หัวข้อ: นิยายรักของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>

[pupper]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาถ่ายทอดให้ได้อ่านนะครับ และขอเป็นกำลังใจให้คนทั้งสองด้วยนะครับ ให้อะไรร้ายๆผ่านไปแล้วจะกลายเป็นดีนะครับ และเห็นใจในความรักจังนะครับ มันลำบากจริงๆ แต่อย่างไรก็ขอให้ความรักนำทางไปนะครับ แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี ความรักไม่ใช่สิ่งที่ผิดนะครับ มันสามารถเกิดกับใครได้ทั้งนั้น ขอฝากตัวเป็นแฟนเล้าด้วยนะครับ บอกได้เลยว่าอ่านแล้วประทับใจมาก คุณเป็นนักเขียนที่ดีนะครับ สามารถบรรยายได้ชัดเจนในทุกฉาก เพราะมันคือประสบการณ์ชีวิตที่คุณนำมาให้คนอ่านได้เห็นอะไรดีๆ ขอบคุณมากนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ และจะคอยติดตามต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจทั้งนายเอ และนายนิคนะครับ ขอให้คุณย่าหายป่วยแล้วอาการดีขึ้นเร็วๆนะครับ 

[kiyomine]

ดันๆๆๆ 

[BABY_CHICK]

 

[๐DoNuT๐]

ตามทันละครับ แฮะๆ
รีบๆมาเล่าต่อนะครับ ^^

[Bm_Boy]

เอมาหรือยังครับ

ผม รอ นายนะครับ

รอมานานแล้วด้วยครับ

 

[sakiko]

นับวันรอ   


รอ   

ร้อ   

รอ   


รอตอนต่อไป

 

[wan]

  เข้ามาดู น้องเอยังไม่มา งั้นรอต่อไป 

[sarin]

 :c5:คิดถุงฮะ...
 

[แก้ว]

คิดถึงจ้า......

รอ รอ และก็รอต่อไป

    

[Bm_Boy]

เอ ถึงเมืองไทยยังครับ

ผมรอนายนะครับ

ไม่เป็นอันกินอันนอนแล้ว

กลับมาโทรหาผมด้วยนะครับ 

ผมจะรอนาย

[กิ่งก้านใบ]

มาวิ่งรอพี่เอ

[sakiko]

วันนี้ วัน อังคาร แล้วน้า 

ยัง ม่ามาเรย  :เตะ1:


รอ 


ร้อ   


รอ   



รอตอนต่อ ไปนะค่ะ

 

[P_love]

เข้ามารออีกวัน

 

[BABY_CHICK]

 :m23:มาเยี่ยม มายามครับ มีความสุขมากๆน้า

[Estel]

อ่า Estel มาเยี่ยม

ก็ไม่มีไรมาก แวะมาบอกพี่เอว่า นอนซะๆ จะได้มีแรงมาโพสต์ต่อ

ปล หง่า มาส่งน้องสะใภ้หน่อยจิ นะๆๆๆ 

[kogomon]

พึ่งเ้ข้ามาอ่าน...

สนุกดีคับ...


 

...

[ja ne]

เข้ามารอน๊า

เป็นกำลังใจให้ ขยันทำงานเข้าเน๊อ

[cassper_W]

มานอนเฝ้าเลย  อิอิ 

มาไวไวน๊า 

[kiyomine]

เข้ามาดัน
คิดถึง+รออยู่นะคร้าบ 

[Joobperman]

 
หายเหนื่อยหรือยังจ๊ะ...
พี่รออ่านอยู่นะจ๊ะ....คิดถึงน้องเอน้า 

[[€]ŝĊörŦ]

มารอนิยาย

และมาเป็นกำลังใจให้งับ

    

[paulla]

ยังไม่มาอีกหรอ..

[sakiko]

เข้า มาแล้ว ม่าเจอ 

พี่เอ


      

พุ ม่าออก  :เตะ1:


P*S รักษาสุขภาพด้วยน้า   

+  รอตอนต่อ ไปยุจร้า

 

[A_wAy_G_mAn]

บทที่สิบเก้า ---  พาน้องใหม่ไหว้พระธาตุ

“แป้งไปก่อนนะจ๊ะ  ขอบใจมากสำหรับมื้อเย็นกับสองหนุ่มหล่อ”พี่แป้งบอกลาผมกับหนึ่งหลังจากมาส่งที่หน้าหอ

“ขับรถดีๆนะครับ แล้วพรุ่งนี้เช้า เอจะรอแป้งมารับ  ฝันดีครับ”ผมบอกก่อนเดินตามหนึ่งขึ้นหอ

“เอ เราไม่เข้าใจเลยจริงๆ ไหนเอบอกว่าเลือกพี่นิคแล้วไง อ๋อ...ลืมไปว่าปฏิเสธไปแล้ว  แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ถึงปฏิเสธพี่เขาก็ไม่เห็นต้องทำตัวสนิทกับพี่แป้งนิ่”หนึ่งถามเมื่อเดินเข้าห้อง ผมกับหนึ่งเราไม่มีเรื่องไหนที่ต้องปกปิดกัน หนึ่งจึงรู้เรื่องที่ผมไปหนองคายแล้วเกิดอะไรขึ้น

“ไม่แปลกหรอกที่หนึ่งไม่เข้าใจเรา  เรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย”ผมพูดพร้อมนอนลงบนเตียง

หลังกลับมาจากบ้านพี่นิคที่หนองคาย สถานที่ที่พี่นิคขอคบกับผมเป็นแฟน และเป็นสถานที่ที่ผมบอกพี่เขากลับไปว่าพี่เขาเป็นพี่ชายที่ดีของผม และผมก็ต้องทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่ดีให้กับโอ๊ตน้องชายของผมเหมือนกัน  นี่ก็ผ่านไปเกือบเดือนกว่าแล้ว  ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมหลบหน้าพี่นิคตลอด นอกจากที่ผมจะคอยหลบหน้าพี่นิคแล้ว ผมก็ต้องคอยหลบหน้าพี่หมอทีกับพี่เก่งก็เหมือนกัน  ยกเว้นกับพี่แป้งที่ผมให้ความสนิทสนมเป็นพิเศษ   คุยโทรศัพท์ด้วยทีละนานๆ ส่งsmsหา ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น จะเป็นเพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกันที่ทำให้ผมทำอย่างนั้นกับพี่แป้ง

“แล้วนี่จะนอนเลยเหรอ  ไปอาบน้ำเลย”หนึ่งบอกผมก่อนที่ตัวเองจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

“ขอห้านาที”ผมบอกพร้อมคว้าหมอนข้างมากอด

“ห้านาทีตลอด ตื่นมาอีกทีก็เช้า  เอ  นายไม่เคยเป็นแบบนี้นะ”หนึ่งบอก

“อืม  เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร”ผมบอกออกมาเหมือนอ่อนอกอ่อนใจในตัวเอง

“แล้วนี่จะไปงานพาน้องใหม่ไหว้พระธาตุป่าว เราอยากไปนะ ยิ่งวันนี้ตอนกินข้าวเย็นพี่แป้งเล่าถึงพระธาตุพนมยิ่งทำให้เราอยากไป ในชีวิตนี้เรายังไม่เคยไปเลย เอไปเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ  งานนี้ฟรีทุกอย่าง หาไม่ได้ง่ายๆ ”หนึ่งบอกพร้อมเดินเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ผม

งานพาน้องใหม่ไหว้พระธาตุ เป็นประเพณีปฏิบัติที่สืบทอดกันมาเนิ่นนานของชาวมอขอ  คล้ายกับว่ามอชอมีประเพณีขึ้นดอยเพื่อไหว้พระธาตุดอยสุเทพ ที่มอขอก็มีพาน้องใหม่ไหว้พระธาตุพนมอันเป็นตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย  งานนี้จะถูกจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี ส่วนมากจะเป็นช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน งานนี้จัดขึ้นเพื่อน้องใหม่ปีหนึ่งโดยเฉพาะแต่ก็จะมีชั้นปีอื่นไปด้วยก็ไม่ผิดค่าใช้จ่ายก็ไม่เสียแต่อย่างใด เพราะทางมหาวิทยาลัยออกให้ทั้งหมด โดยทางองค์การนักศึกษาจะเป็นผู้รับผิดชอบโครงการ

“ไม่รู้ดิ่  ไม่ไปมั้ง”ผมบอก ที่ไม่อยากไปเพราะรู้ว่าองค์การนักศึกษาเป็นผู้จัดงานนี้ ถ้าผมไปก็ต้องเจอทั้งพี่นิค พี่หมอที พี่เก่งอย่างแน่นอน

“ไปนะ เอนะ ทีเอชวนเราไปไหนมาไหนกับพี่แป้งเรายังไปด้วยเลย”หนึ่งทำท่างอนแล้วงัดไม้ตายออกมา เพราะช่วงหลังๆนี้ผมไปไหนมาไหนกับพี่แป้งก็จริง แต่ผมเองก็มักจะชวนหนึ่งไปด้วยเสมอ(เรียกว่าหลอกล่อหนึ่งให้ไปด้วยจะดีกว่า)

“ถ้าหนึ่งอยากไป เราขับรถพาหนึ่งไปก็ได้นะ ไม่ต้องไปพร้อมกับมหาลัยหรอก คนเยอะ”ผมหาข้ออ้าง

“คนเยอะ หรือไม่อยากเจอใครบางคน  แยกให้ออกนะ”หนึ่งบอก

“ก็....คนเยอะ น่ารำคาญไง ทำอะไรก็ไม่สะดวก”ผมอ้างไปทั่ว

“แต่ถ้าเราไปกันเอง เราก็ไม่ได้ร่วมในพิธีที่ทางมหาลัยจัดนะ น่าเสียดาย อีกอย่างถ้าไปเองก็ต้องเสียตังค์อ่ะ ไปกับมหาลัยแหละดีสุด”หนึ่งบอก

“ว่าแต่ทำไมหนึ่งถึงอยากไปนักล่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นว่าอยากจะไปไหนเลย”ผมถามอย่างแคลงใจ

“ก็พี่แป้งบอกว่าพระธาตุพนมศักดิ์สิทธิ์มาก  ถ้าเราเป็นคนดี ขออะไรก็จะสมปรารถนาทุกอย่าง”หนึ่งบอก

“แล้วหนึ่งจะขออะไรล่ะ  อย่าบอกนะว่าจะขอแฟน”ผมแซวหนึ่ง

“บ้า เรานะจะขอให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง ให้น้องเราได้เรียนดีๆ พอเราเรียนจบขอให้เราได้ทำงานที่ดีมีเงินเดือนเยอะๆ”หนึ่งบอก

“อืม”ผมพยักหน้าเข้าใจ เพราะว่าอะไรก็ตามที่ทำให้หนึ่งสบายใจเรื่องครอบครัวได้ หนึ่งจะทำไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม แม้ความเชื่อต่างๆ

“ตกลง เอไปเป็นเพื่อนเรานะ  วันพรุ่งนี้ไปลงชื่อที่องค์การให้เราด้วย”หนึ่งบอกพร้อมเดินออกไปอาบน้ำ โดยที่ผมยังไม่มีสิทธิ์ตอบอะไรกลับไป

...................................................................................................

จะอยู่ไหมว่ะเนี่ยะ  สาธุ อย่าอยู่เลย--- ผมคิดในใจ  ไม่อยากเจอหน้าพี่นิคเลย  ผมด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าประตูองค์การ ก่อนที่จะเดินเข้าไปลงชื่อตามที่หนึ่งบอก  ที่จริงผมโทรบอกพี่แหววลงชื่อให้  แต่พี่แหววปฏิเสธ บอกว่าให้มาลงเอง พี่แกให้ข้ออ้างว่า คิดถึงหน้าผมไม่ได้เห็นหน้านานแล้ว ให้เอาหน้าน่ารักๆมาให้ดูหน่อย ผมเลยต้องมาเอง

“นึกว่าเทอมนี้จะไม่เห็นหน้าน้องเอซะแล้ว”พี่แหววเอ่ยทักขึ้น

“สวัสดีครับพี่แหวว  ลงชื่อตรงไหนครับ”ผมถาม

“พี่ลงให้แล้ว ตามชื่อที่บอกมาเมื่อเช้านี้ใช่ไหม”พี่แหววถามคืน

“ใช่ครับ แล้วพี่ให้ผมมาทำไมครับ  งั้นผมกลับก่อนนะครับ”ผมบอกแล้วทำท่าจะเดินออกไป

“เดี๋ยวๆ น้องเอ จะรีบไปไหน  นั่งคุยกับพี่ก่อนซิจ๊ะ”พี่แหววดึงมือผมให้นั่งลง

“คือผมมีธุระครับ”ผมไม่รู้ว่าจะอ้างอะไรดี

“ธุระอีกคนแล้ว เดี๋ยวนี้ใครๆก็มีธุระ เป็นอะไรกันนะ ”พี่แหววบ่นออกมาเชิงน้อยใจ

“เออ....ผมไม่มีแล้วก็ได้ครับ ว่าแต่พี่แหววมีอะไรครับ”ผมถาม

“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่พี่สังเกตว่าตั้งแต่กลับมาจากหนองคาย พี่นิคก็ทำตัวแปลกๆ ไม่เหมือนพี่นิคคนเดิม พี่ถามใครก็บอกไม่รู้ พี่ริชก็บอกไม่รู้ พี่หมอก็บอกไม่รู้ ปอก็บอกไม่รู้ พี่ล่ะเหนื่อย
ไม่รู้จะทำตัวยังไง ”พี่แหววบอก

“ที่ว่าแปลกๆ แปลกยังไงครับ”ผมถามแต่แอบหวั่นๆ

“ก็เหมือนเอแหละ จะชวนไปไหนมาไหนก็บอกว่าติดธุระๆ แต่นี่ยังไม่แปลกเท่าไหร่ ที่แปลกกว่านั้นคือ ดูเจ้านั่นดิ่ พี่นิคเข้ามาก็จะมานั่งที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เหม่อก็เอาแต่นั่งดู นั่งเอามือลูบไอ้เจ้านั่นแหละ  ถามว่าเอามาจากไหน ใครให้มาก็ไม่ยอมตอบ”ผมหันไปดูไอ้เจ้านั่นที่พี่แหววเรียก มันคือ ตุ๊กตาแมวเหมียวสีขาวใส่แว่นนั่งยิ้มทำหน้าเอ๋อๆที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของพี่นิค

ผมรู้ได้ทันทีว่าแมวเหมียวสีขาวขนปุยใส่แว่นน่ารักตัวนั้น จะสื่อแทนใครไปไม่ได้นอกจากผม (ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองนะ) ก่อนที่ผมจะคิดอะไรต่อไปก็มีเสียงดังเข้ามาขัดจังหวะ

“เอ มีชื่อเอกับหนึ่งไปไหว้พระธาตุด้วยเหรอ ดีจัง งั้นไปเที่ยวต่อที่บ้านแป้งเลยนะ  อ้าว  แหววก็อยู่เหรอ ลืมมอง”พี่แป้งเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“แหมๆ .... เห็นชายหนุ่มก่อนเห็นเพื่อนเลยนะ ยัยแป้ง”พี่แหววทัก

“เอ ไปเที่ยวบ้านแป้งที่นครพนมนะ ทางมหาลัยไป 2 วัน 1 คืน คืนที่ 2 ไปค้างที่บ้านแป้งก็ได้ ไม่ต้องกลับพร้อมทางมหาลัย เดี๋ยวแป้งพาเที่ยวต่อเอง ชวนหนึ่งไปด้วยก็ได้”พี่แป้งชวนผม

“เรียกกันว่าแป้ง กับเอซะด้วย  แถมชวนไปบ้านอีกมันยังไงๆอยู่นะ”พี่แหววชวน

“ทำเป็นแซว ทีตัวเองยังเรียกพี่ปอ ว่าปอเฉยๆได้เลย”พี่แป้งบอกพร้อมหัวเราะ พี่แหววหัวเราะตาม

“แล้วเอาน้องเขาไปบ้านด้วย พ่อแม่ไม่ว่าเหรอ”พี่แหววถาม

“ก็ไม่ได้มีแต่เอ มีเพื่อนเราไปอีกสองสามคนทั้งผู้หญิงผู้ชาย แล้วเราก็บอกให้เอชวนหนึ่งไปด้วย สบายใจได้”พี่แป้งบอก

“ผมว่า ผมไปแล้วกลับพร้อมทางมหาลัยดีกว่าครับ”ผมบอกปัด

“เออ่ะ  ไปเถอะนะ แป้งอยากให้เอไปจริงๆนะ”พี่แป้งบอกพร้อมเดินมานั่งข้างๆผมเอามือมาแกะแขนผมทำท่างอแง

“สวัสดีค่ะพี่นิค”พี่แหววเอ่ยขึ้น ผมสะดุ้งสุดตัวรู้สึกเย็นยะเยือกก่อนที่จะหันไปมอง  เห็นพี่นิคมองผมด้วยหางตา

“สวัสดี...ครับ....พี่”ผมทักหลังจากที่พี่แป้งทักเสร็จ  แต่พี่นิคไม่มองหน้าผมเลย  เดินตรงไปนั่งที่โต๊ะทำงาน

“ตกลงเอาเป็นว่าเอไปบ้านแป้งแล้วนะ นะๆ”พี่แป้งพูดต่อพร้อมทำท่ากระแซเข้ามาหาผม

“แหวว ใครเอาไอ้ตุ๊กตาบ้าๆนี่ มาวางที่โต๊ะพี่”พี่นิคถามด้วยเสียงที่ดังจนพี่แหววตกใจ

“อ้าว....ก็พี่”พี่แหววกำลังจะตอบ แต่พี่นิคก็คว้าตุ๊กตาตัวนั้นมาเขวี้ยงทิ้งลงในถังขยะก่อน ทำให้พี่แหววพูดไม่ออก  ผมตกใจแต่ก็รู้ว่าที่พี่นิคทำยังนั้นคงเป็นเพราะผมเอง

“ระเบิดลง ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน”พี่แหววบอกพร้อมก้มหน้าเก็บของที่วางไว้บนโต๊ะเพื่อที่จะเดินออกไป

“ตกลงครับแป้ง  เอจะไปนอนบ้านแป้ง แต่ตอนนี้เอหิวจังเลยเราไปทานข้าวเย็นด้วยกัน  แล้วแป้งไปส่งเอที่หอด้วยนะครับ”ผมแกล้งพูดให้เสียงดัง เพื่อให้พี่นิคได้ยิน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องทำอย่างนี้ ทั้งๆที่ในใจก็หวั่นๆผิดปกติ  ว่าแล้วผมก็จับมือพี่แป้งเดินออกไป โดยไม่หันไปมองพี่นิค แต่ในใจผมคิดแต่เรื่องพี่นิคตลอดเวลา

...

ถึงวันเดินทาง ตามกำหนดการออกจากมหาวิทยาลัยตอนเจ็ดโมงเช้าของวันเสาร์ ไปถึงที่วัดพระธาตุพนม จังหวัดนครพนมก็ได้เวลาทานข้าวเที่ยงพอดี  หลังจากนั้นก็จะพากันแยกย้ายเข้าที่พักภายในวัด ช่วงบ่ายจะมีการบำเพ็ญประโยชน์กวาดลานวัด ทำความสะอาดห้องน้ำ ตอนเย็นก็จะมีการบูชาสักการะองค์พระธาตุพนม ค้างหนึ่งคืนแล้วเดินทางกลับมหาลัยในเช้าวันอาทิตย์ แต่ผมกับหนึ่งจะไปเที่ยวที่บ้านของพี่แป้งต่อแล้วค้างหนึ่งคืนค่อยกลับขอนแก่น

ขบวนรถบัสของมหาวิทยาลัยจำนวนสิบกว่าคัน ที่บรรทุกนักศึกษาไม่ต่ำกว่าห้าร้อยคน วิ่งเรียงแถวเป็นระเบียบต่อกันยาวเหมือนรถไฟ โดยมีรถตำรวจทางหลวงนำทาง ทำให้ดูยิ่งใหญ่อลังการสมนามมหาวิทยาลัยของไทอีสาน

“เอ เราว่ามันจะมากเกินไปแล้วนะ เรื่องพี่แป้ง ตอนแรกเราว่าจะไม่พูด”หนึ่งพูดขึ้นมาหลังจากที่รถออกไปได้ครึ่งทาง

“อะไรเกินไป”ผมถามหนึ่ง พร้อมหยิบขนมที่พี่แป้งซื้อมาให้ก่อนขึ้นรถออกมา  (พี่แป้งขับรถไปเองกลับกลุ่มเพื่อนๆ เพราะจะไปที่บ้าน  วันอาทิตย์ตอนเช้าจะมารับผมกับหนึ่งที่วัดพระธาตุพนม)

“ก็เรื่องที่จะไปบ้านพี่แป้งไง คือเราไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่....เอก็รู้ว่าเอเป็นอะไร เราสงสารทั้งเอกับพี่แป้ง  ไม่ใช่เราไม่เข้าใจเอนะ  เราเข้าใจเอ  แต่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เอกำลังทำ”หนึ่งบอกพร้อมด้วยความหวังดี

“อืม ขอบใจนะ  ขอเดินไปหาพวกนั้นก่อนนะ ยังไม่ได้บอกพวกนั้นเลยว่าจะไม่ได้กลับพร้อม”ผมเลี่ยงปัญหาด้วยการเดินไปหาเพื่อนๆกลุ่มผมที่นั่งอยู่ด้านหลังรถ

“นี่ๆ ทุกคน วันกลับเรากับหนึ่งไม่ได้กลับพร้อมรถมหาลัยนะ”ผมเรียกกลุ่มเพื่อนๆ

“อ้าว แล้วจะกลับยังไง”ป่านถาม

“ก็พอดี เรากับหนึ่งจะไปบ้านรุ่นพี่แล้วค้างคืนกัน ค่อยกลับอ่ะ”ผมบอก

“รุ่นพี่คนไหน ใช่สาวสวยชมรมเชียร์ป่ะ”ไอ้เอ็กซ์แซว

“อืม บ้านพี่แป้ง”ผมบอก

“ถึงกับเอาไปเปิดตัวเลยเหรอว่ะ”ไอ้บอยบอก

“ว้าวๆ ก้าวหน้าๆ เห็นเงียบๆแต่ไวไฟนะ”ไอ้โจ้แซว

“เอ มานี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย น้อยหล่อนไปนั่งเบียดสามกับน้ำกับทรายก่อนไป”ไอ้อ๊อฟบอกพร้อมไล่น้อยออกจากเบาะแล้วดึงผมนั่งลง

“มีอะไรว่ะ”ผมถาม

“ไม่ต้องเลยแก เป็นอะไรไป กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า”ไอ้อ๊อฟกระซิบพูดกับผม

“ทำไม เอาตรงๆ งงว่ะ”ผมบอก

“ไม่ต้องมา งง เลย ชั้นควรงงกับแกมากกว่า ทำไมไปคบกับพี่แป้งอะไรนั่น แล้วพี่นายกดีเจกับพี่หมอใสซื่อ แกเอาไปไว้ที่ไหน  ไหนจะพี่เก่งที่แสนโรแมนติกนั่นอีก”ไอ้อ๊อฟบ่นออกมายาว

“ก็ไม่ได้คบ แค่เขาชวนไปบ้าน”ผมบอกอย่างไม่เต็มปากเท่าไหร่

“ปากบอกว่าไม่ได้คบ แต่การกระทำของแกมันบ่งบอกว่ายิ่งกว่าแฟนอีก ชั้นไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับแก แต่ให้รู้ว่า ก่อนที่จะทำอะไรนอกจากที่จะคิดด้วยสมองแล้ว ลองทบทวนด้วยหัวใจก็ดีนะ”
ไอ้อ๊อฟบอก เพราะมันยังไม่รู้เรื่องผมกับพี่นิค แต่มันเห็นสิ่งที่ผมทำกับพี่แป้ง

...

เวลาเกือบเที่ยงขบวนรถก็แล่นมาถึงที่วัดพระธาตุพนม  ทำให้พวกเราที่นั่งอยู่บนรถเห็นยอดฉัตรทองสง่างามอยู่บนองค์พระธาตุสีขาวที่ตั้งเด่นตระหง่านอยู่ภายในวัด  พระธาตุพนมเป็นพระธาตุองค์หนึ่งที่มีความสำคัญอย่างมาก เพราะเป็นที่บรรจุพระอุรังคธาตุ(กระดูกส่วนหน้าอกของพระพุทธเจ้า) เป็นที่เคารพสักการะของทั้งชาวไทยและชาวลาว ด้วยเหตุนี้จึงมีการอัญเชิญตราสัญลักษณ์พระธาตุพนมมาเป็นตราประจำมหาวิทยาลัย

หลังจากที่เราแยกย้ายเข้าที่พักตามที่ทางวัดจัดไว้ให้แล้ว ก็พากันมานั่งทานข้าวเที่ยง โดยทางวัดได้จัดไว้ให้อีกเช่นกัน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำความสะอาดบริเวณรอบๆอาณาเขตของวัด พอถึงตอนเย็นก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว เสร็จแล้วก็คอยเวลาที่ทางมหาวิทยาลัยนัดหมาย

หนึ่งทุ่มตรงคือเวลานัดหมาย  น้องใหม่ร่วมห้าร้อยกว่าคนที่ตอนนี้สวมใส่เสื้อสีอิฐ (สีอิฐหรือสีดินแดงสีประจำมหาวิทยาลัย) ดูพร้อมเพียงเป็นหนึ่งเดียวกำลังเดินแถวเข้ามานั่งบริเวณลานรอบนอกองค์พระธาตุพนม ตอนนี้บรรยากาศเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์และแรงแห่งความศรัทธา ขบวนอัญเชิญเครื่องสักการะองค์พระธาตุได้ทยอยเข้ามาโดยขบวนแห่ที่ดูเรียบง่ายแต่ยิ่งใหญ่สะกดทุกสายตาไว้  ขบวนที่ผู้คนเกือบร้อยแต่งกายด้วยชุดภูไททั้งชายหญิงล้วนถือเครื่องบูชาต่างๆนานาเข้ามา  ตามด้วยขบวนฟ้อนภูไทสามเผ่าที่ดูงดงาม  แล้วเครื่องสักการะทั้งหมดก็ถูกนำมาวางไว้บนแท่นบูชา  จากนั้นอธิการบดีก็เป็นผู้จุดธูปเทียนบูชาองค์พระธาตุพนม  กล่าวคำบูชาองค์พระธาตุ กล่าวคำปฏิญาณในการเป็นนักศึกษาที่ดี แล้วนำนักศึกษาใหม่ทุกคนเดินประทักษิณเวียนขวาเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา เสร็จแล้วก็ได้พากันถวายกองผ้าป่าที่ทางมหาวิทยาลัยจัดเตรียมมา พระท่านได้ให้ศีลให้พรและแสดงพระธรรมเทศนาหนึ่งกัณฑ์ ก่อนที่จะประพรมน้ำพุทธมนต์เป็นอันเสร็จพิธี ระหว่างที่เข้าร่วมพิธีทุกคนดูจะตั้งใจเป็นพิเศษ ความขลังและความซาบซึ้งจากการร่วมพิธีได้หยั่งลงไปทุกอณูของร่างกายและหัวใจ ทำให้เราได้กล้าพูดอย่างเต็มปากว่าเป็นลูกพระธาตุ และภาคภูมิใจในความเป็นมหาวิทยาลัยแห่งไทอีสานแห่งนี้

...

“บรรยากาศริมโขงนี่ดีจริงๆเลยเน๊อะ”หนึ่งเปรยออกมา หลังจากร่วมพิธีเสร็จก็เป็นช่วงที่ปล่อยให้เป็นอิสระ ผมกับหนึ่งเลือกที่จะมาเดินเล่นริมแม่น้ำโขง ไม่ไปกับกลุ่มเพื่อนๆที่คอยให้ไอ้ต้าร์ถ่ายรูปจนหัวหมุน

“อืม”ผมตอบรับ

“บรรยากาศดีๆ โรแมนติกอย่างนี้  ถ้ามีใครมาบอกรักก็คงจะดีนะ”หนึ่งพูดแล้วเหล่ตามามองผม

“ไม่ต้องมาแขวะกันเองเลย”ผมบอก

“แขวะอะไร ก็พูดความจริง  ถ้ามีคนมาบอกรักเราตอนนี้นะ เราจะรับเป็นแฟนเลย มีแต่คนเพี้ยนเท่านั้นแหละที่จะไม่ยอมรับ จริงป่ะ”หนึ่งแหย่ผมต่อ

“เออ...เรามันเพี้ยน แล้วทำไม”ผมพูดแล้วสาวเท้าให้ยาวขึ้นเดินทิ้งห่างหนึ่งเพื่อทำทีเป็นงอนนิดๆ

“ที่ว่าเพี้ยนนะ ไม่ใช่ไม่รับรักหรอกนะ แต่เพี้ยนที่ไปคบกับคนอื่นแทนนี่ดิ่ เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเอทำไปเพราะรักหรือต้องการประชดหรือต้องการปกปิดอะไรบางอย่าง”หนึ่งบอกทำให้ผมหยุดชะงักลง

“คบกับใคร เราไม่ได้คบกับใคร แล้วเราเองก็ไม่ได้ประชด ไม่ได้รักหรือไม่ได้ปกปิดอะไร หนึ่งเองก็รู้นิ่”ผมพูดปัดๆไปด้วยเสียงฉุนๆ

“เอ เราเชื่อใจในการตัดสินใจของนายนะ  เพราะยังไงสิ่งไหนที่เราตัดสินใจทำลงไปแล้ว ผลของมันก็ต้องเกิดขึ้นกับเรา ไม่ว่าผลนั้นมันจะดีหรือร้ายก็ตาม”หนึ่งบอกแล้วเดินนำหน้าผมไป ปล่อยให้ผมยืนคิดอยู่คนเดียวเพื่อทบทวนตัวเอง

ที่เราหันมาใส่ใจพี่แป้งมากขึ้น เป็นเพราะเรารักพี่แป้งเหรอ  เป็นไปไม่ได้ ถึงเราจะรู้ว่าเราเป็นอะไรและเราก็ไม่เคยปิดรับผู้หญิงที่เข้ามา แต่ความรู้สึกที่มีกับพี่แป้งมันไม่ใช่ความรัก หรือเราต้องการทำประชดพี่นิค แล้วเราจะประชดไปทำไม หรือว่าเรากำลังต้องการปกปิดตัวเองจากคนรอบข้าง ถ้าเป็นอย่างนี้เหมือนกับเราหลอกใช้พี่แป้งเป็นเครื่องมือเหรอ ไม่นะ เราไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นเลย  แล้วมันอะไรล่ะ  ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง  แต่เราคงต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่างแล้วแหละ

+++ จบบทที่สิบเก้า +++


*** ข้อคิดคำคมประจำบท ***
-   ก่อนที่จะทำอะไรนอกจากที่จะคิดด้วยสมองแล้ว ลองทบทวนด้วยหัวใจก็ดีนะ
-   สิ่งไหนที่เราตัดสินใจทำลงไปแล้ว ผลของมันก็ต้องเกิดขึ้นกับเรา ไม่ว่าผลนั้นมันจะดีหรือร้ายก็ตาม

[kdds]

ถึงแป้งจะดูเป็นหญิงใจกล้าไปซักหน่อย อ่านเเล้วรู้สึกแปลกๆ
เเต่บทนี้ เห็นใจอ่ะ รู้สึกสงสารยังงัยไม่รู้...

[A_wAy_G_mAn]

  :mc4:มาแล้วครับบบบบบบบบบบบบ   คิดถึงมากมาย

ต้องขอโทษมากมายนะครับ ที่บอกว่าจะมาต่อแต่ก็ไม่ได้มาต่อ มาตอบรีพายให้เลย  

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่ยังติดตามมาอ่านเหมือนเดิมนะครับ  และทุกๆเม้นท์ที่คอยมาดันมาคุยมาถามถึง  เข้ามาอ่านแล้ว(ซึ้งมากครับ)ได้กำลังใจมากเลยครับ  

ต้องขอบใจน้องEstel (ผมแซวว่าจะยกน้องชายสุดหล่อสุดที่รักของผมให้ เลยเรียกว่าน้องสะใภ้ครับ แต่เสียใจด้วยนะน้องพี่แมนทั้งแท่ง )ที่คอยมาแจ้งข่าวต่างๆให้แทนผม และคืนนี้น้องเขาต้องบินไปอเมริกาแล้วครับ  เดินทางปลอดภัยนะครับ  ตั้งใจเรียนด้วยนะ

ไว้คราวหน้าผมจะมาโพสเรื่องแล้วตอบรีพลายให้นะครับ  

คุณย่าของพี่นิคอาการยังไม่ดีขึ้นเลยครับ  เสาร์อาทิตย์นี้คงได้ไปหนองคายอีกครับ(และคงได้ไปเรื่อยๆ)  ขอบคุณทุกท่านที่ฝากเยี่ยมนะครับ

ส่วนงานของผมผ่านไปได้ด้วยดีครับ  อาจจะต้องมีบินไปติดต่ออีกหลายครั้งครับ  แต่ยังไงก็จะเขียนเรื่องต่อไปเรื่อยๆครับ


เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

[@#Jackie#@]

่อ่านตอนหลัง ๆ แล้ว ต้องขอบใจหนึ่งนะ ที่คอยเตือนสติเอ

ถึงเอจะบอกว่า ไม่ไ้ด้คิดอะไรกับใคร โดยเฉพาะกับแ้ป้ง แต่การกระทำของเอ มันเหมือนคนคบกัน เหมือนคนให้ความหวัง เอรู้ แต่คนอื่นเขาไม่รู้ เอก็ไม่เคยบอกแป้งว่าคบกันในสถานะไหนแล้วจะให้แป้งคิดว่าอย่างไรกับการกระทำของเอ ในขณะนั้น

ต้องยอมรับหนึ่งเลย เป็นเพื่อนที่ไ้ว้ใจได้จริง ๆ อย่างที่เขาว่านะ มีเพื่อนดี ๆและสนิท สักหนึ่งคน ดีกว่ามีเพื่อนกินหลายคน

ยินดีต้อนรับเอกลับมายังบอร์ดครับ

[POR@B]

รายงานตัวคับ

ขอติดตามอ่านด้วยคนนะคับ

อ่านมาถึงตอนนี้ชักจะยิ้มไม่ออกแล้วอ่า

เหมือนระแวง  หรือว่ากลัวไรมากไปป่าวเนี่ย

เป็นกำลังใจให้นะคับ

[meawmeaw]

ดีใจ เอมาต่อแล้ว 

หนึ่งนี่น่ารักนะ คอยพูดเตือน ให้แง่คิด
เป็นเพื่อนที่น่ารักมากๆ

แอบหลงรักหนึ่งนะเนี่ย 

[sakiko]

มาแล้ว  มาแล้ว 


แต่ไหงตอนนี้มาน เคลียดชอบกล 


แล้วเรื่อง จาเป็งยังไงต่อเนี่ย 



รอตอนต่อ ไปนะค่ะ