวกพี่ไม่รู้หรอกว่าน่าสงสารขนาดไหน" นายออมพูดกับพวกนั้นแล้วก็มานั่งกับเราบนเตียง
....พวกนั้นก็เงียบไปเลย ไม่คิดว่านายออมจะโกรธถึงขนาดนี้!!
"เฮ้อ!! เอาไงดีว๊ะ!!ทีนี้ เจอของแข็งกว่าพวกกูอีก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"ลำบากหน่อยนะเว๊ยไอ้นิก พวกกูก็ช่วยไม่ได้แล้วหว่ะ" ไอ้แมคบ่นพึมพัมๆ
"ออม!! ให้พี่นิกเข้ามาหาพี่เอิร์ตเถอะนะ เค้าจะได้คุยกัน เค้ามีปัญหากันอยู่นะ" นายเอ็มพูดกับนายออม
"ไม่ได้ครับ ออมไม่ให้เค้าเจอพี่เอิร์ตหรอก" นายออมพูดเสียงดุๆ
....พวกนั้นก็พากันนิ่งไปเลย สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นมาเลย เราเองก็นอนเงียบเลย ไม่รู้จะทำยังไง ไม่คิดว่านายออมจะโกรธถึงขนาดนี้ นายบอมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน คงดูๆนายออมแล้วก็คิดว่า ยังไงก็ต้องตามใจนายออมไปก่อน!!
....ก๊อก...ก๊อก!!!! เสียงเคาะประตูห้องนายออม....นายเอ็มก็จะเดินไปเปิดประตู
"เดี๋ยวออมไปเปิดเองครับพี่เอ็ม" นายออมพูด นายเอ็มก็เลยหยุดชะงักไป!! แล้วก็หันมาทำหน้าเจื่อนๆใส่พวกไอ้แมค
...นายออมเดินไปเปิดประตู นายนิกก็พุ่งพรวดเข้ามาเลย แต่!!!!....นายออมจับแขนนายนิกไว้!!! แล้วก็ต่อยเข้าไปที่หน้านายนิก นายนิกไม่ทันระวังตัวก็หลบไม่ทัน โดนหมัดเข้าไปเต็มๆ นายนิกก็ล้มลงไปกองกับพื้น!!
"ทำพี่กู!!....มึงทำพี่กูเจ็บ!!" นายออมพูดแล้วก็ดึงนายนิกขึ้นมาจะต่อยนายนิกอีก
"เฮ้ย!!ไอ้ออม พอๆ" นายบอมดุนายออม แล้วก็เข้าไปดึงนายออมไว้
....พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม ก็เข้าไปช่วยกันห้าม จับแยก นายนิกเองพอตั้งตัวได้ก็ลุกขึ้นมา!! มุมปากนายนิกมีรอยช้ำๆ มีเลือดซิบๆ เพราะโดนหมัดนายออมเข้าไป นายนิกเอามือมาแตะๆคงเจ็บไม่น้อย!!
"เอิร์ต...!!!!" นายนิกพูดแล้วก็จะเดินเข้ามาหาเรา นายนิกเห็นเรานอนอยู่บนเตียง
"ไม่ต้องมายุ่งกับพี่รหัสออม ออกไปจากห้องออมเลย ไปดิ!! ออกไป!!" นายออมพูดแล้วก็เดินเข้าไปผลักนายนิกออกไปจากห้อง!!!
....นายนิกก็พยายามจะดันตัวนายออมออกไป แล้วจะเข้ามาหาเรา ปากก็เรียกชื่อเราไปด้วย!!
"เฮ้ย!! บอกให้ออกไปไง ออกไปดิ!!" นายออมพูดแล้วก็ดันตัวนายนิก
....นายนิกก็ดันตัวนายออมจะเข้ามาหาเรา ไอ้พวกนั้นก็พยายามจะเข้าไปห้ามทั้งสองคน แล้วจังหวะนึงนายนิกคงจะโมโหแล้วอ่ะ ก็ยกแขนขึ้นมาทำท่าจะต่อยนายออม!!
"ไอ้เหี้ยนิก...อย่าทำน้อง!!" ไอ้แมคพูดแล้วก็เข้าไปจับมือนายนิกไว้
....นายนิกก็หยุดแล้วก็ยกมือลง!!
"ออม!!พี่ขอเค้าไปหาพี่เอิร์ตหน่อยนะครับ" นายนิกพูดกับนายออมดีๆ
"ไม่อ่ะพี่ พี่ทำร้ายพี่รหัสออม พี่กลับห้องไปเถอะ" นายออมบอกนายนิก
"เหี้ย!!!ละ จะเคลียร์ยังไงว๊ะเนี่ย ไอ้บอมช่วยพูดหน่อยดิว๊ะ" ไอ้แมคหันไปบอกนายบอม
.....นายบอมก็ยังตกใจกับเหตุการณ์อยู่ แล้วก็คงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
"ออมครับ พี่ขอโทษ ขอพี่อธิบายอะไรหน่อยนะ" นายนิกพูดกับนายออม
"ได้ครับ แต่ไม่ใช่วันนี้ พี่เอิร์ตยังไม่สบายอยู่ ต้องพักผ่อน พี่กลับไปก่อนเถอะ พวกพี่ด้วยครับ" นายออมบอกนายนิกแล้วก็หันไปบอกพวกไอ้แมค
"อ่าว!! ซวยพวกกูอีก" ไอ้แบงค์พูด
"ออม!!ใจเย็น ฟังพี่นะ" นายบอมเดินเข้าไปพูดกับนายออม
"พี่บอม!!...ก็กลับไปด้วยครับ" นายออมบอกนายบอม
.....นายบอมก็นิ่งๆไปเลย คงพูดอะไรไม่ออก!!
"ห่า!!! ขนาดไอ้บอมยังโดน กูว่ากลับกันก่อนก็ดีหว่ะ รู้ว่าเอิร์ตมันอยู่ที่นี่ก็สบายใจละ" ไอ้แมคพูด
"ไม่กลับอ่ะ ยังไงก็ต้องคุยกับเอิร์ตให้ได้ก่อน" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามา จะมาหาเรา
"อยากโดนต่อยอีกใช่มั๊ย ออมไม่อยากมีเรื่องนะพี่!!" นายออมพูดกับนายนิกแล้วก็เดินเข้าไปขวางหน้านายนิก ไม่ให้นายนิกเข้ามาหาเราได้!!
"เอาเลยออม!! ต่อยพี่เลยครับ ต่อยจนกว่าออมจะพอใจแล้วให้พี่เข้าไปหาพี่เอิร์ต" นายนิกพูดกับนายออม
.....นายออมก็นิ่งๆไป
"ต่อยสิครับ เตะก็ได้ ทำอะไรพี่ก็ได้ ให้ออมสบายใจ ให้ออมหายโกรธที่พี่ทำร้ายพี่รหัสออม พี่ยอมรับ พี่ขอโทษ" นายนิกพูดกับนายออม
"เอาสิครับ ต่อยเลย!!" นายนิกพูด
....แล้วนายนิกก็เอามือไปจับมือนายออมที่ยืนกำหมัดอยู่ขึ้นมาจับไว้
"ต่อยสิออม พี่จะได้เข้าไปหาพี่เอิร์ตซักที"
....นายออมได้ยินนายนิกพูด ก็ยืนนิ่งไปเลย!!!!
"ไอ้นิก กูว่ากลับไปก่อนเถอะหว่ะ คุยวันนี้ก็ไม่ได้เรื่องหรอก" ไอ้แมคเข้ามาพูดกับนายนิก
"นั่นสินิก แค่รู้ว่าเอิร์ตมันอยู่นี่ก็สบายใจได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเคลียร์กันก็ได้" ยัยส้มเข้ามาพูดกับนายนิก
"แต่ว่า...!!" นายนิกพูดขึ้นมา
"นิก...กลับห้องไปก่อนเถอะ!!" นายบอมบอกนายนิก
"วันนี้มึงไปเคลียร์กับพวกกูก่อนก็แล้วกันนะไอ้นิก...เชื่อกูวันนี้พอแค่นี้ก่อน" ไอ้แมคเดินเข้ามากอดนายนิก แล้วก็พานายนิกออกไปจากห้องนายออม!!
"แต่ว่า...เอิร์ต!!!!" นายนิกพยายามพูดบอกเรา พยายามหันมามองเรา เราก็มองดูนายนิกที่ถูกไอ้แมคกอดคอพาออกจากห้องไป!!!!
"ออม..ยังไงพี่ฝากดูแลพี่เอิร์ตด้วยนะ" ยัยส้มบอกนายออม
"ครับพี่ส้ม ไม่ต้องห่วงนะครับ"
"ออม ถ้ามีอะไรเคาะประตูเรียกพี่ได้เลยนะ" นายเอ็มบอกนายออม
"ครับพี่เอ็ม แล้วพรุ่งนี้พี่เอิร์ตต้องไปเรียนหรือป่าวครับ" นายออมถามนายเอ็ม
"ต้องไปดิ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอ่ะ" นายเอ็มบอกนายออม
"แล้วเลื้อผ้าพี่เอิร์ตอ่ะ"
"โอเค เดี๋ยวพี่เอามาให้ละกัน" นายเอ็มบอกนายออม
"เอิร์ต เดี๋ยวเอ็มเอาเสื้อผ้ากับเอกสารเรียนมาให้นะ" นายเอ็มหันมาบอกเรา
"อื้ม!!ขอบคุณมากนะเอ็ม"
"ครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"เอ็ม...เดี๋ยวก่อน มาหาเอิร์ตก่อน" เราเรียกนายเอ็ม นายเอ็มก็กลับเข้ามาหาเรา
"ว่าไง!!"
"แล้วนิกอ่ะ"
"ห่วงมันทำไม มันทำเอิร์ตขนาดนี้ นี่ถ้าเอ็มรู้เรื่องตั้งแต่เมื่อคืน เอ็มซัดมันร่วงไปแล้วเนี่ย!!" นายเอ็มมานั่งข้างๆเราบนเตียงแล้วก็พูดด้วยอารมณ์โมโหนิดๆ เราไม่เคยเห็นนายเอ็มโมโหใครขนาดนี้เลย!!
"ยังไงก็ค่อยๆคุยกันนะ เอิร์ตเองก็ผิด ผิดตั้งแต่แรกละ" เราพูดกับนายเอ็ม
"เอิร์ต...เอ็มเข้าใจนะเรื่องเอิร์ตกับบอมอ่ะ บอมมันรักเอิร์ตมากนะ เอ็มรู้มาตลอด รู้มานานแล้วด้วย" นายเอ็มบอกเรา
.....เราก็นิ่งเงียบไปเลย....!!!!!
"เอ็มไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงนิกมันหรอก พวกเราคงไม่ถึงกับลงไม้ลงมือกันหรอกนะเพื่อนกันทั้งนั้น" นายเอ็มบอกเราแล้วก็เดินออกจากห้องไป!!
.....นายออมก็เดินไปปิดประตู....แล้วก็เดินมานั่งข้างๆเราบนเตียง!!
"พี่เอิร์ตครับ ไปอาบน้ำไหวมั๊ย" นายออมถามเรา
"อื้อ!!ไหวดิ!!แต่ว่าไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนอ่ะดิ"
"ใส่เสื้อผ้าออมก่อน พี่เอิร์ตใส่ได้ งั้นพี่เอิร์ตไปอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวออมเตรียมเสื้อผ้าให้ครับ" นายออมพูดกับเรา
....เราก็ค่อยๆลุกจากเตียง ไปอาบน้ำ!! อาบน้ำเสร็จก็ออกมาใส่เสื้อผ้าที่นายออมเตรียมไว้ให้ ใจเราก็นึกเป็นห่วงนายนิกขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะคุย จะเคลียร์อะไรกันบ้างนะ อยากรู้ อยากไปดู อยากกลับห้อง.....ห้องของเรากับนายนิก!!....แล้วก็คิดถึงนายนิกด้วย!!
หัวข้อ: @@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@ (อ่าน 178482 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก