ตอนที่ 27 น้องชายคนใหม่
เช้าวันให่มของผมวันนี้มันช่างดูสดใสเสียเหลือเกิน หลังจากที่ทุกอย่างที่มันค้างคาในใจผมมันได้ถูกสะสางออกไปถึงมันยังไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม
" ภีม…ปล่อยต้นก่อน..ต้นจะไปอาบน้ำแล้ว.." ผมบอกไอ้ภีมเพราะมันกอดผมไว้แน่นเลย
" อือ…ตื่นเช้าจัง…ขอกอดต่ออีกหน่อยนะ.." มันยังอ้อนไม่ยอมปล่อยคับ
" นี่…ปล่อยเร็วๆเลยเดี๋ยวเค้าไปเรียนไม่ทัน.." ผมบอกมัน
"งั้นก็ทำให้เค้าปล่อยซิ…" มันยังต่อรองกับผม
" ทำไงอ่ะ…" ผมงงคับ เพราะไม่รู้มันต้องการอะไร
ผมก็ไม่บอกแต่ทำแก้มป่องๆให้ผม
ผมก้เลยหันไปหอมแก้มมันทีนึง
" อืม…ปล่อยได้ยัง…" ผมบอกมันหลังจากหอมแก้มเสร็จ
" อ่ะ..ทีเดียวเอง..ยังไม่ปล่อยหรอก.." มันยังไม่ยองผมคับ
ผมเลยต้องหอมแก้มมันไปอีกครั้งนึงคับ
" อืม…พอใจยัง…" มันไม่ตอบแต่ยิ้มคับ
" อ่ะ…ปล่อยก็ได้…แล้วมันก็ปล่อยผม …" ผมถึงได้ไปอาบน้ำซะที
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว..ผมก็ต้องเช็ดตัวให้มันก่อนเพราะแผลมันยังโดนน้ำไม่ได้
มันเองตอนนี้ก็ทำตัวเป็นลูกแมวเชื่องๆให้ผมเช็ดตัวอย่างว่าง่ายคับ
" ต้นคร้าบบบ…." ผมเรียกผมซะเยิ้มเลย
" หืม…" ผมหันไปมองหน้ามัน…เพราะตอนนี้มันนอนคว่ำให้ผมเช็ดตัวด้านหลังอยู่คับ
" ภีมอึดอัดอ่ะ…" มันบอกผม
" เป็นอะไรหรอ…" ผมถามมันเพราะไม่รู้ว่ามันไม่สบายอะไรรึเปล่า
มันก็ไม่บอกอะไรได้แต่อมยิ้มมองผม
มันก้เลยพลิกตัวเองมานอนหงายคับ ทีนี้ผมเลยได้รู้ว่ามันอึดอัดอะไร
ก็เพราะน้องชายไอ้ภีมมันโมโหนะซิคับ…พอมันพลกตัวมานอนหงายเท่านั้นแหละ
น้องชายไอ้ภีมชูคอดันกางเกงบางๆของมันซะขนาดนั้น
" ไอ้บ้า…หื่นตลอดเวลาเลยนะ…" ผมว่ามัน
" ก็ต้นอะ…มาลูบๆตามตัวเค้าแบบนี้น้องเค้ามันก็ตื่นอ่ะดิ…" มันแก้ตัวคับ
ผมก็ไม่สนใจคับหันมาเช็ดตัวมันต่อ..ผมก็เช็ดไปเรื่อยตามหน้าอกตามตัวมันจนตอนนี้เหลือช่วงล่างแล้วแหละ
" อ่ะ…เช้ดเองแล้วกัน.." ผมแกล้งไม่เช้ดให้มันต่อคับ
" อ่ะ…ใจร้าย…มือเค้าเจ็บแบบนี้เค้าเช้ดตัวไม่ได้หรอก "
" ไม่รู้..เช้ดไม่ได้ก็ไม่ต้องเช้ด…" อิอิ..สะใจ
" นะนะนะนะ….เช้ดให้หน่อยน้า..ไม่งั้นเค้าอึดอัดอ่ะ..มันไม่สะอาด.." มันยังอ้อนให้ผมเช้ดต่อ
" อ่ะ..ก็ได้…" ผมเลยต้องเช็ดให้มันต่อ
แหม..ตอนนี้ไอ้ภีมน้อยมันก็ยังคงพุ่งเป็นเสาเอกดันกางเกงมันอยู่เลย
ผมเลยทำเป็นไม่สนใจคับ …ดึงกางเกงมันลง
พอดึงกางเกงออกเท่านั้นแหละ…ก้ได้เนว่าไอ้เสาเอกนั้นตกน้ำมันซะเยิ้มเชียว
ผมก็เลยหันไปมองหน้าไอ้ภีม…มันก็ยิ้มให้ผมพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อให้ผมทำอะไรบางอย่าง
มีหรอที่ผมจะไม่รู้ว่ามันต้องการให้ผมทำอะไร
ผมก็เลยเอามือผมไปจับน้องชายมันแล้วค่อยๆรูดขึ้นรูดลงเบาๆ
ตอนนี้รู้สึกเลยว่าน้ำมันแฉะเต็มมือผมเลย …ไอ้ภีมเองก็เริ่มส่งเสียงครางอออกมาเบาๆ
ผมเอง..ก็ค่อยๆเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆคับ..ไอ้ภีมท่าทางจะเสียวมากเลยทีเดียว
" ต้นคร้าบบบบ….ใช้ปากด้วยดิ.." มันยังอ้อนผม
ผมก็นะ…เพื่อคนที่รัก…อิอิ..ก็เลยก้มลงใช้ปากให้มัน
ผมก็ทำให้มันอย่างสุดฝีมือเลยแหละ…..และท่าทางมันคงพอใจมากทีเดียวเพราะมันเล่นครางไม่หยุดเลย
ทำก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อย…จนน้ำไอ้ภีมทะลักเข้ามาในปากผมอย่างมากมาย
ผมถอนปากออกไม่ทันเลยจำเป็นต้องกลืนน้ำมันเข้าไปเลยอ่ะ
" ..ไอ้บ้า..จะเสร็จก็ไม่บอก…" ผมหันไปว่ามันคับ
" อ่ะ…ก็อยากให้ต้นกินอ่ะ…จะได้รักเค้าเยอะๆ…" ดูมันแก้ตัว
หลังจากนั้นผมถึงได้เช็ดตัวทำความสะอาดมันได้สักทีแล้วผมก็ต้องจัดการไปแปรงฟันใหม่คับ..กลัวกลิ่นน้ำติดปาก
เสร็จแล้วผมก็ลงมาหน้าคอนโดซื้อโจ๊กให้ไอ้ภีมมันสองถุงแล้วก็ซื้อของผมเองด้วยแล้วก็กลับขึ้นห้อง
แล้วก็จัดการป้อนข้าวป้อนมัน..ทั้งๆที่มันก็พอจะกินเองได้คับเพราะมือขวามันใช้การได้
แต่มันก็อ้อนให้ผมป้อนผมก้เลยต้องป้อนมันและก็กินของตัวเองปด้วย
" ภีม..ต้นไปก่อนนะ..ตอยเที่ยงอย่าลืมทายยาหลังอาหารด้วยนะ แผลจะได้หายเร็วๆ "
ผมบอกมันก่อนที่ผมจะออกไปเรียน
" อืม..ต้นไปเหอะ..เดี๋ยวสายคนบนรถเมย์เยอะ…." มันบอกผมก่อนที่ผมจะออกจาห้อง
" อืม..เดี๋ยวคับรีบกลับ..อย่าเดินมากนะเดี๋ยวแผลที่เท้ามันจะฉีกเอา "
" คร้าบบบบ…." ผมอมยิ้มแล้วก็เดินออกจากห้องไปเรียนคับ
ผมต้องดูแลไอ้ภีมแบบนี้ประมาณเกือบอาทิตย์แหละคับ..มันเองก็อ้อนผมซะเหลือเกินทำตัวเป็นเด็กๆ
ทั้งๆที่เป็นแผลแค่นั้น
" ต้น…วันนี้ภีมขับรถไปส่งนะ..ไม่เจ็บแผลที่เท้าแล้ว..คงขับรถได้แล้วแหละ "
" แน่ใจนะ.." ผมถามมันเพราะเป็นห่วงมัน
" อืม..เนี่ยะตอนเดินก็ไม่เจ็บแล้ว" แล้วมันก็เดินไปเดินมาให้ผมดู
" อืม..ก็ได้..แล้ววันนี้ภีมจะไปเรียนรึเปล่า .." ผมถามมันคับเพราะมันหยุดเรียนมาสามวันแล้ว
" ไปดิ…ขาดมาสามสี่วันแล้ว…งานเยอะแน่เลย "
" อืม..คับ"
แล้ววันนี้ไอ้ภีมก็ขับรถมาส่งผมคับ
" ต้น..เย็นนี้เดี๋ยวเค้ามารับที่คอนโดนะ" ไอ้ภีมบอกกับผม
" อืม…แต่จะพาไปไหนหรอ.." ผมสงสัยเลยถามมันไป
" ไปกินข้าวข้างนอกกัน…" มันบอกผม
" อืม..คับ.." ผมตอบมันก่อนที่จะลงจากรถ
พอตอนเย็นผมกลับมาถึงก่อนมันคับ..ผมก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อรอมันคับ
ผมแต่งตัวเสร็จไม่นานไอ้ภีมมันก็เข้ามาในห้องคับ
" อาบน้ำแล้วหรอคับ…" มันถามผมคับเพราะผมนั่งดูทีวีอยู่
" อืม…อาบแล้ว..ภีมอ่ะจะอาบน้ำเปล่า …" ผมถามมันคับ
" อาบดิ…เหม็นตัวจะแย่..วันนี้ลงช๊อปด้วยร้อนจะตาย…" มันบอกผม
" อืมคับ…งั้นต้นดูทีวีรอนะคับ.." ผมบอกมัน
แล้วมันก็ไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องคับ
ผมรอมันประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ไอ้ภีมก้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
" ไปได้แล้วคับ…ภีมเสร็จแล้ว "
" อืม..คับ.." ผมกับภีมก็เดินลงจากห้องคับ
" ภีมจะไปกินที่ร้านไหนหรอ.." ผมถามมันคับเพราะเห็นมันขับรถออกมานอกเมืองแล้ว
" แถว..อักษะอ่ะคับ…" มันตอบผม
" ไมมากินไกลจังอ่ะ.." ผมถามมัน
" ก็ร้านนี้อร่อย…ภีมมากินประจำแหละ…และอีกอย่างก็จะได้มาเคลียปัญหาด้วย "
ผมออกอาการงงเล็กน้อย..เมื่อมันบอกว่ามาเคลียปัญหา
" ปัญหาอะไรอ่ะภีม…" ผมถามมัน
" ก้เรื่องน้องรหัสภีมไง…ภีมอยากให้ต้นมาด้วยจะได้สบายใจว่าภีมเคลียตัวเองแล้ว "
" แล้วมันจะดีหรอภีม…เอาต้นมาด้วยแบบนี้อ่ะ…" ผมชักหวั่นๆไงก็ไม่รู้อ่ะ
" เหอะน่าต้น..ภีมอยากให้ต้นสบายใจนะ "
" อืม…" ผมตอบมันไป
ไม่นานไอ้ภีมก็พาผมมาถึงอพาร์ตเม้นแถวๆมหาลัยแล้วไอ้ภีมก็โทรไปหาน้องรหัสมันคับ
ผมเองตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆนะที่ต้องมาเผชิญหน้ากับน้องรหัสไอ้ภีมแบบนี้
ถามว่ากลัวมั้ย..ไม่ได้กลัวนะคับ…แต่ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกอ่ะ
สักพัก…ผมก็เห็นผู้ชายคนนึงเดินลงมาจากอพาร์ตเม้นคับ คงเป็นน้องรหัสมันแน่ๆผมพอจำได้
" เอ็ม…นี่พี่ต้นแฟนพี่คับ…" ไอ้ภีมบอกกับน้องรหัสมัน
" เอ่อ..สะ..สวัดดีคับพี่ต้น…" น้องรหัสไอ้ภีมยกมือไหว้ผมด้วยท่าทางสั่นๆเหมือนกับว่ากลัวผม
ผมก็หันไปมองหน้ามัน…ไอ้น้องเอ็มนี่..หน้าตาท่าทางน่ารักทีเดียว..
ผิวขาวหน้าใสแล้วอีกอย่างดุไปดูมารูปร่างหน้าตาอะไรหลายๆอย่างมันคล้ายผมนี่แหละมั้งทำให้ไอ้ภีมมันหลงไอ้เจ้านี่เพราะมันเหมือนผมนี่เอง
ผมก็มองหน้ามันอยู่มันเองก็ก้มหน้าหลบหน้าผม
" สวัดดีคับ..น้องเอ็ม.." ผมทักมันกลับไป..มันก็หันมามองหน้าผมแล้วก็ก้มหน้าหลบเหมือนเดิม
" อ่ะไปได้แล้วคับ.." ไอ้ภีมบอกไอ้เอ็มให้ขึ้นรถ
แล้วเราทั้งสามก็มาถึงร้านอาหารคับ
ตลอดทางจนถึงร้านอาหาร…เราทั้งสามเงียบมาตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรคับ
" อ่ะสั่งอาหารกันก่อนนะคับ.." ไอ้ภีมมันพูดขึ้นมา
แล้วผมก็สั่งอาหารไปสองสามอย่าง ..ไอ้ภีมก็สั่งของมันคับ
" น้องเอ็ม..สั่งอาหารซิคับ.." ผมหันไปบอกมันก็เห็นมันเอาแต่นั่งนิ่งก้มหน้าไม่สั่งอาหารสักที
" เอ่อ…ผมเอาอะไรก็ได้คับพี่.." มันบอกผมมา
" อืม…งั้นพี่สั่งให้นะ.." ไอ้ภีมพุดขึ้นมาแล้วก็สั่งอาหารไป
เรานั่งรออาหารกันสักพักอาหารก็มาเสริฟคับ
" เอ็มคับ…พี่ขอโทษเอ็มนะคับที่พี่รักเอ็มไม่ได้.." จู่ๆไอ้ภีมก็เปิดฉากพูดขึ้นมา
" คับพี่ภีม…ผมรู้มาตลอดเวลาแหละพี่..ว่าพี่ไม่ได้รักผม..แต่ผมก็ยอมนะที่ผมเป็นตัวรอง…เป็นคนที่ช่วยพี่ได้ในเวลาที่พี่เหงา…"
น้องเอ็มพุดไปก็ร้องไห้ไปด้วย
ตอนนี้ผมก็ได้แต่นั่งมองทั้งสองมันพูดคุยกัน ตัวไอ้ภีมเองก้ทำหน้าสลดกับความผิดของมันที่มันต้องทำให้น้องมันเจ็บปวดแบบนี้
แล้วมันทั้งสองก็นิ่งไม่พูดอะไรคับ จนไอ้น้องเอ็มมันเงยหน้ามามองหน้าผม
" พี่ต้นคับ…ผมขอโทษคับพี่ผมไปแย่งคนรักของพี่..ทั้งๆที่ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่ภีมมีพี่อยู่แล้ว…ผมมันเลวมากที่ทำแบบนั้น…
และตอนนี้ผมคงได้รับกรรมของผมแล้วแหละคับพี่ตอนที่พี่รู้ว่าพี่ภีมมีคนอื่นพี่เองก็คงต้องเจ็บปวดเหมือนกันอาจจะมากกว่าผมด้วยซ้ำ
แต่ผมก็อยากให้พี่รู้เหมือนกันนะคับว่าผมเองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากพี่หรอกนะคับ ..ที่ผมเองไปรักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว..
ตอนแรกๆผมก็หวังว่าสักวันผมจะทำให้พี่ภีมรักผมให้ได้แต่ตลอดเวลาผมก็รู้สึกได้เลยว่าความพยายามของผมมันไม่ได้เป็นผลเลยแม้แต่น้อย..
ผมยังคงเป็นได้แค่คนที่ช่วยแก้ความเหงาของพี่ภีมเท่านั้น "
" พี่ต้นคับ..ผมอยากให้พี่เข้าใจนะคับว่าเวลาเรารักใครสักคนนึงแล้ว..คนเรามันก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้คนรักเรามีความสุขถึงแม้ว่าเราจะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม…
เพราะทุกครังที่พี่ภีมมานอนกับผมผมเองก็ต้องแอบร้องไห้เกือบทุกครั้ง เพราะเค้ามาด้วยความเหงาไม่ได้มาหาผมด้วยความรักเลย
พี่จะด่าจะว่าผมยังไงก็ได้นะคับพี่ต้น…ผมมันเลวจริงๆ "
จากที่ผมฟังน้องเอ็มบอกกับผม ทำเอาผมร้องไห้ไปเลยเหมือนกัน ผมเองก็อดสงสารน้องมันไม่ได้ น้องเอ็มเองมันก็คงเจ็บปวดจริงๆ
" พี่ไม่ว่าอะไรเราหรอกคับน้องเอ็ม…พี่เข้าใจเรานะ..ทำไมพี่จะไม่รู้หละว่าเวลาที่เรารักใครสักคนนึงแล้ว
เราก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุขแม้สิ่งที่เราทำนั้นมันจะแลกกับความเจ็บปวดแสนสาหัสของเราก็ตาม
เพราะพี่เองก็เป็นมาเหมือนกัน เรื่องของภีมกับเอ็มไม่ใช่ว่าพี่เพิ่งรู้นะคับ พี่รู้มานานแล้วรู้มาเป็นปีๆแล้วด้วย
แต่พี่ก้ไม่เคยว่าอะไรแฟนพี่เลย เพราะพี่เข้าใจว่าที่เค้าต้องนอกใจพี่มันก็เพราะตัวพี่เองไม่มีเวลาให้เค้า
เพื่อแลกกับความสุขของคนรักพี่เลยยอมให้เค้ามาอยู่กับเราดดยพี่ไม่เคยปริปากว่าสักคำ
แม้บางครั้งเองแฟนพี่มันก็ดกหกพี่ต่างๆนาๆ พี่ก็ได้แต่อดทน แอบร้องไห้ จมอยุ่กับความทุกทรมานมาโดยตลอด
แล้วทำไมพี่จะไม่เข้าใจเราหละ ถ้าเราจะพูดกันจริงๆเรื่องนี้มันก้ผิดกันทั้งหมดแหละคับ อย่ามาโทษว่าใครผิดใครถูกเลย
พี่ก็ไม่โกรธเราด้วย ..แต่พี่อยากให้เราทำใจ…ตอนนี้เรายังเพิ่งเรียนปีหนึ่ง เรายังมีเวลาอีกเยอะที่จะต้องพบปะผู้คนอีกมากมาย
พี่เชื่อนะว่าวันนึงเอ็มจะต้องเจอคนที่เอ็มรักจริงๆแล้วเค้าคนนั้นก้รักเอ็มจริงๆเหมือนกันนะคับ "
ผมบอกกับน้องเอ็มแล้วเอามือไปลูบหัวเพื่อปลอบน้องเค้าเพราะตอนนี้น้องเอ็มร้องไห้อย่างหนักเลย
" เอ็มคับ….พี่ขอโทษที่พี่ทำกับเราแบบนี้…เอ็มลืมพี่ซะเถอะคับ…เปิดใจให้คนอื่นๆที่เค้าเข้ามาหาเอ็มนะคับ…
อย่ามาปิดกั้นตัวเองเพราะคนเลวๆอย่างพี่เลยนะคับ…ต่อจากนี้ไปพี่ไม่อยากทำให้คนที่พี่รักเจ็บปวดอีกแล้ว"
" เอ็มจะเกลียดพี่พี่ก็ไม่ว่าอะไรนะคับ…พี่ยังคิดว่าเราเป็นน้องรหัสเหมือนเดิม…พี่ก็จะคอยดูแลเทคแคร์เท่าที่พี่รหัสคนนึงจะทำให้น้องได้นะคับ"
…ไอ้ภีมพูดกับน้องมัน
" ผมไม่เกลียดพี่หรอกคับพี่ภีม….ผมเข้าใจพี่คับ " น้องเอ็มบอกกับไอ้ภีม
" พี่ต้นคับ…ผมต้องขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา ผมสัญญาคับว่าต่อจากนี้ไปผมกับพี่ภีมจะเป็นแค่พี่รหัสน้องรหัสเท่านั้น …
แต่ถ้าพี่ไม่ไว้ใจผมจะให้ผมไม่ติดต่อกับพี่ภีมอีกก็ได้นะคับพี่…" ไอ้น้องเอ็มบอกกับผม
" ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกคับน้องเอ็ม..เรากับภีมเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันยังไงสะภีมมันก็ต้องดูแลเทคแคร์เรา
พี่ไม่ว่าหรอกคับ…พี่ไม่รู้ว่าต่อไปอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ตามเพราะพี่ถือว่าพี่ไว้ใจแฟนพี่..ถ้าเค้าจะกลับมามีอะไรกับเราอีกพี่ก็พร้อมที่จะยอมรับ"
…ผมบอกกับน้องเอ็มคับ
" ผมขอบคุณพี่มากเลยนะคับพี่พี่ไม่โกรธไม่เกลียดผมทั้งๆที่ผมแย่งแฟนพี่.." ไอ้น้องเอ็มบอกผม
" พี่ก็ไม่รู้จะโกรธจะเกลียดเราไปทำไม…มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก เราอย่าคิดมากเลยคิดสะว่าพี่เป้นพี่เราอีกคนนะคับ…"
ผมบอกกับน้องเอ็ม
น้องเอ็มมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มให้ผม แล้วมันก็โผเข้ากอดผมเลย..ผมก็เลยลูบหัวปลอบมัน
เป็นอันว่าวันนี้ไอ้ภีมก็ได้เคลียปัญหาเรื่องน้องเอ็มเรียบร้อยแล้ว แล้วผมเองก็ยังได้น้องชายเพิ่มอีกหนึ่งคนด้วย
จากการที่ผมได้พูดคุยกับน้องเอ็มในวันนั้นผมก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง ว่าน้องเอ็มมีอะที่คล้ายๆผมมากทั้งรุปร่างหน้าตา ผิวพรรณ
รวมถึงนิสัยหากใครไม่รู้อาจจะคิดว่าผมกับน้องเอ็มเป็นพี่น้องกันเลยทีเดียว
แต่จะติดที่ว่าน้องเอ็มค่อนข้างหัวอ่อน อารมณ์อ่อนไหวง่าย เรียบร้อยกว่าผมอีกด้วย
ถ้าทุกคนถามผมว่าไม่กลัวหรอที่ไว้ใจน้องเอ็มขนาดนั้น ผมตอบได้เลยว่าผมไม่ได้ไว้ใจน้องเอ็มขนาดนั้นหรอกคับ
แต่ผมไว้ใจแฟนผมมากกว่า เพราะถ้าแฟนผมไม่ไปทำให้น้องเค้าหวั่นไหวน้องเค้าก็คงไม่ทำแบบเดิมแน่นอนคับ
หรือถ้าเค้าสองคนกลับไปมีอะไรกันอีกผมเองก็ยอมรับคับและผมเองก้ได้พูดกับไอ้ภีมไปแล้วว่าถ้าเป้นแบบนั้นจริงๆ
ขอให้บอกกันตรงๆอย่ามาโกหกปิดบังกันอีกถ้าจะรู้ก็ขอให้รู้ด้วยปากแฟนตัวเองอย่าให้ไดรู้จากปากคนอื่นหรือแอบไปรู้เองโดยที่แฟนตัวเองมาโกหกเหมือนตอนแรกอีก ผมก็จะขอออกมาจากชีวิตไอ้ภีมทันที หรือพูดง่ายๆว่าเลิกกันโดยเด็ดจะไม่มีการมาใจอ่อนอีกเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว
เพราะผมบอกมันว่าผมก็เป็นคนเจ็บแล้วก็จำและผมก็เป็นคนให้โอกาสคนแต่ผมจะไม่ให้โอกาสคนผิดอีกเป็นครั้งที่สามคับ
เพราะคนแบบนั้นถือว่าเป็นคนที่ไม่สมควรคบ ไม่ซื่อสัตย์ไว้ใจไม่ได้คับ
ขอโทษทุกคนนะคับที่ทำให้รอนานนะคับ....กว่าจะหาเวลาได้ ทุกคนเข้าใจผมนะ และทรี่บอกว่าจะให้ไอ้ภีมมาเล่าความรู้สึกของมันนั้นก็ดีเหมือนกันนะแต่ไอ้ภีมมันก็ใช่จะว่างหละคับ มันทำงานแล้ว หน้าที่มันมีมันก็ไม่ได้ว่างเท่าไรหรอกคับแต่ก็จะลองจีบๆให้มันมาเขียนนะคับ
ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจที่มีให้ผมนะคับ...หมอต้นรักทุกคนนะคับบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
