อะแฮ่ม อะ เอ่อ ขอเม้นหน่อยหลังจากที่ซุ่มอ่านมาจนจบเรื่อง
เราชอบพล็อตเรื่องมาก ๆ เป็นคนที่ชอบเรื่องมาเฟียๆ ฉุดกระชากอยู่แล้วด้วยแหละ เรื่องนี้เลยตรงใจฉึกๆ
อ่านมาก็ด่าจอมทัพบ้างด่ามิบ้างตามประสาคนอินง่าย 55555
ช่วงแรกๆอ่านก็โอเค รายละเอียดมาเต็ม คือไม่ต้องใช้ความสามารถด้านการจิ้นมากนะ เพราะอธิบายมาครบอยู่แล้ว
แต่ช่วงหลังๆมานี่ เรารู้สึกเหมือนมันขาดๆหายๆ มันไม่ครบ คืออ่านแล้วรู้สึกว่าเอะ แล้วนั่นละแล้วนี่ล่ะ
คือการดำเนินเรื่องของคนเขียนนั้นอาศัยบุคคลที่สามเล่าเรื่องคือไม่ได้ใช้ตัวละครเล่า จะว่าไงดีละ เรียกไม่ถูก แต่ก็นั่นแหละเข้าใจใช่ไหม คือถ้าใช้บทบรรยายที่ไม่ได้อาศัยตัวละครเล่านี่รายละเอียดเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับเราในฐานะคนอ่าน
ซึ่งอาจจะเป็นแค่เราคนเดียวหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่บางทีเราก็รู้สึกเหมือนตัวเองอ่านข้ามบรรทัดหรือเปล่าไรงี้
คนเขียนอาจจะตั้งใจให้เป็นแบบนั้น เพราะที่อธิบายความรู้สึกตัวละครไม่ละเอียดเพราะมันเป็นปมที่ต้องเฉลยไง
แต่มันตงิดๆอ้ะ จริงๆนะ 55555 อย่างตอนที่เจอมเมษาครั้งแรกอ้ะ แล้วจอมทัพมองตาม แล้มมิหึง แล้วคนเขียนก็ขึ้นตอนใหม่เป็นจอมทัพตื่นขึ้นมาแล้ว คุณอธิบายถึงความรู้สึกของจอมทัพว่าเค้าคิดยังไงตอนเมษาพูดออกไป แต่ไม่ได้พูดถึงสาเหตุที่มองเมษาแบบนั้น เราว่ามันต้องมีนิดนึงนะ แบบ อาจจะบอกว่าเพราะต้องสงสัยทุกคนที่เข้ามาอยู่ใกล้ๆมิช่วงนี้ หรืออะไรก็ได้ เพราะถึงยังไงเมษาก็น่าสงสัยตั้งแต่หน้ายันชื่อ 55555 เราขัดใจ ทำไมไม่บอกอะไรบ้าง 55555
แล้วก็อีกอันนึง ตอนที่หนีบนเรือ หายไปเยอะมากในความรู้สึก คืออ่านไปแล้วมีคำถามตลอดเวลาอ้ะ
มิไปกับวิคเตอร์ เมษาไปกับบอดี้การ์ดอีกคน แต่ไปทางเดียวกันใช่ไหม? คืออย่างน้อยก็อย่าลิมพูดถึงเมษาให้มาก ๆหน่อย 555 จะไม่พูดถึงก็ให้เมษาพลัดหลงไปเถอะ บอกด้วยว่าหลงกันตอนไหน ทำไมอยู่ไปโผล่กับอีกฝ่ายสะงั้น อ่านแล้วผะวง เมษาละๆๆๆ 555555 เพราะนี่ไม่ใช่การเล่าผ่านมุมมองของมิ รายละเอียดแบบนี้จึงจำเป็น เราซีเรียส เพราะเราอยากได้หนังสือ 55555
ดูพูดอะไรเอาแต่ใจนะ กร๊ากกกกกกกกกกกก
เอาเถอะ ๆ มันเป็นเพียงความเห็นในส่วนของเรา มาตรฐานเราเอง อาจจะมองข้ามอะไรๆมี่คนเขียนบอกเอาไว้ในเรื่อง อิอิ
ชอบเรื่องนี้ค่ะ ชอบมาเฟียมุ้งมิ้ง 55555 บางทีมาเฟียก็มุ้งมิ้งจนเราตกใจ คีบพิกเจอร์บ้างอะไรบ้าง

ส่วนมิ เอานี่ไป

พอแล้ว รอตอนพิเศษ บายยยยยยยยยยย 5555