หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ} ฝูหรง & พอล...The End...[14/10/59]

[Zelsy]

จินนี่คะแนนทิ้งห่างลิ่วเลย ดันเปิดจุดอ่อนซะได้นะแพทริค ไม่รอดหรอกงานนี้ :3

[mystery Y]

จินนี่ชนะขาดแอบสงสารแพทริคนะเนี่ย~

[DarkAki]

บอก แพทริค ตัดใจซะเถอะ

เพราะยังไงต่ายน้อยก็รักพอลคนเดียว

กลับไปเป็นญาติเหมือนเดิมเถอะเนอะ

รอตอนต่ออออ อยากเห็นคนโดนปลอบบบบ 

[greensnake]

ตอนแรกก็ว่าสูสีอยู่นะคู่นี้ แต่ไหงกลายเป็นแพทริกโดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวได้
ก็นะ โดนเล่นจุดอ่อนอย่างต่อเนื่องอย่างนี้ก็คงไปไม่เป็นเหมือนกัน
แม้จะแอบรักอยู่ฝ่ายเดียวแต่แพทริกก็ถือว่าเป็นสุภาพบุรษที่สุดในโลกเหมือนกัน
ไม่สร้างความปั่นป่วนให้คู่รักเขา มีแต่คอยจิกกัดไปตามประสา น่าเห็นใจอยู่
แต่คิดว่าไม่นานคงได้เจอคนที่รักและรักเราในเร็ววัน จินนี่เป็นไง สมกันอยู่นา~
แม้จะมีกี่ตัวป่วนก็ไม่ทำให้รักของพอลและฝูหรงกระทบกระเทือนได้เลย
รอติดตามตอนหน้าว่าจะมีอะไรมาให้เราอิจฉาอีกบ้าง
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ

[MiSS-U]

ตอนที่ 25

เจินฝูหรง

‘ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วย  ผมจะทำอย่างไรดี  ไม่อยากให้มีใครเสียใจเพราะผมอีกแล้วแท้ๆ  คราวพอลก็ครั้งหนึ่งแล้ว  ยิ่งเฉพาะกับญาติสนิทผมยิ่งไม่อยากให้เสียใจ’ 

ผมเดินไปเรื่อยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าลงมาจากคอนโดตั้งแต่เมื่อไหร่  เพราะในหัวมีแต่ภาพใบหน้าเศร้าๆ  และคำพูดให้กำลังใจผมของแพทริค  คนที่ผมนับเป็นญาติสนิทแม้จะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน

“ฝูหรง!  ร้องไห้ทำไม  ไอ้แพทริคมันทำอะไร!?...พอลจะไปเอาเรื่องมัน!”  ผมเพิ่งรู้ตัวนี่แหละว่าตัวเองร้องไห้  และตกใจอยู่เหมือนกันว่าตัวเองช่างบ่อน้ำตื้นนัก 

แต่ก็ไม่เท่าตกใจในคำพูดและสีหน้าของพ่อลูกครึ่งรูปหล่อของผม  ที่แสดงออกชัดว่าแทบจะฆ่าใครสักคนได้เลยทีเดียว  นี่ยังไม่นับอาการลูบหัวลูบหลังสำรวจตรวจตราร่างกายผมไปทั่ว  แถมท้ายประโยคพอลยังทำท่าผละเข้าไปในคอนโด  เพื่อทำอย่างที่ปากพูดอีกด้วย  จนผมต้องรีบคว้าเอวพอลไว้  ซึ่งเป็นจังหวะดีที่ผมได้ใช้แผ่นหลังกว้างเป็นที่ซับน้ำตาและแหล่งพักพิง  สำหรับกระต่ายน้อยใจสลายเจ้าน้ำตาแบบผม

“พอล...พอล  ม่ะ...ไม่มีอะไร  ฮึก  แพทริคไม่ได้ทำอะไรฝูหรง  ตะ...แต่  ฝูหรงนี่แหละที่  ฮึก  ทำร้ายจิตใจแพทริค  ฮือออ”  ผมปล่อยน้ำตาออกมาอีกครั้ง  และครั้งนี้มันไม่ได้ไหลเอื่อยๆเหมือนเมื่อครู่  แต่นาทีนี้เหมือนเขื่อนแตก  น้ำตามากมายไหลมาจากไหนไม่รู้  ยิ่งคิดถึงใบหน้าและคำพูดของแพทริคเมื่อสิบนาทีก่อนหน้าร่วมด้วย

‘ใช่...ไอชอบยูมานานแล้ว  แต่ยูไม่ต้องคิดมาก  เพราะไอรู้มาตลอดว่ายูมีใครบางคนซ่อนอยู่ในใจ  ไอถึงไม่เคยบอกความรู้สึกนี้ออกไป...คิวท์บอย  อย่าเศร้าเลย  เพราะยิ่งยูเศร้า  ไอยิ่งรู้สึกผิด  ยิ้มเข้าไว้สิฝูหรง’

แม้ผมจะคาดการณ์ว่าจะต้องได้ยินคำตอบแนวนี้  แต่ใจลึกๆผมแอบหวังไว้ว่าตัวเองจะเข้าใจผิด  และพอได้ยินแพทริคสารภาพรักอย่างชัดเจน  ยามผมส่งคำถามคาใจไปให้  ผมก็อดตกใจและเศร้าใจไม่ได้  ที่ผมไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของผู้ชายดีๆแบบแพทริคได้ 

ต้นเหตุทั้งหมดมาจากคำพูดของจินนี่ในวันนี้แท้ๆครับ  ทำให้ผมเพิ่งสังเกตท่าทางและสายตาของแพทริคที่ใช้กับผม  จนเริ่มเอะใจและไม่สบายใจอย่างมาก  แต่ผมก็แอบซ่อนสิ่งเหล่านี้ไว้ภายใต้ท่าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวของตัวเอง  แม้แต่พอลและจินนี่ก็คงคิดว่าผมไม่ใส่ใจในคำพูดของทั้งคู่นัก  ซึ่งความจริงผมเอาสิ่งที่ได้ยินได้เห็นมาคิดตลอด  และตั้งใจมาถามเอาคำตอบจากแพทริคยามที่มาส่งยังคอนโด  โดยที่ผมขอร้องพอลว่าให้รออยู่ที่รถ  แรกขอไอ้ลูกครึ่งรูปหล่อทำท่าไม่ยอม  แต่ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังที่นานๆผมจะใช้กับพอล  ทำให้เจ้าตัวยอมอย่างเสียไม่ได้

ร่างใหญ่โตที่ผมกอดไว้ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง  ไม่ถามไม่มีอาการโวยวายอย่างที่เคยเป็น  พอลปล่อยให้ผมร้องไห้ไปพักใหญ่  ทำเพียงกุมทับหลังมือผมที่โอบรอบเอวเจ้าตัวไว้  เมื่อผมเริ่มคลายสะอื้น  พอลจึงหมุนตัวกลับมา  และรั้งร่างผมเข้าหาอ้อมกอดแสนอบอุ่น  พร้อมลูบหัวและแผ่นหลังผมอย่างนุ่มนวล 

จนกระทั่งทุกอย่างเงียบเสียงลง  ไม่มีเสียงสะอื้นของผมอีกแล้วนั่นแหละ  พอลถึงเชยคางผมขึ้น  ก่อนส่งยิ้มละมุนกับแววตาเข้าใจมาให้ผม  แถมยังใช้นิ้วมือไล้เกลี่ยคราบน้ำตาให้ด้วย

“กลับบ้านของเรานะครับ”  ผมตอบรับด้วยการพยักหน้า  และปล่อยให้เจ้าของความอ่อนโยนได้จับจูงไปขึ้นรถ

พอลไม่ถามผมสักคำว่าเกิดอะไรขึ้น  คาดว่าจากคำพูดก่อนผมจะปล่อยโฮ  คงทำให้เจ้าตัวพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนคอนโด

“ฝันดีนะครับกระต่ายน้อยของพอล”  ผมหลับตารับรอยจูบอุ่นๆยังริมฝีปาก  ที่แตะผะแผ่วก่อนผละห่าง  พร้อมซึมซับคำอวยพรให้ฝันดีจากเสียงทุ้มนุ่มที่ดังไม่ต่างจากเสียงกระซิบ  ก่อนร่างผมจะถูกโอบกอดเข้าหาอกแกร่งที่เหมือนเป็นแหล่งพักพิงอันอบอุ่นเช่นทุกค่ำคืนที่ผ่านมา 

คืนนี้ผมต้องยอมรับว่าฝืนหลับตาไม่ลงจริงๆ  แถมยังเผลอถอนใจให้เจ้าของอ้อมกอดที่กกกอดผมไว้ได้รู้ตัว  พอลกระชับกอดผมมากขึ้น  แต่ก็ไม่ได้แน่นจนผมอึดอัด  ก่อนลงมือลูบไล้ศีรษะและแผ่นหลังด้วยความอ่อนโยน  มีกระซิบบอกให้ผมนอนและอย่าคิดมากอีกด้วย  จนผมระบายยิ้มกับอกอุ่นอย่างไม่รู้ตัว  และเป็นฝ่ายขยับตัวเข้าหาร่างหนา  พร้อมรั้งแผ่นหลังกว้างเข้าหาตัวมากขึ้น

“ฝูหรงรู้สึกผิดกับแพทริคจังเลย  ไม่รู้มาก่อนว่าแพทริค...ชอบ  แต่ถึงรู้  ฝูหรงก็คงต้องทำให้แพทริคเสียใจอยู่ดี  ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยพอล  ไม่อยากให้แพทริคเสียใจเพราะฝูหรง  ฝูหรง...” ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดต่อ  กลับมีเสียงลมลอดไรฟันปรามขึ้นมาเบาๆ

“ชู่ว์ๆๆๆ  ไม่ใช่ความผิดของฝูหรง  แม้แต่แพทริคเองก็ไม่ผิด  เรื่องความรักเราห้ามใจใครไม่ได้นี่ครับ  แพทริคชอบฝูหรง  แต่ฝูหรงกับพอลเรารักกัน  เรื่องนี้นายนั่นรู้ดีว่าต้องจัดการตัวเองยังไง  อย่างห่วงเลย  ไม่เช่นนั้นการมาฮ่องกงครั้งนี้ของนายแพทริค  คงไม่สร้างรอยยิ้มและความสุขให้กระน้อยของพอลเหมือนวันนี้หรอก  เสียก็แต่มาน้ำตาตกช่วงค่ำเท่านั้น  ผิดที่พอลเองไม่น่าพาจินนี่ให้มาเจอแพทริคเลย” 

ผมตงิดใจอยู่แล้วเชียวว่าจินนี่ต้องเป็นหมากในเกมส์ของพอลที่จะใช้ป่วนแพทริค  เพราะลำพังผมกับพอลก็สามารถพาแพทริคทัวร์ฮ่องกงได้สบายอยู่แล้ว  แต่พอลกลับชวนจินนี่มาร่วมด้วย  ซึ่งผมนั้นแอบหวั่นแต่แรกแล้วว่าจะเกิดเรื่องวุ่นๆขึ้น  และก็ไม่ผิดจากที่คิดไว้  แต่การกระทำของจินนี่กลับทำให้ผมระแคะระคาย  ถึงความรู้สึกของแพทริคที่มีต่อผม  ซึ่งถูกปกปิดไว้มาหลายปี 

ผมจะเห็นแก่ความเข้าอกเข้าใจที่พอลมีให้  และเห็นแก่คำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นของพอล  บวกกับอ้อมกอดอบอุ่นและริมฝีปากนุ่มที่พรมจูบกระหม่อมผมอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลม  ผมจึงยอมที่จะไม่เอาเรื่องพ่อคนเจ้าเล่ห์จอมวางแผนในครั้งนี้  แถมผมยังเริ่มคล้อยตามคำพูดที่พอลพยายามโน้มน้าว  แต่ต้องยอมรับว่ายังหลงเหลือความไม่สบายใจอยู่บ้าง  เพราะอย่างไรซะแพทริคก็เป็นหนึ่งในคนที่ผมรักและมีความหวังดีมอบให้  ผมย่อมไม่อยากให้เจ้าตัวต้องเป็นทุกข์

“ถึงกลับต้องถอนใจเลยเหรอ...พอลเข้าใจนะว่าฝูหรงกังวล  เพราะเห็นแก่แพทริคที่เป็นญาติ  และอาการของฝูหรงก็ทำให้พอลเป็นกังวลไปด้วย...แต่พอลก็ไม่ชอบใจนักหรอก  ที่คนรักมาคิดถึงผู้ชายคนอื่นบนเตียงของเรา” 

ผมเพิ่งรู้ตัวนี่แหละว่าเผลอถอนใจออกมา  ก่อนจะแอบรู้สึกผิดตามคำพูดของพอลขึ้นมาไม่ได้  และถ้าไม่ใช่เพราะประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน  ผมคงต้องออกแรงง้อเพราะทำให้คนรักกังวลใจตามผม  ด้วยการช้อนตาจากแผ่นอกกว้างขึ้นมองตาคู่คมเข้ม    ก่อนจะเอ่ยขอโทษด้วยเสียงหวานๆ  พร้อมแตะจูบเข้าที่แก้มสากสักทีสองทีเข้าให้แล้ว  แต่ในความเป็นจริงสิ่งที่ผมทำคือ  สะบัดค้อนใส่ตาไอ้ลูกครึ่งช่างคิด  และทุบเบาๆเข้าที่แผ่นหลังกว้างเป็นการสั่งสอน

“พูดอะไรไม่เข้าท่า...อ๊ะ!!”  ยังไม่ทันจบคำต่อว่าดีนัก  ในเสี้ยววินาทีถัดมาร่างผมก็ถูกพลิกและกดลงกับเตียง  โดยมีเจ้าของใบหน้ามู่ทู่คร่อมทับ  พร้อมข้อมือทั้งคู่ของผมถูกรวบไว้เหนือหัว 

สัญญาณเตือนภัยในหัวดังขึ้นทันที  พร้อมกับอาการเสียวแปลบปลาบที่สะโพก  และความทรงจำของบทรักแบบจัดหนักยามค่ำคืนที่ผ่านมา  ก็ลอยฟุ้งขึ้นมาเต็มหัวผมไปหมด  แม้เมื่อคืนผมเต็มใจที่เป็นฝ่ายมอบรางวัลแบบจัดหนักให้แก่พอลด้วยตัวเอง  แต่ก็เป็นเพราะเหตุนั้น  นาทีนี้ผมจึงไม่พร้อมนักที่จะสานต่อความต้องการของเจ้าของแววตาสื่อความนัยบนสีหน้าออดอ้อน  ใบหน้าที่ก่อนหน้านี้ไม่ถึงนาที  ยังบูดบึ้งไม่น่ามองสักนิด

“พอล...ฝูหรง  คือ...”  อาการอึกอักพูดไม่ออกของผมยิ่งออกอาการมากขึ้นกว่าเดิม  เมื่อรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ดุนดันแถวต้นขา  บวกแก้มที่ร้อนฉ่าและการไม่กล้าสบตาคู่คมตรงหน้า  พร้อมความพยายามขยับตัวหนีของผม  คงบอกความในใจของผมแก่พอลจนหมด

ระหว่างที่ผมมีอาการว้าวุ่นได้แต่หลบตา  และจ้องไปยังปลายคางเขียวๆของคนเหนือร่าง  ด้วยใจจริงไม่อยากปฏิเสธสิ่งที่คนรักต้องการสักนิด  เพราะต้องยอมรับว่าตัวเองก็มีความสุขไม่น้อยยามที่เราเป็นของกันและกัน  แต่สภาพร่างกายตอนนี้มันไม่เอื้อนัก  ขืนฝืนสุดท้ายผมคงได้เป็นภาระให้อีกฝ่ายดูแล  พอลคงต้องมาลำบากและเสียเวลางานเพราะผมจนได้  ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรแบบนั้น

“กระต่ายน้อยคิดไปถึงไหนแล้วนั่น  ฮึๆ”  เสียงหัวเราะหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี  ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้น 

ภาพใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยิ้มพราย  ทำเอาผมเผลอจ้องตาค้างอย่างลืมตัว  ยิ่งสีตาดำสนิทที่ระยิบระยับเหมือนดวงดาวบนฟ้ายามค่ำคืนด้วยแล้ว  ผมถึงกลับสะดุดลมหายใจตัวเอง  และไม่รู้ตัวแม้กระทั่งว่าพอลหยุดหัวเราะไปตั้งแต่เมื่อไหร่  จวบจนกระทั่งริมฝีปากหนานุ่มแตะเข้ากับกลีบปากของผม

“อ่ะ!...พอล~”  ผมออกจะแปลกใจที่พอลผละจูบ  และเปลี่ยนมาล้มตัวลงนอนเคียงข้างกัน  ก่อนจะคว้าร่างผมเข้าหาอก  แต่ผมก็ยังคงรู้สึกถึงความร้อนผ่าวแข็งขืน  ที่ทิ่มแทงแถวต้นขาไม่เปลี่ยน

“ถ้ากระต่ายน้อยไม่อยากโดนเจ้าป่าจับกินให้รีบนอนนะครับ”  แม้น้ำเสียงที่ผมได้ยินจะออกแนวหยอกเย้าผสมปลอบโยนอยู่ในตัว  แต่แรงเต้นของหัวใจใต้แผ่นอก  และอาการเครียดเกร็งกล้ามเนื้อของร่างแกร่งที่ผมสัมผัสได้นั้น  บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไอ้ลูกครึ่งรูปหล่อของผม  ไม่ได้ปกติเหมือนสิ่งที่พยายามแสดงออกมากนัก

พอลคงพยายามข่มใจเพื่อผมอยู่  แล้วผมเล่าจะทำอะไรเพื่อคนที่รักได้บ้าง  อย่างน้อยก็ตอบแทนผู้ชายที่รักผมที่สุด  ซึ่งเป็นคนเดียวกับคนที่เข้าใจ  และนึกถึงความรู้สึกของผมเป็นอันดับแรกเสมอ  แต่ต้องเป็นวิธีที่ไม่ทำให้ตัวเองลำบากจนไปสร้างภาระให้อีกฝ่ายด้วย

“หืม...ฝูหรง  ทำอะไรครับ!”  ไม่แปลกที่พอลจะตกใจจนหน้าตาตื่น  และส่งเสียงแตกตื่นอย่างที่ได้ยิน  ด้วยผมดิ้นออกจากอ้อมกอดอบอุ่น  ก่อนจะลุกไปนั่งทับหน้าท้องแกร่ง  จนสัมผัสได้ถึงท่อนเนื้อขนาดเขื่องแถวร่องสะโพก

“จะหลับลงได้ไงเล่า...ทิ่มขาซะขนาดนั้นนี่”  ผมจงใจเว้นช่วงไว้เองแหละ  ก็ใครจะกล้าพูดเล่าว่าอะไรมันทิ่มขา  แต่คุณคงไม่ต่างจากพอลที่รู้ดีแก่ใจว่าผมหมายถึงอะไร  ไม่เช่นนั้นคนใต้ร่างคงไม่มองผมด้วยแววตาวิบวับถูกใจเช่นนี้หรอก

“กระต่าย  นะ...อืม~”  ผมก้มลงปิดปากที่กำลังเอื้อนเอ่ยฉายาของผมที่เจ้าตัวตั้งให้และชอบนักหนาไว้  ก่อนที่ตัวเองจะหมดความกล้าไปเสียก่อน 

ไหนๆผมก็คิดที่จะมอบความสุข  และเป็นผู้ปลดเปลื้องความทรมานของคนรัก  การเป็นคนคุมเกมส์เองน่าจะดีสำหรับสภาวะร่างกายของผมขณะนี้  มากกว่าที่จะปล่อยให้เจ้าของความแข็งขืนเป็นผู้ชักนำ  ซึ่งผมก็พอใจในผลงานของตัวเองไม่น้อย  เมื่อเจ้าของลิ้นร้อนไล่ตามมารุกไล่ผมถึงในปาก  พร้อมๆกับฝ่ามือใหญ่ที่กดรั้งแถวท้ายทอยไม่ยอมให้ผมผละห่าง  ผมจึงแกล้งกัดริมฝีปากล่างของพอลเบาๆ  พอให้เจ้าของสะดุ้งเล็กๆ  ก่อนจะแตะจูบยังปลายคางเขียว  และไล่ไปตามแก้มสากขึ้นไปยังใบหู  พร้อมๆกับที่พยายามปลดมือที่กำลังลูบไล้ผิวช่วงเอวออก

“พอลอย่าซนนักสิ  นอนนิ่งๆก่อนได้มั้ย  คืนนี้ฝูหรงจะช่วย  แต่ไม่ถึงที่สุดนะ”  แรงขืนจากข้อมือใหญ่ลดลงทันทีที่ผมพูดจบ  ผมจึงสามารถประสานฝ่ามือกับอุ้งมือหนาได้  และหันมายิ้มหวานใส่ตาคู่คมเข้มที่กำลังทอประกายเจิดจ้าปนตื่นเต้น  เพราะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด

ผมทำปากเก่งไปงั้น  ทั้งๆที่ใจเต้นโครมคราม  รีบหลุบตาหนีสายตาคู่ตรงหน้า  ก่อนจะก้มตัวเข้าหาแก้มสาก  และเริ่มทำตามอย่างที่พอลเคยทำให้ผม  ด้วยการไซ้จมูกไปตามแก้มและซอกคอ  พร้อมกับส่งลิ้นไปชิมตามผิวกาย  แม้จะสากลิ้นไปบ้าง  รสชาติออกเค็มไปหน่อย  แต่เสียงครางเครือที่ดังแผ่วแถวลำคอ  กลับเป็นเหมือนกำลังใจให้ผมตั้งหน้าตั้งตามอบความสุขให้คนใต้ร่างต่อไป  ยิ่งบริเวณยอดอกแข็งเป็นไต  ยามผมลงลิ้นและตวัดเลียเบาๆนั้น  ถึงกลับเรียกเสียงครางแหบพร่าให้ดังขึ้นต่อเนื่อง  ผมจึงยิ่งได้ใจลงลิ้นระรัวสลับไปมา  ก่อนจะลากลิ้นผ่านผิวเรียบตึงไปยังหน้าท้องที่เกร็งจนขึ้นลูก  ด้วยความมันเขี้ยวผมจึงลงแรงกัดเบาๆ

“อืมๆ...ซี้ดดดด  ฝูหรง~”  เจ้าของผิวที่มีรอยฟันถึงกลับสูดปากและเรียกผมเสียงเบาหวิว  แถมยังเสยสะโพกจนส่วนแข็งขืนเสียดสีไปกับรอยแยกด้านหลัง  เล่นเอาผมสะดุ้ง  และกึ่งกลางลำตัวที่กำลังกรึ่มๆของผม  ตั้งแต่ได้ยินเสียงครางของคนรักนั้น  ถึงกลับผงาดทิ่มแทงไปชนหน้าท้องแกร่ง

พอลชะโงกหน้ามาส่งยิ้มรู้เท่าทันให้ผม  แต่ไม่พูดอะไรออกมาให้ผมต้องอายไปกว่าเดิม  จนถึงขั้นล้มเลิกสิ่งที่ตั้งใจไว้  ผมหลุบตาลงต่ำทั้งๆที่แก้มร้อนฉ่า  ก่อนตัดสินใจขยับตัวและถอดกางเกงของพอล  เพื่อปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา  ซึ่งผมถึงกับสะดุดลมหายใจ  เผลอเม้มริมฝีปากไว้แน่น  พร้อมๆกับรู้สึกว่าลำคอแห้งผาก  ยามที่ความใหญ่โตที่แสนร้อนผ่าวมาอยู่ในอุ้งมือ  ยิ่งขยับรูดรั้งของใหญ่ในมือก็ยิ่งขยายจนแทบกำไม่มิด  พาลนึกกังวลว่าที่ผ่านๆมา  ผมสามารถรับสิ่งนี้เข้ามาในตัวได้อย่างไร 

แต่แล้วผมแทบหงายหลัง  เมื่ออยู่ๆเจ้าของเสียงครางแหบห้าวที่ดังต่อเนื่องนั้น  ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง  แต่ยังดีที่มีอ้อมกอดใหญ่โตโอบรั้งผมไว้  ผมที่อยู่ในอาการตกใจทำอะไรไม่ถูก  ต้องหลุดครางเสียเอง  ด้วยฝ่ามือหนากลับสอดผ่านขอบกางเกงยางยืดเข้ามาคว้าจุดอ่อนไหวกลางลำตัว

“อ๊ะ!  อ่าๆๆ”  ผมครางหวิวตัวอ่อนและเป็นฝ่ายตกอยู่ในอ้อมกอดของพอล  พร้อมปล่อยให้ความต้องการของตัวเองถูกรวบไว้กับของอีกฝ่าย  ยิ่งพอลขยับมือชักนำให้ผมขยับตามนั้น  ความเสียวซ่านที่มีก็ไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆ  จนผมเผลอขยับสะโพกสวนมือหนา  เพิ่มแรงเสียดสีของแท่งร้อนของเราให้มากขึ้น

ระหว่างนี้ในหัวผมเต็มไปด้วยแสงสีมากมาย  และเตรียมใจรับความสุขสม  แต่ในนาทีถัดมาเหมือนมีใครมาปิดสวิตซ์แสงไฟนั้นลง  ด้วยพอลหยุดขยับมือ  ผมจึงต้องเงยหน้าจากไหล่กว้างที่ชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ  พอได้สบตาซุกซนที่เต็มไปด้วยแววตื่นเต้น  ไอ้ที่อยากจะพาลต่อว่าต่อขานมีอันล้มเลิก  แถมผมยังต้องใจอ่อนยอมตามใจในสิ่งที่คนรักรูปหล่อต้องการอีก  อย่างการมอบความสุขให้พอลด้วยริมฝีปากและเรียวลิ้น  ในแบบที่พอลเองก็ทำให้ผมในเวลาเดียวกัน 

แม้ความใหญ่โตตรงหน้าจะสร้างความลำบากให้ผมไม่น้อย  แต่เพื่อไม่ให้น้อยหน้า  ผมจึงพยายามกลืนกินมันอย่างเต็มที่  ซึ่งก็รับเข้าไปไม่ถึงครึ่ง  ผิดจากลูกครึ่งรูปหล่อที่ดูดกลืนความแข็งขืนกลางตัวของผมจนหมด  จึงไม่ผิดที่ในเวลาต่อมาผมจะปลดปล่อยสายธารร้อนเข้าสู่โพรงปากอุ่นก่อนอีกฝ่าย

“อ๊าๆๆๆ”  ผมครางลั่นและเผลอปล่อยของร้อนในปาก  จนมันละไปตามแก้มตามคอ  แต่นาทีนี้ผมไม่ได้สนใจมันนัก  ด้วยความสุขที่แผ่ซ่านไปตามผิวกายดึงดูดความสนใจของผมไปจนหมด

“อ่ะ...พอล”  ผมที่กำลังหอบน้อยๆก็ต้องสะดุ้ง  เมื่อถูกพอลพลิกตะแคงข้าง  ก่อนเจ้าตัวจะเข้าประกบที่แผ่นหลัง  จนผมอดเหลียวหลังกลับไปมองไม่ได้  จึงได้พบกับดวงตาคู่คมที่จ้องมายังผมด้วยแววตาร้อนแรง  จนผมแทบหลอมละลาย

“ฝูหรง  รักนะครับกระต่ายน้อย”  ผมพริ้มตาหลับเพื่อรับจูบดูดดื่ม  ก่อนจะหลงวนไปกับความหอมหวานของจูบที่พอลมอบให้  มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อมีแรงกระแทกเข้าหาสะโพกเป็นจังหวะ

พอลไม่ได้สอดใส่ความใหญ่โตเข้ามาในตัวผม  แต่เลือกที่จะสอดผ่านมันมาระหว่างต้นขาของผม  มีส่งนิ้วแหวกเข้าร่องสะโพกและลูบเล่นอย่างเพลิดเพลิน  ด้วยท่าทางของพอล  เสียงเนื้อกระทบเนื้อ  และเสียงเสียดสีของผิวกายกับผืนผ้า  โดยเฉพาะเสียงครางอย่างพออกพอใจของพอลนั้น  ทำให้ผิวกายของผมร้อนผะผ่าวไปทั่วร่าง  ร่างกายสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่  ก่อนความต้องการกลางลำตัวจะผงาดขึ้นมาอีกครั้ง 

ผมส่งมือไปขยับรั้งความแข็งขืนของตัวเอง  ในจังหวะเดียวกับสะโพกแกร่งที่ส่งแรงมาให้  แต่ผมมอบความสุขให้ตัวเองอยู่ได้ไม่นาน  มือใหญ่ก็สอดผ่านเอวมากุมทับหลังมือผม  พร้อมๆกับริมฝีปากร้อนที่กดจูบเข้าที่ลาดไหล่  ก่อนจมูกโด่งจะซุกไซ้เข้าที่หลังคอ  และไล่ตามมายังลำคอทันทียามผมเปิดทางให้ 

พอลงับผิวอ่อนหลังใบหูจนผมสะดุ้ง  และเป็นจังหวะเดียวกับที่สะโพกแกร่งกระแทกมาอย่างแรง  ก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางทุ้มข้างหู  พร้อมกับความอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเปรอะต้นขา  แม้พอลจะซบใบหน้าเข้าที่ซอกคอผมและหายใจแรงด้วยความเหน็ดเหนื่อย  แต่ฝ่ามือหนาก็ไม่ละเลยผม  เพราะยังคงขยับรั้งมอบความสุขให้  จึงไม่แปลกที่ผมจะปลดปล่อยตามพอลไปติดๆ
แม้ค่ำคืนนี้บทรักของเราจะแตกต่างไปบ้างจากคืนอื่นๆ  แต่ความสุขและความอบอุ่นใจที่เกิดขึ้นกับผมนั้น  ไม่ได้แตกต่างจากที่ผมเคยรู้สึกสักนิด  เพราะไม่ว่าบทรักจะเป็นรูปแบบไหน  ผมก็มีความสุขไม่ต่างกัน  แต่มีข้อแม้อยู่ข้อเดียว  ขอแค่คนที่แนบชิดผมคือไอ้ลูกครึ่งรูปหล่อคนนี้เท่านั้น  มันจะพาผมไปขึ้นเขาลงห้วยที่ไหนผมก็พร้อมจะไปด้วยเสมอ

“รักพอลนะ”

..............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

หมอนขาดมั้ย  เลือดสำรองได้ใช้มั้ย  คู่นี้ร้อนแรงพอมั้ยคะ   
ก็เตือนแล้วนี่น้า  ว่าหวานๆหื่นๆไปตามประสา  งื้อๆๆๆ
ตอนนี้ใครที่สงสารแพทริค  อย่าลืมตามมาให้กำลังในตอนหน้านะคะ
เพราะดูท่าแพทริคจะไม่เดียวดายแว้ววว 
ตอนหน้าเจอกันวันพฤหัสฯหน้าค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.เริ่มนับถอยหลังกันค่ะ  อีก 5 ตอนจบแล้วน้า (แอบใจหายT^T)

ปล2.แจ้งรีปริ้นท์นิยายชุด “เสน่ห์รัก” และ “บ่วงรัก” ค่ะ  ตามลิ้งค์ไปได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43497.new#new

ปล3. แจ้งเปิด & โอนนิยายชุด “Lover”  ตามลิ้งค์ไปได้เช่นกันค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43768.new#new

ใครที่พลาดในรอบก่อนๆหรืออยากได้หนุ่มๆเก็บไว้  ติดต่อเข้ามานะคะ

    

[mystery Y]

ปลอบใจกันจนคนอ่านเลือดสาดกันเลย~ เขินนนน~

[gookgik]

บอกได้คำเดียวว่า อ๊ากกกกกกกกกกกก   

[Zelsy]

  แพทริคจะมีคู่ จะได้ผัวรึได้เมียครับ //กำโทดๆ

[fay 13]

 

[HanATarO]

โอ้ ยังร้อนแรงไม่มีเปลี่ยนคู่นี้ เลือดแทบหมดตัว

ว่าแต่ใครจะมาเป็นคู่ให้ แพทริค น้าอยากรู้จัง

[shijino]

แอร๊ยยย เลือดจะหมดตัว 

[DarkAki]

แอร๊ยยยยยยยยย

ปลอบใจกันจนเลือดเค้าจางกว่าทรัพท์แล้วจ้าาาาาาาา

รอดูคุ่ของแพทริก อยากให้แพทริกได้สามีจัง

เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆ

[THE KOP]

หวานปนเรียกเลือดตลอดอ่ะคู่นี้ น่ารักดีค่ะ...อยากอ่านเรื่องของแพทริกเหมือนกัน รออ่านตอนหน้านะคะ

[PhInNoI]

    
ขอเลือดกรุ๊ปYด่วนๆ1ถุงจ้า
    

[punthipha]

กระต่ายน้อยน่ารักไปแล้ว

[=นีรนาคา=]

วิธีปลอบคือแบบ...
รอลุ้นใครน้าาา จะมาดามใจแพททริค ผู้น่าสงสาร คึคึ

[taroni]

ร้อนแรงจริงๆ 

[iammz]

ใครจะมาปลอบใจแพทริคเอ่ย~

[MiSS-U]

ตอนที่ 26

โจวพอล

“อืมมม...หืม  พอล”  ผมยิ้มใส่ตาปรือๆของคนบนเตียงนิด  ก่อนจะยื่นคาร์เนชั่นกลีบขาวเขี่ยปลายจมูกแหลมๆของคนขี้เซาเล่น 
ผลก็คือฝูหรงยู่หน้าย่นจมูกเข้าใส่ผม  แต่มุมปากกลับยกยิ้มน้อยๆและมองไปยังดอกคาร์เนชั่นไม่วางตา  ท่าทางกระต่ายน้อยเหมือนถูกใจกับคาร์เนชั่นสีขาวที่ผมเตรียมไว้ให้เจ้าตัวอยู่ไม่น้อย

ผมจึงใช้มันแกล้งเขี่ยไปตามแก้มใส  กลีบปากแดง  เปลือกตา  และลามไปทั่วดวงหน้าเนียน  ทำเอากระต่ายน้อยหัวเราะคิกคักตื่นเต็มตา  และเริ่มดิ้นน้อยๆเมื่อผมไม่ได้ใช้ดอกไม้เพียงอย่างเดียว  แต่เพิ่มมือข้างที่ว่างแหย่ไปตามซอกคอและเอวคอด  เรียกเสียงหัวเราะให้ดังขึ้นกว่าเดิม  ตามมาด้วยเสียงขู่เสียงห้ามที่ดังไม่แพ้กัน

“คิกๆ  พอลไม่เล่นนะ  ฮ่าๆ  ไม่เอา  อย่าจี้ซิ  ฮ่าๆ  นี่แน่ะ!  แกล้งดีนัก  ฮ่าๆ  อ๊ะ!...[จุ๊บ]”  หลังจากผมตั้งรับหมอนนุ่ม  ที่เจ้าของเสียงหัวเราะสดใสใช้แทนอาวุธฟาดใส่ผมไม่ยั้งได้แล้ว 

ผมก็ดึงมันออกและโยนมันลงข้างเตียง  ก่อนจะคว้าเอวกระต่ายน้อยจอมเกเรให้ขึ้นมานั่งคร่อมตัก  และแตะจูบลงบนกลีบปากแดงแรงๆไปหนึ่งที  ทำเอาคนที่เคยหัวเราะคิกคักถึงกลับหยุดเสียง  และมองมาที่ผมตาแป๋วอย่างน่าเอ็นดู

“อรุณสวัสดิ์ครับกระต่ายน้อยของพอล...สำหรับฝูหรงครับ”  ผมยื่นคาร์เนชั่นที่กลีบออกจะช้ำไปนิดให้ฝูหรง  พร้อมๆกับคำพูดที่สมควรเอ่ยแต่แรก  แถมด้วยการจ้องตากลมๆนิ่งนาน  จนแก้มปลั่งที่ขึ้นสีอยู่แล้วเพราะออกแรงแต่เช้า  ยิ่งขึ้นสีจัดจนแดงก่ำไปเกือบทั้งดวงหน้า 

สุดท้ายกระต่ายน้อยก็หลบตากัน  และยื่นมือมารับคาร์เนชั่นไป  ก่อนจะโอบวงแขนเข้ารอบคอผม  และสิ่งที่ทำให้ผมยิ้มกว้างกว่าเดิมคือ  เสียงกระซิบขอบคุณพร้อมรอยอุ่นที่ข้างแก้ม

“อรุณสวัสดิ์  ขอบคุณนะพอล”  ผมกระชับร่างน้อยเข้าหาอกอีกนิด  ก่อนพรมจูบไปตามขมับขาวและข้างแก้มแดงๆ  พร้อมโยกร่างน้อยเบาๆเหมือนเห่กล่อม  จนคนในอ้อมกอดเองหลุดหัวเราะแผ่วเบาออกมา

เรานั่งกอดกันอยู่ท่านั้นไปพักใหญ่  ก่อนผมจะตัดใจเป็นฝ่ายขยับตัวออกห่างเสียเอง  จากร่างอุ่นที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆที่ผมเฝ้าสูดดม  ฝูหรงยังคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และมองไปยังคาร์เนชั่นไม่วางตา  ไม่ว่าผมจะจับให้นั่งตรงไหน  เจ้าตัวก็ไม่มีปฏิเสธ  ดูท่าจะถูกใจดอกไม้ที่ผมหามาให้ไม่น้อยทีเดียว 

วันหลังผมคงต้องเตรียมดอกไม้ไว้ให้คนน่ารักได้อารมณ์ดีทุกเช้าแล้วล่ะครับ  ขอแค่กระต่ายน้อยของผมมีความสุข  ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆแค่ไหน  ผมก็ไม่เบื่อที่จะทำให้  ชดเชยช่วงเวลาห้าปีที่หายไปของเรา  ชดเชยความรู้สึกที่เสียไปของฝูหรง  และเพื่อเสริมสร้างรากฐานความรักของเราให้มั่นคงยิ่งขึ้น

“หืม  ทำไม...กินตรงนี้เลยเหรอ”  คนที่เพิ่งรู้ตัวเงยหน้าเอ่ยถามผม  ทั้งๆที่โดนผมอุ้มพามานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะริมระเบียงห้อง  โดยมีอาหารเช้าสำหรับเราสองคนถูกจัดไว้พร้อมแล้ว 

ผมส่งยิ้มใส่แววตาที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม  ก่อนจะย่อตัวลงนั่งทับส้นเท้าข้างเก้าอี้ตัวที่ฝูหรงนั่ง  และยื่นมือไปพับชายแขนเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่บนร่างน้อยไปด้วย  พร้อมกับตอบคำถามในสิ่งที่คนน่ารักอยากรู้

“ครับ  เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง  เช้านี้ปาปามามาออกรอบแต่เช้า  พอลเลยอยากทานตรงนี้กับฝูหรงสองต่อสอง”  ผมจบด้วยการแกล้งขยิบตา  และส่งสายตาเจ้าชู้ใส่คนน่ารัก  แถมด้วยการกดจูบบนหลังมือขาว

ฝูหรงเองถึงกลับแก้มแดงซ่านก่อนหลบตากัน  และยกคาร์เนชั่นขึ้นมาดมแก้เขิน  มีเหลือบตามองมาทางผมอีกนิดด้วย  แต่เมื่อเห็นว่าผมยังคงจับจ้องไม่วางตา  คนน่ารักเริ่มทำตัวไม่ถูกออกอาการเลิ่กลั่กเล็กๆ  และพยายามดึงมือข้างนั้นออกจากการเกาะกุมของผม  เมื่อผมไม่คิดจะปล่อยและแกล้งส่งยิ้มหยอกเย้าใส่ตากลมๆ  กระต่ายน้อยจึงเริ่มฮึดฮัดพองแก้มเข้าใส่

“จุ๊บก่อนครับ  แล้วพอลจะปล่อย”  มาดูกันว่ากระต่ายน้อยจะยอมทำตามคำขอของผมมั้ย

ผมคลึงมือนุ่มเล่น  พร้อมเฝ้ามองดวงหน้าเนียนที่แก้มแดงระเรื่อไม่วางตา  อยากจะรู้ว่าฝูหรงจะยอมทำตามที่ผมขอมั้ย  เจ้าของแก้มแดงเม้มปากนิด  เหล่มองผมอีกหน่อย  อย่างคนกำลังตัดสินใจ  ซึ่งผมก็ได้ยกยิ้มขึ้นเต็มหน้า  เมื่อกระต่ายน้อยตากลมมองมาที่ผมแน่วแน่  พร้อมยื่นหน้าลงมาหาผมช้าๆ  แต่ก่อนที่ริมฝีปากนุ่มจะแตะเข้ากับปากผม  คาร์เนชั่นสีขาวกลับถูกยกขึ้นแตะเข้ากลับกลีบปากแดง  และถูกยื่นมาแตะที่ปากผมในตำแหน่งเดียวกับที่เคยสัมผัสกับริมฝีปากนุ่มนั้น

“จุ๊บ!...จุ๊บแล้วนะ  ปล่อยเถอะ  ฝูหรงหิวแล้วเนี่ย  ท้องร้องใหญ่แล้วน้า  คิกๆ”  เจ้าของดวงหน้าแจ่มใสหัวเราะอย่างถูกใจ  เมื่อแกล้งผมได้สำเร็จ  มีโบกคาร์เนชั่นไปมาต่อหน้าผมอย่างหยอกเย้าด้วย 

แม้ไม่ได้สิ่งที่หวังแต่ผมไม่หงุดหงิดสักนิด  ออกจะถูกใจด้วยซ้ำที่ได้เห็นรอยยิ้มสดใส  และได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของคนที่ผมรักในขณะนี้

“เจ้าเล่ห์ใหญ่แล้วนะกระต่ายน้อย  มาครับทานมื้อเช้ากันดีกว่า  หืม...[จุ๊บ!]”  ผมที่เตรียมลุกขึ้น  เพื่อไปนั่งยังเก้าอี้ตัวที่ว่างอีกตัว  แต่ข้อมือผมกลับถูกรั้งไว้  และไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากนุ่มๆก็แตะเข้ามาที่ปากผมอย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณนะที่ทำเพื่อฝูหรง”  รู้ตัวเลยครับว่าตัวเองกำลังฉีกยิ้มจนปากแทบฉีก  ก่อนจะเดินตัวลอยๆกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ตั้งใจไว้  โดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากวงหน้าเนียนที่ประดับยิ้มเอียงอายมาให้เลยสักนิด

หลังจากนั้นมื้อเช้าที่มีแค่เราสองคน  จากการตระเตรียมทุกอย่างไว้ด้วยความตั้งใจของผมได้ผ่านไปด้วยความชื่นมื่น  และเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขของคนอันเป็นที่รักของผม  ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้เรามีบรรยากาศอบอุ่นแสนหวานแบบนี้ทุกเช้า  แต่มันก็จะไม่มีคำว่าพิเศษหากปฏิบัติอยู่เป็นประจำ 

วันนี้พิเศษตรงที่ว่าผมอยากเอาใจและสร้างกำลังใจให้แก่ฝูหรง  ก่อนเจ้าตัวต้องไปเผชิญความจริงที่อาจจะเกิดความลำบากใจอยู่ไม่น้อย  มาถึงตรงนี้ก็พอเดากันได้บ้างใช่มั้ยว่าเรื่องอะไร  ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ฝูหรงเพิ่งมารู้ว่านายแพทริคแอบหลงรักตัวเองถึงห้าปีเข้า

เมื่อวานตอนที่ฝูหรงเดินลงคอนโดมา  ด้วยใบหน้าซีดเซียวน้ำตานองหน้า  ผมโกรธไอ้ฝรั่งหน้าจืดที่อยู่ข้างบนมาก  จนแทบอยากขึ้นไปสั่งสอนมันซะเดี๋ยวนั้น  แต่พอได้รู้ถึงสาเหตุผมก็ได้แต่สงบจิตใจ  และปล่อยให้ฝูหรงได้ร้องไห้ระบายอยู่กับอกให้พอ  ด้วยพอจะเข้าใจความรู้สึกของคนน่ารักอยู่บ้าง 

ฝูหรงคงโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ญาติสนิทนั้นเสียใจ  เพราะไม่อาจตอบรับความรู้สึกของนายแพทริคได้  แต่ความจริงเรื่องนี้ไม่มีคนผิดเหมือนที่ผมได้บอกเจ้าตัวไป  เรื่องของหัวใจไม่มีใครบังคับได้  แต่ต้องพร้อมทำใจและยอมรับได้หากจะต้องผิดหวัง  เพราะมีเพียงหนึ่งที่จะถูกเลือก  ผมจึงรู้สึกเห็นใจนายแพทริคนั่นไม่น้อย  และออกจะนับถือน้ำใจที่นายนั่นไม่ดื้อดึงและอยากครอบครอง  จนสร้างความลำบากใจให้กับฝูหรงมากไปกว่าที่เป็น

วันนี้ผมจึงเต็มใจที่จะพานายแพทริคออกทัวร์ตามโปรแกรมเดิมที่วางไว้  ผิดไปจากเมื่อวานนิดหน่อย  ด้วยอคติในใจที่มีต่อผู้ชายที่มาแอบหลงรักคนรักของตัวเองนั้น  เบาบางลงจนแทบไม่เหลือ  แต่ความรู้สึกหมั่นไส้มันเป็นคนละเรื่องกัน  คุณจะไม่ให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้อย่างไร  มาดูพฤติกรรมนายแพทริคยามนี้เสียก่อนเถอะ 

ตั้งแต่ผมไปรับมันที่คอนโด  นายแพทริคแกล้งทำตัวให้ดูน่าสงสารและสร้างบรรยากาศอึมครึมไว้รอบตัว  ผมคงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่ากระต่ายน้อยแสนอ่อนโยนของผมจะปฏิบัติตัวกับนายนี่อย่างไร  ถ้าไม่ใช่คอยเอาใจและตามใจอย่างออกนอกหน้า  จนผมเกือบทนไม่ไหวเตรียมโวยวายใส่แล้ว  ถ้าไม่แอบเห็นแววตาเศร้าสร้อยที่มันใช้มองฝูหรง  ยามที่เจ้าตัวเผลอตัวชั่วแวบเข้า 

ผมจึงได้แต่ข่มใจและทำเป็นไม่รู้สึกรู้สายามเห็นคนรักของตัวเองตามเอาใจผู้ชายอื่น  อย่างน้อยก็เห็นแก่ความหวังดีและความใส่ใจที่นายแพทริคมีให้ฝูหรงตลอดห้าปี  ห้าปีที่ไม่มีผมคอยดูแลอยู่เคียงข้าง  เพราะถ้าไม่มีนายนั่นผมก็ไม่รู้ว่าฝูหรงจะผ่านช่วงเวลาที่แสนโดดเดี่ยวและเศร้าโศก  จากการสูญเสียคุณป้าด้วยตัวคนเดียวได้อย่างไร

“ขอบใจนายมากที่ดูแลฝูหรงมาตลอด”  คนที่ผมเอ่ยด้วยมีสีหน้าแปลกใจไม่น้อย 

นายแพทริคคงไม่คิดว่าอยู่ๆผมจะพูดแบบนี้ขึ้นมา  แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าต้องหาจังหวะเอ่ยคำนี้กับนายนี่ให้ได้  ไม่ว่าผมจะหมั่นไส้มันมาตลอดวันมากแค่ไหนก็เถอะ  แต่นายแพทริคควรได้รับคำนี้จากผม  ก่อนดวงตาสีเทาจางๆที่ฉายแววแปลกใจนั้น  จะค่อยๆเปลี่ยนเป็นความเข้าใจ  ยามที่ผมทอดมองไปยังร่างบอบบางที่ยืนเลือกจี้เครื่องรางนำโชคอยู่ไม่ไกล

“ไม่จำเป็นต้องขอบใจ  ที่ทำไปทั้งหมดไม่ได้ทำเพื่อใคร  แต่เพราะทำด้วยใจ  ขอแค่ฝูหรงมีรอยยิ้ม และไม่ว่ารอยยิ้มนั้นจะมีเพื่อใคร  ฉันก็พอใจแล้ว  ขอแค่ฝูหรงยิ้มได้เท่านั้น”  ผมมองใบหน้าด้านข้างที่กำลังยิ้มเศร้าๆของนายแพทริคนิ่งนาน  พาลคิดไปไกลว่าถ้าผมต้องกลายเป็นคนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งเดียวกับนายแพทริค  ผมจะยังยิ้มได้แบบที่นายนั่นยิ้มมั้ย

“แพทริค  จี้นี่สวยมั้ย  ฝูหรงตั้งใจเลือกให้แพทริคเลยนะ  ส่วนนี่ก็สำหรับอังเคิลโลแกน  ดูสิชอบมั้ย”  ฝูหรงโชว์จี้กังหันลมที่ถูกร้อยไว้บนสร้อยสีเงินสองเส้นต่อหน้านายแพทริค  พร้อมรอยยิ้มภูมิใจนักหนาที่สามารถเลือกของฝากถูกใจ  ให้แก่ผู้เป็นญาติสนิททั้งสองได้

“ชอบสิ  ยูเลือกให้ไอทั้งที  ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ชอบ  ไหนๆยูก็ตั้งใจซื้อให้ไอแล้ว  สวมให้ด้วยสิ”  นายแพทริคพูดไปยิ้มไป  ฝูหรงเองก็ยิ้มแก้มแตก  เมื่อสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเลือกถูกใจคนรับ  แต่ประโยคสุดท้ายที่เราได้ยิน  ทำเอาเราต่างชะงักไปทั้งคู่

ฝูหรงเลื่อนสายตาขึ้นสบตาผม  ด้วยแววหนักใจอย่างเห็นได้ชัด  ส่วนนายแพทริคยังคงระบายยิ้มไม่เปลี่ยน  ทั้งๆที่ก็น่าจับสังเกตถึงความผิดปกติของเราทั้งคู่ได้  ผมจึงเลือกที่จะกระตุกยิ้มเล็กๆใส่ตากระต่ายน้อย  ก่อนจะพยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต  และเลือกที่จะเบือนหน้าหนี  ยามที่วงแขนขาวเอื้อมขึ้นไปคล้องสร้อยลงบนคอของคนที่ยืนข้างๆ  ซึ่งในนาทีต่อมาผมต้องหันกลับมาให้ความสนใจคนทั้งคู่อีกครั้ง  เมื่อมีเสียงเล็กๆดังขึ้น

“กังหันแชกงหมิว  เค้าว่าคนที่ได้ครอบครองจะโชคดี  เสริมสิริมงคลให้แก่ชีวิต  นำพาสิ่งดีๆเข้ามาและพัดพาสิ่งไม่ดีออกไป...ฝูหรงขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตแพทริคนะ  ขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอด”  สายตาซาบซึ้งจริงใจที่ฝูหรงใช้มองแพทริค  และสายตาอบอุ่นฉายแววรักใคร่ที่นายแพทริคใช้มองกลับนั้น  ทำเอาผมอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย  แต่ผมก็มีเหตุผลพอที่จะไม่เอ่ยแทรกบรรยากาศเข้าอกเข้าใจในตอนนี้ 

ผมจึงเลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปอีกครั้ง  และตัดสินใจที่จะเดินหนีออกไปรอที่รถ  ไม่ใช่ว่าโกรธหรืองอนคนรัก  เพียงแต่ผมทนมองภาพบาดตาต่อไปไม่ไหวมากกว่า  แต่ระหว่างที่ผมจะก้าวเดิน  ข้อมือผมก็ถูกรั้งไว้ด้วยอุ้งมือเล็กๆที่ยังคงอบอุ่นเช่นเดิม  พร้อมรอยยิ้มเต็มหน้าที่ยังให้ความรู้สึกสดใสไม่เปลี่ยน 

‘รอยยิ้มที่มีไว้สำหรับผม...ของผมคนเดียว’

“ไปพอล  เราไปซื้อของฝากให้แพทริคหิ้วกลับไปให้อังเคิลโลแกนกันเนอะ...แพทริคมาด้วยกันสิ”  เจ้าของดวงตาสีเทาที่ฉายแววอบอุ่นพยักหน้าตอบรับ  และก้าวเข้าหาผมกับฝูหรงอย่างช้าๆ  พร้อมมุมปากที่ยกยิ้มอย่างยอมจำนน

