อ่านตอนนี้แล้วต้องบอกว่า สม น้ำ หน้า อิๆๆ
เรากลับมองต่างจากคนอื่น(แม้แต่ไรต์ก็เหอะ แม้จะบอกว่าโปรดเกิดในครอบครัวแบบไหนก็ตาม แต่ค่าของคนมันย่อมเท่ากันเสมอ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร มาจากไหน เมื่อทำผิด ก็ต้องได้รับผลกรรมที่ตนทำเท่ากันสิ นี่เรายังว่าน้อยไปด้วยซ้ำ)
เรากลับไม่รู้สึกสงสารเฮียเลยแต่กลับรู้สึกว่ายังไม่สาสมด้วยซ้ำนะ
เพราะถ้าให้มองตามความเป็นจริง ที่ปลื้มเจอ 100 แต่ที่โปรดได้รับและชดใช้แค่ 30 เองนะ
ดีแค่ไหนแล้วที่ปลื้มไม่คิดแก้แค้น แต่เลือกที่จะให้อภัยและปล่อยวางซึ่งจริงๆที่โปรดทำเรามองว่ามันเลวระยำเลยนะ
แม้หลังๆจะทำตัวดีขึ้นมานิดเดียว(นิดเดียวจริงๆนะ) แต่เรากลับไม่ชอบใจเปรมอยู่อย่างนึงคือทำไมต้องหนีความผิดที่ทำ
ทำไมต้องกลัว ทีตอนทำๆไมไม่คิด(แม้บางอย่างที่เปรมทำเราแอบเห็นด้วยก็เถอะ แต่ที่ไม่เห็นด้วยคือเพื่อนสองคนที่ไม่ยอมบอกปลื้มน่ะ เราเกลียดเลยล่ะ)
คืออย่างน้อยๆที่เปรมทำก็ทำเพราะรักและอยากแก้แค้นแทนเปรม(ถึงแม้จะเป็นการทำร้ายปลื้มด้วยก็ตาม)
แต่เมื่อเทียบกลับที่โปรดทำร้ายปลื้มเพราะความสนุก ซึ่งเราอยากให้โปรดชดใช้อย่างสาสมเลยนะ
ดีแค่ไหนแล้วที่แม่ของปลื้มไม่แจ้งความน่ะ