หัวข้อ: ซีรี่ย์นิทานกล่อมเป็ด ชุดที่ 1 แจ็คกับต้นถั่ววิเศษ (ตัวอย่างตอนพิเศษ2)21/4/2558

[oilzaza001]

น่ารักดี ^ ^

[bulldog17]

เราว่าแจ็คเรื่องนี้คงไม่ใช่คนตัดต้นถั่วเอง
แต่คงเป็นตัวยักษ์นั่นแหละ ตัดต้นถั่วทิ้งแจ็คจะได้หนีไปไหนไม่ได้555

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

แจ็ครักแม่กับพี่ขนาดนี้ยังหลอกใช้แจ็คได้ลงคอ

ปล.คำผิดนะคะ "เกลียด" เขียนแบบนี้นะคะ 

[pamnana]

น้องแจ็คกลัวขนาดนี้พี่ยักษ์จะทำยังไงล่ะนั่น (น้องแจ็คขวัญอ่อนจัง  )
คุณแม่กับคุณพี่ก็โหดร้ายจัง อยากรู้จังเลยว่าน้องอายุเท่าไหร่ 

แก้คำผิดนิดนึงนะคะ

ไม่รู้ ทำไม ตั้งแต่ผมลงมาจากต้นถั่วแม่กับพี่โจคใจดีกับผมมากๆ  ผมดีใจจัง แต่ก่อนแม่ไม่ดุไม่ด่าผม
แถมยังทำอาหารให้ทานทุกมื้อ พี่โจคเองก็ประกอบอาชีพสุจริต ทำสวนกับพ่อทุกวัน ไม่เหมือนเดี๋ยวนี้
หลังจากที่พ่อตายไป แม่ก็เปลี่ยนไปแม่ดุด่าว่ากล่าวและทำร้ายผมถึงผมจะเจ็บแต่ก็ไม่เคยรู้สึกเกลียดแม่
เพราะแม่เป็นคนเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็กๆ ส่วนพี่โจคเองก็เลิกทำสวนทำไร่ แล้วไปปล้น จี้ ขโมยของๆชาวบ้านเป็นอาชีพ
แม้ผมพยายามห้ามและขอร้องให้พี่หยุดแต่ก็โดนด่าและทุบตีตลอด

“ขอโทษนะครับ มีใครอยู่ไหมคร้าบ???” ผมลองส่งเสียงเรียกดูแฮะๆ ก็เผื่อว่าเจ้าของสวนจะได้ยินไงอ่า
ไม่ตลกหรอ บู้ ผมเดินหาเจ้าของสวนดีกว่า

 ผมค่อยๆเดินไปหาต้นไม้ประหลาด แต่เมื่อไปถึงลำต้นกำลังจะเดินอ้อม ผมกับสะดุดอะไรบางอย่าง
ล้มกระแทกพื้นทันที ง่า เจ็บจัง

[gayandmay]

แจ็คกับถั่ววิเศษ วรรคที่ 5


   อลาม์ค Part

        เมื่อตอนสบตานั้นทำให้ข้านึกไปถึงเมื่อ 100 ปีก่อน นักทำนายประจำเมืองได้ทำนาย
ดวงชะตาข้าเอาไว้ ข้าได้แต่มองพวกเขาจากบัลลังก์ เอ่ยถามถึงเนื้อคู่ที่ข้าฝันหาทุกค่ำคืน

   “นักทำนายเอ่ย เจ้าบอกได้หรือไม่ว่าเนื้อคู่ของข้าคือผู้ใด”

   “โอ้ เป็นคำถามที่ยากนักหากข้าจะตอบ ข้าไม่สามารถบอกท่านได้โดยตรงหรอกท่าน
แต่ข้าจะมอบคำทำนายนี้แก่ท่าน ทรงจดจำไว้ให้ดี ‘เมื่อกาลเวลาหมุนเวียนผ่านไป อาจจะนาน
แสนนานหรืออาจจะสั้นเพียงหายใจ บุคคลที่ท่านถวิลหาทุกคืนวันจะมาพบท่านโดยการนำทาง
ของต้นถั่ววิเศษ หากแม้ได้ครอบครองแล้วจงตัดสบั่นต้นถั่วนั้นทิ้งเสีย พร้องมอบบรรณาการแก่
ครอบครัวของผู้เป็นที่รัก 3 สิ่ง นั้นคือ ไก่ทองคำ พิณวิเศษ และเหรียนทอง เพื่อที่คนโลภ
เหล่านั้นจะไม่เรียกร้อง ยุ่งเกี่ยวกับท่านอีก หากอยากรู้ว่าผู้ใดคือเนื้อคู่เพียงสบตา จะรู้ด้วย
หัวใจ หวั่นไหว หลงใหลในตัวตน รำลึก คำนึงถึงนิสัย ร่ำร้อง โหยหาด้วยหัวใจ ผู้นั้นไซร้ คือคู่แท้
ท่านรอคอย’ หากท่านพบจึงควรค่อยๆใช้เวลา ศึกษา เมื่อท่านแน่ใจในความรู้สึกแล้วก็ควรหา
โอกาสทำสิ่งต่างๆตามคำทำนาย”เมื่อได้ฟังจนจบแล้วข้าจึงตัดสินใจเฝ้ารอ รอ รอ ไม่ว่าเมื่อไหร่
ข้าก็จะรอ เนื้อคู่ของข้า

          ในเวลานี้ข้าคิดว่าข้าได้พบแล้วละ เนื้อคู่ของข้า หลังจากที่ยักษ์ชนชั้นสามัญ ที่ข้า
มอบหมายให้ไปดูแลสวนผัก ผลไม้ให้ มารายงานว่ามีมนุษย์เข้ามาในดินแดนของข้า โดยการ
ปีนต้นถั่ววิเศษ มนุษย์สองคนนั้นทำให้ข้าเกิดสงสัยว่าผู้ใดคือเนื้อคู่ ข้าจึงใช้เวลาว่างของข้า
ด้วยการนอนเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ อืม จะเรียกว่า ต้นฟิวส์ชันก็ได้ และแล้วคงเป็นพรมลิขิต(ข้า
ลิขิต)ก็ว่าได้เพราะข้าได้ยินเสียงหวานแว่วๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ข้าเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ ข้าอยากรู้ว่า
เจ้าของเสียงหวานๆนั้นจะทำอะไร แต่รู้สึกว่าเจ้าของเสียงนั้นจะซุ่มซามซะจริงที่เดินอยู่ดีๆ ก็มา
สะดุดขอของข้าเข้า ข้าเห็นร่าบอบบางล้มลงกระแทกพื้น อืม ข้าได้กลิ่นเลือดด้วย ท่าจะเป็น
แผลเลยเชียว ข้าแว่วได้ยินเสียงร้องว่าเจ็บ ก่อนที่เจ้าของเสียงจะหันมาทางข้า
   
     เมื่อข้าได้สบตาเจ้าของเสียงหวานๆ ผู้มีดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนใสเหมือนเคลือบคา
ราเมลไว้ ทั้งยังคลอไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากเล็กๆสีพีช พวงแก้มใส ดวงหน้าที่ค่อนข้างน่ารักและ
ออกสวย ผมสีน้ำตาลอ่อนไล้ระดับยาวถึงสะโพกมล ผิวที่ขาวเกือบๆจะซีดนั้น ทำให้ข้าหวั่นไหว
ข้าจึงเชยคางเรียวขึ้นมาสบตาใกล้ๆ พร้องทั้งตั้งคำถาม ที่ข้ารู้อยู่แล้ว ปากเล็กๆนั้นเอ่ยตอบ
เสียงที่หวาน เจือไปด้วยความตระหนก ตกใจ หวั่นใจ และดูท่าจะหวั่นไหวเหมือกับข้าเมื่อดวง
หน้าเล็กร้อนผ่าว แดงระรื่นอชวนมอง แม้เด็กน้อยคนนี้จะเป็นมนุษย์ผู้ชาย แต่ข้ากับรู้สึก
หลงใหล อย่างประหลาด เมื่อเด็กน้อยแนะนำตัวว่าชื่อแจ็คแล้ว ดูเหมือนเจ้าตัวจะคิดอะไรสัก
อย่าง แล้วแสดงสีหน้าตื่นตกใจ หวาดกลัว เจ็บแผล เสียขวัญ และเกร็งร่างกาย ท่าจะรู้แล้วว่า
ข้าเป็นยักษ์ แล้วเด็กน้อยแจ็คผู้น่ารักก็หมดสติไป ข้ารวบร่างนั้นเข้าสู่อ้อมกอด กลิ่นหอมจางๆ
จากเจ้าตัวทำเอาข้าเกือบเพ้อ อ่า ข้าว่าข้ากำลังเพ้ออยู่ ณ ตอนนี้

        คงมีคนมากมายที่สงสัยในตัวข้าละสิ หึหึหึหึ งั้นระหว่างข้าทำแผลให้เด็กน้อยแจ็คของ
ข้า ข้าจะเล่าให้ฟังก็ได้
   

     เผ่าพันธุ์ยักแบ่งออกเป็น 7 สายพันธุ์และแต่ละสายพันธุ์ก็จะเป็นชนชั้นต่างๆ
     
         1. ยักษ์แดง ชนชั้นนักรบ ลักษณะ ร่างกายบึกบึน แข็งแรง สูงประมาณ 2-3 เมตร
ร่างกายเป็นสีแดง ดวงตาสีสนิม มีเขี้ยว เล็บ และเขาที่แหลมคม ส่วนมากเป็นทหาร
   
         2. ยักษ์เขียว ชนชั้นสามัญ ลักษณะ ร่างกายเป็น สีเขียว รูปร่างสูงใหญ่ สูงประมาณ
4-5 เมตร (เพราะปลูกผักยักษ์) ดวงตาสีฟางข้าวมีเขาเล็ก ประกอบอาชีพเกษตรกรรม
   
         3. ยักษ์เทา ชนชั้นแรงงาน ลักษณะ ร่างกายใหญ่โต สีเทา สูงประมาณ 5-7 เมตร
(เพราะต้องขนของยกของหนักๆ ใหญ่ๆ) ดวงตาสีเทา มีเขา ยาวประมาณ 20 เซนติเมตร
   
         4. ยักษ์ขาว ชนชั้นพิเศษ เป็นนักทำนาย ผู้มีพลังหยั่งรู้ หรือผู้มีพลังรักษา ร่างกาย
คล้ายมนุษย์ แต่จะมีผิวสีขาว (ขาวเหมือนกระดาษ A4) ตาสีทอง หรือเงิน
   
         5. ยักษ์ฟ้า ชนชั้นขุนนาง เป็นนักเวทย์ หรือสามารถใช้เวทย์ได้ ร่างกายเป็นสีฟ้า และ
จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเมื่อได้รับตำแหน่งขุนนาง หรือจอมเวทย์ ร่างกายเท่ามนุษย์ ดวงตามีสี
ตามธาตุของเวทย์ที่ใช้ (มีแต่กำเนิด)

             6. ยักษ์ดำ ชนชั้นพิเศษ หรือชั้นสูง เป็นผู้ใช้มนต์ดำ มีความสามารถทั้งด้านการรบ
เวทย์ เป็นหน่วยงานลับของราชา เป็นที่ปรึกษาพิเศษ มีจำนวนน้อยมาก (ทั้งอาณาจักรมีอยู่สองตระกูล)

          7. ยักษ์เหนือยักษ์ ชนชั้นจักรพรรดิ ผู้ปกครองดินแดงยักษ์ ลักษณะ มีผิวสีเหมือน
มนุษย์ คล้ายๆกับมนุษย์จนกลมกลืน มีพลังเวทย์มหาศาล มีความสามารถด้านการรบเป็นเลิศ
และแข็งแกร่งที่สุด จึงได้เป็นผู้นำ (ซึ่งโอกาส เกิดเป็นยักษ์ที่แข็งแกร่งแบบนี้ตั้งแต่เกิดเป็นยักษ์
เหนือยักษ์นั้น คือ 0.0000000001 เปอร์เซ็นต์)
   
      นี่รึปล่าวนะที่เรียกรักแรกพบ ตอนนี้ข้ากำลังนั่งมองแจ็คของข้าที่ยังไม่ได้สติอยู่ในอ้อม
แขน อา ข้ารู้สึกดี แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนทั้งที่ข้าเพียงแค่กอดร่างเล็กๆนี้ไว้แล้วจ้องมอง
เท่านั้น ดูเหมือนเด็กน้อยของข้าจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วละ เฮ้อ ข้าละอยากจะให้แจ็คมาอยู่กับข้า
เร็วๆจัง จากที่ข้าให้คนไปเฝ้าดูผู้บุกรุกเมื่อวาน ดูเหมือนเด็กน้อยของข้าจะถูกหญิงหม้ายนั้น
หลอก ให้ขึ้นมาสำรวจว่ามีพวกของข้ากี่คน อืม พวกโลภนั้นคงวางแผนจะมาขโมยของของ
ข้าเป็นแน่ หึน่าขัน มนุษย์ตัวจ้อยขี้โลภอย่างนั้น ริอาจคิดจะขโมยของในดินแดนยักษ์ช่างไม่
รู้จักเจียมตัว ทั้งยังหลอกเด็กน้อยผู้ใสซื่อของข้า หากไม่ใช่ครอบครัวของแจ็คละก็ข้าคงไม่เก็บ
เอาไว้เป็นแน่
   
“ชื่อของข้าคือ อลาม์ค อย่าได้ตกใจไปข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกเด็กน้อย” ข้าบอกแจ็ค
เพราะเห็นท่าทางยังตกใจไม่หาย มนุษย์น่ะเมื่อพบเห็นสิ่งที่ไม่เคยพบ หรือสิ่งที่เคยได้ยินแต่ใน
ตำนานก็มักจะตกใจ และความรู้สึกต่างก็คงหลั่งไหลออกมาในเวลาเดียวกัน  เหมือนกับที่เด็ก
น้อยเป็นอยู่ ณ ขณะนี้

   “อ๊ะ...เอ่อ คะ...คุณจะไม่กินผมใช่ไหม ผะ...ผมเคยได้ยินมาว่ายักษ์น่ะกินคนเป็นอาหาร ”เด็กน้อยของข้าเจ้าช่าง  หึหึหึ

   “ข้าไม่กินเนื้อของมนุษย์หรอก แต่หากเป็นตัวและหัวใจของเจ้า...ก็ไม่แน่...หึหึหึ เอาละ
ข้าอนุญาตให้เจ้าเรียกข้าว่า อลาม์ค ได้ เจ้ามีอะไรกับข้าละแจ็คของข้า” เอ...ทำไมข้ารู้สึกว่า
ตอนนี้ข้ากำลังยิ้มอยู่และดูเหมือนแจ็คของข้าจะหน้าแดงๆ อา ถ้าข้าทนไม่ไหวลักพาตัวเจ้าไป
ร่วมรักกับข้าในปราสาทของข้าเจ้าคงไม่รอด ข้าชักไม่อยากอยู่หางจากเจ้าเสียแล้ว

“อะ...อลาม์ค เอ่อคือ...ผม...ผม....”คนตรงหน้าข้าเริ่มทำสีหน้าลำบากใจป่นๆไปกับ
หวาดหวั่น อืมดูเหมือนจะเลิกกลัวข้าแล้วแต่ก็ยังหวาดๆอยู่ๆ ไม่เป็นไรๆ ข้าจะทำให้เจ้าเลิก
หวาดข้าแล้วหันมาเรียกร้องอยากอยู่ใกล้ๆข้า เหมือนดั่งที่ข้ารู้สึกในตอนนี้เอง

“เจ้ามีอะไรก็ว่ามาเถอะ ข้าไม่ว่าอะไรเจ้าอยู่แล้ว”

“ครับ คือว่าที่ผมขึ้นมาที่นี่อีกครั้งก็เพราะว่าผมอยากจะมาเรียนรู้วิธีการทำสวน ดูแล
สวนให้ได้ผลผลิตดีๆแบบที่นี่น่ะครับ เอ่อ...แต่ถ้ามันเป็นการรบกวน ...อลาม์ค ก็ไม่เป็นไรนะ
ครับ ผม...ไม่อยากให้คุณต้องมาเสียเวลากับ เอ่อ...ผม”

“ได้สิ ข้าจะช่วยชี้แนะเจ้าเอง แต่ต้องเป็นเจ้าเท่านั้นนะ ที่ข้ายินดีช่วย”

