ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
นิยายเรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากคุณ aoikyosuke แล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร้านก๋วยเตี๋ยว
ไอ้บ้าก๋วย กันท่าดีเหลือเกิน กันท่าดีจังนะ แค่มากินก๋วยเตี๋ยว ก็อยากมาเห็นหน้าน้อง หมี่ แค่นี้เอง
กินแต่ก๋วยเตี๋ยวจนท้องอืดแย่แล้วเนี่ย
ฝนก็ตก
นั่งนาน ๆ ไอ้เหี้ยก๋วย มองตาขวางอีก
น้องหมี่ครับ พี่ชายน้องหมี่ทำไมดุได้ใจอย่างนี้ล่ะครับ
ผมกลัวจังเลย กลัวตายห่าเลย
ไม่แน่จริง กูไม่กล้ามาจีบหรอก น้องหมี่ออกจะน่ารัก ไอ้เหี้ยก๋วยก็กันท่าดีจริง ๆ
สั่งก๋วยเตี๋ยว โต๊ะอื่นมันให้น้องหมี่เสริฟ ทีโต๊ะกูมันเสริฟเอง แถมกระแทกถ้วยอีกต่างหาก
เซ็งแม่งจริง ๆ
ใครคนหนึ่งใช้นิ้วคีบตะเกียบและลากเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก ชามที่ห้าเข้าไปแล้ว
วันนี้เป็นบ่ายวันเสาร์ที่ต้องมากินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ เพราะน้องสาวเจ้าของร้านสวยหยาดเยิ้มได้ใจ
แต่ไอ้เจ้าของร้าน หน้าโหดชิบหาย แถมบริการห่วยอีก ไม่นับน้องหมี่
น้องหมี่คนดีน่ารักยังไงก็น่ารักอย่างนั้น
ยิ้มแต่ละที หัวใจละลอย ลอยละล่อง ยะฮู้ แค่เห็นรอยยิ้มของน้องนาง หัวใจพี่ก็ลอยไปไกลแล้วจ่ะน้องหมี่จ๋า
น้ำแข็งในแก้ว ถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะ
เจ้าของร้าน เสริฟเองอีกแล้ว
ทำไมไม่เห็นเหมือนมิวสิควีดีโอเลยว่ะ ที่น้องหมี่จะต้องทำตาเชื่อม หวานเยิ้มใส่กู
นี่เสือกเป็นไอ้ก๋วย กูล่ะหน่าย
สายฝนที่พัดกระหน่ำทำให้ลูกค้าคนนั้น พยายามมองออกไปข้างนอก แล้วก็กลับมากินก๋วยเตี๋ยวในชาม ที่มีลูกชิ้นมากกว่าปกติ
น้องหมี่แถมให้พี่แน่ ๆ เลย นั่นไงล่ะ ยิ้มแล้ว น้องหมี่จ๋า
อ้าวไอ้เหี้ย ก๋วย เสือกมายืนบังอีก ตาขวางอีกต่างหากแม่งกูเซ็งเลย
หลังจากเซ็งกับเจ้าของร้านมานาน ในที่สุดก๋วยเตี๋ยวในชามก็ถูกกินจนหมด พร้อมกับที่ลูกค้าคนนั้น เดินมาจ่ายเงินด้วยใบหน้าเซ็ง ๆ
50 เองเว้ย ทำไม 5 ชาม มันคิดห้าสิบเองวะ คิดซะถูกเลย แหม้ น้องหมี่มีใจให้ มันก็สบายอย่างนี้แหละวะ
แล้วดูไอ้ก๋วยมันทอนตังค์ กระแทกให้แบบนี้ โหย เบื่อเลย
หลังจากรับเงินทอนมาแล้ว ร่างนั้นก็เดินออกจากร้านด้วยท่าทีเซ็ง ๆ ยืนมองฝนที่ตก ทำท่าจะวิ่งฝ่าสายฝนออกไปหลายครั้ง และในที่สุด
เฮ้ย รู้สึกเหมือนมีใครมากางร่มให้ อ๊า น้องหมี่จ๋า ไม่ใช่เสื้อกันฝนแบบในเพลง แต่เป็นร่มเลยเหรอจ๊ะ น้องหมี่
อย่างนี้พี่ก็ดีใจตายเลยสิจ๊ะ
ใบหน้าที่ฉีกยิ้มกว้าง หันไปมองคนที่นำร่มมาให้ แล้วก็หน้าเหี่ยวลงทันที เมื่อเห็นว่า คนที่กางร่มให้เป็นใคร
“เอาร่มไป....” เสียงห้าว ๆ ทุ้ม ๆ ที่กระแทกเสียงบอก และยัดเยียดร่มใส่มือทำให้คนที่หันมามอง นิ่งอึ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เจ้าของร้านหน้าโหด เดินเข้าร้านไปแล้ว ทิ้งให้คนที่รับร่มมาถือไว้ ยืนงง แม้จะหันกลับเข้าไปในร้านอีก
แต่เจ้าของร้านหน้าโหดก็ไม่ได้สนใจ
ร่างนั้นจึงกางร่มออกเดิน เพื่อกลับบ้าน โดยมีสายตาของใครคนหนึ่งมองตาม
“ชอบเขาทำไมไม่คุยกับเขาดี ๆ ล่ะพี่ก๋วย แบบนี้เขาก็นึกว่าพี่เกลียดเขาสิ” เสียงน้องสาวที่ยื่นถ้วยให้สำหรับใส่น้ำก๋วยเตี๋ยว ทำให้ก๋วยต้องนิ่งมอง ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียด
“หมี่....ถ้าพี่ทำได้พี่ทำไปนานแล้ว...หมี่อย่าให้เขารู้แล้วกันว่าหมี่มีแฟนแล้ว เดี๋ยวเขาไม่มากินก๋วยเตี๋ยวร้านเรา พี่คงเสียใจแย่เลย”
พี่ชายหน้าโหด หันมาพูดพร้อมกับส่งยิ้มเศร้า ๆ ให้กับน้องสาว สายตายังมองฝ่าสายฝน มองหาคนที่เพิ่งเดินออกจากร้านไป แล้วก็กลับมาสนใจกับการลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวต่อ
อย่างน้อยวันนี้ ก็มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้าน อย่างน้อยก็ได้เจอ แค่นี้ก็พอแล้ว ไม่กล้าเรียกร้องอะไรมากมายเลยจริง ๆ
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
