หัวข้อ: เด็กชายตะวันฉาย นายกรินกรณ์ กับพี่ชายปากบอน บ้านข้างๆ โดย ภัคD

[kataiiiscas]

ตามมาอ่านเพราะชื่อผู้แต่ง มันการันตีได้

เพิ่งได้อ่านเรื่อง หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ จบไปเมื่อคืน
ตอนนี้อารมณ์ยังค้างอยู่เลยค่ะ เฮ้ออออออออออออออออ

กะลังจะเริ่มอ่านเรื่องนี้แล้ว

ทำไมเพิ่งมาค้นพบนิยายดีๆ ของคุณ ภักD น้า

ขอบคุณผู้แต่ง และ ผู้โพสนะคะ

ซารางเฮโย รักนะคะ   

[kataiiiscas]

จบแล้วหรอ

ตะวันน่ารักจัง

มันอารมณ์เศร้าๆนะ แต่เศร้าแบบอารมณ์ดี ยิ้มตลอดเลย


ชอบมากๆเรื่องนี้ ได้อะไรมาเยอะเลย จริงๆนะ




ปล. รักผู้แต่ง + รักผู้โพสด้วย

[giant]

อ่านจบแล้ว....รู้สึก "จุก" ทันทีครับ
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ....

ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ
         
          นับถือจริงๆครับ

[kangkaw]

ตามมาอ่านเพราะมีน้องแนะนำมาค่ะ (ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย อิอิ)  ได้ข่าวว่าพิมพ์ ร่วมเล่มด้วยใช่รึเปล่า ค่ะ

ไปอ่านก่อน ๆ   

[yotsaput]

เรื่องนี้เศร้าจัง อ่านไปก็ร้องไห้ไป 

[playplay]

อ่านแล้ว สุดยอดเลย เขียนได้ดีจริงๆ เอาผมอ่านทีเดียวจบเลย ขอบคุณมากกครับสำหรับเรื่องดีๆๆ

[shampoo]

 
 

[kangkaw]

  แป๊ะ แป๊ะ  ไว้ก่อนมาอ่าน

[olar74]

อ่านตอนแรกๆ ก็เหมือนจะเครียดน่ะ ...

กะว่าจะเลิกอ่าน ... แต่ !!!!!! ไม่ดีก่า .... ลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ ....

มันเหมือนจะเศร้าๆ บอกไม่ถูก ... เดาใจตะวันก็เอาแน่เอานอนก็ไม่ได้ ....

เหมือนฉายก็จะรอความหวัง .... แต่สุดท้าย ก็จะเป็นกำลังใจให้น่ะ ... 

[kangkaw]

อ่านจบแล้ว  อยากให้แต่งต่อจัง สนุกมายเลยค่ะ 

[imageriz]

อ่านจบไปแล้ว แต่ความรู้สึกมันยังคงอยู่ มันยังรู้สึก "จุก"
น้ำตาก็ยังคงไหล ไม่รู้สิว่าตกลงมัน สุข หรือ ทรมาน กับความรู้สึกที่ยังคงเหลืออยู่

อ่านไปตอนแรก ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ กับความน่ารักของ ตะวันฉาย และ ตะวัน
พอเริ่มมีพี่กบก็เริ่มสงสารฉาย และต่อมาพี่ปา และสุดท้ายมาพี่ขุน มันรู้สึก
อึดอัดและทรมานกับตะวันฉาย ที่ทำได้เพียงแค่มองดูคนที่ตัวเองรักกับอื่น
โดยที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรให้ได้ หรือเป็นอย่างอื่นได้ นอกจากคำว่า"น้องชาย" เท่านั้น
ยอมรักว่าน้ำตาไหลว่าตั้งแต่ตอน กลางเรื่อง มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดหรือถ่ายทอด
ออกมาได้ มันได้แต่อึดอัด หลายความคิดของตะวันฉายมันสะท้อนอะไรได้หลายอย่าง
จนกระทั่งมาถึงตอนท้าย กับความคิดของตะวันฉาย  

 
>>>เพราะความรักไม่ได้มีจุดสิ้นสุดอยู่แค่ที่ลมหายใจ...พี่ตะวันจึงยังคงรักพี่ขุน และผมยังคงอกหัก แต่เพราะความรัก ก็ไม่ได้มีความหมายอยู่แค่ที่สมหวังหรือผิดหวัง...วันนี้ผมจึงมีความสุข แม้จะเป็นได้เพียง...น้องชายของพี่ตะวัน...<<<

สำนวนการเขียน และการดำเนินเรื่อง  ไม่ว่าจะเป็นภาษาที่ใช้  
อ่านจบแล้ว แต่ความรู้สึกไม่ได้จบไปด้วย ความรู้สึกมันยังคงค้างอยู่
  คุณทิพย์ ที่นำเรื่องดี ๆ มาให้อ่านค่ะ
  คุณภัคD ที่เขียนเรื่องดี ๆ แบบนี้มาให้อ่านนะค่ะ ขอบคุณค่ะ  

 

[Letm3diE]

เรื่องนี้อ่านแล้วมันรู้สึกจุกที่อก

เหมือนสุขจนต้องยิ้มแต่ปนมาด้วยความเศร้าและน้ำตา

เหมือนเศร้าแต่ความสุข

เหมือนจะร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล

บางครั้งน้ำตาไหลแต่ก็ยังรู้สึกถึงรอยยิ้ม

บางครั้งยิ้มก็ยิ้มทั้งน้ำตา

จงไม่รู้ว่าจะบอกความรู้สึกท่มีต่อเรื่องนี้อย่างไรดี

เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให่รู้สึกอย่างนี้

และยากบอกว่าขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ  ที่ได้รังสรรสร้างขึ้นมาให้ได้อ่าน

และที่ขาดไม่ได้คือผู้ที่ได้นำเรื่องนี้มาลงให้ได้อ่าน   

[amito]

เอื๊อก อิ่มจัง อ่านเรื่องนี้แล้วอิ่มอกอิ่มใจจังค่ะ

มีเรื่องราวหลายๆเรื่องที่เราอ่านแล้วสนุก ตลก กินใจ บางเรื่องคนเขียนก้อทิ้งค้างไว้ให้ติดตามอย่างอยากรู้อยากเห็นความเป็นไปของตัวละคร

สำหรับเรื่องนี้ เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจค่ะ

วิธีการเขียนที่ใช้สำนวนธรรมดาๆ ที่แทบจะไม่มีการบรรยายฉากหรือสภาวะแวดล้อม เหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติที่เราจะคุยกันไปเรื่อยๆ ค่อยๆใส่ตัวตนของตัวละครเข้ามาให้เราเห็นภาพอย่างชัดเจนจนรู้สึกเหมือนดูหนังดีๆซักเรื่องหนึ่งโดยปล่อยให้เรานึกภาพของฉาย ตะวัน พี่กบ พี่ปา พี่ขุน แม่ พ่อ น้ามะ และน้าโอ๋ ไปตามจินตนาการของเราเอง

พล็อตเรื่องที่ดูเหมือนจะมีอยู่กลาดเกลื่อน เพราะมีคนใข้แกนของเรื่องแบบนี้อย่างมากมาย รักคนใกล้ตัว รักมานานแสนนาน รักเพราะรัก กลับกลายเป็นเรื่องที่ชวนติดตามมากมายได้ขนาดนี้ เมื่อถูกถ่ายทอดจากการมองความรักและวิธีรักของคนแบบฉาย

ตะวันฉายที่มั่นคง รู้จักตัวเองและคนที่ตัวเองรักอย่างถ่องแท้ เราเห็นด้วยกับหลายๆคนที่บอกว่า ถ้าฉายสู้ขึ้นมาจริงๆ กี่พี่กบกี่พี่ขุนหรือจะกี่พี่(ที่จะตามมา)ก้อสู้ฉายไม่ได้ เพราะเราก้อเห็นๆกันอยู่อย่างชัดเจนว่า ตะวันขาดฉายไม่ได้

เหมือนกับที่ฉายขาดตะวันไม่ได้เหมือนกัน

ตะวันที่มียิ้มสดใสพิชิตใจใครต่อใครหลายๆคนให้ยอมสยบเพียงเพื่อจะได้เห็นรอยยิ้มนั้น ตะวันที่รู้จุดแข็งของตัวเองว่าต้องทำยังไงถึงจะได้ดังใจตะวัน จนบางครั้งเรารู้สึกว่าตะวันเห็นแก่ตัวและเอาแต่เรียกร้อง แต่สิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นว่าตะวันชัดเจนและซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองขนาดไหน และนี่แหละที่เป็นเสน่ห์ที่น่าทึ่งของตะวัน น่าแปลกนะ ทั้งๆที่รู้ว่ากำลังโดน "ใช้" แต่ทำไม๊ทำไม ไม่มีใครตัดใจจากตะวันได้ซักที

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ รักที่เราเชื่อว่าเป็นรักแท้อีกแบบหนึ่งที่ งาม เหลือเกิน ขอบคุณ คุณภัค D และคุณ Thip มากๆค่ะ

      

           

[inuyacha]

เรื่องนี้ แม้จะไม่ได้จบ แบบ ฉายรักกะ ตะวัน แต่ มานทำให้ คนอ่าน อยากทำแต่สิ่งดีๆ เลยนะ


อยากคิดอะไรง่ายๆ เหมือน ตะวัน และก็อยากมีเพื่อน หรือเป็น คนดี อย่างฉาน


ตะวันฉาย   อยากมีลูกแบบนี้จัง


ขอบคุณมากคับ ผม  อ่านทุกตัวอักษร ก็เห็นภาพ ทุก ตัวอักษร เลย

[inuyacha]

ลืมบอกไปอีกนิด

ผมอ่าน ภาคย่อยพิเศษ ตอนที่ตะวัน โดนครูด่าว่า โง่  แล้ว ตะวันเล่าให้ น้าโอ๋ ฟังผม

สงสารเด็กจัง ตอนเด็กๆ เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้ มาด้วย นึกย้อนไปเวลานั้น

ผมชอบตะวัน และ ตะวันฉายจัง


นี่มานั่งอ่าน งุงิงุงิ อีกหลายๆ ตอน  ดีนะ ที่จบแบบตะวัน ยังได้อยู่กะฉาย ถ้าจบอีกแบบร้องไห้ แน่ๆ

[Y2Y]

เรืองนี้จำได้ว่าเคยอ่านที่ไหนมาก่อน ( รึป่าว  จำไม่ได้)

จำได้แต่ว่า  ซึ้งมากค่ะแม้จะดูเศร้าๆไปบ้าง

อยากให้มีตอนพิเศษ

อยากเห็นความสุขสมหวังของ ฉาย  กะ ตะวัน บ้างอะไรบ้าง

[inuyacha]

ทำไงดี ผม ติดนิยายคุณ ภักD

แอบมาอ่านนิดหน่อย ทุกวันเลย แงๆๆๆ

[forest]

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮ้อ
ไม่อยากจะบอกเลยอะ
อ่านแล้วเหนื่อยจัง  หดหู่สุดๆ
อ่านง่าย
เนื้อเรื่องสนุก
ยิ่งอ่านยิ่งติด
แต่
คือว่าไม่รู้ว่าใครเป็นแบบผมหรือปล่าว
ทั้งชอบและก็เกรียด 
ชอบมากๆจริงๆ 
แต่ด้วยความที่ว่าอ่านง่ายเกินไป
สบายๆเกินไป
แต่อึดอัดชะมัดเลย
โดนคนแต่งแกล้งเอาแล้ว
ยิ้มทั้งน้ำตาจริงๆ
เฮ้อเหนื่อยจังเลย

[kaehoo]

  :bye2:ชอบมากคับ

[pong212]

เวลาผมอ่านเรื่องนี้แล้วมันให้ความรู้สึกว่า

ผมอยู่ในห้องมืด ๆ คนเดียว หายใจไม่ค่อยออก

ไม่ค่อยเข้าใจกับความสัมพันธ์ที่น่าเหนื่อยไปด้วยแบบนี้เท่าไหร่

แต่ก็ขอบคุณคนแต่ง ด้วย

ที่นำเสนออารมณ์แปลกใหม่นี้ให้กับผม

สรุปสั้น ๆ >>>> ขอบคุณครับ

[~NeMeSiS_PURE~]

อ่านแล้วรู้สึกจี๊ด ๆ แน่น ๆ ยังไงไม่รู้ เหอ ๆๆ

มันเศร้าแต่ก็ร้องไม่ออกแหะ สงสัยเราคงจะไม่ใช่ตะวัน

สำนวนแค่ละประโยคอ่านแล้วกินใจ

ฉายยังคงอกหักตั้งแต่รู้จักความรักจนปัจจุบันก็ยังอกหัก

บทสุดท้ายถึงแม้ฉายจะไม่ได้เป็นคนรักของตะวัน

แต่...ฉายก็เป็นคนสำคัญที่ตะวันขาดไม่ได้

[ryokosung_love_]

อ่านเรื่องนี้ทีไร ไม่รู้จะร้องไห้ หรือหัวเราะดี
คุณภัคดีแต่งได้อารมณ์มากๆค่ะ จะติดตามผลงานทุกเรื่องเลย

[jantaro]

 

[กระต่ายชมจันทร์]

มันรับได้และรับไม่ได้...

ชอบวิธีการเขียนของพี่ภัคDมาก....

เรื่องนี้เป็นเรื่องยาวเรื่องที่สองต่อจากหรือจะให้ฯ นอกนั้นเป็นเรื่องสั้นหมด

เข้าใจ...ว่าบางครั้งต่อให้เรารักใครก็ใช่ว่าเขาจะรักเราตอบ โดยเฉพาะเมื่อเขามีอยู่ใครอยู่ข้างกายและใจแล้ว

ได้แต่จินตนาการต่อเองว่าต่อไปตะวันอาจจะรักฉายบ้าง เหมือนกับนกกระเรียนที่มีอยู่แต่ไม่รู้ว่ามี

ไม่ได้ร้องไห้หรือน้ำตาซึมตอนอ่านแต่มันโหวงๆในหัวใจค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาแบ่งปันให้อ่านและพี่ภัคDที่เขียนรวมถึงบทเพลงที่ทำให้พี่ได้แรงบันดาลใจด้วยค่ะ^^

[B_O_M]

ในที่สุด ตะวัน-ฉาย ก็อยู่ด้วยกัน ตลอดไป

[AtomiZe]

ตามมาจากเรือง  หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ  ที่เพิ่งจบไปหมาดๆ  ค่ะ
ชอบผลงานคุณ ภัคD มากๆ  ทำให้อยากอ่านเรื่องนี้
แต่เห็นจากรีบนๆ  ตอนจบฉายกับตะวันได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
แต่ไม่ใช่คนรัก  มันคงจะเศร้ามากๆ  บอกตรงๆว่ายังทำใจอ่านไม่ได้
ขอข้ามไปก่อนแล้วกันไม่งั้นจิตตกแน่ๆ ดูจากเรื่องหรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ
ตอนเศร้ามันสุดๆแล้วอ่ะ  ตอนนี้ขอพักทำใจก่อน ให้อารมณ์อยู่ในสภาวะปกติแล้ว
จะกลับมาอ่านนะคะ  สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน "หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ"
แนะนำให้อ่านเลยค่ะ  แล้วคุณจะไม่ผิดหวัง  มันดีมากๆ และมากที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมาเลย
(จริงๆนะ  )

[rainbowboiz]

เอิ่ม เพิ่งอ่านจบด้วยเวลาไม่นาน

ไม่น่าเชื่อว่าด้วยตอนแค่ไม่กี่ตอนจะเล่าเรื่องราวมากมายได้ดีเท่านี้

ตั้งแต่อายุสิบสอง ยันจนสุดท้าย บรรยากาศดูอึมครึมเหมือนฝนจกตกแต่ขณะเดียวกันก็มีแสงแดดอุ่นๆสลับกันบ้าง

 


สุดยอดครับ อ่านแล้วอิ่มเอมหัวใจจังเลย

ทำไมผมรู้สึกว่ามันแฮปปี้เอ็นดิ้งนะ ทำไมไม่รู้สึกว่าพี่ขุนเป็นคนแย่งตะวันไป และอีกหลายๆคำถาม

แต่คำถามเหล่านั้นมันไม่ต้องการคำตอบ หรือเพราะว่ามันลงตัวแล้วในทุกๆมุม

ยังไงก็ขอขอบคุณคนแต่งด้วยครับ^ ^

[moxnox]

ครับไม่คอมเม้นคงไม่ได้จริง
เสียดายแทนคนที่ไม่ได้อ่าน 5555
ผมร้องไห้ครับ ไม่ใช่ร้องเพราะสงสารฉาย หรือตะวัน
ไม่ได้ร้องเพราะสงสารใคร  แต่ผมร้องไห้เพราะการสูญเสียครับ
ตอนที่พ่อแม่ตะวันหายไป ผมโหวงๆ  แต่พอตอนพ่อแม่ฉายเสียไป น้ำตามันไหลเลย
สำหรับผม ไม่มีอะไรทำให้เสียใจได้เท่ากับความสูญเสียครับ ....
เฮ้ออ  เศร้าจริงๆนะครับ เศร้ามากๆเลยด้วย
ผมไม่ได้หวังอยู่แล้วว่าเรื่องนี้จะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
แต่ยังไงในใจก็หวังว่า คงจบได้น่า
แต่สุดท้ายก็เหมือนหลอกตัวเองอยู่ดีที่ก็รูอยู่ว่ามันต้องจบแบบนี้ แต่ไม่เคยอยากคิดให้มันเป็นแบบนี้ 555
ผมบอกได้เต็มปากว่าไม่ชอบตะวัน เพราะ เหมืนตะวันรู้ทุกอย่าง แต่กลับจะตอบสนองแต่สิงที่ตัวเองต้องการ
ผมไม่ชอบ ฉาย เพราะ ผมมั่นใจว่าถ้าผมเป็นฉายผมไม่มีทางทน ในสายตาผมท่ามองเผินๆเป็นแค่คนโง่ที่ปักใจ
แต่ทั้งเรื่อง ผมชอบที่สุดคือ แม่ของฉายครับ บอกไม่ถูกมันผูกพันมากๆเลย เหมือนเป็นส่วนหนึงที่สำคัญมากๆของเรื่อง
ทุกตัวละครทำให้มันสมบูรณ์แบบ  ถึงผมจะบอกไม่ได้ว่าดีแล้วที่จบแบบนี้ แต่บอกได้ว่าดีแล้วที่ได้อ่านเรื่องนี้ครับ
ขอบคุณจริงๆ ทั้งผู้แต่ง และผู้โพสครับ  ดูช้าไปหน่อยที่เพิ่งได้อาน แต่ไม่มีอะไรมากกว่าคำว่า..

ขอบคุณครับ 

[วิหคท่องนภา]

แหกขี้ตาตื่นมาตอนบ่ายสอง  ยังไม่ได้ล้างหน้า...

รอเวลาทาครีมละลายสิว นั่งอ่านฆ่าเวลา..ทาครีม

ฆ่าเวลา...

ฆ่าเวลา....

ฆ่าเวลา......

ตอนนี้...อ่านจบแล้ว.....(ก็ยังไม่ได้ล้างหน้า )

หันไปมองเวลา...

หันไปมองท้องฟ้า...

แสงตะวันดับหาย...

ทิวากล้ำกลาย...

แต่ 

 "ตะวันยังมีให้เห็น....ไกลๆ"


ภายในใจวนเวียนเฝ้าคิดถึงเพียงเธอ
หลับตายังคงเจอเธอ เหมือนเดิมเสมอทุกวัน
สัมผัส อบอุ่นที่เธอเคยมีให้กัน
กับความทรงจำ ที่ฉันนั้นไม่ลืม

เก็บไว้ จากวันที่ไกลห่างกัน
เมื่อฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม
ที่จะรักเธอ และมีเธออยู่กับฉันตลอด
ไม่อยากต้องอยู่เพื่อมองเห็นเธอจากไป

แต่วันนี้ ฉันรั้งตัวเธอต่อไปไม่ไหว
เมื่อเธอกับฉันต้องเดินแยกทางกันไป
ไม่มีเธอแล้ว จะอยู่อย่างไร
ไม่ให้รักก็ควรต้องลืมใช่ไหม ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
และพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง
รู้เพียง ตะวันยังมีให้เห็นไกลไกล
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป
แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน

ทุกอย่าง จดจำขึ้นใจได้ดี
เมื่อฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม
ที่จะรักเธอ และมีเธออยู่กับฉันตลอด
ไม่อยากต้องอยู่เพื่อมองเห็นเธอจากไป

แต่วันนี้ ฉันรั้งตัวเธอต่อไปไม่ไหว
เมื่อเธอกับฉันต้องเดินแยกทางกันไป
ไม่มีเธอแล้ว จะอยู่อย่างไร
ไม่ให้รักก็ควรต้องลืมใช่ไหม ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
และพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง
รู้เพียง ตะวันยังมีให้เห็นไกลไกล
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป
แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน

เธอจะเป็นคนเดียวอยู่ในใจฉัน
และจะเป็นเหตุผลเดียวเท่านั้น
ที่จะทำให้ฉันได้เดินต่อไป

ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป.....แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ มีแต่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน
ขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ค่ะ

[pure_ka]

 

สมัครเข้ามาเพื่อมาเม้นท์ให้เรื่องนี้โดยเฉพาะเลยค่ะ

ชอบมากๆเลย  สนุกและก็น่ารักมากๆๆ

เต็มอิ่มจนบรรยายไม่ถูกรู้แต่ว่า  อ่านเรื่องนี้แล้ว มีความสุขค่ะ

แต่เรื่องใหม่อีกนะค่ะ  จะเป็นกำลังใจให้