ผมสบตากับนายแพทริคตรงๆเป็นครั้งแรก  และเป็นครั้งแรกที่เราต่างยิ้มให้กันด้วยความจริงใจไม่มีอคติเจือปน  ด้วยรู้และต่างยอมรับความจริงตรงหน้า  ว่าไม่มีทางที่คนกลางอย่างฝูหรงจะตัดขาดคนใดคนหนึ่งออกไปจากชีวิตได้  ผมรู้ว่านายแพทริคเป็นญาติคนสำคัญสำหรับฝูหรง  นายแพทริคเองก็รู้ว่าผมเป็นคนที่ฝูหรงรัก  เพื่อความสุขของฝูหรง  สิ่งที่เราทั้งคู่ทำได้คงมีแต่การหันหน้าเข้าหากัน  และสร้างความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนให้เกิดขึ้นเท่านั้น

ผมก้มลงส่งยิ้มใส่ตาคู่กลมอย่างเข้าใจ  ก่อนกระชับมือนุ่มและนำมาคล้องที่ท่อนแขนพร้อมออกเดิน  โดยมีนายแพทริคเดินล้วงกระเป๋าตามมา  ด้วยท่วงท่าสบายๆยิ้มอ่อนๆอยู่อีกข้างของฝูหรง  คนตัวเล็กเองถึงกลับยิ้มแก้มปริ  ความสุขฉายชัดผ่านแววตา  ให้ผมและนายแพทริคได้อมยิ้มตาม

....................................................

“ไอฝากขอบคุณมิสเตอร์โจวและมิสซิสโจวด้วย  สำหรับของฝากและการต้อนรับที่แสนอบอุ่น  ยูเองก็ดูแลตัวเองดีๆ  ถ้านายพอลทำอะไรไม่ดีให้โทรไปบอกไอนะ  ไอจะรีบมาจัดการให้ด้วยตัวเอง”  จะไปแล้วยังปากดีอยู่ได้  ผมแสยะยิ้มใส่นายแพทริคพร้อมชูกำปั้นเป็นการตอบโต้  ด้วยใจจริงก็ไม่ได้ขัดใจอะไรมากนัก

“อืม  ฝูหรงจะรีบโทรไปฟ้องแพทริคแน่นอน  คิกๆ...พอล!”  นี่ก็อีกคนรับมุกกันดีนักเชียว  พอผมคว้าเจ้าของเอวบางมากอดโชว์เป็นการเอาคืน  แต่ฝูหรงดันเรียกผมเสียงเข้มแก้เขินซะอีก 

ผมเองไม่คิดปล่อยหรอก  ถือเป็นการเอาคืนคนทั้งคู่เสียทีเดียว  ด้วยคราวนี้นายแพทริคเองถึงกลับมองผมด้วยความหมั่นไส้  ด้วยไม่มีสิทธิ์ทำเยี่ยงผมได้  ‘แอบสะใจเล็กๆ’

“นายไม่ต้องห่วงหรอกน่า  ฝูหรงยังมีฉันคอยดูแล  สำคัญที่ฉันจะไม่ยอมให้คนๆนี้เสียใจอีกแล้ว  ที่ผ่านมามันก็มากเกินพอแล้วล่ะ  แต่ถ้ามีจริงๆ  คงไม่ต้องถึงมือนายหรอก  เพราะที่นี่มีแต่คนที่คอยเข้าข้างฝูหรงล่ะไม่ว่า...จริงมั้ยครับ  ‘หนูฝูหรง’ ”  ผมแกล้งยกคำเรียกขานของปาปามามาที่ใช้เรียกเจ้าตัวมาพูด  เพราะอยากจะสื่อว่ากระต่ายน้อยตัวเนี้ยน่ะเป็นที่รักของบุพการีของผม  หากเกิดเรื่องขัดแย้งระหว่างเราคงไม่ต้องถึงมือญาติสนิทหน้าจืดที่ยืนเป็นห่วงตรงหน้านี้หรอก 

นายแพทริคเองก็น่าจะได้รู้ได้เห็นมากับตา  ถึงความรักความเอ็นดูที่ปาปามามามีให้ฝูหรงแล้ว  ในวันที่ผมพานายนี่เข้าไปพบพวกท่านที่บ้านตามคำขอของบุพการี

ระหว่างที่ผมส่งยิ้มหยอกเย้าและโยกร่างเล็กในอ้อมกอดเบาๆเป็นการออดอ้อนนั้น  หางตายังแอบเห็นรอยยิ้มเศร้าสร้อยจางๆจากนายแพทริคอยู่บ้าง  แต่เพียงครู่เดียวรอยยิ้มนั้นก็หายไป  ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความยินดีในเวลาต่อมา  ยามผมสบตาตรงๆกับนายแพทริค

“ฝากฝูหรงด้วย  ฉันเชื่อในคำสัญญาของลูกผู้ชาย  ว่านายจะรักและดูแลคนสำคัญของคอนเนลสันอย่างดี”

“ฉันสัญญา”  ผมยื่นมือไปกระชับกับฝ่ามือที่ถูกยื่นมาตรงหน้า  เพื่อผนึกสัญญาให้อีกฝ่ายมั่นใจ

ท่ามกลางเสียงจอแจในสนามบิน  ผู้ชายสามคนที่ยืนอยู่ในมุมเล็กๆมุมหนึ่ง  ผมเชื่อว่าคงได้รับความสนใจจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่น้อย  ด้วยบรรยากาศอบอุ่นสบายๆรอบตัว  ไม่มีความโศกเศร้าที่จะต้องพรากจาก  ไม่มีความอาลัยรักของคนที่ผูกพัน  ไม่มีความกลัวของการจากลา  มีแต่ความสุขและความไว้ใจกันของคนที่ได้ชื่อว่า  ‘ครอบครัวเดียวกัน’  เท่านั้น  ทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาทำลายบรรยากาศดังกล่าว 

แต่คงมีเพียงคนๆเดียวเท่านั้นที่สามารถแทรกแซงสิ่งที่ว่ามาทั้งหมด  แถมสิ่งที่คนๆนี้ทำก็ไม่มีใครกล้าต่อว่าหรือคิดจะถือสาสักนิด  ด้วยต่างรอการมาเยือนของเธอคนนี้...‘จินนี่’

“นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว...อะไรกันเนี่ย  บรรยากาศวิ้งๆอบอุ่นแปลกๆนะ  แต่ช่างเถอะ  อ่ะ...รับไว้สิ  สำหรับนายนะมิสเตอร์คอนเนลสัน”  น้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มหวานเกินพอดีของยัยจินนี่ทำผมเอะใจ  แม้แต่ฝูหรงเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน  เราสบตากันเงียบๆอย่างไม่ไว้ใจยัยตัวแสบประจำตระกูลโจว

ส่วนนายคอนเนลสันเองอยู่ในอาการประหลาดใจแฝงความดีใจอย่างปิดไม่มิด  เอ่ยขอบคุณยัยจินนี่พร้อมรอยยิ้มติดมุมปาก  ก่อนจะก้มลงเปิดถุงกระดาษใบเล็ก  ผมเองเตรียมหลุดปากเตือนด้วยสังหรณ์ใจแปลกๆ  แต่ก็ช้าไป  เมื่อนายคอนเนลสันควักของฝากขึ้นมาจากถุง 

“ยาสมุนไพร  ฟู่...หลิง  ‘ฟู่หลิง’  คืออะไร”  หากนายแพทริคไม่ถาม  ใครเห็นต่างก็รู้ว่านายนี่กำลังงงขั้นสุดกับของฝากในมือ 

ผมได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมๆ  ด้วยรู้ทันในความตั้งใจของญาติสาวคนสนิท  แม้แต่ฝูหรงเองก็หน้าแหยและเงยมองผมด้วยเริ่มทำตัวไม่ถูก  เพราะรู้ในสรรพคุณของยาสมุนไพรในมือของแพทริคดี  ผมจึงได้แต่ส่งยิ้มบางเบา  พร้อมลูบเอวคนน่ารักเป็นการปลอบใจไปด้วย  คงมีแต่นายแพทริคนี่แหละที่มีแววตาสงสัยใคร่รู้  แต่ก็แฝงความไม่ไว้ใจมองต่อตาเจ้าของของฝากในมือ  ยัยจินนี่เองจากที่ยกยิ้มหวานอาบยาพิษ  มานาทีนี้ค่อยๆหุบยิ้มลงจนไม่เหลือ  จะเหลือก็แต่ใบหน้าและแววตาจริงจังเท่านั้น

“ฟู่หลิงช่วยอาการช้ำใน  ฉันคิดว่านายน่าจะต้องการมัน”  แม้ไม่พูดตรงๆ  แต่ผมเชื่อว่าทุกคนที่ยืนตรงนี้เข้าใจในสิ่งที่จินนี่ต้องการสื่อ  ‘อาการช้ำในจากการอกหัก’

“จินนี่!!”  เสียงผมที่หลุดออกมาเข้าขั้นตะคอกเลยครับ  แต่เจ้าของชื่อไม่มีทีท่าสนใจจะหันมามองผมสักนิด  ด้วยยังคงจ้องตากับนายแพทริคไม่วางตา 

นายแพทริคเองก็หน้านิ่งจนเดาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่  กลัวก็แต่มันจะกระโจนมาบีบคอยัยแม่มดจอมแสบของผมเข้าน่ะซิ  ฝูหรงเองก็ได้แต่ก้มหน้า  ด้วยคงเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาแล้วอย่างแน่นอน  จนผมเริ่มอยากเข้าไปบีบคอสวยๆของจินนี่เสียเอง

“ถึงจะเสียใจจากการอกหัก  แต่มันก็คุ้มที่ได้รักใครจริงๆสักคน...จริงมั้ย”  ประโยคนี้ของจินนี่ทำเอาบรรยากาศอึมครึมที่มีค่อยๆจางหาย  แต่เรามายิ้มได้จริงๆก็ประโยคต่อมาของนายแพทริคนี่แหละครับ

“มันก็จริง  แต่คุณรู้มั้ยว่ามันมีวิธีหนึ่งที่รักษาอาการอกหักได้ผลทันตา  โดยไม่ต้องพึ่งไอ้ยานี่เลย...ในเมื่อเป็นเรื่องของหัวใจ  ก็ควรใช้ใจรักษา...จินนี่  คุณสนใจมั้ยล่ะที่จะช่วยรักษาใจให้ผม”  นายแพทริคมองยัยจินนี่ไม่วางตา  ในแววตาที่ผมเห็นไม่ได้หยาดเยิ้มหรือมีแววหลงใหลได้ปลื้มจินนี่ไปซะทั้งหมด  แต่มันกลับแฝงแววท้าทายจางๆอยู่ในนั้นด้วย

คนโดนขอให้ช่วยรักษาใจที่เจ็บช้ำถึงคราวอึ้งพูดไม่ออกไปชั่วขณะ  ก่อนจินนี่จะตีหน้าขรึมและทำเมินสายตาที่จ้องตัวเองไม่วางตาไปอีกทาง  มีเหลือบมองนายแพทริคด้วยหางตา  ก่อนจะส่งเสียงติดอยู่แค่ลำคอออกมาพอให้ได้ยิน

“ฮึ!  ระดับคุณหนูหมิงอี้ซานมีแต่ผู้ชายเดินเข้ามาให้เลือก  ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นตัวสำรองของใคร”  ที่จินนี่พูดไม่ผิดไปจากความเป็นจริงสักนิด  คุณหนูหมิงอี้ซานผู้เพียบพร้อมมีตัวเลือกมากมาย

“ถ้าผมไม่คิดให้คุณเป็นตัวสำรอง  คุณจะยอมรับผมเป็นหนึ่งในตัวเลือกของคุณมั้ย”

“ฝูหรงมานี่เถอะ  ให้เวลาสองคนนี่หน่อย”  คนน่ารักในอ้อมแขนอมยิ้มน้อยๆ  และพยักหน้าให้ผมอย่างเต็มใจ  ก่อนผมจะจูงมือฝูหรงออกมาให้พ้นรัศมีการได้ยินของคนทั้งคู่

ผมแอบภาวนาขอให้จินนี่ยอมรับคำขอของนายแพทริค  เพราะเท่าที่รู้จักและจากประวัติที่ผมสืบมาของแพทริคนั้น  พบว่าผู้ชายคนนี้มีคุณสมบัติภายนอกคู่ควรกับยัยจินนี่ไม่น้อย  ที่สำคัญเรื่องความจริงใจและความมั่นคงของจิตใจแพทริคนั้น  หาได้ยากในผู้ชายยุคปัจจุบันที่มีตัวเลือกมากมาย  แต่กลับยอมเป็นตัวเลือกให้แก่ญาติสาวแสนเอาแต่ใจและขี้โวยวายของผม  ซึ่งสิ่งสำคัญที่สุดคือญาติผู้ชายทุกคนของตระกูลโจวที่ไม่นับรวมผมผู้มีแฟนแล้ว  จะได้เฮสักทีเพราะไม่มีคนที่มาคอยขัดขวางเรื่องความรักได้อีก  เพราะจินนี่คงต้องวุ่นวายกับความรักของตัวเอง

“พอลถูกใจถึงกับหัวเราะเลยเหรอ”  ผมที่เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังหัวเราะได้ก้มมองคนที่ทักขึ้นมาและไม่คิดจะแก้ตัว

“ฮึๆ  เรื่องน่ายินดีนี่ครับ...แต่อดสงสารนายนั่นไม่ได้  ไม่รู้คิดยังไง  ฮึๆ”  ได้ยินผมพูดแบบนี้  แต่ใจจริงผมรักยัยแม่มดตัวแสบของผมไม่น้อยไปกว่าใครเลยนะครับ

“พอล!  พูดอะไรแบบนั้น  จินนี่มาได้ยินจะได้โกรธเอา...แต่คู่นั้นก็เหมาะกันดีเนอะ”

ผมมองตามสายตาของฝูหรงที่กำลังอมยิ้มถูกใจ  และเห็นด้วยแบบไม่คิดแย้ง  แต่เราคงไปกะเกณฑ์ชีวิตรักของใครไม่ได้  ได้แต่คอยดูและเอาใจช่วยอยู่ห่างๆเท่านั้น  แต่ผมก็หวังว่าจะมีคู่รักคู่ใหม่มาเติมสีสันให้โลกใบนี้ได้สดใสขึ้นอีกคู่

............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

มิตรภาพเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาหากเราลดอคติในใจลง
ความสัมพันธ์ก็เช่นกัน  ควรที่จะเปิดใจยอมรับคนใหม่ๆ 
ดีกว่าฝักใฝ่และยึดติดอยู่กับคนที่เป็นไปไม่ได้ 
เอาใจช่วยแพทริคกับจินนี่ด้วยนะคะ (มีคนเดาคู่นี้ถูกด้วย    )

ตอนหน้าห้ามพลาดค่ะ  เพราะมีเรื่องคาดไม่ถึงและออกจะตื่นเต้นมากอยู่
เพื่อส่งท้ายเรื่องหวานๆเรื่องนี้  ขอกำลังใจในโค้งสุดท้ายด้วยค่ะ
เจอกันวันอังคารค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.แจ้งรีปริ้นท์นิยายชุด “เสน่ห์รัก” และ “บ่วงรัก” ค่ะ  ตามลิ้งค์ไปได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43497.new#new

ปล2. แจ้งเปิด & โอนนิยายชุด “Lover”  ตามลิ้งค์ไปได้เช่นกันค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43768.new#new

ใครที่พลาดในรอบก่อนๆหรืออยากได้หนุ่มๆเก็บไว้  ติดต่อเข้ามานะคะ

    

[darling]

 อิจฉาจินนี่จัง

[nongrak]

ให้จินนี่ตกลงรับคำแพทริคเถอะ จะได้ไม่มากวนใจพอล

[gookgik]

ดีใจกับคู่ใหม่ด้วย อกหักก็ต้องใช้ใจรักษา และยิ่งขอให้สาวเก่งแสบซนอย่างจินนี่มาช่วยรักษาแล้ว รับรองว่าชีวิตรักของแพทริคคงมีเรื่องให้น่าตื่นเต้นตลอดแน่

[HanATarO]

ในที่สุดก็เข้าใจกันได้ด้วยดีนะ

แพทริค กับ จินนี่ ต้องเป็นคู่ที่น่ารักมากแน่ๆ

[boonpa]

แพทริคจะได้คนดามใจสุดแสบรับรองไม่มีเวลาเศร้าแน่ๆ 

[DarkAki]

555555

เป็นคู่ที่เหมาะจริงๆ

แสบปะทะร้าย

อะไรๆๆๆ จะเกิดอะไรขึ้นอ่าาาาา

อยากรู้ อยากอ่านแล้ววววววว

[fay 13]

 

[ทิวสนที]

มีลุ้นเว้ยเฮ้ย!

[mystery Y]

แว่วๆว่าจะเกิดคู่รักคู่ใหม่ขึ้นซะแล้ว ใกล้จบแล้วด้วย เฮ้อ~

[=นีรนาคา=]

หวังว่าแพทริคจะปราบยัยตัวแสบได้นะ
เพื่อความอยู่รอดในความรักของทุกๆคน คึคึ

>>“ถึงจะเสียใจจากการอกหัก  แต่มันก็คุ้มที่ได้รักใครจริงๆสักคน...จริงมั้ย”  

[MiSS-U]