“ขะ...ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆนะครับ อลาม์ค”ได้ยินเสียงดีใจพร้อมกับรอยยิ้ม
กว้างๆแบบนี้แล้วข้ารู้สึกมีความสุขจัง

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าก็มาหาข้าที่นี่ก็แล้วกัน ข้าจะรอ”

“ครับ”



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณ คุณ ฤดูใบไม้ผลิ ค่ะ แก้ไขแล้วนะค่ะ

ขอบคุณ คุณ pamnana นะค้า แก้แล้วเรียบร้อบค่ะ

ขอบคุณทุกๆเม้นค่ะ เป็นยาชูกำลังชั้นยอดเลยค่ะ

ยังไงก็ขอฝาก น้องแจ็คกับท่านยักษ์ไว้ด้วนนะค่ะ

อ้อ สำหรับ เรื่ออายุน้องนะค่ะ

แจ็คอายุ 17 ค่ะ
ส่วน อลาม์ค อายุ อืม 1000up ค่ะ เดาเอง ก็ยักษ์นี่เนอะ

ป.ล. ข้อมูลวงยักษ์ๆนั้น เค้า มโนเอง มิได้อ้างอิง ไม่มีแก่นความจริงนะค่ะ

 

[IsDeer]

พระเอกมันใจเย็นไปนะ ตัดต้นถั่วแล้วฉุดเข้าห้องเลย //โดนตบ

[hello_lovestory]

เป็นการคุยกันที่สั้นมาก จนแทบขาดใจ ลุ้นตอนต่อไป ยาวๆ น๊า

[Chichi Yuki]

อลา... อะไรนะ? แฮะๆ จำไม่ได้ เรียกพระเอกแล้วกัน
เห็นเค้ารางว่าหนูแจ็คของเราจะถูกระทำชำเราอยู่ไม่ไกลเลยนะเนี่ย
ซื่อเหลือเกินลูกชาย

[bulldog17]

ชื่ออพระเอกอ่านยังไงอ่า อะ-ลาค หรอ
กินหญ้าอ่อนอายุยืนสินะ อิอิ

ปล.มีคำผิดนะบันลัง = บัลลังก์

[kawoat]

โว๊ววววว   

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

ชื่อพระเอกจำยากจุง 555555

เชียร์ให้ฉุดเลยๆ

[gayandmay]

แจ็คกับถั่ววิเศษ  วรรคที่ 6


   แจ็ค Part


   “สวนของ อลาม์ค ใหญ่จริงๆเลยนะครับ” เมื่อผมมองไปรอบๆ ตอนนี้ผมไม่เกร็งและก็ไม่
หวาดๆ คน เอ้ย ยักษ์ตรงหน้าแล้วละ พอเค้าส่งยิ้มให้ผม ใจผมก็เต้นแรง ผมรู้ว่าผมมีความรู้สึก
ดีๆกับ อลาม์ค ตั้งแต่ได้ยินเสียงและสบตากับเค้า ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร ผมมี
ความสุข แต่อาการแสดงออกของร่างกายทำให้ผมทำตัวไม่ถูกและสับสน ความรู้สึกนี้มันคือ
อะไรกันนะ ใจเต้นแรง หวั่นไหว อยากอยู่ใกล้ๆเค้าอีกนิด อีกนิด รู้สึกวูบวาวตรงใบหน้าและร้อนผ่าว
จนไม่กล้าสบตานานๆ

   “เพราะข้าเป็นยักษ์ และนี่คือดินแดนยักษ์ พืชผลจึงใหญ่โต ไม่แปลกหรอกที่สวนแห่งนี้จะใหญ่โต
กว่าสวนของมนุษย์”เอ...ทำไม อลาม์ค ถึงได้มองผมอยู่ได้ ผมทำตัวไม่ถูกนะ

   “ถ้าสวนใหญ่ขนาดนี้ อลาม์ค ทำคนเดียวไหวหรอครับ เอะ! หรือว่า อลาม์ค ขยายร่างใหญ่ๆ แล้วค่อย
ทำสวน??” ผมสงสัยจริงๆนะ แต่เอ๊ะ!!

   “อลาม์ค เอ่อ... คือ... คือ...”

“หื้อ อะไร”

“เอ่อ... ช่วยปล่อยผมได้ไหมครับo//////o” นี่ผมนั่งอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นนี้นานเท่าไรแล้ว

“หึหึหึ ข้าลืมตัวไปหน่อย เจ้าคง...ไม่ว่าอะไร”

“...o////////o...”บ้าหรอ ใครจะไม่ว่า ผะ...ผม....ผม.......

“ข้าชอบมองเจ้า โดยเฉพาะเจ้าในตอนนี้...”อะ...อะไรกัน สายตาเจ้าเล่ห์ สองประกายวิบๆวับๆ แบบนี้

“เอ่อ... อลาม์ค คุณทำสวนยังไงหรอครับ คนเดียว??”ผมเปิดประเด็นดีกว่า ก่อนที่ผมจะ
ไหม้ เป็นผุยผงอยู่ตรงนี้

“อืม ที่จริงข้าไม่ได้ทำสวนเองหรอก ข้ามีคนช่วยงานอยู่มากมาย ว่าแต่สวนของเจ้าทำ
อะไรแล้วบ้างละ”อืมรู้สึกจะเห็นพี่โจคทำอยู่น้า อะไรบ้างน้า...

   “อืม... รู้สึกว่า พี่ชายของผม กำลังปรับหน้าดินแล้วก็กำลังพรวนดิน เตรียมหลุม ปลูกพืชผัก
ที่สามารถขายได้แล้วก็เหลือไว้ใช้ในบ้านด้วยครับ”

   “ข้าว่าไม่เห็นต้องทำอะไรมากมาย พวกพืชน่ะ แค่หมั่นรดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย กำจัดวัชพืช ก็งอกงามแล้วละ”

   “อ่า นั้นสินะครับ อลาม์ค ผมอยากเดินดูพืชในสวนของคุณจังเลยครับ”

   “ได้สิข้าจะนำทางเอง และจะแนะนำคนของข้าให้เจ้าได้รู้จัก” วาว ดีจัง

   “เอาละ มาสิ” ทะ...ทำไมต้องจูงมือด้วยละ ผมโตแล้วนะ มะ...มัน O///////O

   “คะ...ครับ”


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


   อลาม์ค Part


         ข้าจูงมือเล็กเดินตามข้า แล้วจึงส่งจิตบอกพวกยักษ์เขียว หรือพวกที่คอยดูแลสวน
ออกมาทำงานตามปกติ  เพื่อที่จะแนะนำให้ แจ็คได้รู้จัก เวลามาอยู่กับข้าแล้วเห็นยักษ์
หลากหลายสายพันธุ์ จะได้ไม่ตกใจกลัว
   
      อันที่จริงแล้วข้าไม่อยากปล่อยเด็กน้อยกลับเลยให้ตายสิ  หึหึหึ แต่อีกไม่นานหรอก แจ็ค
จะต้องอยู่กับข้าอย่างสมบูรณ์
   
       ดูเหมือนแจ็คจะสนใจทุกๆสิ่งที่ได้เห็น ข้าก็ต้องคอยอธิบายและบอกในสิ่งที่แจ็คถาม
ซึ่งข้าก็ยินดีเสียด้วยการที่ได้ใกล้ชิดกับแจ็คทำให้ข้ามั่นใจในความรู้สึกของข้ายิ่งขึ้น  และดู
เหมือนว่าแจ็คเองก็เริ่มจะชอบข้าบ้างแล้ว หึหึหึ ข้าจะทำให้เจ้าหลงรักข้ายิ่งกว่านี้อีก  แจ็ค
เตรียมรับมือได้เลย
   
“อ๊ะ อลาม์ค นี่ก็เริมเย็นแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับบ้านแล้วละครับ” เด็กน้อยทำไม
เจ้าต้องทำสีหน้าแววตาแบบนี้ แต่นี้ข้าก็หลงเจ้าจนจะคลั่งแล้ว ดูสิ ทำตาละห้อยเหมือนยังไม่
อยากกลับเลย แล้วข้าควรปล่อยเจ้ากลับบ้านดีไหมนะ

   “เจ้าจะกลับแล้วหรือ”

   “ครับ แม่กับพี่โจค คงกำลังรอผมอยู่ แต่ว่า...ผะ...ผมสัญญานะ ว่าพรุ้งนี้เช้าผมจะรีบมา
หา เอ่อ....อลาม์ค นะครับ”เจ้าอย่าทำสีหน้าแบบนี้สิ ข้ามองใบหน้าสวยหวานของแจ็คที่ตอนนี้
แดงก่ำ ไปหมดข้าไม่อยากปล่อยเจ้าไปเลยจริงๆ เฮ้อ

   “....ข้าจะรอนะ....”


   จุ๊บ
.
.
.
.
.
.


   O///////O

   “อ๊ะ อลาม์ค!!! ผมจะไปแล้ว!!”ข้าชอบเวลาเจ้าเขิลข้าจัง

          ข้าได้แต่มองร่างบอบบางของเด็กน้อยของข้าวิ่งไปทางยอดต้นถั่ว และค่อยปีนลงไป ยัง
พื้นดินข้างบ้านเจ้าตัว ข้ารู้สึกว่าวันนี้ข้ายิ้ม ยิ้มจากใจที่มีให้คนเพียงคนเดียว และข้าก็มี
ความสุขที่ได้ยิ้มให้กับคนที่ข้ารักยิ่ง
   
       นี่คงเป็นครั้งแรกที่ข้าตั้งตารอ รอว่าเมื่อไหร่วันพรุ่งนี้จะมาเยือนข้าเสียที ข้าอยากจะเร่ง
เวลาแห่งการรอคอย และค่อยๆยืดเวลาที่ข้าจะได้อยู่กับแจ็คไปอีกนานๆ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


          เมื่อแจ็คปีนลงมาถึงข้างบ้านก็เห็น หญิงหม้ายและลูกชายคนโตของนาง ยืมรอแจ็คอยู่
ตรงโคนต้น นางรีบถามสิ่งต่างๆโดยทันที
   
“แจ็ค เป็นยังไงบ้างที่นั้นมีคนเยอะไหม แล้วพวกมันเป็นตัวอะไรกัน”หญิงหม้าย คาดคั้น
ร่างบาง โดยที่ไม่หลงเหลือความอ่อนโยนที่แจ็คเคยสัมผัสเมื่อเช้า

   “อะ...เอ่อ... โอ๊ย!! คุณแม่ครับผมเจ็บ” แจ็คร้องขึ้นเบาๆ เมื่อแม่จับไหล่บางแรงจนเล็บ
จิกลงไปบนไหล่ แล้วนางก็เขย่าๆ จนร่างบางสั่นโคลง

   “นี่!! แกอย่าเล่นตัวนักได้ไหมห๊า!! รีบๆบอกฉันมาได้แล้ว รู้ไหมมันเสียเวลา”นางตะคอก
ใสร่างบางทั้งยังทำร้ายร่างกายแจ็คไปด้วย แจ็คเจ็บจนน้ำตาไหล เจ็บทั้งร่างกายที่ถูกทำร้าย
และเจ็บที่หัวใจดวงน้อยๆ เมื่อรู้แล้วว่าที่แม่ทำดีด้วย ท่าทีอ่อนโยน อบอุ่น และรักใคร่นั้น มัน
เป็นแค่เพียงภาพลวงตา ที่ลวงหลอกให้แจ็คไปสำรวจสิ่งต่างๆที่อยู่บนยอดต้นถั่วยักษ์แค่นั้นเอง

   “คุณแม่กับพี่โจคจะทำอะไรครับ จะขึ้นไปขโมยทรัพย์สินของคนอื่นที่ไม่ใช่ของตนเอง
หรอ มันไม่ดีนะครับ เราอยู่อย่างชาวไร่ทำสวนไปดีกว่านะ นะครับ คุณแม่ พี่โจคเกอร์”แจ็ค
พยายามเกลี่ยกล่อม หากแต่สิ่งที่ได้คืนกลับมากับเป็นแววตาเหยียดหยาม ดูหมิ่น ดูแคลน คำ
ด่าทอที่หยาบคาย รุนแรง และการทำร้ายร่างกาย จนแจ็คหมดสติไปในที่สุด

          สองแม่ลูกตัดสินใจทิ้งแจ็คไว้แล้วปีนต้นถั่วไปขโมยของโดยทันที โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าอะไร
รอพวกเขาอยู่ก่อนที่พวกเค้าจะตัดสินใจแล้ว..................
   
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค้าาาาาา

เค้ามาลงแล้วน้าาา

ตัวเลื่อกของคนอ่าน

1.สั้นแต่ลงถี่ (สั้นประมาณCordia New 18 4หน้า A4)
2.ยาวๆๆ แต่นานๆๆ ครั้ง (ประมาณ สอง ถึง สามเท่า ของข้องหนึ่ง แต่ปนะมาณว่าอาทิตย์ละตอน)

ชื่อพระเอก อลาม์ค อ่านว่า อล - อา - คอ หรือ อลาค หรือ อาค อะแหละ นี่หาตั้งนานชื่อนี้
เค้าเปิกหนังสือเป็สิบเล่มเพื่อที่จะหาชื่อที่เหมาะจะเป็ราชายักษ์ สุดหล่ออออ เลยนะ

อลาม์ค น่ะ อยากฉุดน้องใจจะขาดแต่ทำไม่ได้ ไม่อย่างให้น้องเสียใจค่ะ

อ้อ ตอนหน้าน้องแจ็คก็จะได้อยู่กับพี่ยักษืแล้วค่ะ

นิทานเรื่องนี้ตั้งใจว่า 10 ตอนจบแบบพอดีๆค่ะ

ส่นนิทานเรื่องต่อไปก็กำลังคิดอยู่ เสนอมาได้นะค่ะ เพราะนิทานทุกเรื่องที่เสนอมา อาจเอามาแต่งทั้งหมดค่ะ

ก็อย่าลืมเม้นนะค้าาา

ขอบคุณค่า

ป.ล. แก้ไขคำผิดเรียบร้อยแล้วค่ะขอบคุณมากๆเลยค่ะ

[hello_lovestory]

พี่ อัลอาคอ ช่างใจดีมาก

[IsDeer]

ทำไมไม่รีบตัดต้นถั่ว 

[paakik]

สนุกมากค่ะอ อร๊ายยย 

[Chichi Yuki]

ขึ้นไปเลยๆ แล้วพวกหย่อนจะได้รู้ว่ามีอะไรรออยู่
แต่แจ็คก็น่าสงสาร ไม่เป็นไรลูกเดี๋ยวอลาม์ค ((ถูกไหมเนี่ย 55+)) ก็กอดให้ความอบอุ่นทดแทน

[pamnana]

ชื่อพระเอกอ่านยากมาก ไม่เป็นไรก็ยักษ์นี่นะ 
อลาม์คแอบกินเด็กนะเนี่ย น้องยังไม่ถึง 18 เลย  แต่คุณแม่เลี้ยงใจร้ายจังทำร้ายน้องได้ลงคอ 


วรรคที่ 5 คำผิดเยอะมากเลยนะงับ อยากให้แก้ตรงนี้หน่อยอ่านแล้วมันรู้สึกสะดุดยังไงก็ไม่รู้ 

“โอ้ เป็นคำถามที่ยากนักหากข้าจะตอบ ข้าไม่สามารถบอกท่านได้โดยตรงหรอกท่าน
แต่ข้าจะมอบคำทำนายนี้แก่ท่าน ทรงจดจำไว้ให้ดี ‘เมื่อกาลเวลาหมุนเวียนผ่านไป อาจจะนาน
แสนนานหรืออาจจะสั้นเพียงหายใจ บุคคลที่ท่านถวิลหาทุกคืนวันจะมาพบท่านโดยการนำทาง
ของต้นถั่ววิเศษ หากแม้ได้ครอบครองแล้วจงตัดสบั่น(อันนี้ไม่แน่ใจนะคะ) ต้นถั่วนั้นทิ้งเสีย

ในเวลานี้ข้าคิดว่าข้าได้พบแล้วละ เนื้อคู่ของข้า หลังจากที่ยักษ์ชนชั้นสามัญ ที่ข้า
มอบหมายให้ไปดูแลสวนผัก ผลไม้ให้ มารายงานว่ามีมนุษย์เข้ามาในดินแดนของข้า โดยการ
ปีนต้นถั่ววิเศษ มนุษย์สองคนนั้นทำให้ข้าเกิดสงสัยว่าผู้ใดคือเนื้อคู่ ข้าจึงใช้เวลาว่างของข้า
ด้วยการนอนเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ อืม จะเรียกว่า ต้นฟิวส์ชันก็ได้ และแล้วคงเป็นพรมลิขิต(ข้า
ลิขิต)ก็ว่าได้เพราะข้าได้ยินเสียงหวานแว่วๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ข้าเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ ข้าอยากรู้ว่า
เจ้าของเสียงหวานๆนั้นจะทำอะไร แต่รู้สึกว่าเจ้าของเสียงนั้นจะซุ่มซ่ามซะจริงที่เดินอยู่ดีๆ ก็มา
สะดุดขอของข้าเข้า ข้าเห็นร่าบอบบางล้มลงกระแทกพื้น อืม ข้าได้กลิ่นเลือดด้วย ท่าจะเป็น
แผลเลยเชียว ข้าแว่วได้ยินเสียงร้องว่าเจ็บ ก่อนที่เจ้าของเสียงจะหันมาทางข้า

เมื่อข้าได้สบตาเจ้าของเสียงหวานๆ ผู้มีดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนใสเหมือนเคลือบคา
ราเมลไว้ ทั้งยังคลอไปด้วยน้ำตา

7. ยักษ์เหนือยักษ์ ชนชั้นจักรพรรดิ ผู้ปกครองดินแดงยักษ์ ลักษณะ มีผิวสีเหมือน
มนุษย์ คล้ายๆกับมนุษย์จนกลมกลืน มีพลังเวทย์มหาศาล มีความสามารถด้านการรบเป็นเลิศ
และแข็งแกร่งที่สุด จึงได้เป็นผู้นำ (ซึ่งโอกาส เกิดเป็นยักษ์ที่แข็งแกร่งแบบนี้ตั้งแต่เกิดเป็นยักษ์
เหนือยักษ์นั้น คือ 0.0000000001 เปอร์เซ็นต์)

นี่รึปล่าวนะที่เรียกรักแรกพบ ตอนนี้ข้ากำลังนั่งมองแจ็คของข้าที่ยังไม่ได้สติอยู่ในอ้อม
แขน อา ข้ารู้สึกดี แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนทั้งที่ข้าเพียงแค่กอดร่างเล็กๆนี้ไว้แล้วจ้องมอง
เท่านั้น ดูเหมือนเด็กน้อยของข้าจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วละ เฮ้อ ข้าละอยากจะให้แจ็คมาอยู่กับข้า
เร็วๆจัง จากที่ข้าให้คนไปเฝ้าดูผู้บุกรุกเมื่อวาน ดูเหมือนเด็กน้อยของข้าจะถูกหญิงหม้ายนั้น
หลอก ให้ขึ้นมาสำรวจว่ามีพวกของข้ากี่คน อืม พวกโลภนั้นคงวางแผนจะมาขโมยของของ
ข้าเป็นแน่ หึน่าขัน มนุษย์ตัวจ้อยขี้โลภอย่างนั้น ริอาจคิดจะขโมยของในดินแดนยักษ์ช่างไม่
รู้จักเจียมตัว ทั้งยังหลอกเด็กน้อยผู้ใสซื่อของข้า หากไม่ใช่ครอบครัวของแจ็คละก็ข้าคงไม่เก็บ
เอาไว้เป็นแน่

 “อ๊ะ...เอ่อ คะ...คุณจะไม่กินผมใช่ไหม ผะ...ผมเคยได้ยินมาว่ายักษ์น่ะกินคนเป็นอาหาร ”เด็กน้อยของข้าเจ้าช่าง  หึหึหึ

“อะ...อลาม์ค เอ่อคือ...ผม...ผม....”คนตรงหน้าข้าเริ่มทำสีหน้าลำบากใจป่นๆไปกับ
หวาดหวั่น อืมดูเหมือนจะเลิกกลัวข้าแล้วแต่ก็ยังหวาดๆอยู่ๆ ไม่เป็นไรๆ ข้าจะทำให้เจ้าเลิก
หวาดข้าแล้วหันมาเรียกร้องอยากอยู่ใกล้ๆข้าเหมือนดั่งที่ข้ารู้สึกในตอนนี้เอง

ปล.คำว่า"ปล่าว" น่าจะเขียนเป็น "เปล่า" นะคะ เพราะปล่าวนี่น่าจะเป็นภาษาพิมพ์กับเพื่อนๆหรือคนรู้จัก


วรรคที่ 6

“สวนของ อลาม์ค ใหญ่จริงๆเลยนะครับ” เมื่อผมมองไปรอบๆ ตอนนี้ผมไม่เกร็งและก็ไม่
หวาดๆ คน เอ้ย ยักษ์ตรงหน้าแล้วละ พอเค้าส่งยิ้มให้ผม ใจผมก็เต้นแรง ผมรู้ว่าผมมีความรู้สึก
ดีๆกับ อลาม์ค ตั้งแต่ได้ยินเสียงและสบตากับเค้า

“ข้าชอบมองเจ้า โดยเฉพาะเจ้าในตอนนี้...”อะ...อะไรกัน สายตาเจ้าเล่ห์ สองประกายวิบๆวับๆ แบบนี้

“อืม... รู้สึกว่า พี่ชายของผม กำลังปรับหน้าดินแล้วก็กำลังพรวนดิน เตรียมหลุม ปลูกพืชผัก
ที่สามารถขายได้แล้วก็เหลือไว้ใช้ในบ้านด้วยครับ”

“แจ็ค เป็นยังไงบ้างที่นั้นมีคนเยอะไหม แล้วพวกมันเป็นตัวอะไรกัน”หญิงหม้าย คาดคั้น
ร่างบาง โดยที่ไม่หลงเหลือความอ่อนโยนที่แจ็คเคยสัมผัสเมื่อเช้า

สองแม่ลูกตัดสินใจทิ้งแจ็คไว้แล้วปีนต้นถั่วไปขโมยของโดยทันที โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าอะไร
รอพวกเขาอยู่ก่อนที่พวกเค้าจะตัดสินใจแล้ว..................


ส่วนตัวเลือกนะคะขอแบบ ยาวๆ แต่นานๆ ครั้งดีกว่าค่ะ เพราะ อ่านยาวๆที่เดียวจะได้สะใจไปเลย    (อัพถี่บางทีเราอ่านไม่ทันด้วย ;w; )

[inspirer_bear]

แจ็คได้กลายเป็นข้อแลกเปลี่ยนแน่ๆเบยย

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

แจ๊คไปอยู่กับพี่ยักษ์ดีกว่านะ อย่าไปอยู่กับแม่และพี่ใจร้ายแบบนั้นเลย

[gayandmay]

แจ็คกับถั่ววิเศษ วรรคที่ 7


   อลาม์ค Part


โครม!!!

ตุ๊บ!!!

เพล๊ง!!!

   “บังอาจ!! บังอาจนัก!! กล้าดียังไง เจ้ามนุษย์ใจทราม!!” มนุษย์สองคนนั้นช่างมีใจต่ำช้า
โลภ มากด้วยกิเลส หึหึ ในเมื่อพวกเจ้าตั้งใจที่จะมาขโมยของในอาณาจักรของข้า ข้าก็จะให้ แต่
ต่อจากนั้นมันก็เรื่องของพวกเจ้า แจ็คเด็กน้อยของข้าไม่ควรถูกทารุณจากพวกเจ้าอีก เจ้าคนชั่ว

   “ทหาร พวกเจ้าจงนำ ไก่ทองคำ พิณวิเศษ และเหรียนทอง เหล่านั้นไปวางทิ้งที่นอก
กำแพงเสีย ให้เจ้าพวกใจทรามต่ำช้าเก็บไป หากพวกมันต้องการสิ่งอื่นอีก พวกเจ้าจงออกไล่
ตามพวกมันไป แล้วจงรีบปีนต้นถั่วขึ้นมาเมื่อเห็นมันจับขวาน” ข้าต้องไปรับแจ็ค ต่อจากนี้ข้าจะ
ไม่หากไกลจากเจ้าอีกแล้ว ข้าจะไม่ให้ใครทำร้ายดวงใจของข้า รอก่อนนะเด็กน้อยของข้า
   
     ข้าใช้เวทย์มนต์ในการข้ามเขตแดนไปหาแจ็ค เมื่อข้ามาถึง ภาพตรงหน้านั้นทำให้ข้าใจ
สลาย ร่างเล็กๆบอบบางนั้นนอนนิ่ง ร่างกายขาวๆนั้นเต็มไปด้วยรอยแผลและรอยฟกช้ำ เลือด
จากบาดแผลค่อยๆไหลรินออกมาไม่หยุด ข้าช้อนร่างบางนั้นอยากเบามือ ข้าไม่อยากให้เจ้าเจ็บ
อีกแล้ว แจ็คเด็กน้อยของข้า

        ข้ารีบพาแจ็คมายังอาณาจักรของข้า วางร่างบางลงบนเตียงในห้องของข้า พลางเร่งเดิน
ออกไปยังประตู
   
“เจ้ารีบไปตามหมอมาโดนเร็วที่สุด ไป”ข้าสั่งทหารหน้าห้อง

   “ขอรับ”ข้ามองตามทหารที่เร่งวิ่งไปตามหมอ แล้วจึงกลับเข้าไปอยู่ข้างๆร่างบาง

   “หมอมาแล้วขอรับ นายท่าน”

   “รีบเข้ามาเสียทีสิ เร็วเข้า”

        เมื่อหมอมาตรวจร่างบอบบางของแจ็คแล้ว จึงรายงานข้า ว่าไม่เป็นอะไรมากเพียงแต่
ทำแผล และหมั่นทายาตรงที่มีรอบพกช้ำ คอยเช็ดตัวหากมีอาการไข้ เพราะแผลอักเสบ ไม่นาน
ก็คงหายดี ทำให้ข้ารู้สึกโล่งใจเป็นยิ่งนัก
   
     ข้าจัดการทำแผลและทายาตามตัวของแจ็คด้วยตัวเองเสร็จแล้ว จึงเดินออกไปฟังผล
การรายงานจากทหารที่ข้าสั่งให้ไปจัดการเรื่องของสองคนชั่ว
   
“หลังจากข้าตามลงไปได้ครึ่งต้นข้าก็รีบปีนกลับขึ้นมา เกือบไม่ทัน เจ้ามนุษย์สองคนนั้น
ตัดต้นถั่วลงโดยไม่คิดอะไรอีก ขอรับนายท่าน” ข่าพอใจนักที่ เจ้าคนชั่วนั้นตัดต้นถั่วเสียเอง ข้า
จะได้ไม่รู้สึกผิดต่อแจ็คมากนัก

   “เจ้าทำได้ดีมาก ไปพักเถอะ”

   “ขอรับ นายท่าน”
   
“อ้อ ต่อจากนี้ห้ามใครเข้ามารบกวนข้านะ ไม่ว่าใครก็ตาม”
   
     ข้าคอยเฝ้าดูแล อยู่ตลอด ดูเหมือนเด็กน้อยจะแผลอักเสบ ข้าจึงต้องคอยเช็คตัวให้ร่าง
เล็กๆนี้อยู่ตลอด ยิ่งได้ยินเสียงอ่อนแรงเพ้อเพราะพิษไข้ ข้ายิ่งเป็นห่วงคนตรงหน้า ข้าหวังเป็น
อย่างยิ่งว่าพรุ่งนี้เช้า อาการทุกอย่างจะดีขึ้น หากไม่เช่นนั้นข้าคงต้องทนทรมาน ที่ต้องเห็นคนที่
ข้ารัก เจ็บป่วย ทรมานเพราะพิษไข้


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
   

     เมื่อสุริยันสาดแสง เสียงนกน้อยรำร้องหาคู่ แว่วเสียงหวานจากสายลม ปลุกให้ร่างเล็ก
ตื่นจากนิทรา เปลือกตาบางค่อยๆลืมตาขึ้นกระพริบเบาๆ เพื่อปรับแสง สิ่งแรกที่ร่างบอบบาง
มองเห็นคือเสาเตียงสีเงินและเพดานสีดำสนิท เมื่อลองขยับตัวดูก็พบกับความเมื่อยล้าตาม
ร่างกาย รู้สึกตัวรุ่มๆ เหมือนมีไข้ แจ็คพยายามส่งเสียง ซึ่งเสียงที่เป่งออกมานั้นแผ่วเบาและ
อ่อนแรง แต่แม้จะเบาเพียงใดเสียงนั้นก็ทำให้อลาม์คได้ยินอยู่ดี

   “...นะ...น้ำ...”

   “แจ็ค เจ้าฟื้นแล้วหรือ นี่น้ำ เจ้าดื่มได้หรือไม่”อลาม์คที่นั่งอยู่ข้างเตียงเอ่ยขึ้นพร้อมยื่น
น้ำให้กับร่างบาง แต่ดูท่าว่าแจ็คจะไม่มีแรงแม้แต่จะดื่มน้ำเอง

        อลาม์คจึงตัดสินใจกรอกน้ำในแก้วเข้าปากตนเองแล้วก้มป้อนน้ำร่างบางด้วยปากของ
ตนเอง อลาม์คทำอย่างนี้เรื่อยๆ จนได้ยินเสียงร่างบางบอกว่าพอ

   “พะ...พอแล้วครับ...ขอบคุณครับ”แจ็คที่ยังมึนเพราะพิษไข้ไม่สามารถรู้ได้ว่าใครดูแลอยู่
แจ็ครู้สึกถึงของเหลวรสขมที่ไหลลงคอตามด้วยน้ำ แล้วจึงหลับไป


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


        เวลาหมุนเวียนไปไม่คอยใคร เมื่อร่างของอลาม์คถึงขีดจำกัด เพราะไม่ได้พักผ่อนมา
ตลอดสามวันที่คอยดูแลร่างบอบบางบนเตียง เมื่ออาการไข้ตอนนี้หายแล้ว รอบช้ำตามตัว
บาดแผลต่างๆก็ดีขึ้นมากแล้ว อลาม์คจึงถึงเวลาที่ต้องพักผ่อนเสียที ร่างสูงใหญ่ฟุบหน้าลง
เตียง ทั้งที่ตัวนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง มือใหญ่กอบกุมมือเล็กไว้แน่น แล้วจึงล่วงหล่นสู่นิทรารมย์
   เปลือกตาบางกระพริบถี่ๆ แล้วจึงเผยดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลมโต ที่กลอกไปมา มองไป
ยังเพดานสีดำสนิท ความรู้สึกมึนงง ประหลาดใจ สับสนบังเกิด

   ‘ที่นี่ที่ไหนนะ....... เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.....อ๊ะ....ใครน่ะ’

        ความอบอุ่นจากมือข้างหนึ่งทำให้ร่างบางต้องหันไปหาสาเหตุ และก็ได้พบกับกลุ่มผมสี
ดำยุ่งเหยิง ที่ฟุบอยู่ข้างเตียง และมือของตนถูกกอบกุมไว้แน่นในมือใหญ่
   
     เมื่อร่างบางเพ่งพินิตมองจึงรู้ว่าคนที่เฝ้าตนนั้นคือ อลาม์ค ยักษ์ที่เป็นเจ้าของสวนขนาด
ใหญ่นั้นเอง คิ้วเรียวขมวดเป็นปม ด้วยความไม่เข้าใจ
   
‘เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะ...แล้วที่นี่ที่ไหน...ทำไม อลาม์คถึงมาอยู่ที่นี่ละ??’

   ‘เกิดอะไรขึ้นนะ....เราจำได้ว่าลาอลาม์คแล้วก็ลงจากต้นถั่วเจอกับแม่และพี่โจค...อ๊ะ!!’

        น้ำตาเม็ดใสๆร่วงหลนจากตาเมื่อนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ขึ้นได้ ใจดวงน้อยวูบโหวง
ความเจ็บแล่นตรงสู่หัวใจที่บอบช้ำ เพราะความดีใจ ครั้งแรกที่ได้รับรอยยิ้มอ่อนโยน ครั้งแรกที่
ได้รับความห่วงใยเอาใจใส่ จากผู้เป็นมารดา เพราะดีใจที่พี่โจคกลับตัวเป็นคนดี ถึงได้โดน
หลอก เมื่อรู้ความจริงว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่ลวงหลอกใช้ให้ตายใจ เพื่อ
ผลประโยชน์เท่านั้น เสียงสะอื้นไห้ และหยดน้ำตา หลั่งมาไม่ขาดสาย จนคนที่ฟุบหลับไปก่อน
หน้านี้ต้องสะดุ้งตื่นด้วยความร้อนรน เกรงว่าคนที่ตนคอยห่วงหาจะเป็นอะไรไป
   
“แจ็ค!! เจ้าเป็นอะไรไป เจ็บแผลหรือ ข้าจะเรียกหมอให้ หมอ!!”น้ำเสียงร้อนรน ถามไถ
แล้วตะโกนเรียกหมอในตอนท้าย

   “มะ...ไม่...ผมไม่ได้เป็นอะไร...ครับ”ร่างบางรั้งแขนอีกคนไว้

   “แล้วเจ้าเป็นอะไรทำไมถึงร้องไห้ ข้าเป็นห่วงเจ้านะ...เจ้าบอกข้าได้ไหมว่าเจ้าทุกข์ใจ
เรื่องอะไร”

   “ผะ...ผม...คุณแม่กับพี่โจค ฮึก บอกว่า...ฮึก จะกลับใจ...แต่สุดท้าย ฮึก ก็ให้ผมมาดู
ทาง ฮึก ที่จะขโมยของ ฮือออ ผมทำผิดต่อ อลาม์ค ผมไม่สามารถทำให้คุณแม่กับพี่โจคกลับใจ
เป็นคนดีได้ ฮึก ฮือๆๆ” เสียงหวานสั่นเครือเล่าความในใจ ทั้งสะอื้น

        ร่างสูงใหญ่คว้าร่างบอบบางเข้ามากอดแนบอกแน่น มือข้างหนึ่งโอบเอวบางแนบชิด
ส่วนอีกข้างลูบหัว ลูบหลังปลอบคนในอ้อมกอด ทั้งพูดพึมพังปลอบใจเบา
   
“ไม่เป็นไรๆ ข้าจะจะคอยอยู่ข้างๆเจ้าเอง ต่อไปนี้ข้าสัญญาว่าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเจ้า
ได้อีกข้าสัญญา ได้โปรดเด็กน้อยของข้าอย่าร้องไห้เลย น้ำตาของเจ้านั้นทำให้ข้ารู้สึกเจ็บใจ ที่
ไม่สามารถปกป้องดูแลเจ้าได้  .....................................

....................................................ข้ารักเจ้าแจ็คเด็กน้อยของข้า.................................”

        น้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือไปด้อยความเจ็บปวดเอ่ยปลอบใจ กล่าวคำสัญญาด้วยความสัจจริง
และจึงเอื้อนเอ่ยคำรักอันแสนหวาน ด้วยน้ำเสียงแววตาที่อ่อนโยน หวงแหน ห่วงหา
   
      เมื่อแจ็คได้รับทุกๆสิ่งในใจของร่างใหญ่โตนั้นดวงตาคู่สวนกลมโต สบกับตาคู่คมสีแดง
สด ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงงจัด ทั้งยังเห่อร้อนไปทั้งใบหน้า หยาดน้ำใสๆร่วงจากดวงตาด้วยความ
ยินดี ปิติ เมื่อได้พบกับความอ่อนโยนที่อลาม์คมีให้ ความอ่อนโยน ความห่วงหา ความรักใคร่ที่
ไม่ใช่การเสแสร้ง หากแต่สิ่งเหล่านี้นั้นออกมาจากใจจริงของคนตรงหน้า
        


      นับแต่วันนั้นแจ็คเด็กน้อยผู้ที่ดวงชะตานำพามาพานพบกับอลาม์คเนื้อคู้ที่เป็นคู่แท้
ทั้งคู่อาศัยอยู่ด้วยกันนั้นแต่นั้นเป็นต้นมา.......................................

...



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


แถมท้ายเล็กๆน้อยๆ


   “อลาม์คครับ”

   “หือ มีอะไรหรือเด็กน้อยของข้า”

   “คือ...ผมสงสัย ผมขึ้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรอครับ คือผมจำได้ว่าหมดสติไป แล้วพอตื่น
มาก็อยู่ในห้องของอลาม์คแล้ว....บอกผมได้ไหมครับ”แจ็คกล่าวพร้อมทำหน้าอ้อน

   “อืม...เรื่องมันก็มีอยู่ว่าหญิงหม้ายกับลูกของนางปีนขึ้นมาขโมยของน่ะ ข้าเลยสั่งให้
ทหาร นำสินสอดที่ข้าจะเอาไว้สู่ขอเจ้า ไปวางระเกะระกะ แถวๆหน้ากำแพง พอพวกนั้นเอาไป
หมด ก็โดนทหารของข้าไล่ตาม(เพราะข้าสั่ง) สองคนนั้นเลยรีบปีนกลับลงไปและตัดต้นถั่วทิ้ง
ระหว่างที่พวกนั้นเก็บของอยู่ข้าก็ไปหาเจ้า ก็พบเจ้าในสภาพที่ถูกทำร้าย อ่า ข้ายังจำได้ติดตา
ตอนนั้นเหมือนข้าตายทั้งเป็น ข้าจึงรีบพาเจ้ามาที่นี่ และรักษาเจ้าไงละ”

   “ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้ ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ” รอยยิ้มขอบคุณจากใจถูกส่งมอบ
ให้อลาม์ค ทำให้ความอดทนที่มีมาตั้งแต่ต้อนเฝ้าไข้หมดลง มือหน้ารั้งใบหน้าเรียวเข้าชิด
ประกบจูบอย่างดูดดื่ม หากแต่อ่อนโยนเป็นที่สุด และต่อจากนั้นทั้งคู่ก็...........................

...............................................................

...............................................

..................................

.........................

..................

.............

.......

....

...

.

.

.




โปรดติดตามตอนต่อไป


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลอยกระทงเสร็จก็รีบมาเลยนะนี่

อิอิ
คิดถึงเค้าไหมมม

ยังไม่จบนะค่ะเรื่องนี้ยังไม่จบ

เหลืออีก สอ อา มอ สาม ตอนนะ

น้องแจ็คกับพี่อลาม์ค

ยังไม่มีอะไรๆๆๆ กันเบย

เอ้า เม้นนนนนน

 

[hello_lovestory]

สุดท้ายแจ็คก็รอดปากเหยี่วซะที

[IsDeer]

จะเป็นยังไงต่อนะ 

[pamnana]

นึกว่าตอนนี้จบซะอีก 
ไม่เป็นไรต่อๆ หลุดพ้นจากคุณแม่กับคุณพี่จอมโหดซักทีนะแจ๊ค 

[ekuto]

ว้าวๆ หนุกมากๆเลย

[gayandmay]

สวัสดีค้า

กลับมาอีกครั้งพร้องของฝากส่งท้าย

จบแล้วค่ะ แต่อยากวาดรูปน้องแจ็คมาให้ดู

ก็เลยไปศึกษา โปรแกรม SAI

ผลที่ได้ก็คือ......
อุ๊ยเขิลๆๆๆๆๆๆ
จบแล้วนะค่ะ
ขอบคุณทุกเม้นที่เป็นกำลังใจให้เสมอมาค่ะ

 



[attachment deleted by admin]

[titansyui]

 

[morningflower]

น้องแจ็คกับท่านคลาม์คน่ารักมากๆ 

[dahlia]

น้องแจ๊คของเราจะได้มีความสุขซะที รอตอนต่อไปนะ

[MSeraph]

อลาม์คกับแจ๊คนี่มันเหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยอะ
ฟินนนนนนนนนนน
มารอด้วยคนค่ะ 

[gayandmay]

แจ็คกับถั่ววิเศษ ตอนแถมที่ 1 ผลการกระทำ


         หนึ่งปีต่อมา................................................................

เสียงพิณวิเศษแว่วมาตามลม เสียงที่เคยขับกล่อมให้รู้สึกสบาย แต่บัดนี้กลับฟังแล้วเศร้าสลดใจ
เสียงพิณแว่วมาตามลม เสียงที่เคยขับกล่อมให้รู้สึกอบอุ่น แต่บัดนี้ช่างบาดใจ เสียงนี้แว่วมาจากบ้านหลัง
ใหญ่โตโอ่อ่า ประดับตกแต่งเสียจนเกินจำเป็น ภายในนั้นมีเสียงโวยวายของบุคคลสองคนอยู่ตลอด

“ไอ้ไก่บ้านิ ออกไข่มาเดี๋ยวนี้!! ข้าจำเป็นต้องกินต้องใช้นะโว้ย!!” เสียงโวยวายของชายหนุ่มนัก
ขโมยดังขึ้นลั่นบ้าน

“เจ้าไก่หากวันนี้เจ้าไม่ออกไข่ทองคำมาให้พวกข้าสองคนข้าจะฆ่าเจ้าเสีย หึ” เสียงแหลมสูงของ
หญิงสูงวัยกล่าวอาฆาตไก่ทองคำ

กะ กะ กะต๊าก กุ๊กๆๆๆ...................

   สิ้นเสียงไก้ทองคำก็ออกไข่ออกมา แต่ก็เพียงฟองเดียวเท่านั้น

   “ฟองเดียว นี่แกคิดจะออกไข่ทองคำให้ข้าแค่วันละฟองอีกแล้วรึ!! โจค” เจ้าของเสียงแหลมเรียกลูก
ชายของตนเพื่อสั่งการ
   
“อะไร แม่”

   “เราคงต้องถอนขนมันไปขายด้วยแล้วละ ก็ในเมื่อมันให้ทองเราไม่พอใช้”เสียงน่ารังเกียจเอ่ยขึ้น

   “หึหึ เอาสิ วันนี้ข้าอารมณ์ดี จะถอนขนมันอย่างอ่อนโยนละกัน หึหึหึ”

สองแม่ลูกช่วยกันรุ่มทึ่งถอนขนออกมาจากตัวเจ้าไก่ทองคำ ที่จากที่แทบไม่เหลือขน จนตอนนี้
กลายเป็นไก้ไร้ขนหมอบอยู่บนโต๊ะ เลือดไหลนอง ด้วยถูกถอนขนทั้งเป็น
   
''ทำไมมันได้แค่นี้มันจะไปพออะไรละ”

   “แม่ ถ้ามันออกไข่เป็นทองคำได้ก็แสดงว่าในท้องมันมีแต่ทองคำน่ะสิใช่ไหม”

   “ใช่สิ ถูกของแกทำไมละ”

   “ก็ถ้าเราผ่าท้องมันออกมาเราก็จะมีทองคำใช้มากมายเลยไงละแม่”

   “โอ้ ดีมากโจค แกผ่าท้องมันเลย เร็วๆๆ”

   “ไม่ต้องบอกก็รู้น่ะแม่”

   หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ผ่าท้องเจ้าไก่ทองคำ เพื่อหาทองคำทันทีโดยไม่คิดตริตรองอะไรอีก สองแม่ลูกจึง
พบความผิดพลาดครั้งใหญ่ เพราะเมื่อคว้านเครื่องในของเจ้าไก่ทองคำออกมาแล้วกลับไม่พบอะไรเลย
ภายในตัวไก่ก็คือเครื่องในไก่ธรรมดาๆ เหมือนไก่ทั่วไป ไม่มีทองคำเลยแม้ซักก้อน

   “ทำไมมันไม่มีอะไรเลยละ!!” สองแม่ลูกตะโกนออกมาอย่างตกใจ

   “โอ้ไม่นะ ไม่นะๆๆๆๆ”

   “พลาดเสียแล้ว แล้วที่นี้เราก็จะไม่มีไข่ทองคำวันละฟองอีกแล้วโอ้ ไม่..............”

   สองแม่ลูกคร่ำควรอย่างเศร้าใจ ตกดึกคืนนั้นเองสองแม่ลูกได้ยินเสียง กุก กัก จึงออกมาดูที่
ห้องนั่งเล่น ก่อนพบว่า ข้าวของกระจุยกระจาย และพิณวิเศษที่เคยบรรเลงเพลงอยู่ตลอกเวลานั้นหายไป!!


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ณ แดนยักษ์


   ร่างบอบบางร่างหนึ่งกำลังทอดมองสวนพืชพันธุ์ อย่างเหม่อลอย อยู่เพียงลำพัง แต่แล้วก็มีลำแขน
แข็งแกร่งโอบกอดจากทางด้านหลังจนร่างบางสะดุ้ง ด้วยความตกใจ

   “อ๊ะ ตกใจหมดเลย อลาม์ค” เสียงหวานเอ่ยกับเจ้าของละแขนที่โอบตนอยู่

   “ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ้าตกใจหรอก เชื่อข้าสิ แจ็ค” เสียงทุ้มกล่าวอย่างอ่อนโยน

   “ครับ ผมเชื่ออลาม์คเสมอครับ” แจ็คตอบพร้อมยิ้มหวาน

   “ว่าแต่เจ้าเหม่ออะไร หือ บอกข้าได้ไหมคนดี”

   “ผมกำลังคิดถึงคุณแม่กับพี่โจคครับไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง” เสียงหวานดูเป็นกังวล

   “เจ้าช่างกตัญญูเสียจริง คนพวกนั้นไม่เป็นไรหรอกออกจะร่ำรวยเสียด้วยซ้ำ หากไม่โลภมากคงจะ
อยู่อย่างสุขสบายไปชั่วชีวิตเลยละ”

   “ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ให้อภัยพวกเค้า ขอบคุณที่ดูแลผม ขอบคุณที่...ให้ผมได้รักคุณ อลาม์ค”

สายตาหวานเชื่อม พร้อมกับแขนแกร่งที่กระชับอ้อมกอดมากขึ้น ใบหน้าคมก้มลงมามองหน้าหวานที่ตอนนี้
แดงก่ำไปทั่วทั้งใบหน้า ริมฝีปากของร่างสูงคลอเคลียที่ข้างแก้มแดง ก่อนจะกระวิบคำหวาน

   “ข้ารักเจ้า แจ็ค เด็กน้อยของข้า รัก...ตั้งแต่ได้พบหน้า คอยเฝ้ามองเจ้าอยู่เสมอ นับจากนี้ เจ้าจะอยู่
เคียงข้างข้าในฐานะภรรยาของข้า นายหญิงของที่นี่และราชินีของเหล่ายักษ์ได้หรือไม่”

   “ผะ...ผม คู่ควรแล้วหรอครับ ผมไม่มีอะไรเลย ที่คู่ควรกับอลาม์ค”

   “มีสิ เจ้ามีความรัก และหัวใจของข้าไงละ เด็กน้อย”   

   “ครับ ถ้าได้รักคุณ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ฐานะไหนก็ไม่สำคัญ แค่คุณให้ผมได้รักคุณก็พอ”

   “...ถ้าเช่นนั้น...เรามาช่วยกันสร้างรัชทายาทกันดีกว่า เด็กน้อย” น้ำเสียงแหบพร่า กระซิบเสียงง
กระเส่าอยู่ข้างหู ทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีระรื่อ ก้มน้างุด

   “ผมเป็นผู้ชายนะครับ จะท้องได้ยังไง อลาม์คละก็”

   “ได้สิ เพียงแคเราเชื่อมั่น ไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้ ณ ดินแดนแห่งนี้”

   “ตะ แต่...อื้อ...อะ...อลาม์ค...อ่า” ไม่ทันที่ร่างบางจะได้โต้แย้งริมฝีปากหนาก็ก้มลงมาฉกชิงคำพูด
ไปเสียแล้ว มือหนาข้างหนึ่งลดลงไปเกี่ยวเอวบางไว้ อีกข้างเชยคางเรียวให้รับจูบ แขนเล็กทั้งสองข้างเอื้อม
ขึ้นไปโอบลำคอหนาไว้ ด้วยความเคลิบเคลิ้ม ร่างบางซึ้งอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง
   อลาม์คถอนจูบออกมามองหน้าร่างบางซึ่งบัดนี้หากไม่ใช้แขนประคองไว้คงลงไปกองกับพื้นเป็นแน่
ใบหน้าหวานที่บัดนี้แดงกล่ำชวนมอง ริบฝีปากบางชุ่มน้ำลายที่ผึ่งจูบไป ดวงตาหวานเชื่อม
.

.

ทนไม่ไหวแล้ว

.

.


.......................................................ตัดฉับ..............................................................

คุณได้ยินประโยคเมื่อกี้ของอลาม์คไหม

ตอนต่อไป แจ็ค ป่องแน่ อิอิ


มาลงให้แฮปปี่ค่ะ

ถ้ามีเม้น ตอนเย็นจะลงฉาก ผลิตรัชทายาทนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