......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38  (อ่าน 489218 ครั้ง)

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
อ่านแล้วเอ่อแบบว่า...เพชรใจเย็นจังจะคลอดอยู่แล้วไม่มีโวยวายเจ็บปวด นิ่งมาก แล้วก็อีกเรื่องคือเอ่อ...คลอดเร็วจัง อย่างน้อยมันก็น่าจะนานกว่านี้นะ แต่นี่คุยกันยังไม่ถึงไหนคลอดแหละ มันเร็วจนเราตกใจเลยอ่ะ

ออฟไลน์ mkx91

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :hao7: :o8: :impress2: o13

น้องต้นไม้ของแม่เพชรพ่อวินมาแล้ว!!!! ปลื้มปริ่มจริงๆค่ะ แถมคุณอาทิตย์ก็กลับมาแล้วด้วย ใจไม่สั่นแล้วด้วย ฮิฮิ แบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีๆแล้วสินะคะ ครอบครัวสุขสันต์สักที น้องเพชรก็กำลังน่ารักเลย จะมีโอกาสที่จะเห็นน้องเพชรพูดเพราะๆกับพี่วินบ้างไหมนะ ยังไงเป็นพ่อแม่คนแล้วก็ใจเย็นๆกันนะคะ ค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกันไปเนอะ :)

ออฟไลน์ ronlbb

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
น่ารักจังเนาะ

ออฟไลน์ Pam_ban

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
 :mc4: :mc4: :mc4:  ในที่สุดเพชรก็คิดได้ซะที   o13  ชีวิตจะได้มีความสุข  แต่แอบสงสารวินนะ  จะหึงเมียหน่อยก็ถูกเบรก  :laugh:  ก็......นะ  ทำกับเค้าไว้เยอะ จะพูดมากก็ไม่ได้  เป็นช่วงเวลาเอาคืนจริง ๆ  o18


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:



ออฟไลน์ whistle

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 766
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
ปรากฏว่าได้ลูกแฝด คนพี่เป็นลูกวิน คนน้องเป็นลูกของอาทิตย์ ^^

ออฟไลน์ whistle

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 766
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
ปรากฏว่าได้ลูกแฝด คนพี่เป็นลูกวิน คนน้องเป็นลูกของอาทิตย์ ^^

ออฟไลน์ ลิงน้อยสุดเอ๋อ

  • ถึงจะเหงา แต่ไม่ได้ง่าย
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-2
    • Fanpage
เย่ๆๆ คลอดแล้ว
หาน้องเพิ่มให้น้องต้นไม้เลยวิน  น้องจะได้ไม่เหงา


ปล. เห็นคำผิด เลยมาช่วยบอก
“เพชรเป็นไงบ้างวิน”
คุณย่าเข้ามาถามผม
“เข้าไปนานแล้วเหมือนกันครับคุณแม่ผมอยากจะเข้าไปดูจังเลย”  -> คุณย่า
ผมพูดอย่างกังวล

“วินไม่ได้ไม่เชื่อใจ  แต่มันอดคิดไม่ได้ เพราะวินกับอาทิตย์เคยรักกันมาก่อน” -> เพชร

ออฟไลน์ chandeliers.nun

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เรื่องนี้น่ารักมากเลย จะรอๆๆค้าบ :mew1:

เพรชมีสามีสองคนก้อดีนะ 3พีเลย :haun4:

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
วังสวาท


ตอนที่36



เช้านี้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงร้องของน้องต้นไม้  กวนผมตั้งแต่ตี4  สงสัยจะหิวนม ระหว่างที่ผมให้นมลูกไปนั้นก็มองไปที่วินนอนอยู่ที่โซฟา เปลี่ยนชุดแล้ว  สงสัยจะอาบน้ำตอนที่ผมหลับไปแล้ว  กินนมเสร็จเจ้าตัวเล็กก็หลับปุ๋ย  ผมเลยหลับตาลงอีกครั้งตื่นมาอีกทีก็8โมงเช้าแล้ว ลืมตาขึ้นมาก็เจอวินนั่งเล่นกับลูก  ชวนคุยนู้นนี้อย่างกับเจ้าตัวเล็กจะตอบได้

“น้องต้นไม้หน้าเหมือนใครเอ่ย  พ่อว่าเหมือนพ่อ เอ๊ะ หรือเหมือนแม่”

ผมหัวเราะเบาๆจนวินหันมามอง

“วินปลุกเพชรรึเปล่า”

“เปล่าหรอก”

ผมยิ้มให้วินไม่นานักพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับอาหารเช้าและยา  อาหารโรงพยาบาลก็ไม่มีอะไรมาก ผมก็ฝืนกินไปจนหมดเพราะต้องให้นมลูก  กินข้าวเสร็จวินก็เอาลูกมาให้ผมอุ้มเขาก็เข็นอาหารไปเก็บ ผมมองเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขน  หน้าเหมือนใครนะหรอผมว่าเหมือนผมนะ  แต่ก็มีส่วนคล้ายวินนิดๆ

“เพชรเป็นไงบ้างลูก”

แม่ผลักประตูเข้ามาพร้อมพ่อ พี่ส้ม และป้าสาว เรียกได้ว่ามากับเกือบหมด

“เจ็บแผลผ่าตัดนิดหน่อยครับแม่  แต่ก็ดีขึ้นแล้ว”

ผมเข้ามาลูบหัวผมพร้อมมองเจ้าตัวเล็ก  เจ้าตัวเล้กกระพริบตาน้อยๆให้คุณยาย

“ไหน มาให้ยายอุ้มหน่อย”

ผมยิ้มพร้อมส่งน้องต้นไม้ให้แม่  พ่อเลยเข้าไปดูหลาน พี่ส้มที่ถือโทรศัพท์มาด้วยถ่ายรูปใหญ่เลย

“มากันหมดแบบนี้  ใครจะทำอาหารเช้าละครับ”

“พวกป้าทำเสร็จไว้ตั้งนานแล้ว  ขอท่านหญิงมานี้ท่านก็ไม่ว่าอะไร”

ป้าสาวตอบยิ้มๆแล้วขออุ้มน้องต้นไม้ต่อ

“น้องชื่ออะไรเพชร น่ารักจังเลย ขาวจั๊วเหมือนแม่เลยนะ”

พี่ส้มหันมาถามผม

“น้องชื่อต้นไม้ครับ”

“แล้วชื่อจริงละ”

“เดี๋ยวท่านหญิงจะหาชื่อมาให้”

พี่ส้มพยักหน้าเข้าใจ  ทุกคนซื้อของมารับขวัญหลานเยอะแยะ เป็นพวกของใช้เด็ก ผมก็ซื้อเตรียมไว้บ้างแล้ว ยิ่งได้สมทบแบบนี้สบายไปเลย

“แม่ขอตัวกลับก่อนนะลูก  แล้วแม่ค่อยไปเยี่ยมอีกที่คอนโดคุณวิน ถ้ามีอะไรจะปรึกษาแม่โทรหาแม่เลยนะ”

แม่กับทุกคนขอตัวกลับเพราะนั่งกันได้สักพักแล้ว

“ครับ  ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่มาเยี่ยม”

ผมไหว้ขอบคุณทุกคน วินที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักยกมือไหว้ด้วย

“ดูแลกันดีดีนะลูก  เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว  มีอะไรให้ใจเย็นๆ คิดถึงลูกให้มากๆ”

พ่อเดินมากุมมือผมกับวินไว้  ผมยิ้มตอบพ่อแต่วินยกมือไหว้พ่ออีกครั้ง

“ผมจะดูแลเพชรและลูกให้ดีครับ”

ผมยิ้มส่งท้ายแล้วทุกคนก็เดินออกจากห้องไป  น้องต้นไม้ที่หลับอีกแล้วโดนคุณยายใส่ไว้ในกระบะนอน

“ลูกหลับทั้งวันเลยเนอะเพชร”

“ก็ลูกเพิ่งจะเกิดจะให้ทำอะไรมากละ”

พูดไม่ทันจบคุณหมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของผมและลูก

“แข็งแรงดีทั้งคุณแม่คุณลูกแล้วนะคะพรุ่งนี้ตอนค่ำๆก็คงออกจากโรงพยาบาลได้”

“ครับคุณหมอ”

ผมตอบคุณหมอที่กำลังเขียนบันทึกลงในชาร์ต คุณหมอยิ้มให้ผมก่อนขอตัวไปตรวจห้องอื่นต่อ

“หมอว่าไงบ้างตาวิน”

ท่านหญิงที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาคงสวนกับคุณหมอเลยถามขึ้น

“แข็งแรงดีทั้งแม่และลูกครับ พรุ่งนี้ค่ำๆก็คงออกจากโรงพยาบาลได้”

วินเป็นฝ่ายตอบแทน    ผมหันไปมองคุณชายบวรพจน์ พี่อาทิตย์ ที่มาด้วย แต่เซอร์ไพร์สไม่น้อยที่คุณหญิงนีรนุชมาด้วย

“ขอปู่อุ้มหลานหน่อยสิ”

คุณชายบวรพจน์หันไปพูดกับน้องต้นไม้ก่อนอุ้มขึ้นอย่างเบามือ

“หน้าเหมือนเพชรนะ  แต่บางมุมก็เหมือนตาวินตอนเด็กๆเลย”

“ใช่ แม่เห็นด้วย บางมุมเหมือนตาวินตอนเด็กๆมาก”

ท่านหญิงสมทบคุณชายบวรพจน์  ผมมองไปที่คุณหญิงนีรนุชที่ไม่กล้าจะเข้ามาร่วมแจม คุณชายบวรพจน์สังเกตได้จะยื่นน้องต้นไม้ไปให้ดูแต่ผมขัดขึ้นซะก่อน

“คุณชายครับ  พีขอน้องต้นไม้แปปนึงครับ  ยังไม่ได้กินนมเลย”

คุณชายบวรพจน์จึงอดไม่ได้ส่งน้องต้มไม้มาให้ผมก่อน  ผมเลยป้อนนมให้ลูกไปตามบทน้องต้นไม้เหมือนรู้งานกินนมตามซะงั้น 

“เอ่อ  เพชรไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณชายแล้วหรอก  เรียกคุณพ่อเถอะ”

คุณชายเห็นบรรยากาศเงียบๆเลยชวนคุยต่อ

“จะดีเหรอครับ”

ผมยังลังเล

“ดีสิเพชร  ยังไงเพชรก็เป็นเมียวินแล้วนี้”

วินพูดจบเดินเข้ามาโอบผมพร้อมมองหน้าพี่อาทิตย์  เหมือนจะบอกให้พี่อาทิตย์รู้

“ฉันเห็นด้วยนะเพชร  ต่อไปเธอก็เรียกฉันคุณย่าก็แล้วกัน”

ท่านหญฺงหันมาพูดกับผม  ผมยิ้มให้กับทุกคนแทนเพราะจะไหว้ก็ไม่ได้ลูกกินนมอยู่

“ขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่เอ็นดูเพชร”

................................


หลังจากนั้นผมก็ออกจากโรงพยาบาลมาเลี้ยงลูกที่คอนโดเอง  การเลี้ยงเด็กนี้มันไม่ง่ายเลย  นอนก็ไม่ค่อยจะได้นอน  ผมเป็นห่วงวินนะเพราะเวลาลูกร้องตอนกลางคืนเขาก็ตื่นด้วย ทำให้หลับๆตื่นๆ ตอนเช้าก็ต้องไปฝึกงานอีก

“วินเหนื่อยไหม  กลางคืนวินไม่ต้องตื่นมาช่วยเพชรเปลี่ยนผ้าอ้อมก็ได้นะ นอนไปเถอะ เดี๋ยวตอนเช้าก็ต้องไปฝึกงานอีก”

ผมคุยกับวินขณะนั่งกินข้าวกันในตอนเช้า  ส่วนเจ้าตัวเล็กตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ตอนนี้ก็หลับไปแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอก วินอยากจะช่วยเพชรบ้าง  เพชรเลี้ยงลูกคนเดียวทั้งวันก็เหนื่อยอยู่แล้ว”

วินตอบยิ้มๆทั้งๆที่สีหน้าเริ่มล้า  มันเป็นแบบนี้ติดต่อกันเกือบเดือนแล้ว ผมกลัวร่างกายวินจะไม่ไหว

“ไม่เป็นไรหรอก เวลาลูกหลับเพชรยังแอบงีบได้บ้าง วินไปฝึกงานก็เหนื่อยอีก”

“เพชรเป็นห่วงวินเหรอ  วินดีใจนะ”

วินสีหน้าแช่มชื่นทันที

“ก็มีกันอยู่แค่นี้แล้วจะให้ห่วงใครละ”

ผมตอบเสร็จเดินเอาจานไปเก็บแก้เขิน  แต่โดนวินสวมกอดจากด้านหลังซะก่อน

“ฟอด !!”

“แค่นี้ก็เป็นกำลังใจให้วินแล้ว”

ผมปล่อยให้วินกอดผมไว้อย่างนั้นไม่ขัดขืน  บางทีการที่วินกอดก็อบอุ่นไม่น้อยนะ

หลังจากนั้นวินก็ไปทำงานผมก็เลี้ยงลูกไป ให้กินนม ชวนคุยชวนเล่นไปตามประสา

“ออดดด !!”

เสียงออดดังขึ้นผมเลยเดินไปเปิดประตูเจอกับพี่อาทิตย์ผมเลยชวนพี่เขาเข้าห้อง

“พี่อาทิตย์ยังไม่กลับเหรอครับ  เพชรคิดว่าจะกลับไปแล้วซะอีก”

หลังจากออกจากโรงพยาบาลพี่อาทิตย์ก็มาเยี่ยมบ่อย แต่พี่อาทิตย์จะมาช่วงที่วินไม่อยู่เท่านั้น ที่ผมถามไปอย่างนั้นเพราะเห็นพี่แกหายไปเป็นอาทิตย์

“พี่กลับมาสองเดือนนะ เพชรก็รีบไล่พี่เลยนะ”

“เพชรเปล่าไล่นะ  แค่ถามเห็นหายไปเป็นอาทิตย์แล้ว”

ผมพูดแล้วนั่งลงบนพื้นเล่นกับลูกพี่อาทิตย์เลยมานั่งข้างๆ

“พี่หายไปช่วยงานคุณพ่อมา  ว่าแต่เพชรเถอะ พี่หายไปแบบนี้คิดถึงกันบ้างเปล่า”

พี่อาทิตย์พูดจบโน้มหน้ามาใกล้จนจมูกชิดกัน ผมมองเข้าไปในแววตาพี่เขาที่อ้อนวอนและหวานซึ้ง แววตานี้ที่เคยทำให้ผมหลงรัก ทำให้ผมอยากอยู่ด้วย  ผู้ชายคนนี้ที่ผมเคยรักมาตลอด  เราสองโน้มตัวกันจนเกือบจะจูบกันแต่มีเสียงดังขัดซะก่อน

“แง่ !!”

น้องต้นไม้ร้องดังขึ้น  ผมเลยผละออกจากพี่อาทิตย์แล้วมาอุ้มน้องต้นไม้พร้อมโอ๋ลูกแทน

“เป็นไรลูก  โอ๋ๆ  แม่อยู่นี้ครับ”

พอผมอุ้มเท่านั้นเจ้าตัวเล็กก็เงียบพร้อมจ้องผมตาใส  จริงๆแล้วน้องต้นไม้ไม่ใช่เด็กเลี้ยงยากนะ ไม่ขี้ร้องด้วย

“เอ่อ ที่พี่ถามว่าไงละเพชร”

ผมเลยหันไปสนใจพี่อาทิตย์ที่นั่งอยู่ 

“ก็แปลกใจนะครับที่หายไป”

ผมตอบพี่อาทิตย์แล้วก้มมองหน้าน้องต้นไม้  แม่ทำดีแล้วใช่ไหมลูก

“พี่คงมาสายไปแล้วใช่ไหมเพชร  พี่เคยคิดที่จะเสียสละเพชรให้พี่วินแล้วตัดใจ แต่พี่ทำไม่ได้ พี่คิดถึงวันเวลาของเราสองคนตลอด อยู่ที่นู้นพี่พยายามคบใครหลายคนเพื่อลืมเพชร แต่พี่ก็ยังคิดถึงเพชร”

พี่อาทิตย์พูดพร้อมมองหน้าผมด้วยสีหน้าอ้อนวอน  ผมเลยก้มมองหน้าลูกที่มีส่วนคล้ายวินมากอย่างเตือนใจตัวเองว่าอย่าหวั่นไหว

“เพชรไม่รู้จะตอบพี่อาทิตย์ยังไง  แต่พี่เพชรรู้คือตอนนี้เพชรมีลูกแล้ว  ลูกกับวิน”

ผมจ้องพี่อาทิตย์ตอบ

“พี่ไม่คิดมากเลยเพชร  แค่เพชรบอกมาว่ายังรักพี่  พี่จะคุยเรื่องนี้กับทุกคนเอง แล้วเราจะไปอยู่อังกฤษด้วยกัน  พี่จะรักและดูแลน้องต้นไม้เหมือนลูกตัวเอง”

“เพชรว่าอย่าเลยดีกว่าครับพี่อาทิตย์  เชื่อเพชรนะครับ สักวันพี่อาทิตย์จะได้เจอกับคนที่พี่อาทิตย์รักจริงๆ ที่ไม่ใช่เพชร”


ผมพูดจบยิ้มให้กับพี่อาทิตย์อย่างอ่อนโยน 

“เพชรรักพี่วินแล้วใช่ไหม”

พี่อาทิตย์ยังซักไซ้ไม่เลิก

“มันยังตอบไม่ได้ในตอนนี้หรอกครับ  เพชรรู้แค่ว่าวินคือพ่อลูกเพชร  เราคือครอบครัวเดียวกัน”

“พี่เข้าใจแล้วเพชร”

พี่อาทิตย์ยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ  ผมเลยยิ้มตอบ  พี่เขาก็พูดต่อ

“บางทีพี่ก็ไม่โทษใครหรอกนะเพชรที่เป็นแบบนี้  ถ้าวันนั้นพี่เข้มแข็งกว่านี้พี่ก็คงไม่เสียเพชรไป พี่วินอาจจะทำไม่ถูกในตอนแรก  แต่พี่เขาก็พร้อมจะปกป้องออกโรงเพื่อเพชรมากกว่าพี่ที่เอาแต่บอกว่ารักเพชร ถ้าพี่เชื่อใจเพชรกว่านี้  พี่คงไม่เสียเพชรไป”

“ช่างมันเถอะครับ  ทุกอย่างมันผ่านไปหมดแล้ว  บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกกับเราแบบนี้แหล่ะครับ”

ผมยอ้มให้พี่อาทิตย์แล้วอุ้มพาน้องต้นไม้ไปเปลี่ยนผ้าอ้อม

หลังจากนั้นพี่อาทิตย์ก็อยุ่เล่นกับน้องต้นไม้อีกสักพักก่อนจะขอตัวกลับไป  ระหว่างนั้นเราไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย

พี่อาทิตย์กลับไปความรู้สึกของผมคือโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก  แล้วก้มลงไปมองเจ้าตัวเล็กที่ตาแป๋วนอนมองผมอยู่

“แม่ทำถูกแล้วใช่ไหมลูก”


________________________________________________________________________________
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2014 05:52:29 โดย TanyaPuech »

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
วังสวาท


ตอนที่37



1ปีผ่านไป

ตอนนี้น้องต้นไม่1ขวบกว่าแล้ว เริ่มอ้อแอ้แล้ว หันเดินได้นิดหน่อยแล้ว  แต่ความซนนี้สิเล่นเอาผมกุมขมับเลยทีเดียว

“ต้นไม้อย่ากินรีโมทสิลูก”

ทุกๆเช้าจะป่วนแบบนี้ตลอด  ผมต้องตื่นเช้าอาบน้ำแต่งตัวให้เจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้ไม่เล็กเท่าไหร่ อ้วนแล้วก็ซนจริงๆเลยกลายเป็นเจ้าตัวแสบแล้ว  ยังต้องทำข้าวเช้าให้วินก่อนไปทำงานอีก  ตอนนี้วินเรียนจบแล้ว ใกล้รับปริญญาแล้ว ตอนนี้เลยมาทำงานในบริษัทของพ่อเขาเต็มตัว

“มาม่ะมาหาคุณพ่อนะครับตัวแสบ”

วินที่เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเข้าไปอุ้มน้องตอนไม้ไว้

“ไปดูคุณแม่กัน เช้านี้ทำอะไรให้พ่อกับต้นไม้กินกัน”

ผมหันไปมองวินที่อุ้มลูกเข้ามาในครัว  วินดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ เขาตัดผมสั้นขึ้นและเขาใส่เสื้อเชิร์ต กางเกงสแลคแบบนี้ยิ่งทำให้หล่อ ดูดีขึ้นไปอีก 

“ว่าไงครับคุณแม่  วันนี้มีอะไรกินบ้างเอ่ย”

วินพูดไปพลางเอามือน้องต้นไม้ขยับไปมา  เจ้าตัวแสบเหมือนชอบใจ หัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างอารมณ์ดี

“วันนี้มีไข่ตุ๋นให้น้องต้นไม้ แล้วก็มีไส้กรอกทอด กับขนมปังให้คุณวิน”

ผมพูดประชดใส่วินอย่างหมั่นไส้  วินเลยหน้ามุ่ยใส่ผม

“ไม่เรียกคุณวิน  เรียนคุณสามีสิ”

หน้ามุ่ยได้ไม่นานก็มาทำหน้าทะเล้นใส่ผมต่อ  ผมสะบัดหน้าไม่ตอบอะไรแล้วไปอุ้มลูกแทนเพราะวินจะได้กินอาหารเช้า ลูกจะได้กินข้าวด้วย

ระหว่างที่ผมนั่งป้อนข้าวลูกไปนั้นวินก็มานั่งกินอาหารเช้าไปเงียบๆมีการเงยมามองหน้าผมเป็นระยะๆ

“งอนวินเหรอ”

วินพูดขึ้นพร้อมทำหน้าอ้อนๆ

“งอนอะไรของวิน”

“ก็งอนที่วินพูดว่าสามีไง”

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ จนเจ้าตัวเล็กที่ผมป้อนข้าวอยู่หันมามอง

“อยู่กันมาเป็นปีๆแล้วจะมางอนอะไรแบบนี้”

“นั้นสิเนอะ”

วินพูดจบก็ยิ้มกว้างก้มลงไปทานอาหารต่ออย่างอารมณ์ดี

“แมะ”

น้อนต้นไม้ตีผมให้ป้อนข้าวต่อ เมื่อเห็นว่าผมหยุดไป

“ครับๆ  แม่ป้อนละครับ”

ผมเลยหันไปสนใจเจ้าตัวแสบที่กินเยอะจริงๆเลย

หลังจากทานอาหารเช้ากันเสร็จผมก็ตั้งให้น้องต้นไม้เล่นของเล่น  เจ้าตัวแสบของเล่นเยอะมาก พ่อเขาตามใจเกิน ไหนจะคุณทวด คุณปู่อีก  ผมละกลัวลูกจะเอาแต่ใจเกินเพราะแบบนี้แหละ

“เพชรๆมานี้หน่อย”

วินเรียกผมให้เข้าไปในห้อง  ผมเข้าไปเขาก็ส่งเนคไทน์ให้ผม

“อะไรเหรอวิน”

“ผูกเนคไทน์ให้วินหน่อย”

ผมยิ้มนิดๆก่อนจะเอาเนคไทน์มาใส่ให้วิน  จะว่าไปนี้ก็คงเป็นครั้งแรกที่ผมใส่เนคไทน์ให้เขา  เราสองคนอยู่ใกล้กันมากเลยนะ  ใกล้กันจนผมอดจะใจเต้นไม่ได้  เราสองคนไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้หรอกถึงจะอยู่ด้วยกันเป็นปีๆแล้วก็ตาม

“อะ เสร็จละ”

ผมผูกเสร็จ วินก็รวบผมเข้าไปกอดทันที

“วินดีใจนะที่เพชรผูกเนคไทน์ให้วิน ยอมให้วินใกล้ชิดมากขึ้น และยอมให้วินหยอกล้อมากขึ้น”

ผมยิ้มให้กับคำพูดของเขาแล้วมองหน้าวิน  ผู้ชายที่เขาอยู่ข้างๆผมมาตลอด

“ก็วินทำตัวดีมาตลอด”

ผมพูดจบวินยิ้มกว้างทันที

“วินรักเพชรนะครับ”

ผมยิ้มไม่ตอบอะไร  วินเลยพูดต่อ

“เพชรไม่ตอบพูดตอนนี้ก็ได้  วินรอได้ วินรอได้ทั้งชีวิตนี้ ขอแค่เราสองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ”

 “เราสองคนที่ไหน”

ผมพูดแล้วหยุดแค่นั้นวินหน้ามุ่ยทันทีผมเลยพูดต่อ

“ยังมีน้องต้นไม้อีกไง”

ผมพูดจบแล้วหัวเราะ  ฮ่าๆ วินหน้าเหรอหราแล้วพูดต่อ

“นั้นสิเนอะ”

เราสองคนมองตากันเงียบๆ  ผมไม่รุ้ว่าหน้าเราสองคนใกล้กันเรื่อยๆเมื่อไหร่  ปากใกล้กันเรื่อยๆจน

“จุ๊บ”

เราสองคนจุ๊บกันเบาๆ  วินจะพยายามแนบชิดกว่านั้นแต่มีเสียงขัดซะก่อน

“แมะ แมะ”

น้องต้นไม้เดินเตาะแตะเสียงดังมาแต่ไกล คงหาผมที่หายมานานเกินไป

เราสองคนเลยผละออกจากกัน  วินเลยเกาหัวแก้เขิน ผมก็แก้เขินโดยการเดินไปหาลูกแทน

“ว่าไงครับ”

ผมมองน้องต้นไม่ที่หน้ามุ่ย  ฮ่าๆ เหมือนพ่อไม่มีผิดเลย

“แมะ แมะ”

น้องต้นไม้พูดพร้อมยกมือให้ผมอุ้ม  ผมเลยอุ้มเดินไปหาวินที่ใส่เสื้อสูทเรียบร้อยแล้ว 

“ฟอด”

วินก้มลงมาหอมแก้มลูกแล้วพูด

“พ่อไปทำงานก่อนนะครับคนเก่ง ไม่ซนนะครับ”

น้องต้นไม้พยักหน้าเข้าใจแล้วเรียก

“ป้อ ป้อ”

วินหัวเราะแล้วก้มลองมาหอมแก้มผมด้วย

“ฟอด”

“วินไปทำงานแล้วนะครับ”

ผมจับแก้มแก้เขินแล้วพยักหน้า  วินคงรู้ว่าผมเขินเลยเดินออกไปยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

ผมยืนยิ้มนิดๆหันไปมองตัวเองที่กระจกหน้าแดงด้วยแหะ 

“แดง แดง”

น้องต้นไม้พูดแล้วชี้มาที่แก้มผม 

“พอเลยตัวแสบ  ไปกินนมกันดีกว่า”

ผมเลยอุ้มตัวแสบไปหน้าทีวี  แล้วเอาขวดนมให้ตัวแสบดูด  หันไปอีกทีก็หลับปุ๋ยแล้ว

ผมมองหน้าลูกที่หน้าเหมือนผมขึ้นทุกวันใครๆก็บอกอย่างนั้น  แต่บางมุมก็แอบเหมือนวินนะ ยิ่งนิสัยนี้ไม่ต้องพูดเลย เหมือนวินจริงๆ

“ครืน ครืน”

เสียงโทรศัพท์ผมสั่น  ผมเลยหยิบมาดูเป็นสายจากคุณย่า หรือท่านหญิงนั้นแหล่ะ

“สวัสดีครับคุณย่า”

“สวัสดีเพชร  ทำอะไรกันอยู่”

“นั่งดูทีวีครับ น้องต้นไม้เพิ่งหลับไป”

“อ๋อโอเค  เดี๋ยวบ่าย3ฉันจะให้คนไปรับนะ  ตอนเย็นมากินข้าวที่วังนะ”

“ได้ครับ แล้วจะให้ผมโทรบอกวินไหม”

“ไม่ต้องๆย่าโทรบอกวินแล้ว  ย่าให้คนไปรับเพราะวินจะได้ไม่ต้องวนรถมารับเพชรอีก”

“ครับคุณย่า”

หลังจากท่านหญิงวางสายไปผมก็ทำนู้นนี้ไปเรื่อย  เจ้าตัวแสบตื่นมาก็กิน เล่น ซน อยู่อย่างนั้น

“ไปอาบน้ำครับต้นไม้  แต่งตัวไปบ้านคุณทวดกัน”

เจ้าตัวแสบเข้าใจเลบยกมือให้ผมถอดเสื้อทันที  ผมถอดเสื้อผ้าเจ้าตัวแสบจนเสร็จก็พาตัวแสบไปอาบน้ำ

“อย่าซนลูกเดี๋ยวแม่เปียก”

ผมดุต้นไม้ที่เล่นฝักบัว

เจ้าตัวแสบดูจะไม่สะท้านจะเล่นฝักบัวมาทางผมอีก

“ต้นไม้ !”

ผมเรียกชื่อต้นไม้ดุ แบบเอาจริงเจ้าตัวแสบถึงจะหยุดเล่นแต่ยังไม่วายทำหน้ามุ่ยใส่ผม  ผมเลยเอาฟองสบู่ทาไปที่จมูกแกล้งเลย  เจ้าตัวแสบกลับกล้วเราะเอ้กอ้ากถูกใจ

กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวให้ต้นไม้เสร็จเล่นเอาเหนื่อย  ผมเปลี่ยนเสื้อผ้านิดหน่อย ไม่นานนักลุงคนขับรถก็มารับที่คอนโด  เราสองคนแม่ลูกเลยนั่งรถไปวังวาริชกานต์กัน

“มากันแล้วเหรอเพชร  น้องต้นไม้เหลนทวดให้ทวดอุ้มหน่อย”

ท่านหญิงก้มลงไปอุ้มเจ้าตัวแสบแล้วหอมฟอดใหญ่ 

“ไหนๆ  มาให้คุณปู่อุ้มบ้าง”

คุณชายบวรพจน์ที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นชวนน้องต้นไม้เล่นทันที

ผมมองคุณหญิงนีรนุชที่เดินตามหลังมา  คุณหญิงมีสีหน้าอยากจะเข้าไปเล่นกับต้นไม้แต่ไม่กล้า เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ต่อหน้าผมผมจะไม่ให้ลูกเข้าใกล้คุณหญิงนีรนุชเลย ผมอาจจะดูใจร้าย แต่ในฐานะแม่ ผมไม่ไว้ใจเขาหรอก

วินที่เดินเข้ามาทีหลังมานั่งข้างผมพร้อมกุมมือ ผมองหน้าวินวินไม่พูดอะไรเลยให้กุมมือไว้อย่างนั้น

“น้องต้นไม้ก็เริ่มโตแล้วเมื่อไหร่จะมีเหลนให้ย่าอีกละตาวิน”

ท่านหญิงกันมาพูดกับวินแล้วพูดกับผมต่อ

“ฉันอยากมีเหลนเยอะๆนะเพชร”

ผมอึกอักไม่รุ้จะตอบยังไงวินเลยตอบแทน

“อีกไม่นานครับคุณย่า  น้องต้นไม้มีน้องแน่นอน  เนอะๆ เพชรเนอะ”

ประโยคหลังหันมาพูดกับผม ผมตีมือวินไปเบาๆ  ท่านหญิงเลยยิ้มให้เราสองคน

หลังจากนั้นพวกเราก็ไปนั่งทานอาหารเย็นด้วยกัน  ก่อนจะกลับคอนโดผมพาน้องต้นไม้ไปหาคุณตาและคุณยาย แล้วก็พี่ส้ม กับป้าสาวด้วย  ได้นั่งคุยกับทุกคนในครัวแล้วก็นึกถึงบรรยากาศเมื่อก่อนที่ผมอยู่ที่นี้

______________________________________________________________


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2014 05:53:47 โดย TanyaPuech »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
วังสวาท


ตอนที่38


หลังจากกลับมาจากวังวาริชกานต์  ผมก็อาบน้ำให้น้องต้นไม้แล้วก็ส่งลูกเข้านอน  น้อนต้นไม้นอนเตียงๆข้างเราสองคน บางครั้งผมก็ไปนอนกับลูก

“เพชรไม่อาบน้ำเหรอ”

วินถามผมขณะที่ตัวเองเช็ดผมออกจาห้องน้ำ ใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวเปลือยท่อนบน  ผมมองหุ่นวินแล้วยังดีเหมือนเดิม ว่างๆวินจะยกเวท ซิตอัพที่ห้องตลอด

“เดี๋ยวไปอาบละ”

ผมเข้าไปอาบน้ำเสร็จมองตัวเองในกระจกในห้องน้ำแล้วตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก  ทำไมนะ ก็ไม่รู้เหมือนกัน บางทีอาจเพราะผมกับวินทำลายกำแพงบางอย่างที่กั้นไม่ให้เราเข้าใกล้กันออกไป

ผมออกมาแต่งตัวไปเรื่อยๆมองวินที่ใส่กางเกงนอนตัวเดียวนอน  เขาก็ใส่แบบนี้บ่อยแต่ทำไมในวันนี้ผมจึงตื่นเต้น แล้วอดชมหุ่นวินไม่ได้นะ  กล้ามหน้าอกที่ใหญ่พอดีรับกับหุ่น ซิคแพคที่เรียกตัวสวย กล้าแขนที่พอดีไม่ใหญ่จนน่ากลัว หุ่นวินดีพอๆกับนายแบบเลย ยิ่งรูปร่างสูงแบบนี้ ทำให้เขาหน้ามองมาก

“มองวินจนจะทะลุนะละ”

วินเอ่ยแซวผมผมเลยแก้เก้อโดยการเดินไปปิดไฟในห้องแล้วล้มตัวนอนข้างๆวิน  วันนี้หมอนข้างที่กั้นเราสองคนไว้ออกไปไหนไม่รู้  แต่ผมก็ไม่ได้จะถามถึงมัน

วินโอบกอดผมเบาแล้วเอาหน้ามาซุกตรงไหล่ผม  ผมรู้สึกถึงลมหายใจของเขาที่ถี่ที่หัวไหล่ของผม  ตอนนี้ใจผมเต้นตึกตักมาก  อาจเป็นเพราะผมห่างเรื่องแบบนี้มานานเกินไปแล้ว 

วิบโอบตัวผมเข้าไปอีกครั้งกอดแล้วเอาหัวผมไปซบตรงอกเขา  ผมตัดสินใจสักพักเลยยอมโอบกอดตอบเขา  พอผมโอบกอดตอบเขาเท่านั้น วินกอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม เรากอดกันแบบนั้นสักพักจนเหมือนวินจะทนไม่ไหวเลบเชยคางผมขึ้นแล้วพูดกับผมเบาๆ

“วินขอได้ไหม”

อิตาบ้า ใครเขามาขอเรื่องแบบนี้กันเล่า

“ถ้าบอกว่าไม่ละ”

ผมแกล้งยียวนวินไปงั้นแหล่ะ

“ถ้าบอกว่าไม่วินก็จะหยุด แล้วเข้าไปในห้องน้ำ”

ผมหัวเราะเบาๆกับคำตอบเขาแล้วขึ้นไปกระซิบหูวินเบาๆว่า

“ถ้าพูดมากกว่านี้จะไม่ให้”

ผมพูดจบเท่านั้นวินก็จับหน้าผมเข้าไปจูบทันที ผมเลยจูบตอบวินอย่างดูดดื่ม รสจูบของเขาช่างอ่อนหวาน ล้ำลึก ลึกซึ้งจนทำให้ผมมัวเมาในมัน

วินขึ้นคร่อมผมในขณะที่เราสองคนก็ยังจูบกันไม่ปล่อย วินก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอผมแล้วก็ถอดเสื้อผมออกแล้วก้มลงไปหยอกล้อกับยอดอกของผม  ทำเอาผมเสียวแต่ต้องกลั้นเสียงเอาไว้เพราะลูกนอนอยู่ไม่ไกลนัก  วินไต่ลงมาเรื่อยๆ ถอดกางเกงนอนผมออกแล้วลงลิ้นไปทั่วต้นขาและช่องทางของผม

“อ๊ะ อ๊ะ”

ผมพยายามกลั้นเสียงเอาไว้  วินเหมือนจะรู้ว่าผมกลั้นเสียงเพราะอะไรเลยแกล้งผมโดยการลงลิ้นให้หนักขึ้น  ผมเอามือที่ขยำผมของวินอยู่กระชากหน้าของวินขึ้นมาพร้อมบดจูบปิดเสียง  วินก็ตอบโต้ผมได้ถึงที่สุด

ผมผลักวินไปนอนข้างๆแล้วเอาคืนวินบ้างโดยการเลียยอดอกวินอย่างนัก กัดมันเบาๆให้วินเสียวที่สุด

“อ๊ะ อ๊ะ  เอาคืนกันใช่ไหม”

วินกระซิบพูดกับผมเบาๆ  ผมไม่สนใจไต่ลงมากระชากกางเกงวินออกแล้วกำแท่งความเปาชายที่แข็งจัดแล้วจัดการเลียมันตั้งแต่ยอดปลายจนถึงโคน แล้วลงลิ้นหนักๆที่ยอดของมัน

“อือ อื้ออออ”

วินเอาหน้าซุกหมอนเพื่อกลั้นเสียง  ผมเลยจัดหนักให้เขาไปอีก  วินที่เริ่มทนไม่ไหว จับหน้าผมมาจูบเพื่อกลั้นอารมณ์แล้วพลิกผมนอนข้างล่างแล้วขึ้นคร่อมเอาขาผมพาดบ่าเอา หยิบเจลที่หัวเตียงมาบีบเพื่อเบิกทางเข้าทีละนิดจนครบสามนิ้ว  ในขณะนั้นเขาก็จูบแลกลิ้นกับผมอย่างดูดดื่มเพื่อให้ผมบรรเทาความปวด ที่ช่องทางนั้นไม่ได้มีใครเข้ามานานแล้ว

“ของจริงละนะ อ๊า”

วินกระซิบข้างหูแล้วสอดใส่ของเขาเข้ามาทีละนิด ความใหญ่โตของมันทำให้ผมนิ่วหน้าเจ็บ

“เบาๆหน่อยวิน”

“ทำไมฟิตแบบนี้จ้ะเมียจ๋า”

ผมตีแขนวินเบาๆที่ทะลึ่ง  วินตัดสินใจกระแทดทีเดียวเข้ามามิดลำ ผมจะร้องเสียงดังแต่วินมาบดจูบปิดปากผมซะก่อนไม่งั้นได้ร้องลั่นแน่  วินเลยจูบให้ผมเคลิ้มบรรเทาอาการเจ็บนิดๆ

วินค่อยๆขยับจากเบาเป็นแรงขึ้นเรื่อยๆจนเตียงดัง

“เอี๊ยดดดด  อ๊าดดดด”

“เบาๆหน่อยวิน อ๊ะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊ะ ”

“ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า เสียววว ซี๊ดดดด”

วินก้มลงมาจูบผม ผมเลยช่วยตัวเองไปด้วยไม่นานผมก็เสร็จก่อนเขา  วินกระแทกแรงๆอีก2-3ครั้งแล้วก็ปล่อยของเหลวของเขาเข้ามาใส่ตัวผม วินก็ฟุบบนไหล่ผม  เหงื่อขึ้นเต็มหน้าเขาเลย ทั้งๆที่เขาก็เปิดแอร์ ว่าแต่เขาผมก็เหงื่อแตก

“เสร็จก็เอาออกไปได้แล้ว”

“รีบไปไหนละเมียจ๋า ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล”

วินพูดแค่นั้นจะเริ่มต่อแต่ผมห้ามซะก่อน

“ไปที่โซฟาเถอะ  เดี๋ยวลูกตื่น”

ผมบอกกระซิบข้างหูวิน  วินยิ้มกว้างแล้วอุ้มผมขึ้น

“จัดไปจ้ะเมียจ๋า”

วินอุ้มผมมาที่โซฟาข้างนอกแล้วกิจกกรมของเราสองคนก็เริ่มต่อ



ผมลืมตาขึ้นมาในตอนสายอีกวัน มองไปที่นาฬิกาแล้วตกใจ  ตายละน้องต้นไม้จะกินข้าวรึยังเนี้ย หันไปมองวินข้างๆก็ไม่เจอแล้ว เมื่อคืนเล่นกันซะเกือบเช้ายังมีแรงตื่นอีกนะ

ผมออกมาข้างนอกก็เจอวินที่นั่งเล่นกับลูกอยู่หน้าทีวี

“แมะ แมะ”

เจ้าตัวแสบเด้งตัวขึ้นทันทีที่เห็นผม  ผมยิ้มให้ตัวแสบแล้วถามลูกขึ้น

“กินข้าวรึยังครับต้นไม้”

“กิน กิน”

น้องต้นไม้ตอบอย่างนั้นแปลว่ากินแล้ว ผมเลยหันไปมองวินที่ยิ้มหน้าสดใส

“วินทำอะไรให้ลูกกินเหรอ”

ผมถามวิน

“ก็ไข่ตุ๋น วินสั่งจากข้างล้างมา  วินสั่งอาหารมาให้เพชรด้วยนะ ไปกินได้เลย”

วินตอบ  ว่าแล้วเชียวคุณชายอาชวินทำกับข้าวเป็นซะที่ไหน

“อื้ม แล้ววินไม่ไปทำงานเหรอ”

“ไม่ไปหรอก หยุดบ้าง เมื่อคืนทำทั้งคืนละ”

ผมพูดพร้อมทำหน้าหื่นใส่ผม  ผมเลยปาของเล่นของน้องต้นไม้ใส่

“โอ้ย !!”

ทำเป็นโอดโอยเกินจริงเดี๋ยวเถอะ  น้องต้นไม่เห็นสนุกเลยช่วยปาห้องเล่นใส่วินด้วย

“เย้ เย้”

เจ้าตัวแสบร้องเสียงลั่นเมื่อวินยอมแพ้

“พ่อแพ้แล้วครับ  ยอมให้น้องต้นไม้กับคุณแม่แล้วครับ”

พูดไม่พอยังส่งสายตาวิบวับมาอีก  ผมขึ้เกียจเถียงกับวินเลยไปล้างหน้าเสร็จก็มากินอาหารที่วินสั่งไว้ให้  เปิดดูก็เป็นพวกของชอบผมทั้งนั้น  ผมนั่งกินข้าวไปเรื่อยๆมองสองคนพ่อลูกที่นั่งเล่นกันอยู่แล้วอดยิ้มไม่ได้ ตั้งแต่มีน้องต้นไม้วินเป็นพ่อที่ดีคนนึงเลยละ  มักมีกิจกรรมมาเล่นกับลูกเสมอ


6เดือนผ่านไป

ตอนนี้น้องต้นไม้จะ1ขวบครึ่งแล้ว  พูดเริ่มเก่งขึ้นแล้ว เดินปร๋อแล้ว ตอนนี้เลยซนมากกกก

“อ้วก อ้วก”

“เพชรเป็นอะไรมากรึเปล่า  ไปหาหมอเถอะ วินเห็นเพชรเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะแล้วนะ”

วินถามผมขณะที่ตัวเองก็ช่วยลูบหลังผมด้วย

“อื้มก็ได้”

ผมพยักหน้าให้วินแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำเจอเจ้าตัวแสบยืนหน้างงอยู่

“แม่ แม่ เป็น ไร”

เจ้าตัวแสบถามผม  ผมเลยนั่งยองๆคุยกับเจ้าตัวแสบ

“แม่แค่ไม่สบายนิดหน่อยครับ”

ผมตอบลูกวินก็ไปเอากุญแจรถจะออกไปโรงพยาบาลกัน

“หา หมอ หมอ ฉีด ยา”

เจ้าตัวแสบเหมือนจะรู้เลยเข้าไปกอดขาพ่อทันที  วินหัวเราะร่าแล้วอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้น

“ใช่ครับ  ถ้าน้องต้นไม้ดื้อพ่อจะให้ฉีดต้นไม้ด้วย”

“ไม่ ไม่ ดื้อ”

เจ้าตัวแสบปฎิเสธทันที  ผมหัวเราะเบาๆแล้วออกจากห้องไปโรงพยาบาลกัน



“หมอดีใจด้วยนะคะ  คุณท้องได้4เดือนแล้ว”

คุณหมอบอกผมกับวิน  วินยิ้มร่าทันที

“จริงเหรอครับหมอ”

“จริงคะ ท้องได้4เดือนแล้ว  แปลกนะคะ ไม่มีอาการเลยเหรอกว่าจะรู้ก็4เดือนแล้ว”

หมอหันมาถามผม

“ก็มีอาการแพ้บ้างครับ แต่ไม่เยอะ”

“อ๋อคะ ดีแล้ว ท้องที่สองแล้วใช่ไหมคะ”

หมอหันมาถามผมเพราะเห็นน้องต้นไม้นั่งบนตักวิน

“ใช่ครับ”

ผมยิ้มตอบคุณหมอ  หลังจากนั้นเราก็ฝากครรภ์ที่นั้น

“คุณแม่จะมีน้องแล้วต้นไม้ดีใจไหมครับ”

วินถามลูกเมื่อถึงห้องแล้ว

“น้อง น้อง เย้ เล่นกัน”

เจ้าตัวแสบที่หวงแต่เล่นดีใจ

“น้องยังเล่นกับต้นไม้ไม่ได้นะครับ  น้องยังอยู่ในท้องคุณแม่”

วินตอบลูก  เจ้าตัวแสบได้ยินอย่างนั้นก็เอาหน้ามาแนบหน้าท้องผม

“ไหน ไหน”

“ฮ่าๆๆ”

ผมกับวินหัวเราะเสียงดังลั่นทำท่าทีของลูก

_________________________________________________________________________
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2014 05:55:05 โดย TanyaPuech »

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
วังสวาท


ตอนที่39 (อวสาน)



2ปีผ่านไป



“ต้นไม้ครับ  อย่าวิ่งลูกเดี๋ยวหกล้ม”

ผมห้ามต้นไม้ทันทีที่วิ่งเล่นที่ชายหาด  ตอนนี้พวกเราอยู่ภูเก็ตกัน มาเที่ยวกันทั้งครอบครัว ท่านหญิงพจนีย์  คุณชายบวรพจน์  คุณชายบวรพัตร คุณชายบวรพิธย์ คุณหญิงนีรนุช อาดารกา คุณพ่อ คุณแม่ผมก็มา  ที่สำคัญพี่อาทิตย์ก็กลับมาแล้ว เพราะเรียนจบแล้ว งานนี้เลยเหมือนมาเลี้ยงที่พี่อาทิตย์เรียนจบด้วย

“นานๆมาทะเลสักที  ขอต้นไม้วิ่งหน่อยนะ”

เจ้าตัวแสบไม่ยอมฟัง นับวันยิ่งแสบขึ้นเรื่อยๆ

“เข้ามาในบ้านก่อนลูก  ตอนนี้ยังเที่ยงอยู่แดดร้อน  ไว้เย็นๆเดี๋ยวแม่ให้วิ่งเต็มที่เลย”

เจ้าตัวแสบยืนคิดนิดนึงเลยยอมเข้าในบ้านพักที่เราจองไว้ 

“ไหน  น้องต้นไม้ไปซนถึงไหนมาครับ”

วินที่อุ้มน้องต้นน้ำออกมาก้มลงไปถามเจ้าตัวแสบ

“นิดหน่อยเองฮะ คุณแม่บอกว่าค่อยวิ่งอีกตอนเย็น  ให้น้องต้นน้ำมาวิ่งด้วยนะ”

น้องต้นไม้หันไปถามพ่อของเขา

“น้องต้นไม้ยังวิ่งไม่เก่งครับ  ไว้รอบหน้านะครับ”

“ได้ฮะ”

เจ้าตัวแสบพยักหน้าเข้าใจ แล้ววิ่งไปอ้อนคุณยายเพราะหิวแล้ว  ผมส่ายหน้ากับความแสบของน้องต้นไม้

“แม่ แม่”

น้องต้นน้ำหันมาหาผมจะให้ผมอุ้ม   ตอนนี้น้องต้นน้ำ1ขวบกว่าๆแล้ว เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่หน้าค่อนข้างเหมือนผมเป๊ะๆเลย

“มาม่ะ มาหาแม่”

ผมรับลูกมาจากวิน  วินยิ้มน้อยๆก่อนโอบผมเข้าบ้านไป

เข้าไปก็เจอน้องต้นไม้นั่งกินข้าวผัดปูอยู่กับพี่อาทิตย์

“แม่ดูสิฮะ  อาอาทิตย์แย่งน้องต้นไม้กินหมดเลย”

เจ้าตัวแสบฟ้องทันที

“ขี้ฟ้อง  อาแย่งตรงไหน ช่วยกินตังหาก ฮ่าๆ”

พี่อาทิตย์หัวเราะร่า  น้องต้นไม้ก็ยอมเชื่อซะงั้น  พี่อาทิตย์กลับมารอบนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไปตามกาลเวลา  และดูสดใสขึ้น ไม่เหมือนตอนที่เราเจอกันล่าสุด

“เพชรหิวไหม”

วินหันมาถามผม

“ก็หิวนิดหน่อยนะ”

“งั้นเดี๋ยววินไปตักข้าวผัดมาให้นะ กินกันสองคน”

วินพูดยิ้มๆ   เราสองคนอยู่ด้วยกันมาก็3ปีจะ4ปีแล้ว  วินก็ยังเสี่ยว หวานเหมือนเดิม  ผมว่าดีนะ เอ๊ะ หรือเป็นเพราะผมชินแล้ว

วินไปตักข้าวมาจานเดียวแต่เรากินกันสองคนส่วนน้องต้นน้ำก็ปล่อยให้ไปป่วนพี่ชายเขา  ผมจะเลี้ยงให้พี่น้องอยู่ด้วยกันจะได้รักกัน น้องต้นไม้ก็จะใจเย็นมากเมื่ออยู่กับน้องต้นน้ำ ไม่แสบเหมือนตอนอยู่กับผม

“ไม่เอา ต้นน้ำอย่าเล่นนะฮะ เดี๋ยวพี่ต้นไม้กินข้าวเสร็จก่อนเดี๋ยวไปเล่นด้วย”

น้องต้นน้ำเอิ้กอ้ากเหมือนจะเข้าใจ  ต้นไม้เห็นอย่างนั้นจึงรีบกินจะได้รีบมาเล่นกับน้อง

“เป็นไงกันบ้างเด็กๆ”

ท่านหญิงเดินเข้ามาในบ้านหลังที่พวกเราพัก ท่านมองพวกเราแล้วน้ำตาคลอ

“ย่ารู้สึกว่าวันเวลามันเร็วจริงๆ ดูสิตาวินที่ย่าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก โตเป็นผู้ใหญ่มีการมีงานทำ มัครอบครัว มีลูกแล้ว  ตาอาทิตย์อีกย่ายังจำตอนเด็กๆได้เลย ดูตอนนี้สิ เรียนจบเป็นหนุ่มหล่อแล้ว”

ท่านพูดแล้วเข้ามาลูบหัววินกับพี่อาทิตย์

“เพชรด้วยนะ  เด็กที่ฉันเห็นตั้งแต่เด็กๆ  ตอนนี้กลับเป็นผู้ใหญ่ขึ้น โตขึ้นเยอะเลย”

ผมยิ้มให้กับท่าน

“คุณย่ามาซึ้งอะไรตอนนี้ละครับ  เห็นไหมน้องต้นน้ำงงหมดเลย”

วินพูดขึ้นแล้วทุกคนก้มองที่น้องต้นน้ำที่นั่งมองคนนู้น คนนี้ทีสลับกันตาแป๋ว

“ฮ่าๆ  นั้นสิเนอะ  มาๆต้นน้ำลูก มาให้ย่าอุ้มหน่อย”

น้องต้นน้ำเดินไปให้คุณทวดอุ้มทันที

“ย่ายังอยากอุ้มเหลนผู้หญิงบ้างนะตาวิน   เอ๊ะ หรือต้องรอของตาอาทิตย์ดี”

ท่านหญิงหันมาพูดกับวินก่อนจะหันไปหยอกพี่อาทิตย์

“ผมพยายามอยู่เรื่อยๆครับคุณย่าใช่ไหมจ้ะเพชร”

วินพูดพร้อมโอบไหล่ผม

“โห คุณย่าให้ผมมีแฟนก่อนเถอะค่อยถามถึงหลาน”

พี่อาทิตย์โอดโอยทันที

“งั้นก็รีบมีซะสิตาอาทิตย์”

“ของแบบนี้รีบได้ซะที่ไหน  เมื่อถึงเวลามันมาเองแหล่ะครับคุณย่า”

พี่อาทิตย์ตอบยิ้มๆ   ผมดีใจนะที่เขาพร้อมจะเปิดรับคนใหม่แล้ว  ผมอยากเห็นพี่อาทิตย์มีความสุขบ้าง



ตอนเย็นมีงานเลี้ยงปิ้งย่างกันเล็กน้อย  ผมนั่งป้อนทั้งต้นไม้ต้นน้ำจนทั้งคู่อิ่มพุงกางเลย

“เพชรกินบ้างสิ  เอาแต่ป้อนลูก”

วินหันมาแกะกุ้งให้ผม

“ก็กินอยุ่เรื่อยๆนี้ไง  กินกับลูก”

“แม่ฮะ  ต้นไม้หิวน้ำ”

น้องต้นไม้หันหาน้ำ ผมเลยชี้ให้ลูกไปเอาที่หัวโต๊ะ

“ไปตรงนู้นเลยลูก”

น้องต้นไม้พยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะเดินไปที่หัวโต๊ะจะรินน้ำเองก็ไม่กล้าผมเลยเดินไปจะรินให้แต่เจอคุณหญิงนีรนุชยื่นให้น้องต้นไม้ซะก่อน  น้องต้นไม้หันมามองหน้าผม ผมเลยพยักหน้าไป น้องต้นไม้เลยรับมา

“อย่าลืมไหว้ขอบคุณคุณย่าสิลูก”

ผมพูดจบคุณหญิงนีรนุชยิ้มออก 

“ขอบคุณฮะคุณย่า”

น้องต้นไม้ไหว้ขอบคุณคุณหญิงนีรนุช

“เอ่อ ต้นไม้ไปกินบาร์บีคิวกับคุณย่าทางนู้นไหมครับ”

คุณหญิงพูดจบหันมามองหน้าผม  ผมเลยพยักหน้าให้น้องต้นไม้ไป  น้องต้นไม้เลยเดินไปจับมือคุณย่าแล้วเดินไปกินบาร์บีคิวกัน   ก่อนจะเดินออกไปผมได้ยินเสียงเบาๆจากคุณหญิงนีรนุช

“ขอบใจนะเพชร”

ผมยิ้มตอบกับคำพูดของคุณหญิงนีรนุช คุณหญิงก็ยิ้มตอบ แล้วพาเจ้าตัวแสบไปกินบาร์บีคิว 

ผมกลับมานั่งที่เดิมเจอวินที่นั่งมองเราอยู่ตลอด

“วินดีใจนะที่วินให้อภัยคุณแม่แล้ว”

ผมยิ้มก่อนจะตอบวิน

“ชีวิตคนเรามันสั้นเกินกว่าจะมาเกลียดใครอยู่ตลอดเวลา  ถ้าคุณหญิงเขาพร้อมที่จะเปิดใจ  เพชรก็พร้อมที่จะให้อภัย คนเรามันเริ่มใหม่กันได้ตลอด ถ้าคิดจะเริ่ม”

ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ  บางทีวันเวลาที่ผ่านมาก็สอนให้ผมรู้อะไรหลายๆอย่าง  แล้วอีกอย่างคุณหญิงนีรนุชก็คือย่าของน้องต้นไม้ต้นน้ำ แม่ของวิน ถ้าคิดจะอยู่กับแบบมีความสุขก็ต้องรู้จักเปิดใจแล้วให้อภัย

“ดีแล้วละเพชร”

วินโอบไหล่ผม  ผมเลยซบไหล่วินตอบ

ระหว่างทานไปเรื่อยๆ  น้องต้นน้ำพี่อาทิตย์ก็มาเอาไปเล่นด้วย  วินก็หายไปเข้าห้องน้ำนานแล้ว  ผมเลยจะเดินกลับห้องแต่กลับมีพนักงานของทีนี้เอากระดาษอะไรบางอย่างมาให้แล้วเดินจากไป

** เดินไปที่ต้นมะพร้าวข้างหน้าสิ **

ผมหันไปข้างหน้าเจอต้นมะพร้าวต้นนึงอยู่เลยเดินไป  ผมรู้สึกใจเต้นตึกตักไปหมดเหมือนเกมส์ๆนี้มันเคยเกิดขึ้น

ผมเดินไปถึงต้นมะพร้าวก็เจอลูกศร ผมเลยเดินตามลูกศรไปเรื่อยๆ ก็เจอวินที่นั่งบนเก้าอี้ตัวยาว ใส่เสื้อเชิร์ตแขนสั้นปลดกระดุมออกหมดอวดแผ่นอกแกร่งแล้วก็หน้าท้องแสนเซ็กซี่ อยู่กลางชายหาดที่แถวนี้ดูจะเงียบสงบ  แสงจันทร์ที่ทอแสงออกมาขับให้ใบหน้าของวินยิ่งหล่อเหลาขึ้นไปอีก  วินยิ้มให้ผมก่อนที่จะหยิบกีต้าร์ข้างๆมาเล่น

“เธอเหนื่อยไหม ที่ต้องทนกับคนไม่เอาถ่าน
เธอเบื่อไหม ที่ยังยอมให้คนไม่ได้ความ
ขอโทษจริงๆ ที่ฉันทำให้เหนื่อยใจ

ฉันยอมรับ ฉันไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่
และฉันพอรู้ ที่ทำดีให้เธอยังน้อยไป
แต่เธอยังทนอยู่ ยังเหมือนเดิมไม่ไปไหน”

วินร้องเพลงไปพร้อมกับเล่นกีต้าร์ โดยสายตาเขาจับจ้องผมอยู่ตลอดเวลา

“ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน
ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป
ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ”

พอถึงท่อนนี้วินร้องดังขึ้น เหมือนจะให้มันดังมาถึงผม อยากให้ผมรับรู้ สายตาเขาที่จ้องกับผมตลอดเวลาทำเอาผมอดเขินไม่ได้จริงๆ

“คนอย่างฉัน ให้มันดีกว่านี้ก็ลำบาก
แต่นับจากนี้ ฉันจะดีกว่านี้ฉันรับปาก
จะยากเย็นเท่าไหร่ จะขอทำให้สุดใจ

ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน
ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป
ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ

ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน
ถึงฉันจะดีจะเลวขนาดไหน
และคนอย่างฉันก็คงจะขอ รักเธอตลอดไป
ให้คุ้มที่เธอได้ไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ

จะดีจะเลวฉันยังมีเธอ จะเป็นคนที่รักเธอเสมอ
ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ”


วินร้องเพลงจบแล้วเข้ามากอดผม พร้อมยังพูดประโยคจากเพลงนั้นอีกครั้ง

“จะดีจะเลวฉันยังมีเธอ จะเป็นคนที่รักเธอเสมอ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ”

พูดไปพลางกอดผมโยกตัวไปพลาง  ผมน้ำตาคลอตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามากอดแล้ว วินก้มลงมามองหน้าผมแล้วยิ้ม

“วินรักเพชรนะครับ  ขอบคุณที่ให้โอกาส  ขอบคุณที่ให้อภัยผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง  ขอบคุณที่ให้ผู้ชายไม่เอาถ่านคนนี้ได้พิสูจน์ตัวเองว่าพร้อมจะเป็นพ่อที่ดี และเป็นสามีที่ดีของเพชร ขอบคุณนะครับที่อยู่ข้างๆกัน”

ผมมองวินแล้วน้ำตาไหล  ไม่ใช่เสียใจแต่เป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มยินดี  น้ำตาแห่งความสุข

“เพชรก็ขอบคุณวินที่รับผิดชอบ  ขอบคุณวินที่ขอโอกาสจากผู้ชายคนหนึ่งที่เคยทำร้ายวินไม่น้อย  ขอบคุณที่วินปรับปรุงตัว  ขอบคุณที่ทนเพชรมาจนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าเพชรจะไม่ค่อยดีกับวินเท่าไหร่ก็ตาม แต่หลังจากนี้เพชรจะเป็นภรรยาที่ดีของวินนะ ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกัน”

ผมพูดจบวินก้มลงมาจูบผมเบาๆแล้วค่อยๆลึกซึ้ง ดูดดื่ม เราจูบกันอยู่นานภายใต้เสียงจันทร์ที่เดือนเต็มดวง

เราสองคนปละออกจากกันโดยสายตาของเรายังหวานเชื่อมกันอยู่ ผมกระซิบที่หูวินเบาๆ

“มีอยากที่เพชรลืมบอกวิน  เพชรเริ่มจะรักวินแล้วละ”

ผมพูดจบวินก็เข้ามาจูบผมซ้ำอีก  เราสองคนผละออกจากกันอีกครั้งวิ่งนั่งคุกเข้าข้างหน้าผม ก่อนล้วงแหวนจากกระเป๋ากางเกงออกมา

“แต่งงานกับวินนะครับ”

ผมตอนนี้อึ้งไปหมด  วินขอแต่งงาน

“วินรู้ว่าเราสองคนอาจจะข้ามขั้นกันมาเยอะ  แต่วินอยากจะให้เราสองคนมีพิธีเหมือนคู่อื่นเขา  แต่งงานกันนะครับ”

วินพูดพร้อมมองหน้าผมด้วยสายตาหวานฉ่ำ  ผมเลยตอบว่า

“แต่งสิครับ”

ผมพูดจบวินก็สวมแหวนให้ผม  จูบมือผมหนึ่งที แล้วก็ลุกขึ้นมาจูบปากผมอีกครั้งอย่างดูดดื่ม  เราสองคนยืนจูบกันอย่างนั้นนานแสนเนิ่นนานใต้แสงจันทร์ที่เป็นพยานรักของเราทั้งสองคน

“คุณพ่อ คุณแม่”

น้องต้นไม้เสียงดังมาแต่ไกล  ผมหันไปมองก็เจอน้องต้นไม้ที่จูงมือน้องน้ำเดินมาหาเราสองคน

ผมกับวินผละออกจากกันแล้วมองไปที่ลูกของเราสองคน  หลังจากนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องของเราสองคนแล้ว แต่เป็นเรื่องของครอบครัวเรา  ผมกับวินเรายิ้มให้กัน ก่อนเดินกันไปหาลูก ลูกของเราสองคน   




อวสาน
[/size]


______________________________________________________________________________

ใครมาอ่านทันตอนแรกบ้างแนะนำให้อ่านใหม่นะ  คนเขียนลงผิด  เบลอเลย แต่งเสร็จตอนตี5.35 เลยผิดพลาดเล็กน้อย

เอาละ เวิ้นเว่อใหม่  เอาเป็นว่าขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน  ขอบคุณทุกท่านที่คอมเม้นต์  ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ

กันเรื่อยมา  ขอบคุณที่ติชม  ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน  และขอบคุณที่ทำให้ความฝันของเด็กคนนึงเป็นจริง

ตอนแต่งเสร็จตื้นตันมากที่ตัวเองทำได้ แต่งนิยายจบ  เป็นอะไรที่ภูมิใจในตนเองมาก

ตอนแต่งบรรทัดสุดท้ายเหมือนจะร้องไห้  ฮ่าๆ คนเขียนเพ้อเจ้อ  แบบรู้สึกเหมือนส่งลูกถึงฝั่งฝันอะไรแบบนั้น

ปล ตอนพิเศษมีแน่นอน  แต่รอน่อยนะครับ

ปล.2 ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42897.0

ปล.3 http://www.youtube.com/watch?v=iJGz3qbaE_A   เพลงที่วินร้องให้เพชร  คนไม่เอาถ่าน บิ๊กแอส

 :3123: :L2: :กอด1: :mew1:   อ่านจบแล้วติชมได้นะครับ จะเอาไปปรับปรุงเรื่องต่อไป :pig4: :pig2:




ออฟไลน์ คุณชายลูกหมู

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :z1: เอ๊ะๆอย่าบอกว่าพี่อาทิตย์กะต้นไม้น่ะ
ขอให้พี่อาทิตย์คู่กับต้นไม้ด้วยเถ่อะ เรืองใหม่ครับ    บวกเป็ดเยอะๆๆๆๆ  :call:

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :pig4: จบแล้วในที่สุดเพชรก็ยอมรับวิน รอตอนพิเศษค่ะ

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
คิดเหมือนกัน อาทิตย์กะต้นไม้ :o8: :o8:

ออฟไลน์ auntreory

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ขอบคุณมากคร่าา ตอนพิเศษขอหวานๆ o13

ออฟไลน์ Pam_ban

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:


จบแบบแฮบปี้ ก็โอแล้วค่ะ  ลุ้นกันมาตั้งนาน ไป ๆ มา ๆ ได้น้องต้นน้ำซะแล้ว   :laugh:  นึกวว่าจะมีแถมน้องอีกสักคน  แต่เพชรคงคางเหลืองเป็นแน่   :hao7:


เห็นบอกว่านอนดึก  อย่าหักโหมมากนะคะ  ค่อย ๆ แต่ง ค่อย ๆ ลงก็ได้  คนอ่านอาจจะปั่นประสาทอยากให้ลงเร็ว ๆ แต่คนเขียนก็ต้องดูแลสุขภาพด้วย  เดี๋ยวจะไม่ไหวเอา ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ ชวนติดตามแบบนี้นะคะ


รอตอนพิเศษอยู่นะคะ 


 :katai3:




ออฟไลน์ booboos

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
 :L2: สนุกค่ะ รอตอนพิเศษจ้า

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
สนุกจุใจมากจ้า

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ oreena

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 192
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-2
 :กอด1: :กอด1:     จบแฮปปี้      o13

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
จบด้วยดี ครอบครัวสุขสันต์ น่าร๊ากกกกกกกกกกก :-[  นึกว่าจะมีมาม่า จากอาทิตย์ซะแล้ว ยอมรับนะว่าอาทิตย์ดีไม่รังเกียจ รักเพชรเสมอถึงกับจะพาไปอยู่ด้วย และดีที่เพชรคิดได้และยอมรับความจริง เพื่อจะเริ่มต้นใหม่ ต้องขอบคุณน้องต้นไม้สินะที่ขัดเอาไว้ แหม หวงแทนพ่อล่ะสิ  :katai2-1:  พอเข้าใจกันปุ๊บปั๊มลูกกันเลยนะ  :haun4:  ขอบคุณนะจ๊ะที่เขียนเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่าน  :pig4:

ออฟไลน์ oiw08

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 61
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ช่างเป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆเลย
น้องต้นไม้ กับ น้องต้นน้ำน่ารักกกกกกกอะ
สองพีน้องคู่นี้โตขึ้นคงเสน่ห์แรงน่าดูเลยเนาะ อิอิ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ สนุกมากกก
รอตอนพิเศษอยู่นะค่ะ ^o^

ออฟไลน์ chandeliers.nun

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สนุกมากคับ ซึ้งด้วยยย  :mew1:

แต่งนิยายสนุกๆออกมาเยอะๆนะคับ เป็นกำลังใจให้คับ  :pig4:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
กลายเป็นครอบครัวสุขสันต์ไปแล้ว 555
ดีจริงๆ

ขอบคุณคนเขียนสำหรับตอนจบน่ารักๆนะคะ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เพลงตรงกับวินมาก ซึ้งมากจริงๆ
คนเขียนเก่งมากที่แต่งได้หลากรส
และแต่งจบ
เรายังแต่งไม่เคยจบสักที  :hao7:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ลากยาวมาเลยสนุกมากๆ ตอนนี่ก็กลายเป็นครอบครัวสุขสันต์ไปแล้ว แอบสงสัยนิดนึงเพชรไม่ได้เรียนแล้วหรือหลังจากที่หยุดตอนท้องต้นไม้ หรือเรียนเองจากที่บ้านเอา

ออฟไลน์ Apple_matinie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

เรื่องนี้สนุกมากเลยยยยย ชอบวินๆๆๆ อิอิ

ออฟไลน์ Ice_Iris

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +74/-0
จบแล้ว......

อ่านแบบรวดเดียว

หวาน บ้าง ขมบ้าง

นายเอกเรื่องนี้สุดยอด

รอตอนพิเศษขอรับ


ออฟไลน์ dreeanm

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ตอนพิเศษขอน้องสาวให้น้องต้นไม้ต้นน้ำอีกคนนะ อิอิ :z1: :katai2-1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด