ชอบพาร์ทนี้มาก ๆ ค่ะ มีเรื่องลึกซึ้งกินใจหลายอย่างเลย
ปวดใจกับพระเอก ทัศนคติด้านความรักนี่ดำมืดเหลือเกิน คนอ่านล่ะท้อ แต่เนื้อแท้เค้าเป็นคนใจดีนะ
ไม่งั้นไม่ดีกับแฟนเก่า แล้วก็ห่วงใยน้องบ้างเป็นครั้งคราวแบบนั้นหรอก ชอบมากตอนพ่อสอนลูก
เออ นะ ถึงพ่อจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่พ่อก็คือพ่อ สั่งสอนในสิ่งที่ดี ชี้แนะให้คิดได้ตลอด
แถมยังเปิดใจกว้างยอมรับที่ลูกมีแฟนเป็นผู้ชายได้ด้วย หรรษาโชคดีมากเลยนะ
ที่เค้าสอนกันคมมากเลยค่ะ ปรบมือให้คนเขียน เปิดใจเถอะนะหรรษาเอ๊ย (คนอ่านอินไปมะคะ 555)
น้องเมตของพี่ คนอ่านรักเค้ามากค่ะ เธอน่ารักใสบริสุทธิ์ ยิ่งมาได้ยินเรื่องที่ทำให้เสียใจน่าสงสารมาก
“กูจะเป็นยังไงมันไม่ได้อยู่ที่การแสดงออกของกูหรอก มันอยู่ที่อคติของมึงว่าจะปราณีกูแค่ไหนต่างหาก”
ประโยคนี้ น้ำตาซึมค่ะ โถ คิดจะไปจากกันเลยทีเดียว ก็นะ น่าไปอยู่ ถ้าหรรษาจะคิดได้ขนาดนั้น
แต่หรรษากำลังตกบ่วงตัวเองแว้ว เพราะน้องเมตไม่เหมือนใคร ซื่อเกินกว่าจะหลอกใครได้จริง ๆ ค่ะ
น่าดูแลมาก ๆ ด้วยเพราะความซื่อเธอนี่แหละ ต่อไปหรรษาแหละต้องหวงไว้กับตัวไม่ยอมปล่อย
(มีแววจะหวงแฟนมากนะคะคนนี้ คนอ่านคิดเองค่ะ) เฮ้ย เคลียร์ไปเคลียร์มา กลายเป็นชึ่บ ๆ กันซะได้
อร๊ายยยยยยย เขินแทนค่ะจุดนี้
ขอบคุณค่า มาต่อไวๆ น้า รักเลยเรื่องนี้