รักเกิดในแผนกขนส่ง....ภาค โยธิน-บัวลอย ตอน ความรู้สึกของโยธิน
“พี่อ้นครับ วันนี้มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย ตรวจบิลหรืออะไรก็ได้ เดี๋ยวผมช่วย”
โยธินที่ไม่เคยเข้าออฟฟิศแต่พักนี้มาปรากฏตัวบ่อยจนแทบจะกลายเป็นเหตุการณ์ปกติไปแล้ว
เมื่อก่อนต่อให้ลากก็แล้ว ด่าก็แล้ว สารพัดจะทำ แต่ถ้าคนมันไม่มา ทำยังไงมันก็ไม่ยอมมา
แต่ตอนนี้มันมา มาโดยไม่ต้องให้ดึงให้ลาก ให้ด่า เพราะเจ้าตัวมันอยากมาเอง
หัวหน้าแผนกขายลอบยิ้มน้อย ๆ และก็แกล้งทำหน้านิ่งเฉย
ทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรด้วย และก็ตั้งหน้าตั้งตาตรวจบิลขายต่อไปโดยไม่พูดไม่จา
“พี่อ้น ฟังผมป่ะเนี่ย มีอะไรให้ช่วยก็บอกสิคร้าบบบบ”
ลากเก้าอี้เข้ามาใกล้ และก็มาท้าวคางมองหัวหน้าแผนกขายที่เริ่มปรายตามามองน้อย ๆ
“เมื่อก่อนไม่เห็นเข้าแผนก เดี๋ยวนี้เข้ามาทุกวัน ทำไมวะ มาติดเด็กแถวนี้หรือไง ถ้ารู้ว่าหาเด็กให้ติดได้ แล้วจะเข้าแผนกทุกวัน พี่ทำไปนานแล้ว”
พี่อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย แค่นี้ผมก็ยังเอาตัวไม่รอดแล้ว จะไปติดยังไงล่ะ เด็กมันยอมให้ติดซะที่ไหน
แค่มันคนเดียวก็ว่าหนักแล้ว ไหนจะพี่ ๆมันที่ขนกันมายกแผนกอีก ไม่ตายงานนี้จะให้ผมตายงานไหนล่ะ
“โห่พี่อ้น ผมก็อยากมาช่วยงานพี่อ้นบ้างสิ พี่อ้นก็คิดกับผมเป็นอื่นไปได้”
เหรอ คนอื่นคงเชื่อ แต่ไม่ใช่พี่ว่ะโย
“ใจบุญจังเลยนะ อุตส่าห์อยากจะมาช่วยซะด้วย เมื่อก่อนไม่เห็นใจดีอย่างนี้เลยนี่หว่า”
ก็ตอนนี้ใจดีแล้วไง อย่าแกล้งผมหน่อยเลย พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าปัญหาชีวิตผมใหญ่หลวงขนาดไหน
“เฮ่อ.....เห็นผมเป็นคนยังไงคร้าบบบ ผมก็รักพี่อ้น อยากทำงานให้พี่อ้นบ้างสิ พี่อ้นนี่ไม่ใจกับลูกน้องเลยว่ะ”
เรื่องไม่ใจกับลูกน้องนี่ไม่ใช่หรอก แต่ถ้าไม่ใจกับเซลหมายเลขหนึ่งของแผนกอย่างมึง อันนั้นแหละใช่เลย
“โย เอาตรง ๆ นะ ไม่เล่น ไม่หลอก เอาจริง ๆ คิดอะไรอยู่”
คิดอะไรเหรอพี่อ้น
คิดอะไร..........
“ไม่รู้สิพี่อ้น ผมก็หาคำตอบอยู่นะ แต่มันยังไม่มีคำตอบตอนนี้”
อ่อ กำลังหาคำตอบอยู่ ทำอะไรลงไปแล้วค่อยมาคิดหาคำตอบ เป็นคำตอบที่โคตรน่าหมั่นไส้ที่สุด
“แล้วคิดว่าทางนั้นคิดยังไง”
ทางนั้นเหรอพี่ ไอ้น้องบัวอ่ะนะ
“แม่งคงโคตรเกลียดผมสุด ๆ เลยล่ะ ไม่ต้องให้เดา”
ก็ฉลาดนี่หว่า ประเมินสถานการณ์ได้ขนาดนี้ ก็สมแล้วที่เป็นโยธิน เซลหมายเลขหนึ่งของแผนกขาย
“รู้อย่างนี้แล้วจะไปวุ่นวายกับเขาทำไมอีก ปกติไม่เห็นแคร์เลยนะเรื่องพวกนี้ แล้วนี่เกิดนึกยังไงขึ้นมา ติดใจเหรอ หรืออยากเอาเก็บไว้เล่นต่อให้นาน ๆ กว่านี้อีกหน่อย”
ไม่ใช่เลยพี่อ้น ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย โยธินที่นั่งท้าวคางอยู่ลุกขึ้นนั่งตัวตรงหลังตรงทันที
ไอ้เรื่องนั้นไม่เคยคิด แล้วก็ไม่เคยอยู่ในหัวด้วย เรื่องง้อเพื่อเอาเก็บไว้เล่นนาน ๆ ผมไม่เคยคิด
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าง้อสำเร็จแล้วจะเป็นยังไงต่อ ยังไม่ทันคิดไปถึงเรื่องนั้นเลย
“ผมจริงจังมากนะพี่อ้น ผมไม่ได้คิดจะมาเล่น ๆ กับเขา
เห็นผมเป็นแบบนี้ แต่ผมไม่เคยคิดจะเล่น ๆ กับใคร ที่ผ่าน มามีแต่คนคิดว่าผมเล่น ๆ ด้วยก็เลยแค่เล่น ๆ กับผม ไม่มีใครจริงจังกับผมซักคน แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง”
อ๋ออออออออ เหรออออออ ที่ผ่านมาที่เล่น ๆ กับคนอื่นเพราะคนอื่นเข้ามาเล่น ๆ ด้วยงั้นเหรอ
โยธินเอ้ย โยธิน แล้วกรณีของน้องจูนนั่นยังไงล่ะ
อธิบายมาสิ เอาให้เนียนนะ อย่าให้ต้องมีข้อกังขา ไม่งั้นก็ไม่มีใครเชื่อใจนายแน่ ๆ
“น้องจูนได้ข่าวว่าจะแต่งงาน นี่ไปอยู่ต่างจังหวัดไม่ทันไร ได้ข่าวว่ากำลังจะแต่งงานแล้ว เออเว้ย อยู่ที่นี่มีแต่คนเมิน แต่พอกลับบ้านไป ได้แต่งงานเฉยเลย”
เปลี่ยนประเด็นไปเรื่องอื่น และโยธินที่นั่งนิ่ง ก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมายาว ๆ เมื่อนึกถึงน้องจูน
จำได้ จำน้องจูนได้ จนถึงตอนนี้ก็ยังจำได้
“ก็เพราะน้องจูนด้วยส่วนหนึ่ง ถ้าไม่เพราะน้องจูนทำให้ผมได้คิด ผมก็อาจจะทำตัวเหมือนเมื่อก่อนอีกก็ได้ ที่จริงนะพี่อ้น ผมทำเป็นเฉย ๆ ไปก็ได้เรื่องนี้ ใครจะมาทำอะไรผมได้ ถ้าผมไม่แสดงตัว ถ้าผมไม่พูด ไอ้น้องบัวมันก็อยู่ของมันไป ผมก็อยู่ส่วนผม ต่างคนต่างอยู่ เอากันแค่ครั้งเดียวผู้ชายเหมือนกันด้วย ไม่เห็นเสียหาย ใคร ๆ ก็คิดแบบนั้นได้ ถูกมั้ยล่ะ”
เหรอ ใคร ๆ ก็คิดแบบนั้นได้งั้นเหรอ ก็แล้วทำไมไม่คิดแบบนั้นอีกซักคนล่ะ ที่ผ่านมาก็คิดแบบนั้นไม่ใช่หรือไง จะคิดแบบนั้นอีกซักครั้งก็ไม่เห็นแปลกเลยนี่หว่า
“ก็คิดแบบนั้นต่อไปสิ จะยากอะไร ไม่เสียหายทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ ยังไงก็ผู้ชายเหมือนกัน ทางนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะเสียหายอะไรนี่ ถูกมั้ยล่ะ”
พี่อ้น…
“พี่อ้นอย่าว่าบัวมันแบบนั้นนะ ผมไม่ชอบ ใช่...ที่ถึงเป็นผู้ชายเหมือนกันไม่มีอะไรเสียหาย แต่ผม......ผมไม่ชอบ....ถ้าใครจะมองหรือคิดอะไรกับบัวมันแบบนั้น”
โอ้โห นี่ยังไม่ได้อะไรเป็นอะไรกันเลยนะ ออกโรงปกป้องกันซะขนาดนี้แล้ว นี่ถึงกับกล้าว่าหัวหน้าแผนกเลยเหรอโยธิน
“แล้วอะไรที่ทำให้ไม่อยากให้คนอื่นว่า........จะบอกว่ารักเหรอ หรือจะบอกว่าชอบ มันไม่เร็วไปหน่อยหรือไง เหตุผลพวกนั้นก็คงพอฟังขึ้นหรอกนะ เหตุผลอื่น ๆ ไม่น่าจะมี จะรับผิดชอบน้องมันเหรอ จะรับผิดชอบในฐานะอะไร ในฐานะที่ผู้ชายที่ไปฟัน น้องมันคงยินดีรับมากเลยนะนั่น”
ก็ช่างแม่งเหอะ จะยินดีหรือไม่ยินดีก็ช่าง
“เดี๋ยวผมก็ทำให้มันยินดีได้เองแหละ พี่อ้นไม่ต้องห่วงหรอก”
โห่ มั่นใจตัวเองจริงนะ พี่เซลหมายเลขหนึ่ง นี่มันชีวิตคน นี่มันเรื่องหัวใจเรื่องความรู้สึกนึกคิด ไม่ใช่การขายสินค้าที่คำนึงถึงผลประโยชน์เป็นหลัก มันไม่มีผลประโยชน์ให้เลือก มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ใช่ว่าใครเขาจะยอมเอาศักดิ์ศรีของตัวเองมาแลกง่ายๆ ถ้าไม่บ้าพอ
“ที่พูดเนี่ยไม่ได้ห่วงนะ แต่ถ้าไม่รักไม่ชอบ คิดแค่อยากเอาชนะก็พอเหอะโย สงสารน้อง ผลประโยชน์ไม่มีให้หรอกนะโย มีแต่เจ็บกับเจ็บ ถ้าไม่สำเร็จก็ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจ็บ อาจจะเจ็บมาก เจ็บน้อย หรือเจ็บปางตายอันนี้พี่ไม่รู้ แต่ที่เห็นได้ชัด ๆ ตอนนี้ นายทำน้องมันเจ็บมาก เจ็บจนไม่น่าให้อภัย แล้วนายคิดว่าน้องบัวมันจะยอมให้นายเข้าหาง่าย ๆ หรือไง”
มันไม่มีทางยอมหรอกพี่อ้น ผมรู้ว่าไม่มีทาง
“อย่างผม....ไม่มีสิทธิ์รักใครได้อีกแล้วเหรอพี่อ้น ถ้าขนาดพี่อ้นยังบอกให้ผมหยุด คนอย่างผมก็คงไม่ต้องรักใครตลอดไปแล้วชาตินี้”
เป็นคำตัดพ้อต่อว่า ที่แสดงถึงความน้อยใจของโยธิน ที่หัวหน้าแผนกขายเริ่มอมยิ้มขึ้นมาน้อย ๆ กับคำตอบแบบนั้น
“พี่อ้นใจแข็งขนาดไหน ยังให้โอกาสพี่พีทเลย แล้วผมล่ะ น้องบัวจะไม่ให้โอกาสผมเลยเหรอ ผมจะไม่มีหวังเลยหรือไงพี่อ้น”
โอ้ อันนี้จุกจริง เจ็บจริง นายแม่งแรงจริง ๆ เลยว่ะโยธิน
“มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะเรื่องนั้นน่ะ”
ทำไมจะไม่เหมือนล่ะพี่อ้น ผมว่าโคตรจะเหมือนเลยเหอะ แถมเรื่องของผมยังดีกว่าเรื่องพี่อ้นกับพี่พีทด้วยซ้ำ
“ไอ้นั่นมันไม่ได้ปากหวานเหมือนนายนี่ มีอะไรก็พูดตรง ๆ ไม่ได้ยอกย้อนเจ้าเล่ห์เหมือนคนแถวนี้ มันก็น่าเปิดใจหน่อย”
ไม่ใช่แล้วแหละพี่อ้น เรื่องของเรื่องคือพี่อ้นก็มีใจให้พี่พีทนั่นแหละ ไม่งั้นพี่อ้นไม่อ่อนข้อให้ขนาดนั้นหรอก เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะไม่รู้
“แล้วผมไม่จริงใจตรงไหน เออผมยอมรับ ผมอาจจะพูดจาวกวนไปหน่อย แต่มันไม่ได้แปลว่าผมไม่จริงใจนี่หว่า พี่ว่าผมต้องอาศัยความกล้าขนาดไหนเพื่อเดินไปแผนกขนส่ง พี่คิดดูแล้วกัน พวกเขามองผมด้วยสายตาแบบไหน ทำไมผมจะไม่รู้ แต่ผมก็ยังไป ทั้งที่รู้ว่าจะถูกมองแบบนั้น ผมก็ยังไป ทั้งที่ผมแค่ทำเป็นเฉย ๆ ซะเรื่องก็จบใช่มั้ยล่ะ”
ก็ใช่ อย่างที่นายพูดมันก็ใช่
“แล้วตกลงนายไปทำไม เอาให้เคลียร์ ๆ สิวะโย ตอบมาตรง ๆ ว่าตกลงนายจะไปยุ่งวุ่นวายกับเขาอีกทำไม ในเมื่อแค่ทำเฉย ๆ ไปซะก็จบอย่างที่นายพูดนั่นแหละไม่ใช่หรือไง”
เอาตรงๆ ก็ได้ ถ้าพี่อ้นอยากจะบีบให้ผมพูดขนาดนั้น ผมพูดก็ได้
โยธินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และเงยหน้าขึ้นมองหน้าของหัวหน้าแผนกขายตรง ๆ
ตัดสินใจแล้ว ตัดสินใจแน่วแน่ ว่าจะพูดออกมาแบบไม่อ้อมค้อม
“ผมชอบน้องบัว”
งั้นเหรอ….. ง่ายไปหรือเปล่าโยธิน ระยะเวลาแค่นี้ แถมเพิ่งมีอะไรกันไปแค่ครั้งเดียวในสภาพที่เมาไม่รู้เรื่องซะด้วย
แล้วนี่นายกล้ามาพูดคำนี้เลยเหรอ มันไม่เร็วไปหน่อยหรือไงโยธิน
“ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะพูดกันดี ๆ ยังไม่เคย แต่น้องบัวทำให้ผมไม่เป็นอันหลับอันนอน ผมนอนไม่ได้สามคืนติดกันก็เพราะมัน ผมทำงานแทบไม่รู้เรื่อง คุยกับลูกค้าอยู่บางทีผมก็นึกถึงแต่เรื่องของน้อง
ผมไม่เคยเข้าแผนก ไม่เคยเข้าบริษัท แต่ผมก็ต้องรีบตื่นมาตั้งแต่เช้า ก็เพราะ........เพราะผมคิดถึง ผมอยากเห็นหน้า ผมอยากทำอะไรก็ได้ ที่ยังพอให้ผมรู้สึกว่าใกล้ชิดกับน้องบัวขึ้นมาอีกซักหน่อย ทั้งที่อยู่กันคนละแผนกโอกาสจะเจอกันแทบไม่มี แต่ผมก็ยังรู้สึกดี ที่รู้ว่าถ้าเดินไปข้างล่างแล้วถึงแม้ไม่ได้เห็นหน้า แต่ผมก็ยังรู้ว่าน้องมันทำงานอยู่ในนั้น”
งั้นเหรอโยธิน นี่นายเป็นเอามากเหมือนกันนี่หว่า
“ผมไม่กล้าใช้คำว่ารัก เพราะผมไม่รู้ว่าคนรักกันมันต้องเป็นยังไง แต่ถ้าพี่คิดว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้เรียกว่าชอบ เออผมยอมรับก็ได้ว่าใช่ แล้วคนอย่างผมไม่ใช่ว่าจะชอบใครง่าย ๆ พี่อ้นก็น่าจะรู้ดี เรื่องเซ้กส์พี่อ้นไม่ต้องพูดถึง ผมสารภาพเลยว่าจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลือนรางมาก แต่พี่อ้นอาจไม่รู้ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกอยากตื่นขึ้นมา แล้วมาบอกคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ผมว่าอรุณสวัสดิ์ เมื่อคืนนี้นอนหลับฝันดีมั้ยครับ”
หวานเลี่ยนใช้ได้เลยนี่หว่า พีทน่าจะทำแบบนั้นให้บ้างนะ คงจะรู้สึกดีไม่น้อย
“สรุปว่าชอบน้องบัวเข้าแล้ว ว่างั้น”
เออพี่ พี่จะสรุปอย่างนั้นก็ได้
“แล้วแต่พี่จะคิดเหอะ ผมยังไงก็ได้ ยังไงผมก็รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปอยู่แล้ว”
แล้วแต่จะคิดเหรอโยธิน ก็เอาเป็นว่านายชอบน้องใหม่แผนกขนส่งไปเรียบร้อยแล้วก็คงจะต้องตามนั้น
“แล้วนี่คิดจะทำยังไงต่อ”
แล้วพี่คิดว่าผมจะไปทำอะไรได้ล่ะ ก็คงต้องทำอย่างที่ควรจะทำไม่ใช่หรือไงล่ะ
“ชอบก็จีบสิพี่ จะคิดให้ยุ่งยากทำไม คนที่ทำให้ผมชอบไม่ใช่จะหาได้ง่าย ๆ ชาตินี้จะเจอหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ผมก็ต้องรีบตามจีบน้องบัวสิคร้าบบบบบบบ”
โยธินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และก็เกิดอารมณ์ดีขึ้นมาหลังจากได้พูดบางอย่างไปเรียบร้อยแล้ว
มันก็รู้สึกดีนะ ถึงจะเครียด แต่มันก็ยังรู้สึกดีมาก ๆ ที่รู้ว่ามีคนทำให้ยิ้มและมีความสุขได้มากขนาดนี้
“น้องบัว น้องบัว น้องบัวลอย”
โยธินลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปแล้ว และเดินผิวปากออกไปจากแผนกขายอย่างอารมณ์ดี
หึ น่าหมั่นไส้ชะมัด พอรู้ว่าชอบ อารมณ์ดีได้ขนาดนี้เลยเชียวนะโยธิน
หัวหน้าแผนกขายยกหูโทรศัพท์ขึ้นและกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ให้คนที่กำลังรอฟังอยู่ปลายสายได้ยิน
“ก็ตามนั้นครับ อย่างที่ได้ยินกันไป”
หัวหน้าแผนกขนส่งอมยิ้มออกมาน้อย ๆ และทั้งวิเชียร วิโรจน์ มีน สุรชาติ อำนาจและน้องพู่ ก็หันมามองหน้ากันแบบยิ้ม ๆ
“ขอบคุณมากครับที่ให้ความร่วมมือในครั้งนี้”
ก็เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วล่ะมั้ง หลวมตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของแผนกขนส่งแล้ว ผมจะไปทำอะไรได้
“ไอ้โรจน์โดนเต็ม ๆ เลยว่ะห่า แม่งโคตรขำ”
อำนาจหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงประโยคสนทนาที่โยธินทิ้งระเบิดเอาไว้ตูมใหญ่
“คุณวิโรจน์กรุณาฟังไว้นะครับ แล้วก็หัดตื่นขึ้นมาแล้วบอกว่าอรุณสวัสดิ์เมื่อคืนหลับฝันดีหรือเปล่ากับเมียบ้าง ไม่ใช่ตื่นขึ้นมาแล้วขอล้างหน้าไก่ตั้งแต่เช้า ผมขี้เกียจจะพูดมาก เข้าใจมั้ยครับ”
เป็นคำพูดเรียบเรื่อย ที่แสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจนและวิโรจน์ที่ถูกเมียด่า ก็หัวเราะออกมาอย่างขำ ๆ
พร้อมกับเสียงโห่ฮาดังลั่นของเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในแผนกขนส่งที่ยกขบวนกันมาช่วยยำวิโรจน์เป็นการใหญ่
“เหี้ยโรจน์แม่งหื่นว่ะ”
“มึงล้างหน้าไก่ตลอดเลยเหรอวะเนี่ย”
“โรจน์แม่งแรงส์”
ได้ยินสิ่งที่เพื่อนแซว แล้ววิโรจน์ก็ยิ้มออกมาขำ ๆ ไม่เลิก
“ขอโทษครับ เช้าๆ จะไม่ขอล้างหน้าไก่ถี่ขนาดนี้อีกแล้วครับ ผมก็พอรู้อยู่บ้างว่าหัวหน้าแผนกขายไม่ค่อยมีอารมณ์ช่วงเช้า ๆ แต่ผมมีอารมณ์ซะแล้วจะให้ทำยังไง ในเมื่อเมียนอนอยู่ข้างๆ ก็ต้องตามนั้น ฝากหัวหน้าแผนกขายขอโทษเมียผมด้วยนะครับ”
แล้วคราวนี้เสียงโห่ฮาของเพื่อนร่วมแผนกที่บ่งบอกให้รู้ว่าถูกใจคำพูดของวิโรจน์มาก ก็ทำให้หัวหน้าแผนกขายอมยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ไม่อยากจะพูดอะไรให้มากความ เดี๋ยวจะเข้าตัวไปกันใหญ่ เลยต้องรีบชิงตัดสายไม่งั้นคงจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“ปากดีเหลือเกินนะครับคุณวิโรจน์ เดี๋ยวคืนนี้เจอกันอีกซักรอบสิครับ จะได้รู้ว่าปากดีขนาดนี้ ลีลาจะดีขนาดไหน”
ท้าทายกันแบบยิ้ม ๆ และก็เรียกรอยยิ้มของคนทั้งแผนกได้ไม่น้อย และวิโรจน์ก็กรอกเสียงลงไปตามสายอีกครั้งเพื่อเป็นการยืนยันว่าไม่ใช่แค่ปากดี แต่ยังมีอย่างอื่นที่ดีกว่าปากแน่ ๆ
“คืนนี้จัดเต็มครับ ฝากหัวหน้าแผนกขายบอกเมียผมด้วย ว่าคืนนี้มาเต็ม....จัดหนักจัดแน่ เอาแบบไม่ต้องพูดกันเยอะครับ แล้วคืนนี้เจอกัน”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 801342 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก