ตอนที่37-คิดถึงกันมั้ย
อีกฟากของโลก
เนปจูนนอนกำโทรศัทพ์อยู่บนเตียงนิ่งๆหลังจากวางสไกป์ไปจนแม่เดินเข้ามาตามให้เตรียมตัวออกไปข้างนอก
เธอพอรู้จากลูกคนโตมาบ้างว่าช่วงนี้ลูกชายคนรองของบ้านกำลังมีเพื่อนสนิทคนใหม่เข้ามาพัวพันด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่อยากชักถามอะไรมาก
“เป็นอะไรน่ะเรา หน้ามุ่ยเชียว”
“เปล่าอ่ะแม่ พ่อกลับมายังครับ” จูนพูดบอก ขยับตัวเข้าไปนอนบนตักหญิงที่รัก ถามถึงพ่อ
“กลับมาแล้ว ไปแต่งตัวไป จะได้ออกไปทานข้าวเร็วๆ นัสบ่นหิวตั้งนานแล้ว” แม่บอกกลั้วหัวเราะ ลูบผมลูกชายเบาๆ
ตลอดสองอาทิตย์กว่าที่ผ่านมา ส่วนมากจะมีแต่แม่กับลูกๆทั้งหลายมากกว่าที่ได้ออกไปเที่ยวเพราะพ่อยังทำงานอยู่
และพอถึงช่วงวันหยุดของพ่อทุกคนก็จะออกไปเที่ยวหรือทานข้าวข้างนอกกันจนตอนนี้ไม่รู้จะไปเที่ยวไหนดีเพราะพากันมาทุกปีๆ
แต่เห็นพ่อบอกว่าปีหน้าจะขอหยุดยาวพากันไปเที่ยวประเทศอื่นบ้าง
.
.
.
“ติณณณ ไอ้ติณโว้ย มึงจะใส่เสื้อแขนยาวทำห่าไรเนี่ย” แชมป์เดินถือปืนฉีดน้ำออกมาจากรถโวยวายถามเพื่อนที่ลงออกมาจากรถมันเช่นกัน
วันนี้พวกเขานัดกันไปเล่นน้ำที่มีสาวเยอะๆแถมเกือบทุกคนยังใส่เสื้อกล้ามกันมา
เออ...แต่ยกเว้น หนึ่งไอ้ติณ สองไอ้กานต์ สามไอ้นนท์ และสี่ไอ้พุทธนะ -*-
มันจะหวงอะไรกันขนาดเน้ คนโสดอย่างพี่แชมป์ไม่เข้าจายยย
“แฟนกูสั่ง” ติณยักคิ้วตอบอวดๆให้รู้สถานะระหว่างเขากับจูนไปด้วย
ซึ่งสิ่งที่ได้รับตอบกลับคือการโดนยิงจากหลายๆคนและเสียงโห่ ไอ้สลัด!
“เชื่อฟังงี้ โห่วววว แม่งอ่อนว่ะ” เอิร์ธโห่ใส่ ฉีดน้ำใส่เพื่อนรัวๆ
“กูว่าแม่งพอเหอะ เดี๋ยวไปไม่ถึงสวรรค์” มิตรห้าม เดินนำเข้าไปในส่วนที่สาวๆเล่นน้ำ
พวกเขามีพร้อมทั้งแป้งและปืน
บางคนมันก็ถือขันไปขอน้ำจากสาวๆเสร็จแล้วก็สาดกันตรงนั้นเลย
ขออีกสาดอีกจนนานเข้าเกือบพากันหลุดออกมาไม่ได้
ส่วนคนที่ฮอตที่สุดไม่ต้องบอกก็คงรู้กันนะว่าเป็นใคร
“มึงๆ ถ่ายๆ แล้วอัพเฟสแท็กไอ้จูนด้วย” ตั้มยืนกระซิบบอกแชมป์ให้ถ่ายรูปไอ้ติณที่ตอนนี้โดนสาวๆรุมปะแป้งขยับตัวออกมาไม่ได้
เขาอยากเห็นเพื่อนตัวเองตาลุกเป็นไฟว่ะ คึคึ
“เอ๊ย มึง” ตั้มอุทานรีบรับตัวพุทธที่ยืนอยู่ข้างหน้าดีๆก็เซถอยหลังเข้ามาหา
ช่วงนี้เพื่อนสนิทเขาร่างกายอ่อนเพลีย ข้าวไม่ค่อยกิน แล้ววันนี้ดันออกมาตากแดดอย่างนี้มันคงหน้ามืด
“เฮ้ย พุทธมึงไหวป่ะ” มิตรแทรกฝูงเพื่อนเดินเข้ามาหาจับแขนช่วยตั้มประคอง
“อืมๆ กูไหว ขอน้ำหน่อย” คนหน้ามืดบอกแล้วยื่นมือไปรับน้ำจากเอิร์ธมาล้างหน้า
แปลกดีนะ ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังก็เต็มไปด้วยน้ำ แต่ทำไมเขายังรู้สึกว่าตัวเองไม่สดชื่นเลยวะ
“มึงกลับก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวกูไปส่ง” ตั้มบอกจริงจังทำให้คนอื่นพยักหน้าเห็นด้วย
แต่พุทธส่ายหน้าบอกไม่เป็นไรทุกคนเลยพากันเล่นน้ำต่อแต่ยังคงมองมาที่คนหน้ามืดบ่อยๆเพื่อเช็คอาการ
...กลุ่มผู้ชายตัวโตบ้างตัวเล็กบ้างพากันเล่นน้ำจนเกือบหกโมงเย็นก็ตกลงว่าจะกลับกัน ด้วยเพราะเดินจนเหนื่อยและเริ่มหนาวแล้ว
กานต์ลากคอนนท์ออกไปจากกลุ่มอย่างเร็วเป็นคู่แรก วันนี้พวกเขาเห็นทีมีเรื่องต้องคุยกันยาว
ส่วนพวกที่เหลือตอนนี้กำลังชวนกันไปกรึบต่อที่ห้องติณณภพโดยไม่ถามความสมัครใจเจ้าของห้องแม้แต่น้อย
“โอ๊ะโอ...” แชมป์แอ๊บทำตาโตยกมือปิดปากเมื่อเปิดประตูห้องมาแล้วเจอตุ๊กตาตัวโตเท่าควายนั่งอยู่บนโซฟา
“หวานแหววจนน่าอิจฉา” เอิร์ธพูดแซว เดินไปผลักหัวไอ้เหลืองจนมันหน้าคะมำเพราะตอบโต้ไม่ได้
“เหี้ยเอิร์ธ ถ้าจูนมาเห็นมึงตบลูกมันนะ มันตบหัวมึงคืนแน่” ติณพูดเตือน เดินเข้าห้องนอนมาเอาผ้าเช็ดตัวสามสี่ผืนแจกจ่ายเพื่อน
ตอนนี้ที่ห้องเขามีแต่ ไอ้มิตร ไอ้แชมป์ และไอ้เอิร์ธเดินป้วนเปี้ยนไปมากลางห้อง
ส่วนตั้มขับรถแยกไปส่งพุทธแล้วบอกจะตามมาทีหลัง
“งั้นคงเป็นลูกมึงด้วยอ่ะสิ” แชมป์ถาม รับผ้าเช็ดตัวที่ไอ้เจ้าของห้องโยนมาให้เต็มแรงแล้วรอต่อคิวอาบน้ำถัดจากไอ้มิตร
“ไม่ใช่ ลูกมันกับชู้” ติณส่ายหัวบอกขำๆ เดินเข้าครัวไปเอากระติกมาใส่น้ำแข็ง
“เดี๋ยวกูฟ้องไอ้จูน” เอิร์ธพูดขู่
ใจติณณภพอยากจะตอบว่าเชิญแทบตายแต่เงียบไว้ดีกว่าเพื่อความปลอดภัยของอนาคต
เขาปล่อยให้เพื่อนผลัดเปลี่ยนกันอาบน้ำข้างนอกส่วนตัวเองเข้ามาอาบน้ำในห้อง
เมื่อกี้เปิดดูไลน์เห็นจูนส่งติ๊กเก้อรูปกระต่ายหน้าโกรธแล้วหมีหน้าหงอยมาให้เขาเลยส่งไปบอกว่า
กลับห้องแล้ว กำลังจะอาบน้ำ ถ้าตอนนี้ว่างตอบหน่อย อาบน้ำเสร็จจะสไกป์หา ไม่รู้มันจะตอบรึยัง
“จูนจะออกไปข้างนอกกับพี่มั้ย”
“ไปไหนอ่ะ”
“ส่งแม่ซื้อของ”
“นัสไปป่าว”
“ไม่ไป”
“ฮื่อ งั้นพี่ไปเถอะ จูนขี้เกียจ”
“อืมๆ”
เนปจูนรอพี่ชายปิดประตูห้องแล้วรีบส่งไลน์ไปบอกไอ้ติณว่าว่างยาวจนถึงตอนเย็น
เขานั่งกัดฟันกรอดรอมันสไกป์หาพลางดูรูปที่มันถูกแท็กจากเฟสไปด้วย
มึงจะมากไปแล้วนะๆ ที่ให้ใส่เสื้อแขนยาวนี่ไม่ได้ช่วยเหี้ยไรเลยใช่มั้ย ห๊ะ!
ปล่อยปละละเลยตัวเองเกินไปแล้วไอ้ติณณภพ!
เนปจูนรีบออกจากเฟสกดรับสไกป์แล้วทำหน้าบึ้งใส่คนเรียกมาหา
ติณมองแล้วหัวเราะขำ ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง
“เป็นอะไร หน้าบึ้ง”
“กลับมานานยัง”
“เพิ่งถึง แล้วมาอาบน้ำเนี่ย ไอ้มิตรก็อยู่นี่”
“มันมาทำไร”
“กินเหล้า”
“กินกันสองคนเหรอ”
“เปล่า ไอ้เอิร์ธกับแชมป์ก็อยู่ เดี๋ยวตั้มตามมาทีหลัง”
“อือ”
“ตกลงเป็นอะไรครับ”
“เปล่า”
“แสดงว่าเป็น” ติณบอกยิ้มๆ
เนปจูนยิ่งหน้างอหนักมากกว่าเดิมเมื่อมันรู้ทัน
“ก็มึงนั่นแหละทำให้เป็น!” เขาบอกเสียงเขียวแล้วถามต่อ “อยู่ในวงสาวๆโดนล้วงมั้ย ห๊ะ ตอบมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย”
“รู้ได้ไง” ติณถามแปลกใจ ไม่ใช่ว่ามีสายอยู่แถวนี้นะ
เออใช่...สายนั่งอยู่ในห้องนั่นแหละติณ เป็นคนอัพและเป็นคนแท็กรูปมาให้กูด้วย
“เข้าเฟสยังละ”
“ยังครับ” ติณตอบตามตรง ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เฟสนี่เขาเล่นบ้างแต่ไม่บ่อย จนช่วงหลังมานี้ติดเพราะจูนมันอยู่ไกลนี่แหละ
“มึงอ่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรจนดูเหมือนกูบ้าไปคนเดียวเลย T^T”
“ก็อย่าบ้าสิ ของๆมึงยังไงก็เป็นของๆมึง เข้าใจมั้ย หื้อ”
“เหอะ” จูนสบถ อมยิ้มให้กับประโยคนั่น
นี่กูเป็นบ้ารึเปล่าวะ...เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย...เริ่มตามอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยทันแล้ว -*-
“อารมณ์ดียัง” ติณถามแล้วยิ้มกว้าง ตอนนี้รู้แล้วว่าจูนเป็นอะไร
“นิดหน่อย”
“อยากอารมณ์ดีเยอะๆก็รีบกลับมาดิ”
จูนแลบลิ้นเปิดยิ้มโชว์คนพูด ไม่ยอมตอบ
ถ้าไม่ใช่มึงไม่ยอมหรอกนะ ฮี่!
“คืนนี้จะไกป์อีกมั้ย”
“จะกินเหล้าอ่ะดิ”
“อยู่ห้องๆ ไม่ออกไปข้างนอกครับ”
“อืม มึงจะกินก็ตามใจ เอาไว้ค่อยคุยกันก็ได้”
“ไม่งอนนะ”
“งงงอนอะไร ไร้สาระ”
“หึหึ” ติณหัวเราะขำ มันบอกว่าไร้สาระทั้งที่เมื่อกี้ก็ทำอยู่เนี่ยนะ
“คอเป็นรอยอะไรอ่ะ” จูนถามเพราะเพิ่งสังเกตเห็นรอยแดงๆเต็มคอและหน้าอก
เอาสิ้ ขนาดสั่งว่าให้ใส่เสื้อแขนยาวมันยังโดนทะลุเสื้อ นี่ถ้าใส่เสื้อกล้ามหรือไม่ก็ถอดเสื้อมึงไม่เลือดซิบเลยเหรอวะ
“รอยข่วนมั้ง ถึงว่าตอนอาบน้ำแม่งแสบ” ติณตอบแล้วก้มลงดู
“ห้ามเลยนะ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปแล้ว กูจริงจังนะ”
“ครับ ไม่ไปแล้ว พรุ่งนี้กลับบ้าน” ติณบอกอารมณ์ดี
ต่อให้จูนมันจะว่าจะด่าจะห้ามอะไรยังไงเขาก็อารมณ์ดีอยู่ดีว่ะ ไม่โกรธหรือรำคาญมันเลย แต่ตรงกันข้าม
กลับรู้สึกดีด้วยซ้ำทั้งที่เมื่อก่อนเวลามีผู้หญิงมาพูดสั่งแบบนี้เขาต้องว่าเธอไปแล้วว่าอย่าทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ทั้งหมดนี่มันคงเพราะรักสินะ ..
อืม...มึงเริ่มเพ้ออีกแล้วติณณภพ
เนปจูนมองหน้าติณผ่านจอโทรศัพท์เงียบๆจนมันชวนคุยอีกครั้ง
“คิดถึงกูมั้ย”
“ไม่มั้ง” จูนตอบเสียงเบา
ที่กูเหวี่ยงมาทั้งหมดนี่แสดงล้วนๆเลยละติณ ดูไม่ออกรึไงวะ
“ตอบดีๆดิ กูอยากได้ยิน” ติณพูดอ้อน รู้สึกอยากหมุดเข้าไปในโทรศัพท์ฉิบ
มึงจะกัดปากยั่วกูทำไมวะ ..
“...อือ คิดถึง” เขาตอบเสียงเบา ว่ามันในใจ
แกล้งกูทำไมไอ้บ้าาา ..
“คิดถึงก็รีบกลับมา เข้าใจป่าว เดี๋ยวไปรับ”
ปัง!ปัง!ปัง!
เสียงเคาะประตูห้องนอนเรียกให้คู่รักที่กำลังหวานกันอยู่ชะงักค้างกลางคัน ติณณภพหันไปมองแต่ยังนั่งอยู่ที่เดิม
“เหี้ยติณโว้ย ถ้ามึงไม่ออกมากูจะขโมยทีวีห้องมึงไปขายจริงนะสัด”
เสียงแชมป์ที่ตะโกนข้ามมาทำให้ทั้งคู่พากันหัวเราะ
“เพื่อนมึงเกรียนเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ” จูนบอกขำๆ
“หึหึ ต้องไปแล้วนะครับ เดี๋ยวประตูห้องกูจะพังซะก่อน”
“อือ ไว้คุยใหม่ก็ได้”
“คืนนี้ไม่เมาเดี๋ยวไลน์หา”
“แสดงว่าจะกินให้เมาใช่มะ”
“กินไม่เมาก็เปลืองเหล้าดิเธอ”
ห๊ะ?
ไอ้ติณมันเรียกเขาว่าอะไรนะ?
อะไรเธอๆนะ?
โอ๊ยตาย...ถ้าอยากระเบิดตัวเองเขาต้องทำไงนี่...
เนปจูนโชว์หน้าแดงหราของตัวเองให้ติณณภพดูก่อนจะรีบวางไป
เอาเลยติณ อยากทำอะไร อยากกินอะไร ตามสบายเลย
กูยอมแล้ว...
—(••÷[โปรดติดตามตอนต่อไป]÷••)—อิจฉาจริงว๊อยยยยยยย
หัวข้อ: —(••÷[พ่อสื่อ]÷••)— ตอนที่45-..รักนะ.. END P.15 140215 [รบกวนย้ายไปห้องจบเลยคะ] (อ่าน 168240 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก