:mew5:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อ ความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 *****************************************************************************************
ตอนที่ 1
................
“ของมีแค่นี้ใช่ไหมน้องผัก”
“ฮะ ผักต้องขอบคุณพี่เอกมากนะฮะที่ช่วยเหลือ”
“ไม่เป็นไร แค่นี้เอง ว่าแต่เราตัดสินใจแน่แล้วนะว่าจะมาอยู่ที่นี่นะ”
“แน่สิฮะ พี่เอกก็น่าจะรู้นี่ครับว่าผัก…”
“โอเค พี่ไม่ถามเราแล้วล่ะ” ร่างสูงพูดตัดบทก่อนจะเอามือมาขยี้หัวรุ่นน้องที่เป็นหลานรหัสอย่างเบาๆ “เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรเดือดร้อนก็โทรศัพท์หรือโทรเลขไปบนฝั่งไปบอกพี่ได้นะน้องผัก”
“ฮะพี่เอก ขอบคุณฮะที่มาส่ง” แล้วพี่เอกก็ขึ้นเรือขับแล่นออกไป เหลือแต่ผมที่ยังคงยืนอยู่ สัมภาระที่ผมเตรียมมานั้นก็มีไม่กี่ชิ้น เพราะเอามาเท่าที่จำเป็น ก่อนมาที่นี่พวกเพื่อนได้มายืนส่งผม ทีแรกพวกมันด่าผมว่าโง่ แต่พอผมใกล้จะไปเท่านั้นแหละ พวกมันก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย แต่สุดท้ายพวกมันก็ได้แต่อวยพรให้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น มันจะดีเท่าไหร่นั้นผมก็ยังไม่ทราบ เพราะไม่มีใครรู้ล่วงอนาคตจริงไหมครับ พอมองเรือที่พี่เอกขับออกไปจนลับสายตาแล้ว ผมก็เดินถือสัมภาระย้อนกลับเข้าฝั่ง เป้าหมายแรกคือไปหาท่านผู้ใหญ่บ้านของหมู่เกาะนี้ ซึ่งผมได้ติดต่อกับท่านไว้แล้วว่าจะมาพักอาศัยอยู่ที่นี่ บนผืนแผ่นดินชิ้นสุดท้ายที่คุณพ่อคุณแม่ทิ้งเอาไว้ให้ผม “เอ บ้านผู้ใหญ่อยู่ตรงไหนนะ สงสัยต้องถามคนแถวนี้ซะแล้วสิ”
ผมพูดพลางหันซ้ายแลขวาหาที่พึ่ง แต่ก็ไร้วี่แวว เพราะหาดแถวนี้ไม่มีคนอยู่เลยซักนิด
“คนมันหายหัวไปไหนกันหมดเนี่ย” ผมบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย ในเมื่อไม่มีคนอยู่ก็หาเองซะสิ้นเรื่อง กะอีแค่บ้านผู้ใหญ่คงหาไม่ยากเท่าไหร่นักหรอก ซึ่งผมเดินถือของขึ้นฝั่งไปได้ซักระยะ ก็พบว่าที่เกาะแห่งนี้ดูกว้างสวยงามพอสมควร แต่สวยแบบธรรมชาติ ไม่เหมือนกับรีสอร์ทที่สวยแบบปรุงแต่ง “อ๊ะ นั่นคนนี่นา ลองเข้าไปถามดูดีกว่า เพราะยังไงเขาก็น่าจะรู้ดีนะว่าบ้านของผู้ใหญ่อยู่ตรงไหน”
ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาคนๆนั้น ซึ่งดูจากด้านหลังก็พอรู้ได้ว่าเป็นผู้ชาย ผมสั้นสีดำปะบ่า สวมเสื้อกล้ามสีขาวสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นสามส่วน ผิวสีแทนกำลังยืนบนขั้นบันไดเหล็กที่พิงกับกำแพงบ้านไม้อยู่
“เอ่อ ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าบ้านของผู้ใหญ่ไปทางไหนครับ” พอผมพูดจบ อีกฝ่ายก็หันหลังกลับมองผมทันที (อยากจะบอกว่าหล่อโคตรๆ แม่งอย่างกับนายแบบ) “พอดีผมเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ อ๊ะ ผมชื่อผัก ยินดีที่ได้รู้จัก ตั้งแต่วันนี้ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ”
อีกฝ่ายมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเดินลงจากบันไดเหล็กแล้วตรงมายังที่ผมยืนอยู่
“อ้อ ผักหรือ เป็นชื่อที่น่ารักดีนะ เหมือนกับฉันเลย ฉันชื่อผลไม้นะ” เฮ้ย ชื่อผลไม้เลยรึ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ “ส่วนทางไปบ้านผู้ใหญ่นะ นายต้องเดินตรงไปเรื่อยๆ พอเจอทางแยกก็ให้เลี้ยวขวาแล้วก็เลี้ยวซ้ายแล้วก็ตรงไปอีกสองร้อยเมตรแล้วค่อยเลี้ยวขวาแล้วก็ตรงไปอีกสามร้อยเมตร เจอทางแยกแล้วหันไปเก้าสิบองศาก็จะเจอพอดี”
เอ่อ สาบานว่านั่นเป็นวิธีการบอกทางของคุณหรือครับคุณผลไม้ แต่ใครจะไปจำได้ล่ะเฟ้ย!
“หึๆ ล้อเล่นน่า พอดีฉันเห็นนายมาเหนื่อยๆก็เลยพูดไปงั้นแหละ” เหรอครับคุณผลไม้ “ความจริงแล้วบ้านผู้ใหญ่อยู่ไม่ไกลหรอก เดินตรงไปนี้อีกซักประมาณห้าร้อยเมตรแล้วเลี้ยวขวา เดินตรงอีกนิดหน่อยแล้วก็จะเจอเอง เป็นบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสีแดงทั้งหลังนะ”
“ครับ ขอบคุณครับที่บอก งั้นผมขอตัวก่อนนะ”
“อืม โชคดีๆ” แล้วผมก็ออกเดินทางต่อ ซึ่งเดินไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก จะว่าไปคนชื่อผลไม้ก็ใจดีเหมือนกันนะ แต่เสียตรงที่ขี้เล่นมากไปหน่อยก็เท่านั้นเอง ผมเดินไปได้ซักพักพอจะเลี้ยวขวาเท่านั้นแหละ กลับเจอทางตัน เพราะทางข้างหน้าเป็นเหว มองตรงไปก็เป็นทะเลแล้วครับ
เอ หรือว่าเราเดินมาผิดทางหว่า?
พอเดินย้อนกลับไปอีกครั้งกลับพบผู้ชายหน้าหวานผมสีน้ำตาลถักเปียยาวข้างสวมเสื้อคอกลมสีครีมบางกางเกงเลย์ขายาวสีน้ำตาลกำลังเดินถือตะกร้าผลไม้มาทางผมพอดี
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าทางไปบ้านผู้ใหญ่ไปทางไหนครับ”
“อ้อ บ้านผู้ใหญ่อยู่ริมชายหาดนะ” อีกฝ่ายยกมือแตะคางตัวเองยิ้มตอบอย่างขำๆ “นี่คงจะโดนคนชื่อผลไม้หลอกเข้าแล้วสินะ ไม่ไหวๆ ผลไม้เนี่ย ชอบหลอกคนอื่นอยู่เรื่อยเลย”
หลอก? หลอกอะไรหว่า
“ก็บ้านคนที่ชื่อผลไม้ที่น้องไปถามเป็นบ้านของผู้ใหญ่นะ”
“เอ๋?”
“ดูท่าจะไม่รู้เรื่องนะเรา พอดีที่นี่มีการเปลี่ยนผู้ใหญ่บ้านใหม่” อีกฝ่ายยังคงยิ้มอยู่ “คนเก่าคนเดิมออกไปได้เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง และตอนนี้ก็ได้ผู้ใหญ่บ้านคนใหม่มาแล้วด้วย ชื่อผลไม้คนที่น้องไปถามทางนั่นแหละจ้ะ”
หา! ว่ายังไงนะ!!
..........................
[attachment deleted by admin]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
