หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว)

[ka[ze]na]

น่ารักอ่ะ....ชอบๆๆ ใครไม่ซื้อไม่สน แต่เค้าจะซื้อ อิๆๆๆ

[iammz]

หลานเขยเค้าฉลองให้ เพราะปู่ยอมรับ

 

[the_pooh9]

  คิดถึงจัง

[maemix]

ว่างจากเรียนหรือยังน่ะ
คิดถึงฟิกเกลแล้ว
 

[choipango]

หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 23

ใกล้จะสอบไฟนอลแล้ววววววอีกไม่ถึงอาทิตย์ หลายๆคนก็เตรียมอ่านหนังสือเก็บตกตลอดเทอมที่เรียนมาเรีบกว่าไฟท์กันสุดๆ ส่วนผมก็ต้องเข้าแลปพรีคลีนิกแทบทุกวันกลับดึกตลอดแต่ก็มีราชรถมารับทุกครั้งและก็พังประตูกันเกือบทุกคืน เหอะๆ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ตลอดทั้งเทอมมีหลายเรื่องเข้ามาในชีวิตผมมากมายนึกย้อนกลับไปคิดแล้วก็อดขำไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องมีผัว ไม่คิดว่ามันกับผมจะลงเอยกันได้ ชีวิตคู่ผมไปได้สวยไม่มีชะนีมารังควานให้หงุดหงิดตบกันหน้าแหก คู่อีปีก็ไม่ต่างกันรักรุนแรงสะเทือนทั้งมหาลัยหึงโหดทั้งผัวทั้งเมียใครมองมาส่งสายตาให้เจอด่ากลับหาทางไปไม่เจอ และที่สำคัญผมกับอีปีติดคู่รักที่น่าอิจฉาที่สุดของมหาลัยมีแฟนเพจด้วย มีรูปคู่ผมที่โดนแอบถ่ายเต็มไปหมด เอากับเค้าเถอะ แต่ความสุขและความสงบก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา

2 3 วันก่อน

   “ครับ พี่อยู่ม.ครับ..............กินแล้ว แฟนละ.......ครับคิดถึงเหมือนกัน จะกลับมาเมื่อไหร่.........ไม่มีหรอก รอแฟนนี่แหละ..........ครับ รักครับ บาย”

   “อ้าว มาเมื่อไร แล้วนั่งทำไรเงียบๆ”

   “มึงมีไรจะบอกกูไหม”

   “อะไร”

   “กูถามว่ามีอะไรจะบอกกูไหม!!!!!”

   “เกล ใจเย็นๆซิ เรื่องอะไรกัน”

   “ที่มึงคุยโทรศัพท์”

   “ได้ยินด้วย ไม่มีอะไรหรอกแค่..เกลจะไปไหน”

   “ปล่อย ต่อไปนี้กูจะกลับห้อง มึงไม่ต้องมารับส่งกูจนกว่ามึงจะเคลียร์เรื่องมึงให้เสร็จ”

   “เกล”

ตั้งแต่นั้นมาก็ยังไม่คุยและเคลียร์กันผมหลบหน้ามันตลอดเจอมันก็โดดขึ้นรถเพื่อนให้ส่งที่หอไม่ก็ค้างโรงแรม พวกเพื่อนยังไม่มีใครรู้แต่อีกคงไม่นาน

   “เฮ้อ” ถอนหายใจแล้วฟุบหน้าลงที่โต๊ะ ตอนนี้มาอ่านหนังสือกันที่หอสมุดกลางเปิดห้องนั่งสุมหัวอ่าน

   “เป็นไร ผัวทิ้งไง” อีปีถามเงยหน้าจากการแชทไลน์กับผัว ห่างกันไม่ได้จริงๆ ไปไหนทำอะไรรายงานกันตลอด หวานสุดๆ

   “อืม” ครางในลำคอพยังหน้าตอบ

   “จริง!!” สามเสียงประสานชะโงกหน้าเข้ามา ผมเงยหน้ามองพยักหน้าอีกครั้งก่อนจะฟุบลงเหมือนเดิม

   “โกหก อย่างพี่ฟิกนะจะทิ้งมึง หลงหัวปักหัวปำตามรับตามส่ง จะทื้งมึงได้ไง คิดมากหน่ะมึง” อีแพนพูดเอามือลูบหัวผมเบาๆ เวลาผมเครีบดหรือไม่สบายใจพวกมันจะลูบหัวผมให้ใจเย็นๆ คิดดีๆ

   “กูเปล่า แต่ช่วงนี้มันมีอะไรปิดกู คุยโทรศัพท์บ่อยขึ้นออกไปคุยข้างนอก พอกูถามก็บอกไม่มีอะไร” ผมพูดเสียงเครือๆ

   “มึงคิดว่าพี่เค้าจะนอกใจมึงเหรอ ไม่หรอกพี่เค้ารักมึงจะตาย เนอะ” อีทอมรีบพูดปลอบใจ

   “เออ ไม่มีอะไรอย่างที่พี่เค้าบอกแหละ ถ้ามีไอ้ตามก็ต้องบอกกู” อีปีพูดเสริมปลอบใจผม แต่ผมส่ายหน้า

   “เพื่อนกันอาจจะช่วยปิดกันก็ได้” ผมพูดเสียงอู้อี้น้ำตาเริ่มไหลออกมา

   “ไม่หรอกมั้ง เอ๊ะ หรือว่าจริง เดี๋ยวกูถามให้ อย่างร้องนะมึง ถ้าช่วยกันปิดเดี๋ยวกูแหกอกมันเอง” อีปีพูดเสียงอ่อนลูบไหล่ผมเบาๆ แต่ก็จับได้ว่ามันก็เครียด ก่อนจะออกไปข้างนอก

   “มึง ใจเย็นนะกูไม่ชอบเลยที่มึงเป็นแบบนี้ เชื่อใจพี่เค้าซิว่าไม่มีอะไรจริงๆ” อีแพนปลอบเสียงเครียด หว่านล้อมไม่ให้ผมคิดมาก

   “หนอย อย่าให้กูรู้นะว่าช่วยกันปิดแล้วนอกใจเพื่อนกู กูก้านคอเรียงตัวแน่ ฮึ่ย” ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นอีปีหน้าบูดโมโหฟื้ดฟ้าด
 
   “อะไร” ผมถามมันหยิบทิชชูที่อีทอมส่งให้เช็ดหน้า

   “ก็กูถามเรื่องที่มึงข้องใจนี่แหละ มันก็อ้ำๆอึ้งๆตอบไม่รู้ บ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่น ที่สำคัญได้ยินเสียงชะนีเรียกมัน ไหนว่าไปติวหนังสือ ฮึ่ย อย่าให้กูรู้นะคิดตุกติกกลับไปกินหอย กูเอาตาย” มันตอบเสียงโมโหกัดฟัน ผมมองหน้ามันปริบๆ ไหงเป็นมึงที่โมโหผัว แทนที่จะเป็นกู

   “ไม่มีอะไรหรอก ติวกันหลายคนก็มีชะนีด้วยแหละ อย่าคิดมาก” ผมลุกไปดึงมือมันให้นั่งซบไหล่มันลูบมันเบาๆ

   “เฮ้ออ เรื่องผัวเมียเข้าใจยากว้อย ชะนีอย่างกูขออยู่เป็นโสดละกัน ปวดหัวแทน” อีแพนพูดเปรยๆ

   “เหรอ อย่าให้กูเห็นนะว่าจบปุ๊บแต่งปั๊บมีลูกทันที กูจะจับลูกมึงทำกุมารทอง” อีทอมว่าให้ เจออีแพนค้อนใส่

   “ชิ บอกตัวเองดีกว่าไหม ใช่ว่าท้องยังไม่เรียนจบหรอกนะ เห็นไปเที่ยวกับพี่แจมบ่อยๆ ไงเพิ่งคิดได้เหรอจ๊ะ” อีแพนตอกกลับยิ้มยียวนใส่ อีทอมอึ้งไปไม่ถูก

   “จริงอะอีทอม ชะนีแมนอย่างมึงจะเลิกกินหอยแล้วหันมากินไอติมแท่ง ดีใจด้วยนะ” อีปีระริกระรี้พูด เจออีทอมยอก K ให้

   “ไม่ต้องยก กูเจอบ่อยแล้วค่ะ” อีปีลอยหน้าลอยตาตอบ

   “มึงก็เชื่อตามมัน กูออกเที่ยวกับพี่เค้าบ่อยก็จริงแต่หาหอยกินว้อย ไม่กินกันเองหรอก โง่นะพวกมึงเจอมันหลอก” อีทอมตอบเสียงนิ่งๆ เหล่ตามองอีแพนที่ยิ้มคิกคัก

   “ดอก” เจอผมกับอีปีด่าให้ แต่ไม่สะทกสะท้านยิ้มรับ อย่างน้อยก็หายเครียดจากเรื่องผัวนิดนึง หยอกกันเล่นอีกนิดแล้วอ่านหนังสือกันต่อ ทิ้งเรื่องผัวไปแปบ

ครืดดดดดด ครืดดดดดดด

ผมเงยมองไอโฟนที่สั้นขึ้นชื่อว่า ควาย ไอ้เปรตครับผมตั้งให้มันเมื่อตอนทะเลาะกันใหม่ๆ ผมจ้องไอโฟนอยู่อย่างนั้นจนมันดับไปเอง ยังไม่ได้คุยกันตั้งแต่เกิดเรื่อง

   “ไม่รับ” อีปีถามตาอ่านหนังสือ

   “รับเหอะ มึงไม่คุยไม่เคลียร์แล้วจะรู้เรื่องไง” อีแพนบอกมองตาแป๋ว

   “ไม่ละ กูกลัวขอทำใจอีกนิด ถ้าถูกบอกเลิกกูจะได้ไม่เจ็บมาก” หยิบไอโฟนตัดสายแล้วปิดเครื่องมันโทรหาผมและส่งข้อความมาตลอดแต่ผมไม่รับและเปิดอ่าน

   “มึงง” สามเสียงครางเรียกเบาๆ

   “ช่างเถอะ อ่านหนังสือ อนาคตยังอีกไกลแค่นี้ไม่ตาย” ผมโบกมืออย่าสนใจก้มหน้าอ่านหนังสือต่อแต่น้ำตาดันไหลรีบยกมือเช็ดและยิ้มให้พวกมันเมื่อเห็นมันมองหน้าเครียด อ่านต่อไปสักพักผมก็ออกมาข้างนอกรู้สึกไม่มีสมาธิต้องหาที่สงบๆ เดินมาหยุดที่ระเบียงลมเย็นๆพัดเข้ามากระทบหน้าหลับตาปล่อยความคิดออกจะหัวให้โล่ง

   “เกล” เสียงเรียกผมแผ่วๆ ผมหันไปมองก่อนจะหันกลับมาคืน

   “เกล ฟังพี่ก่อน มันไม่มีอะไรจริงๆ วันนั้นที่เกลได้ยินไม่ใช่อย่างที่เกลคิด” มันเดินเข้ามากอดผมด้านหลังกระซิบเสียงนุ่ม

   “แล้วมันอย่างไหน กูคงหูฝาดซินะ” ผมแทรกกันที่มันจะพูดจบ

   “เกล” มันเรียกเสียงอ่อน

   “ถ้าจะเลิกกันบอกกันตรงๆ อย่าทำวิธีแบบนี้ มึงไม่เจ็บแต่กูเจ็บ ปล่อย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นแกะมือมันออกแต่มันยิ่งรัดแน่นผมเลยจิกเข้าที่แขนมัน

   “ไม่พี่ไม่เลิก เกลกำลังเข้าใจผิดนะ” มันส่ายหน้ายิ่งรัดแน่น

   “เข้าใจผิดเหรอ ต้องเห็นมึงนอนกับมันก่อนใช่ไหมถึงจะเข้าใจถูก” ผมพูดเสียงกร้าวน้ำตาไหลรีบยกมือเช็ดไม่อยากให้มันเห็น กลัวมันสมเพช

   “เฮ้อเกล ไปกันไหญ่แล้ว”

   “ไม่ต้องมาถอนหายใจใส่ ปล่อยกู” ผมดิ้นกระทืบเท้าแล้วผลักมันออกจนล้ม

   “เลิกกัน ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก” พูดจบผมก็วิ่งออกมาไม่สนใจที่มันตะโกนเรียก เจ็บไปทั้งใจไม่คิดว่ามีวันนี้ รักมากยิ่งเจ็บมาก ผมเดินเข้ามาในลิฟท์ดีนะที่ดึกแล้วคนตามทางเดินไม่ค่อยเยอะ ผมปาดน้ำตาเดินออกจากลิฟท์ก่อนจะนึกได้ว่ามารถอีปีรถตัวเองจอดที่คณะ ผมเดินทอดน่องมานั่งที่โต๊ะหน้าหอสมุด หยิบไอโฟนโทรให้อีปีให้เก็บของให้ด้วยจะกลับหอก่อน เจอมันบ่นนิดหน่อยแล้ววาง

   “ทำไมมานั่งคนเดียวละ” ผมเงยมองคนที่นั่งลงข้างๆ ผมหน้าแดงนิดๆ

   “รอรถกลับหอ” ผมตอบ

   “พี่ไปส่งเอาไหม” ยิ้มหล่อๆมาให้

   “เอาตรงๆนะพี่จิน คิดจะเอาไงกับผมกันแน่ ถ้าจะจีบแข่งกับมันเลิกเถอะผมไม่เอาใครสักคน” ผมถามเสียงเนือยๆจ้องหน้าหาความจริง

   “ตอนแรกอะใช่ แต่ตอนนี้พี่คิดจริงจัง” อีตาพี่จินตอบเสียงจริงจังสบสายตา

   “พี่อย่าพยายามเลย เสียเวลา ถึงพี่บอกจะขอโอกาสแต่ผมไม่พร้อมและยังไม่อยากเปิดรับใคร” พี่จินยิ้มนิดๆเอื้อมมือมาลูบหัวผม

   “แม้แต่พี่ชาย” ผมเลิกคิ้วมอง

   “ถ้าบริสุทธิ์ใจก็ไม่มีปัญหา” ผมตอบยิ้มๆ พี่แกก็หัวเราะ

   “ระวังตัวดีจริงๆนะ พี่ชายก็ยังดี งั้นให้พี่ชายคนนี้ไปส่งที่คณะแล้วกัน ลุก” จับมือผมฉุดขึ้นผมนิ่งคิดนิดนึงก่อนจะลุกตามแรงดึง
   “เฮ้ออออออออ” ถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พี่ชายปลอมๆมาส่งผมที่คณะจะขับตามผมมาที่หอแต่ผมบอกปฏิเสธ อีแพนกับอีทอมก็เอาของมาให้ผมเมื่อกี้ ถามหาอีปีก็เจอผัวลากไปเคลียร์ มีการบอกว่าพี่ตามหน้าโหดมาก แต่เร้าใจกูชอบ เจออีทอมตบหัวเข้าให้

ครืดดดดดดดดดดดดดดด

ผมมองดูเห็นข้อความเข้า ลังเลนิดนึงก่อนจะกดอ่าน

พี่รู้ว่าเกลโกรธ แต่เกลเข้าใจผิด รอเกลเย็นกว่านี้เราจะเคลียร์กันใหม่ และพี่ไม่เลิกกับเกล วันนี้ที่เดินจับมือขึ้นรถไปกับไอ้จินพี่โกรธมากอย่าประชดพี่ด้วยวิธีนี้ พี่รักเกลนะ รักมาก

ผมจ้องข้อความที่มันส่งมาคิดไม่ตกว่าจะเอายังไง ไม่อยากเลิกกับมันหรอกแต่ที่มันปิดบังละคืออะไร

แล้วแต่มึง แต่กูไม่ได้ประชดมึง กูทำจริง

ผมตอบข้อความกลับแล้วปิดเครื่องทันที ยอมรับว่าเหนื่อยจริงๆกับเรื่องนี้สู้รบตบกับชะนียังไม่เหนื่อยเท่า

******************************

   “อาหารไม่อร่อยเหรอเกล” พี่จินถามผม ตอนนี้มากินข้าวกันที่ห้างว่าจะไม่มาแต่เห็นสายตาคาดหวังเลยตอบตกลง
 
   “เปล่าแค่รู้สึกไม่อยากอะ” ผมตอบกลับเรียบๆ

   “หรือว่ามาทานกับพี่เลยไม่อยาก” พี่จินถามกลับยิ้มๆ

   “เปล๊า ของฟรีแบบนี้ใครไม่ชอบ แต่แค่มีเรื่องคิดนิดหน่อย พี่ชาย” ผมตอบตักชูชิเข้าปาก

   “เรื่องไอ้ฟิกเหรอ ทะเลาะกัน?? ช่วงนี้ไม่เห็นมาที่คณะบ่อยๆ” ถามกลับคีบเทมปุระให้ผม

   “อืม ช่างเถอะแค่ห่างๆกัน แต่ไม่ได้เลิกนะไม่มีทาง” ผมตอบคีบเข้าปากยิ้มให้คนตรงหน้าหัวก็คิดตามคำพูด ไม่มีทางที่จะเลิก แล้วที่กูพูดไปนั้นคือ?? ผีผลัก?

   “ก็ดีแล้ว พี่ชายเป็นห่วง เอ้ากินเยอะๆ” คีบปลาไหลย่างซอสให้ผมผมก็คีบหมูชุบแป้งทอดให้คืน กินไปเรื่อยๆก่อนจะสะดุดกับบางอย่าง

   “เป็นไรเกล” พี่จินถามผมแล้วหันมองตาม ไอ้เปรตกำลังเดินหยอกล้อกับผู้หญิงคนหนึ่งตัวเล็กๆน่ารักยิ้มคุยกันอย่างสนุกสนาน คนรอบข้างก็มองอย่างชื่นชม เดินควงกันเข้ามาในร้านที่ผมนั่งอยู่ และดันได้นั่งโต๊ะเยื้องๆกัน

   “เกล” พี่จินเรียกผม ผมส่งยิ้มให้บางๆแล้วกินต่อแต่มันรู้สึกตื้อไปหมดเคี้ยวข้าวแทบไม่ไหวกลืนลงคอแทบจะไม่ได้

   “เช็ดบิลครับ” ผมมองหน้าพี่จินงงๆ

   “กลับเถอะ อย่าฝืน” เอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาที่แก้มผม จ่ายเงินเรียบร้อยก็ฉุดผมให้ลุกตามไปผ่านโต๊ะมันสบสายตากันแว่บนึง มันมองผมอึ้งๆจะลุกตามมาแต่คนที่มาด้วยเรียกซะก่อน

   “ไหวนะเรา” พี่จินถาม ผมพยักหน้าตอนนี้อยู่หน้าคณะแล้ว เห็นพวกนั้นยืนรอกันอยู่

   “ขอบคุณครับ” ผมตอบเปิดประตูจะลง

   “เกล คนรักกันต้องเชื่อใจกัน พี่อยากให้เกลใจเย็นๆคุยกับมันให้รู้เรื่องถึงพี่อยากจะเอาชนะมันแต่เห็นเกลเป็นแบบนี้ถึงชนะพี่ก็ไม่ดีใจหรอกนะ คุยกันซะ” พี่จินพูดเสียงจริงจัง ผมไม่ตอบก้าวลงจากรถยกมือโบกลายิ้มให้นิดๆ พี่จินก็ยิ้มตอบแล้วขับรถออกไป ผมเดินเข้าไปหาพวกเพื่อนมันเดินมาตบบ่าไม่พูดไม่ถามอะไรแล้วเดินขึ้นเรียน ตลอดบ่ายผมเรียนไม่รู้เรื่องตามอาจารย์ไม่ทัน พวกอีพี่มึนก็พูดจาถากถางหาเรื่องผมที่ออกไปกินข้าวกับคนอื่น ทิ้งผัวหรือโดนผัวทิ้ง ผมแทบจะถลาไปตบแต่สำนึกได้ว่าอยู่ในคาบเรียนได้แต่เงียบข่มอารมณ์ ทำไมต้องมาเรียนรวมวันนี้ด้วยฟร่ะ ยิ่งเห็นผมไม่ตอกกลับยิ่งได้ใจเห่าไม่หยุด

   “อะให้ ปากจะได้ปลอดเชื้อโรค” ผมเงยมองเห็นอีปีเดินเอาขวดแอลกอฮอล์ไปวางตรงหน้าสามนาง

   “อีตุ๊ด”

   “ว่าไงอีชะนี ไม่รู้หรือไงว่าที่นี่เค้าปลอดเชื้อโรค เอาล้างซะจะได้สะอาด ออ ถ้ายังไม่พอจะขอเบิกให้อีกได้นะ คาดว่าคงสกปรกเชื้อโรคเต็มไปหมด ไอ้ที่พ่นๆออกมามีแต่ของเสียเน่าๆเชื้อโรคทั้งนั้น” กอดอกเชิดพูดเน้น เชื้อโรค หนักๆแล้วเดินออกมายิ้มสะใจ

   “ขอบใจ” ผมยิ้มแท็กมือมันพยักหน้ายิ้มรับ อย่างน้อยผมก็มีเพื่อนที่ดีคอยช่วยเหลือผมที่อยู่ข้างๆไม่มีทิ้งกัน อีแพนกับอีทอมกันหันมายกนิ้วโป้งให้แล้วหันไปจดที่อาจารย์พูดต่อ

   “เหนื่อยโว้ยยยย” อีปีพูดเสียงดัง แมนไปนิดนะมึง เดินมาที่ลานจอดรถซึ่งไกลมากมืดอีกด้วย

   “เออ กูหิววะ หาไรกินเถอะ” อีทอมพูดบ้างเสียงระโหยอ่อนแรง ผมมองสภาพแต่ละคนแล้วส่ายหัว ใกล้คำว่าศพเต็มที

   “อะ” มีถุงของกินยื่นมาตรงหน้าอีแพนคว้าทันทีแล้วการแย่งอาหารก็เริ่มขึ้น

   “พอไหมไม่พอจะไปซื้อให้ใหม่” พี่จินพูดยิ้มๆยื่นขนมจีบซาลาเปาอีกถุงให้ผม ส่วนพวกนั้นยกมือบอกปัดกินอย่างเดียวไม่มีพูดจา

   “อิ่มจังของฟรี” อีปีพูดขึ้นหลังจากยัดทุกอย่างเข้าท้อง

   “ไม่อิ่มก็เกินคน มึงกินเยอะกว่ากูอีก พี่ตามเลี้ยงมึงยังไงวะ” อีแพนถามกำลังเก็บซากที่กินลงถุงยื่นให้อีทอมเอาไปทิ้ง

   “อย่าพูดถึงมัน” อีปีแว้ดค้อนให้

   “ทะเลาะกัน” ผมถาม

   “เออ เรื่องมึงแหละ” มันตอบสีหน้าโมโห เกี่ยวไรกับกูว้า

   “จะกลับกันยัง” พี่จินถามยิ้มให้ทุกคน

   “คงกลับเลยเหนื่อยไม่ไหวอ่ะพี่ หนังสือกองท่วมตัว ขอบคุณสำหรับเสบียง” อีปีตอบผมก็พยักหน้ายิ้มๆให้พี่จิน

   “งั้นกลับดีๆละค่ำแล้ว พี่ไปนะ” พี่จินพูดบอกทุกคนเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆแล้วหยิบบางอย่างที่แก้มผมออก

ผลัวะ

   “ว้ายยยยยย” อีแพนกับอีปีร้องอย่างตกใจ มันเร็วมากจนผมมองไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้นรู้แค่ว่ามีคนต่อยพี่จิน แล้วผมโดนกระชากอย่างแรง

   “ปล่อยเมียกู” ผมเงยหน้าขึ้นมอง เห็นไอ้เปรตจ้องหน้าพี่จินนิ่งแววตาโกรธจัด มือที่บีบแขนผมก็แน่นขึ้นเรื่อยๆ

   “เจ็บ” ผมบอกมันมือก็พยายามแกะมือมัน

   “น้องเจ็บ ปล่อยน้องก่อน” พี่จินพูดเดินเข้ามาใกล้แต่เจอมันผลักไหล่ต่อยให้อีกหมัดพี่จินก็สวนมา ผมที่โดนผลักให้ออกมาก็มองงงๆจะเดินเข้าไปห้ามก็เจอพี่แฝดห้ามไว้ข้างๆมีผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่

   “ถ้าอยากมีเรื่องมาทำกับกู อย่าเอาเมียกูมาเกี่ยว” ไอ้เปรตพูดเสียงกร้าวมือเช็ดเลือดที่มุมปาก มีพี่จินนอนอยู่ที่พื้นปากแตกหน้าช้ำไม่ต่างกัน

   “กูไม่ได้เอาใครมาเกี่ยว ถึงกูจะชอบน้องเค้าแต่กูไม่คิดจะใช้วิธีสกปรกเอาตัวน้อง ไม่เหมือนมึง” พี่จินยันตัวขึ้นถ่มเลือดออกจากปาก

“กูทำไม” มันถามเสียงกร้าวเดินเข้าประจันหน้า

   “ทำไรน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ปากบอกเมียแล้วที่มึงทำละ อะไร” พี่จินก็ประจันหน้าไม่มียอมผมก็ได้แต่ยืนมองมีพี่แฝดจับแขนไว้อีปีก็ยืนกับอีทอมอีแพน พี่ตามยืนข้างๆผู้หญิงอีกคน

   “กูรู้ว่ากูทำอะไร แต่มันเรื่องของกูกับเมีย ไม่ใช่มึงที่จ้องจะแย่งเป็นหมาแบบนี้” พูดจบพี่จินก็สวนไปอีกหมัด ยกสองเริ่มขึ้น ผมกระทืบเท้าพี่แจมสะบัดแขนออกไปห้ามแต่เจอลูกหลงหมัดใครไม่รู้เข้าหน้าผมแม้จะถากๆแต่ก็มึนจนล้ม

   “เกล” หลายเสียงเรียกผมอย่างตกใจ ก่อนสองคนที่ชกจะถลาเข้ามาหาผม

   “หยุดกัดแล้วไง ไม่กัดกันเป็นไอ้ด่างอีกละ มันจะได้พักงานไม่ต้องกัดกันมีคนกัดแทน” ผมสะบัดมือออกจากไอ้เปรตและพี่จิน ยืนขึ้นมองแล้วเดินออกมา

หมับ

แรงกระชากที่แขนและลากผมให้ตามมา แต่ผมไม่ยอมดิ้นสะบัดไปมาก่อนจะกัดเข้าที่แขนมันแต่มันไม่สนลากผมต่อไปหยุดที่หน้าพี่ตาม

   “กูฝากด้วย เดี๋ยวเรามีเคลียร์กัน” มันบอกกับพี่ตามและผู้หญิงคนนั้น แล้วลากผมไปที่รถจับยัดได้ก็เหยียบออกไปทันที ไม่สนใจเสียงโวยวายผมตลอดทาง ผมทั้งทุบทั้งตีจนเหนื่อยและหยุดไปเอง

   “ลงมา” มันเปิดประตูสั่งผมแต่ผมนิ่งไม่สนใจมัน ก่อนถอนหายใจแล้วอุ้มผมขึ้นทันทีผมโวยวายทุบไหล่มัน ลุงยามกับพนักงานข้างล่างมองกันเต็มก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อเมื่อเห็นหน้าโหดๆของมัน

   “เหี้ย กูเจ็บ” มันทิ้งผมที่เตียงอย่างแรง เจ็บจนจุก ตั้งตัวจะถลาเข้าไปหาเรื่องก็ต้องชะงักเมื่อมันปลดเสื้อผ้าตัวเอง

   “มะ มึง จะทำไร” ผมถามเสียงหวาดๆยอมรับว่ากลัวมันเพราะไม่เคยเห็นมันลุกนี้ ตาแดงแข็งกร้าวแบบโกรธจัด หน้าโหดสุดๆ

   “เอามึงไง แรดดีนักบอกว่าอย่าประชด พูดแล้วไม่ฟังก็เอาแทนละกันเผื่อจะฟังกันบ้าง” พูดจบก็ทิ้งตัวลงทับผมฉีกกระฉากเสื้อผมจนขาด จูบประแทกแบบไม่คิดว่าผมจะเจ็บได้กลิ่นเลือดจากปากที่โดนกัดเม้ม ผมส่ายหน้าตีมันให้ปล่อยน้ำตาก็ไหลออกมาก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมันถอดกางเกงผมได้ก็ดันพรวดเข้ามาทั้งๆที่ผมยังไม่พร้อมแล้วก็เริ่มขยับทันทีผมกัดฟันข่มเจ็บกายไม่เท่าไหร่แต่ใจนี่ซิ

*********************************




มาแล้ววววววววววววววววว

ขอโทษค่ะเมื่อคืนมันไม่เสร็จจจจจจจจ มันอึนๆตันๆค้างๆ
(เซนเซสั่งงานเยอะ อินี่เลยมึน)

หายหัวหลายวันกลับมาแทนที่จะหวานๆ เฮ้อออออออออออ
ดันมาต้มมาม่าให้กินซะงั้น แงะ

ตอนนี้รุ้สึกพี่จินหล่อมากกกกกกกก แต่งเองก็นั่งยิ้มเองงง กร๊ากกกก

ส่วนเรื่องพี่แฝดให้พี่ท่านปกติไปเถอะ แต่งงานเอา 3p ไปเลยยยยย
พูดถึง 3p ก็อยากแต่งง่ะ ฮ่าๆๆ คงจะเร้าใจพิลึก

ปล. ชอบถ้วยเล็กหรือถ้วยใหญ่
ปล.2 ]ลงอีกทีน่าจะวันศุกร์เนอะ ถ้ามันไม่ตัน
ปล.3 อันนี้สำคัญมากกกกก

เก๊ามีทริปเที่ยวหน้าหนาวแล้วววววว ภูเรือมิวสิคเฟสสส ใครไปเบิ่งงงงงงงแล้วเจอกันเน้อออออออ

[DZiik]

อย่ารุนแรงกันแบบนี้สิ่ ค่อยๆคุยกานนน 

[seaz]

อะไรยังไงกันเนี่ย เฮ้อ ทะเลาะกันเข้าไป T^T

[arisa_sa]

 
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย สงสัยความรักมันหวานไป มั้งเนี่ย สงสารเกล    อธิบายก่อนจิ้มไม่ได้เหรอ    เจ็บแย่
 

[B52]

มันเกิดอะไรขึ้น

[moodyfairy]

อะ อ้าวว ไหงค้างงี้ล่ะะะะ
ชะนี ,, ชะนีโผล่มาอีกแล้ววววว
รอจ้ะะะ

[RELAXED]

มาม่า
ชะนี
ค้าง

[full69]

ไม่น่ารีบมาอ่าน  อารมมันค้างหาที่ลงไม่ได้ อ๊ากก ตั้งวันศุกแน่ะ  ใจร้าย   

[tararatart]

คิดเหมือนรีบนเลยไม่น่ารีบอ่า นเลย

[rainiefonnie]

ฮืออออค้างงงง่ะ   

[bellberun]

ค้างแจ้ 
มาต่อเร็วๆนะ 

[Biwty...]

 

[หมูกระต่าย]

เฮ้อ!โคตรเกลียดมาม่าเลย เลิกอ่านดราม่าจบ

[fay 13]

 

[phenomintna]

แฟนน้องสาวฟิกซินะ 

[YounIn]

ขอให้พี่จินดีจริงๆนะ อย่ามีแผนอะไรเลย สงสารเกล
 

ต่อๆ

[NOoTuNE]

 

ขอทีเถอะไอ้ฟิกกรูรำคาญมานาน แล้วเป็นห่ารู้เกลโกรธเข้าใจผิด เสียใจแต่เสือกไม่รีบมาอธิบาย ทิ้งเวลานานเป็นอาทิตย์ แถมยังมีควงหญิงอื่นมาให้เห็น ถึงสุดท้ายแฟนอาจจะเป็นแค่น้องสาวมรึง แต่เกลมันไม่สามารถมานั่งทางใน รวมถึงความอ้ำอึ้งของมึง ฉลาดแค่ไหน เข้มแข็งแค่ไหน มันก็เขวทั้งนั้น แล้วนี่มรึงยังไม่เคลียร์แถมมาโมโหหึงห่าไรอีก แล้วมึงรู้ไหมเวลเกลเห็นมันเจ็บแค่ไหน แล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ถึงที่ผ่านมามึงจะไม่เ่ล่นด้วยแต่มึงก็ไม่เคยคิดจะแก้ มีแต่ทำให้เกลไม่สบายใจ ถามจริงคบกับมรึง เกลเคยสงบสุขสบายใจได้นานแค่ไหนกันหว่ะ แล้วยังมาทำแบบนี้อีก


เลิกไปเลยเกล

[ifangza!]

ต่อๆๆๆๆ สงสารเกลอ่ะ แต่เกลน่าจะฟังฟิกหน่อยนะ

[raluf]

เบื่อความไม่ชัดเจน ไม่รู้ว่าร่วมมืออะไรกับชะนีหรอกนะ แ่ต่มีอะไรช่วยบอกแฟนก่อนก็ดี

[Zalzah_iP]

สมน้ำหน้าฟิกมัน เบื่อคนไม่พูด มีอะไรไม่เคลียร์
คิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่กิ๊กหรอก อาจจะเป็นญาติ น้องสาว หรืออะไรเทือกๆ นั้นมากกว่า
เกลคงเข้าใจผิดไปเอง แต่ฟิกแม่งไม่้ยอมอธิบายไง สงสัยกลัวพิกุลจะร่วง
มีอะไรก็ไม่พูด ไม่บอกตรงๆ เรื่องมันถึงได้บานปลาย
 

[Dezzerr]

โอยยยย เศร้าาาาา
เอามาม่าถ้วยเล็กๆ นะคะ อยู่หอกินบ่อย เบื่อแล้วววว 
แต่พี่ฟิกนี่ไม่อธิบายสักที เกลก็ไม่ยอมฟัง เฮ้อ เศร้าๆ

ตอนนี้ปิ๊งพี่จินสุดๆ พี่จินเคอะ หนูยังว่างนะคะ จีบได้ แฟนไม่มี้ 

[question09]

 

[iammz]

ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นน้องสาวฟิกรึเปล่า ^^"

[Yarkrak]

อย่าทำน้องเกลรุนแรง สงสาร
 

[milkshake✰]

เกลผิดอะไร ผิดที่ไม่ฟังหรอ
เราอ่านแล้วเราว่าไม่ ฟิกนั่นแหละผิดที่ไม่บอก
ไม่ยอมบอกเอง
ติดลบฟิก 10 คะแนน เพิ่มคะแนนให้พี่จินอีก 400000

..โครงการเข้าข้างนายเอกทั่วราชอาณาจักร

[yuyie]

ร้ายอ่ะ ทำงี้ได้ไง ตัวเองไม่เคลียร์เองนะ