อ๊ากกกกก
อ่านเรื่องของคุณทีเด็ดแล้วมามองย้อนตัวเอง
ทำไมรู้สึกเหมือนว่าผมเลวมากๆที่ทิ้งเพื่อนให้อยู่คนเดียวมาได้ตั้งปีนึง
ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับแค่ทะเลาะกันแรงๆแล้วกลุ่มทั้งกลุ่มไม่ดิ ทั้งห้องก็แอนตี้ไม่คุยกะมัน
เรื่องก็ไม่ร้ายแรงอะไรมากมันมีแฟน แล้วแฟนมันไม่ชอบพวกผมอย่างแรง พวกผมอยู่อย่างสงบเธอก็มาว่า มากระแนะกระแน ไม่พอมาแกล้งพวกผมอีก พอพวกผมตอบโต้ก็วิ่งโร่ไปหาแฟนมันหรือเพื่อนผม แล้วใส่ร้ายพวกผมอย่างนู้นอย่างงี้
มันด่าเพื่อน ทิ้งเพื่อน ไม่เชื่อเพื่อน เพราะแฟน
ทั้งที่เคยสัญญากันไว้ต่อให้แฟนกับเพื่อนไม่ถูกกัน มันจะเลือกเพื่อนเสมอ
โครตเจ็บเลยอะครับ เพราะก่อนจะไม่คุยกันผมเคยถามไปประโยคนึง
"พวกกูอยู่กับมึงมา 3 ปี ผ่านทุกข์ผ่านสุขมา แต่มึงมาทำลายทิ้งด้วยคำพูดเหี้ยๆของแฟนมึงที่บอกว่า พวกกูไปด่ามัน มึงพูดมาเลยดีกว่าว่ามรึงจะเลือกใคร"
ผมภาวนาให้เลือกเพื่อน ให้มันตอบให้พวกผมชื่นใจก็ยังดี ว่าเพื่อนกูยังไม่เปลี่ยนไป มึงจะคบต่อจะทำไรต่อ พวกกูไม่ว่าขอแค่มึงตอบประโยคนี้ ว่ามึงเลือกเพื่อนก็พอ ขอแค่นี้ แต่มันตอบว่าไงรู้ไหมครับ
"กูเชื่อแฟนกู มากกว่าเชื่อพวกมึง"
พวกผมเกือบร้องไห้กันเลย เลยได้แต่ถอยออกมา ไม่ยุ่งกันเลย ไม่พูดจา ไม่มองหน้า
แต่ก็แอบช่วยเหลือมันห่างๆไม่ให้มันรู้ ทำไงได้ล่ะครับ เพื่อนนี่หว่า
ตอนนี้มันก็เริ่มมาตื้อขอคืนดีกับพวกผมแระ
เฮ้อถึงจะคบกับยัยนั่นอยู่ก็เหอะ ทำไงได้เป็นมาตั้ง 3 ปี
คงได้แต่ปลง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
