รักเกิดในแผนกขนส่ง ภาคพิเศษ สุรชาติ & ยูกิ .....ตอน มาถ่ายรูปกัน
“แม่งโคตรเจ็บอ่ะแรก ๆ แต่พอไปเรื่อย ๆ ก็ชิล ๆ ว่ะ เดี๋ยวนี้ชินแระ” เมืองมีนพนักงานใหม่ของแผนกขนส่ง
“โอ้โหมึงอย่าให้พูดเหอะ กูนี่นึกว่าจะตายห่าไปซะแล้ว เฮียแม่งเล่นกูซะเละตุ้มเป๊ะ ไม่ต้องลุกต้องตื่น ไอ้เหี้ยแล้วไม่มีการเล้าโลมห่าอะไรเลยนะ จัดมาเลยป้าบๆ ๆ กูนี่นึกว่าจะตายคาเตียง นอนน้ำตาไหลพรากเลยเหอะ สัด”
วิเชียรผู้ผันตัวเองจากมนุษย์เพศชายเมียหนึ่ง ลูกสอง มาเป็นเมียผู้กว้างขวางแห่งภาคตะวันออกได้ไม่นาน
“มันก็เจ็บอยู่นะ แต่พอหลายๆ รอบเข้าเออ ก็ชักเริ่มมันส์ เอาตรงๆ คือติดใจ”
อ้น หัวหน้าแผนกขายผู้มีวาจาเชือดเฉือนฆ่าคนตายได้ง่าย ๆ แค่เพียงออกปากด่าหนึ่งคำ
“อ่า..........รอแม่งมาชาติกว่าแล้ว ไม่เห็นพี่แก๊ปจะทำห่าอะไรได้เลย เดี๋ยวกูขึ้นเองเลยสัด”
น้องพู่ ผู้ไม่ยอมแพ้ เอาน่าซักวันแหละวะ กูคงได้เปิดกับพี่แก๊ปซักยก หวังว่าคงเร็ว ๆ นี้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ชอบว่ะ ชอบ ๆ เออน่าสนุกดีว่ะพี่ เรื่องของพวกพี่แต่ละคนโคตรหนุกหนานเลยว่ะ”
ไอ้กิ...............
หึ ….. มึงยังปากดีได้แบบนี้แหละ อย่าให้โดนเข้าไปดอกแรกนะมึง พี่บาสแม่งไม่ธรรมดานะบอกให้
พวกยิ้ม ๆ นิ่ง ๆ เฉย ๆ นี่แหละตัวดี ดูอย่างวิโรจน์เป็นตัวอย่างนั่นไง ใครจะไปรู้ เรื่องบนเตียงวิโรจน์แม่งไม่ธรรมดา เด็ดมาก เคยเห็นอ้น มันหลุด ๆพูดออกมาบ้างแล้ว
ส่วนพี่บุ้งกับไอ้แก๊ป ดูเอาเถอะ ปากนี่สุดยอด แต่กว่าจะได้เรื่อง แม่งปล่อยให้เมียรอจนเซ็ง รอจนลืมไปเลยก็มี
“แล้วอยากได้แบบไหนวะกิ พี่บาสนี่พออยู่ด้วยแล้วเป็นไง มีอ้อน มีเล่น มีหวาน ๆ ด้วยมั้ย”
พี่บาสเหรอ
“อืม ก็เล่นอยู่นะพี่ พี่เห็นเป็นไงกันล่ะ อยู่กะผมก็เป็นงั้นแหละ หวงตัวด้วย แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ เผลอ ๆ จะแผ่เมตตาบอกให้ผมไปสงบสติอารมณ์ บางทีก็บอกให้ผมจงเป็นสุขเป็นสุขเถิดด้วย โคตรได้ใจเลยจริง ๆ”
แบบนี้ยิ่งน่ากลัว
“มึงเตรียมตัวตายคาเตียงได้เลยกิ นี่กูบอกเลย” วิเชียรผู้คว่ำหวอดในวงการเรื่องบนเตียงมาอย่างโชกโชน
“ไม่รอดแน่ ๆ” เมืองมีนผู้มีประสบการณ์ตรงมาแล้ว
“ถ้าไม่ฟ้าเหลือง พี่ให้เหยียบหน้าเลย” อ้น หัวหน้าแผนกขายผู้เลื่องชื่อ
“กูไม่รู้ว่ะ กูก็ยังไม่เคยโดนซักที รออยู่เหมือนกัน” น้องพู่.........ที่รอจนเซ็ง
แล้วทำไมถึงได้พูดกันแบบนั้นทุกคนเลยวะ ในเมื่อไอ้พี่บาสมันก็เป็นของมันแบบนี้ ไม่เห็นจะมีพิษสงอะไรเลย แตะนิดแตะหน่อย มีการขยับหนีด้วยนะ ตกลงนี่กูจะมาเป็นเมียพี่บาส หรือพี่บาสจะมาเป็นเมียกูกันแน่วะ
ยูกิยืนครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งได้พูดคุยกับคนอื่น ๆ แล้วก็นึกสงสัยขึ้นมา นั่งว่าง ๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยหาเรื่องแกล้งคนที่อยู่ในหัวข้อสนทนาเมื่อช่วงบ่ายซะหน่อย
“ทำไรจ๊ะ นวดแป้งเหรอออออออ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่มือของยูกิ เริ่มเลื้อยไปที่เอวของสุรชาติที่กำลังเตรียมแป้งสำหรับทอดปลาท่องโก๋เรียบร้อยแล้ว
“ไอ้กิ....”
หวงตัวกับว่าที่เมียด้วยเหรอจ๊ะ
“ไรอ่า จับนิดจับหน่อย ทำเป็น........”
ทำเป็นอะไร หาเรื่อง เดี๋ยวคนอื่นเขาจะมองไม่ดี เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง
“อื้อหือ น่ารักนะเรา หน้าตาจิ้มลิ้ม ดูท่านวดแป้งเข้า เซ็กซี่สุดๆ”
มันกวนตีนซะจริง ๆ เล้ยยยยยไอ้เด็กนี่
“กิ เอามือออกไปจากตูดพี่ด้วย มึงจะลูบทำไมขนาดนั้นวะ ตูดจะขึ้นเลขอยู่แล้ว” อ่ะแน่ะ มาบทโหดเว้ยเฮ้ย
“อ้าว ก็มันแน่น แน่น ๆ มันก็น่าจับ.........หืออออ แน่นดีจริง ๆ” ยังไม่จบ ยังมีการตีมือเบา ๆ ไปที่ก้นของคนที่กำลังยืนนวดแป้งอีกต่างหาก
“เดี๋ยวมึงจะโดน เล่นไม่รู้เรื่อง” เออออออออออ ซักทีเห้อออออออ รออยู่เนี่ยะ
“คืนนี้เลยป่าว เคลียร์คิวว่ากันยาว ๆ เลยลูกเพ่”
พูดจาไม่รู้เรื่อง แถมยังทำหน้าตากวนประสาทเห็นแล้วน่าหมั่นไส้เกินทน
“ไปขายของไป เตรียมถุงหรือยัง ไปซื้อถุงด้วย ถุงหมดแล้ว”
“ไซส์ไหนจ๊ะ........พี่ไม่ต้องเดี๋ยวน้องซื้อห้ายยยยยยย”
ไอ้กิ
“ว้อนเนอะท่าทาง”
มากอ่ะ ไม่อยากจะพูด
“จัดป่ะล่ะ ถ้าจัด คืนนี้เจอกัน”
ไม่ใช่แค่ท้าทายแต่มีการยักคิ้วหลิ่วตาให้ด้วย ก็เลยทำให้สุรชาติได้แต่ส่ายหน้าในความทะลึ่งบ้าบอของมัน
ไอ้เรื่องจัดมันไม่ใช่ปัญหาหรอกกิ แต่เห็นมาเยอะแล้ว พวกปากดีแบบนี้ โดนเข้าไปที นอนนับดาวกันทุกคน
“อย่ามาท้า”
อ้าว ไม่ท้าไม่ได้ นี่ขนาดท้าแล้วนะ ยังไม่เห็นมีวี่แวว จะจับมือซักทีนี่ต้องปล้ำขอจับ จะหอมแก้มทีนี่ต้องขอร้องกัน
ไม่ใช่พี่บาสมันจะมากอดมาหอมมาจับมือกูนะ กูนี่แหละต้องไปขอร้องขอหอมแก้มขอจับมือพี่บาสซะเอง
แม่ง........ไม่รู้จะหวงตัวไปถึงไหน อีกหน่อยก็ได้เห็นได้จับหมดทุกอย่างแหละ จะหวงเก็บไว้ทำไมไม่เข้าใจ
“ยูกิ เดี๋ยวช่วงหยุดยาวพี่จะปิดร้านนะ น่าจะช่วงก่อนปีใหม่ ช่วงนั้นกิไปไปไหนหรือเปล่า ไปกับที่บ้านมั้ย หรือจะไปเที่ยวกับเพื่อน”
ไปไหนดีว่ะ เออยังไม่ได้คิดเลย
“ไม่รู้ว่ะ แล้วพี่ไปไหนล่ะ จะได้ตามไปด้วย”
แกล้งเอาคางไปเกยไหล่ของคนที่พรมน้ำลงไปที่แป้ง และสุรชาติก็ถอนหายใจยาว ส่ายหัวเพราะกิริยาท่าทางไม่สำรวมของคนที่เล่นอะไรไปเรื่อย
“ถอยไปห่าง ๆ หน่อย คนมองมันดูไม่ดี”
ไม่ดีอะไรวะ อยากมองก็มองไปดิ มองไปก็เท่านั้น ทำอะไรได้ เต็มที่ก็แค่วิจารณ์ หรือนินทา ซึ่งผมไม่คิดมากอยู่แล้ว เผลอ ๆ บางคนเจอกันแค่ครั้งเดียวด้วยซ้ำ จำหน้าไม่ได้ด้วยอีกต่างหาก
“ทำไมพี่หวงตัวกับผมจังวะ”
ไม่ใช่ว่าหวงตัว
“คนอื่นเขามองเรายังไง มันไม่จำเป็นที่เราต้องไปแคร์ ขอแค่เราทำตัวดีไม่มีใครว่าได้ก็พอแล้ว”
ก็ใช่ไงพี่ แล้วพี่จะแคร์ทำไม
“แต่คำว่าไม่แคร์ ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รู้จักกาลเทศะ นึกอยากจะทำอะไรก็ทำได้อย่างใจ คนไม่มีกาลเทศะกับคนที่ไม่แคร์สิ่งที่คนมองเพราะตัวเองทำดีที่สุดแล้ว มันต่างกัน”
ยาวเลยกู โดนซะแบบจัดเต็ม
“เออ งั้นไม่แตะแล้ว ไม่เล่นด้วยก็ได้วะ อะไรก็ห้าม แล้วงี้ห้ามเอากันด้วยใช่ป่ะพี่ ถึงได้เฉย ๆ ไม่คิดจะทำอะไรผมซักที”
คิดมากไปแล้ว กิ เอ้ยยยย งอนอีกนั่น ไปพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
สุรชาติส่ายหน้าให้กับความคิดของนายกวักประจำร้าน
จุ่มมือลงไปในน้ำล้างมือที่อยู่ในกระป๋อง และดึงผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ ที่ติดมาด้วยขึ้นมาเช็ดมือ
ง้อมันหน่อย หน้างอแบบนี้ขายของไม่ได้ เดี๋ยวลูกค้าจะด่าเอา
“กิ”
อย่ามาเรียกผมเหอะวะ พี่บาสแม่งหวงตัวเกิน
“ยูกิ”
ไม่อยากคุยด้วย เรียกมาก ๆ เดี๋ยวผมของขึ้นกระโดดปล้ำพี่ขึ้นมาแล้วมันจะยุ่งไปกันใหญ่นะเฮ้ยยยย บอกไว้ก่อน
“ผมหน้ายาวขึ้นเยอะแล้วนะ ไปตัดได้แล้ว”
ช่างหัวกบาลกูเห้อะ ปล่อยให้แม่งยาวแบบนี้แหละ ไม่ต้องไปตัดหรอก มันเปลืองตัง
“มา เดี๋ยวมัดให้”
ไม่ใช่แค่พูด แต่สุรชาติมองหาหนังยางเส้นเล็กๆ ที่เอาไว้ใช้มัดถุงน้ำเต้าหู้มาหนึ่งเส้น
และจัดการรวบผมหน้าที่เริ่มยาวลงมาจนแทบจะทิ่มตาของยูกิขึ้น มัดเอาไว้เพื่อไม่ให้เส้นผมปรกตา และก็ยืนมองผลงานของตัวเองที่เพิ่งทำลงไป
“เหมือนหมาจูเลยว่ะ น่ารักดี”
ไอ้พี่บาสสสสสสสส นี่คนเว้ย ไม่ใช่หมาจู
ยูกิยกมือขึ้นแตะเบา ๆ ที่เส้นผมของตัวเองที่ถูกมัดเอาไว้ พยายามจะดึงหนังยางออกจากหัว แต่ก็เจ็บเกินกว่าจะดึงไหว
“พี่บาสเอาออกดิ อุบาทว์ว่ะ”
อุบาทว์อะไรวะ มันก็มองน่ารักดีออก
“คนอุตส่าห์มัดให้ อยากเอาออกก็ตามใจ”
สรุปคือ........... กูไม่ต้องเอาออกใช่มั้ยวะ ให้กูอยู่ในสภาพนี้จริง ๆ ใช่มั้ย
ได้...........อยากให้ทำแบบนี้มากนัก ผมตามใจพี่ก็ได้ กูจะขายของในสภาพผมทรงหมาจูให้ดู
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755646 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก