มันไม่มีเรียนจริงๆอ่ะ ไม่น่ากลับมาเล้ยยยยยยยยยยยยย
ออกพรรษาเลยไม่กลับบ้าน นอนอืดที่นี่แหละ ไว้ไปทำบุญที่บึงแก่นเอา เหอะๆๆ
ตอนนี้ขอเรียบๆ สงบๆ โลกสวยหน่อยละกัน เนอะ คนแต่งหมดแรง ฮ่าๆๆ
หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 21
ตอนนี้พักเที่ยงพวกผมสามคนกำลังนั่งจ้องอีปีและฟังมันเล่าเรื่องทั้งหมด ก่อนหน้านี้เจออีแพนแซวที่ขาดเรียนทั้งคู่ตามคอมีรอยจางๆเป็นหลักฐาน ทั้งผมและอีปีไม่ได้มาเรียนเมื่อวานวันนี้เลยต้องมาเคลียร์เรื่องทั้งหมด จัดโต๊ะนั่งแถลงกันเลย
“สรุป มึงได้กับพี่เค้าตั้งแต่ก่อนเปิดเทอม 3 วัน ดอกมากค่ะ” อีแพนพูดหลังจากฟังอีปีเล่าเรื่องทั้งหมด
“ไม่ใช่อย่างนั้น กูจะอธิบายังไงดีวะ” มันเถียงแล้วเกาหัว
“พอ เอาเป็นว่ามึงได้กันเกือบสามเดือนแล้วเพิ่งมาสารภาพกับพวกกู” ผมพูดขึ้นบ้าง
“ไม่ใช่ ห่างครึ่งเดือนแล้วได้ใหม่ 2 นิดๆเถอะ ชะนี อุ๊บ” มันพูดออกมาก่อนจะปิดปาก
“ฮ่าๆ แล้วเป็นไงละมึง แซ่บบบบบอย่างที่กูโดนไหม” ต้องเอาให้หนักครับแซวผมเยอะ
“เออ ดอก” สะบัดค้อนใส่ผม
“แต่ยังไม่เคลียร์ อีทอมมึงอุ๊บไม่บอกพวกู” ผมหันไปเอาเรื่องกับไอ้ทอม
“มึงไม่ถาม” มันตอบยิ้มนิดๆ
“ดอก ว่าแต่มึงตกลงคบกับพี่ตามแล้ว” ผมหันมาถามมัน
“ไม่คบแล้ว เป็นผัวเมียอยู่กินกันเลย” มันยักไหล่ตอบ
“แรด” ผมประสานเสียงด่ามัน
“ขอบคุณ” ก้มหัวให้ยิ้มระรื่น ไม่มีสะทกสะท้านภูมิคุ้มกันเป็นเลิศ
“แล้วชะนีพี่เค้าละ” อีแพนถาม
“มันเก็บเก็บหมด เหลือหลุดมากูก็เก็บ” มันตอบ
“พูดถึงชะนี เรื่องมึงกับอีดาวว่าไง ได้ข่าวเลือดสาด” มันหันมาถามผม
“ก็ราวนั้นๆนั้น ฟิกเล่าให้ฟังว่า นางไม่ยอมจะเอาผัวกูให้ได้ฟิกเลยด่าให้ไล่ตะเพิด นางก็ตีหน้าเศร้าร้องไห้ไม่ยอมอีกถลาเข้าจูบแต่เจอมันผลักเข้าให้ชี้หน้าด่าจะไม่ไว้หน้าอีกถ้ายังไม่เลิก ถึงพ่อแม่นางจะขอร้องก็เถอะ” ผมเล่าให้พวกมัน เห็นอีมึนเดินผ่านมาสายตากร้าวมองพวกผม
“อีพวกผิดประเภท” นางด่าแล้วเดินออกไปเลย อีปีจะถลาเข้าไปแต่ผมห้ามไว้ แค่นี้นางก็ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหนแล้ว
“อีร่าน ผัวมึงรู้จักพ่อแม่นาง” มันด่าไล่หลังแล้วหันมาถามผม
“รู้จักแบบผิวเผิน ครอบครัวนางสนใจมัน แต่มันไม่เล่นด้วยเห็นว่าพ่อนางอยากจะดองเพราะธุรกิจบ้านมัน” ผมตอบยกมือเสยผม
“มึงว่าพี่เค้าจะหยุดป่ะ” อีทอมถาม
“หยุดไม่หยุด ผัวกูคงทำให้หยุด มันเอาจริงงานนี้เพราะกูยื่นคำขาดถ้าไม่เด็ดขาดกับชะนีกูจะเลิกกับมัน” ผมตอบ
“จริง??” พวกมันหรี่ตาถามผม ผมพยักหน้าตอบ
“กูก็สงสารพี่เค้านะเว้ย ถูกเลี้ยงมาให้เกียรติผู้หญิง พอเจอมึงยื่นคำขาดแบบนี้พี่เค้าคงคิดหนัก ถ้าไม่รักมึงมากคงไม่ทำ” อีแพนพูด พวกผมก็เพิ่งรู้ตอนที่อีปีเล่าว่าครอบครัวมันเป็นแบบไหน ถึงว่ามันไม่ค่อยจะเถียงผู้หญิง นิ่งตลอด
“เอาเป็นว่ารอดูต่อว่ามันจะทำได้ไหม” ผมถอนหายใจก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นดู มีข้อความเข้า
หน้าเครียดกันจังเลย คุยเรื่องไรอยู่ พี่เป็นห่วงนะ
อีตาพี่จินส่งมาผมหันมองก่อนจะเห็นยืนยิ้มตรงข้ามกับที่พวกผมนั่ง
เลิกยุ่งกับผมเถอะ ผมมีผัวแล้วต่อให้พี่ตื๊อกว่านี้ก็ไม่มีทาง อย่าพยายาม
ของที่ได้มายากๆย่อมมีความหมาย
แล้วแต่พี่ แต่อย่าคิดว่าจะแยกผมกับมันง่ายๆ
“ทำไร” เงยขึ้นก็เห็นมันนั่งอยู่ตรงหน้าบนโต๊ะมีของกินมามาย ข้างๆอีปีก็เป็นพี่ตาม มาถึงก็งุงงิงใส่กัน
“ส่งข้อความ” ยื่นใหมันดู
“ยังไม่จบ” มันเลิกคิ้วคงลบข้อความเรียบร้อย
“กูจบแต่พี่เค้าไม่รู้” ผมตอบก่อนจะรื้อหาของกินในถุงมันเหมามาหมดเซเว่นป่าวว่ะ ผมเอาสปาเก็ตตี้หมู ขนมจีบ แซนวิชออกมากินเลื่อนถุงให้อีแพนกับอีทอม
“อิจฉาโว้ยยยย” อีแพนพูดขึ้นมองพี่ตามที่ตอนนี้กำลังเช็ดแก้มอีปีที่เปื้อน
“หาซิ พี่โจไง” นางส่ายหัวพรืด
“ถ้าคบกับพี่แก กูเอาอีทอมดีกว่าไหม สันดานไม่ต่างกัน” ซบไหล่อีทอม
“ถามกูก่อนว่าจะเอาแรดอย่างมึงทำพันธุ์ไม๊” อีทอมถามแล้วผลักหัวมัน
“กูจะฟ้องโต้ซัง ว่ามึงว่ากู” มันเชิดหน้าพูด
“ชิ อีลูกขี้ฟ้อง” อีทอมว่าแล้วผลักหัวอีแพนอีกรอบ
“เหี้ยนี้ใคร” เสียงอีปีถามขึ้น ชี้ไปที่โทรศัพท์
“ไม่รู้” พี่ตามยักไหล่ยิ้มอ้อนๆ
“แล้วทำไมถ่ายรูปคู่กับมึงได้ ห๊ะ แนบชิดแบบนี้ มึงยังจะบอกไม่รู้อีก” มันดึงหูพี่ตามแล้วตะคอกใส่
“โอ๊ย เจ็บครับเมีย ไม่รู้จริงๆจำไม่ได้แล้ว อย่าเพิ่งทุบ ตอนนี้มีปีคนเดียวแล้ว” พี่ตามลูบหูตัวเองแล้วอ้อนมัน อีปีค้อนตาคว่ำก่อนจะถ่ายรูปนางกับผัวอัพให้ชาวบ้านเค้ารู้ รักแรงจริงคู่นี้ แล้วคู่ผมละ หันไปมองไอ้เปรต
“อยากมีอย่างเค้าบางไง” มันถามนิ่งๆ
“ไม่อะ เก็บแรงไว้สู้กับน้องนีมึงดีกว่า” ยักไหล่แล้วกินต่อนั่งเล่นกันอีกสักพักก็แยกย้ายกันไปเรียน มันจะมารับผมไปเดินเปิดท้าย ซึ่งผมว้อนไปเองมันไม่ชอบที่ที่คนเยอะนอกจากร้านเหล้า ส่วนอีปีพี่ตามก็ฉุดขึ้นรถสักพักก็ลงมาหัวยุ่งเสื้อยับปากแดงเจ่อ
“ฟิก เสื้อตัวนี้สวยไหมอ่ะ” มาเดินตลาดแล้วครับ ยกมากันทุกคนแต่แยกกันเดิน ตอนบ่ายมีเรียนรวมคลาสรุ่นพี่จะลงมาเรียนด้วยพี่มึนนางก็มาเรียนด้วยตามด้วยเพื่อนชะนีสองคน จ้องมองที่ผมเขม็งคงจะแค้นเรื่องวันนั้นหนำซ้ำเจอพี่นอด่าเข้าให้ ภาพดาวคณะใสๆหาบวับไปเลย
“อืม ตัวไหญ่ไปไหม” มันตอบพร้อมกับขึ้นมาดูเป็นเสื้อคู่รักผู้ชายกับผู้ชาย
“ตัวนี้ของมึง ควาย เอา XL กับ L ครับ” มันกับผมชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ๆครับ ผมยื่นตังให้คนขายยิ้มสวยๆให้ เดินดูของกันไปเรื่อยของก็เต็มมือขึ้น มันบ้ารองเท้าครับซื้อได้ซื้อดีตั้งแต่แบรนด์เนมยันไม่มีเนม ขอให้เท่ถูกใจมันแพงหรือถูกได้หมดอีกอย่างก็แว่นรักษาดีมากมีตู้ใส่เฉพาะในห้องมันล็อคกุญแจด้วย ส่วนผมจะเป็นเสื้อกับหมวกแล้วก็เครื่องประดับ
“สวยปะ” ผมถามหลังลองหมวกสีชมพูครีมๆมีหมุดปัก มันส่ายหนา
“หวานเกิน อันนี้ดูแมนเท่ๆ” ผมทำปากจู๋แต่รับมาใส่ออกสีขาวเทาๆมีปักตัวอักษรกับหมุด ลองแล้วส่องกระจกเทียบกัน
“อันนี้ครับ” ผมยื่นใบสีขาวเทาและจ่ายเงินพ่อค้าส่งให้มันก็รับไปถือ แล้วไปร้านอื่นต่อเดินจับมือกันตลอดทางเห็นอีปีกับพี่ตามยืนทะเลาะกันหน้าร้านกางเกงขาสั้นอีปีจิกหัวพี่ตามจนพี่เค้ายอม
“ดูเคสมะ” มันถามผมที่ตอนนี้หยุดอยู่ร้านเคสมือถือ ร้านใหญ่คนเยอะมาก ผมพยักหน้าแล้วปล่อมือมันเดินไปเลือกเคส
“ถามได้นะครับ” พี่ผู้ชายคนขายถามผมแล้วยิ้มๆให้ จะเอาอันไหนดีวะ ใกล้วันครบรอบ 2 เดือนแล้วยังไม่คิดหาของขวัญเลย เดินเลือกไปเรื่อยๆก็สะดุดตากับเคสสองอัน อันนึงเป็นลายเหมือเกาะสลักบนเคสเป็นรูปเงาคนกำลังจูบกัน มองอีกด้านนึงเป็นรูปนอนเอาหัวชนกัน อีกเคสออกแนวญี่ปุ่นๆน่ารักดี
“โทษคะ ชื่อไรคะ” หันไปมองเห็นไอ้เปรตยืนอยู่ด้านนอกมีชะนีอยู่ข้างๆ
“เรามีน” ได้ยินแล้วขากระตุก ถ้ามึงจะชื่อโหลขนาดนี้
“โทษนะ ผมมีมีเมียแล้ว คนนั้นยืนเลือกเคสอยู่ ถ้าไม่มีอะไรขอตัว” มันถอนหายใจแล้วตอบชี้มาที่ผมแล้วเดินมา พี่ผู้ชายคนขายมองอึ้งๆก่อนจะหลบออกไป
“ได้ยัง นานแล้ว” มันถามเสียงหงุดหงิด คนข้างในเยอะเบียดกันไปหมด ผมส่งเคสสองอันให้มัน มันเอาไปจ่ายเงินและลากผมออกมา
“หิวไหม” มัถามผมตอนนี้ของเต็มมือแต่ผมไม่ได้ถือ มันถือหมดเลย
“มึงหิว กินขนมจีนเนอะ” มันพยักหน้าแล้วพาผมไปโซนของกินสวนกับอีทอมอีแพนที่ร้านขายน้องหมา อีแพนรักสัตว์แต่แพ้ขนมัน เออนะ
“เอาขนมจีนน้ำยาพิเศษทุกอย่าง 2 ยำขนมจีน 1 เมี้ยงปลาทู 1 แล้วก็ป๋อเปี๊ยะสด 2 ครับ” มันสั่งแม่ค้าแล้วเดินไปนั่งที่เป็นโต๊ะญี่ปุ่นนั่งกับเสื้อ ระหว่างทางที่เดินมาก็ซื้อปลาหมึกยำลูกชิ้นใส่ถ้วยโฟมมา รอไม่นานก็มาเสิร์ฟจานใหญ่มากพิเศษจริงๆมีตีนไก่ เลือด ลูกชิ้นปลากราย ล้นจานกันเลยทีเดียว กินไปซักพักไอ้เปรตก็สั่งเบิ้ลผมยังไม่หมดเลยคงเพราะกินของที่ซื้อมาตามทาง
“กินให้หมดนะมึง” ผมบอกมัน ผมค่อนข้างจริงจังกัยเรื่องนี้เพราะปู่สอนมาดีกว่าจะได้ออกมาเป็นของกินแต่ละจานมันลำบาก
“เออ” มันตอบแล้วโช้ยขนมจีนต่อมีป้อนป๋อเปี๊ยะผมบ้าง แต่มันคงหิวจัดไม่นานก็หมด
“ฮูวว อิ่ม” มันเบาปากนั่งย่อยกันสักพักลุกเดินตอนนี้คาดว่ามีจุก
“อ่าว ฟิกนี่ จำเราได้ไหม” ชะนีนางหนึ่งทักขึ้นนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ
“ใคร จำไม่ได้” ชะนีที่ทักหน้าเจื่อนไปก่อนจะยิ้ม
“เราปลาไง พี่เลี้ยงวิทยาการ” นางตอบ มันพยักหน้าตอบ
“แล้วมากับใคร เพื่อนเหรอ น่ารักจัง” นางยังถามต่ออีก
“ป่าว เมียนะ มีอะไรอีกไหม” ถามกลับนิ่งๆ
“ไม่จ๊ะ” ตอบหน้าเจื่อนๆแล้วหันไปซุบซิบกับเพื่อน ได้ยินแว่วๆ กูบอกแล้วแฟนกันเรื่องตบอีมีนแย่งผู้ชายก็เป็นเรื่องจริง เออแต่นางก็หน้าด้านเนอะผู้ชายไม่เล่นด้วยตามตื้อหมั่นไส้มานานแล้วชูคอว่าตัวเองผู้ดี
“ไปกันเถอะ” มันจับมือผลุกแล้วไปจ่ายตัง
“เอาอะไรอีกไหม” ผมส่ายหน้าที่มือมันก็เยอะแล้วเก็บไว้ซื้อวันอื่น
“งั้นกลับ” ผมพยักหน้ามองมันที่จูงมือผมมาที่รถ
“ฟิก” ผมเรียกมันเบาๆ เมื่อนั่งบนรถ
“หื้ม”
“เหนื่อยไหมที่ต้องทำอะไรฝืนใจตัวเอง” ผมถามก้มหน้ามือจิกกันแน่น
“เรื่องอะไร ถ้าเรื่องที่ต้องกันผู้หญิงฟิกไม่ฝืน เพื่อเกลฟิกทำได้ทุกอย่าง ฟิกไม่ฝืน” มันตอบบีบมือผมเบาๆ
“แต่วันนี้เห็นฟิกทำหน้าเครียดๆ เหมือนกำลังฝืนตัวเองอยู่” ผมพูดเสียงเครือพยายามกลั้นน้ำตา ไม่อยากให้มันฝืนทำอะไรแบบนี้
“เฮ้อ ไม่ฝืนครับ ไม่ร้องนะ ฟิกแค่เครียดเรื่องที่คณะกับเรื่องไอ้จิน” มันดึงผมมาปลอบลูบหัวเบาๆ
“ทำไม” ผมสูดขี้มูกถามมัน
“คณะเริ่มหาตัวนักแสดงละครเวทีแล้ว สโมเลยมาทาบทามฟิกแต่ฟิกบอกปัดไปเพราะต้องเล่นละครของสาขาไม่มีเวลาไปซ้อมให้ และก็หนักใจตรงนี้” มันตอบดึงผมมองหน้าสีหน้าหนักใจ
“ยังไง” คิ้วขมวดถามงงๆ
“ก็ถ้าฟิกเล่นละครเวที ฟิกก็ไม่มีเวลาตามเกลไหนจะไอ้จินอีก อยากให้เกลมานั่งเฝ้าก็ไม่ได้เลิกดึกเกลเรียนเช้าทุกวัน ที่สำคัญไม่ได้กอดเกลด้วย โอ๊ย” ผมทุบหน้ามัน ไอ้เราก็เป็นห่วงคิดว่าต้องฝืนตัวเองไล่ชะนี ที่ไหนได้
“ไอ้บ้า ทำเอาเป็นห่วง ไอ้หื่นนนน” บีบจมูกมันส่ายไปมา
“ละครเริ่มเมื่อไหร่” ถามหลังจากมันถอนจูบแต่ตั้งคลอเคลียผมอยู่
“เทอมหน้า”
“อีกตั้งนาน เอาเป็นว่าถ้าวันไหนเฝ้าได้จะไปเฝ้าโอเค้ แต่จะไปเฝ้าทุกวันถ้าเค้าให้เกลเข้าได้” ผมตอบมันยิ้มได้จูบเร็วๆที่ปากเป็นรางวัล
“เข้าได้ใครกล้าหือ” มันยิ้มหล่อให้ก่อนจะออกรถกลับหอ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน อยากจะอาบน้ำนอนแต่จะได้อาบแล้วนอนหรือเปล่าไม่รู้ ไอ้เปรตต้องหาเรื่องพังประตู แหง๋มๆ คิดแล้วขาอ่อนแรง
ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วข่าวผมหึงโหดมันก็ดังไปทั่วชะนีในม.ไม่มีใครกล้ามายุ่งย่ามกับมันถ้ามีมันก็จะบอกปัดแต่ชะนีนอกม.มีมาเป็นระยะๆ มันไล่แล้วไม่ไปผมก็ออกโรงเองกระเจิงทันที ส่วนพี่มึนก็หายเงียบไปเลยมีเจอผมบางที่คณะก็ส่งสายตาศัตรูชัดเจนพวกเพื่อนนางก็หาเรื่องแดกดันเจออีปีกับอีแพนพ่นไฟใส่หน้าแทบไหม้เนื่องจากนางมาอ่อยพี่ตามที่มารออีปีที่คณะ
“อ่อยอีกทีกูกรีดหน้าแหก” อีปีว่าอย่างโมโห เพิ่งทะเลาะกับชะนีต่างมหาลัย
“ใจเย็นมึงก็” ผมว่ามันปรามๆ
“ใครจะเหมือนมึง ดอก ตั้งแต่ผัวออกตัวเลิกสุภาพบุรุษนี่ชะนีหายหัวไปหมด รักกันหวานหยดต่างจากกู ขนาดมันด่ายังหน้าหนาอ่อยตามไม่เลิก”
“ตบเลยจะได้จบ” อีทอมแนะ
“อยากอยู่แต่ลูกคนใหญ่คนโตถ้ากูมีเรื่องที่บ้านต้องรู้ว่ากูมีผัว กูยังไม่พร้อม” มันถอนหายใจพูดปลงๆ
“รอให้ท้องก่อนถึงจะบอกไง” อีแพนว่าให้อีก
“กูไม่มีมดลูกชะนี” มันแว้ด
“เอ่อ โทษฮะ ชื่อเกลหรือเปล่า” รุ่นน้องหน้าใสกิ้งเดินเข้ามาถาม อีแพนกับอีปีตาลุกวาวก่อนจะสำเนียกได้ว่ามีผัวแล้ว
“ครับ มีไรเหรอ” ผมถามน้องเค้าหน้าแดงๆ
“ผมให้” ยื่นไห้พอผมรับก็วิ่งออกไปเลย เออแฮะ
“ดอก เสน่ห์แรงค่า” อีปีจริตใส่
“ใครวะ” ผมถามมันยักไหล่ อย่างมันนี่นะไม่รู้ก่อนจะเดินขึ้นเรียน
***************************************
คิก คิก คิก ผมนั่งหัวเราะอย่างกับคนบ้า ตอนนี้อยู่ที่ห้องผมครับมันนั่งอ่านหนังสืออยู่ผมกวนตีนมันนั่งท่าเล็บเท้าสีส้ม สีชมพู สีเหลืองให้มันอยู่ ทาไปก็ขำไป
“เป็นบ้า” มันละสายตาจากหนังสือตอนแรกผมจะทาเล็บมือมันไม่ยอมทะเลาะกันเบาๆมันไม่มาง้อผม เลยมาระบายที่เล็บเท้ามันแทน
“เออ” หันไปตอบมันแล้วนั่งวาดเล็บเป็นรูปไฟฉาย ข้างๆมีแมคโปรว่างอยู่มีคลิปสอนทำเล็บง่ายๆ
“มึงอยู่นิ่งๆ ถ้าเลอะขึ้นมากูจะไล่มึงนอนนอกห้อง” ผมว่ามันเมื่อมันขยับเท้า
“กูเมื่อย” มันตอบ ผมจิ๊ปากให้นั่งวาดรูปอื่นไปสักพักก็รอให้สีมันแห้ง หยิบไอ้โฟนมาถายรูปอัพลงเฟส
ทำเล็บให้สามี สามีอยากแรด
แท็กให้มันเรียบร้อย แล้วนั่งเล่นเน็ตต่อเข้าเว็ปนั้นส่องเว็ปนี้ส่วนมาจะเป็นเว็ปเกย์ เหอะๆ ก่อนจะนึกได้ว่าจะให้ของมัน
“อะ” ผมยื่นกล่องของขวัญให้มัน
“อะไร” ทำหน้าหมางง
“เปิดดูเอง” บอกเสร็จก็นั่งเล่นคอมต่อ ดีเนอะเมียนั่งพื้นผัวนั่งโซฟา
“ฮ่าๆ ปัญญาอ่อนไง” มันหัวเราะแล้วผลักหัวผม อีกสามวันครบรอบ 2 เดือนครับให้มันล่วงหน้าเหมือนมันเคยให้ย้อนหลัง ยังจำของเล่นหยอดเหรียญได้ไหม ผมได้ที่ปั๊มหมึกเป็นรูปควาย เลยเอามาทำการ์ดปั๊มคำว่ารักให้มันตกแต่งวาดรูปอีกนิดหน่อย ไม่ลืมวาดประตูกับกระบอกไฟฉาย
“วาดแบบนี้สื่ออะไรหรือเปล่า” มันกระซิบข้างหูก่อนจะอุ้มตัวผมไปที่เตียงเริ่มการพังประตูทันที ผมวาดกระบอกไฟฉาย 5 อันมันก็พังตามจำนวนที่ผมวาด รู้ได้ไงว่าผมส่งซิก เรื่องแบบนี้เร็วจริงๆ ว่าแต่พรุ่งนี้นอนซมลุกไม่ขึ้นแหง๋มๆ ดีนะที่เป็นวันเสาร์
ติ่ง ต่องงงง ติ่ง ต่องงงง ติ่ง ต่องงงง
ผมขยับบิดตัวไปมาใครมากดออดฟร่ะ เพิ่งได้นอนไม่เท่าไรจะปลุกคนข้างตัวไม่มีทางที่จะตื่นลุกหยิบเสื้อคลุมข้างเตียงมาใส่เดินงัวเงียไปเปิดประตู
“ไง หลานรัก”
“ปู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” 0[]0
**************************************มาแล้ววววววววววว เพิ่งตื่นนนน เมื่อคืนก็นอนเกือบเช้า
เราต้องแต่งกลางคืน นอน ตื่นขึ้นมาก็ลงให้อ่าน หาของกิน แล้วนอนต่อ ตื่นดึกๆนั่งแต่งเสร็จเกือบเช้าๆ แล้วนอน ตื่นมาลงให้
ชีวิตช่วงนี้วนเวียนอยู่แค่นี้แหละ
ไม่รู้จะเวิ่นอะไรดี คือเวิ่นไปเยอะแล้วเดี๋ยวครอ่านจะแอนตี้เรา
ขอบคุณที่ทุกที่ให้กำลังใจและเม้น (ยาวๆ) ให้ ขอบคุณจากใจจริง
อ่านแล้วเห็นคำผิดตกสระ สะกดผิดบอกกันหน่อยเน้ออ อ่านทวนก่อนลงนะแต่บับตาลาย อ่านพลาดไรงี้
เราจะงดพังประตูให้ลูกสาว??เค้าได้พักผ่อนบ้างงงง
(ที่จริงกลัวโดนบึ้ม NC แรงเกิน ยังไม่อยากเจอใบเหลือง เหอะๆ แต่ก็มีมาวับๆแวมๆ)
ปล. ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับคุณตะทำยังไง
ปล.2 ภาษาไหนก็เอา ขอเป็นภาษาที่จูนกันติด
ปล.3 คนอ่านเรื่องนี้ ถ้าไม่ใสจริง อ่านไม่ได้นะนี้ โฮะๆ
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 755845 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก