หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59)

[fay 13]

 

[tokeeya]

 :mew1:เย้ เย้!!...ดีใจจังคนแต่งกลับมาแล้ว รออ่านอยู่นะ  คิดถึงทุกคนเลย

[@Lucifer_Prince@]

รับทราบคัฟผม

[nuttzier]

หายไปนานแบบนี้ 
มาต่อทั้งที  ขอยาวๆนะครับ

รออ่านอยู่น่ะคร๊าบ

[aoihimeko]

    นัดการลงนิยายตอนต่อไป



       สวัสดีค่ะ  ขอโทษที่หายหน้าหายตาไปนานนะคะ

   เนื่องจากช่วงนี้ตุ๊กตายุ่งเรื่องงานมาก ๆ  เลยไม่มีเวลาที่จะพิมพ์ตอนต่อไปซะที   

   หวังว่าทุกคนยังจะรอติดตาม  ครูบอล  กับพี่วุฒิ  รวมถึงน้องน้ำฟ้ากันอยู่นะคะ     


   ตอนต่อไปตุ๊กตาขอนัดวันอาทิตย์ที่  23  มีนาคม  2557   แล้วพบกันนะคะ

โอเคถือเป็นอันรับทราบ ก็ว่าอยู่ทำไมผ่านไปสองอาทิตย์ไม่มีการต่อ

ยังไงก็รอเหมือนเดิมค่ะ

ให้เป็ดตัวนึงสำหรับข่าว อิอิ

[=นีรนาคา=]

โอเค รับทราบ
 

[wews]

 

[lovelyyou]

จะรออ่านนะค่ะ

[DarkAki]

รับทราบค่าาาาา

เย้ๆๆๆๆ พรุ่งนี้แล้ววววว เฮ้!!!!!!

[wittawattrk]

รออยู่นะคร้าบบบบ

[took-ta_naka]

ตอนที่  25  (จุดเริ่มต้นสงคราม)
ครูบอล



หลังจากที่แม่ของไอ้พี่วุฒิถามออกมาและผมได้ตอบตาม ที่ ตัวเองคิดพร้อมกับมองสบตาของท่าน
เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกที่ผมไม่สามารถที่จะพูดหรือถ่ายทอดเป็นคำพูดไม่ได้ออกไป
   “หึ...”เสียงขึ้นจมูกจากคนที่อยู่ติดกับแม่ไอ้พี่วุฒิดังขึ้น

   “พูดได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ  ทำไมถึงกล้าพูดอย่างนั้น  เธอเป็นผู้ชาย  ไม่มีฐานะทางสังคม 
ไม่ใช่ผู้ดีเก่า  เป็นแค่ข้าราชการระดับล่าง  ไอ้ที่พูดออกมานะต้องการอะไรรึว่าหวังอะไรจากลูกชายของฉัน”
เสียงนิ่งติดเย็นชาพูดพร้อมกับสายตาที่มองเหยียด ๆ  มายังผม

   “พ่อ...”เสียงไอ้พี่วุฒิที่เรียกพ่อของมัน

   “ทำไม  ฉันก็แค่ต้องการให้ลูก ๆ  ของฉันประสบความสำเร็จ  เจริญรุ่งเรืองก็เท่านั้น  ในเมื่อก็เห็นอยู่ว่าตอนนี้ 
ลูกชายของฉันมันหลงทางรึอาจจะเพียงแค่เห็นอะไรแปลก ๆ  ที่มันสร้างความตื่นเต้นเลยทำให้ลูกชายของฉัน
เลี้ยวไปผิดทาง  ฉันก็ต้องเอาสิ่งผิด ๆ  ที่ลูกของฉันถือไว้โยนทิ้งไปให้ไกล ๆ  แล้วจูงมือเพื่อให้กลับมาในทางที่ถูกต้อง”
พ่อของไอ้พี่วุฒิพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งพร้อมทั้งจ้องมองมายังผม  ซึ่งคำพูดของท่านมันกระทบความกังวลภายในใจของผม 
มันเหมือนตะกอนที่นอนก้นอยู่ในสระ  พอถูกกวนถูกกระตุ้นจากที่มันนอนนิ่ง ๆ  ก็กลายเป็นลอยปะปน
จนกลายเป็นเนื้อเดียวกันกับน้ำใส ๆ

   “พ่อ.......”เสียงร้องของไอ้พี่วุฒิดังขึ้นเมื่อมันได้ฟังคำพูด 

   “แกหยุด”เสียงมีอำนาจดังกระชากขึ้นเมื่อไอ้พี่วุฒิพยายามจะพูดโต้ตอบ

   “อยากจะได้เงินเท่าไหร่”พอได้ยินคำถามของท่านผมก็ถึงกับอ้าปากค้าง

   “ผมไม่ต้องการเงินของท่านหรอกครับ”ผมพูดออกไป

   “บอล”ไอ้พี่วุฒิหลุดชื่อผมออกมา  ก่อนที่มันจะใช้มือของมันกุมมือของผมที่ตอนนี้กำลังสั่น

   “หึ  รึว่าเกาะลูกชายของฉันแล้วมันคงจะได้มากกว่าละสินะ”ท่านพูดออกมาด้วยเสียงเหยียดหยาม

   “ผมคงจะไม่กล้าเถียงท่านหรอกนะครับ  ผมเป็นผู้ชาย  ผมไม่ได้มีฐานะทางสังคม  ต้นตระกูลของผม
ก็ไม่ใช่ผู้ดีเก่า  ผมมันเป็นแค่ข้าราชการครูเงินเดือนน้อย  และผมพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าผมนะหวังจากลูกชายของท่านจริง ๆ 
ผมหวังและต้องการความรักของเค้า  หวังความเอื้ออาทรจากเค้า  ต้องการให้เค้าอยู่เคียงข้างผมเหมือนกับที่เค้าหวังไว้
ต้องการให้เค้าเข้าใจผม  และเช่นเดียวกัน  ผมก็หวังว่าจะเป็นคนที่ให้ความหวังกับเค้าเหมือนที่ผมหวังไว้ครับ”
ผมพูดออกไป ไอ้พี่วุฒิมองผมตาโต  คงจะด้วยไม่คาดคิดถึงคำพูดที่ผมกล่าวออกไปกับพ่อแม่ของตนเอง

   “ฉันให้เงินสดกับเธอยี่สิบล้านมันพอที่จะทำให้เธอเดินออกไปจากชีวิตของลูกชายฉันไหม”
พ่อของไอ้พี่วุฒิยังคงมองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม

   “ผมไม่ต้องการเงินสดรึอะไร  ผมต้องการพี่วุฒิ  ต้องการโอกาสจากท่าน  มันก็เท่านั้นครับ”
ผมยังพยายามที่จะกลั้นน้ำตาที่มันพร้อมจะไหลออกมาจากกระบอกตาได้ทุกเมื่อเหมือนกับความเครียด
ที่มันพร้อมทะลักทะลายออกมา

   “โอกาสเหรอ  ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องให้กับเธอหรอก  ยังไงฉันก็ไม่ต้องการให้เธอเข้ามาในชีวิตของลูกชายของฉัน
จากนี้ต่อไปฉันขอให้เธอจงอย่าได้ยุ่งเกี่ยวกับเจ้าวุฒิ  ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม  ตาวุฒิแกก็เหมือนกัน 
เลิกติดต่อไม่ว่าจะทางไหน  เลิกคบกับผู้ชายคนนี้ไม่อย่างนั้นฉันคงจะต้องดัดนิสัยของแก  อย่าให้ฉันต้องจับแก
แต่งงานกับหนูสุชาดาในเร็ววัน”พ่อของไอ้พี่วุฒิยังคงพูดด้วยเสียงนิ่งและเย็นชา  ก่อนจะหันไปบอกไอ้พี่วุฒิ
ด้วยเสียงเด็ดขาด

   “บอลครับ............”ไอ้พี่วุฒิเรียกชื่อผมด้วยเสียงดัง  เมื่อน้ำตาที่กักเก็บไว้ได้ไหลออกมาอยากห้ามไม่ได้แล้ว

   “หึ...”เสียงขึ้นจมูกจากคนที่ตัดสินทุกอย่างดังขึ้น

   “พอเถอะค่ะคุณ  ดูสิคะร้องไห้แล้วนั้น  บอลอย่าร้องลูกพ่อกับแม่แค่แกล้งแซวเล่นเท่านั้นเอง”
แต่แล้วเสียงหญิงสาวคนเดียวภายในห้องก็ดังขึ้น

   “บอลอย่าร้องลูก  พ่อแค่อยากจะดูว่าบอลกล้าที่จะยอมรับความรู้สึก  กล้าที่จะพูดกับพ่อและแม่ไหมก็เท่านั้นเอง”
เสียงคุณพ่อของไอ้พี่วุฒิเปลี่ยนไปจากที่นิ่งและเย็นชารึอาจจะดูถูก  ก็กลายเป็นน้ำเสียงที่นุ่มนวลขึ้นอ่อนโยนขึ้น

   “ไม่ต้องคิดมากนะลูก”เสียงและสัมผัสจากอ้อมแขนของหญิงสาวสูงวัยที่เข้ามากอดผม

   “โอกาสของบอลกับเจ้าวุฒินะพ่อให้แล้วนะลูก  ไม่จำเป็นที่คนรักของลูกพ่อจะต้องเป็นหญิงเพียงอย่างเดียว 
ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นที่นับหน้าถือตาจากสังคม  ต้นตระกูลไม่ต้องเป็นผู้ดีเก่าหากคน ๆ  นั้นไม่ใช่คนดี 
ไม่จำเป็นจะต้องมีหน้าที่การงานที่เลิศหรูอลังการขอแค่หน้าที่การงานของคนนั้นสุจริต  พ่อและแม่ไม่สนใจ
กับสังคมภายนอกว่าจะมองลูกของพ่อยังไง  ขอแค่คนที่ลูกของพ่อได้เลือกแล้วพ่อกับแม่จะพร้อมที่จะรักด้วย 
ความสุขของลูกคือความสุขสูงสุดของคนเป็นพ่อและแม่  ต่อไปนี้บอลคือคู่ชีวิตของเจ้าวุฒิลูกชายของพ่อกับแม่แล้ว 
พ่อเชื่อว่าเจ้าวุฒิมันตัดสินใจไม่ผิดแน่  เพราะคนที่เลี้ยงน้ำฟ้าให้ฉลาด  สดใส  บริสุทธิ์  รู้จักคิด  จะต้องมีความอดทน
และจะต้องเป็นต้นแบบสิ่งเหล่านั้นให้น้ำฟ้าได้แน่ ๆ  พ่อกับแม่ยอมรับความสัมพันธ์ของบอลกับเจ้าวุฒิ 
เราก็คงจะเป็นตัวจริงของเจ้าวุฒิมันแน่  เพราะสามารถจัดการคนเจ้าชู้ให้อยู่หมัดได้”พ่อของไอ้พี่วุฒิเริ่มเอ่ยออกมา
จากปากของท่าน  โดยที่ท่านและคู่ชีวิตของท่านมองลงมายังผมด้วยความปราณี  และเอ็นดู

   “......................................... ครับ...ฮะ...ฮะ...........ฮือ...................โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ...”
ผมนิ่งอึ้งก่อนจะรับคำไป  จากความกดดันและความเครียดเมื่อท่านพูดอย่างนั้นมันเลยทำให้ผมปล่อยโฮออกมา
ด้วยความโล่งใจและดีใจตีกันจนยุ่งไปหมด

“พ่อบอลร้องไห้ทำไมคะ  ใครแกล้งพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า”ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงร้องถาม
ของลูกสาวผมที่กลับมาภายในห้องเมื่อไหร่ไม่รู้  แล้ววิ่งตรงมาหาผมทันที

“นะ  น้องน้ำฟ้า”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ดังขึ้นด้วยความตกใจ

“ปู่ยุทธกับย่าภัทรแกล้งพ่อบอลใช่ไหม  น้องน้ำฟ้าไม่รักปู่ยุทธกับย่าภัทรแล้ว  ส่วนป๊าวุฒิไม่ต้องดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า 
น้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน”น้ำฟ้าบอกด้วยเสียงดังที่แสดงถึงความไม่พอใจที่สุด

“น้องน้ำฟ้าลูก  ปู่ยุทธกับย่าภัทรไม่ได้ทำไรลูก”เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิที่เอ่ยออกไปด้วยความร้อนรนดังขึ้น

“น้องน้ำฟ้าไม่เชื่อ  ทุกคนไม่มีสิทธิ์มาทำให้พ่อบอลของน้องน้ำฟ้าต้องร้องไห้  เพราะถ้าพ่อบอลร้องไห้
แสดงว่าพ่อบอลต้องเสียใจมาก  เพราะงั้นน้องน้ำฟ้าจะพาพ่อบอลกลับบ้าน  จะไม่ให้ปู่ยุทธกับย่าภัทร
มาทำให้พ่อบอลเสียใจ  และป๊าวุฒิก็เคยรับปากน้องน้ำฟ้าว่าจะดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า  แต่ป๊าวุฒิ
ก็ไม่ได้โอ๋พ่อบอลแสดงว่าป๊าวุฒิผิดสัญญาที่เคยให้กับน้องน้ำฟ้า  น้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน..ฮือ...ฮือ..”
เสียงน้องน้ำฟ้าที่ดังอย่างต่อเนื่องแต่ก็ยังคงติดเสียงสั่น  ที่พูดกับปู่ยุทธและย่าภัทรของเธอโดยที่ปู่กับย่า
มองด้วยความเศร้าและเอ็นดูพร้อมกัน  ก่อนจะหันไปหาไอ้พี่วุฒิที่ยังคงนั่งชิดตัวผมพร้อมกับบอกไอ้พี่วุฒิ
พอพูดเสร็จก็เข้ามากอดผมแล้วร้องไห้แทนผมที่เริ่มตั้งสติตัวเองบ้างได้แล้วแทน

“น้องน้ำฟ้า...”ผมอดที่จะทอดเสียงอ่อนกับความรักที่ลูกตัวเองต้องการจะปกป้องผม  พร้อมกับรัดอ้อมแขนตัวเอง
ที่ภายในเป็นลูกสาวคนเดียวของผมเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น

“พะ  พ่อบอล  น้องน้ำฟ้าจะดูแล  อะ  อึก  พ่อบอลเองนะ  พ่อบอลหยุดร้องไห้นะคะ”น้ำฟ้าพยายามพูด
พร้อมกับใช้มือเช็ดน้ำตาที่คงจะยังติดอยู่บนใบหน้าของผมออกเบา ๆ

“พ่อบอลไม่ได้เสียใจแล้วคะลูก  เมื่อกี้พ่อบอลไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจหรอกลูก  แต่พ่อบอลดีใจมากๆ 
ก็เลยร้องไห้ออกไปนะลูก”ผมพยายามที่จะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ

“อะ  จริง  อึก  รึคะ”น้ำฟ้ายังคงพยายามจะเช็ดน้ำตาของผมอย่างไม่ลดละ

“จริงคะ  ปู่ยุทธกับย่าภัทรไม่ได้แกล้งพ่อบอลหรอกคะ”ผมเลยตอบออกไปเพื่อให้ลูกสาวคลายอาการไม่พอใจ
ที่มีคนมาทำให้ผมร้องไห้ลงไป  และบอกว่าพ่อกับแม่ของป๊าวุฒิของน้ำฟ้าไม่ได้แกล้งผมจนผมร้องไห้ 
ถึงแม้ว่าข้อสันนิฐานของลูกสาวผมจะถูกต้องก็ตาม

“จริงคะน้องน้ำฟ้า  ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำต้องทำยังไงลูก”ผมเลยยืนยันอีกครั้ง

“น้องน้ำฟ้าขอโทษคะปู่ยุทธ  ย่าภัทร  แล้วก็ป๊าวุฒิ  ที่น้องน้ำฟ้าว่าแล้วก็เสียงดังคะ”น้องน้ำฟ้ายกมือไหว้ทั้งสามคน 

“รู้จักเลี้ยงลูกดีนิเรา  น้องน้ำฟ้ามาหาย่าภัทรหน่อยลูก”แม่ไอ้พี่วุฒิพูดออกมาเมื่อน้ำฟ้าขอโทษเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 
ก่อนจะอ้าแขนเพื่อให้น้ำฟ้าไปหา

“เอาละ  บอลไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะลูก  ตาวุฒิพาเมียเราไปล้างหน้าล้างตาบนห้องไป”พ่อไอ้พี่วุฒิบอกผมด้วยรอยยิ้ม 
แล้วหันไปสั่งลูกชายของตัวเอง  แต่ผมก็ต้องสะดุ้งกับคำว่าเมีย  แต่ผมก็ไม่กล้าต่อว่าท่านเรื่องนี้ไม่ได้

“ครับพ่อ  ไปครับบอล  ดูสิตาแดงตาบวมหมดแล้ว”ไอ้พี่วุฒิรีบรับคำสั่งของพ่อมันทันที  แล้วยังมีการโอบประคองผม
พร้อมมองหน้าตาผม  จนผมต้องก้มหน้ายิ่งขึ้น  เพราะภายในห้องนี้ไม่ได้มีแต่ผมกับมันซะเมื่อไหร่กันละครับ

“พี่วุฒิพอเลย  รีบพาบอลไปเลย”ผมต้องพูดให้มันได้ยินคนเดียวครับ  อายจะบ้าตายอยู่แล้ว

“หึหึ   ครับ”มันหัวเราะด้วยความถูกใจ  ก่อนจะเดินนำผมไปโดยที่มีข้อมือของผมอยู่ในการเกาะกุมของไอ้พี่วุฒิมัน 
ซึ่งผมก็พยายามที่จะดึงมือตัวเองออก  แต่ก็ไม่เป็นผลครับ



มันพาผมออกจากห้องนั้นแล้วเดินตรงไปยังบันไดชั้นสองที่ปูด้วยหินอ่อนลวดลายที่ธรรมชาติได้รังสรรค์ขึ้นอย่างสวยงาม 
เพื่อขึ้นไปยังชั้นสอง  แล้วมันก็จับจูงไปยังห้อง ๆ  นึง 
“ถึงแล้วครับ  ห้องของพี่เอง”มันเอ่ยบอก

“ก็พาไปดิบอลจะได้ล้างหน้าล้างตาบ้าง  เพราะพ่อกับแม่พี่วุฒิอ่ะ”ผมเลยบอกไอ้พี่วุฒิให้นำเข้าไปภายในห้อง 
แต่ผมก็อดที่จะบ่นออกไปไม่ได้

“พี่ก็แค่ไม่คิดว่าพ่อกับแม่พี่จะเล่นงานบอลหนักขนาดนี้นิครับ  แต่ทุกอย่างจบไปด้วยดีแล้วนะครับ 
ครอบครัวของพี่รับรู้แล้วนะครับในเรื่องของพี่กับบอล”ไอ้พี่วุฒิพูดออกมาพร้อมกับพาผมไปนั่งบนเตียงหลังใหญ่
ภายในห้องที่ถูกตกแต่งจัดวางอย่างดี  แล้วนั่งลงคุกเข่ากับพื้น  จึงทำให้ใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน

“อืม....”ผมรับคำเมื่อเห็นถึงสายตาที่ส่งมาให้รู้ว่ามันนะมีความสุขมาก

“ขอบคุณนะครับสำหรับความรู้สึกของบอล  พี่จะอยู่เคียงข้างบอลตลอดไป  เช่นเดียวกันพี่ก็ต้องการ
ให้บอลอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป  จุ๊บ....พี่รักบอลนะครับ”มันพูดไปก็ยิ้มไปเหมือนกับว่าบนโลกนี้ไม่มีใคร
ที่มีความสุขเท่ามันอีกแล้ว  แถมยังมีการเอาปากของมันแตะกับปากผมเบา ๆ  แล้วยังจะมาบอกรักผมอีก 
ผมว่ามันคงจะไม่ใช่คนที่มีความสุขที่สุดในโลกหรอกครับ  แต่เป็นผมนี้แหละที่ตอนนี้มีความสุขกว่าไอ้พี่วุฒิอีกครับ

“อืม  บอลไปล้างหน้าก่อนนะ”ผมบอกออกไปก่อนจะเดินไปที่ประตูที่คิดว่าน่าจะเป็นห้องน้ำภายในห้องของไอ้พี่วุฒิมันครับ 
ผมต้องขอล่าถอยออกมาก่อนครับ  ไม่ไหว....เขิน

“หึหึ...”ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ  ตามหลังมา  เดินเข้ามาก็พบว่าเป็นห้องน้ำที่ทันสมัยมาก  เบื่อจริงพวกร่ำรวยเนี้ย 


ผมจัดการล้างหน้าล้างตาตัวเองเพื่อชำระเอาคราบน้ำตาออก  เรียกความสุดชื่นให้กับตัวเอง 
“แก๊ก...ผ้าเช็ดหน้าครับ”เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น  ก่อนที่ไอ้พี่วุฒิเดินเข้ามาภายในห้องน้ำ 
คงเป็นเพราะผมรีบร้อนเข้ามาหลบในห้องน้ำเลยทำให้ผมลืมล๊อกประตู  ไอ้พี่วุฒิมันเดินเข้ามาภายในห้องน้ำ
โดยภายในมือข้างนึงมีผ้าขนหนูขาวสะอาดติดมาด้วย

“ขอบคุณครับ”ผมขี้เกียจจะว่าเรื่องการเปิดประตูแล้วครับ  ถึงว่าไปไอ้พี่วุฒิมันก็ไม่สะท้านหรอกครับ

“เดี๋ยวไปทานข้าวกันนะครับ  คุณแม่ให้ตั้งโต๊ะแล้ว”เสียงไอ้พี่วุฒิที่เข้ามายืนซ้อนหลังแบบแนบชิดหลังผมดังขึ้นข้างหู

“ครับ  ไปกันเถอะคะอืมมมม”ผมรีบรับคำก่อนจะหันกลับมาเพื่อจะเดินออกไปพร้อมทั้งเอ่ยชวนมันครับ 
แต่ก็ไม่จบประโยค  เมื่อมันจับผมล็อกใบหน้าผมแล้วจัดการใช้ริมฝีปากประกบตามมาติด ๆ  ด้วยปลายลิ้นร้อน
ที่แทรกตัวเข้ามาตวัดภายในช่องปากผมจนทั่ว  เหมือนกับจะสูบวิญญาณของผมออกจากร่างให้ได้ 
เพราะจูบกระชากวิญญาณของไอ้พี่วุฒิมันเร้าร้อนรุนแรง  พาเอาเรี่ยวแรงของผมหายไปจนต้องใช้สองมือ
เกาะจับเอาชายเสื้อของต้นเหตุเอาไว้  และยังได้แขนแข็งแรงที่กอดรัดผมเอาไว้ไม่ให้ต้องทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

“หึหึ....ไปกันครับ  ทานข้าวกันดีกว่า  แล้วคืนนี้นอนที่บ้านพี่นะครับ  พ่อกับแม่พี่ต้องอยากจะนอนกอดน้ำฟ้าแน่ ๆ 
หลงกันหมดแล้ว”พอมันปล่อยให้ผมได้หายใจแล้ว  มันก็จับจูงมือผมลงมาเพื่อเข้าห้องรับประทานอาหาร
ที่ทุกคนนั่งรอกันแล้ว  ทุกคนต่างส่งรอยยิ้มมาให้ผมกันอย่างทั่วหน้า

“พ่อบอลขา.....”น้ำฟ้าร้องดังขึ้นก่อนจะวิ่งตรงเข้ามาหาผม

“ว่าไงคะลูก”ผมก้มตัวลงไปเพื่อรับเอาตัวลูกสาวตัวน้อยของผมที่กางแขนคอยท่าขึ้นมา

“คืนนี้น้องน้ำฟ้าจะนอนกับพ่อบอลนะคะ”น้องน้ำฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินคำถามของผม

“อ้าว...คืนนี้น้องน้ำฟ้าไม่นอนกับปู่ยุทธกับย่าภัทรเหรอลูก”เสียงแม่ของไอ้พี่วุฒิดังขึ้น  เมื่อท่านได้ยินคำพูดของน้ำฟ้า
ที่ต้องการจะนอนกับผม

“ไม่คะย่าภัทร  น้องน้ำฟ้าอยากนอนกับพ่อบอล”น้ำฟ้าตอบเสียงดังฟังชัดก่อนจะใช้แขนน้อย ๆ  ทั้งสองข้างรัดรอบ ๆ  คอ
พร้อมซบหน้าลงกับบ่าของผม

“น้องน้ำฟ้าคงยังห่วงพ่อบอลของแกนะครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ยังคงยืนซ้อนหลังผมพูดออกไป  ซึ่งผมก็คิดว่ามันคงจะจริง 
เพราะน้ำฟ้าไม่เคยเห็นผมร้องไห้  แล้วยิ่งวันนี้ผมปล่อยโฮซะเต็มที่อีกด้วย  เลยไม่อยากที่จะออกห่างจากผม

“เป็นห่วงพ่อบอลเราเหรอลูก  ไม่มีใครทำอะไรพ่อบอลหรอกลูกเดี๋ยวปู่ยุทธจะจัดการให้เองลูก
   เอ้ามากินข้าวกันดีกว่า  นั่งเลยบอลลูก”ผมละอยากจะหัวเราะจังเลยครับทุกคน  ก็ในเมื่อตัวการที่ทำให้ผมร้องไห้อย่างหนัก
จนน้ำฟ้าเป็นห่วงผมจนเกาะติดผมจะบอกว่าจะจัดการให้เอง

“มานั่งข้างย่าภัทรไหมลูก”เสียงแม่ไอ้พี่วุฒิถามน้ำฟ้า

“ไม่คะย่าภัทร  น้องน้ำฟ้าจะนั่งกับพ่อบอลคอยดูแลพ่อบอลค่ะ”เสียงน้องน้ำฟ้าดังขึ้นทั้ง ๆ  ที่ยังไม่ยอมลงจากตักผม
ที่นั่งประจำที่ข้างไอ้พี่วุฒิที่มันจัดให้  โดยตรงข้ามไอ้พี่วุฒิคือแม่  และตรงข้ามผมคือพี่ภามที่มองส่งยิ้มล้อเลียน
มาให้ผมกับไอ้พี่วุฒิมันตลอดเวลา  ส่วนคุณพ่อของมันนั่งอยู่บริเวณหัวโต๊ะ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ  เดี๋ยวผมดูแลน้องน้ำฟ้าเอง  คุณลุงคุณป้าไม่ต้องเป็นห่วง”ผมเอ่ยบอกไปเมื่อเห็นแล้วว่า
ยังไงน้ำฟ้าก็คงจะไม่ยอมห่างจากผมแน่ ๆ

“ยังอีก  ยังจะเรียกแทนตัวเองว่าผมได้ยังไงกันเรา  เรียกแทนตัวว่าบอลเถอะลูก  แล้วก็เรียกพ่อกับแม่เถอะลูก
อย่าเรียกลุงกับป้าเลย  ตอนนี้บอลเป็นคนในครอบครัวเราแล้วนะ”แม่ของไอ้พี่วุฒิทำสีหน้าดุใส่ผม 
ก่อนจะแก้ไขทั้งคำแทนตัวของผม  และของพวกท่านใหม่  พร้อมส่งรอยยิ้มเอ็นดูมาให้กับผม

“ครับ  คุณพ่อคุณแม่  น้องน้ำฟ้านั่งข้าง ๆ  พ่อบอลนะคะ  ถ้าน้องน้ำฟ้านั่งตักพ่อบอลแบบนี้
น้องน้ำฟ้าจะทานข้าวลำบากนะคะ”ผมรับคำท่าน  ก่อนจะหันมาหาลูกสาวตัวน้อยน่ารักของผมที่ยังเกาะผมเป็นลูกลิง

“น้องน้ำฟ้าไม่หิวคะ  น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าเงยหน้าพูดกับผม

“โถ....ลูก”เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของน้ำฟ้า

“น้องน้ำฟ้าขา  ถ้าน้องน้ำฟ้านั่งแบบนี้น้องน้ำฟ้าจะทานข้าวลำบาก  พ่อบอลก็จะเป็นห่วงน้องน้ำฟ้านะคะ 
แล้วพ่อบอลเองก็จะทานข้าวลำบากด้วยเหมือนกัน”เสียงนุ่มของไอ้พี่วุฒิพูดขึ้น 
ซึ่งพอน้ำฟ้าได้ยินว่าผมจะเป็นห่วงก็เริ่มทำหน้าลังเล  แต่พอได้ยินว่าผมจะทานข้าวลำบากไปด้วยเท่านั้นละครับ 
ผละออกทันทีเลย

“คะ  น้องน้ำฟ้าจะนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ  พ่อบอล  พ่อบอลทานข้าวให้หมดนะคะน้องน้ำฟ้าเป็นห่วง”
น้ำฟ้ารีบรับคำ  พร้อมกับหันมาสั่งให้ผมทานข้าวให้หมดเพราะตัวเองเป็นห่วงผม  ผมเริ่มสับสนแล้วสิครับ
ว่าใครเป็นพ่อใครเป็นลูกกันแน่  จนทุกคนที่อยู่รอบโต๊ะอาหารและแม่บ้านที่คอยดูแลความเรียบร้อยอดยิ้มเอ็นดู
ให้กับลูกสาวของผมที่ยังคงทำหน้าจริงจังใส่ผมอยู่

“ค่ะ  น้องน้ำฟ้าเองก็ต้องทานข้าวในจานให้หมดนะคะ”ผมเลยต้องกำชับว่าน้ำฟ้าเองก็ต้องทานข้าวของตัวเองให้หมดเช่นกัน

“ค่ะพ่อบอล  ปู่ยุทธ  ย่าภัทร  แล้วก็อาภามต้องทานให้หมดเหมือนกันนะคะ  จะได้โตไว ๆ  ร่างกายแข็งแรง”
ลูกสาวผมยังมีการหันไปบอกคนอื่นอีกครับ

“ร้ายนักนะเรา  เอ้าทานข้าวกันได้แล้วลูก  ทานเยอะ ๆ  นะบอล”เสียงแม่ไอ้พี่วุฒิดังขึ้น

“ครับ”ผมรับคำท่าน  แล้วทุกคนก็เริ่มลงมือทานข้าวกันโดยมีบทสนทนากันบ้างเล็กน้อย


หลังจากทานมื้อค่ำกันเรียบร้อย  เราก็ต่างแยกย้ายกลับห้องนอนใครห้องนอนมัน  โดยที่พ่อกับแม่ไอ้พี่วุฒิ
พยายามจะหลอกล่อให้น้ำฟ้าไปนอนกับพวกท่านให้ได้  แต่น้องน้ำฟ้าก็ไม่ยอม  ยังคงยืนยันว่าต้องการจะนอนกับผมเท่านั้น 
“เอาไว้กับไปคอนโดก่อนเถอะจะโดนไม่ใช่น้อย  คืนนี้รอดตัวไปนะ”ไอ้พี่วุฒิมันเข้ามาพูดข้าง ๆ  หู 
เมื่อผมอาบน้ำกับน้ำฟ้าออกมาแล้ว  และพามาขึ้นเตียงหลังใหญ่โดยที่ผมนอนกลางกันไอ้พี่วุฒิมันจะทับน้ำฟ้าขี้แตก

“อะไรไม่รู้เรื่อง”ผมก็ตอบกลับไป  จริง ๆ  มันก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ  เพราะติดทัณฑ์บน
เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ

“หึ  ไม่ต้องมาทำไม่รู้เรื่องเลย  ฟอด  นอนกันดีกว่านะดึกแล้ว  พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก”มันหัวเราะก่อนจะว่าผมแกล้งไม่เข้าใจ 
ซึ่งผมก็รู้ละครับแต่ขอทำเป็นเด็กน้อยอ่อนต่อโลกซะหน่อยก็แล้วกันนะครับ  มันก็เลยจัดการหอมแก้มผมแรง ๆ  หนึ่งที 
แล้วบอกให้ผมนอนได้แล้ว

“ครับ  ฝันดีนะครับพี่วุฒิ”ผมตอบรับคำก่อนจะเอ่ยกับไอ้พี่วุฒิที่ยังก้มตัวลงมา

“ฟอด  ฟอด  ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”มันจัดการล็อกหน้าผมเพื่อหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วพูดประโยค
ที่ต้องพูดทุกคืนก่อนนอน  แล้ววาดแขนเพื่อรั้งผมที่ตอนนี้ตะแคงข้างกอดน้ำฟ้าที่หลับไปแล้วเข้าหาตัว


คืนนี้ผมรู้สึกว่าได้ปลดโซ่เส้นใหญ่ที่รัดหัวใจของผมได้เส้นนึงแล้ว  ผมได้รับการยอมรับจากครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ
เพื่อให้ผมได้ยืนอยู่ข้าง ๆ  และเดินไปพร้อม ๆ  กัน  ผมปิดตาลงพร้อมรอยยิ้มที่ไม่สามารถจะหุบได้ 

                           
                                                 มีต่อด้านล่างนะคะ

[took-ta_naka]

                                                       อ่านต่อกันได้เลยคะ


ผมลืมตาตื่นขึ้นก็พบกับใบหน้าทั้งสองใบหน้าที่ก้มลงมองผมด้วยรอยยิ้ม  ใบหน้าแรกที่ยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่  น้องน้ำฟ้าลูกสาวผม 
และไอ้พี่วุฒิที่ส่งสายตาและรอยยิ้มมาให้จนผมอยากจะนอนหลับเพื่อจะหนีสายตาที่หวานหยุดย้อยมาให้
“พ่อบอลขา  พ่อบอลไม่สบายเหรอคะ  หน้าแดง ๆ  อีกแล้ว”เสียงน้ำฟ้าที่มาพร้อมแรงโถมเข้าใส่ผมอย่างเต็มที่

“หึหึ  น้องน้ำฟ้าพ่อบอลไม่ได้เป็นอะไรหรอกคะ  บอลครับไปอาบน้ำนะครับจะได้ลงไปทานข้าวแล้วไปทำงานกัน”
ไอ้พี่วุฒิมันพูดกับน้ำฟ้าที่ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ผม  แล้วหันมามองผมอย่างรู้ทันก่อนจะดึงมือผมให้ลุกขึ้นจากเตียง
แล้วดันหลังผมเข้าห้องน้ำพร้อมกับน้ำฟ้า


ผมจัดการอาบน้ำให้ตัวเองเรียบร้อยโดยในอ้อมแขนมีลูกสาวที่มีผ้าขนหนูสีขาวห่อเอาไว้  เมื่อออกมา
ก็พบว่ามีชุดทำงานผมและชุดนักเรียนของน้ำฟ้าที่ถูกรีดจนเรียบวางไว้คอยแล้ว  ไอ้พี่วุฒิเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตัวเองบ้าง 
เมื่อเราจัดการตัวเองเสร็จสิ้นดีแล้วก็ต่างลงจากชั้นบนเพื่อไปยังห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้า  ซึ่งภายในห้องอาหาร
ก็พบว่าพี่ภามได้นั่งประจำที่ตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  เราทั้งสามคนนั่งประจำที่เหมือนมื้อค่ำ 
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่วุฒิ  พี่สะใภ้  และน้องน้ำฟ้า”เสียงทักดังจากพี่ภาม  เล่นทำให้ผมต้องส่งค้อนโต ๆ  ไปให้ 
ใครพี่สะใภ้กัน

“อรุณสวัสดิ์คะอาภาม”เสียงน้ำฟ้าโต้ตอบกับพี่ภามเสียงใส  เพียงไม่นานพ่อแม่ไอ้พี่วุฒิก็เข้ามา 

“อรุณสวัสดิ์ครับ  คุณพ่อคุณแม่”ไอ้พี่วุฒิ  พี่ภามและผมเอ่ยทักพวกท่านพร้อม ๆ  กัน

“อรุณสวัสดิ์คะปู่ยุทธย่าภัทร”น้ำฟ้าร้องทักพวกท่านทั้งสอง

“อรุณสวัสดิ์ทุกคน  อรุณสวัสดิ์จ๊ะน้ำฟ้า  นอนหลับสบายไหมลูก”คุณพ่อหันมาทักทุกคน  รวมทั้งน้ำฟ้า
ซึ่งมีคำถามต่อท้ายกลับมาด้วย

“หลับสบายมากเลยคะ”น้ำฟ้าตอบพร้อมส่งรอยยิ้มสดใสไปให้

“ดีลูก  เอาละทานมื้อเช้ากันดีกว่านะ”ท่านยิ้มแล้วก็เริ่มลงมือทานกัน


หลังจากทานมื้อเช้าแล้ว  ต้นก็เป็นคนไปส่งน้ำฟ้า  ซึ่งกว่าจะไปได้ก็นานเลยครับ  ปัญหาไม่ได้เกิดจากลูกสาวผมแต่อย่างใด 
แต่มันเกิดจากปู่และย่าที่หลงหลานนะละครับ  เมื่อจัดการให้น้ำฟ้าขึ้นรถไปโรงเรียนได้ก็ถึงคราวผมที่ต้องลาท่าน
และไปทำงานของตัวเองบ้างแล้ว
“คุณพ่อคุณแม่ครับ  ผมคงต้องขอตัวนะครับ”ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองที่ตอนนี้ได้มายืนส่งบริเวณหน้าบ้าน

“พระคุ้มครองนะลูก  ว่าง ๆ  ก็มาหาเยี่ยมพ่อกับแม่บ้าง  พาน้ำฟ้ามาด้วยนะลูก”แม่ไอ้พี่วุฒิมันพูด

“มีอะไรก็บอกพ่อนะลูก  ถ้าไอ้แสบมันก่อเรื่องก็มาฟ้องได้เลย  เราเป็นลูกชายอีกคนของพ่อกับแม่แล้วไม่เกรงใจกันนะลูก 
ขอให้บอกพ่อกับแม่บ้าง”คุณพ่อที่ยืนมองมาพร้อมรอยยิ้มปราณีมาให้พูดขึ้น

“บอลต้องขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่นะครับ  ที่ยอมรับบอลเป็นลูกอีกหนึ่งคน”ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง

ท่านไม่ได้กล่าวอะไรแต่ยกมือลูบหัวผมด้วยความเมตตาปราณีที่ผู้ใหญ่พึงมีให้แก่ผู้น้อยอย่างผม
  โดยมีไอ้พี่วุฒิมองพร้อมรอยยิ้มกว้างขวาง  เมื่อล่ำลาท่านทั้งสองพร้อมกับคำสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมท่าน
โดยมีน้ำฟ้ามาด้วยในเวลาไม่นาน  ผมก็ได้ขึ้นมานั่งข้างคนขับสุดหล่อที่ตอนนี้ยังหยุดยิ้มไม่ได้ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากผมนัก 
พี่วุฒิขับออกมาก็เปิดเพลงเบาพร้อมด้วยแอร์เย็น ๆ  ผ่านไปทางไหนก็มีแต่คนมองด้วยรถสุดหรูของเจ้าพ่อคุณนะละครับ 
เพียงไม่นานก็รู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็เกิดการสั่นอย่างบ้าคลั่ง  เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏชื่อ
น้องชายนายบาสครับ 
‘หวาดดีพี่บอล  บาสจะโทรมาถามว่ายังจำได้ไหมครับที่บาสจะขอมาพักด้วยซักพักนะ’พอกดรับ
มันก็จัดการพูด  พูด  และพูด  โดยที่ผมยังไม่ได้ส่งเสียงออกไปเลยแม้แต่น้อย  หันไปมองคนขับก็เห็นว่าไอ้พี่วุฒิกำลังมองอยู่ 
คงจะได้ยินเสียงรอดออกจากโทรศัพท์ของผมด้วย

“อืม  พี่ไม่ลืมหรอก  แล้วจะมากี่โมงละ”ผมถามกลับไป

‘คงซักสองทุ่มอ่ะพี่บอล  บาสคิดถึงตัวเปี้ยกมากเลย  อยู่ไหมขอคุยหน่อยสิพี่บอล’บาสตอบกลับมา 
ก่อนจะถามหาน้ำฟ้า  อาหลานคู่นี้ปล่อยให้อยู่ด้วยกันแล้วป่วนครับ

“ไปโรงเรียนแล้ว”ผมเลยบอกไป

‘เหรอ  ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็ได้เจอกันคืนนี้แล้ว  ถ้างั้นบอลไปหาพี่ที่โรงเรียนนะ’บาสทำเสียงเสียดาย 
ก่อนจะกับมาสดใสเหมือนเดิม  แล้วถามผม

“ไม่ต้องหรอก  ตอนนี้พี่ไม่ได้พักที่โรงเรียนแล้วนะ  เดี๋ยวพี่ส่งที่อยู่ให้ทางไลน์แล้วกันนะ”ผมบอกบาสไป 
ซึ่งตอนนี้รถไอ้พี่วุฒิได้จอดติดไฟแดงเลยหันกลับมามองด้วยความสงสัย

‘เคครับพี่  แล้วเจอกันนะ’มันตอบมา  แล้วกดตัดสายผมทันที  เฮ้อ......ปัญหามาใหม่แล้วครับ 
กับไอ้พี่วุฒินะไม่มีปัญหา  แต่จะบอกบาสมันยังไงดีหว่า

“มีอะไรรึเปล่า”เสียงไอ้พี่วุฒิถามมาเมื่อเห็นว่าผมกดวางสายแล้วนิ่งเงียบไป

“พี่วุฒิ  คือว่าบาสจะมาขอพักกับบอล  บาสเป็นน้องชายแท้ ๆ  ของบอลเอง  ถ้ายังไงบอลจะขอให้บาสมาพักกับเราได้ไหมครับ”
ผมเอ่ยออกไป

“ได้สิครับ  น้องของบอลก็เหมือนน้องของพี่นะแหละ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะออกมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของผม

“ขอบคุณครับ  ว่าแต่พี่วุฒิแล้วบอลจะบอกบาสเรื่องพี่ยังไงดี”ผมส่งยิ้มพร้อมคำขอบคุณกลับไป 
ก่อนจะยิงคำถามที่ตัวเองก็ยังคงคิดไม่ตกไปให้อีกฝ่าย

“ก็บอกไปตามตรงนะแหละ”ไอ้พี่วุฒิมันก็ตอบกลับมาง่าย ๆ

“จะบ้าเหรอ”ผมรีบว่าไอ้พี่วุฒิ  ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทันที

“ก็บอกน้องไปตามตรงนะดีแล้ว  บอลจะได้ไม่ต้องคิดมาก  คอยระแวง  แล้วพี่จะได้โชว์ให้น้องเมียเห็นว่าพี่เขยนะ 
รักพี่ชายเค้าขนาดไหน  ดูแลดีขนาดไหน”ตอนแรกก็ดูดีนะครับ  แต่หลัง ๆ  มานะผมว่าเหตุผลของเค้าร้อยเปอร์เซ็นเลยละ

“เดี๋ยวขอบอลดูอาการของบาสมันก่อนก็แล้วกัน”ผมเลยบอกตัดปัญหาไป 

“ครับ  ตามใจบอลเลย”ไอ้พี่วุฒิมันก็ยังอีกครับ  ชิชิ




รถยนต์นำเข้าราคาสูงเข้ามาจอดยังบริเวณลานจอดรถของโรงเรียน  ปิดประตูลงมาก็เห็นลูกน้องของไอ้พี่วุฒิ
ที่ชื่อธรรมเดินตรงเข้ามาหา  ซึ่งมีอีกหนึ่งคนที่เดินตามมาไม่ได้ห่างและคงจะเป็นคนทำให้หนุ่มที่ดูเหมือน
จะมีเชื้อสายชาวจีนบูดบู้บี้มาแต่ไกล คือ  มิกกี้นั้นเอง ไอ้พี่วุฒิลงมาจากรถแล้ว  เมื่อธรรมเห็นผมและเจ้านายตัวเอง 
ก็ปรับสีหน้าให้นิ่งลงแล้วมายืนต่อหน้าผม  ที่ตอนนี้ไอ้พี่วุฒิมันอ้อมมายืนอยู่ข้าง ๆ  แล้ว
“สวัสดีครับนาย  สวัสดีครับคุณบอล”เสียงธรรมทักเจ้านายตัวเองและผมดังขึ้นพร้อมกับค้อมตัวลง

“อืม”เสียงเจ้านายที่ตอบกลับลูกน้องตัวเอง

“สวัสดีครับธรรม  เป็นยังไงบ้างห้องพออยู่ได้ไหม”ผมตอบกลับ  แล้วถามถึงห้องพักในหอพักครู
ที่ให้ธรรมเข้าพักแทน

“ดีมากครับ  ไม่มีปัญหา  จะมีก็แต่พวกแมลงรบกวน”ธรรมตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม  ก่อนได้ยินเสียงบ่นงึมงัม

“สวัสดีครับคุณวุฒิ  หวัดดีพี่บอล”มิกกี้ทักไอ้พี่วุฒิและผมและส่งรอยยิ้มกว้างขวางมาให้

“สวัสดีครับ”ไอ้พี่วุฒิมองครูมิกกี้เพียงเล็กน้อยพร้อมตอบกลับอีกนิดนึงเหมือนไม่ใส่ใจ

“หวัดดี  ไม่มีสอนเหรอไง”ผมถามมิกกี้ที่ยังยิ้มจนปากกว้างเหมือนตัวเองมีความสุขและสนุกมากกว่าใคร ๆ

“ไม่มีอ่ะพี่  ผมว่าจะมาประสานงานเรื่องอาคารซะหน่อย”มิกกี้ตอบจบก็หันไปมองลูกน้องผู้บริจาครายใหญ่
ที่กำลังทำสีหน้าหงุดหงิดส่งให้แทน

“ฮืม....เหรอ”ผมถึงกับหลุดคำเมื่อเห็นอาการทั้งสองคนที่ดูเหมือนอารมณ์จะต่างกันเหมือนขั้วโลกเหนือกับขั้วโลกใต้

“ไปทำงานได้”ไอ้พี่วุฒิสั่งลูกน้องของตัวเองทันที

“ครับนาย  ผมไปก่อนนะครับคุณบอล”ธรรมก้มหัวรับคำสั่งเจ้านายของตัวเองทันที  ก่อนจะหันมาบอกลาผม
พร้อมก้มหัวให้เช่นเดียวกับที่ตัวเองทำกับเจ้านาย

“ผมไปก่อนนะครับ  ไปก่อนนะพี่บอลแล้วเดี๋ยวเจอกัน”พอธรรมออกเดินไป  มิกกี้ก็รีบลาไอ้พี่วุฒิ  และผมทันที

“จะตามเป็นเห็บหมาทำไม”เสียงแว่วดังขึ้น  แต่ว่านะทำไมต้องเป็นเห็บหมาด้วย  เพราะถ้าธรรมว่างั้น
ธรรมจะไม่กลายเป็นหมาไปด้วยรึไงกัน

“บอลครับอย่าไปมองผู้ชายคนอื่นนาน ๆ  สิครับ  สนใจพี่ดีกว่า  ทั้งหล่อ  ทั้งรวย  แถมรักเมียมากกว่าใคร”
ฟังแล้วอยากจะวิ่งเข้าไปขาคู่  ไม่ใช่อะไรนะครับ  ก็มันเขินนินาพูดมาได้

“ครับ ๆ  ไปทำงานเถอะครับพี่วุฒิ  เดี๋ยวบริษัทขาดทุนกันพอดี”ผมเลยพูดไล่ให้อีกคนไปทำงาน

“หึหึ  แล้วเย็นนี้พี่จะมารับนะครับ  คิดถึงพี่ให้มาก ๆ  นะครับ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะก่อนจะพูดประโยคน้ำเน่า
แล้วขึ้นรถขับออกไป  ปล่อยให้ผมยังยืนเขินคนเดียวไปพักใหญ่ ๆ  เลย



มีคนบอกว่าหากเรามีความสุข  อารมณ์ดี  จะทำอะไรก็ดีไปหมด  มันคงจะจริงครับ  เพราะตอนนี้ผมรู้สึกสบายใจ 
และมีความสุขในเรื่องครอบครัวของไอ้พี่วุฒิที่ยอมรับ  ถึงแม้ตอนแรกจะทำให้ผมจิตตกจนถึงสติแตกก่อนก็เถอะ 
วันนี้ผมสอนหนังสืออย่างสนุกสนานมีความสุข  จนพี่ ๆ  และน้อง  ๆ  ที่โรงเรียนถึงกับทักกันเลยว่า
ยิ้มจนเห็นเหงือกทั้งวันเลยนะ  ซึ่งผมก็ไม่ได้ตอบโต้กลับไป  ทำได้แต่เพียงส่งยิ้มจนเห็นเหงือกเหมือนที่ใครต่อใครว่ากลับไปเท่านั้น


ถึงตอนบ่ายสองก็ได้เวลาที่ไอ้พี่วุฒิมารับผมครับ  พอผมขึ้นรถก็ออกตัวอย่างนุ่มนวลทันทีบอกว่าจะไปหาซื้อชุดให้น้ำฟ้า
เพราะเป็นคำสั่งคุณย่าภัทร  ซึ่งผมก็พยายามที่จะบอกแล้วว่าเสื้อผ้าของน้ำฟ้านะมีเยอะแล้ว  ทั้งของผม 
ย่า  พวกแม่ ๆ  สุดแสบ  ลุงนพ  ป๊าวุฒิก็เยอะมากแล้วครับ  แต่ไอ้พี่วุฒิบอกไม่ได้เป็นคำสั่งเด็จขาดจากย่าภัทร 
เลยมาจบที่ศูนย์การค้าของพี่นพ  และก็เป็นไปตามความคลาดหมายของผม  ด้วยผู้บริหารของศูนย์การค้า
ลงจากหอคอยลงมาร่วมเลือกชุดลูกสาวของผม 
“พอแล้วครับพี่วุฒิ พี่นพ  นะเหมากันรึไงกันเนี้ย”ผมอดที่จะโวยวายไม่ได้ครับเมื่อป๊ากับลุงของน้ำฟ้า
หยิบชุดทั้ง  กระโปรง  กางเกง  เสื้อ  ชุดนอน  รองเท้า  และอีกสารพัด

“โถบอลครับ  ก็พี่ทำตามคำสั่งของแม่พี่เลยนะครับ  คุณแม่ท่านบอกว่าให้พี่เลือกชุดที่เหมาะกับน้ำฟ้า 
และที่พี่หยิบมานะเหมาะกับฟ้าใสมาก ๆ ด้วย”ผมละอยากจะบ้าตายซะให้ได้

“นั้นสิยังเหลืออีกตั้งหลายร้าน  เดี๋ยวพี่ให้ส่วนลดสุด ๆ  เพื่อหลานสาวเลย”คนนี้ก็อีกคนครับ  ตอนที่ลงมานะหน้ายังกับยักษ์ 
พอไอ้พี่วุฒิถามเท่านั้นละครับ  ก็บอกว่าพึ่งไปตีกับลูกหมามา แต่ตอนนี้กำลังหยิบเอาไม้แขวนชุดเด็กผู้หญิงฟูฟ่องสีชมพู
พลิกซ้ายพลิกขวาไม่ได้สนใจพนักงานที่กำลังมองอยู่แต่อย่างใด

“ถ้ายังไม่หยุดกันนะบอลจะคืนทุกชุดไม่เอามันแล้ว”ผมมองตาขวางและพูดออกไปตรง ๆ  เลยครับ
แค่ที่อยู่บนโต๊ะกับในถุงที่จ่ายไปแล้วผมแทบจะไม่อยากคำนวณเงินเลยครับ  เสียดายเงินครับแค่สี่ห้าชุดก็พอแล้ว 
แต่ตอนนี้ก็เกินสามสิบชุดแล้วมั้งครับ  เดือนนึงนี้ใส่ไม่ซ้ำเลย 

“ฮู้.....ไอ้วุฒิเมียมึงดุวะ”เสียงพี่นพพูดเบา ๆ  กับไอ้พี่วุฒิที่ยืนส่งยิ้มมาให้ผมไม่ได้ขาด  ไม่ผมกล้าตอบโต้เลยครับ
ยิ่งตำแหน่งที่พี่นพใช้เรียกผมเนี้ย

“ครับ  ทีนี้เรามาดูชุดบอลบ้างดีกว่าเนอะ  พี่ก็อยากได้ชุดสูทใหม่ด้วย  ไปกันเถอะครับ”พอไอ้พี่วุฒิมันตอบครับจบ 
ก็จัดการลากแขนผมเดินเข้าร้านชุดสูทท่านชายสุดหรูทันที  ผมห้ามไม่ทันเลยครับ  พี่นพก็เดินหัวเราะเบา ๆ  ตามมา 
โดยมีลูกน้องของพี่นพที่เดินถือถึงเสื้อผ้าของน้ำฟ้าตามมาห่าง ๆ 

“สวัสดีครับคุณวุฒิ  คุณนพ  ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”ดูก็รู้แล้วครับว่าเป็นผู้จัดการ 
และด้านหลังก็มีพนักงานสาว ๆ  อยู่ด้านหลังที่กำลังจ้องไอ้พี่วุฒิกับพี่นพไม่วางตา  ต่างส่งสายตามาให้อย่างเปิดเผย

“ผมต้องการชุดสูทแบบเป็นทางการซักสองสามชุด  และจัดให้คนนี้ซักสองชุด  ชุดสูทแบบไม่เป็นทางการอีกสอง”
ไอ้พี่วุฒิไม่ได้สนใจพนักงานสาวแต่กลับบอกความต้องการของตัวเองทันที  แต่ทำไมต้องมีชุดสูทแบบทางการ
กับไม่ทางการของผมด้วยละ

“พี่วุฒิบอลไม่เอา  บอลไม่ได้ใช้ซะหน่อย”ผมร้องห้ามทันที

“เผื่อเอาไว้ก่อนไงครับ  เผื่อต้องออกงานคู่กับพี่”ดูมันพูดซิครับ  ถึงจะไม่ดังแต่ผมว่าพี่นพต้องได้ยินแน่ ๆ 
เห็นหัวเราะออกมาทันทีเลย

“พี่วุฒิ  เอาไว้จะใช้ค่อยซื้อนะครับ”ผมพยายามพูดอ้อน

“ไม่ได้ครับ  เอาแบบนี้แล้วกัน   ชุดสูทแบบทางการหนึ่งชุด  แบบไม่เป็นทางการสองชุดนะ  ห้ามโต้แย้ง 
ไม่อย่างนั้นพี่จะลงโทษเด็กดื้อ”ฟังแล้วอยากจะลงไปนอนชักดิ้นชักงอให้เหมือนที่ไอ้พี่วุฒิมันกล่าวหาผมเหลือเกิน


กว่าจะเลือกชุดได้ของมันนะไม่เท่าไหร่ครับ  แต่ชุดของผมเนี้ยสิครับ  อันนั้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ดี 
จนผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อหน่ายเหลือเกิน
“เป็นอะไรครับบอล  ปากแหลมเชียว”เสียงพี่นพดังขึ้น

“ก็บอลไม่ได้อยากได้สูทนิครับพี่นพ  พี่นพช่วยพูดกับไอ้พี่วุฒิบ้าอำนาจให้บอลหน่อยสิครับ”
ผมหันไปบอกพี่นพให้ช่วยพูดกับเพื่อน ซึ่งตอนนี้มันเดินไปดูเสื้อสูทอีกด้านนึงอย่างตั้งใจ

“คงยากครับ  ดูสิมันมีความสุขซะขนาดนั้น”พี่นพส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม  ก่อนมองไปที่ไอ้พี่วุฒิ
ที่กำลังมองชุดสูทที่ผู้จัดการหยิบมานำเสนอให้ด้วยรอยยิ้ม

“นั้นนะสิครับ”ผมเลยรับคำไป  เพราะพี่แกยิ้มไปเลือกไป  เดี๋ยวก็หน้าตาจริงจัง

“พี่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”เสียงพี่นพเอ่ยขึ้น

“....”ผมใช้ความเงียบแทนเพราะไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไปเลย

“บอลครับพี่ได้แล้วนะ  เป็นไงสีเดียวกับสูทพี่เลย”มันยกให้ดู  ซึ่งด้านหลังของมันเป็นผู้จัดการที่ส่งยิ้มการค้าให้ตลอดเวลา

“สวยดีนิหว่า”พี่นพเอ่ยชม

“แน่นอน  ก็ของกูเป็นแบบทางการ  ของบอลแบบไม่เป็นทางการ  เอาไว้ใช้งานของการกุศลของสามแสบดีไหมครับ”
ไอ้พี่วุฒิรีบรับคำชมจากพี่นพทันที  แถมยังอธิบายแบบชุดของผมกับของตัวเองอีก  ก่อนจะพูดถึงงานการกุศลที่จะขึ้นช่วงสิ้นเดือนนี้

“อืม  จริงด้วยบอลลืมไปเลยนะเนี้ย”ผมนึกออกทันที

“แล้วนพ  มึงจะไปป่าววะ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยถามเพื่อนตัวเอง

“ก็คงจะไปละ  ว่าจะไปประมูลเครื่องเพชรให้คุณหญิงแม่ซักชุดนึง”พี่นพตอบเพื่อนไป

“อืม  เดี๋ยวกูกลับก่อนนะวันนี้น้องบอลจะมาวะ”ไอ้พี่วุฒิบอก

“น้องบอลเหรอ  ผู้หญิงรึว่าผู้ชายอ่ะ”พี่นพยกคิ้วขึ้น  แล้วหันมาถามผม

“น้องชายครับ  จะมาพักกับผมซักสามสี่วันนะครับ”ผมเลยตอบกลับไป

“หว้า....นึกว่าน้องสาว  พี่จะได้ฝากเนื้อฝากตัวซะหน่อย”พี่นพทำสีหน้าผิดหวัง  ก่อนจะทำหน้าล้อเลียนผม

“หึหึ  ถึงน้องบอลจะเป็นผู้ชายก็ฝากเนื้อฝากตัวได้เหมือนกันนะเว้ย”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น

“หึหึ  ไม่อ่ะวะ  ถ้าไงเจอกันใหม่นะเว้ย   เจอกันใหม่นะครับบอล”พี่นพทำสีหน้าเอือมๆไอ้พี่วุฒิ
ก่อนจะลาทั้งไอ้พี่วุฒิและผม

“เออแล้วเจอกัน”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับไป

“ไปก่อนนะครับพี่นพ  ขอบคุณสำหรับส่วนลดสุดพิเศษนะครับ”ผมบอกพี่นพที่ยังคงยิ้มให้

“ครับ”เสียงพี่นพตอบกลับ 




ผมเดินทางกลับคอนโดโดยที่ของอภิมหาเยอะจะถูกจัดส่งมาที่คอนโดเอง  พอขึ้นถึงห้องก็เจอกับน้ำฟ้า
ที่กำลังทำการบ้านอยู่
“พ่อบอล   ป๊าวุฒิ”เมื่อน้ำฟ้าเห็นผมกับไอ้พี่วุฒิ  ก็วางการบ้านและตรงเข้ามาหาผมกับไอ้พี่วุฒิทันที

“ทำการบ้านเหรอคะลูก  หิวไหมเอ่ย”ผมถามลูกสาวของผมที่ตอนนี้กำลังกอดอยู่กับป๊าวุฒิของแกเอง

“คะพ่อบอล  น้องน้ำฟ้ากำลังคัดชื่ออยู่คะ  น้องน้ำฟ้ายังไม่หิวเลยอาต้นเอาเค้กนมสดกับน้ำสตอเบอรี่ปั่น
ให้น้องน้ำฟ้าท่านแล้วคะ

“ขอบใจนะต้น”ผมเอ่ยขอบคุณต้นที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“ไม่เป็นไรครับคุณบอลมันเป็นหน้าที่ของผม  และผมก็เต็มใจที่จะทำครับ”ต้นตอบผมกลับมา

“น้องน้ำฟ้าคะ  วันนี้อาบาสจะมาและจะพักอยู่กับเราหลายวันด้วย”พอผมเรียกน้ำฟ้าก็หันมามองหน้า 
แล้วผมจึงบอกเรื่องของอาบาสให้เธอฟัง

“จริงเหรอคะ  เย้....น้องน้ำฟ้าจะได้มีเพื่อนเล่นแล้ว”นั้นไงครับ  พอบอกไปเท่านั้นละลูกสาวผมก็กระโดดโลดเต้นทันที

“เอาละคะ  ทำการบ้านให้เสร็จก่อนนะคะเดี๋ยวอาบาสมาแล้วการบ้านหนูไม่เสร็จจะไม่ได้เล่นนะลูก  ตั้งใจคัดให้สวย ๆ  นะคะ”
ผมบอกลูกสาวเพื่อเธอจะได้ทำการบ้านต่อ

“ค่ะ  พ่อบอล”น้ำฟ้ารีบรับเสียงใสทันที



ผมเข้าไปในห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุดเป็นชุดสบายเพื่อจะได้เข้าไปทำงานในห้องทำงานได้สบายขึ้น 
แต่ก่อนจะเริ่มทำงานผมก็จัดการส่งชื่อคอนโดละที่ตั้งให้กับน้องชายไปโดยบอกว่าถ้าถึงแล้วให้โทรมาก่อน
แล้วเดี๋ยวจะมีคนไปรับครับ  เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้วก็เข้าห้องทำงานเพื่อเขียนแผนการสอนและเตรียมสื่อการสอน 
จนเวลาผ่านไปซักพักก็เดินไปหาต้นเพื่อให้ต้นดูแลน้ำฟ้าให้ในเรื่องอาหารเบา ๆ  รองท้องให้น้ำฟ้าเพื่อรอทานข้าว
กับอาบาสของเธอ แล้วจึงเข้ามาในห้องที่ทำงานค้างไว้  โดยที่โต๊ะทำงานข้าง ๆ  ก็ไม่ได้ว่างเปล่าเพราะตอนนี้
ไอ้พี่วุฒิก็เข้ามานั่งประจำที่เพื่อทำงานของตัวเองเหมือนกัน
“บอลครับใครโทรมาก็ไม่รู้ครับ  รับหน่อย”เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่ได้จากการไอ้พี่วุฒิมันอัดเสียงตัวเองก็ดังขึ้น 
ชื่อที่ขึ้นเป็นชื่อบาสนั้นเอง

“อืม   ว่าไง”ผมกดรับแล้วถามทันที

‘พี่บอล  บาสถึงแล้ว  แต่ว่าบาสมาถูกป่าวเนี้ย  ทำไมมันใหญ่แล้วก็หรูขนาดนี้อ่ะพี่บอล’มาถึงมันใส่ผมทันทีเลยครับ

“รอแป๊ปนึงนะเดี๋ยวจะมีคนไปรับนะ  รอตรงประชาสัมพันธ์นั้นแหละ”ผมบอกออกไปครับ

‘เร็ว ๆ  นะพี่บอล’เสียงเร่งของไอ้น้องชายตัวแสบดังขึ้น



                                                   มีต่อด้านล่างอีกนะคะ

[took-ta_naka]

                                                               มาอ่านต่อกันนะจ๊ะ


ผมเดินออกไปด้านนอกเพื่อให้ทศลงไปรับน้องชายของผมที่ด้านล่าง  ซึ่งได้รับการเสนอตัวของน้ำฟ้า
ขอลงไปรับอาบาสของเธอเอง  ผ่านไปซักพักทุกคนก็ขึ้นมา  โดยที่ไอ้บาสที่กำลังอุ้มน้ำฟ้าอยู่เข้ามาก่อน
และตามมาด้วยทศที่ยกกระเป๋าเสื้อผ้าใบหย่อมเดินตามเข้ามา
“พ่อบอลคะน้องน้ำฟ้าพาอาบาสมาแล้วคะ”น้ำฟ้ารายงานผมทันที

“เก่งมากคะน้องน้ำฟ้า”ผมเอ่ยชมลูกสาวผมทันที

“หวัดดีครับพี่”ไอ้บาสยกมือไหว้ผมทั้ง ๆ  ที่ยังอุ้มน้ำฟ้า

“อืม  เดี๋ยวพี่จะแนะนำให้รู้จักกับเจ้าของห้องก่อนนะบาส”ผมเอ่ยบอกออกไป

“ครับ  ต้องรวยมากแน่ ๆ  โคตรหรูเลยชั้นบนสุดแล้วแถมยังเป็นห้องเดียวอีกต่างหาก”ไอ้บาสมันบ่นเบา ๆ 
แต่ผมก็ยังคงได้ยิน

“ทำตัวดี ๆ  แล้วกัน  อ้าวออกมาพอดีเลย  พี่วุฒิครับนี้บาสน้องชายบอลเอง”พอผมบอกให้ไอ้บาสทำตัวดี ๆ 
เจ้าของห้องตัวจริงก็ออกมาจากห้องทำงานพอดีครับ  ผมเลยแนะนำเลย

“สวัสดีครับ  หล่อกว่าในหนังสือรึตามข่าวอีกนะครับ”ไอ้บาสยกมือไหว้ไอ้พี่วุฒิอย่างสวยงาม
สมกับที่รับการอบรมมาอย่างดีจากแม่และครูบาอาจารย์

“บาสคนนี้คือพี่วุฒิ  เป็น  เป็น  แฟนพี่เอง”ผมตัดสินใจพูดออกไป

“.....สวัสดีครับ  ตามสบายเลยนะ”ดูพี่วุฒิจะตกใจเล็กน้อยเมื่อผมพูดถึงสถานะระหว่างผมกับตัวเอง
 ก่อนจะยิ้มปากกว้าง  หันไปตอบรับบาส

“จริงดิ  พวกเจ้สามปิศาจแอบบอกบาสไว้แล้วนะ  แต่บาสก็ไม่คิดว่าพี่บอลจะกล้าแนะนำแบบตรง ๆ  แบบนี้เลย”
บาสทำหน้าตกใจ  ก่อนจะเอ่ยถึงเจ้สามปีศาจซึ่งปรกติผมจะเรียกสามแสบนั้นเองละครับ

“แล้วบาสไม่ว่าอะไรพี่ใช่ไหม  ไม่รังเกียจพี่ใช่ป่าว”ผมกลั้นใจถามออกไป

“จะรังเกียจพี่ชายตัวเองทำไม  ผมวัยรุ่นพอหรอก  ขอแค่พี่มีความสุขก็พอแล้ว”บาสตอบกลับมา

“ขอบใจนะบาส”ผมเอ่ยออกไป  ผมอยากจะขอบใจบาสที่เข้าใจผม

“บาส  พี่ให้คนเตรียมห้องพักไว้ให้แล้วนะ  อยู่ข้าง ๆ  ห้องน้องน้ำฟ้า  พักตามสบายเลยนะ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยบอก

“ขอบคุณครับพี่เขย  ผมแค่ขอมาพักไม่นานหรอกครับแค่หนีแมลงสาปซักพักก็คงพอครับ  รอให้มันไปที่อื่นก่อนก็เท่านั้นเอง”
ไอ้บาสมันตอบกลับไอ้พี่วุฒิออกไป

“ไอ้บาส....”ผมต้องตะโกนออกไปได้ยินสรรพนามที่ไอ้บาสมันใช้เรียกไอ้พี่วุฒิที่ตอนนี้หุบยิ้มไม่ลงไปแล้วครับ

“จะเรียกทำไมเหล่าพี่บอล”เสียงไอ้บาสที่ผมได้ยินก็รู้ครับว่ามันแกล้งแหย่ผม

“ขอให้แมลงสาปมันตามแกมาเจอแล้วเกาะแกไม่ปล่อยด้วยเถอะ  สาธุ”ผมไม่รู้จะว่ามันยังไงดี
เลยแช่งให้มันได้ใช้ชีวิตกับแมลงสาปซะเลย

“เฮ้ย...พี่บอลทำไมแช่งกันยังงี้เหล่า”ไอ้บาสโวยวายทันที

“พอเถอะครับสองคนพี่น้อง  บาสเอาของไปเก็บเถอะแล้วเดี๋ยวจะได้ทานมื้อค่ำกัน”เป็นไอ้พี่วุฒิครับ
ที่เป็นคนห้ามศึกสองพี่น้องลงได้

“อาบาสขา  น้องน้ำฟ้าหิวข้าวแล้วคะ”น้ำฟ้าที่อยู่ด้านล่างจะกระตุกขากางเกงบอกไอ้บาส

“ครับ ๆ  พาอาบาสไปห้องหน่อยสิตัวเปี๊ยก”ไอ้บาสรับคำหลานสาว

“คะ  อาบาส  ป๊าวุฒิพ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าพาอาบาสเข้าห้องก่อนนะคะ”น้ำฟ้ารับคำก็หันมาบอกผมกับไอ้พี่วุฒิทันที

“ผมขอตัวก่อนนะครับพี่เขย  พี่บอล.....”มันหันไปบอกไอ้พี่วุฒิที่พยักหน้าหัวเราะอยู่ใกล้ ๆ ผม 
แล้วมันยังลากเสียงชื่อผมอีกต่างหาก  กวนประสาทจริงเว้ย

“บอลครับ  เดี๋ยวไอ้นพมันจะขอมาทานมื้อค่ำกับเราด้วยนะ  ดูเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดียังไงไม่รู้”
ไอ้พี่วุฒิบอกผมหลังจากที่ไอ้บาสกับน้ำฟ้าหายเข้าห้องไปแล้ว

“ครับ  แล้วเป็นอะไรทำไมพี่นพแกอารมณ์ไม่ดีอ่ะ”ผมตอบรับก่อนจะถาม  เป็นเพราะก่อนที่ผมจะกลับจากการจับจ่ายใช้สอย
ของไอ้พี่วุฒิที่ละลายทรัพย์ของมันเองเท่ากับเงินเดือนของผมทั้งปีภายในวันเดียวนั้น  พี่นพก็อารมณ์ดีนินา

“เห็นว่าเพราะลูกหมามันหายไปนะ  พี่ก็งง ๆ  นะ  รึว่าที่บ้านมันจะเลี้ยงลูกหมาตัวใหม่กัน  จริง ๆ  ที่บ้านมัน
ก็มีโกลเด้นตัวนึงแล้ว”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยขึ้น

“เหรอครับ”ผมนึกตาม

“เราไปรอที่โต๊ะอาหารกันดีกว่าเนอะ”ไอ้พี่วุฒิชวนผมไปนั่ง



พอนั่งลงประจำที่แล้ว  บนโต๊ะอาหารมีกับข้าวหลายอย่างอาจจะเป็นเพราะมีสมาชิกเพิ่มอีกสองคนแน่ ๆ 
“นายครับคุณนพมาถึงแล้วครับ”เสียงทศรายงานไอ้วุฒิ

“อืม”ไอ้พี่วุฒิรับคำ  นั้นแสดงว่าให้เปิดทางให้พี่นพขึ้นมานั้นเอง



“เฮ้ย.....”เสียงร้องของพี่นพเมื่อเห็นไอ้พี่วุฒิที่ไม่คิดจะลุกออกไปต้อนรับแต่อย่างใด

“ว่าไง.....นั่งก่อนเลยมึง”เสียงไอ้พี่วุฒิทักพี่นพกลับ

“เซงเป็นบ้าเลยวะ  แม่งลูกหมากูหาย  คอยดูนะกูต้องตามให้เจอให้ได้เลย  เจอนะจะจับขังแล้วดัดสันดานให้เข็ดเลย”
มาถึงพี่นพก็บ่นใหญ่เลยครับ

“พี่นพรักหมามากเลยเหรอครับเนี้ย”ผมเอ่ยถามออกไป

“อืม  แต่ลูกหมาตัวนี้ไม่ใช่หรอกแค่ต้องการอบรมสั่งสอนมันนิดหน่อย  ไม่ให้มันเที่ยวไปเห่าคนอื่นเค้าไปทั่วนะครับ”
พี่นพอธิบาย

“แสดงว่าต้องเป็นลูกหมาที่ดื้อมาก ๆ  เลยสินะครับ”ผมถามต่อ

“ใช่เลย  ฤทธิ์เดชเยอะมาก  ปากดีที่สุด”พี่นพยังคงเมามันกับการเล่าถึงลูกหมาแสนซนต่อไปไม่หยุด

“ลุงนพขา”เสียงน้ำฟ้าดังขึ้นเมื่อออกมาเจอกับพี่นพที่นั่งอยู่

“น้องน้ำฟ้า  มาให้ลุงนพหอมหน่อยลูก”จากที่หงุดหงิดพอเห็นน้ำฟ้าก็เปลี่ยนอารมณ์ทันที  นี้อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง
ที่พี่นพต้องการมาทานข้าวกับเราก็ได้

“คริ  คริ  ลุงนพขาน้องน้ำฟ้าจั๊กจี้คะ”น้ำฟ้าหัวเราะคิกคักเมื่อพี่นพแกฟัดแก้มซ้ายขวาของแกไม่หยุด

“น้องน้ำฟ้า”เสียงเรียกน้องชายผมดังออกมาแต่ไกลเลยครับ

“ขาอาบาส”ลูกสาวผมก็ขานรับเสียงดังเช่นกัน

“ไอ้ลูกหมา”เสียงพี่นพดังขึ้นเมื่อเงยหน้าเห็นหน้าน้องชายผม

“ไอ้แมลงสาป”เสียงบาสเมื่อเห็นคนที่อุ้มหลานสาวตัวเองอยู่


เอาแล้วสิครับเหมือนผมจะสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่มีพลังงานที่สูงมาก  เพราะสายตาที่จ้องกัน
ระหว่างพี่นพกับไอ้บาสมันไม่ธรรมดาเลยครับ


 







กลับมาตามคำสัญญาแล้วคะ  ยังมีคนคอยตุ๊กตา  ครูบอล  พี่วุฒิ  และน้องน้ำฟ้าอยู่ไหมเอ่ย

ขอเสียงหน่อยคะ  เพื่อเป็นกำลังให้ตุ๊กตา       

ตุ๊กตาขอขอบคุณที่ยังมีผู้อ่านหลายท่านยังคงเฝ้าติดตามทวงถามกันอยู่แทบจะทุกวัน  ไม่ได้ทิ้งหายกันไปไหน   

หวังว่าตอนใหม่นี้จะช่วยให้ผู้อ่านพึงพอใจกันได้บ้างนะคะ   

  ขอ            ผู้อ่านทุกคนให้หายคิดถึงและหายเหนื่อย   หวังว่าจะไม่หนีหายกันนะคะ   

[Min*Jee]

อั๊ยยะ!! เปิดตัวคู่ใหม่ ฝีปากสูสีกันเลยนะ ทั้งบาสทั้งพี่นพ 
นึกว่าจะดราม่าถ้วยใหญ่ โล่งใจ ได้กินแค่มินิคัพ 
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากๆ ยาวคุ้มค่ากับที่รอค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ อยากอ่านคู่บาส คึคึ 

[MiSS-U]

วู้ๆๆๆ  ตอนนี้มาได้ยาวสะใจเลยน้า 

ดีใจกับบอลและวุฒิด้วยที่พ่อแม่วุฒิยอมรับทั้งคู่แล้ว

คู่พี่แฮปปี้  คงต้องตามลุ้นคู่น้อง  ที่น่าจะวุ่นวายน่าดู

"แมลงสาป" กับ "ลูกหมา" จะไปกันรอดม้ายยยย   

บวกเป็ด

  หายไปนานคิดถึงจัง 

[ormn]

  มาแล้วคู่ของนพ

[::UsslaJlwaJ::]

คุณพี่แมลงสาปกับคุณน้องลูกหมา อุว๊าวววววว

[fay 13]

 

[thanza1970]

ในที่สุด  น้องชายบอลก็จะมีแฟนโดยไม่รู้ตัว
 

[yuyie]

ว้าว มาอีกคู่แล้ว 

[DarkAki]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

คุณพ่อ!!!!! เล่นแรงอ่าาา

โอ๊ยๆๆๆ หัวใจเกือบวายตาย ฮื่อออออ

แต่ไม่เป็นไร มีความหวานเข้ามารักษาทัน เลยรอดตายไป คึคึ

แมงสาปกะลูกหมา ไฝว์กันมันส์แน่งานนี้ 5555

รอค่าาา ไม่หายแน่นอน หลงน้องน้ำฟ้า รักครูบอล คิดถึงพี่วุฒิขนาดนี้ ><

[nuttzier]

โหยๆ  อยากอ่านต่ออีกอ่ะ  ๕๕๕๕๕
แต่ก็จุใจดีน่ะครับ   ขอบคุณคร๊าบ

มาต่อไวไวน๊า  ^^

[Maxshu]

ลูกหมากับแมลงสาปมีซัมติงรองกันชัวร์ค่ะ อิอิ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ที่แท้ ไอ้ลูกหมา กับ ไอ้แมลงสาป

อยู่ใกล้ๆ ตัวกันแท้ 555+

ถ้าจะได้เป็นเขยสมใจแล้วล่ะคุณนพ

[maemix]

เปิดตัวลูกหมากับป๋าแมลงสาบ
ท่าทางจะแซ่บอีกคู่

[หมูกระต่าย]

งามไส้แล้วไง   เมื่อแมลงสาปกับหมามาพบกัน

[zaszaq]

  พ่อบอล จะได้พี่นพมาเป็นน้องเขยละนี้ 

สนุกมากๆค่ะ 

[=นีรนาคา=]

แล่วๆๆๆๆ
สงครามคู่ใหม่ คริคริ
 

มาคราวนี้ ยาวได้ใจจริงๆเลย ^^

[aoihimeko]

มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ

ดีใจกับบอลด้วยที่พ่อ แม่ของวุฒิยอมรับแล้ว

ต่อไปนี้คงจะมีแต่ความสุขเนาะ

แต่ตอนนี้เหมือนมองเห็นคู่ใหม่อยู่รำไร

สงสัยจากที่บาสจะขอมาอยู่สั้นๆคงจะไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ฮา

แหมพี่นพ ไหนบอกไม่อยากฝากตัวไง ไหงไปยุ่งกับน้องเขาก่อนแล้วล่ะ

อยากอ่านพาร์ทของคู่นี้จังเลย


รอตอนต่อไปจ้า


ปล.ยาวมาก อ่านจนหายคิดถึงเลย ยังรออยู่เสมอนะจ๊ะ 

[Aomampapeln]

ชื่อตอนซะน่ากลัวเลย"จุดเริ่มต้นของสงคราม"นึกว่าดราม่าเต็มที่เลยที่แท้ก็เป็นสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์แมลงสาบนพVSลูกหมาบาสนี่เองทีนี้ละมันส์แน่ๆสงครามครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะต้องโปรดติดตามตอนต่อไปปปปป(เสียงแอคโค่)555