บทที่ 9 (ครึ่งหลัง)
_อย่าคิดว่าจะหนีไปจากกูได้ กูตามไปบ้านมึงแน่ อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นน้องฟ้าเมียพี่_
หลังจากที่หนูอ่านข้อความเสร็จหนูก็รู้เลยว่าหายนะกำลังจะมาเยือนตัวเอง
มันรู้จักบ้านหนูใช่สิมันก็คงให้คนตามสืบจนรู้ล่ะค่ะ หนูจะทำยังไงแล้วพ่อกับแม่หนูอีก
คืนนั้นทั้งคืนหนูนอนไม่หลับเลย มันกังวลไปหมด
เช้ามาหนูก็เลยเล่าให้อีโอ๋ฟัง อีโอ๋บอกว่าให้หนูไปอยู่บ้านญาติคนอื่นก่อน
แต่หนูเป็นห่วงพ่อกับแม่ เป็นไงเป็นกันหนูตัดสินใจแล้วว่าหนูจะรอมันอยู่ที่นี่
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด หนูจะต้องสู้ให้ถึงที่สุด
พี่วินัยโทรมาชวนหนูไปกินข้าวที่ร้านอาหารเปิดใหม่แถวๆบ้านพี่เค้า
หนูเลยขอพี่เค้าชวนโอ๋ไปด้วยพี่เค้าก็ไม่ปฏิเสธ
แต่อีโอ๋มันบอกว่าไม่ไปอยากไปนอนเล่นที่กระท่อมปลายนาแล้วก็ช่วยแม่หนูทอผ้า
แต่จริงๆแล้วมันรู้ว่าหนูปลื้มพี่วินัยมันเลยไม่อยากไปเป็น กขค หนูมากกว่า
พี่วินัยมารับหนูไปทานข้าวร้านอาหารที่เปิดใหม่
พอมาถึงบรรยากาศก็นะสวยอยู่ล้อมรอบด้วยพืชพรรณนาๆชนิดดูร่มรื่นดี
อาหารก็อร่อยนะ หนูสั้งแหลกค่ะโดยเฉพาะพวกอาหารทะเล
ได้ข่าวว่ามาร้านอาหารอีสานนะ แต่ก็ยังแอบมีอาหารทะเลด้วยเนาะ
ก็เลยสั่งต้มยำกุ้ง ยำปลาหมึก กุ้งเผา แบบว่าลืมอาหารอีสานไปเลย
กินแต่อาหารทะเลอย่างเดียวพี่เค้าก็ตามใจหนูนะ
พอกินเสร็จพี่เค้าก็พาหนูไปเที่ยวห้างบิ๊กซีซึ่งอยู่ในตัวจังหวัด
พี่เค้าซื้อของให้หนูเยอะเลยคะ แต่แบบเกรงใจอะค่ะ ก็เลยเสื้อผ้ากับเครื่องสำอางนิดหน่อย
แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปดูหนังกันค่ะ
หนังที่ดูก็ไม่ได้เป็นหนังรักคิกขุอาโนเนะอะไรเป็นหนังบู๊ค่ะพี่เค้าเลือก
จริงเค้าให้หนูเลือกนะคะแต่แบบว่าเกรงใจอีกและ
ก็เลยให้พี่เค้าเลือกบอกว่าหนูดูได้ทุกแนว พี่แกก็เลยเลือกเรื่องนี้
หนังสนุกมากค่ะยิงกันกระจาย พอตอนจะกลับพี่เค้าก็พาหนูไปกินข้าวเย็น
เพราะนี่ก็หกโมงกว่าแล้วสั่งเบียมาด้วยคะ
ด้วยความที่หนูเครียดหนูก็เลยเล่าเรื่องไอ้ปกรณ์ให้พี่เค้าฟัง
แต่ไม่ได้เล่าหมดนะค่ะเล่าแค่ว่ามันเป็นโรคจิต
มารังควานหนูแล้วมันก็จะตามมาที่บ้านด้วยไม่รู้จะทำยังไง
พี่เค้าเลยอาสาบอกว่าเดื่ยวจะส่งลูกน้องพ่อไปเฝ้าที่บ้านหนูมีอะไรเดี๋ยวพี่เค้าจะมาที่บ้าน
หนูก็พยักหน้าตอบตกลงพี่เค้าไป
ด้วยความที่หนูเครียดทำให้หนูดื่มไปเยอะทีเดียวเชียวค่ะ
ตอนนี้หนูมึนมากรู้เลยว่าตัวเองเมา
“พี่วินัย ไม่รังเกียจหนูหรอค่ะ” หนูถาม
นั่นสิ ทั้งๆที่หนู เป็น กท แต่พี่เค้าก็ไม่คิดจะรังเกียจหนูเลยแฮะ
“รังเกียจเรื่องอะไรค่ะ” พี่เค้าตอบยิ้มๆ
“ก็หนูไม่ใช่ผู้หญิง” แต่เป็น กท อันนี้พูดในใน อิอิ
“ไม่เลยคะ ตอนแรกพี่ก็ไม่รู้นะคะว่าน้องฟ้าเป็น แต่ตอนหลังรู้มาจากชาวบ้านนะคะพี่ก็ไม่ได้รังเกียจนะ”
ว้าวในที่สุดก็เจอกับพ่อเทพบุตรสักทีทั้งรูปงาม จิตใจก็แสนดี คนแบบนี้หาที่ไหนได้อีก
“พี่จีบหนูใช่มั๊ยค่ะ”
จริงๆก็รู้อะนะไม่ใช่ไม่รู้ แต่ที่ถามเนี่ยเพื่อความแน่ชัด
“ใช่ครับ พี่ชอบน้องฟ้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”
“พี่เป็นคนดีจัง ”
พี่เค้าไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่ยิ้มให้
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
หลังจากนั้นพี่เค้าก็มาส่งหนูที่บ้าน อีโอ๋กับพ่อแม่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่
หนูเลยขอตัวไปอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น
อาบเสร็จอีโอ๋ก็ขึ้นห้องแล้วหนูเลยเดินไปถามมันในห้องว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
ไอ้ปกรณ์มันมายัง อีโอ๋บอกว่ายัง ก็เลยค่อยสบายใจหน่อย
ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่ถึงฤดูที่บ้านหนูเค้าไถนากันแล้ว
พ่อหนูก็เริ่มไถนาแล้วโดยรถไถนาเดินตามคันเล็กของครอบครัวหนู
หนูไถไม่เป็นหรอกค่ะแรงหนูสู้ไม่ไหว อย่างมากก็ช่วยพ่อหว่านข้าวเท่านั้นละค่ะ
หนูกับอีโอ๋เดินตามพ่อที่ไถนา เดินอยู่ข้างหลังพ่ออะนะ
ไถไปไถมา บางครั้งพ่อก็ไถไปเจอรูกบ มันก็จะกระโดนหนีขึ้นมา
พวกหนูไล่จับกันจ้าละหวั่นจะเอาไปย่างกิน อร่อยเชียวค่ะขอบอก
แต่หลังๆแดดเริ่มแรง ครีมกันแดดกับหมวกและผ้าคลุมหน้า
ที่หนูเอามาปะโคมปิดหน้าปิดตาจนเหงื่อไหลไคลย้อยกันเริ่มจะเอาไม่อยู่ หลบเลยดีกว่า
พ่อหนูก็ยังไถนาอยู่ มีแม่ใช้จอบขุดดินตรงขอบๆนาที่รถไถ ไถไปไม่ถึง
พอเที่ยงก็นั่งกินข้าวที่กระท่อมปลายนาที่ครอบครัวเราสร้างไว้หลบแดดกันค่ะ
คุยกันสนุกสนานได้บรรยากาศชนบทของแท้ ๆเลยคะ
“ฟ้า ถ้าปกรณ์มันมาจริงๆมึงจะทำยังไง” อีโอ๋ถาม
เราสองคนนอนแผ่อยู่ที่กระท่อม
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน” หนูตอบมันไป
“มึงไม่คิดจะเล่าให้พ่อกับแม่มึงฟังหรอ จะได้ช่วยกันแก้ปัญหา”
“กูก็อยากเล่านะ แต่กูก็ไม่กล้า”หนูบอกมัน
แต่ก็แอบเป็นกังวลเหมือนกันนะ
“กูว่ามันไม่กล้าทำอะไรมึงหรอก”
อีโอ๋พูดซะ แถมทำหน้าตามั่นใจแบบสุดๆ
“ก็ลองทำกูดูสิ ให้มันรู้ที่นี่ถิ่นใคร”
ใช่ให้มันรู้ที่นี่ถิ่นใครซะบ้างไอ้ปกรณ์เอ๊ย อยากตายก็มา
“แหม มั่นใจเหลือเกินนะ” มันพูดแบบยิ้มๆ
“มั่นใจสิมีพี่วินัยอีกคน ไม่มีอะไรต้องกลัว”
ใช่ แกบอกว่าจะส่งคนของแกมาเฝ้า นี่ก็เห็นด้อมๆมองๆหน้าบ้านอยู่
พ่อกับแม่ก็ถามหนูอยู่นะ หนูก็บอกแกขำๆว่าลูกน้องพี่วินัย
คงมาเฝ้าหนูกลัวหนูหนีไปหาหนุ่มอื่น
อีโอ๋แบะปากแล้วทำท่าหันไปอ๊วก
หนอยอีนี่ก็คนมันสวยอะนะช่วยไม่ได้
อีโอ๋เล่าให้หนูฟังแล้วว่ามันสารภาพรักกับพี่แสบแล้ว
แต่พี่แสบก็ทำเพียงแค่รับรู้แล้วหลังจากนั้นมันก็ไม่ค่อยได้เจอกับพี่แสบเลย
พึ่งจะมาเห็นช่วงหลังๆที่มีเรื่องกับไอ้ปกรณ์หน้าตาเขียวช้ำเชียว มันว่าอย่างนั้นนะ
ไอ้ปกรณ์มันเลวจริงๆเลยนะแม้เพื่อนที่สนิทมันก็ยังหักหลังได้
ถ้าพี่แสบไม่ชอบหนูเค้าก็ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่ดีแล้วละที่พี่แสบไม่เป็นเพื่อนมันอีกต่อไป
ถ้าคบมันต่อไปมารู้มันจะพาพี่แสบไปเลวที่ไหนบ้าง
คิดแล้วอนาถไม่รู้ก่อนที่จะมาเจอหนูมันเคยทำกับใครมาบ้าง
ดาวมหาลัยคนนั้นที่หนูเห็นเดินกับมันอาจจะโดนแบบหนูก็ได้ใครจะไปรู้
แต่ขอแค่หนูเป็นคนสุดท้ายก็พอ ถ้าหนูรู้ว่ามันไปทำกับใครอีกหนูไม่ปล่อยมันไปแน่
เพราะหนูเข้าใจหัวอกของคนๆนั้นดีพอ
แต่หนูว่านะ ถ้ามันเบื่อหนูเร็วๆก็ดี หนูจะได้หลุดพ้นจากวงจรอุบาทนี่ซะที
ไม่รู้มันจะตามหนูมาบ้านนอกทำไม
เย็นแม่ก็ใช้หนูกับอีโอ๋ไปเก็บผักบุ้งแล้วก็กระถิ่นแถวๆนาลุงเอื่อม
เพราะแถวนั้นมันมีเยอะชาวบ้านนิยมไปเก็บกันแถวนั้น ลงเอื่อมแกก็ใจดีไม่ว่าอะไร
เจอพี่ชาติกลับมาจากหาปลาพอดีก็เลยแนะนำอีโอ๋ให้พี่โชติรู้จัก
แกก็ผากปลาช่อนมาให้แม่ตั้งสองตัวแน่ะ ตัวเบ่อเริ่มเลย
หลังจากเก็บผักเสร็จก็เดินเล่นดูนู่นดูนี่เรื่อยเปื่อย
ดูเด็กๆเล่นน้ำแล้วคิดถึงสมัยก่อนกระโดดน้ำคลองเล่น สบายอุรา
แต่ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว มันดูไม่เหมาะกับสาวสวยอย่างหนู
ปล่อยให้เด็กๆเค้าเล่นเถอะเราแก่แล้ว หึหึ
จากนั้นเราก็กลับบ้านกัน
“นี่ฟ้ามีแฟนแล้วไม่เห็นบอกพ่อกับแม่เลยนะ ปิดเงียบเชียว”
พอเดินเข้าบ้านมา ก็เจอแม่เอ็ดอะไรมีแฟนอะไรกัน
“แม่ครับ เดี๋ยวผมช่วยครับ”
“จร้าพ่อคู้น ดูซิหนีพี่เค้ามาไม่ยอมบอก จนเค้ามาตาม มันน่าตีจริงๆยัยฟ้า”
ที่แม่พูดหนูไม่ได้สนใจเลยว่าแม่พูดอะไรบ้างแต่ที่หนูสนใจคือคนตรงหน้า
หนูถึงกับอุทานออกมาพร้อมอีโอ๋
“ปกรณ์”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คือแบบตกใจมาก มาแบบไม่ทันให้ตั้งตัวเลย ไม่คิดเลยว่ามันจะมาวันนี้
หนูกับอีโอ๋หันไปสบสายตากัน
“อ่าวฟ้าครับกลับมาแล้วเหรอ กลับมานี่ไม่รอพี่เลยนะรู้มั๊ยพี่เป็นห่วงน้า”
หนูเลือกที่จะเงียบ อึ้งอะค่ะ ไม่คิดว่ามันจะมาไม้นี้
ทำเป็นพูดดีกับหนูต่อหน้าพ่อกับแม่โถดูซิว่าจะเป็นคนดีไปได้อีกนานแค่ไหน
“พี่เค้าถามก็ไม่ตอบลูกคนนี้นิ มาๆลูกโอ๋กินข้าวกัน”
แม่ว่าหนูแล้วก็หันไปเรียกโอ๋กินข้าว อารมณ์หนูตอนนี้คือกินข้าวไม่ลง
แค่เห็นหน้ามันหนูก็ขยะแขยงเต็มทน
“ฟ้าขอตัวนะแม่ ไม่ค่อยหิวอะ อะนี่ปลาพี่โชติฝากมาให้”
หนูบอกกับแม่แล้วยื่นถุงใส่ปลาช่อนให้แม่
ก่อนเดินขึ้นไปบนห้อง หนูนั่งอยู่บนที่นอนกำมือตัวเองแน่นหายใจแรงมาก
“แอ๊ดดดดดด”
ประตูห้องหนูเปิดออก พร้อมกับแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามาในห้องของหนู
หนูลุกขึ้นไปประจันหน้ากับมันทันที
“มาทำไม”หนูถาม
“มาตามเมีย”มันตอบยิ้มๆ
หนอยยังมีหน้ามาเรียกหนูว่าเมียอีกหรอ เมียคนที่เท่าไหร่แล้วล่ะ
“กูไม่ใช่เมียมึง” หนูตอกกลับไปคืน
“ถ้าไม่ใช่มึงแล้วเป็นใคร อย่ามามารยา บอกแล้วน้องฟ้ามึงหนีกูไม่รอดหรอก”
ประโยคแรกมันตะคอกหนูซะดังพอประโยคที่สองมันพูดอย่างยิ้มเยาะ
อ๋อ คงจะกลัวพ่อกับแม่หนูได้ยินละสิ ไอ้สัสนรก
“มึงมีลูกมีเมียแล้วมึงจะยุ่งกับกูอีกทำไม มึงทำเพื่ออะไร”
หนูตอบมันไปน้ำตาหนูตอนนี้คลอเบ้าแล้ว
มันมีครอบครัวแล้วมันยังทำร้ายเมียทิ้งลูกเพื่อมายุ่งกับหนูมันทำเพื่ออะไร “เซ็กส์” งั้นหรอ หึ
“กูไม่ได้รักขวัญ กูรักมึงได้ยินมั๊ย” มันพูด
“ที่มึงทำกับกูเรียกว่ารักแล้วเหรอ”
ไม่ไหวแล้วหนูพยายามกลั้นแล้วนะแต่มันก็ยังไหลออกมาอยู่ดี
ร้องทำไม อีฟ้ามึงเสียน้ำตาให้กับคนอย่านี้เหรอ
“กูขอโทษ”
หึหึ ขอโทษเพื่อ กูไม่มีวันยกโทษให้คนอย่างมึง
“กลับไปซะเลิกยุ่งกับกู ถือซะว่าอโหสิให้มึง”
“ไม่ถ้ามึงเลิกกับกู คลิปมึงว่อนเน็ตแน่”มันขูเรื่องคลิป หึหึ
“เลิกเอาเรื่องคลิปมาอ้างซะที กูหักมันทิ้งไปแล้ว”
มันทำตาโตอ้าปากเหวอ
“มึงคิดว่ากูจะไม่ก็อปเอาไว้อีกแผ่นบ้างรึไง” มันพูดเยาะๆ
“กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้เอาไปก็อปหรอก เพราะว่าตั้งแต่วันที่มึงอัดไว้ มึงก็ตัวติดกับกูไม่ห่าง มึงจะมี
เวลาที่ไหนไปก็อป เลิกอ้างเรื่องนี้ซะที ถึงมีอยู่จริงๆก็เอาเลยกูไม่อายแล้ว ดีซะอีก จะได้รู้ไป
เลยว่าคนอย่างกูก็มีคนอยากเอา ถึงกับต้องฉุดกูไปรุมโทรม เลิกยุ่งเกี่ยวกันซะที”
หนูพูดใส่เต็มค่ะ
ก็อย่างที่พูดตอนนี้หนูไม่อายแล้ว มันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่ค่ะ
“ฟ้า อย่าต้องให้บังคับ” มันตะคอกกลับ
“เอาเลย จะตบหรือจะตีกูหละเอาเลยสิ เอาเล้ย”
หนูก็ไม่ยอมหรอกแรงมาหนูก็แรงไป
“ฟ้า พี่ขอโทษ อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ เรากับไปคบกันเหมือนเดิม อยากได้อะไรพี่จะซื้อให้ทุกอย่าง นะนะ กลับไปอยู่กับพี่”
มันกอดขอหนูตอนที่หนูกำลังจะเดินออกจากห้อง
พร่ำพรรณนาอะไรของมันก็ไม่รู้หนูไม่สนใจ
หนูสลัดขาแล้วเดินลงมาดูทีวีตรงแคร่นอน
พ่อกับแม่และอีโอ๋นั่งกินข้าวอีกแคร่หนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน
“อ่าวฟ้า พ่อปกรณ์ละ”
แม่ยังไม่ทันพูดจบมันก็เดินตามลงมา ตาแดงเชียว สมน้ำหน้า
“อ่าวพ่อปกรณ์มาๆกินข้าวเร็ว แล้วนี่เป็นอะไรตาแดงเชียว” แม่เรียกมันมากินข้าว
หนูว่าแล้วตาแดงขนาดนี้เป็นใครก็ต้องสงสัย
“คืออ ……….ฟ้าเค้างอนผมอะครับแม่” มันพูด
แหม ตอแหลได้โล่จริงๆเลย
“โกรธอะไรพี่เค้าละหึเจ้าฟ้า”แม่พูด
“ มีอะไรก็คุยกันเป็นผัวเมียกันหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน ”
“พ่อออออออออออออออออออ”
หนูเหวขึ้นทันทีหลังจากพ่อพูดจบ อะไรกัน ผัวเมียอะไร
เอ๊ะหรือมันจะบอกพ่อว่ามันได้หนูแล้ว
หนูมองพ่ออย่างเคืองๆ พ่อแม่อมยิ้มนิดๆ รวมถึงมันด้วย
ส่วนอีโอ๋แต่นั่งฟังบทสนทนา ไม่คิจะช่วยเพื่อนเล้ย
หนูเลยเดินขึ้นมาบนห้อง ปล่อยให้พวกเค้ากินข้าวกันต่อ
พอมาถึงล๊อกห้องทันทีเลยค่ะ หนูไล่มันแล้วทำไมมันยังไม่ไปนะ
มันคงไม่กล้าทำอะไรหนูต่อหน้าพ่อแม่หรอก แต่ถ้ากลับกรุงเทพละไม่แน่
แต่มันก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกะหนูนะ จะมีก็แค่ชอบบังคับลากไปนั่นไปนี่
ตะคอกบ้าง มันไม่เคยทำร้ายหนู แต่ไม่แน่ คนอย่างมันไว้ใจไม่ได้
นนนี่ ชะนีป่า
ครึ่งหลังมาแล้วจร้าาาาาาา คอมเม้นหน่อยน้าาจะตอนที่สิบแล้วยังอยู่หน้าห้าอยู่เลย งอนนนน 555555
ยังไงก็ตดตามตอนต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
